Siedziba władzy

[Aburame Yaichiro]

Rok 391, Zima, Gokiburi
W Gokiburi było wiele interesujących budowli, ale żadna nie była tak bardzo lubiana przez Kutaro jak Siedziba władzy. To właśnie tam przesiadywały wszystkie robacze szychy. Benisuke na pewno był szczęśliwy z kolejnej wizyty w tym miejscu, wszak przeżył całą tę murową kabałę. Jednak czy zajmujący tę budowlę shinobi będą zadowoleni, tak jak obiecywał? To będzie zależało od raportu, jaki złoży swojemu przywódcy - wedle wcześniejszych ustaleń.

Kutaro - na swoje szczęście zamierzał oszczędzić innym godnego pożałowania widoku przysmalonego robaczka, tak więc w nowym płaszczu zawędrował do adminsitracji - tam kazano mu po prostu poczekać. Widział, jak pracownicy zapisują informacje o jego przybyciu oraz zajmują się całą gamą papierkowej roboty, która najpewniej będzie zaraz do zrobienia po tym jak owy raport złoży - przygotowywali się na najgorsze. Kilka dłuższych chwil - przyznałby, że ciągnęły się niemożebnie, wystarczyło by murowy bojownik został skierowany do gabinetu Shirei-kana swojego rodu. Informacje, jakie miał do przekazania były niezwykle istotne, dlatego też nie szczędzono już później czasu i obyło się bez kolejek. Ot - ktoś wszedł do gabinetu przed Kutaro a zaraz po jego wyjściu zza drzwi wyłonił się sam Lider. Yaichiro pofatygował się o zerknięcie kogo przyjąć najpierw i po dostrzeżeniu Kutaro skinął w jego kierunku głową, zapraszając do środka pomieszczenia.

Wnętrze było... Surowe - tak najłatwiej było określić pokój, który pojawił się przed oczami Kutaro. Brakowało tam niepotrzebnych rzeczy, czy ozdobników. Ot, biurko, na którym leżało trochę dokumentacji - uporządkowanej, najpewniej dotyczącej spraw bieżących, podobnie zresztą niewielka biblioteczka na zwoje obok - wszystko było proste, ale i również perfekcyjne. Po zaproszeniu swojego gościa Yaichiro skinął na niego głową, ot gest przywitania, aczkolwiek w sporej rezerwie, bez emocji. Wskazał mu na krzesło przed biurkiem, proste, drewniane - gdy sam skierował się na drugą stronę owego mebla, by zasiąść naprzeciw Benisuke. – Pamiętam. – Skwitował krótko, przyglądając ci się dosyć uważnie. Poprawił okulary, które miał na nosie i przeszedł do konkretów. – Jesteś pierwszy, jakie wieści przynosisz? — Mówił spokojnie, jakby zawieszony analizując to, co jest mu w stanie jego podopieczny przekazać i czy posyłanie swojego człowieka na mur, było cokolwiek warte w ostatecznym rozrachunku rozgardiaszu, jaki najpewniej w tamtym regionie, ktoś będzie musiał posprzatać.

Yaichiro

[Kutaro]

Zazwyczaj oczekiwanie na spotkanie to nic przyjemnego, siedzi się, patrzy przed siebie lub na innych nieszczęśników. Możliwe metody zabicia czasu to liczenie palców, albo desek na ścianie. Aburame mieli tu pewną przewagę, gdyż mogli pooglądać cyrk własny Kikaichu. Marsz stawonogów gęsiego, skoki żuków z palca, rozrywki najwyższej jakości. Tak więc Kutaro był wdzięczny, że trafił do lidera stosunkowo szybko. Czasem ludzie kazali czekać przed wejściem tylko po to by udowodnić petentowi, że to nie on ma kontrolę nad sytuacją. Było to działanie na ogół żałosne i świadczyło to maluczkości takiej osoby. Jednakże skoro Benisuke nie został wystawiony na taką próbę to tylko dobrze świadczyło o Shirei-kanie.
Sam pokój do, którego został okularnik zaproszony był surowy w wystroju. Shinobi doszedł do wniosku, że sugerowało to również charakter lidera, a w efekcie oczekiwany sposób przedstawienia raportu - zwięzły, konkretny, bez ubarwień. Co prawda od czasu do czasu Kutaro mógł się stać gadułą, to jednak preferował taką formę meldunku. Tak więc otwarcie zapytany, stanął wyprostowany, chwycił ręce za plecami i bez ogródek zaczął odpowiadać.
- Zaczynając od końca, Uchiha przegrali bitwę o Shi no Geto i nie spełnili swoich celów. - Doszedł do wniosku, że od razu poda najistotniejszą informację i nie będzie budował napięcia bez powodu. - Przyczyną całego konfliktu były dzikie ludy zamieszkujące tereny za Murem. Uchiha chcieli dopuścić do ograniczonego przepływu populacji przez Mur, czemu kategorycznie był przeciwny Protektor Shinsengumi Uchiha Kyuo. Celem Uchiha było zabicie Protektora. Zostałem wcielony w oddziały zajmujące się główniem kontrolą Shi no Geto, więc niestety o samej próbie zamachu nie mogę wiele powiedzieć, poza tym, że się nie powiodła. Akcji towarzyszyły również grupy dywersyjne i z takimi się głównie spotykał mój oddział kierowany przez ninję o imieniu Shirogane Tsuki. Siły obu stron składały się zarówno z typowych przedstawicieli frakcji, ale również wielu najemników. Począwszy od shinobi kontrolujących papier, a kończąc na samurajach. - Kutaro odetchnął na chwilę i zaraz kontynuował.
- Do ciekawszych jednostek jakie spotkałem należał wspomniany wcześniej Shirogane Tsuki. Wojownik shinsengumi o nienaturalnej wytrzymałości i nieprzeciętnej charyzmie. Widziałem jak wyszedł z techniki Katonu wysokiej rangi z błyskawicznie regenerującą się twarzą… i ze spalonymi ubraniami. - Kutaro pozwolił sobie na lekki uśmiech. - Podejrzewam, że mógł być to jakiś przedstawiciel kultu Jashina z Ryuzaku, lecz w tym momencie jego lojalność z całą pewnością stała po stronie muru. Kolejną ciekawą osobą była mniszka o imieniu Azuma. Poza wspomnianą profesją kontrolowała owady przypominające motyle. Możliwe, że był to jakiś odłam naszego rodu. - Urwał na kolejny moment zbierając myśli.
- Jeśli mogę sobie pozwolić na dywagacje to podczas mojego powrotu cały region był niespokojny. Wydaje mi się, że konflikt pomiędzy Uchiha, a Shinsengumi się jeszcze nie zakończył. Tym bardziej, że przejeżdżając przez tereny Ryuzaku dobiegła do mnie wieść, że Sogen zostało zaatakowane przez Antai i Yusetsu. Sytuacja Kotei nie wygląda kolorowo. - Zakończył opinią. Może nie było do końca na nią miejsca, ale Kutaro uważał, że subiektywne odczucia czasem przekazują rzeczy, które mogły zostać pominięte w innym przypadku. Shinobi zakończył swój raport i nie zmieniając postawy. Dalej wyprostowany z rękami za plecami czekał na dalsze pytania.

