Ukryta plaża

[Hikari]

  Ukryty tekst

[Hikari]

  Ukryty tekst

[Hikari]

  Ukryty tekst

Z/T

[Mahiro]

Ręce w kieszeni, proste plecy, wzrok skierowany przed siebie. Z taką postawą Mahiro spacerował wzdłuż plaży. Szukał i szukał odosobnionego miejsca aż w końcu trafił tutaj. Znudzony i lekko zmęczony szukał odpowiedniego miejsca aby odpocząć. Nie był jednak w stanie zdecydować czy ta plaża jest odpowiednia do tego. Kilkaset metrów do przodu i nawrót. Tak wyglądała pierwsza godzina blondyna, który trochę chciał tutaj zostać a trochę iść dalej. Krótka trasa z punktu a do b i z powrotem pogłębiła uczucie zmęczenia u Haretsu, który teraz nie miał już wyjścia i musiał odpocząć. Zwyczajnie położył się bokiem na piasku z głową opartą o prawą rękę. Leżał parę metrów brzegu wpatrzony jak morze. Z początku nie miał zamiaru spać jednak przegrał z samym sobą. Zmienił pozycje i zamiast bokiem leżał teraz na plecach z rękoma pod głową aby po jakiś 5 minutach zasnąć.

[Takashi]

Misja rangi D
Mahiro Haretsu

"Czyja to zguba?"
1/15

Jak wiadomo, plaża to miejsce wręcz idealne do odpoczynku, wypadu ze znajomymi, czy spędzenia miło czasu, dla Mahiro miało być akurat tym pierwszym. Chłopak uznał, że to właśnie ten moment, w którym należy mu się chwila wyłącznie dla niego, właśnie dlatego wybór padł na miejsce, w którym panował spokój, a w najbliższej okolicy ciężko było zauważyć nawet drugą osobę. Idealnie. Shinobi potrzebował wprawdzie dużo czasu na znalezienie odpowiedniego otoczenia do tego, by się położyć, ale po godzinnych oględzinach był w stanie w końcu spocząć. Delikatny powiew wiatru, szum fal, szmer liści ocierających o siebie nieprzerwanie, wszystko to tworzyło idealną melodię, przy której można było się dodatkowo zrelaksować, a kiedy już sen miał nadejść i chłopak zamykał powieki, piękną harmonię przerwało głośne szczekanie psa.
-HAU HAU. - szczekanie było na tyle głośne, że zupełnie zmieniło atmosferę i bohaterowi aż odechciało się wszystkiego.
Odgłosy wydawał średnich rozmiarów pies o brązowej sierści, który co chwila zatrzymywał się, tarmosił coś w zębach i biegł dalej, zatrzymując się znowu po kilku metrach. Czasem robił krótsze przerwy, czasem zatrzymywał się po przebyciu dłuższego dystansu, niż wcześniej, ale na pewno wybudził blondyna. Na szczęście szczekanie oddaliło się echem od miejsca jego letargu i zaraz można było kontynuować odpoczynek. Błogi sen miał nadejść tak samo szybko, jak wcześniej, w końcu. I znowu to samo - szum morskich fal, subtelny dźwięk liści ocierających się o siebie, delikatny szmer wiatru, a do tego...
-Kurumi! - tym razem kobiecy krzyk przerwał spokój. -Kurumi, gdzie jesteś!?

Piękna, młoda dziewczyna szła szybkim krokiem wzdłuż linii brzegowej plaży, krzycząc to jedno imię. Wyglądała tak, jakby czegoś lub kogoś szukała, w ręku trzymała patyk, którym co jakiś czas wymachiwała w powietrzu. Na jej twarzy można było zauważyć niepokój, rozglądała się niemalże na wszystkie strony, chcąc w końcu zlokalizować to, czego tak bardzo szukała. Może warto do niej zagadać?

