Szlak transportowy

[Katsuko]

Długowłosa Uchiha bardzo szybko dotarła na tereny Yusetsu i opuściła łódkę. Tak tak, była bardzo ciekawa co tutaj zobaczy! jakich ludzi pozna i bardzo optymistycznie do tego podchodziła. Chociaż wiadomo, każdemu na szyję się rzucać nie będzie. Praktycznie od razu ruszyła szlakiem w stronę Yusetsu. Podziwiając po drodze widoki a gdy dotarła do skupiska budynków i innych takich jej ciekawość wzmogła się. Nie mogła się doczekać by wypić trunku i spróbować jakiegoś dobrego jedzenia. Jej krok był bardzo sprężysty a na ustach widniał wielki uśmiech. Cieszyła się jak dziecko na tę wizytę. Chociaż troszkę tęskniło się jej za Sogen..

zt

[Kazuya]

Podróż Kazuyi trwała już dobre kilka tygodni, zdecydowanie więcej niż miesiąc. Niemal codzienne treningi, robiły swoje - chłopak miał krzepę, wyglądał lepiej niż podczas pobytu w wiosce, ba! Nawet zaczął czuć się o wiele lepiej. Teraz jednak przyszła pora na kontynuację podróży na północ, gdzie docelowo chciał się udać. Nigdy nie był w innej prowincji, a co dopiero w innej krainie - których w naszym świecie było przecież tak wiele. Często zbaczał z kursu, odwiedzał karczmy, czy inne miejsca, o mniej przychylnej opinii. Niemniej jednak nie wdawał się w kłopoty i to zapewne to spowodowało, że do dziś dzień, nie umarł z głodu, czy też nie został zatłuczony na śmierć w jednym z takich miejsc.
Po raz kolejny chłopak zboczył z trasy - było coraz bliżej lata, bowiem temperatury były coraz wyższe, powietrze coraz mniej wilgotne, a natura już niemalże całkowicie pobudziła się do życia. Chłopak nie zamierzał próżnować, jego celem było zyskać siłę podczas tej wyprawy i to właśnie miał zamiar zrobić.

Kolejny dzień zaczął od porannej toalety przy jednej z rzek płynących nieopodal szlaków handlowych, nie zamierzał jednak leniuchować, jak co dzień pierw rozgrzewka, by następnie przysiąść do jednego ze zwojów w swojej torbie. Te, które przestudiował, palił - bowiem nie chciał by trafiły w niepowołane ręce. Tym razem miał nauczyć się techniki dotonu, która nie była zbyt skomplikowana, polegała na stworzeniu kolców wystających z ziemi. Szybka nauka teorii, a później nie pozostało mu nic innego jak rozpoczęcie praktyki. Niestety początki bywały trudne, toteż Terumi przez pierwsze dni nauki, nie robił dużych postępów. Po zaledwie tygodniu treningu, udało mu się wreszcie uformować kolec z skał. Niemniej jednak formował go za wolno, dlatego też pełne opanowanie techniki, zajęło mu grubo ponad dwa tygodnie - oficjalnie na świecie rozpoczęło się już lato, jednak o tym Kazuya nie miał pojęcia - był bowiem odcięty od życia w osadzie przez parę dobrych miesięcy. Kiedy wreszcie zakończył trening, opuścił miejsce przy rzecze w którym rozbił tymczasowy obóz.

