"Zatwardziały Las"

[Hikari]

~ Interesy Miny ~
Misja C
Post 27/30+
Misae Skradanie, znajdywanie najlepszej pozycji, wydawanie rozkazów powoli się kończyło. Nadchodził moment podjęcia akcji, jeszcze tylko ostatnie wskazówki wydane praktycznie każdemu podczas których deszcz zaczął przebijać się przez gałęzie. Pierwsza była Mina, która nie wydawała się zaskoczona nagle usłyszanym głosem. Z pewnością znała takie sekrety swego rodu, więc delikatnie nerwowym głosem potwierdziła przyjęcie wiadomości. Krótkie i rzeczowe "hai" wystarczało, było się pewnym wykonania rozkazu. Następny był Satoshi, który miał odbić jej nic nie spodziewającego się męża.
- Możesz na mnie liczyć.
Pozostała nam jeszcze Risa, która tymczasowo skupiała na sobie uwagę. Zgodnie z poleceniem zbliżała się do przeciwnika, ale została powstrzymana przez dobrze znajomy głos z rozkazem zachowania dystansu. Zwolniła kroku starając się kupić jak najwięcej czasu, nie mogła się całkowicie zatrzymać ignorując polecenie.
- Nie będzie to łatwe, lawa nie zostawia jeńców.
Odpowiedziała w myślach białowłosej, która próbowała prześlizgnąć się jak najbliżej gotowa poniszczyć swoje ubranie targując w zamian za metr bliżej. Powoli zbliżała się na kolanach, pomiędzy krzewami gdy na polanie dalej toczyła się rozmowa.
- Nie zwalniaj maleńka, nie mamy całego dnia.
- Wciąż wolałabym ich wpierw zobaczyć.
- Jeżeli masz takie pragnienie mogę je zapewnić, ale będą już martwi za brak posłuszeństwa.
- Ty... TY!!
- No kto? Chuj? Diabeł? Możesz mnie wyzywać ile chcesz, nic nowego w życiu nie usłyszę. A teraz chodź do nowego tatuśka albo dam rozkaz chłopakom.
Dziewczyna należąca do szczepu Terumi postanowiła nie ryzykować, więc wróciła do poprzedniego tempa omijając przeszkody. To wystarczyło, aby zbliżyć się na jakieś pięćdziesiąt metrów zanim Yamanaka przeszła do rzutu kunai'em z notką oślepiającą dobrze spełniającej swoje zadanie co wywołało lawinę wydarzeń. Ofiara zupełnie się tego nie spodziewała i tymczasowo straciła wzrok, co natychmiast wykorzystano do podjęcia biegu. W tym samym momencie Mina się gdzieś przeturlała, a mężczyzna stojący pomiędzy dwójką zakładników krzyknął o pułapce podnosząc alarm i zaczął się kierować do miejsca rozbłysku. Sprawczyni zamieszania udało się zbliżyć na upragnioną odległość i złapać wroga w swoje jutsu chcąc go zmusić do poderżnięcia sobie gardła tylko musiała reagować w międzyczasie na nadchodzące zagrożenie w postaci dwóch kunai'ów z notką wybuchową. Wyrzucił je podnoszący alarm niegodziwiec, który postanowił wesprzeć kolegę. Kontrolowany przez nas kultysta był gotowy do samobójstwa w mniej niż sekundę, ale wciąż jest szansa go inaczej wykorzystać.
Satoshiemu też udało się zmniejszyć dystans, a nawet przy całym zamieszaniu zaskoczyć swojego przeciwnika za pomocą ziemnych kolców ratując drugiego zakładnika. Jeszcze musiał podbiec i go uwolnić. Risa z kolei była zmuszona do podjęcia pojedynku, gdy przeciwnik strzelił w nią kulą ognia zamknęła się w gumowej kulce chroniącej od wszystkich obrażeń.

