"Zatwardziały Las"

[Naoki]

Misja Grupowa B
Misae i Hikari
58/67
"W odmętach zapomnienia"

---

Sytuacja stała się o wiele bardziej napięta niż ktoś mógłby się tego spodziewać. Początkowe problemy jakie miały tu miejsce, nie ułatwiały niczego. Zachowanie, niektórych osób również nie było odpowiednie do samej sytuacji w jakiej się znaleźli. Lecz szukanie winnych, w tej chwili najpewniej nie było dobrym pomysłem. W końcu każdy tutaj powiedział o trochę słów za dużo, a zaczęło się od Tomoe, który bezpodstawnie oskarżał Hikariego o bycie kultystą, po czym zachował się jak ostatni dupek. Czy to wszystko było spowodowane przez zazdrość? Teraz ocenianie tego elementu było złym pomysłem, tak na prawdę znajdując się obecnie na terytorium wroga, gdzie w każdej chwili można natknąć się na niebezpieczeństwo.
Lecz czy sama Misae z rannym białowłosym dadzą radę ochronić siebie nawzajem, bez wsparcia tak na prawdę najsilniejszego z drużyny, który ruszył samotnie, również odczuwając najpewniej zazdrość.
Jednak w tym wszystko początek skupił się na dziewczynie, która była zajęta leczeniem rannego. Rozmyślając nad czymś intensywnie, by dało się to zauważyć. - Dziękuje. Czuje się teraz znacznie lepiej. Chyba powinienem być w stanie walczyć używając tylko jednej ręki. - powiedział, dziękując dziewczynie, samemu zakładając już, że ta nie postanowi się wycofać z tego miejsca. Każdy tutaj miał coś do udowodnienia, sobie czy też innym. Jednak czy tak na prawdę kierując się przy tym dobrem własnym? To było największa zagadką, lecz dziewczyna poza samym ruszeniem przed siebie pomogła białowłosemu wstać by ten mógł jej wszystko opowiedzieć.
- Nie wiem jak miałbym Ci to opowiedzieć, na dobrą sprawę. To wszystko jest winą mej młodzieńczej głupoty. - powiedział, robiąc na twarzy lekki grymas wskazujący na to, że średnio chciał opowiadać całą tą historie. Tylko czy miał wyjście? Raczej nie, temu po krótkiej przerwie i zrobieniu paru kroków zaczął znowu mówić. - Z Sogen wyruszyłem do Ryuzaku no Taki, gdzie po drodze zatrzymałem się w niewielkiej wiosce. Jej mieszkańcy średnio mnie tam chcieli i próbowali się pozbyć, ale po pewnym czasie cześć z nich się do mnie przekonała, udało mi się zawsze nawet parę przyjaźni. Wliczając w to jedną dziewczynę, polubiła byś ją. Wyglądała niepozornie, ale miała wielkie serce. Przypominała mi Ciebie. Wywołując tym samym duży ból w mym sercu. To wszystko sprawiło, że nie zauważyłem problemu, który trawił mieszkańców od środka, a raczej nie chciałem go zobaczyć, póki nie było za późno. - wypowiedział, robiąc sobie krótką przerwę w całej historii, tak by złapać oddech i rozejrzeć się po okolicy.
- Mieszkańcy oddawali swe rodziny i bliskich, dziwnym ludziom. To też spotkało tą dziewczynę, ponoć sama oddała się w ich ręce by ocalić brata. Wtedy ruszyłem do walki, mimo że nie posiadałem w niej praktycznie żadnego doświadczenia. Wtedy myślałem, że dobrym pomysłem będzie zaczajenie się w wiosce i zaatakowanie w momencie "wymiany". Cóż przeliczyłem się, bowiem ludzie, którzy tam się znajdowali wliczając w to mieszkańców zaatakowali mnie. W wyniku tamtego starcia śmierć poniosła cała wioska, jakieś 300 osób, których nawet nie byłem w stanie ochronić. Wszystko przez to, że nie udało mi się zabić wszystkich podczas wymiany, bowiem jeszcze tej samej nocy cała osada razem z mieszkańcami spłonęła. Przeliczyłem się ze swoimi możliwościami i mogłem jedynie patrzeć jak zabijają innych na moich oczach. Widziałem śmierć każdego dziecka w tym pieprzonym piekle i jego błagalne spojrzenie bym mu pomógł. - dopowiedział po chwili, przerywając swą wypowiedź, zaciskając przy twym swoje usta, oraz dłoń z wyraźnym posmakiem goryczy i lekkimi łzami na policzkach. - Liczyłem wtedy, że mnie również zabiją. Chciałem tego, by nie musieć na to patrzeć i o tym pamiętać, a oni po prostu mnie zostawili. Twierdząc, że zabicie mnie w tym momencie byłoby zbyt mało zabawne. Tak też zacząłem szukać o nich informacji, aż w końcu je zdobyłem od pustelnika, którego spotkał taki sam los jak mnie. Przynajmniej tak twierdził na początku i może tak było, lecz dołączył do nich, a wcześniej zdobył ode mnie całą wiedzę czytając moje notatki i wszystkie listy, które dla Ciebie napisałem. Wtedy zaczął się najgorszy koszmar i wyścig z czasem, zabijali każdą osobę wspomnianą w notatniku, aż zostałaś tylko ty. - dokończył. Przedstawiając w sumie chyba całą historie tego co było dane mu przeżyć. Najpewniej nie było to łatwe, ale razem przemieszczaliście się powoli, schodząc od głównego szlaku w stronę lasu. Gdzie droga za wami powoli zanikała.
- Walczyłem już tutaj trochę, w samym lesie powinno być bezpieczniej niż na drodze. Działają prawie jak armia wysyłając patrole i komunikując się między sobą. - powiedział, kończąc już swe wywody, wskazując również na to, że sam Hikari udał się chyba w najbardziej niebezpieczną stronę, kierując się dalej wzdłuż szlaku.
Jednak ty nadal byłaś w stanie obserwować go za pomocą swych zdolności, wiedząc, że znajduje się teraz jakieś 500m od was, jednak poza nim, w tamtym rejonie zaczęłaś wyczuwać trzy dodatkowe źródła chakry, szybko zbliżające się w stronę yogańczyka. Lecz by było tego mało, przed wami również lustrowały się kłopoty, zmierzające prosto na was, również ze sporą prędkością, tylko w tym przypadku były to dwie osoby, znajdujące się w tym momencie jakieś 450 metrów od was.