Teraz chłopak, mógł jasno określić, że Lato zaczęło się podczas treningu - temperatury były zbyt duże na wiosnę, a powietrze było suche. Chłopak wiedział też, że wreszcie opuszcza Yusetsu i równiny, na których żył on oraz cały jego klan, wchodził właśnie w górskie regiony, karmazynowych szczytów. Jego podróż trwała bardzo długo, a na świecie w tym czasie wydarzyło się wiele. Wojna Yamanaków przeciwko Hyuuga, jeszcze się nie zaczęła... Niestety chłopak będąc już w Kyuzo dowiedział się o tym, co właśnie wydarzyło się na świecie, niemal pod jego nosem. Kiedy pewnego dnia Kazuya siedział w karczmie, usłyszał o rozpoczętej wojnie - wersja którą usłyszał, to fakt iż klan Hyuuga został zaatakowany, przez Yamanaka, którzy najwidoczniej nie prowadzili ekspansji w głąb lądu przeciwnika. Sanjin bez zastanawiania przysiadł się się do dwójki rozmawiających ze sobą osób, wypytując o szczegóły, oraz o to - czy klan który został zaatakowany, nie prowadzi naboru ochotników. Takie doświadczenie zdecydowanie pomogłoby rozwinąć się chłopakowi, nie wiedział jednak czym jest wojna... Gdyby wiedział, zapewne podjąłby inną decyzję, ale teraz kiedy już zdecydował pomóc się Hyuuga, nie było powrotu. Ruszył do Shiroi-iwa, bo tak nazywała się osada poszkodowanego klanu, by zaciągnąć się jako ochotnik, do sił, walczących z agresorem!

Skąd: Yusetsu
Dokąd: Kyuzo
Czas podróży: 1 godzina
Czas przybycia: 12:00
Środek transportu: Z buta

[Hitsukejin Shiga]

Misja C
7/30


Wizja wojny dziwnie wypływa na ludzi. Niektórzy widzą w niej tylko śmierć i zagrożenie dla swojego domu, ale byli i tacy co planowali mieć na niej zysk, zarobek, albo zyskać uznanie i chwałę. Dla kupców wojna, choć była niebezpiecznym okresem, to także była czasem gdy mogli się nieźle dorobić. Ceny większości produktów w miejscach ogarniętych konfliktem rosły, nie wspominając o zwiększonym zapotrzebowaniu na broń, zbroje i zabawki ninja oraz wyżywienie armii.. Nawet dziwki zarabiały na wojnie, w końcu wojacy z daleka od domu też musieli swoje potrzeby załatwić. W głowie Asui także roiły się różne myśli, od tego co może zyskać klan, do tego co sama mogła stracić. Chaos to z pewnością łagodne słowo na to, co się działo teraz w jej umyśle. Jednak nie zatrzymywały się dłużej przy karawanie, dwie szybko poruszające się kunoichi wyprzedziły wozy i pomknęły dalej przed siebie. Dziewczyna spojrzała na swoją towarzyszkę po zadaniu pytania nieco zagubionym wzrokiem, po czym zmarszczyła gniewnie brwi.
- Co za różnica? - burknęła, tracąc nieco humor - Koniec końców, to nie nasza wojna, prawda? - wzruszyła ramionami i nie była gadatliwa, aż do granicy z Yusetsu. Kraina przywitała ich silnym wiatrem, wiejącym z głębi kraju oraz czujnym spojrzeniem czwórki oczu, dwójki o pionowych źrenicach i dwóch psich. Kobieta siedząca na swoim Ninkenie obserwowała przejazd, a ich odprowadziła wzrokiem, marszcząc brwi. Asui wydawała się pod tym spojrzeniem kulić, jak ze wstydu.

[Yasuo]

Fuji
Misja rangi D
1/15 Fuji skończył kolejną misję, doprowadzając Panienkę Kanę do szlaku transportowego. To właśnie tędy kupcy transportowali swoje towary i pewnie stąd wzięła się nazwa tego miejsca. To właśnie to miejsce podróżni także najczęściej wybierali, by przemieszczać się między prowincjami. Ubita tysiącami butów, końskich podków i kół wozów gleba była po prostu bardziej komfortowa do marszu niż bagna i wielkie trawy. A, jeśli była wyłożona jakimś brukiem (MG nie posiada takich informacji) czy inną cegłą, to już w ogóle była czystą poezją. No i teraz właśnie Fuji i Kana znaleźli się w takim właśnie miejscu. Czy chłopak pożegnał dziewczynę? Czy powiedział do niej coś miłego? Albo czy w ogóle się odezwał, czy po prostu pozwolił młodej podróżniczce, by ta udała się w swoją stronę? A może zechciał jej jeszcze towarzyszyć? W każdym bądź razie, był teraz na trakcie. Co Fuji postanowi?

