Szlak transportowy

[Hikari]

Hikari obudził się mając jednak w głowie jedną scenę, kiedy Inoshi była związana na jakiś krześle, ręce, nogi, szyja oraz tułów i uda. Krzyczała, aby ją zostawiono, ale nie był w stanie dojrzeć nikogo tylko cienie na ziemi i wisząca w powietrzu zbliżająca się strzykawka. Nagle zakneblowano jej również usta, aby ucichła. Otworzył oczy w momencie wbicia jej strzykawki w ramię z jakimś czerwonym płynem w środku. Pot zalewał mu czoło, który natychmiast przetarł i spróbował wstać widząc wszechobecną ciemność. Natychmiast zatrzymał go ból pochodzący z pleców oraz całego ciała z powodu wybranego podłoża. Zdecydowanie będzie bardziej obolały dzisiaj i niewyspany pomimo kilku godzin, oddałby sporo za dobre łóżko. Niestety do najbliższej karczmy było przynajmniej kilka godzin podróży, którą postanowił wykonać po napiciu się wody. Posiłek wcześniej zjedzony mu tymczasowo wystarczy, wynagrodzi sobie to porządnym śniadaniem. Wrócił na szlak dość spokojnie na wierzchowcu nie ryzykując nocą walnięcia w jakieś drzewo.
W karczmie poza zjedzeniem posiłku postanowił wziąć porządną kąpiel w dostępnej tam łaźni za opłatą, a potem ponownie wrócił na szlak z nakarmionym również wierzchowcem. Nie przemęczał go, tym razem całą drogę pokonywał dość spokojnie. Raczej wątpił aby poszukiwano go w tym momencie tak daleko, a im bliżej Yogan-Ryu tym pewniej się czuł. Pozwolił sobie nocować w lokalach, tam spożywać posiłki i zakupić jakiś płaszcz po drodze, aby nie przysparzać sobie więcej pytań co mu się stało. Rany na plecach były dobrze widoczne przez jego oryginalny, który sobie zachował w jukach konia wraz z zniszczoną kamizelką. Zajęło mu to sporo czasu, ale ostatecznie na horyzoncie pewnego popołudnia pojawiły mu się pola ryżowe świadczące, że już dotarł do domu. Zatrzymał się na chwilę przypatrzeć temu widokowi, spokojowi który niósł za sobą. Zadarł z mafią, ale nie pozwoli aby ten konflikt jakkolwiek zaszkodził wiosce, w tym celu będzie musiał porozmawiać z liderem. Tylko to dopiero jutro. Stał tak dobre pięć minut i oddychał pełną piersią zanim ruszył dalej, wpierw do bramy zapłacić komuś za zwrócenie wypożyczonego wierzchowca za niego, a potem już nawet nie kulejąc do domu.

Z/T -> Dom Hikariego

[Shins]

Poprzedni temat: Sklep z wyposażeniem

Średnia klasa. Czyli plan polegający na tym, że Shins zaproponuje im darmową naukę fachu ninja dla młodego, a wnuk i jego babcia biorą jedyne tobołki jaki znajdują się w ich posiadaniu i podążają za dobrodziejem Shinobi-senseiem w nieznane upada w przedbiegach. A to był taki dobry plan!

Skoro miał już wiedzę na temat lokalizacji i ewentualnych okoliczności jakie mogły go czekać na miejscu ruszył ku celowi swojej podróży. Po wyjściu z miasta stworzył od razu latającego ptaka i bez zwłoki odleciał w kierunku Sogen. A gdy tak leciał naszły go dwie refleksje - gdzie dokładnie miał dostarczyć chłopaka? Wiedział, że do Yusetsu... ale gdzie? I jakież to umiejętności skrywa jego doujitsu. I jak, do cholery, się nazywa? Przecież o tak ważne informacje powinien spytać w pierwszej kolejności! No, to się nauczy na przyszłość, żeby myśleć zanim zacznie się działać...

Dokąd: Sogen
Czas podróży: 30 minut
Środek transportu: Latający ptak

C1: Shī Wan

Nazwa

C1: Shī Wan

Ranga

D

Pieczęci

Połowa Barana (detonacja)

Zasięg

Zależny od opanowania dziedziny klanowej (detonacja)

Koszt E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (za 5 małych / 2 średnie/ 1 duży)

Dodatkowe

20g gliny za małego, 100g za średniego, 200g za dużego.