---

Sprawy, niestety skomplikowały się o wiele bardziej niż można było można zakładać. Tylko czy na prawdę był to twój wybór? Przecież teraz, gdy już Cie nie widzieli, samemu zacząłeś robić sobie krzywdę, raz za razem uderzając pięścią w drzewo. Sam sposób był dobry by wyładować swą frustracje, jednak kosztował Cię od zdartą skórę na palcach oraz knykciach, wliczając w to lekkie krwawienie. Sam ból, który odczuwałeś w wyniku tego działania, nie był znaczący, nawet go nie odczuwałeś. Czując w tym momencie coś gorszego, w obrębie serca. Twa decyzja, nie należała do najlepszych prawda? Czy właśnie w tej chwili było za późno by zawrócić i spróbować się jakoś dogadać? Najpewniej tak, bowiem w okolicy nie byłeś sam, mogłeś słyszeć jak ktoś zbliża się w twą stronę, korzystając przy tym z drzew. Dźwięk pękania niewielkich gałązek był wyraźny i dochodził z zupełnie innej strony niż miejsce, w którym rozstałeś się z dziewczyną. Więc to na pewno nie była ona, ani Tomoe.
Więc musiały to być osoby, których poszukiwałeś, tylko czy chciałeś wchodzić z nimi w konfrontacje? Ich siłą najpewniej w tym momencie była przewaga liczebna, ale dalej może być o wiele gorzej niż w tym momencie.
- Powinien być gdzieś tutaj. W końcu jego węch nigdy się nie myli. - usłyszałeś, głos dochodzący nieco z oddali. Więc wśród nich był ktoś, kto potrafił was wykryć na sporą odległość. Może nawet na o wiele większą niż zdolności sensoryczne Misae. Czy w takim przypadku, również i ona nie była zagrożona? Teraz jednak przed sobą, miałeś problemy, nie pozwalające Ci się wycofać w takim momencie, na twoje szczęście. Dokładnie ich słyszałeś, byli zbyt głośny przy swym poruszaniu, bez problemu mogłeś określić, w jakiej odległości zeskoczyli z drzew i znaleźli się na ziemi. Znajdowali się jakieś 40 metrów w głębi lasu, gdzie zasłaniały ich gęste zarośla i krzewy, które z jednej strony Ci przeszkadzały, a z drugiej zapewniały kamuflaż, mogący decydować o twej przewadze w tej chwili. Może gdyby ci się udało, któregoś z nich pojmać powiedziałby Ci gdzie znajduję się obozowisko, oszczędzając Ci sporo czasu na przeszukiwanie tak olbrzymiego terenu.

.

Mapa dla was: http://sketchtoy.com/69295288
Oraz mała legenda.
Skala mapy to powierzchnia około 1,5km
Odległość między wami około 500m
Zielone kroki: Drzewa
Brązowa kroka: Obozowisko
Czerwona kropka: Hikari
Różowo/fioletowa: Misae i Tomoe
Niebieskie Kroki: Przeciwnicy

Legenda precyzyjniejsza:
Kierunek wiatru, macie go od pleców. Powiedzmy, że wieje od strony górnego lewego rogu mapy, po skosie w dół
Hikari przed Tobą w odległości powyżej 40 metrów znajduję się prawdopodobnie trzech przeciwników.
Nie widzisz ich, ani oni nie widzą Ciebie przez okoliczny gąszcz
Misae, widzisz wszystko przez swe zdolności sensoryczne, tak samo zbliżające się zagrożenie w waszą stronę w postaci dwóch źródeł chakry, obecna odległośc między wami to jakieś 450m i szybko się zmniejsza.

[Hikari]

Uderzenia pięścią o drzewo nie były groźne ani dla niego, ani dla natury. Hikari zdarł sobie skórę, przez co zostawił ślady w postaci swojej krwi... Zbyt mało aby wywołać ból, a idealnie do rozładowania bulgoczącej frustracji. Po uspokojeniu przyszedł czas na analizę własnego wnętrza wpatrzony w pustą dłoń zastanawiający się co powinien zrobić. Jest już zbyt późno aby naprawić relację z Misae, widział jakimi uczuciami darzy Tomoe. Pierwszy przystąpił do ataku rzucając groźbami śmierci, miał wzrok pełen nienawiści, a oberwało się tylko jednej stronie. Poszukiwanie tam swojego miejsca było niczym wpychanie się niechcianym na siłę, teraz mógł jedynie pozbyć się całego kultu. Porzucając zlecenie aby odebrać tylko skradzione rzeczy byłoby niezgodne z sumieniem Terumiego, przełożeni też byliby wściekli. To była wystarczająca motywacja, aby zlikwidować cały obecny tutaj kult.
Zanim się podniósł z trawy usłyszał obcy głos, w odległości około czterdziestu metrów. Na twarzy pojawił się delikatny uśmiech jak los potrafi się do Yogańczyka uśmiechnąć dając mu doskonałą okazję na wyczyszczenie umysłu. Przeciwnik przez brak ostrożności nie wykorzystał okazji aby go zaskoczyć atakiem, a jeszcze przekazał mu wartościową informację z kim przyjdzie się w przyszłości mierzyć. Niegodziwym członkiem klanu Inuzuka, gdyby był odpowiedzialnym za wszystkie porwania ich przebywanie w Yusetsu nabrałoby większego sensu. Każdy plus jest zakończony minusem, bo w głowie miał jeszcze jedno nowe pytanie. Kogo ta grupka poszukiwała, jego czy białowłosego. Czas najwyższy pójść się zapytać...
Terumi do działania podszedł ostrożnie, przemieszczając się za najbliższe krzaki czy drzewo wyjął kunai'a. Upewniając się gdzie przebywali wrogowie wziął kilka głębszych oddechów niczym amator przed pierwszą misją. Będąc już skoncentrowany gwałtownie przyśpieszył zmniejszając dystans do przeciwników, aby najbliższej dwójki pozbawić życia szybkimi cięciami po gardle omijając ich ewentualne gardy za pomocą szybkości. Przy ostatnim zatrzymał ostrze milimetry przed skórą.
- Teraz odpowiesz mi na kilka pytań, tylko szybko. Śpieszę się. Gdzie jest wasza kryjówka, kto wami dowodzi, czy jesteście jedyną grupą poszukującą Tomoe? Gdzie znajdę Inuzukę aby nie mógł już nikogo wywąchać?

  Ukryty tekst

[Misae]

