Siedziba władzy

[Kisuke]

Krzyki, zwłaszcza w nocy nie były potrzebne, ale zanim Kisuke zdążył ją uspokoić, zwabieni zostali odpowiedzialni za całą misję urzędnicy z pokoju 24C. Przynajmniej nie było potrzeby znowu ganiania się po całej siedzibie, tylko tym razem wyszli do niego. Najwidoczniej musiał pozwracać nieco na siebie uwagi. Wcześniej wytworzeniem burzy, sporym piorunem, który spadł niedaleko pomnika pamięci a na koniec tym prawie pogrzebowym przemarszem prosto do siedziby.

-Dziękuję, liczę, że w przyszłości uda nam się jeszcze kilka razy współpracować- Praca z nimi, choć nie pozwoliła im jakoś specjalnie dobrze się poznać, to była jednak pełna profesjonalizmu. Ta grupka urzędników pokazała, że zna się na swojej robocie, potrafi zbierać dane oraz robić z nich spory użytek. To właśnie dzięki nim, Kisuke mógł podjąć odpowiednią decyzję. Na pożegnanie wspomniana została Arame. Hiroe podrapał się po podbródku zastanawiając co u niej. Może powinien ją odwiedzić w szpitalu? Pewnie już jest w zupełnie innym miejscu. Jedno było pewne, siedzibę można było opuścić i udać się na spoczynek po tym pełnym emocji wieczorze.

[z/t]

[Kisuke]

Dzień jak każdy inny i podobnie jak w te inne dni, Kisuke ponownie przybył do Siedziby. Miejsce to było centrum życia dla ninja z okolicy, którzy chcieli rozwijać się jako ninja oraz chcieli zrobić wszystko by jako ninja przysłużyć się Gokiburi. Z tego samego założenia wychodził Kisuke, tak często pojawiając się w tej okolicy.

Ostatnio współpracował z wieloma różnymi ninja. Przed wyjazdem sporo robił dla Akiko, ich wspólne misje i rozwiązanie sprawy Remnahyou było bardzo ciekawym doświadczeniem. Potem, gdy już wrócił ze swojej małej wycieczki współpracował przy większej sprawie z kilkoma urzędnikami z pokoju 24C. Konieczność powstrzymania podpalacza była sprawą priorytetową i na tamten moment, niezwykle głośną. Teraz jednak powoli wszystko zaczynało przycichać i wracać do swojego normalnego trybu. Kisuke przystanął na chwilę, aby pomyśleć gdzie powinien się udać po misje. Czas rozwiązać kolejną trudną sprawę. Czuł się na tyle pewnie, że postanowił znaleźć jakąś misję B.

[Ario]

Kisuke
Misja rangi B
1/45

Prawdziwy Trener

Wiele się działo w ostatnich czasach. Twój nagły wzrost umiejętności pokazywał nie tylko administracji, ile mają luk w mechanice Aburame, ale również sprawiał, że inni farmerzy patrzyli na Ciebie spode łba. Rosłeś w siłę, tak samo jak Twój klan rósł wraz z Tobą. Kto wie, może następnym razem to Ty przechylisz szalę na wojnie i zakończy się ona szybciej niż ostatnia...nie mniej, teraz nie mogłes sobie pozwalać na wypoczynek. Byłeś rozpędzony, chętny pomagać, a bezlitośne urzędasy z klanu potrafiły to wykorzystywać jak najlepsi stratedzy.

Gdy tylko przez chwilę wyglądałeś na zamyślonego, dopadł do Ciebie mały knypek (taki naprawdę mały), że gdyby nie zarost to pomyśleć można by było, że to albo jakaś prowokacja, albo ustawiona akcja. Karłowaty gość popatrzył na Ciebie po czym wycedził bez zbytnego ociągania.
- Szalona Cię wzywa. W sensie Akiko, udaj się tam. - powiedział i odwrócił się.

Nie wiadomo, czy jego mózg był tak mały jak on sam, ale nawet w przekazaniu prostego polecenia czasem można się machnąć. Na szczęście Ty wiesz, gdzie jest Akiko, a więc podróż będzie raczej szybka.