Opis Najsłabsze wybuchowe twory, którym można nadać rangę C1. Twory charakteryzują się tym, że przypominają wyglądem zwierzęta. Wyróżnić możemy kilka kategorii:

• owady, pająki – lądowe typy bomb. Dostępne jedynie w wersji małej.
• ptaki – powietrzne typy bomb. Dostępne jedynie w wersji małej i średniej.
• ptaki transportowe – bomby charakteryzujące się znikomą siłą, która jest w stanie zaszkodzić jedynie w przypadku bezpośredniego kontaktu. Nie jest to jednak ich przeznaczeniem, a transport jak wskazuje nazwa. Dostępne jedynie w dużej wersji.
• ryby, meduzy – morskie typy bomb, wykorzystywane do atakowania celów podwodnych bądź znajdujących się na powierzchni wody. Bomby mogą być także w tym przypadku wykorzystywane jako miny wodne. Dostępne we wszystkich wersjach.
• węże, stonogi – podziemne typy bomb, które mogą zostać wykorzystane do unieruchomienia przeciwnika. Charakteryzują się one większymi rozmiarami, a przez to i siłą wybuchu. Dostępne jedynie w wersji średniej i dużej.

Twory C1 spełniają najczęściej rolę przeszkadzajki. Ich siłę można porównać bardziej do petard niż bomb. Bez trudu mogą urwać palce, gdy wybuchną komuś w dłoni, a także zostawić paskudne rany na ciele. Groźne dla życia są jednak w większej ilości.

  Ukryty tekst

[Hayami Akodo]

MISJA RANGI C DLA SHINSA #2
"I know these eyes / This man is dead"
7/30


[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=SUN7xeztdD0[/youtube]


Lot upływa Ci dość monotonnie; żadnych specjalnych widoków, fajerwerków, wybuchów, żadnej spektakularnej destrukcji i tajemnicy. Prawda, że to nie Midori, tutaj anomalii i stalkerów nie ma, ale za to są możliwości, które możesz wykorzystać...
Gdyby tylko nie zmiana tego cholernego wiatru, byłoby Ci łatwiej lądować, a na pewno łatwiej ogarnąć, gdzie jesteś, dokąd zmierzasz i co jadła Twoja kochana mamusia na śniadanie. Niestety - możliwości ogarnięcia tejże wiedzy chwilowo nie posiadasz, bo niespodziewanie irytujący wiatr postanowił w tym momencie usłużnie znieść Cię w innym kierunku, niż leciałeś; nie tak jakoś niesamowicie, powiedziałabym, że o dwa kilometry, może trochę więcej od osady, ale jednak trochę zboczyłeś z kursu. Wszelako przelatując nad szlakiem, zauważasz gdzieniegdzie pewne...poruszenie - ktoś kogoś szuka, zatrzymuje, wypytuje. Może to dobrze, że zniosło Cię na koniec w zupełnie inne miejsce? Nie wygląda to jak superbezpieczne schronienie, ale zawsze warto zaryzykować - prawda?

___________________________________________________________________________________________________________
Panie, ląduj pan tutaj tu

[Shins]

Następny temat: Stary dom Białej Wiedźmy, Sogen

[Yamanaka Inoshi]

- Rok 386 - Lato -

---

[/color][/b] " ??? " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=4fRaWZji_Co[/youtube] I tak też, blondynka wyruszyła po zakupieniu bandaży i oporządzeniu się w pobliskim sklepie w osadzie Yogańczyków. Przez chwilę zastanawiało ją, jak Terumi zareaguje jak do jego domu przyjdzie para ludzi której Yamanaka zaoferowała pracę. Czuła się trochę źle z faktem, że nie będzie jej na miejscu by wszystko wyjaśnić. Musiała jednak liczyć na to, że Hikari, zrobi to co na wartościowego człowieka, z pieniądzem w sakiewce przystało. Tak by mogło być, spodziewała się jednak czegoś całkowicie innego, tego, że nawrzeszczy na nich, i tyle z próby zrobienia dobrego uczynku przez dziewczynę. - Jak zwykle... Powie, że zrobiłam coś bez jego wiedzy i za jego plecami... - Zadarła głowę do góry, w tej chwili przechodziła przez fazę zaprzeczenia w której, wszystko co mówił, robił, myślał Hikari, było złym, nieprawdopodobnym i w konflikcie z nią. A już nawet szkoda wspominać o sytuacji w jakiej go odnalazła, pijanego i rannego, którym ktoś musiał się zająć.