Na słowa o możliwości walką jedną ręką dziewczyna zrobiła lekki grymas. Nie duży, jednak zdecydowanie zauważalny.
-Nie powinnam pozwolić ci iść z tymi ranami, ale boję się, że jeśli pójdę sama to będzie zwykłe samobójstwo... - wyznała zupełnie szczerze. Sam Tomoe już dobrze pokazał na swoim własnym przykładzie, że taka zabawa w samotnego wilka może mieć jedynie katastrofalne skutki, a sama nie czuła się dobrym wojownikiem aby pozwolić sobie na coś takiego. Ba! Ona prawie w ogóle nie czuła się wojownikiem, więc była w dosyć kiepskiej sytuacji, jednak nie zamierzała się w nią zagłębiać. Ciężki dzień, który rozpoczął się po przyjściu strażnika do domu Hikariego zdawał się być z chwili na chwilę tylko jeszcze bardziej ciężki.
Białowłosy spochmurniał zaraz po tym jak Misae poprosiła go o streszczenie historii. Widziała grymas na jego twarzy i fakt, że raczej nie będzie to dla niego miłe przeżycie. Dlatego też sięgnęła swoją dłonią jego dłoń, która nie była od złamanej ręki i delikatnie ją uścisnęła by dać mu wsparcie i pewność, że nie jest sam.
-Spokojnie i powoli - poleciła uśmiechając się zachęcająco. Spokojnym krokiem ruszyli przed siebie w kierunku w jakim prowadził ich Tomoe. Słuchała uważnie, aż nie wspomniał o dziewczynie.
-Jeśli to Akiro to już się poznałyśmy... - odparła automatycznie sięgając swojej szyi i masując ją delikatnie. Niby nie czuła już bólu, jednak wspomnienie niedoszłej próby morderstwa dalej było wyjątkowo żywe w jej wspomnieniach - nic dziwnego, miało to miejsce przecież tego dnia, więc trudno aby puścić to w niepamięć nawet jeżeli wybaczyło się winnemu to co zrobił.
Kolejne słowa czerwonookiego sprawiły, że aż serce zaczynało jej krwawić, a gardło zaciskało się mocniej i mocniej. Nie spodziewała się aż tak dramatycznej historii. Nie chciała nigdy by coś takiego spotkało go. Nie chciała by coś takiego spotkało kogokolwiek. Zacisnęła mocniej palce na jego dłoni.
-Bardzo mi przykro, że coś takiego cię spotkało Tomoe... nikt nie powinien przeżywać takich okropności - odparła głosem osoby, której łzy stają już w oczach, ale ostatkiem sił starasz się nie dopuścić do ich potoku, bo nie możesz sobie pozwolić na kolejne chwile słabości. Chciała być teraz silna aby okazać siłę towarzyszowi. Wiedziała, że na pewno potrzebuje teraz bardzo wiele wsparcia i chciała mu je zapewnić. Musiała być skupiona zwłaszcza, że swoim zmysłem sensorycznym doskonale zdawała sobie sprawę, że dzieje się naprawdę sporo
-Hikari jednak poszedł sam i zbliżają się do niego trzy osoby... do nas pędzą dwie, zbliżają się dosyć szybko... jeśli udałoby ci się ich nieco spowolnić powinnam dać radę złapać jedno z nich w rodzinną technikę, a to już nam mocno pomoże - poinformowała go z powagą w głosie. Zamierzała wskazać chłopakowi jakieś miejsce gdzie będą mogli schować się za jakimś drzewem by w spokoju obserwować sytuację. Warto było wiedzieć z kim ma się do czynienia nim rzuci się na niego... zwłaszcza gdy walka nie jest twoją mocną stroną. Na razie liczyła się obserwacja i wiara w to, że ma się przewagę nad wrogiem.

[Naoki]

Misja Grupowa B
Misae i Hikari
61/67
"W odmętach zapomnienia"

---

Sytuacja w lesie zmieniała się z sekundy na sekundę, Po dość trudnych rozstaniach jak Hikari samotnie powędrował dalej wzdłuż szlaku, by walczyć ze swoimi myślami i znęcać się przy okazji nad zielenią, w postaci jednego drzewa. Lecz tutaj akt destrukcji się zakończył, a sam młodzieniec usiadł pod drzewem oddając się rozmyślaniu, niestety na niezbyt długo, co go najwidoczniej uszczęśliwiło. Ktoś zakłócił jego spokój i nie była to żadna znajoma mu osoba, przynajmniej po głosie. Czyży to był akt dobroci ze strony losu? Pozwalający chłopakowi wyładować swe negatywne emocje, która w nim buzowały po ostatnich minutach. Chociaż sami oponenci nie byli zbyt rozgarnięci w swoich działaniach, bowiem przekazali dość cenne informacje na temat tego, kto mógłby nimi dowodzić, albo nadzorować polowania, raczej wymierzone w Tomoe, oraz inne osoby zbliżające się zbyt blisko obozowiska.
Działanie, które podjąłeś było zaskakujące, najbardziej dla twych przeciwników. Gdzie praktycznie żaden z nich nie był w stanie realnie zareagować na twoje ruchy. Pierwszy prawdopodobnie nawet Cię nie zauważył, nim nie poczuł, że jest na późno i padł na ziemię się wykrawając. Drugi, próbował coś wykrzyczeć prawdopodobnie jakieś przekleństwo, wykonując nieudolny odskok w tył, który nic mu nie dał, bowiem i on również padł na ziemie, starając się coś w siebie wydusić, ale jedyne co mu się udawało to bulgot i świst. Chyba w ten sposób zginął najbardziej wygadany z całej trójki. Lecz trzeci z oponentów, którym o dziwo była kobieta nadal dychał. Patrzyła się na Ciebie tępym wzrokiem, ciężko przełykając ślinę i raczej nie wiedząc co powinna zrobić.
Jedynie w tym wszystkim mogła przysłuchiwać się twym pytaniom, nie posiadając realnej szansy na ucieczkę, w końcu za jej plecami znajdowało się drzewo, a przed nią ostrze, które lada moment prawdopodobnie poderżnie również jej gardło.
- Jest nas więcej. - odparła, krótko przynajmniej na jedno pytania. Gdzie powoli jej zielone oczy zaczynały szklić się łzami. Najwidoczniej powoli do niej docierało co właśnie się wydarzyło i co zaraz się stanie. Lecz dała Ci przynajmniej minimalną podpowiedź, że nie są jedyną grupą wysłaną za Tomoe, to mogło by wyjaśniać jego potencjalne rany. Musiał już na jakiś natrafić. Reszta pytań nadal pozostawała bez odpowiedzi, najwidoczniej ona bała się bardziej czegoś innego nie jeżeli śmierci z twej ręki. O czym mogła świadczyć jej mimika, silnie zaciśnięte usta i mocno przygryziona warga, która zaczynała stopniowo krwawić. - Obóz... jest w głębiej w lesie. Inuzuka, wyruszył w innym kierunku. - powiedziała po chwili, zamykając już swe oczy i lekko unosząc brodę do góry. Chcąc ułatwić Ci nieco Ciebie i by to wszystko stało się prawdopodobnie mniej bolesne.