[Kutaro]

Jak powiedział, tak uczynił. Kutaro w końcu trafił do siedziby władzy swojego rodu. Dawno go tu nie było, podczas wędrówek stracił już nieco rachubę. Opuścił ostatnio Kaigan gdy ledwo zaczynała się wiosna, a teraz ponownie dni zaczynały się skracać i nadchodziła jesień, w tych nieco chłodniejszych regionach dosyć uciążliwa. Postanowił na początku udać się do administracji, uniwersalnego miejsca gdzie przeciętny ninja mógł załatwić większość trapiących go spraw z klanem. Kiedy znalazł się przed odpowiednim budynkiem zwrócił się do Toshiro i Hakaia.
- Nie wiem jak zareagują na obcych. - Podrapał się po potylicy w zadumie. - Ale z drugiej strony, sam nie wiem ile to zajmie więc może lepiej jak pójdziecie ze mną. Mam nadzieję, że nie poznacie naszej legendarnego dystansu do nieznajomych. - Wyjaśnił sytuację. Co prawda klan Aburame należał do tych bardziej skrytych, lecz Benisuke miał nadzieję, że jego rekomendacja wystarczy na tyle by jego towarzysze nie zostali bezpardonowo wyrzuceni z kompleksu.
Gdy wszedł do budynku skierował się w stronę jednego z urzędników. Szukał wzrokiem takiego, który wyglądał na cierpliwego i wypoczętego. Kubek herbaty, wyprostowane plecy, porządek na biurku. Drobne elementy które mogły wskazać, że pracownik nie jest zmęczony dzisiejszym dniem, a shinobi nie zostanie odprawiony z kwitkiem, bądź skierowany do jakiejś bezsensownej misji.
- Dzień dobry, Kutaro Benisuke. - Przedstawił się gdy nadeszła jego kolej. - Chciałbym złożyć raport z podróży oraz zapytać czy są jakieś zadania do wykonania? - Zapytał nieco nieskładnie, wyciągając zza pazuchy plik zapisanych kart. Zawarł tam opisy prowincji Antai i Daishi, wraz z informacjami zdobytymi na temat klanu Juugo. Wciąz pozostawała kwestia strzępków informacji jakie otrzymał na temat incydentu w Oniniwie. Sama sytuacja wciąż była dla niego mglista i gdy zabierał się za napisanie czegokolwiek, to albo wychodziło mu mało konkretów, albo dużo wątpliwych domysłów. Ostatecznie doszedł do wniosku, że będzie musiał złożyć słowny raport. Raz że łatwiej będzie mu zawrzeć informacje, a dwa zapewne taki meldunek postawi więcej pytań na które od razu będzie mógł odpowiedzieć. Ale to już po misji.

[Hakai]

Powrót do Kaigan był jedną z tych rzeczy, których nie można przewidzieć. Dobrze mi było w Daishi i nie planowałem wracać do prowincji Aburame. Górskie powietrze, nowi ludzie. Poznawanie kultury Seiyamy sprawiało mi ogromną radość, a regularne towarzystwo Kutaro i Toshiro zabijało nudę. Nie mogłem na nic narzekać. Nawet treningi były przyjemnością. Wielu Kosekich władało żywiołem ziemi, dzięki czemu łatwo było znaleźć wspólny język, a czasem zaczerpnąć rady.
Gokiburi nie zmieniło się ani trochę od mojego wyjazdu. Tak jak zapamiętałem stolicę, taką też zastałem. Nie licząc gęstych lasów to Kaigan właściwie niewiele różniło się do Daishi. Było nieznacznie cieplej, ale na pewno nie gorąco. Wielki budynek siedziby władzy jak zawsze imponował. Uśmiech odruchowo malował się na mojej twarzy, kiedy miłe wspomnienia dawały o sobie znać.
-Myślę, że nie powinno być z tym problemu, a przynajmniej nigdy nie było. To nie pierwszy raz kiedy tutaj jestem. - rzuciłem, klepiąc lekko Benisuke po ramieniu dla otuchy. Ciekawe tylko czy jeszcze mnie pamiętali. W przeciwieństwie do Kutaro nie miałem obowiązku meldowania się. Byłem najemnikiem. Przychodziłem, brałem zadanie i robiłem swoje. Zazwyczaj były to jakieś proste zadanka. Nigdy nie prezentowałem zbyt wysokiego poziomu. Jeśli miałbym się sklasyfikować według rang shinobi, to myślę, że byłbym na poziomie silniejszego Akoraito, może słabszego Sentokiego, chociaż tutaj chyba jeszcze troszkę mi brakowało.
-Hakai, najemnik z Kami no Hikage oraz kompan Kutaro. - przedstawiłem się, tak jak kiedy pierwszy raz trafiłem do Gokiburi. Pomimo tego, że Serce Świata już dawno przestało istnieć, to wciąż czułem jakąś więź ze swoimi rodzinnymi stronami. Czułem się zobowiązany, żeby chociaż pamiętać o tych, którzy polegli w masakrze na wyspie. W końcu kto inny, jeśli nie Ci, którym udało się przeżyć. Obywatel świata tylko ładnie brzmiało, ale nie mówiło niczego wartościowego.
-Chętnie pomożemy Kutaro, jak już załatwicie swoje sprawy. - dodałem, zakładając ręce za sobą i zerkając na Toshiro. Nishiyama zapewne myślał podobnie. Życie shinobi było dosyć proste. Od zadania do zadania, od roboty do roboty, bo co innego można robić. Od siedzenia tylko na dupie można zapuścić korzenie, a w sztywnym ciele trudno później wrócić do formy. Człowiek się jedynie rozleniwia.