[Aburame Yaichiro]

Rok 391, Zima, Gokiburi
Tym razem nie było długo, takie miłe zaskoczenia poprawiały ogólne wspomnienia związane z powrotem i przebywaniem w siedzibie władzy swojego klanu. Yaichiro był niezwykle praktyczną osobą - dobrze, że udało ci się to zauważyć. Okropnie wysoki wręcz lider siedział spokojnie i czekał, na to aż skończysz opowiadać. Nie miał zamiaru ci przerywać. - Już w trakcie twojego opowiadania udało ci się zauważyć, że słuchał ze spokojem i co najwyżej delikatnie mruknął twierdząco, jakby pozwalając ci kontynuować. Nie miał w zwyczaju przerywać i zadawać pytań nim nie nadejdzie jego kolej i druga osoba nie skończy swojego wywodu, w końcu wiele pytań, które mógłby zadać, mogą zostać rozwiane poprzez dokładne wysłuchanie swojego gościa.

Dobrze, że zacząłeś od podsumowania - Yaichiro wiedział już czego spodziewać się dalej, twoją rolą pozostało przekazać mu wszelkie detale, jakich byłeś świadkiem. Opis sytuacji, jaki zaserwowałeś, był na tyle dokładny i szczegółowy, że górujący nad tobą wzrostem Yaichiro mruknął porozumiewawczo na koniec twojej wypowiedzi. – Obronili się. Uchiha nie pozwolą sobie na tę porażkę — Skwitował krótko gdy skończyłeś. Ściągnął z nosa okulary i przetarł je szmatką, którą wyciągnął z szuflady przy biurku. Była prosta, jednokolorowa o barwie zielonej – Jashinista, Azuma i wojna domowa w Sogen. — Pokręcił głową, może nie z niedowierzaniem, ale delikatnym przejęciem całą tą sytuacją, do jakiej dochodzi ledwie kilka prowincji dalej. – Dobrze złożony raport. — Wypowiedział się krótko na temat przekazanych przez ciebie informacji. Przetarł palcami, oczy zawieszając na tobie przez chwilę wzrok, czemu towarzyszyło westchnięcie – Widziałem twoje akta Kutaro. Współpracowałeś wcześniej z najemnikami. Czy któryś z nich również był na murze? Powinniśmy znać ich stosunek do Kaigan. — Najemnik był tylko najemnikiem, ale najemnicy bywali również szpiegami, a taki któremu błędnie się zaufa - mógł później zaszkodzić, a jak każdy wie, lepiej się wystrzegać pomyłek.

Podparł się łokciami o blat i złożył razem ręce, podpierając na moment o nie brodę. Przez chwilę panowała cisza. – Byłeś na miejscu. Byłbyś gotowy tam wrócić i obserwować? Shinsengumi już cię znają — Odezwał się w końcu – Wieści o Jashinistach są niepokojące. Musimy się dowiedzieć, ilu ich jest na murze. Ta cała Azuma o niej też trzeba się dowiedzieć więcej. — Mówił powoli i spokojnie, żaden rozkaz jeszcze nie padł. Ot - postawiono ci pytanie, które zostało zaraz rozwinięte o inne potencjalne elementy, którymi ktoś będzie musiał się zająć, tylko kto to będzie? Doko Kutaro, czy może jakiś świeżo awansowany Akoraito, albo inny - bardziej doświadczony Aburame? O tym zdecyduje czas i dalsze zaangażowanie Benisuke w sprawy klanu.

Yaichiro

[Kutaro]