Jeszcze wtedy nie spodziewała się, że ich rozmowa potoczy się w taki sposób. Najgorszy z możliwych jaki mógł wystąpić, dokładnie tak jakby wyrzuciła jeden na stu ściennej kości. Krytyczna porażka... Ale nawet i krytyczne porażki da się przekuć w naukę, oraz sukces. Skierowała się ścieżką, którą już znała dość dobrze, była bowiem ona drogą prowadzącą z Yogan-ryu bezpośrednio do Samin, fakt, na drodze zdarzał się las, ale w obecnej chwili nie był jej groźny, zwłaszcza, że położenie osady Terumiego, nie było wcale dalekie do samej granicy pomiędzy oboma prowincjami. W taki oto sposób Inoshi wyruszyła w drogę do domu, do Saimin. Dom, trochę za nim tęskniła. Nie był on idealny, ale trudno zapomnieć o miejscu w którym się wychowała, a tym bardziej, trudno sprzeciwić się tęsknocie do rodziny. Wyglądało na to, że trochę czasu będzie mogła spędzić dokładnie tak jak będzie chciała, jeśli dotrze na miejsce.

Dokąd: Soso
Czas podróży: 30 minut
Środek transportu: Nic.

- Dom Inoshi -

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

---

Myśli - Mowa

[Shins]

Poprzedni post: Sklep z wyposażeniem

Po dokonaniu zakupów w sklepie Shins ruszył do Tsurai - swojego rodzinnego regionu. Jego celem było znalezienie kogoś, kto mógłby mu pomóc przy wykonaniu następnej misji. I przy okazji zmycie się z Yusetsu przynajmniej na jakiś czas. Czas, w którym mogą być prowadzone intensywne poszukiwania człowieka, który dokonał bezczelnego porwania w osadzie rodu Uchiha. Nendouhito więc musiał zniknąć na pewien czas, a może dobrze, by zniknął także ten, którym był naprawdę.

W trakcie podróży do Tsurai postanowił on nauczyć się podstawowej techniki pieczętującej - Fūin no Jutsu. Technika umożliwiająca schowanie przynajmniej najmniejszych przedmiotów do zwoju. Na razie tylko małego - ale być może w przyszłości rozwinie tę umiejętność do bardziej zaawansowanych form.

  Ukryty tekst

Po zakończonym treningu podróż przyśpieszyła. Nie musiał poświęcać już czasu na kolejne próby pieczętowania, co pozwoliło mu na kilka dodatkowych godzin marszu dziennie. Gdy doszedł na pustynię odczuł zadowolenie z powrotu w rodzinne strony. Sam nie wiedział, jak bardzo mu brak pustyni.

Dokąd: Kozan, Tsurai
Czas podróży: 60 min
Środek transportu: na piechotę

Następny temat: Karczma Ryū no kuchi

  Ukryty tekst

[Shins]

Poprzedni temat: Obozowisko

Przebrany w taki sposób, by nie można go było rozpoznać chłopak ruszył ku Takaharu - wioski w regionie Shinrin, położonej niedaleko stolicy regionu - Hayashimury. W jego wyglądzie tylko jedna rzecz pozostała nie zmieniona - tak jak zwykł był do tej pory jego twarz była zasłonięta i widać było jedynie oczy. Z tą różnicą, że materiał, którym się zasłonił w niczym nie przypominał jego dotychczasowe okrycie (normalnie nosi maskę - widok w KP). Postanowił jednak zostawić sobie wszystkie torby z ekwipunkiem. Nie wyróżniały się niczym szczególnym i raczej nie powinny zwracać na niego niczyjej uwagi.