---

Sama Misae w tym wszystkim, również nie miała łatwo. Wiedząc, że samotnie w tym lesie czeka ją jedynie szybka śmierć. Dlatego właśnie z takiego powodu postanowiła ruszyć razem z białowłosym, mimo że był ranny nadal twierdził, że da radę walczyć. Przy okazji mogłaś go nieco pomęczyć o historię, tego jak doszło do jego poznania z kultem. Niestety te wspomnienia raczej nie należały do najbardziej przyjemnych, a same drastyczne momenty zniknęły z historii zapisanej w notatniku. Gdzie prawdopodobnie chłopak chciał wyprzeć to ze swej pamięci i utrwalić w niej obraz mniej spaczony. Lecz jak widać bez większego sukcesu.
Kolejne słowa zmieniały wszystko, gdzie atmosfera stawała się coraz bardziej ponura, aż padło imię dziewczyny, przez które Tomoe zatrzymał się w miejscu i zrobił dwa kroki w tył. Najwidoczniej udało Ci się go mocno zaskoczyć. - Ale... skąd, jak? Przecież ona nie żyje, widziałem jej martwe ciało. Pochowałem ją. - odparł, będąc mocno zaskoczonym. Nie kryjąc zaskoczenia jakie na nim wywołałaś. Tylko czy to było prawdą, że dziewczyna nie żyła? Czy jej śmierć była jedynie metoda na wyparcie negatywny wspomnień, że nie dał rady jej uratować.
Lecz po chwili sam chłopak, dokończył historię, idąc tym razem z wyraźnym trudem przed siebie, mimo że jego ciało nic więcej nie dolegało poza ranami, których nie zdołałaś uleczyć. Był prawdopodobnie w o wiele gorszym stanie psychicznym, przez który momentami jakby zatracał łączność z rzeczywistością. Tylko nadał parł przed siebie, nie zwracając już uwagi praktycznie na nic, a sam jego wzrok sporo się zmienił, dając odczuć pustkę, która pojawiła się prawdopodobnie w jego wnętrzu.
Tak samo sprawdzanie okolicy swymi zdolnościami wiele ułatwiało, byłaś w stanie dostrzec zagrożenie z daleka, które czyhało tak samo na was jak i Hikariego. Lecz po krótkiej chwili obserwacji zauważyłaś, że wszystko w jego otoczeniu się zmieniło. Gdzie jedno ze źródeł, przesunęło się szybko do przodu, a dwa z trzech podróżujących razem zniknęły. Czy to oznaczało, że właśnie rozpoczęła się walka, którą i ty będziesz musiała podjąć idąc w przód? - Dobrze, pomogę Ci jak tylko będę w stanie. - powiedział Tomoe, najwidoczniej zgadzając się na twój plan, samemu wysunął się nieco do przodu, tak by w razie potrzeby znaleźć się od razu na froncie.
Po paru minutach zagrożenie znajdujące się przed wami, stało się realne, jednak nie była to dwójka ludzi. Lecz mężczyzna, ubrany w czarny płaszcz z maską przypominająca wilczy pysk, oraz gigantyczny pies. Czy to właśnie byli wasi przeciwnicy? Wyglądali najpewniej groźnie, a ich zdolności współpracy razy przewyższały wasze.
- Pokaż się parszywy kundlu, twą krew wyczuje wszędzie. Zapłacisz mi za wszystko. - wykrzyczał, będąc najwidoczniej wściekłym na białowłosego. Gdzie prawdopodobnie nie będzie to ich pierwsze starcie. Lecz póki co zachowywaliście bezpieczną odległość, w granicach 50 metrów, gdzie sam pies oraz mężczyzna wyraźnie patrzeli w waszym kierunku wiedząc skąd dociera wasz zapach.
Czekali na was, obierając sobie do tego wygodną pozycje pośrodku polany, gdzie w razie czego mogło spokojnie zareagować na atak z każdej strony, nawet jeżeli nie widzieli nic poza granicami krzaków, wytaczającymi otwartą przestrzeń.

Mapa dla was: http://sketchtoy.com/69296019
Oraz mała legenda.
Skala mapy to powierzchnia około 1,5km
Odległość między wami około 450m
Zielone kroki: Drzewa
Brązowa kroka: Obozowisko
Czerwona kropka: Hikari
Różowo/fioletowa: Misae i Tomoe
Niebieskie Kroki: Przeciwnicy

Legenda precyzyjniejsza:
Hikari, dwójka przeciwników martwa, ostatni jest przed Tobą w odległości niepozwalającej na prywatność.
Misae, udało wam się przejść dalej w głąb lasu, gdzie natrafiłaś na oponenta.
Wzrokiem jest skierowany w waszą stronę, lecz wyraźnie was nie widzi przez gęste zarośla. Jednak jest w stanie mniej więcej określić waszą lokalizacje.
Rozmiary polany to jakieś 30 metrów średnicy. Ty znajdujesz się od jej krawędzi 17 metrów. Przez co do przeciwka masz około 35 metrów.

KP przeciwników:
Hikari:

  Ukryty tekst

MIsae:

  Ukryty tekst

[Hikari]

Przybywająca za nim grupa miała dużego pecha trafiając na Hikariego, nie potrafili nawet zareagować na jego ruchy. Z drugiej strony dwójka mężczyzn dostała szybką i bezbolesną śmierć, na którą niekoniecznie zasłużyli. Prawdopodobnie żadna porwana osoba nie dostała takiej łaski... Tylko bez żadnego celu nie potrafił stać się podobnym potworem do nich, póki nie potrzebował wydobywać informacji. Wpierw próbował bezboleśnie, przykładając kunai do szyi wcześniej udowadniając jak bezsensowny jest opór. Kobieta to zrozumiała odpowiadając na jedno pytanie po którym złapała lekkie zacięcie. Z mimiki można wywnioskować, że współpraca nie przychodziła jej łatwo jakby śmierć była całkiem rozkoszną opcją.
- Radzę współpracować po dobroci, mam bardzo kiepski dzień. W razie potrzeby nie będę czuł pohamowań zniżyć się do waszego poziomu.
Kiedy mrugnęła ostrze pojawiło się kilka centymetrów przed jej prawym okiem, a twarz pozostała niezmienna. Pozwoliło to uzyskać przełamanie bez brudzenia bardziej swojego sumienia uzyskując dokładną lokację obozu oraz informację o drugim tropicielu. Zgodnie z podsłuchaną wcześniej rozmową należał do rodu Inuzuka, więc Tomoe oraz Misae byli w kłopotach. W najgorszym wypadku już ich odnalazł, musiał się pośpieszyć. Tylko stracił ochotę pozbawiać życia wroga, który stracił wolę walki poddając się.
- Mam małą propozycję, oszczędzę twoje życie jeżeli będziesz współpracować. Muszę dogonić tego Inuzukę zanim dopadnie swój cel, w którym kierunku się udał? Czy to on dowodzi waszą bazą? Miałem zamiar zabić was wszystkich, ale to nie musi być konieczne. Przybyłem zniszczyć tutejsze zło, ofiary kilku szaleńców mogą wybrać inną drogę.
Niezależnie od dalszych informacji Terumi postanowił spętać gumowym lassem podejrzaną, a w razie potrzeby nawet pozbawić przytomności pięścią. Musiał ją zostawić póki nie zajmie się pewnym niebezpiecznym mężczyzną z psim towarzyszem natychmiast pędząc w jego kierunku zanim kogokolwiek więcej skrzywdzi.

  Ukryty tekst

[Misae]

Rozmowa o tym co spotkało chłopaka była zdecydowanie ciężka dla jednego i drugiego. Trudno było dobrać odpowiednie słowa aby opisać to co kryło się w jednym i drugim sercu. Było to o tyle smutne, że oni w tym wieku i po tym co przeżyli wcześniej powinni być skrępowani przez mocniej bijące serce i rumieńce na policzkach, a nie ból i cierpienie. Najcięższy okazał się być temat brunetki. Na tyle, że Tomoe zatrzymał się jak porażony, a jego słowa osłupiły wręcz jego rozmówczynię.
-Była... odprowadziliśmy ją do szpitala... wyglądała na chorą, ale jestem pewna, że jej pomogą. Próbowała mnie zabić... - rzucała niepełne zdania w dosyć nieskładnej kolejności. Mogło to wynikać trochę z tego stresu, który mocno dawał jej się już we znaki. A może ze względu na szok jaki przechodziła i była to swoista reakcja obronna na niedoszłą próbę zabójstwa.
Szybko jednak wrócili na normalne tory i ruszyli dalej w kierunku miejsca kultu. Do tej pory obserwowała w niewielkim stopniu co się dzieje u bruneta. Nawet jeśli była na niego wściekła za to co zrobił i mocno zawiódł jej zaufanie i ją samą, to nie umiała tak po prostu pozwolić mu iść samemu sobie. Zapewne nawet chciałaby jakoś zainterweniować gdyby nie to, że sami z Tomoe mieli teraz dosyć dużo spraw na głowie. No dobrze. Dwa to nie jest dosyć dużo, ale i tak potrafi taka liczba skutecznie popsuć dzień.
-Poradzimy sobie, wierzę w nas- odparła uśmiechając się pokrzepiająco. Dlaczego miała wrażenie, że to ona opowiadała teraz za siłę psychiczną i morale grupy? W sumie nie wiedziała, ale jakiś cichy głosik na skraju świadomości kazał jej w to wierzyć.
Człowiek z psem. Hm... nie było to to czego się spodziewała, ale wiedziała, że musi być ostrożna. Musiała być skupiona. Nigdy jeszcze nie mierzyła się z kimś takim, lecz słyszała o ich umiejętnościach, a po tonie w jakim odzywał się do Tomoe dziewczyna doskonale wiedziała, że musi być on wściekły. Pogoniła gestem dłoni liska aby biegł i się gdzieś schował. Początkowo nie był chętny, ale zapach wielkiego psa skutecznie przekonał go do tego, że warto gdzieś ukryć się w zaroślach. Misae chciała na razie odsunąć się nieco w bok, w prawą stronę by nieznacznie po lekkim kole zacząć ich zachodzić od boku, cały czas oczywiście pilnując momentu, aż nie znaczną się zbliżać. Taktyka była prosta. Obserwować, kontrolować odległość, mieć nadzieję, że przeciwnik nie jest zbyt szybki i złapać jakiegoś z nich w swoją technikę klanową. Nie ważne kogo, psa, czy człowieka, dowolną jednostkę. Niezależnie czy sam ją zaatakuje czy uda jej się zbliżyć plan jest taki sam. Doku Shinjutsu. Jej jedyna nadzieja.