Krótkie przerwy w monologu Kutaro miały mu pomóc w zebraniu myśli, a także by dać Yachiro szansę by wrzucił jakieś swoje pytania. Te jednak nie padły i Benisuke był za to wdzięczny, gdyż mógł dalej kontynuować swój wywód. W końcu jednak pytania o jakieś konkrety paść musiały, a były one naprawdę celne. Przyświecał im jeden kluczowy cel - jak sytuacja może wpłynąć na Kaigan. Było to słuszne podejście każdego lidera rodu. Same pytania postawiły ninję przed prostym pytaniem co stawia na pierwszym miejscu lojalność wobec rodu czy towarzyszy.
- Nie widziałem żadnej ze znanych mi osób po stronie Shinsengumi. - Urwał na chwilę zastanawiając się jak zgrabnie przedstawić sytuację. - Podczas walk spotkałem Ao, samuraja, którego przypadkiem poznałem jakiś tydzień wcześniej w karczmie. Powiedział mi, że po stronie Uchiha walczył Toshiro, był to jeden z najemników z którymi współpracowałem. Znam tego drugiego już od dłuższego czasu i moim zdaniem był po stronie Uchiha z pobudek czysto oportunistycznych. Mogę za niego poświadczyć, że nie jest zagrożeniem dla Kaigan. Po zdaniu raportu zamierzałem wyruszyć, żeby się z nim spotkać i poznać pełen obraz Bitwy. - Przedstawił swoje plany. Chciał wyruszyć na północ tak szybko jak wypełni swoje obowiązki i sprzedanie tego jako korzyść dla rodziny była kuszącym rozwiązaniem. Przynajmniej w oczach Kutaro.
- Mógłbym napisać uzupełnienie raportu w Daishi i przesłać go kurierem. Następnie ruszyłbym w strefę wojny i kontynuował meldunki. - Zaproponował alternatywną przebieg zlecenia. Co prawda spowodowałoby dosyć duże opóźnienia w raportach z muru, ale znacząco zwiększyłyby potencjalną ilość zdobytych informacji. Zdaniem Kutaro głównie spojrzenie z obu stron konfliktu było atrakcyjnym dodatkiem. Co prawda Kaigan w tym konflikcie pozostawało neutralne, to poznanie motywów obu stron może znacząco wpłynąć na potencjalne oficjalne potępienia lub inne polityczne metody skierowane na którąkolwiek ze stron. Gdyby się zastanowić to od konfliktu Kaigan dzieliły jedynie stosunkowo małe ziemie Ryuzaku, więc jakaś reakcja dyplomatyczna była bardzo prawdopodobna.
Sam fakt stawiania kontrpropozycji przez drobnego Doko, mógł być przez niektórych uznany za delikatnie nie na miejscu. Lecz Kutaro doszedł do wniosku, że ma nieco szerszy pogląd na swoją własną sytuację i zaryzykował proponując jego zdaniem najbardziej korzystny rozwój sytuacji. Skoro dostał propozycję przyszłego zadania, a nie bezpośredni rozkaz to raczej miał nieco autonomii. Zapewne gdyby otrzymał bezpośrednie polecenie to bez wahanie by go wykonał, ale nie do końca tak było.

[Aburame Yaichiro]

Rok 391, Zima, Gokiburi
Lojalność wobec przyjaciół była ważna, ale jeszcze ważniejsze były więzy krwi wraz z tęsknotą za dobrem swoich krewniaków. Lojalność - to właśnie ją zawsze testowano i tylko najbardziej doceniani zostawali ci, którzy potrafili dotrzymać danego słowa od początku, do samego końca, nie składając nikomu po drodze fałszywych obietnic przyjaźni i oddania. Szczerość - to była droga, jakiej oczekiwano od każdego zdolnego shinobi. Yaichiro został przywódcą nie bez powodu, potrafił przedstawić interesy klanu ponad inne.

Znów - jak tylko skończył, czekał, aż zaczniesz mu odpowiadać, spokojnie i bez pośpiechu, bo nawet jeśli miałeś moment zawahania, on nawet się nie odezwał, dając ci się namyślić - taki już był, cierpliwy i twardo stawiał na to, na co było warto postawić i zaryzykować. Kimże w tym wypadku był dla niego Kutaro, jak nie nowym pionkiem na szachownicy, który jakże obiecujący, dało się odpowiednio nakierować... Siedzący przed tobą mężczyzna kiwnął jedynie głową gdy wyjaśniłeś sytuacje znajomych ci najemników. Nie wyglądał na zmartwionego twoimi słowami, jego mimika, mimo że niezbyt obecna na jego twarzy, dla ciebie, jako jednego z Aburame, wyraźnie przedstawiała, że spodziewał się takich słów, nie był zawiedziony ani szczególnie poruszony. – Dobrze. — Odpowiedział krótko po twojej propozycji przebiegu wydarzeń. Nie uśmiechał się, ale czułeś to, że jest zadowolony z twojej deklaracji. Zadowolony z tego, że sprawa wciąż jest w ruchu i prędzej, lub później - pozna kolejne relacje naocznych świadków, nawet tych, którzy walczyli po drugiej stronie. Poznanie pełnego obrazu sytuacji był wart tego ryzyka. – Jednakże... — Miał jednak coś do dodania. – Skoro i tak wyruszasz na północ, zahaczysz o Ryuzaku no Taki. — Dał sobie chwilę na zastanowienie jak ubrać to wszystko w słowa, a tobie na przetrawienie tej informacji, wszak najpewniej i tak będziesz przejeżdżał przez tamtą okolicę, możliwe, że uda ci się upiec dwie pieczenie na jednym ogniu.

– Miasto kupieckie to ważny przyczółek handlowy. Musisz zbadać tamtejsze nastroje dokładniej. Jak odnoszą się do sytuacji w Sogen i na Murze. Co robią tamtejsi shinobi, czy nie próbują włączyć tego miasta w ten... Zatarg. — Schował wyciągniętą wcześniej szmatkę z powrotem do szuflady. Ponownie się wyprostował na fotelu, przyjmując dosyć groźne wrażenie, choć nie miało to związku z jego mimiką czy spojrzeniem, po prostu był wysoki i patrzył nieznacznie z góry, choć wyraźnie cię tak nie traktował. – Jeśli raport z Ryuzaku będzie odpowiedni, to do Daishi ruszysz jako Akoraito. — Znów przerwał i wziął głębszy wdech – Nie musisz wracać, by złożyć raport, są inne sposoby. — Wciąż, to dalej była jedynie dalsza propozycja działania okraszona niczym innym jak pętem kiełbasy, (lub marchewki jeśli ktoś lubił), na patyku, mającej zachęcić do lekkiej modyfikacji twojego planu. Oczywiście zawsze mógł wydać bezpośredni rozkaz, choć... Czy byłoby warto słać człowieka do zadania w taki sposób? Póki co - to była jedynie oferta, którą wciąż można było odrzucić i zapracować sobie na zmianę pozycji w hierarchii w inny sposób.