Mapka
Brązowe - rozwalone drzewa na ziemi
Zielone - Drzewa
Niebieski - Wykryte źródła chakry
Czerwony - Twoja grupa

[Misae]

Niestety, ale tak jak można było się spodziewać, w momencie kiedy dziewczyna przeszła do działania podniesniony został alarm. Nie było to jednak dla niej zaskoczeniem, więc spokojnie przeszła z tym d porządku dziennego. Zwłaszcza, że nie miała czasu na rozmyślanie. Plan już powstał i zostało się go po prostu trzymać. No i mieć nadzieję, że pozostała dwójka również to zrobi. Byli prawie dorośli więc musieli choć część odpowiedzialności za siebie ponosić.
Mina skutecznie oddaliła się od miejsca zamieszania. Całe szczęście. Teraz pozostało działać. Już miała kazać porywaczowi podciąć sobie gardło, jednak wtedy wyskoczył ten, który stał po środku i wzniecił całe zamieszanie. Kunai'e i notki. Trzeba było przerwać tą akcję nim dojdzie do tragedii. Pilnując by zachować odpowiednią odległość - aby technika, z której korzystała nagle nie wygasła, posłała porywacza w kierunku lecącej broni. Skoro i tak miał zginąć, to niech chociaż ostatnim "bohaterskim gestem" ocali czyjeś życie. To podejście było złe i nie pasowało do białowłosej i to tak bardzo. Nie miała jednak nic innego do zrobienia. Nie mogła ryzykować, że kunai poleci w jej stronę, albo co gorsza w stronę Miny i ją zrani... o wybuchu, który mógłby kosztować drugą Yamanakę życie już nawet nie wspominając. Zapewne potem przyjdzie jej przeżywać w środku wszelkie poczucie winy, jednak teraz nie miała czasu.
Była spora szansa, że środkowy kultysta w momencie kiedy jego przyjaciel zostanie tarczą strzelecką na nóżkach postanowi nie detonować notek wybuchowych. Jeżeli taka będzie jego wola, nie było sensu patrzeć darowanemu koniowi w zęby. Jeżeli mężczyzna po wpływem techniki Yamanaki będzie żywy - nie dostanie w żadne kluczowe dla życia miejsce... albo wróć w takie, w które oberwanie oznacza natychmiastowy zgon, to pośle go uzbrojonego w kunai aby zaatakował swojego przyjaciela. Może nawet wyjąć jeden z wbitych w siebie ostrzy, aby spotęgować efekt. Ma atakować tak by zabić, nie zwracając uwagi na to, czy samemu będzie raniony. W przypadku gdy to Misae będzie celem ataku, będzie on użyty jak żywa tarcza. Wszystko tak długo póki któryś z mężczyzn nie padnie. A najlepiej oba, bo plan poderżnięcia gardła w przypadku zabicia takiego skutecznego i na amen przyjaciela jest cały czas aktualny.
Białowłosa kontrolować będzie dystans, bo to on gra kluczową rolę w tym pojedynku. Spieszyła się bo nie chciała by pozostałej dwójce stała się krzywda. Stąd radykalne i mało finezyjne sposoby walki.

  Ukryty tekst

[Hikari]

~ Interesy Miny ~
Misja C
Post 29/30+
Misae Białowłosa podjęła bardzo brutalną decyzję, postanowiła wykorzystać kontrolowanego mężczyznę niczym tarczę już przewidując przyszłe koszmary. Tylko warto się rozczulać nad porywaczami, którzy jedynie chcieli krzywdzić ludzi? Przed chwilą jeszcze trzymali na ostrzu niewinnych rodaków z Karmazynowych Szczytów, skąd te wyrzuty sumienia się biorą? Czy nie lepiej pozbyć się takich śmieci z społeczeństwa zanim będą kontynuować swoje zbrodnie? Możliwe, ale ktoś posiada wyjątkowo czystą duszę, której nie trzymają się żadne plamy. Pozostało z bólem serca patrzeć jak mężczyzna rzuca się aby przyjąć na siebie dwa kunai'e z notkami wybuchowymi... Szczęśliwie przyjął oba na trzy metry przed naszym ciałem, ale nie mógł powstrzymać wybuchu następującego sekundy później. Widać, że nie zależało im na życiu kompanów.
Kontrolowane przez nas ciało zostało rozerwane w płomieniach, sama Misae oberwała tułowiem bez kończyn oraz falą wybuchu. Utrzymanie równowagi nie wchodziło w grę, stopy przestały dotykać ziemi gdy leciała kilka metrów w tył zatrzymując się boleśnie plecami na drzewie przygnieciona przez zwęglony kawałek ciała. W głowie lekko szumiało, ale byliśmy w pełni świadomi sytuacji oraz zagrożenia. Jedynie straciliśmy połączenie, które musielibyśmy ponownie nawiązać. Zbliżał się mężczyzna wcześniej rzucający kunai'ami, który chciał zobaczyć efekt wybuchu. Pytanie, czy to lekceważenie naszej Yamanaki, czy był pewien jej śmierci. Zbliżył się na jakieś trzynaście metrów podrzucając w dłoni kunai'a z notką wybuchową.