Mimo tak dobrego przebrania wybrał on jednak podróż drogą powietrzną. Lubił latać. Z dala od ludzi i nieproszonych gości. Niewielu mogło poszczycić się umiejętnością latania, toteż podróż prawie nigdy nie była przerwana ani zakłócana. Jedynie od czasu do czasu, gdy nie dobierze się odpowiedniego stroju do warunków atmosferycznych można zmarznąć lub zmoknąć, o czym dowiedział się osobiście, gdy po raz pierwszy udawał się do Zielonych Krain bez żadnego odzienia, a akurat była jesień.

Chłopak w czasie lotu zamyślił się nad swoim dotychczasowym losem po opuszczeniu Pustyni. Przemyślał co widział i czego się dowiedział, kogo spotkał i co zamierza. Wspomnienia sprawiły, że poczuł dziwną tęsknotę za rodzinnym regionem. Gdy tak rozmyślał o przeszłości czas przyśpieszył wielokrotnie i Nendouhito nawet nie zauważył, a już opuścił Yusetsu i zbliżał się ku miejscu docelowemu. Z niewielkim trudem otrząsnął się z zadumy i postanowił, że wróci na Pustynie zobaczyć jak wygląda życie w w Tsurai po tych dwóch latach od zakończenia rebelii.

Tymczasem chłopak doleciał na miejsce i postanowił się rozejrzeć. A przede wszystkim ustalić dokładne położenie swojego celu - owego najemnika pochodzącego z Pustyni.

Dokąd: Shinrin
Czas podróży: 30min
Środek transportu: na glinianym ptaku

---

Aktualny wygląd:
NIE MAM AWKA DO PRZEBRANIA

---

  Ukryty tekst

[Shins]

Następny post: Shinrin, Leśne Rozlewiska

[Shins]

Poprzedni temat: Numachi no mori

Chłopak podróżował do Kaigan - regionu kontrolowanego przez klan Aburame - by wspomóc jedną ze stron w wojnie. Dlaczego akurat tą? Bo była dalej od miejsc, gdzie mogli go znać, a więc mniejsza szansa, że zabiją go na granicy. Która podobnież jest pilnowana i niemożliwa do przekroczenia byle komu.

Gdy tak leciał doszedł do wniosku, że dobrze by było wyekwipować się przed doleceniem do celu, gdyż w prowincjach ogarniętych wojną niektórych towarów może brakować. To w końcu naturalne, że armia będzie pozyskiwała wiele niezbędnych do prowadzenia wojny produktów w pierwszej kolejności i tacy detaliści jak Shins mogą nie być w stanie wszystkiego kupić. A najemnicy nie mogą liczyć na wyekwipowanie przez wojsko.

Tak więc zamiast lecieś bezpośrednio do granicy, najpierw skierował się ku miastu w Shinrin by dokonać zakupu. Trochę ryzykownie, zważywszy, że mogli go tam poszukiwać, ale może wieść o nim jeszcze się nie rozprzestrzeniła? No i mogą nie wiedzieć jak wygląda. W końcu był w przebraniu.

Zmiana tematu: Shinrin, Sklep z wyposażeniem

Dokąd: Shinrin
Czas podróży: 30 min.
Środek transportu: Gliniany ptak

---

Aktualny wygląd:

---

  Ukryty tekst

[Ichirou]