[Mahiro]

Blondyn próbował ignorować zwierze pełne energii. Mimo zostania przez niego wybudzonym starał się udawać, że dalej śpi. Specjalnie miał zamknięte oczy i nie zmieniał swojej pozycji. Jak leżał tak leżał, tylko tym razem był świadomy swojego otoczenia. Chciał dzięki temu uniknąć zbędnego zainteresowania ze strony psa. Po cichu liczył, że ten w końcu odpuści i sobie pobiegnie dalej. Tak też się stało i Mahiro mógł wrócić do błogiej drzemki. Pewnie by ponownie zasnął gdyby nie pojawienie się prawdopodobnej właścicielki wcześniejszego czworonoga. Pierwszy krzyk młody Haretsu miał zamiar zignorować. Ogólni miał zamiar ponownie udawać śpiącego na plaży chłopaka. Wszystko byleby kobieta nie podeszła do niego i nie zaczęła czegoś od niego chcieć. Niestety drugiego zawołania blondyn nie wytrzymał i musiał zareagować. Gwałtownie wstał aby następnie wykrzyczeć w niebo głośne KUR**. Następnie spojrzał wściekłym wzorkiem w stronę dziewczyny. Jeszcze jeden krzyk i nie wytrzymam!!! Pierw jakiś zapchlony kundel a teraz jego walnięta właścicielka! Było go lepiej pilnować to by Ci nie uciekł! - powiedział w kierunku dziewczyny ewidentnie zdenerwowany i wkurzony blondyn.

[Takashi]

Misja rangi D
Mahiro Haretsu

"Czyja to zguba?"
3/15

Chyba nikt nie spodziewałby się, że młodzieniec zareaguje akurat w taki sposób na całą sytuację, jego krzyk okazał się być najgłośniejszym dźwiękiem wypełniającym okolicę. Cóż poradzić, charakter to coś, nad czym można popracować, ale potrzebna jest do tego świadomość popełnianych przez siebie błędów, a z pewnością tego typu zachowanie do takowych należało. Przecież był na plaży, w miejscu ogólnodostępnym, tudzież denerwowanie się na to, co dzieje się w pobliskiej mu przestrzeni, do normalnych nie należało, a z pewnością krzyczenie na niewinną dziewczynę było totalnym brakiem kultury. Tylko czy dla piętnastolatka jego pokroju w ogóle istniało takie pojęcie? Przecież mowa o chłopcu, który w pewien sposób zrezygnował ze wspólnego życia z rodzicami. To właśnie Mahiro odwrócił się od swoich rodzicieli po tym, jak wszedł w wiek dojrzewania i zaczął dostrzegać niektóre rzeczy otaczającej go rzeczywistości. Śmiało można stwierdzić, że dla niego najważniejszą osobą na świecie był on sam. Właśnie stąd wzięło się jego zachowanie i chociaż do najgrzeczniejszych wcale ono nie należało, to nic nie można było z tym zrobić, przynajmniej w zaistniałych okolicznościach.
-Huh, nikt cie nie pytał o zdanie, głupku. - odpowiedziała mu, trochę się zbliżając, zmierzyła chłopaka od góry do dołu wzrokiem, po czym skrzywiła się. -To nawet nie jest mój pies, uciekł z domu obok mojego i chcę go złapać, bo sąsiadka obiecała za niego trochę Ryō. Zresztą to nie twój interes, spadaj.
Dziewczyna odwróciła się na pięcie i poszła dalej, nie przestała mimo wszystko wykrzykiwać imienia czworonoga. Na którymś etapie krzyknęła głośniej i odwróciła się w stronę Haretsu ze złośliwym uśmiechem na twarzy, chciała mu pokazać, że nic dla niego nie znaczy. Ciągle machała patykiem i szukała psa, chciała najzwyczajniej w świecie zarobić. Wcześniej, gdy podeszła bliżej, Mahiro był w stanie określić, że dziewczyna może być albo w tym samym wieku, co on, albo być o rok starsza od niego, w każdym razie u niej urok szedł w parze z niewyparzonym językiem. Ale co z tego? Przecież u bohatera było dokładnie tak samo!