[Toshiro]

Ciekawskie spojrzenia zza ciemnych okularów to tylko jedna z wielu rzeczy, które dostrzegł Toshiro przemierzając Kaigan. Sama niechęć handlarzy mówiła mu już wiele gdy postawił po raz pierwszy tutaj swoją stopę. Hakai wydawał się jednak zupełni inaczej to wszystko widzieć i nie przejmował się tym, że sporo osób się za nimi obracało. Zdecydowanie czuł się lepiej w Daishi, tam ludzie byli zupełnie inni. Na szczęście Nishiyama przywykł do takich scen, więc po prostu ignorował to wszystko skupiając się na tym, aby się pilnować. Choć w towarzystwie Kutaro raczej nic im nie groziło.
Po zakupach udali się do siedziby władz. Standardowy manewr po tym jak wróci się z dalekiej podróży. Sam przecież ostatnio tak zrobił i powinien robić tak na prawdę zawsze, ale... No różnie bywało. Teraz jednak był to dla niego standard.
-Jest aż tak źle?- zagadnął parskając lekko śmiechem. Miał nadzieję, że nie zostaną wyproszeni tylko dlatego, że nie są stąd. Poza tym nie było przecież pewności, że nie są shinobi na usługach tutejszego rodu, prawda? Na pewno mieszkali tutaj ludzie, którzy nie odziedziczyli genów Aburame wraz z potrzebą noszenia czarnych okularów. -Wiesz, Hakai... Nie zrozum mnie źle, ale na pewno minęło sporo czasu i oprócz tego przewijało się tutaj sporo różnych osób, więc mimo wszystko nie byłbym tak optymistycznie nastawiony.- no chyba, że nie wiadomo co zrobił dla tutejszych włodarzy, ale szczerze czarnowłosy w to wątpił. W każdym razie po krótkiej wymianie zdań ruszyli wraz z Kutaro do środka.
-Nishiyama Toshiro.- przedstawił się krótko jeśli ktokolwiek o to zapytał, oprócz tego wolał nie mówić za dużo, nie był przecież na swoim terenie. Na wspomnienie o pomocy Kutaro jedynie skinął głową na znak, że jak najbardziej się zgadza. Poza tym starał się raczej nie wychylać. Ot, stał sobie z boku, obserwował i słuchał otoczenie. Wiadomo, że z chęcią pomoże osobie, która wcześniej też bez większego wahania postanowiła pomóc jemu. No i wiadomo, pieniądz nie śmierdział, a nawet mógł przy może nawet mógł zrobić coś dobrego.

[Akiba]