[Fuji]

Kiedy Fuji doszedł z dziarską dziewoją do szlaku transportowego spojrzał na nią. Nie wiedział gdzie dokładnie ona chce się udać dlatego też raczej z nią nie pójdzie.
- Tutaj więc nasze drogi się rozchodzą - Powiedział i odwrócił się na pięcie.
Miał chęć teraz chwilę odpocząć po tej wędrówce. Był zmęczony po całonocnej wyprawie.
- Ciekawe czy jest tutaj gdzieś jakieś miejsce by zjeść - Zapytał sam siebie.
Nie zauważył by ktokolwiek tędy się przechadzał dlatego niestety nie mógł nikomu zadać tego pytania niestety.

[Yasuo]

Fuji
Misja rangi D
3/15 Dziewczyna sobie poszła swoją drogą. Kto wie czy Fuji jeszcze jej raz nie spotka? Może tak być. Jednak co on zrobił później? Przystanął, a może ruszył dalej w drogę? Jeśli przystanął, to mógł tak sobie stać i godzinę i w tym czasie nic by się nie stało. Jeśli natomiast ruszył w podróż, to po krótkim czasie mógł zobaczyć wóz z dwoma kupcami. Wóz widać było, że zmierzał w stronę Fujiego. Dlaczego więc nawet przez godzinę nie znalazłby się w zasięgu wzroku chłopaka, jeśli ten po prostu siedziałby w miejscu? Powód był prosty. Wóz nie potrafił jeździć. Jego jedno koło zostało połamane, a ten stał przechylony na prawy bok. Natomiast kupcy ze swoim małym dobytkiem trochę rozpaczali. Co w takim wypadku postanowi Fuji? Czy zaproponuje im swoją pomoc? Czy jest w stanie w ogóle im pomóc? Może jednak mieli jakieś jedzenie. Zawsze to jakaś okazja, żeby trochę pożebrać, prawda?

[Fuji]

Idąc tak po szlaku starał się dostrzec jakieś miejsce aby sobie odpocząć. Póki co nic takiego nie widział dlatego szedł dalej kiedy to jego oczom ukazał się wóz z uszkodzonym kołem. Wyglądało to co najmniej komicznie z jego perspektywy no bo widocznie wóz postanowił zastrajkować i nie ruszać się z tej pięknej krainy którą jest Yusetsu. Postanowił jednak podejść do kupców by zaoferować im swoją pomoc, w końcu taki miły był z niego chłopak póki ktoś naprawdę go nie zdenerwował.
- Może trzeba wam jakoś pomóc? - Zapytał bez o grudek.
Pewnie będą kazać mu poszukać nowego koła jednak była to kolejna misja i kolejne ph do kolekcji.

[Yasuo]

Fuji
Misja rangi D
5/15 Fuji nie mylił się aż tak bardzo. W sumie czego innego mógł się spodziewać po zepsutym kole? Możliwości jednak było więcej, więc mógł spokojnie wybierać, ale najpierw trzeba porozmawiać z tymi kupcami, prawda? Nie było bowiem najmniejszego sensu - raczej - pomagać in na siłę, jeśli sobie tego nie życzyli. Ale oczywiście nie było tego problemu, bo Fuji zwyczajnie do nich zagadał. Taki odważny z niego chłopak, który szuka zarobku wszędzie gdzie może go znaleźć. A może po prostu chciał, żeby mu zafundowali darmowy obiad i podwózkę? Kto wie?
Mężczyźni jednak trochę się zmieszali. Kto by się nie zmieszał, gdyby jakiś obcy chłopak go zaczepiał? Niemniej jednak odwrócił ich uwagę od trosk i dał im jakąś nową nadzieję. Uśmiechnęli się tylko szczerze i pokiwali głowami. Ich odpowiedź była prosta.
- Jeśli potrafisz naprawiać koła, to możesz nam pomóc - powiedział jeden z nich. - A jeśli nie potrafisz naprawiać kół, to jak chcesz nam pomóc? Masz jakiś pomysł?
Pewnie Fuji nie miał, a może miał? W każdym bądź razie, drugi kupiec od razu znalazł dla chłopaka zajęcie, więc jego odpowiedź naprawdę była już zbędna.
- Jeśli nie potrafi naprawiać kół, to możemy go wysłać do miasta po pomoc. A jeśli potrafi walczyć, to możemy poprosić go o pilnowanie wozu, a wtedy jeden z nas uda się do pobliskiej wioski i sprowadzi pomoc. Albo kupi nowe koło.
- Mądrze prawisz, przyjacielu - przytaknął ten pierwszy. Oczywiście kupcom zależało na tym, żeby nie zostawiać wozu samego. Oczywiście było ich dwóch, a więc jeden zawsze mógł zostać, a drugi mógł pójść. Jednak jakoś raźniej czuli się, gdy wóz miał dwóch strażników. Jednak nawet przez głowę im nie przeszło, że być może Fuji próbuje ich okraść. A może przeszło, ale co mieli do stracenia?