  Ukryty tekst

[Naoki]

Misja Grupowa B
Misae i Hikari
64/67
"W odmętach zapomnienia"

---

Sytuacja w lesie stawała się coraz bardziej przejrzysta. Gdzie każdy miał swe zadanie, które musiał w jakiś sposób wykonać. W tym wszystkim jednak zaczniemy od Misae, która znajdowała się w nieco trudniejszej sytuacji, nie tylko pod względem walki, ale również psychicznym, gdzie tak na prawdę musiała dbać o poczytalność swą i towarzysza, byle ten nie wpadł w amok walki, która mogła skończyć się dla niego w dość brutalny sposób. Przynajmniej po tym wszystkim będziecie mogli określić prawdziwą tożsamość dziewczyny. Skoro Tomoe pochował prawdziwą, przynajmniej jak samemu twierdził, to kim była ta brunetka? Bądź kim była dziewczyna, którą on pochował. Lecz samotnie nie mieliście zbyt wiele czasu na rozmyślenie posiadając dość nieciekawe towarzystwo w postaci człowieka i psa, sam pies również emitował chakrą jak zwyczajny człowiek, praktycznie niczym nie różniąc się pod tym względem od właściciela. Zaskakujące jak potężne potrafią być niektóre zwierzęta, bądź samo zwierze wcześniej udawało człowieka. Ciężko będzie to teraz określić, w końcu przed wami rodziło się prawdziwe starcie. - Postaram się odwrócić ich uwagę. To dzięki niemu moja ręka jest połamana. To będzie chyba idealna pora, żeby wyciągnąć asa z rękawa. - powiedział, Tomoe przyglądając się przez moment dziewczynie, z lekkim uśmiechem na twarzy. Samemu wiedział, że nie będzie stać go na wiele w obecnej sytuacji i tym co wcześniej przeszedł, ale dla jej dobra musiał zaryzykować. Nim się oddaliłaś, mogłaś zaobserwować jak samo ciało chłopaka reaguje w dziwaczny sposób na to co robi, zwyczajnie stojąc i skupiając się na czymś. Aż stało się coś, czego raczej nie dało się przewidzieć, jego skóra zmieniła kolor na lekko czerwony, a oczy stały się praktycznie całe białe, powietrze dookoła niego mocno wirowało, wywołując pękanie gruntu czy też mniejszych gałęzi dookoła jego osoby. - Nie wiem na ile mi to starczy i co się stanie po... ale w razie czego uciekaj. - powiedział z dość wielkim trudem, czując raczej narastający ból wywołany znaczącym wzrostem predyspozycji ciała, by chwile później samemu jednym ruchem znalazł się już na polanie, lekko uszkadzając grunt po drodze. - powiedziałbym, że dobrze Cię widzieć, ale bym skłamał.Współczuje utraty drugiego psa. - wydusił z siebie, najwidoczniej starając się prowokować mężczyznę do otwartego ataku, oczywiście miało to swój skutek, bowiem sam mężczyzna również przyjął postawę bardziej przypominająca zwierze, gdzie z jego ciała zaczęła ulatniać się chakra, a pies odpowiedział na wszystko wściekłym warczeniem, gdzie zaraz po tym rzucił się na Tomoe. Pies należał do gatunku tych silnych, ale w szybkości również nic mu nie brakowało, był niewiele wolniejszy od Ciebie co mogłaś zobaczyć będąc nadal w ukryciu, ale białowłosy w tym stanie był o wiele szybszy, niż wcześniej gdy zaatakował Hikiariego. Lecz do bruneta nadal sporo mu brakowało. W taki sposób rozpoczęła się mała gonitwa po polanie, gdzie pies starał się złapać chłopaka, a ten go unikał łamiąc przy tym gałęzie czy mniejsze drzewa odbijając się od nich. Pokaz walki na dość sporą skalę, lecz to wszystko po chwili dobiegło końca, bowiem zwierze najwidoczniej się zirytowało i tutaj razem ze swym właścicielem zaczęli używać jednej techniki, korzystając z niej równocześnie tworząc z samych siebie potężne bączki, a raczej kręgi które nie widziały żadnego problemu w wykarczowaniu sporej powierzchni lasu, powiększając tym samym polane o prawie połowę. Tutaj natomiast po dej destrukcyjnej technice. Tomoe razem z psem zniknęli z zasięgu twego wzroku. Natomiast mężczyzna pozostał na terenie, który wykarczował. Rozglądając się dookoła, najwidoczniej tym samym próbując znaleźć Ciebie. W końcu raczej wiedział, że Tomoe nie jest tutaj sam, ale nie potrafił w tej chwili dokładnie zlokalizować twej osoby, momentami nadal skupiając się bardziej na swym psie i białowłosym, tworząc tym samym idealną okazje do wykorzystania twego planu. W końcu jego zdolności fizyczne już znałaś i mogłaś dorównać mu w szybkości, nawet w tej dziwnej pozycji jaką obecnie przybrał. Jednak sama musiałaś zająć się jego potencjalnym unieruchomieniem, by w spokoju móc przejrzeć jego myśli.