Yaichiro

[Kutaro]

Najwyraźniej się ryzyko się opłaciło. Lider Yachiru pozytywnie przyjął propozycję Kutaro na temat podróży na północ, widocznie młody ninja był czasem dosyć przekonujący, lub po prostu dobrze sprzedał swoją użyteczność. Wizja awansu na Akoraito była rzeczywiście kuszącą zachętą dla Benisuke. Słysząc więc odpowiedź swojego przełożonego skinął więc entuzjastycznie głową. Oczywiście entuzjastycznie jak na Aburame, czyli dla każdego innego shinobi ledwie zauważalnie.
- Tak zrobię, zbadam nastroje w mieście. - Powtórzył jeszcze raz słowa Shirei-kana, pokazując, że zrozumiał i na wszelki wypadek utrwalając to sobie. Co prawda pierwotnie zamierzał nieco ominąć prowincje objęte wojną podróżując przez tereny Shinrin, ale była to drobna niedogodność i tak podróż do Daishi trwała w cholerę długo, kilka dni w tę czy we w tę, go nie zbawi. Możliwe, że nawet na drogę na północ zaopatrzy się w konia. Zaskakująco było go stać, a w ten sposób mógł zaoszczędzić kilka dni drogi, tym bardziej, że mu się śpieszyło.
- Gdzieś mam się zgłosić po więcej informacji na temat tego zadania? - Z głupia zapytał lidera. Z jednej strony dziwnie się czuł pytając Yachiru o szczegóły drobnej misji, ale trochę wyglądało jakby właśnie na nie wpadł więc raczej wśród oficjalnych zgłoszeń go nie było. - Czy mam szukać jakiś kontakt w Ryuzaku, czy raczej mam wolną rękę w rozpoznaniu? - Próbował przynajmniej poznać zakres swoich obowiązków. Tak czy inaczej przyjął to zadanie i jak dla niego temat wojny i jego w niej roli był dosyć jasny.

- Jest jeszcze jedna rzecz. - Nieco niepewnie zaczął kolejny zagadnienie. - Ciężko mi było to zawrzeć w oficjalnych raportach gdyż były to raczej plotki i same źródło było dosyć niepewne. Jakiś rok temu spotkałem w Antai pewnego opiekuna świątyni o imieniu Kaiko. Wraz ze swoim mistrzem Akahoshim wracali z granicy Daishi z Głębokimi Odnogami. Twierdził, że widzieli tam samego Antykreatora, ogoniastą bestię i jakieś inne potwory. Był to początek mojej kariery shinobi więc nie chciałem wyjść na jakiegoś mąciwodę. Nie wiem ile z tego było prawdą, ale coś na pewno tam się zdarzyło. - Urwał zdając sobie sprawę jak nieprawdopodobnie to brzmi. - Yachiru-san mam nadzieję, że wyszedłem na owego wichrzyciela. Nie wydaje mi się, żeby którykolwiek z nich miał powód do kłamstwa. Dodam tylko, że ten Akahoshi wyglądał na przerażająco potężnego wojownika, a jednak był poraniony jak diabli. - Na koniec Kutaro skłonił się głęboko w przepraszającym geście. Miał nadzieję, że nie zraził do siebie Shirei-kana rozpowszechnianiem pogłosek. Lecz nawet w takich legendach mogło czaić się ziarnko prawdy. Coś w Głębokich Odnogach się odwaliło.

[Aburame Yaichiro]

Rok 391, Zima, Gokiburi
Czasami zbiegi okoliczności zbierały się w coś niezwykle interesującego - tak tez było w tym przypadku. Awans i inne wydarzenia zaskakujące dobrze ze sobą współgrały i wzajemnie wspierały - aż szkoda było tego nie wykorzystać. Yaichiro delikatnie kiwnął głową, potwierdzając twoją zgodę. Wszystko było już w mocy. Zadanie zostało określone i wydane. – Nie — Dodał Aburame odpowiadając odnośnie dodatkowych szczegółów czy pozyskania dodatkowych informacji o samym zadaniu - wszystko co padło tutaj, w tej sali - musiało wystarczyć do jego realizacji. Nic jednak nie powstrzymywało Kutaro przed zrobieniem dochodzenia na ten temat samemu i zdobyciu ich więcej przed wyruszeniem w drogę - pozostawała tylko kwestia czy uda się to utrzymać we względnej tajemnicy bez rozpowiadania o tym na lewo i prawo.

– Jesteś zdany na swoje oko — Dopowiedział również odnośnie kontaktów w Ryuzaku. Nawet jeśli jakieś były - najwidoczniej nie chciał ich niepokoić, lub zawracać im głowy twoją obecnością... Albo - nie ufał ich raportom i dlatego posyłał ciebie. Kto wie, może wcale ich nie było, ale czy Aburame Yaichiro pozwoliłby sobie nie mieć człowieka w takiej miejscowości jak Ryuzaku? Wątpliwe. Kwestia zadania i dalszego ciągu wydarzeń była już jasna. Miałeś mu do przekazania jednak coś jeszcze. Coś, co udało ci się zasłyszeć jako nieco więcej niż interesującą plotkę. – Były jakieś ogłoszenia. Nie sądziłem, że to istotne... — Wzruszył powoli ramionami, by zaraz przytknąć dłoń do brody w geście zamyślenia. – To obecnie plotki. — Skwitował twoje donosy, chociaż nie wydawało ci się, że je zignorował, raczej - już je sobie skatalogował w odmętach swoich myśli jako coś interesującego - może nie na tyle by warto było ryzykować życiem swoich ludzi, ale wartego zapamiętania, zwłaszcza biorąc pod uwagę poprzedni konflikt, jaki miał w okolicy miejsce, czyli Iglicę. – W plotkach zawsze jest ziarno prawdy. — I nie można się było z tym nie zgodzić, bo właśnie potwierdzanie plotek, to równie ważna część zajęć dla szpiegów. Daishi natomiast było bardzo daleko i Yaichiro mógł bezpiecznie stwierdzić, że jest to rzecz, która go jak i samego Kaigan nie dotyczy. Możliwe, że ci wichrzyciele, Kaiko i Akahoshi rzeczywiście coś widzieli - wtedy należałoby o tych słowach pamiętać.