[Fuji]

Cóż to czy był odważny czy głupi zależało tylko od tego jak kto na to spojrzy, a jak to mówią "punkt widzenia zależy od punktu siedzenia". Mimo tego że raczej wolał się nie wychylać i spokojnie czekać na rozwój wydarzeń teraz bardziej opłacało mu się odezwać i tak też uczynił.
- Na naprawie kół się nie znam jednak mogę popilnować wozu lub spróbować przyprowadzić pomoc. Wybór zależy od was ponieważ podejmę się każdego nowego zadania - Powiedział i uśmiechnął się.
Widać było że tego dnia był bardzo zadowolony, lub już tak zmęczony że zaczynał majaczyć jednak nie wpływało to negatywnie na rozwój sytuacji póki co więc niech tak zostanie. W końcu czasami nawet największy gbur potrafi się uśmiechnąć, a wszystko to zależy od sytuacji w jakiej się znajduje.

[Yasuo]

Fuji
Misja rangi D
7/15 Fuji zaproponował swoją pomoc i od razu dostał propozycję pracy. To przecież było takie łatwe, prawda? Tylko czym tak na prawdę miał się nasz dzielny bohater zająć? Pilnowaniem wozu, a może sprowadzeniem pomocy? To były dwa różne zajęcia. Jednak można było odnieść wrażenie - a na pewno kupcy odnieśli takie wrażenie - że Fuji nie ma jakichś konkretnych preferencji, jeśli chodzi o typ zadania. Jedno jednak było pewne, oba te zadania łączył jeden element, a mianowicie to, że zwyczajnie były nudne i mało wymagające. No może nudne nie były, ale to drugie to na pewno. Pomijając fakt, że kupcy mogli paść ofiarą ataku bandytów czy coś w ten deseń i wtedy na pewno byłoby ciekawiej, prawda? Chociaż nadobrą sprawę, tamci nie wyglądali nawet jak osoby, które mogą komuś zapłacić. Po prostu wyglądali na biednych kupców, a takich nawet bandyci omijają szerokim łukiem. Niepotrzebnie narażać swoich ludzi i strzępić miecze na darmo.
Mężczyźni popatrzyli na Fujiego, a patrzyli takim trochę zniecierpliwionym wzrokiem. Tak jakby chcieli mu przekazać ważną informację. A mianowicie to, że czekają na jego konkretniejszą odpowiedź. Oczywiście Fuji pozwolił im zadecydować. Jednak to oni nie chcieli wziąć tego na siebie. Nie wiedzieli co Fuji potrafi i w której roli sprawdzi się lepiej. Dlatego bardzo ciężko było im podjąć decyzję.
- To Ty musisz zdecydować - powiedział jeden z nich. Oczywiście dużym plusem chłopaka było to, że przeszedł przez las i znał już drogę. Do pobliskiej wioski były około 2 godziny drogi. O ile oczywiście ktoś wiedział, którędy przejść przez las. Fuji na początku tego nie wiedział i dlatego wędrował przez całą noc. Niemniej jednak, teraz,, gdy już miał to za sobą, to mógł być naprawdę dobrym posłańcem.