Nie odjęłaś chakry za trzymaną techniczkę Uwzględnij w następnym podwójnie.

[Misae]

Szlag. Zdecydowanie to słowo odbiło się echem po głowie Misae. Nie tak zaplanowała te wydarzenia, ale co tu ukrywać. Shinobi kunai rzuca, ale to bogowie je niosą. Teraz najważniejsze było nie wypaść z rytmu. Widok rozerwanego na kawałki mężczyzny - traumatyczny, ale o tym będzie myśleć dopiero jak po nocy nie dane jej będzie spać. Uderzenie? E tam. Siniaki poczuje dopiero jutro po przebudzeniu. Wizja ewentualnego eksplodowania? Tak. To był teraz realny problem jakim powinna się zająć jeśli chce mieć możliwość przejmować się pozostałymi w przyszłości.
Jakim psychopatą trzeba było być, aby wysadzić swojego przyjaciela w powietrze. Nie żeby wykorzystywanie innej osoby jako żywa tarcza było moralnie akceptowalne, jednak w tym momencie Yamanaka i ten kultysta byli wrogami. Wiadomym było, że jedno i drugie chciało doprowadzić do chociażby uszczerbku na zdrowiu drugiej strony. Ale wysadzanie swojego przyjaciela w powietrze? To przekraczało zdroworozsądkowe granice.
Nie zamierzała tracić czasu. Gdy tylko zauważy przeciwnika i uda jej się zebrać w sobie do kupy wykona ten przeklinany przez przeciwników klanu bez źrenic gest. Kadłub... Bo niewiele więcej z mężczyzny zostało jeszcze na pewien czas posłuży jej za tarcze. Skoro raz jej ocalił życie może i drugi raz się uda. Wiedziała, że musi być szybsza swym gestem niż przeciwnik dzierżący w ręce kunai z wybuchową notką. Nie traciła czasu na nic. Tylko złoży dwie dłonie razem. W innym razie zaraz sama skończy jak nieszczęśnik sprzed chwili. Sprawa była prosta. Pochwycić go i kazać mu samemu pozbawić się życia dzierżonym ostrzem nim. Bez wdawania się w dyskusję. Przedłużania. Reakcja natychmiastowa. Pochwycenie. Morderstwo. Potem puścić się biegiem i sprawdzić jak miała się sytuacja z jej podwładnymi... podopiecznymi? Brakowało odpowiedniego słowa, jednak sens był jasny.

  Ukryty tekst

[Hikari]