---

Przechodząc nieco dalej, jakieś czterysta metrów, znajdował się Hikari, który bez większych problemów uporał się ze swym zagrożeniem, o ile tak można je nazwać. W końcu dwie osoby spotkały się tutaj ze śmiercią, bez zbędnej walki czy też bólu, poza tym obowiązkowym podczas duszenia się krwią. Trzeci z oponentów będący kobietą,nie mógł liczyć na taką wyrozumiałość, przesłuchania raczej nigdy nie należą do najmilszych, zwłaszcza będąc w tym przypadku pod złej stronie kunai'a Proste pytania dotyczące tropiciela i miejsca gdzie się udał, oraz czy to on dowodzi całością tego przedsięwzięcia. W końcu wiedząc to, mogłeś spokojnie skierować swój gniew w odpowiednim kierunku. - Tak, to on nas tutaj przyprowadził. - odparła, odpowiadając na część twego pytania. Najwidoczniej nie wiedząc co może powiedzieć na temat tego gdzie się udał, bądź zwyczajnie tego nie wiedziała i bała Ci się powiedzieć. - Nie wiem, wyruszył później. Może nadal być w obozowisku, a razem z nim jakieś dziesięć osób. - dodała po chwili, najwidoczniej starając się nadal współpracować jak tylko była w stanie. Jednak nadal nie dała Ci odpowiedzi na nurtujące Cie pytanie, a jeżeli Misae razem z Tomoe ruszyli się z tamtego miejsca, nie będzie w stanie ich tak łatwo znaleźć. Lecz tutaj twym sprzymierzeńcem okazał się twój słuch, doskonała percepcja i chwila ciszy, gdzie dało się usłyszeć cichy dźwięk łamanych drzew oraz hałas uciekających ptaków, które właśnie przelatywać nad twoją głową, najpewniej w poszukiwaniu bezpieczniejszego miejsca. czyżby to właśnie oznaczało, że Inuzuka dopadł swój cel i właśnie się z nim mierzy? Jednak dzięki temu byłaś w stanie łatwiej określić miejsce gdzie to wszystko się odbywało, musząc udać się głębiej w las, pozostawiając tą kobietę z uwag bezpieczeństwa ogłuszoną, oraz związaną gumowym lasso. Tylko czy na samo miejsce uda Ci się dotrzeć w odpowiednim czasie? Ratując wszystkich i nie pozwalając by komuś stała się krzywda?

Mapa dla was: http://sketchtoy.com/69296019
Oraz mała legenda.
Skala mapy to powierzchnia około 1,5km
Odległość między wami około 450m
Zielone kroki: Drzewa
Brązowa kroka: Obozowisko
Czerwona kropka: Hikari
Różowo/fioletowa: Misae i Tomoe
Niebieskie Kroki: Przeciwnicy

Legenda precyzyjniejsza:
Hikiari, ptaszki i dźwięki wskazują Ci dość niewyraźnie kierunek. Oznaczające prawdopodobnie dość ostrą walkę i destrukcyjną.
Misae. W trakcie walki, jaką nawiązał Tomoe, oponenci wykarczowali 10 metrów lasu, pies razem z białowłosym zniknęli z zasięgu twego wzroku. Mężczyzna, będąc nieco zagubiony, stara się zlokalizować Ciebie, w międzyczasie chcąc obserwować starcie psa.

Techniki:

  Ukryty tekst

[Hikari]

Przesłuchiwana kobieta nie zdradziła mu informacji których pożądał najbardziej, ale wygląda aby przyjęła jego ofertę współpracy. Dowiedział się, że dowodzi nimi jakiś Inuzuka co tłumaczyłoby wybranie Yusetsu na kryjówkę. Dodatkowo obóz liczył dziesięć osób, które były kolejnymi ofiarami. Wyczerpując swoje źródło z przydatności nie mógł pozwolić aby stwarzało zagrożenie, ale za dobre sprawowanie zasłużyła na troszkę lepsze traktowanie. Wystarczyło ją unieruchomić lassem, bez zbędnego ogłuszania i postarać się ustalić kierunek w którym zmierzał dowódca kultu goniąc za Tomoe oraz Misae.
- Poczekaj na mnie grzecznie aż wrócę z jego głową, wtedy przekonamy wszystkich aby się poddali bez walki. Nie muszę mówić co się stanie gdybyś spróbowała uciec?
Potwierdzenie było zbędne, natychmiast przeszedł do wytężenia swoich zmysłów próbując zlokalizować ewentualne dźwięki potyczki. Nie miał pewności czy takowa się rozpoczęła, ale co szkodzi spróbować? Najwyżej straci kilkanaście sekund, a mógł zyskać dokładny kierunek zamiast błądzić po okolicy. Dopisało mu w tym szczęście, bo do uszu dotarł cichy huk łamanych drzew. Gdyby to był niewystarczający dowód to zwierzęta również stamtąd zaczęły uciekać. Instynktownie wystrzelił niczym pocisk mając nadzieję, że nie przybędzie zbyt późno. Mógł się z Yamanaką pokłócić, ale nie wybaczyłby sobie jej krzywdy... Tak wszelaki niepokój ewentualnym spotkaniem został zamieniony w troskę o jej bezpieczeństwo.

  Ukryty tekst

[Misae]

Było jej bardzo ciężko widząc stan w jakim był Tomoe. Miała poczucie winy, że po części ona zmuszała go do tego aby walczył w tym stanie. Co prawda gdyby Hikari nie "dołamał" mu ręki może walka byłaby prostsza, jednak gdyby ona była silniejsza może poradziłaby sobie sama. Oczywiście nie sądziła, że białowłosy pozwoliłby jej iść samej, jednak ni potrafiła wpłynąć na to co miała w sercu. To było zbyt ciężkie.
-Przepraszam, że musisz kontynuować walkę w tym stanie... - powiedziała spuszczając na chwilę nos na kwintę. Szybko jednak się pozbierała. Nie miała czasu aby się rozklejać. Szczególnie, że ciało czerwonookiego zaczęło się zmieniać. Energia zatańczyła w powietrzu otulając jego ciało. Skóra przybrała czerwony kolor, a oczy... nigdy nie była świadkiem czegoś podobnego. Jednak kiedy tylko usłyszała jego głos wiedziała jedno. To był jej Tomoe i chciała mu okazać tak dużo wsparcia jak w tym momencie była w stanie. Na jego ostatnie słowa podeszła do chłopaka i pocałowała go w gorący policzek.
-Tomoe... błagam... uważaj na siebie... - powiedziała i rozdzielili się.
W skupieniu obserwowała potyczkę między białowłosym i jego przeciwnikami. Yamanaka zamierzała skorzystać z okazji. Jedyne czego potrzebowała to zmniejszyć dystans do zasięgu swojej techniki. Nawet jeżeli oznaczało to wychylić się zza drzew i dać zlokalizować. Mimo tego, że będzie się starała skryć tak długo jak to możliwe opcja wyjścia na widok nie była dla niej również nie do przyjęcia. Jeśli tylko uda jej się zbliżyć i okoliczności będą odpowiednie (wystarczą takie aby złapać mężczyznę) zamierza złożyć dłonie w charakterystyczną dla tego jutsu pieczęć by pochwycić Inuzukę.
Jeżeli uda jej się to zrobić nie zamierzała na nic czekać. Zamierzała skorzystać z tego co mężczyzna posiadał przy sobie i było na widoku - kunai, miecz, własne ostre pazury - bez znaczenia. Cokolwiek miał w ręce Misae nie chciała czekać. Z bijącym mocno sercem jedyne co zamierzała to kazać mężczyźnie poderżnąć swoje własne gardło tak by osobiście pozbawił się życia. Miała nadzieję, że strategia, którą już kiedyś wykorzystała i tym razem zadziała.