Rozkaz

Misja rangi B
Hakai, Kutaro, Toshiro

Kolejka: 1/23 Jesień trwała w najlepsze. W okolicach prastarego lasu dawało się to szczególnie zauważyć - liście na drzewach mieniły się we wszystkich znanych ludzkości barwach, tworząc tym samym przepiękną mozajkę mozajkę kolorów. Mało który Shinobi jednak miał czas na podziwianie piękna przyrody. Stare yusetsańskie przysłowie mówiło, że świat się skończy, gdy ninja przestaną mieć co do roboty - i z pewnością było w tym ziarnko prawdy.
Siedziba władzy, do której swe kroki skierowała trójka znajomych, była bardzo zatłoczona. Człowiek na człowieku, ciasno, duszno i nieprzyjemnie. Ale nic dziwnego - w końcu każdy chciał załatwić swoje sprawy przed zimą. Już na pierwszy rzut oka było widać, że zdecydowanie najwięcej jest tutaj handlarzy z prowincji, wszak to oni odpowiadają za najliczniejsze dostawy do stolicy. Chłopcy zawodowcy musieli więc uzbroić się w cierpliwość, bo raczej nie zapowiadało się na to, żeby ktoś ich przepuścił bez kolejki. Mogli się czuć nawet i Seninami, ale jakby nie patrzeć - byli tylko marnymi Dōkō. A przynajmniej ten jeden, który oficjalnie służył pod herbem Aburame.
Stąpając w miejscu i tupając nóżką z niecierpliwością - w końcu przyszła i kolej na nich. Rzeczywiście, trafili na mężczyznę w średnim wieku, wyglądającego "z twarzy" na kompetentnego i wiedzącego co robi. Nikt nie zamierzał odprawiać Shinobich z kwitkiem - narobiłoby to im tylko więcej problemów. Urzędnicy, co by o nich nie mówić, to jednak starali się pomagać swoim podwładnym. W końcu to lud utrzymywał ich - pieniądze wpłacane przez petentów składały się nie tylko na pensje dla ninja, ale pewien procent trafiał również do klanu. To nie było tak, że Shinobi otrzymywali pełną kwotę, o nie. W końcu tylko dwóch rzeczy można było być pewnym - śmierci i podatków.
- Dzień dobry, Kutaro. - przywitał się w końcu urzędnik, spoglądając na młodego Aburame, lekko skinając głowę w jego stronę na znak szacunku. Potem skierował swój wzrok na Hakaia, wyraźnie zaskoczony. Uniósł brwi i delikatnie otworzył usta. - Z Kami no Hikage? Oh. Masz na myśli... ah, tak. - chyba nie do końca zrozumiał za pierwszym razem. W końcu obecne Kami no Hikage było uznawane według plotek za siedzibę Antykreatora, a nie czyjś "dom". Ostatecznie skierował wzrok na Toshiro. - Was również witam. Myślę, że znajdzie się praca, ale najpierw... - tutaj podniósł stos kartek i uderzył nimi pionowo kilka razy o biurko, by zrównać je ze sobą. - ... Co masz na myśli, Kutaro? Jaki raport? Jeżeli to nie jest nic pilnego, to możesz zdać raport mi. W przeciwnym razie będziesz musiał poczekać na Shirei-Kana. - tutaj skierował wzrok w bok, spoglądając na kolejkę ciągnącą się aż pod drzwi. - ... A to może być problematyczne. No. - westchnął w końcu, czekając na odpowiedź i szykując sobie pióro do pisania. - Jest was trójka... Hmm... Hmm... Chciałbym wam dać coś trudniejszego. Wczoraj wieczorem dostaliśmy informację, że na trakcie do Ryuzaki no Taki znaleziono ciało naszego posła, Shingo Aburame. Informację dostaliśmy gołębiem z posterunku granicznego z tym państwem kupieckim. Z raportu wynika, że mężczyzna został zamordowany poprzez liczne rany cięte i kłute, ale więcej szczegółów nie zostało nam przekazanych. To mały posterunek, więc nie mają za bardzo możliwości na bawienie się w śledztwo. Chcemy się dowiedzieć kto i dlaczego zaatakował posła. Chcemy go żywego. Albo żywych. - spojrzał na mężczyzn. - Bierzecie tę misję? Jakieś pytania?


Ściśle tajne:

  Ukryty tekst

[Kutaro]