~ Interesy Miny ~
Misja C
Post 31/30+
Misae Misae niesamowicie szybko i brutalnie przekonywała się w jak brudnym świecie ludzie żyją, zupełnie innym od względnie bezpiecznych gór. Poświęcenie własnego towarzysza? Wróg nie widział w tym problemu, tylko czy jest to prawidłowa odpowiedź? Co jeżeli uznał zasłonięcie dziewczyny za zdradę będąc nieświadomy kontroli? Pytania te pozostaną bez odpowiedzi, bo nikt tutaj nie próbował dyskusji. Białowłosa opanowawszy lekkie zawirowania w głowie złożyła pieczęć przejmując nad zaskoczonym wrogiem kontrolę. Chciał ocenić sytuację po wybuchu z bliska, a zamiast tego popełnił samobójstwo. Nie aby miał w tym zakresie jakikolwiek wybór, posiadał zbyt mało konsekwencji aby się oprzeć. Trzymany w dłoni kunai jednym pociągnięciem rozciął szyję z której prysnęła czerwona fontanna, a ciało upadło na ziemię. Trochę obolali, ale przeżyliśmy. Teraz trzeba było pozostałości jednego ciała zrzucić z siebie, może lekko wytrzeć twarz z krwi i sprawdzić naszych towarzyszy zapominając o niedaleko leżącej Minie.
Pierwszego spotkała Satoshiego, który pędził w jej kierunku uśmiechnięty z daleka pokazując potocznie zwaną okejkę. Połowa serca mogła odczuć głęboką ulgę, a druga wciąż zamartwiała się o panienkę Terumi zostawioną na polanie. Jak po sekundzie się okazało kompletnie niepotrzebnie, teren był pokryty lawą, podobnie przeciwnik.
- Wybacz, nie jestem stworzona do kupowania czasu i łapania wrogów.
Złapała się z tyłu głowy zakłopotana, a jej krewniak nie potrafił odpuścić takiej sytuacji bez dogryzania komuś.
- Wiedziałem, że tak się skończy. Jesteś wręcz stworzona tylko do demolki.
- Powinieneś spojrzeć na siebie, co oszczędziłeś swojego wroga?
Naburmuszona lekko się zgięła w połowie pokazując mu język, ale nie uzyskała odpowiedzi. Satoshi machnął na to zachowanie dłonią podchodząc do Misae i kładąc dłoń na ramieniu.
- Jeżeli chcesz zajmiemy się resztą, powinnaś wrócić do wioski odpocząć. Dopiero co unicestwiłaś kult, a teraz jeszcze ich niedobitki. Nie martw się, pamiętamy jak nam pomogłaś, Osamu zajmie się wypłatą po dostaniu raportu. Prawdopodobnie zostanie to przekazane przez władze w Soso z lekkim opóźnieniem, ale Terumi zawsze spłacają swoje długi.

Jeżeli chcesz to koniec misji, a możesz jeszcze samodzielnie zaprowadzić Minę z mężem dodatkowym pościkiem.

[Misae]

Ile trwała ta cała akacja. Godziny? Jeśli liczyć od samego porwania pewnie tak. Minuty? Droga była długa i ustawienie się na pozycje wymagało czasu. Chwilę się musieli po docierać. W końcu nigdy wcześniej nie dane im było współpracować. O dowodzeniu Misae też nigdy wcześniej nie myślała więc i z tym musiała sobie poradzić. Tak więc to były minuty? Nie... na pewno nie. Od momentu kiedy ruszyli minęły sekundy. Długie. Ciągnące się niemal w nieskończoność ale sekundy. Błysk. Notka. Ucieczka Miny. Pojmanie jednego. Bum! Krzyk! Wyskok kolejnego! Trach... śmierć. Kolejny. I to puste spojrzenie. Mało kto patrzył swojej ofierze w oczy. Mało kto widział, jak z desperacją odbierają sobie sami życie. To było ciężkie. Było tchórzowskie. Brakowało słów by opisać jak złą osobą była, ale nie mogła za wiele na to poradzić. Musiała ocalić rodzinę... a że umiała tylko tak?
Odetchnęła przecierając z twarzy reszty kultysty. Była brudna. Dosłownie i w przenośni. Potem się tym zajmie. Biegiem zobaczyć co z resztą. Poczuła ukłucie w sercu gdy początkowo nie dostrzegła obojga, szczęśliwie udało jej się szybko odzyskać rezon. Byli cali i zdrowi. Zakładnicy uratowani. Odetchnęła z głęboką ulgą i zawołała Tomoe, który już po chwili dreptał wesoło przy jej nogach. On również nie ucierpiał. Prawdziwe szczęście.
-Zostawię już resztę w waszych rękach. Zaszczytem była dla mnie nasza współpraca - zaczęła kłaniając się nisko po czym dodała - Bardzo się cieszę, że was poznałam. Jesteście naprawdę niezwykłym duetem i wróżę wam świetlaną przyszłość - wyprostowała się z uśmiechem. Kto chciał szukac doszukał się w nim czegoś więcej, kto nie, widział tylko pogodną młodą kobietę. Za dużo się ostatnio stało. Musiała to wszystko przerobić. Powoli zaczynało brakować jej sił.



ZT