Wyprawa rangi B
Hikari
9/57

---

Terumi raczej nie cierpiał na brak zajęć, więc czas do ponownego spotkania minął mu stosunkowo szybko. Najważniejsze, że udało mu się załatwić wszystkie sprawy, wysłać list i przygotować do zadania, które wiązało się z opuszczeniem prowincji i wejścia na ziemie podległe miastu kupieckiemu, w którym urzędowały mafijne rodziny.
- No to kawałek drogi przed nami. Sprawiłem se nowe buty na tę pogodę, byle tylko mnie nie obtarły - odrzekł blondyn podczas ponownego spotkania, a potem zgodnie za wskazówką Hikariego ruszył przed siebie, nadając przemarszowi właściwy kierunek. Faktycznie, byli skazani na swoje towarzystwo przynajmniej przez kilka najbliższych dni. Może i czarny las nie znajdował się przy samej stolicy, ale i tak duet bohaterów musiał przebyć spory odcinek przez Yusetsu, a potem jeszcze trochę w sąsiedniej prowincji.
Przynajmniej tyle, że pogoda nie była tragiczne. Faktycznie, nastał czas chłodów, ale jeszcze nie można było mówić o pełnoprawnej zimie, która mimo wszystko i tak nie bywała ekstremalna w tych stronach. Zimny wiatr często muskał ich twarz i próbował przedrzeć się przez ubrania, ale na całe szczęście obyło się do tej pory bez opadów.
Minoru nie miał nic przeciwko rozmowom podczas wspólnej wędrówki. Wręcz przeciwnie, często inicjował pogawędkę, zazwyczaj bardzo błahe i przyziemne tematy, ale czasem podjął kwestie mające nieco bardziej zawodowy charakter. Według tego, co sam opowiedział, był niezależnym najemnikiem, wędrującym tu i ówdzie, imającym się różnych większych lub mniejszych zleceń.
Po drodze z pewnością wykonali kilak przystanków. Czasem przycupnęli na moment w otwartym terenie, ale zapewne nieraz odwiedzili jakąś przydrożną gospodę, w której mogli dacz spocząć nogom, posilić się, popić, ogrzać, ewentualnie przespać noc.
Mieli akurat jeden z takich postojów w karczmie. Lokal był strasznie zadymiony od słabo rozpalonego drzewa w palenisku, że tych bardziej wrażliwych aż szczypało w oczy. Panowie siedzieli przy jakiejś ciepłej sprawie i prawdopodobnie również przy czarce sake lub porcji jakiegoś innego alkoholu.
Minoru w pewnym momencie położył niewielki mieszek, rozwiązał go i ukazał zawartość, którą był drobniutki, ciemnoniebieski pyłek.
- Mój braciak posługiwał się kryształem. W sumie to byliśmy z innych matek, więc ja takich rzeczy nie umiałem. Tak czy inaczej, to dzięki temu wiem, że mu się zmarło. Miałem od niego mały przedmiocik, a ten rozpadł się zbyt szybko. Zginął, zanim dotarłem do wioski. Zwinąłem się stamtąd migiem, nie zrobiłem żadnego rekonesansu. Musiałem się przygotować, żeby mnie też nie dorwali. - Wyjaśnił, potem wypił kolejkę i wrócił do dalszej rozmowy. - Także no, ze śledztwa braciaka jasno wychodziło, że te różne zniknięcia łączyły się z jedną, konkretną wioseczką w Czarnym Lesie. Może mają tam kryjówkę albo po prostu urzęduje tam parę osób od tych skurwieli. Ehm, masz jakiś pomysł, jak do nich podejść? Pasowałoby wykombinować, żeby zająć się nimi tak, żeby nie dotarły do reszty wieści ze stolicy. Już nawet nie mówię o ściągnięciu stamtąd posiłków. W sumie to nie chciałbym mieć na raz całej jebanej mafinej rodzinki na karku - stwierdził z grymasem niezadowolenia, chyba świadom swoich ograniczeń i tego, że jedna lub dwie osoby to zbyt mało, by stanąć przeciwko zorganizowanej grupie przestępczej, której sieci są bardzo rozległe i trudne do zniszczenia.

[Hikari]