[Fuji]

Cóż Fuji pozwolił mężczyzną na decyzję właśnie z tego powodu że obydwie te opcje nie wnosiły nic ciekawego. Podróż przez las niedawno przeżył i nie miał ochoty robić tego po raz kolejny, a znowuż wóz kupców nie wyglądał wcale na taki który bandyci chcieliby chociażby splądrować.
- Więc niech któryś z was rusza, lub zróbcie to obydwaj. Ja zajmę się pilnowaniem wozu - Odpowiedział i pokręcił głową.
Nie mógł uwierzyć w to że znów będzie miał cały dzień z bańki. Jednak nie było czasu do narzekań i trzeba było zająć się swoim zadaniem. Białowłosy postanowił najpierw obejść uszkodzony pojazd dookoła rozglądając się przy tym uważnie na boki czy czasem nikt się tutaj nie kręci podejrzany, a gdy już zakończył swój mały obchód wskoczył dach(?) wozu i usiadł na nim po turecku stamtąd patrolując okolicę.

[Yasuo]

Fuji
Misja rangi D
9/15 No cóż... młody chłopak wszystkie te propozycje uznał za nudne. Jednak jakoś trzeba było w tym świecie zarabiać, prawda? Nawet w tak głupi i nudny sposób. W końcu ktoś musiał przypilnować wozu, podobnie jak ktoś musiał pomóc przy zbiorach ryżu (chociaż to chyba było ciekawe, prawda?), jak i osoba, która musiała robić za przewodnika. To wszystko były zwyczajne zawody, które ludzie wykonywali, zarabiając na życie. Ktoś to musiał wykonywać, podobnie jak ktoś musiał walczyć w wielu wojnach w imię swojego rodu czy szczepu lub w imieniu rodu czy szczepu, który mu zapłaci. To wszystko było najzwyklejszą robotą w tym świecie, w którym szarość dnia codziennego mieszała się z czerwienią okrutnego i brutalnego świata, w którym każdy chce zabić każdego, a na sam koniec zostaną same trupy.
Mężczyźni popatrzyli na siebie, a potem na Fujiego. Ich wzrok mówił jedno: "Ten chłopak chyba ogłupiał". W istocie chyba tak było. W końcu on ich nie znał. Oni nie znali go. Dlaczego mieliby się zgodzić, żeby został sam z ich ładunkiem? W końcu zepsuty wóz nie przeszkadzał w wyniesieniu towaru, czyli w zwyczajnej kradzieży.
- Nie ma mowy, chłopcze - powiedział jeden z nich, a drugi tylko skinął głową. - Nie zostawimy Cię samego z naszym ładunkiem. Jeden z nas uda się do pobliskiej wioski, a my tutaj przypilnujemy wozu. Może być?
Jeśli Fuji się zgodził, to jeden z mężczyzn faktycznie opuścił to miejsce. Ciekawe ile zajmie mu znalezienie drogi? Długo? A może znał trasę? Fuji w końcu usadowił się na wozie (Wóz nie ma dachu. To po prostu takie drewniane koryto na kółkach, hehe) i zaczął obserwować teren. Najpierw jednak obszedł pojazd dookoła i wypatrywał jakiegoś podejrzanego typa.
"Dobra robota, Fuji!" - można by rzec... gdyby nie fakt, że póki co niczego nie wypatrzyłeś. Może to i lepiej? W każdym bądź razie, facet który został chciał jakoś zagaić rozmowę:
- Jestem Ebisu, a Ty? - zaczął oczywiście od przedstawienia się i zapytania o imię rozmówcy. W końcu... mieli bardzo dużo czasu do powrotu tamtego drugiego, a dobra rozmowa sprawiała, że czas ani trochę się nie dłużył. Może warto by było spróbować jednak z kimś porozmawiać? Chociaż... Fuji nie należał do osób, które są rozmowne, a przynajmniej takie wrażenie można było odnieść po spotkaniu chłopaka z uroczą Kaną.