[Mahiro]

Głupek? - Mahiro z trudem powstrzymał się od przejścia do rękoczynów. Wspaniałomyślnie postanowił wybaczyć dziewczynie ten wielki błąd. Jej pies czy nie jej dla blondyna nie miało to znaczenia. Miał zamiar się jej jak najszybciej pozbyć aby mieć święty spokój. Nagroda pieniężna też jakoś zbytnio Haretsu nie interesowała. Najważniejsze dla niego było obserwowanie jak irytująca go osoba oddala się od niego. Cała sprawa rozeszłaby się po kościach gdyby nie ten ostatni uśmiech w wykonaniu dziewczyny. Mający tylko jeden cel. Zirytować blondyna. Co się udało. Białowłosa osiągnęła co chciała. Odegrała się na młodym Haretsu. Jej problem polegał na tym, że ten nie miał zamiaru teraz odpuścić. Prowokacyjny uśmiech był dla Mahiro jasną deklaracją wojny. Nie miał zamiaru jej robić fizycznej krzywdy. Zamiast tego zdecydował się na inną formę zemsty. Dziewczyna wspomniała, że jak znajdzie i przyprowadzi psa to dostanie nagrodę pieniężną. Blondyn postanowił znaleźć czworonoga jako pierwszy i zgarnąć całą sumę dla siebie. Miał gdzieś ile dostanie. Liczyło się dla niego jedynie to, że to denerwująca przedstawicielka płci przeciwnej jej nie dostanie. Swoje zamiary głośno oznajmił tak aby dziewczyna go na pewno usłyszała. Wal się! Już ja ci pokaże głupka! Znajdę tego psa pierwszy i tyle będziesz miała z tych Ryo. Wykrzyczał w kierunku białowłosej aby następnie ruszyć biegiem w kierunku, który najprawdopodobniej obrało budzące go wcześniej zwierze. Haretsu miał zamknięte oczy i nie widział dokładnie gdzie czworonóg poszedł ale miał pewne podejrzenie dzięki jego hałaśliwemu zachowaniu. Biegnąć szukał wzorkiem psa albo pozostawionych po nim śladów.

[Takashi]

Misja rangi D
Mahiro Haretsu

"Czyja to zguba?"
5/15

Jeśli ktoś wcześniej skrytykowałby zachowanie Mahiro względem tamtej dziewczyny, teraz zapewne byłoby mu wstyd, bowiem ona wykazywała się takim samym brakiem kultury, co on. Miała tak samo niewyparzony język, w dodatku była opryskliwa i złośliwa, a więc można powiedzieć, że ta dwójka dobrała się wręcz idealnie. Haretsu w zasadzie mógł wrócić do należytego odpoczynku, kiedy nagle jasnowłosa przelała ostatnią czarę goryczy, zupełnie wytrącając go z równowagi. Nagroda pieniężna za psa? Jasne, blondas postanowił wziąć udział w poszukiwaniach i miał zamiar zgarnąć całą nagrodę dla siebie, rywalizacja miała się dopiero zacząć.
-Chyba sobie żartujesz! Bakaaaa! - krzyknęła, widząc, że również zaczął rozglądać się za czworonogiem.
W ten oto sposób dwójka dzieciaków zaczęła, można powiedzieć, zabawę, która polegać miała na znalezieniu psa wabiącego się "Kurumi". Stawka była wysoka, bo zwycięzca tejże zabawy otrzymać miał nagrodę pieniężną, a ponieważ zadanie samo w sobie szczególnie wymagające nie było, to mimo wszystko dobrze będzie otrzymać za nie trochę Ryō. W trakcie całej gry jej uczestnicy mijali się co chwila, raz znajdowali się w polu swojego widzenia, a raz nie, tudzież można powiedzieć, że ich drogi poszukiwania niekiedy się przecinały. Zdarzało się jednak czasem, że przez kilkanaście dobrych minut nie byli w stanie się dostrzec się nawzajem, każdy miał swoje metody szukania i każdy robił to na swój sposób. Można powiedzieć, że płeć (rzekomo) piękniejsza miała przewagę, bo przecież psiak należał do jej sąsiadki, więc co nie co musiała o nim wiedzieć. Mimo wszystko nie była w stanie złapać go do tej pory i o czymś do świadczyło. W każdym razie nie wystarczyło tylko szukać psa, należałoby go czymś zwabić, trzeba było znaleźć odpowiednią metodę, bo na razie po zwierzęciu nie było jak do tej pory ani śladu.