  Ukryty tekst

[Naoki]

Misja Grupowa B
Misae i Hikari
67/67
"W odmętach zapomnienia"

---

Sytuacja w lesie nabierała coraz większych rumieńców, gdzie HIkari dzięki sprawnemu przesłuchaniu dowiadywał się więcej, na temat tego co tutaj się dzieje. Lecz ruszenie do obozu przeciwników nie należało do najłatwiejszych, w końcu według zeznań lidera ich grupy tam nie było, a wyruszył na prawdopodobnie samotne polowanie, by dopaść białowłosego, z którym obecnie była Misae. Czy jej ochrona była dla Ciebie priorytetem? W tym wszystkim niewiele raczej mogłeś powiedzieć, samemu ruszyłeś od razu w stronę niepokojących dźwięków, które mogły oznaczać jedynie walkę. Odległość jaka was dzieliła była sporawa lecz z twą prędkością oraz sprawnością, nie miałeś z tym większego problemu, bowiem na miejscu zdarzenia byłeś już po paru chwilach, licząc na oko jakieś dwie minuty. Jednak to co ujrzałeś, niestety nie przedstawiało Misae, nie było jej nigdzie w zasięgu, był tam tylko białowłosy, który już z trudem unikał ataków psa, będąc najwidoczniej wycieńczony aż w końcu padł na ziemie absolutnie bez sił, łapiąc się za klatkę piersiową. Najwidoczniej w tym wszystkim nie zauważył Ciebie, tak samo jak pies, który zadowolony chciał go dopaść łapiąc kłami za jego nogę. Co skutkowało dość głośnym krzykiem młodzieńca,
Jednak czy ty postanowisz mu pomóc? Przecież to Misae chciałeś uratować, a nie jego. Zawsze będziesz mógł skłamać, że nie zdążyłeś na czas by go uratować przez śmiercią. Mogąc jedynie go pomścić. Tylko czy ona w to uwierzy? Cała decyzja należała do Ciebie, mogłeś go uratować, albo poświęcić pozbywając się konkurencji, oraz tego niewygodnego uczucia w sercu, gdy zobaczyłeś jak blisko jest z dziewczyną. Czy to nie jest idealna okazja? Przecież jej tutaj nie ma, nie widzi tego będąc najpewniej gdzieś dalej.
Tak właśnie malowała się prawda, bowiem dziewczyna została sama, razem z przeciekiem, właścicielem niebezpiecznego psa, który w tym momencie próbował dopaść Tomoe. Wszystko nie malowało się w zbyt jaskrawych barwach. Sam mężczyzna powoli łapał trop, ale na szczęście białowłosej rozproszył się, w tym momencie ona również mogła usłyszeć krzyk młodzieńca. Może w samym początku miał sporą przewagę nad psem, lecz teraz gdy jego technika dobiegła końca i zebrała swe żniwo w postaci prawie jego omdlenia, nie miał szans nawet uciec od stwora. Czy to było dobrze? Najpewniej nie, ale kupiło dziewczynie wystarczająco czasu by zdołała zbliżyć się na zasięg swego jutsu. Oczywiście oponent próbował na to zareagować, chcąc wykonać unik, ale gdy spostrzegł, że w jego kierunku nic nie leci... zwyczajnie nie potrafił zareagować, robiąc jedynie przeskok w bok na niecały metr. Patrzył właśnie w twoje oczy, gdy go złapałaś i zmusiłaś do samobójstwa. Brutalna sprawa, której raczej nie warto analizować. Podgardle mężczyzny zostało rozszarpane przez jego szpony, a zaraz po tym jego chakra się ulotniła dezaktywując jego technikę klanową. Już więcej tutaj nie zrobi. Jedynie mógł umierać w spokoju, gdzie część jego twarzy nadal była zasłonięta wilczą maską. Czy właśnie w taki sposób będzie mu dane zakończyć swój żywot? Wiele raczej nie zrobi, ale w tym zamieszaniu pozostał jeszcze pies, raczej on nie będzie zadowolony ze śmierci właściciela, ale czy samotnie dasz sobie z nim radę?

[Hikari]

Biegnąc w kierunku hałasu Terumi martwił się o bezpieczeństwo Misae, ale na miejscu jej nie mógł zobaczyć tylko Tomoe z trudem unikający kolejnych ataków psa. Mógł go tutaj zostawić na pastwę losu, ale nie pomyślał o tym nawet przez sekundę. Mógł go nie lubić, zapowiedzieć obojętność to wciąż był teraz potrzebującym w zasięgu wzroku. Nie potrafił odkręcić głowy to ignorując, natychmiast postanowił się wtrącić zmniejszając dystans do walczących. Im szybciej upora się z tym problemem tym prędzej ruszy dalej poszukując Yamanaki. Zaliczy tylko minutowy przystanek z nadzieją na korzyści. Uzyskanie dokładnego kierunku poszukiwanej, której mogło wciąż grozić niebezpieczeństwo.
Zbliżając się zaklął w duchu niemożliwość użycia technik do pozbycia się bestii, bał się o możliwe przypadkowe ofiary przy swojej sile ognia. Wpierw musiał zapewnić bezpieczeństwo białowłosemu więc postanowił wypróbować niedawno nauczonej techniki. Będąc blisko wypluł gumową kulkę mającą schować wewnątrz białowłosego. W trakcie wykonywania jutsu nie przerywał biegu, a po skończeniu wyjął kunai z zamiarem wbicia go w oko ninkena przeskakując nad nim i unikając ewentualnych ataków. Kiedy tylko Hikari wylądował po drugiej stronie natychmiast się obrócił na pięcie i korzystając z reberu wypluł gorącą lawę mającą pokryć całe zwierzę. Po wyeliminowaniu zagrożenia wypuścił Tomoe z gumy natychmiast zadając mu proste pytanie.
- Gdzie Inuzuka i Misae?
Uzyskując odpowiedź natychmiast popędził w wskazane mu miejsce.

  Ukryty tekst

[Misae]

Rozdzielili się. Każdy miał swoje zadanie i doskonale wiedział co ma zrobić. Przynajmniej takie było założenie. Kunoichi powoli zaczęła się zbliżać do swojego przeciwnika, korzystając, że jego ninken pognał szaleńczym tempem za Tomoe. Odetchnęła tylko głęboko by zebrać w pełni skupienie i całą posiadaną przez siebie siłę.
W końcu stanęła na przeciw swojemu przeciwnikowi. Przez ułamek sekundy myślała czy niesiona przepełnionym bólem okrzykiem nie rzucić się na pomoc biednemu Tomoe, jednak dobrze zdawała sobie sprawę, że najbardziej mu pomoże jeżeli pokona jednego z dwóch napastników. Sprowadzenie mężczyzny w masce wilka tak aby mogli w duecie ze swoim psem siać jeszcze większy zamęt... nie byłoby to nic dobrego. Musiała więc wykonać zamierzony plan.
Złożyła ręce w charakterystyczną pieczęć. Doskonale widziała jak Inuzuka chce wykonać unik, jednak będąc kompletnie skołowanym tym, że żadna namacalna technika nie została posłana w jego stronę stał się prostą ofiarą jej jutsu. Kolejny ruch był okropny. Był okrutny i zdawała sobie sprawę, że pewnie będzie jej się śnił po nocach. Wszak patrzenie głęboko w oczy kogoś, kto pod twoimi rozkazami rozrywa sobie własne gardło, nie mogąc w żaden sposób się uratować... tak. Było to okropne. Było to okrutne. Brakowało jej słów aby to opisać. Nie miała czasu na szukanie lepszych określeń. Musiała być skupiona na znalezieniu Tomoe i psa. Bała się najgorszego, więc od razu puściła się biegiem w kierunku, z którego kilka chwil wcześniej dobył się pełen bólu krzyk białowłosego. Musiała go odnaleźć nim ponownie go straci.