[Fuji]

To prawda że wszystkie te zajęcia nie były zbytnio wymagające jednak trzeba jakoś zarabiać na życie. Wykonywanie prostych misji pozwalało mu na łatwy zarobek. Słysząc to że wcale mu nie ufają uśmiechnął się lekko i pokręcił głową z niedowierzaniem. Gdyby chciał ich okraść wcale by się nimi nie przejmował i już dawno powalił na glebę jednak zupełnie nie zależało mu na ich towarze.
- W porządku. Skoro tak wolicie - Odrzekł.
Kiedy jeden z nich już poszedł, a Fuji wykonał obchód i usiadł sobie na wozie drugi z obecnych chciał zagaić z nim rozmowę. Ten to miał dopiero tupet. Najpierw mu nie ufają, a teraz chcą nawiązać jakąś nić porozumienia. Oczywistym było że białowłosy mu nie odpowiedział, ponieważ nie uważał tego za konieczne szczególnie że cóż, tak to miał w zwyczaju. Zmierzył tylko mężczyznę wzrokiem starając się go zapamiętać i przypiąć do niego to imię. Czasami zdarzało mu się zapominać mało istotnych ludzi.

[Yasuo]

Fuji
Misja rangi D
11/15 Można było się tego spodziewać, prawda? W końcu Fuji niczego nie zmienił w swoim charakterze i ciągle traktował niektórych ludzi z góry. Po co z takimi rozmawiać, prawda? Tamten jednak nie naciskał. Nie był jak Kana. Skoro Fuji nie chciał rozmawiać, to trudno. Nic na siłę, nie? Jednak oczywiście czas najpewniej szybciej by leciał, gdyby ta dwójka rozmawiała ze sobą, a tak to dłużył się niemiłosiernie. I tym sposobem minęły 2 i pół godziny. 150 minut milczenia i wgapiania się w nieruchome (pomijając drobny wiaterek) krzaki, chodzenia i robienia bezsensownych obchodów, które nie wykryły żadnego wroga ani nic takiego. Kupiec co jakieś 20 minut chodził w krzaki, by załatwić swoją potrzebę. Ciężko było stwierdzić czy sika, bo ma chory pęcherz, czy sika, bo zwyczajnie tak się stresuje całą sytuacją i towarzystwem chłopaka, który zwyczajnie ma go gdzieś, czy po prostu sika, bo mu się nudzi i nie ma nic lepszego do roboty. A Fuji? Miał co jeść? Miał co pić? Jeśli nie miał, to zawsze mógl poprosić kupca, prawda? Ale pewnie i tak by nie poprosił, bo w końcu nie chciał rozmawiać z mężczyzną. Takie uroki bycia introwertycznym odludkiem przekonanym o swojej wyższości.
Jednak po tych 150 minutach coś zaczęło się dziać. Z pobliskich krzaków wyskoczył dzik. Chyba nie miał przyjaznych zamiarów. Zaczął pędzić w stronę Fujiego, a dokładnie w stronę wozu, na którym chłopak się ulokował. Pewnie był głodny i zwietrzył jedzenie, które gdzieś tam na wozie się znajdowało. Przerażony kupiec znowu pobiegł w krzaki. Ciekawe czy mu się szczać znowu zachciało, czy po prostu chciał się ukryć. A może jedno i drugie? Odległość od nadbiegającego dzika wynosiła jakieś 5 metrów.

[Fuji]

Czas białowłosemu wcale nie płynął wolno. Dzięki swojej podzielnej uwadze, mógł obserwować ulicę i słuchać tego co się dzieje. Bardzo często słyszał uderzenie kropel moczu o liście krzaków. Było to nieco irytujące po czwartym razie jednak nie miał zamiaru się nic na ten temat odzywać ponieważ i tak nic by to nie pomogło. Fuji nudził się i ziewnął sobie przeciągając się przy tym kiedy usłyszał kolejny szelest liści, jednak tym razem nie był to mężczyzna z którym miał pilnować wozu. Młody shinobi wyciągnął swój kunai i obserwował ten krzak kiedy nagle wyskoczył z niego dzik. Młodzieniec od razu wiedział co powinien z tym zrobić. Kiedy zwierz biegł i był już z jakiś metr od wozu, Fuji wskoczył mu na głowę chcąc w ten sposób przybić go do podłoża i zainteresować zwierzynę swoją osobą.