[Mahiro]

Mimo całego swojego entuzjazmu i zapału Mahiro w dalszym ciągu miał problem ze znalezieniem jakiegokolwiek śladu pozostawionego przez psa. Postanowił zmienić taktykę. Zamienił pośpiech i chęć natychmiastowego zwycięstwa na spokojne poszukiwania aby zwiększyć szanse na wygraną. Sposób działania zmienił ale jak planu nie było tak nie ma. W dalszym ciągu jedyne co robił to szukanie wzorkiem psa lub śladów świadczących, że tu mógł być czy też tam pójść. Powoli zaczynał się złościć z powodu braku efektów poszukiwań. Pocieszał się, że jego przeciwnik osiągał takie same rezultaty jak sam Haretsu. Blondyn miał pewną namiastkę pomysłu, którym zmusi czworonoga do znalezienia Mahiro. Uznał jednak, że jeszcze za wcześnie aby z niego skorzystać. Nie potrzebuje przecież jakiś sztuczek aby znaleźć jednego zwierzaka.

[Takashi]

Misja rangi D
Mahiro Haretsu

"Czyja to zguba?"
7/15

Wbrew pozorom znalezienie czworonoga wcale nie było takie proste, jak by się mogło wydawać. O dziwo wcześniej psiak wydawał odgłosy i nie dało się go nie zauważyć, tym razem jednak nie było po nim ani śladu i poszukiwania stawały się z chwili na chwilę coraz trudniejsze. W momentach, w których drogi dwójki uczestników "zabawy" się przecinały, obydwoje byli w stanie dostrzec, że żadne z nich nie znalazło jeszcze tropu, z jednej strony motywujące, z drugiej jednak nieco kłopotliwe. Gdzieś w oddali Haretsu był w stanie usłyszeć głos swojej rywalki, która wykrzykiwała imię psa, nie mógł mieć pewności, czy tamten zareaguje, czy też nie, ale na pewno warto było próbować.
-Kurumi! Kurumi, gdzie jesteś?! - chociaż krzyki były dość głośne, to nie przynosiły żadnych rezultatów.
W którymś momencie Mahiro zauważył ślady nie tylko psich łap, ale również patyków porozgryzanych na małe kawałeczki, to musiał być ten psiak! Ślady nie były aż tak wyraziste i następowały co jakiś czas, ale z pewnością były wskazówką, której nie należało ignorować. To nie wszystko! Gdzieś w oddali shinobi był w stanie usłyszeć nawet szczekanie psa. Dźwięki nie były szczególnie głośne, ale z pewnością wskazywały na obecność zwierzaka, także wszystko powoli zaczynało nabierać lepszego tempa. Rywalki w poszukiwaniach na razie nie było widać, ale jeśli zmierzali mniej więcej w jedną stronę, to pewnie tamta też usłyszała szczekanie i na pewno ruszyła w tamtą stronę.

[Mahiro]

Całe szczęście rywalka blondyna w dalszym ciągu była na tym samym etapie poszukiwań. Oboje szukali jakiegoś pkt zaczepienia, który pozwoli na podjęcie tropu prowadzącego do psiaka. W końcu Mahiro trafił na wskazówkę. Ślady łap psa. To było to czego tak długo szukał. Dzięki temu dowiedział się, w którą stronę zmierzał czworonóg. Ten sam kierunek obrał młody Haretsu, który również domyślił się, że te wszystkie zniszczone gałązki są efektem działań poszukiwanego zwierzaka. Zadowolony z siebie szedł przed siebie idąc pozostawionym tropem. Nagle do uszu blondyna doszedł dźwięk szczekania. Nie zastawiając się zbytnio, Mahiro z marszu przeszedł na sprint w kierunku, z którego słyszał szczekanie poszukiwanego psa.

[Takashi]