Yaichiro nie zareagował na twój uprzejmy i przepraszający gest. Co samo w sobie było już jakąś odpowiedzią - a skoro nie kontynuował rugą, to musiał przyjąć to dosyć dobrze. Mężczyzna skinął głową, w twoim kierunku. Wyglądało na to, że jest to koniec audiencji, bo wszystko, co miało zostać powiedziane, już zostało - skinienie wykonane przez Yaichiro było delikatnie głębsze niż te zwykłe, którym przytakiwał, ot - żegnał się, bo jakże mógłby wypraszać potokiem słów o tym jak bardzo jest zajęty, nawet jeśli rzeczywiście - nie byłby.

Yaichiro

[Kutaro]

Druga nowinka nie wywołała spektakularnej reakcji Yachiro, ale czego niby miał Kutaro oczekiwać. Raz, że przedstawił ją jako wątpliwą plotkę, a dwa, że w istocie Oniniwa była bardzo odległa od Kaigan. Jeśli shirei-kan miałby się ekscytować każdą pogłoską jaką słyszał to zapewne by umarł na palpitację serca w wieku dwudziestu lat. Beniuske dosyć pozytywnie przyjął mruknięcie o tym, że podobne historie do Gokiburi już trafiły. Skoro były inne głosy popierające jego historię to na pewno nie wyszedł na wichrzyciela. Może młody shinobi był na tym punkcie przewrażliwiony, ale zależało mu na reputacji przed liderem rodu.
Kiedy nie padły dalsze pytania, Kutaro zrozumiał, że nadszedł koniec audiencji. Skłonił się więc i serdecznie podziękował za podarowany czas.
- Dziękuję za wysłuchanie mojego raportu. Nie zawiodę w Ryuzaku. - Zapewnił, a następnie jeszcze raz się ukłonił tym razem na do widzenia i wyszedł z gabinetu Yachiro.
Pozostało tylko odwiedzić szpital by sprawdzić, czy wszystko z nim w porządku i miał ponownie wyruszyć na szlak. Niezbyt wiele czasu Kutaro spędzał w Gokiburi. Czy to misje czy kolejne podróże, raz do Sogen, raz do Daishi. Jakby porządnie to podliczył to by się okazało, że spędził więcej czasu w trasie, jak w domu. Zapewne taki był urok życia początkującego ninjy. Łapanie dorywczych prac, podróż w stronę ognia zdarzeń, by zaistnieć, by stać się użytecznym członkiem rodu i w efekcie awansować na wyższe stopnie. Beniuske nie ukrywał, że perspektywa tytułu Akoraito była czymś niezmiernie kuszącym. Wraz z nowym stopniem wiązała się duma i rozpoznawalność. Doko było jak mrówek, Akoraito symbolizował kogoś kto coś już osiągnął. Należało się z taką osobą liczyć bo wiadomo, że w kaszę nie da sobie dmuchać.
Kolejne kroki przez siedzibę władzy były bardziej sprężyste, z nowo zdobytą siłą do działania. Możliwe, że dla postronnych Kutaro urósł ze dwa centymetry, tak go rozpierała energia do działania. Przed wyjściem z kompleksu budynków doszedł do wniosku, że wypada przytemperować jednak nieco swoją pychę i na ulice miasta wyszedł już w nieco bardziej opanowany sposób. Wciąż w jego krokach była sprężystość, a na twarzy uśmiech. Jednakże nie był to już uśmiech dziecka, który usłyszał, że za dobre sprawowanie otrzyma prezent. W ten sposób nie zwlekając ruszył w stronę lecznicy.
[z/t]

[Kisuke]

Podróż, choć skrócona jazdą konną, to jednak nadal swoje zajmowała. Wreszcie jednak oczom Kisuke ukazało się Gokiburi. Miasto do którego przywykł, w którym spędził większość życia. Na skutek ostatnich wydarzeń, głównie spowodowanych przez wysłanie go, aby uzyskał informacje o ruchach Uchiha, opuścił osadę swojego rodu na długi czas. Potem, na skutek różnych zawirowań, zawędrował aż do Shigashi, gdzie także spędził kilka dni, bardzo intensywnie poprawiając swoje możliwości. Oczywiście wszystko to, co robił, robił dla klanu, choć przedłużająca się nieobecność mogła być pewnym problemem. Liczył jednak na to, że Shirei-kan zrozumie obecną sytuację.

-Wracam z misji, zleconej przez Lidera. Proszę o możliwość spotkania się z nim i zdania raportu z działań- Zanim zostanie mu udzielona możliwość spotkania się z Yaichiro Aburame, konieczne jest uzasadnienie swojej prośby. Kisuke nie przychodził tutaj nigdy bez powodu, a audiencję u samego Yaichiro miał jedynie dwa razy. Raz, na jego wyraźne życzenie i przyznanie awansu. Drugi raz był przed wyruszeniem na Mur. Hiroe podzielił się swoimi obawami odnośnie tej sytuacji, przez co został wysłany, aby poznać więcej szczegółów.

[Aburame Yaichiro]

Rok 391, Lato Gokiburi
Pierwszym miejsce, o jakie zahaczyłeś była recepcja, w której zażyczyłeś sobie audiencji u jaśnie robaczanego wodza swojego klanu. Wracałeś z ważnej misji, dlatego od razu wyznaczono ci termin - na twoje szczęście, nie musiałeś czekać długo, bo Yaichiro znalazł dla ciebie czas dość szybko, bo po mniej więcej dwóch godzinach, w których czasie mogłeś właściwie zająć się sobą, lub czymkolwiek innym - ważne byś zjawił się na czas pod jego gabinetem.