Nowe buty mogą być problematyczne w trakcie długiej podróży, jest to niczym zgadywanie jak się sprawdzą. Zawsze szewc mógł spierdolić swoją robotę, przez to przemakały od razu bardziej niżeli stare. Dodatkowe ryzyko obcierania pięt, co mogło przeszkadzać przy słabej wytrzymałości. Hikari osobiście po sobie mógł to powiedzieć, teraz najwyżej takie coś by go irytowało z obecnym ciałem. Oczywiście zależy od głębokości ran, na szczęście miał sprawdzone obuwie które go nie zawodziło przy tutejszych warunkach, regularnie konserwowane. Tym razem również je sprawdził przed zimą, było w doskonałym obecnie stanie. Nie mieli jednak wciąż śniegu, co najwyżej mroźny wiatr smagający twarz, aż cała była od tego zaczerwieniona. Normalnie można nabawić się kataru, jeżeli nie było się wystarczająco odpornym.
Podróż mijała przy miłych rozmowach, w trakcie których Terumi dowiedział się, że Minoru jest niezależnym najemnikiem wędrującym po świecie. W głowie przy tym zapalił się płomyczek, bo jeszcze nie wynaleziono żarówki aby wiedział o czymś takim. Jeżeli miał wykonać jakikolwiek swój plan potrzebował towarzyszy, nawet tych opłacanych oraz różnych kontaktów. Musiał wpierw udowodnić, że jego przyszłe plany nie są jedynie jakimiś mrzonkami. Z swoich doświadczeń mógł opowiedzieć o dwóch wojnach w których brał udział, wojnie Yamanaka kontra Hyuga czy też podbiciu Atsui.
- Wojna, choć zawsze jest błędnym rozwiązaniem, to czasami bywa konieczna. Niestety, zazwyczaj to zachcianki głupców.
Osobiście tego nienawidził, tylko jak inaczej pozbyć się zła? Niemożliwe to było, ale raczej nie zagłębiali się w to tak głęboko. Szczególnie podczas przystanków w karczmach, popijając alkohol w cieple przy dobrej strawie to było wyjątkowo miłe uczucie po mrozie na zewnątrz. O poranku przy otwarciu oczu nie chciało się opuszczać łóżka, ale Yogańczyk nie rozleniwiał się. Szybko wstawał i szykował się do kolejnego dnia podróży. Będąc już bliżej Czarnego Lasu podczas postoju Minoru postanowił pomieszać lekko opowieść o umiejętnościach brata, pamiątce po nim wraz z zapytaniem czy posiada jakiś plan.
- Dorwiemy skurwieli za to odpowiedzialnych.
Powiedział spoglądając na ciemnoniebieski pyłek, który wcześniej miał być kryształem. Nie wiedział co mógłby innego w tej sytuacji powiedzieć, aby pocieszyć swojego rozmówcę. Mógł jedynie towarzyszyć w kolejce, podobno alkohol gorzej smakował w pojedynkę. Był o wiele bardziej gorzki, chociaż Hikariemu to nigdy nie robiło różnicy. Lubił sake, co tutaj ukrywać. Ciężko mu było to zmienić, chociaż się nie upijał. Zazwyczaj.
- Największe pytanie brzmi co tam zastaniemy. Po pierwsze zanim nas wykryją warto byłoby odkryć miejsce przetrzymywania zaginionych osób.
Terumi kontynuując wypowiedź polał w międzyczasie czarki sake do pełna.
- Początkowo podjąłem się tego zadania dla mojej zguby, ale z czasem gdy poznałem sprawę mam inną motywację. Jestem zachłanny, bo chcę nie tylko się ich pozbyć, ale przede wszystkim uratować osoby tam przetrzymywane. Nie chciałbym przypadkowych ofiar, nie chcę stać się taki jak mafia nie licząc się z ludzkim życiem.
Lekko westchnął spoglądając w bezbarwną ciecz, którą lekko kręcił dookoła w dłoni. Decyzje, które właśnie podejmują wcale nie były łatwe, Yogańczyk był jednak gotowy podjąć ryzyko.
- Wiem, że możesz nie wierzyć w moje umiejętności. Teraz jednak tym bardziej uważam, że powinienem skupić ich uwagę na sobie. W międzyczasie mógłbyś uwolnić porwane osoby, czy zaatakować ich od tyłu. Prawdę mówiąc nie przeszkadza mi dodatkowa sława w Shigashi, ale aby przed tym się uchronić wystarczy pozbyć się świadków. Ostatecznie jestem gotowy zaryzykować.