Misja rangi D
Mahiro Haretsu

"Czyja to zguba?"
9/15

Reakcja bohatera na zauważone ślady była jak najbardziej prawidłowa, bez zbędnych zastanowień ruszył przed siebie, a na pewnym etapie wędrówki był nawet w stanie usłyszeć w oddali szczekanie, a więc wszystko sprowadzało się do jednego. Sukces. Nie zamierzał odpuszczać, zaczął biec przed siebie na wypadek, gdyby jego rywalka również dostrzegła wszystkie wskazówki, zamierzał ją wyprzedzić i złapać psiaka jako pierwszy, nie chciał dać jej wygrać za żadną cenę.
Po przebyciu wcale nie tak małej odległości w końcu Mahiro był w stanie dostrzec czworonoga. Kurumi znajdował się pod drzewem i spoglądał bezustannie w górę. Skakał, szczekał, najwyraźniej był czymś zainteresowany, ale wcale nie przejawiał oznak agresji, chciał się raczej bawić. Jeśli Haretsu spojrzałby na drzewo, ujrzałby na nim dorosłego kotka, który wylegiwał się na górze i wcale nie interesował się psem, jego ogonek zwisał z gałęzi i co jakiś czas poruszał się raz w jedną, raz w drugą stronę. Wyglądało na to, że pies chciał się najzwyczajniej w świecie bawić i zainteresował go ruszający się na drzewie koci ogon.

[Mahiro]

Mahiro w końcu znalazł poszukiwaną zgubę. Trwało to trochę ale wreszcie się udało. Etap poszukiwań zakończony. Teraz pora na kolejny czyli zaprowadzenie psa do właścicielki. Problem w tym, że psiak kompletnie nie znał blondyna i to nie będzie takie proste. Na dodatek całe jego zainteresowanie było skierowane na drzemiącego kota. Haretsu nie widział żadnej szansy aby zmusić czworonoga do pójścia z nim. Chłopak postanowił wykorzystać ciekawość jednego zwierzęcia do drugiego. Blondyn postanowił wykorzystać chwile gdy psiak jest skupiony na śpiącym kocie. Podszedł do niego i pogłaskał po głowie. Chciał się w ten sposób przywitać aby ten nie uciekał od niego gdy już Mahiro uda się złapać kota. Powoli i po cichu podszedł pod drzewo aby następnie wejść na nie korzystając z jednej z technik shinobi. Haretsu skupił chakre w stopach i rozpoczął marsz ku górze. Wchodził ostrożnie i uważnie. Nie chciał obudzić śpiącego na drzewie zwierza. Dzisiaj już wystarczająco się naszukał innego i kolejna zabawa w chowanego nie wchodziła w grę.

  Ukryty tekst

[Takashi]

Misja rangi D
Mahiro Haretsu

"Czyja to zguba?"
11/15

Mahiro postanowił, że wdrapie się na drzewo i złapie drzemiącego na nim kotka, a wszystko po to, by dzięki niemu zwrócić uwagę psa, który był celem jego zadania. Wykorzystał jedną z najprostszych zdolności każdego ninjy i wszedł na drzewo. Już miał łapać kota we własne ręce, kiedy ten podniósł głowę, wystraszył się i uciekł szybko, zbiegając po gałęzi, zatopił się w pobliskich krzakach i zniknął. Kurumi widział całą sytuację i niemalże od razu ruszył w pościg, jednak krzaki były dla niego zbyt gęste i nie mógł się do nich dostać, mimo wszystko cały czas stał przy nich i wyglądało na to, że nie ruszy się nawet na kawałek. Przynajmniej z głowy miał już poszukiwania psiaka, który znajdował się obok niego i nie wyglądało na to, by miał zamiar uciec. Jego zainteresowanie skupione było na krzakach i na kocie, który gdzieś w nich siedział, chociaż tak naprawdę wcale nie było go widać. Co jakiś czas pies szczeknął, podskoczył, położył się, robił wszystko, by pokazać, że jest świadom tego, że gdzieś tam chowa się jego kompan do zabawy.
-Ahh, tutaj jesteście. - odezwał się głos dziewczyny, która również brała udział w poszukiwaniach.
Wyglądało na to, że tak głośne szczekanie zwabiło dziewczynę w tę okolicę. Była niedaleko, bo też znalazła te same ślady, co wcześniej Haretsu. Odciski psich łap, poobgryzane gałęzie, szczekanie, wszystko to przywiodło ją w to samo miejsce, co jej rywala, czyli można powiedzieć, że pierwszy etap gry zakończony, teraz trzeba zaprowadzić czworonoga do właścicielki, tylko jak? Jasnowłosa nie miała w swoim wyposażeniu żadnej smyczy, a pies skupiał całą swoją uwagę na krzakach i nic nie wskazywało na to, by miał ot tak odpuścić, a więc ta dwójka potrzebowała jakiegoś bodźca, który zwróciłby uwagę psa.