[Naoki]

Misja Grupowa B
Misae i Hikari
70/67
"W odmętach zapomnienia"

---

Sytuacja w lesie powoli się uspokajała. Każde z was miało swoje zadanie, starając się mu sprostać. Tylko kto znajdował się w tym momencie w tej gorszej sytuacji? W końcu sam Hikari gnał tutaj tylko by pomóc dziewczynie. Lecz w miejscu gdzie powinna ona być zastał jedynie psa i Tomoe, opadającego z sił, oraz powracającego do normalnego wyglądu, gdzie przestał już być cały czerwony. Co raczej nie wróżyło niczego dobrego.
Lecz sam Hikari postanowił tutaj działać, by wesprzeć białowłosego w tej trudnej chwili. To niestety nie należało do najłatwiejszy rzeczy, bowiem bliskość jaką pies zdołał osiągnąć przekraczała strefę komfortu używania destrukcyjnych technik. Jednak na to też znalazło się rozwiązanie, nawiązanie bliskiego kontaktu i pozbawienie psa jednego ślipie oddzielając Tomoe gumą od całego zamieszania. Samo stworzenie nawet nie zdążyło na to zareagować, jedynie zaczynając skowyczeć i warczeć, by jego los przypieczętował kolejny ruch, wywołując w okolicy niezbyt przyjemny zapach. Tutaj cała akcja jednak się nie kończyła, bowiem informacja o dziewczynie została przekazana w dość prosty sposób, skinieniem dłoni, wskazując, że powinien iść nieco dalej. Na pewno było to przydatne, lecz w połowie drogi spotkaliście się oboje. Mogąc zobaczyć, ze żadnemu z was nic się nie stało. W tej chwili chyba nie działo się już nic, mogliście na siebie spojrzeć, a sam Hikari mógł odetchnąć z ulgą, widząc Misae cała i zdrową.

[Hikari]

Terumi wypełnił swoją powinność chroniąc zmęczonego Tomoe, który wskazać dalszy kierunek mógł wskazać najwyżej dłonią. Nie zastanawiał się czy stracił język z powodu niedawnego strachu, a może wycieńczenia organizmu tylko ruszył przed siebie zamartwiając o Misae. Jak się okazywało zupełnie niepotrzebnie, dostrzegł ją biegnąca w jego kierunku bez najmniejszego zadrapania. Zatrzymał się dopiero kilka metrów przed nią już wyciągając swoje ręce aby złapać ją w ramiona kiedy w głowie przypomniały mu się ostatnie usłyszane słowa jak bardzo ją zawiódł więc się wycofał w swojego ruchu spoglądając w bok.
- Biegnąc prosto odnajdziesz Tomoe, nic mu się nie stało choć przybyłem w ostatnim momencie.
Jego głos był niemal przepełniony smutkiem, który właśnie odczuwał wiedząc jak znowu pozostanie niedługo samotny całkowicie wypełniając tylko misję. Przed tym mając okazję musiał jeszcze coś powiedzieć Yamanace, aby nie mieć w przyszłości żalu do siebie za sposób ich pożegnania i zgodnie z niedawnym postanowieniem ruszyć naprzód. Nie popełniając tego samego błędu odrzucając każdą mu bliską osobę przed swoimi wyimaginowanymi strachami.
- I przepraszam, choć niewiele to zmienia. Nie mam usprawiedliwienia toć przebywając obok zacząłem ciebie naprawdę lubić, a czytając notatnik mówiący o waszej miłości... Powoli zaczynałem odczuwać strach przed twoim zniknięciem, popełniając głupotę. Widząc jego stan zdrowia, w którym powinien odwiedzić szpital, dumę nie pozwalającą przyznać się do błędów nie mogłem się powstrzymać. Szkoda, że tylko mi można grozić śmiercią i atakować, zapewne przez moc którą posiadam. Zawsze myślałem, że z siłą wiążą się same korzyści... Bardzo się myliłem.
Wetstchnął spoglądając w niebo i zaczął kroczyć wprzód z zamiarem wyminięcia dziewczyny.
- Jak się nie mylę przed sobą znajdę martwego Inuzukę prawda? Muszę powiedzieć kawał dobrej roboty, teraz muszę tylko zebrać dowód aby uniknąć dalszego rozlewu krwi. Bez swojego przywódcy przerażeni wyznawcy stracą cały animusz i się poddadzą.
Domyślał się jak własnoręczne niesienie śmierci mogło dobijać człowieka, więc postanowił uspokoić sumienie białowłosej przed zniknięciem z jej życia. Mógłby to nazwać ostatnim podarunkiem.

[Misae]

Biegła ze strachem wymalowanym na twarzy kiedy przed nią zaczął się pojawiać Hikari. Naprawdę był bardzo szybki. Dopiero co wyczuwała go w zupełnie innej części lasu.
-Bardzo ci dziękuję... nie zdążyłam wybiec szybciej - odparła oddychając z bardzo wyraźną ulgą. Był cały. Zdążyła. Czuła jak ogromny ciężar opada z jej ramion, a ona sama staje się lżejsza o kilka kilogramów. Szczęśliwie już bardziej nie posiwieje. Chciała biec dalej, ale po twarzy kolorowookiego widziała, że ten chce jej coś powiedzieć. Poczekała więc, nim zdecydowała się rzucić w pogoń dalej.
Nie myliła się. Postanowił zrzucić to co siedziało mu na sercu.
-Również bardzo cię polubiłam i nie zamierzałam nigdzie iść. Różnica między wami była taka, że ten miał powody podejrzewać po tym co go spotkało, że możesz być kimś dla mnie niebezpiecznym, a ty udowodniłeś mu swoją wyższość w najgorszy możliwy sposób... przez to, że tak go potraktowałeś musiał walczyć jedną ręką, bo nie byłam w stanie poradzić sobie ze złamaniem. Było to bardzo niedojrzałe. Naprawdę mnie wtedy zawiodłeś. Nie mniej jestem ci bardzo wdzięczna, że wróciłeś - odparła na koniec uśmiechając się delikatnie. Dalej była zła i dalej czuła ogromny zawód, nie mniej widziała, że ten przez samotność o której wspominał mógł nieco inaczej patrzeć niż ona na świat. Taki już był jego los. Taki już był jej los.
-Tak, leży tam... widok jest dość.. - odparła z drobnym grymasem na twarzy - Jeśli poczekasz chwilę to zobaczę co z Tomoe i dołączymy do ciebie. Doprowadźmy to wspólnie do końca - zaproponowała, choć stwierdzenie, że zadecydowała pasowałoby bardziej; po czym rzuciła się biegiem we wskazane miejsce gdzie miał przebywać białowłosy. Choć na chwilę mogła zawahać się widząc zwłoki ninkena od razu zamierzała doskoczyć do czerwonookiego.
-Tomoe! Jak się czujesz? - zapytała przykładając dłoń do jego policzka i starając się ocenić jego stan. Jeśli tylko byłaby potrzeba, również od razu zabrała się za leczenie, aby młodzieniec mógł odzyskać choć trochę sił.

  Ukryty tekst