[Ichirou]

Wyprawa rangi B
Hikari
11/57

---

Blondyn uśmiechnął się, kiedy usłyszał od Hikariego, że jego pobudkami nie jest wyłącznie chęć odzyskania skradzionego wisiorka. Wzniósł nawet za to czarkę z alkoholem, podejmując toast za szczęśliwe zrządzenie losu, dzięki któremu znalazł niemal idealnego kompana do planowanego zadania.
Później odstawił puste naczynie i zmarszczył czoło, wracając myślami do poważnych spraw.
- Nie no, nie wątpię. Znaczy się, renoma w Yōgan nie mogła się wziąć przecież znikąd, więc tu mam pewność, że nie jesteś byle leszczem. Rozumiem, że operujesz głównie zdolnościami twojego klanu? Mój braciak w sumie polegał na dystansie, ja byłem tym bardziej bezpośrednim... - Westchnął cicho. - Dobra, to tu się zgadzamy, że postronnych lepiej nie tykać. Tylko tych skurwieli trza dorwać. Ustalamy jakąś przykrywkę, nie wiem, cel naszej wizyty? Może po prostu w razie czego będziemy mówić, że my tam tylko przelotem, że zmierzamy gdzieś dalej - zaproponował, ale tutaj był skłonny do wysłuchania propozycji Hikariego, który mógł narzucić swoje pomysły.
Trochę jeszcze posiedzieli, pojedli i popili, ale wszystko z umiarem. Nie było jeszcze bardzo późnej pory, kiedy Minoru podniósł się z miejsca i zostawił małą sumkę na stoliku jako zapłatę za zamówienia w lokalu.
- Dobra, pasuje się wyspać. Jak się nie mylę, to został nam dzień drogi. Jutro już powinniśmy dotrzeć na miejsce, także no - odrzekł, skinął głową i udał się do skromnej, ale prywatnej kwatery, którą wcześniej wynajął u oberżysty.
Duet najprawdopodobniej wyruszył wczesnym rankiem, a może i nawet o samym świcie. Wiało mocniej niż zazwyczaj. Jasnowłosy najemnik tym razem był nieco mniej wygadany. Koncentrował się na celu podróży, który z każdą godziną przemarszu był coraz bliżej.
Pozostało im nie więcej, niż dwie, może trzy godziny wędrówki, kiedy ich droga przebiegła przez niedużą wioseczkę. Idąc przez główną ulicę, natknęli się na główną tablicę ogłoszeniową. Jedno z obwieszczeń dotyczyło poszukiwań jakiegoś młodego małżeństwa, które zniknęło dwa tygodnie temu. Minoru przyjrzał się dość ogólnym rysopisom zaginionych, a potem wymownie spojrzał na Hikariego, by chwilę później wznowić podróż do osady przy Czarnym Lesie.

[Nikusui]

Nikusui maszerowała przez osadę należącą do klanu Inuzuka, ale niezbyt rozglądała się po okolicy. Jej wzrok jakby był nieobecny. W sumie było tak, jakby jakaś część informacji do niej docierała, by za chwilkę całkowicie zniknąć. Wiedziała, że powrót do formy chwilę potrwa, więc nie przejmowała się swoim stanem. Ważne, że do domu nie miała stąd wcale tak daleko. Trakt również nie był dziś mocno uczęszczany, więc nie była narażona na nadmierne hałasy. Co prawda głowa jej nie dokuczała, ale nie mogła mieć pewności, że to się nie zmieni lada moment.
Znowu dopadło ją pragnienie, dlatego sięgnęła do bukłaku, który napełniła sobie przed opuszczeniem karczmy. Swoje lata miała i znała konsekwencje wypicia takiej dawki alkoholu. Białowłosa przystanęła na moment, schodząc nieco z drogi i opierając się pień pobliskiego drzewa. W sumie w duchu dziękowała bogom, że akurat trwa zima. W lato i wszechobecny gorąc jej stan mógłby być bardziej dotkliwy. Teraz, gdy panowała zima, niezbyt ostra, chłód działał na nią kojąco. Woda z bukłaku również była chłodna, więc przyniosło jej to dodatkowe ukojenie.
Nie mogła jednak spędzić pod drzewem reszty dnia, więc chwilę po tym, jak jakiś kupiec minął ją na szlaku, odsunęła się od pnia i wróciła na szlak. Dom, kąpiel i... i potem się zobaczy.

z/t

Dokąd: Antai -> Raigeki
Czas podróży: 30 minut
Środek transportu: pieszo

[Hikari]