Gdy już byłeś na miejscu i czekałeś na zaproszenie do środka. Dostrzegłeś jak drzwi do Gabinetu Yaichiro delikatnie się uchylają. Mężczyzna w okularach - tak, to był Yaichiro Aburame. Wychylił się delikatnie by zerknąć, kogo jeszcze dzisiaj ma przyjąć - Dobrze było utrzymywać jakiś kontakt wzrokowy z osobą zapraszaną do swojego niewielkiego królestwa. W końcu znajomość ludzi, którzy pod tobą służyli, choćby z widzenia - była jak najbardziej wskazana. Ciebie już kojarzył z okazji poprzednich wizyt, jakie w tym skrzydle budowli odbyłeś.

To było jawne zaproszenie, którego nie mogłeś zignorować, w końcu, po co było to całe czekanie? Yaichiro skinął na ciebie głową, po czym wycofał się do środka pomieszczenia. W środku, gdy pojawiłeś się w środku, przywitał się z tobą dość przyzwoicie, a potem zasiadł na swoim fotelu i jak to zwykle bywało - wskazał na krzesło przed biurkiem jako miejsce, które miałeś zająć. Przyglądał ci się przez chwilę, miałeś wrażenie, że dostrzegł w tobie jakąś zmianę, jednak - zdecydował się nie mówić nic - przynajmniej - jeszcze. Jakieś to rzeczy miałeś mu do przekazania? To... Wiedziałeś chyba tylko ty.

Yaichiro

[Kisuke]

Lider był człowiekiem poważny, odpowiedzialnym, a co najważniejsze, dbającym o klan. Właśnie dlatego Kisuke był dumny, że przynależy do rodu Aburame i może spełniać się jako shinobi właśnie w Gokiburi. Oprócz tego, że był on niezwykle zajętym człowiekiem, który musiał mieć mnóstwo obowiązków, to zawsze znalazł czas dla zwyczajnych ninja. Ta niezwykła możliwość spotkania się z Liderem twarzą w twarz była także istotną częścią pracy, choć w wielu przypadkach nie aż tak istotną. Mimo wszystko nie trzeba było czekać zbyt długo, aby taka możliwość została udzielona.

-Witaj, Yaichiro-sama- Gdy tylko dostrzegł otwierające się drzwi, zbliżył się oraz przywitał, gdy dostrzegł, że jest to sam Shirei-kan. Kolejny dowód na to, że Lider nie dba wyłącznie o swoje stanowisko i samego siebie, ale zależy mu na innych. Gdyby tylko pozostali Liderzy wielkich rodów w ten sam sposób podchodzili do wszystkiego, to może nie było na świecie tylu problemów. Nie byłoby potrzeby, by organizacja taka jak Kropla musiała powstać, bo robotą tą zajmowałyby się same klany. Świat jednak nie jest idealny, a stąpa po nim wielu ludzi, co zmusza tych prawych, aby jeszcze bardziej dbali o najbardziej potrzebujących.

-Pozwolę sobie zacząć od końca- Powiedział, gdy już zasiadł na wskazanym mu krześle. Przez chwilę panowała cisza, jednak obaj Aburame dokładnie się w siebie wpatrywali. Kilka mrugnięć, a Kisuke doskonale wiedział, że jego zmiana może rzucać się w oczy. Tym bardziej dla człowieka, który tak dobrze znał swoich ludzi. Dlatego też ważnym było rozpocząć tę rozmowę od właśnie tej kwestii.

-Wybacz moje spóźnienie i drobną opieszałość w powrocie. Miałem pewną rzecz do załatwienia, którą jak widać, udało mi się zdobyć. Moje lewe oko, całkowicie czarne, należało niegdyś do członka klanu Uchiha. Padł on w czasie walk o Mur, a ja, wraz z moim przyjacielem, postanowiliśmy to wykorzystać. Dzięki jego umiejętnościom oraz informatorowi, którego poznaliśmy, byliśmy w stanie przeszczepić Sharingana, którego stałem się teraz nosicielem. Na początku był opanowany do poziomu Ni Tomoe, jednak po krótkim treningu udało mu się zdobyć poziom San Tomoe- Opis był dość ogólny, ale jednak Kisuke nie miał zamiaru ukrywać żadnego istotnego faktu. Jeśli tylko będzie potrzeba, powie więcej z zebranych przez niego informacji. Zanim jednak przeszedł dalej, czekał na opinię Yaichiro. Zgani go za to, co zrobił? Pochwali za innowacyjność? A może po prostu, jak to ma w zwyczaju, chłodno będzie analizował każde słowo, wstrzymując się od osądzających werdyktów? Nie znał go na tyle dobrze, aby móc w tym momencie zgadnąć czego się spodziewać. Dlatego czekał, siedząc wyprostowanym i ze wzrokiem wbitym w swojego Lidera.

[Aburame Yaichiro]

Rok 391, Lato Gokiburi
I tak wspólnie wymieniliście się uprzejmymi gestami na wejściu do gabinetu. I jak dobrze zauważyłeś - rzeczywiście Yaichiro przypatrywał się zmianom twojego oka. Nie było to straszliwie widoczne, ale on to zauważył. Nie mówił nic, skinął jedynie głową gdy zdecydowałeś się zacząć. Bardzo dobrze, że od końca - od razu wyjaśniając swoją "nową" sytuacje. Zacząłeś raportować, wyjaśniając zawiłości związane z czasem twojego powrotu, by później przejść, do tego co było sednem tego co zauważył - mowa o nowym oku.