Motywacja która kierowała Terumim spotkała się z bardzo pozytywnym przyjęciem. Sam nie wiedział czego się spodziewać po swoim zleceniodawcy, tym bardziej narzucając warunki uratowania zaginionych ludzi. To już nie było tylko dążenie do potęgi potrzebnej aby przejść do realizacji planu, ale również obudziły się w nim pobudki osobiste. W tym celu jeszcze mniej zaczął się przejmować sprowadzanym na siebie zagrożeniem, z takim potrafił sobie poradzić niejednokrotnie. Chociaż może być brany za dardanelskiego osła to zna doskonale swoje możliwości w pokonaniu wszelakich przeciwności. Wrogów silniejszych, czy też liczniejszych od niego. Poza tym gdyby nie zaryzykował czyniąc niewinnym krzywdę nie wiedział czy by potrafił sobie teraz wybaczyć, bo po co innego ciągle się rozwija niżeli zacząć zmieniać ten świat na lepsze?
- Zdolności klanowe w moim przypadku służą najwyżej do wsparcia, moim głównym atutem jest walka żywiołem ognia. Nie chcę zdradzać z tym związanych wszelakich niespodzianek, ale uwierz nie chciałbyś przy nim walczyć z przeciwnikiem wręcz. Mimo to nie czuję się ograniczony do walki na dystansie, na bliskim dystansie jestem równie niebezpieczny.
Opowiedział o swoich możliwościach zleceniodawcy, a następnie przeszedł do przykrywki.
- Przypominam tylko, jeżeli spotkamy grupę Tadaoshiego raczej mnie rozpoznają natychmiast, ostatecznie polował na mnie. Przez moje oczy jestem bardzo łatwo rozpoznawalny, mało kiedy spotyka się kogoś z jednym czerwonym, a drugim zielonym. Mimo to mam pomysł na wymówkę. Może zmierzamy w Głębokie Odnogi poszukać naszego kolegi, który wybrał się tam na wyprawę?
Po ustaleniu szczegółów dwójka się rozeszła, aby spotkać o świcie i wyruszyć z wioski. Hikari po raz kolejny opuszczał swoje miasteczko. Za każdym razem był do tego nastawiony entuzjastycznie, bo właśnie wtedy mógł najwięcej działać. Z drugiej strony uwielbiał spokój jakiego zaznawał przebywając w Yogan-Ryu, czego nie mógł doświadczyć podczas misji. Niestety najemnik z którym przebywał od poranka stał się niemalże niemową, co przypominało sytuację z jaskinią kiedy to Tadaoshi zbliżając się coraz bardziej do centrum pułapki zaczynał milczeć. Czy spodziewał się zdrady, albo jakiegoś obmyślonego planu, aby go ponownie wystawić na zagrożenie? W pewnym sensie, gdzieś na krańcu umysłu kołatały się takie myśli. Oczywiście z każdym dowodem potwierdzającym całą historię, którą usłyszał dnia poprzedniego taki scenariusz oddalał się coraz bardziej w głowie. Takim doskonałym przykładem może być ogłoszenie wywieszone na tablicy odnośnie zaginionego małżeństwa po jakiejś dwu, może trzy godzinnej podróży przez bezimienną wioskę. Kiedy Yogańczyk oberwał wymownym spojrzeniem lekko kiwnął głową na potwierdzenie iż łączy fakty, rozmowa o tym głośno w takim miejscu mogła przynieść tylko kłopoty toteż poczekał aż otoczą ich ponownie pola, czy też lasy zależnie co znajdą wychodząc z terenów zamieszkanych.
- Powiedz mi, wiesz jak długo to już trwa?
Przy tym pytaniu odczuwał wewnętrzną irytację, nie zapobiegając niczemu co działo się pod jego dosłownie nosem. Owszem, mogły to być tereny należące do mafii, nie oznacza to jednak, że tak łatwo potrafił się z tym pogodzić przez co zacisnął prawą pięść w poczekaniu na odpowiedź.

Dokąd: Shigashi
Czas podróży: 30 minut
Środek transportu: Z buta

Z/T link post niżej

[Ichirou]

Hikari [zt], dopisz sobie formularz z podróżą do innej prowincji
Dalej tutaj -> http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... 88#p130188