Yaichiro był zadziwiająco spokojny gdy mówiłeś - nie przerwał ci nawet na moment i, mimo że zawarłeś wszystko dosyć ogólnikowo - to wystarczyło to, by nadać mu jakąś wizję dla tej sytuacji - co nie oznaczało, że nie powinieneś zdać dokładniejszego raportu z tego wydarzenia. Jak skończyłeś to Yaichiro ściągnął z nosa okulary, kładąc je na biurku. – Sharingan... — Zabrzmiał na zmęczonego, ale też zaintrygowanego twoim "dokonaniem". Obydwoje chyba wiedzieliście, że twoje nowe oko może w przyszłości powodować problemy, ale również pozwoli wam zgłębić lepiej tajemnice Sharingana jeżeli wszystko pójdzie, jak trzeba, czyli po sznurku – Nie chwal się nikomu tym okiem. Jeśli do Uchihów dojdzie, że jeden z nas je ma, nie będą zadowoleni. Słuchaj mnie uważnie Kisuke - nie przynieś kłopotów do Kaigan — Zaczął ostrożnie w związku z niebezpieczeństwami, jakie niosło ze sobą posiadanie przez nie Uchihę ich tajemnicy klanowej, Sharingana. – Jeśli potrafisz go używać - nie obnoś się z tym. Próbuj wyciągnąć z niego jak najwięcej. Chcę wiedzieć, jak dokładnie ono funkcjonuje. Dla dobra Kaigan i rodu Aburame — Nie uniósł głosu nawet na moment gdy mówił. Przyniosłeś mu bowiem coś interesującego, co może przynieść bezpośrednie korzyści regionowi, ale równie niebezpiecznego, bo każdy klan strzeże swoich tajemnic rodowych - nikt nie chciał skandalu.

– Powiesz mi o nich więcej? — Zapytał, nawiązując do twoich przyjaciół i informatora, o którym zdecydowałeś się wspomnieć. Wiedza o twoich kontaktach z takimi osobami mogła okazać się przydatna - choć jak to każdy wiedział - nie zawsze. Chwilę już rozmawialiście, głównie o twoim stanie, ale póki co - nic z faktycznego raportu z wydarzeń z Muru, jeszcze nie zdołałeś opowiedzieć.

Yaichiro

[Kisuke]

Moment na uprzejmości był bardzo istotnym, ale nie można było wiecznie owijać w bawełnę. Kisuke wyłożył na stół najcięższe działo, a reakcja Lidera była dokładnie taka, jak być powinna. Spokojna, wyważona, był zaciekawiony, ale także pełen obaw o możliwe konsekwencje. Ostatnim co próbował osiągnąć Hiroe, było zwabienie do Gokiburi kłopotów. Wręcz przeciwnie, robił wszystko, aby móc to zagrożenie oddalić, a w razie jego nadejścia, być gotowym, aby odpowiednio zareagować.

-Oczywiście, Yaichiro-sama. Nie zamierzam pokazywać aktywowanego oka komukolwiek. Potrzebuję jeszcze lepiej z nim potrenować, a wtedy nikt, kto go zobaczy, nie będzie miał szansy na przeżycie starcia ze mną- Bezpieczeństwo całego regionu było ważniejsze od jego życia i póki nie nauczy się w pełni kontrolować nowych umiejętności, dopóty nie planuje ryzykować z korzystaniem z nich. Dopiero gdy będzie pewny swoich możliwości, w ostateczności zdecyduje się go wykorzystać.

-Nawet jedno oko uaktywnione daje olbrzymie możliwości w postrzeganiu otoczenia. Śledzenie toru wielu obiektów jednocześnie, dostrzeganie tego, co normalnie niewidoczne. Wręcz możliwość przewidywania ruchów przeciwnika, a także możliwość szacowania jego obecnego poziomu chakry. To dopiero początek, bo z tego, co zauważyłem, moc Doujutsu rośnie wraz z mocą właściciela. Osiągnąwszy pewien etap, uzyskam dostęp do zupełnie nowych zdolności- Podzielił się uzyskanymi informacjami. On sam słono za nie zapłacił, ale Aburame Yaichiro był taką osobą, która powinna o tym usłyszeć. Wszelkie informacje o zdolnościach obcych klanów dawały przewagę. Jeśli Aburame będą mieli konieczność skorzystać z tej wiedzy, dobrze, aby odpowiednia osoba tę wiedzę posiadała.

-Kyoushi Shiroyasha. Niegdyś Sentoki klanu Uchiha. Obecnie najemnik w grupie nazywanej Klepsydrą, dowodzoną przez legendarnego wręcz Ichirou. Sprawny wojownik o wielu talentach. Poznałem go dzięki Misae Yamanaka, którą dane mi było spotkać podczas wydarzeń na Murze. Jest ona zdolną medyczką, to spod jej palców wyszło to oko. Sprawnie posługuje się też umiejętnościami swojego klanu i może przejmować umysły przeciwników oraz korzystać z technik sensorycznych- Ponownie, Kisuke nie zawahał się ani na moment, aby opowiedzieć wszystko, co wiedział. Te informacje, choć istotne z punktu widzenia Kisuke, bo napracował się, aby zbudować sobie taki kontakt, to jednak na nic większego nie wpływały. Nie dawały Yaichiro żadnej konkretnej przewagi i raczej nie mógłby on wykorzystać tego do czegoś więcej. Choć, może kiedyś, gdy potrzebne będą jakieś informacje, Lider będzie wiedział do kogo się zgłosić. Kolejny raz pojawiło się także wspomnienie o Murze. To chyba już najwyższy czas, aby do tego przejść. Jeśli tylko Shirei-kan o to poprosi, nie kontynuując tematu Sharingana.

[Aburame Yaichiro]

Rok 391, Lato Gokiburi
Kontrola własnych umiejętności była czymś, co respektował każdy, shinobi, czy też nie - równie ważna była jednak kontrola charakteru i własnych zachowań. To właśnie to pozwalało nam podejmować dobre i korzystne decyzje - bo nie działaliśmy pochopnie. Yaichiro też nie zamierzał pochopnie rugać cię za ryzyko, które podjąłeś - wszak raport z wydarzenia na murze zdołał otrzymać od innych jednostek, które były na miejscu. Dokładniejsza wiedza odnośnie funkcjonowania Sharingana była... Interesująca co by nie powiedzieć mniej. To musiał przyznać nawet Yaichiro, który na pewno miał okazję w życiu spotkać członków klanu Uchiha, nie mniej - dokładna wiedza o tym czego spodziewać się i co umożliwiają ich zdolności? To była truskawka na słodkim ciastku, której nie można było zgubić, należało ją zjeść, póki była świeża.

Znów - po prostu słuchał, bo każde słowo, które mu przekazywałeś, mogło przydać się w przyszłości, albo posłużyć komuś innemu jako cenna wskazówka w starciu z właśnie takim Uchihą. To, że obecnie byli na krawędzi w związku z własną arogancją i głupotą - to tylko jedna strona medalu, bo nawet jak nie było klanu - krew gdzieś krążyła i tego zignorować nie było wolno. Zdecydowałeś się wspomnieć o swoich przyjaciołach i towarzyszach. Yaichiro kiwnął głową, słuchając z uwagą twoich wyznań. Co prawda zaskoczyło go to, że ten cały Shiroyasha jest przedstawiany jako były shinobi klanu Uchiha i ty jako członek klanu Aburame - byłeś w stanie dostrzec jego zaskoczenie, coś, co dla większości innych ludzi byłoby niedostrzegalne. Yaichiro wyprostował się i sięgnął po szmatkę z szuflady, dopiero potem przetarł okulary, całkiem szybko, by te zaraz wylądowały na jego nosie – Ten cały Shiroyasha... Jako były sentoki ich klanu, na pewno posiada informacje, które są dla nich niewygodne. Zwłaszcza w rękach wroga I jeszcze ta sytuacja Sogen. Wiesz, czy zamierza wziąć udział w wojnie? — Z jakiegoś powodu zupełnie pominął kwestie klepsydry, jakby już znał odpowiedzi, jakich na jej temat mogłeś mu udzielić, lub - nie był tym tematem zainteresowany. Obie opcje były równie prawdopodobne, bo przecież co na pustyni - zostaje na pustyni a pustynia... Leży daleko od Kaigan a Yaichiro zawsze chodziło o dobro tylko tego regionu. – Co zrobiliście z drugim okiem? — Zapytał się, bo chciał mieć jasność - z twojej wypowiedzi wynikał jedynie domysł, który to mógł zostać różnorako zrozumiany a Yaichiro zainteresowany był faktami i konkretnymi informacjami.

Dalej pozostała kwestia samego muru i dokładniejszych zdarzeń - ale to właśnie był dobry czas, by nieco podsumować sytuacje po walkach na murze - przy okazji rozwijając sytuacje tego całego "siwego".

Yaichiro

[Kisuke]

Umiejętność opanowania się Yaichiro była wręcz legendarna i potrafiła imponować. Już podczas ich pierwszego spotkania Kisuke zrozumiał, z jaką osobistością ma przyjemność i dlaczego to właśnie on jest w stanie trzymać władzę w klanie Aburame, nawet pomimo trudnych sytuacji, które ich po drodze spotkały. Nie daje się tak po prostu ponieść emocjom, zawsze wszystko chłodno kalkuluje, a nawet gdy wydaje się, że jest źle, on zawsze wyciągnie z tego coś, co można wykorzystać. Tak też było z tym Sharinganem. Podjęte ryzyko było ogromne, ale mleko już się wylało, dlatego trzeba było brać, ile można. Wiedza o pozostałych klanach była cenna, tym bardziej, gdy teraz jeden oddany i wierny swojemu klanowi shinobi pozyskał zdolności obcego Kekkei Genkai. Truskawka na gorzkim torcie. Ciekawe czy Aburame dadzą radę go zjeść.

-Nie przyznał tego wprost. Ale nie był zadowolony z podejścia Uchiha do jego osoby. Jeśli udało mi się go nakłonić do takiej współpracy i wyjawienia mi tych informacji, sądzę, że nie będzie raczej rzeczy, która blokowałaby jego możliwość uczestnictwa w tej wojnie- Wojna. Kolejna wojna. Te kilka lat od ostatniej był względnie spokojne, ale nic nie mogło trwać wiecznie. Na całe szczęście tym razem toczyła się ona w zupełnie innym regionie na świecie. Z dala od Kaigan. Z dala od Gokiburi. Tutejsi ludzie byli bezpieczni. Zawsze jednak istniało ryzyko eskalacji konfliktu, dlatego warto było się tym interesować. Kwestia Klepsydry została pominięta. Dość sławna organizacja, jednak będąc zwyczajnie najemniczą, nie była, aż tak istotna. W każdym momencie mogli zmieniać swoją przynależność na arenie międzynarodowej.

-To była cena za uzyskanie informacji. Prawe oko należy do Shiroyashy, tak jak lewe do mnie- Padło konkretne pytanie i należało odpowiedzieć bardzo konkretnie. Trzeba było przyznać, że ceną uzyskania tej mocy było utracenie jej części. Prawda była jednak taka, że posiadanie dwóch, bez tej wiedzy, którą potem pozyskał, nie czyniłoby go mocniejszym, a wprost przeciwnie. Brak wiedzy o poziomach Sharingana. O możliwości rozwoju w Mangekyou. O dziwnych chakrowych zbrojach. O Ni Tomoe. San Tomoe. No i przede wszystkim, zacieśnienie bliższej współpracy. To także bardzo cenna rzecz, której ciężko zmierzyć wartość. Lider mógł mieć jednak swoje zdanie na ten temat. Oddanie czegoś tak cennego mogło także nieść za sobą konsekwencje. Tak samo, jak Kisuke będzie opanowywał Sharingana, tak i w jego kontroli będzie douczał się Kyoushi.