Na początku Kutaro był dosyć ostrożnie nastawiony do gościnności swojego rodu i wyglądało na to, że Toshiro podzielał jego podejście. Spowodowane było to zarówno długą jego nieobecnością, jak i reputacją rodu. Okazało się, było to dmuchaniem na zimne, ale czy na pewno? Póki co było w porządku, wszyscy wymienili podstawowe uprzejmości, nikt nie został wyrzucony, było super. Pokiwał tylko głową jakby potwierdzając tożsamości pozostałych shinobi, a następnie zerknął na wspomnianą kolejkę do kierownika Aburame. Była… o wiele za długa.
- Nieee, póki co obejdzie się bez tego, mam tu większość informacji. - Skinął na plik kartek. - Wrócę tu jak okoliczności będą… korzystniejsze. - Dokończył mając na myśli czas gdy kolejka nie będzie sięgała niemal wejścia. Patrząc na sznurek ludzi, obudziło się w nim współczucie do shirei-kana. Rozwiązywanie setki spraw dziennie, gdzie zapewne połowa mogła być załatwiona przez zwykłego strażnika, nie należało do najlepszych sposobów spędzenia dnia. Tym bardziej dla utalentowanego wojownika.
Benisuke wysłuchał cierpliwie opisu potencjalnego zadania. Brzmiało ciekawe, a nawet wręcz tajemniczo. Całość stawiała więcej pytań jak odpowiedzi i określenie “coś trudniejszego” również nie napawało optymizmem. Skupiając się na recepcjoniście okularnik robił mądrą minę i potakiwał cierpliwe głową. Kiedy usłyszał całość, na początku popatrzył po kamratach szukając opozycji, ale potem zwrócił się do urzędnika.
- Pewnie zajmiemy się tym zadaniem, ale zanim się zobowiążemy chciałbym się dowiedzieć nieco więcej. Na początek kierował się do czy z Ryuzaku no Taki? Czy macie podejrzenia dlaczego mógł być zaatakowany? - Póki co te pytania go najbardziej nurtowały, może Hakai i Toshiro mieli jakieś inne wątpliwości. Liczne rany kłute i cięte absolutnie nic mu nie mówiły, z jednej strony mógł być to wyszkolony ninja, a z drugiej pijani chłopi z siekierami i widłami. Od razu Kutaro też zwrócił na problematyczną kwestię brania przeciwników żywcem. O ile samo w sobie pokonanie przeciwnika w mniej śmiertelny sposób było znośne, to transport takiego gagatka wiązał się z męczarnią. Ninja spodziewał się także, że część odpowiedzi znajdzie w okolicach owego felernego posterunku.

[Hakai]

To straszne jak złą reputację można było zyskać tylko przez jednego człowieka. Minęło zaledwie kilka lat, a wielu ludzi zwyczajnie zapomniało o Sercu Świata jako wspaniałym mieście. Może nawet najpiękniejszym jakie kiedykolwiek powstało. Teraz dla wszystkich była to jedynie ruina kojarzona z jednym - Antykreatorem. Takie myślenie utwierdzało mnie w przekonaniu, że liczyła się tylko potęga. No bo co innego? Siły kraju nie wyznaczała liczba Doko w armii, a raczej Ci najsilniejsi.
Zacisnąłem mocno palce na przedramieniu lewej ręki. Czułem ogromną frustrację. Paznokcie lekko wbijały się w moją skórę, ale nieznaczny ból był bardzo odległy od moich myśli, żebym w ogóle to zauważył. Ciekawe czy w oczach takiego urzędnika byliśmy jedynie pionkami. Pewnie tak. Nawet raport Kutaro po długiej nieobecności nie oznaczał dla niego zbyt wiele. Benisuke ciężko pracował w Daishi. Czyżby jego dokonania dla Kosekich nikogo nie obchodziły? Wziąłem kilka głębokich oddechów i poczułem jak całe napięcie szybko uchodzi z moich napiętych barków.
-Nie brzmi to jako nic skomplikowanego. Właściwie to zwykłe morderstwo. Jesteście pewni, że nie grasują w tamtej okolicy zwykli bandyci? Chyba, że powinniśmy wiedzieć coś więcej o pośle? Miał jakąś obstawę, a może zginęło coś ważnego? - dopytałem, uważnie obserwując urzędnika. Szczerze mówiąc to nie spodziewałem się szczerej odpowiedzi, więc wolałem się skupić na reakcji mężczyzny. Zarówno ja jak i Toshiro byliśmy zwykłymi obcymi. Jeśli poseł niósł ważne informacje, to dlaczego miałby zostać nam zdradzone? Na zaufanie trzeba było sobie zapracować.
Kątem oka zerknąłem na Nishiyamę. Nie miałem żadnych wątpliwości, że z naszej trójki to on jest najbardziej doświadczony. Pokazał to już nie raz, dzieląc się z nami swoją wiedzą. Pomimo wiary w chłopaka, troszkę wątpiłem, że dopatrzy się czegoś więcej w obrażeniach posła. Liczne rany cięte i kłute niczego nie mówił o napastniku. Ciężko było nawet określić czy sprawca był jeden czy może kilku.
-Chyba najprościej będzie po prostu pójść i sprawdzić. Który to posterunek? - spytałem, starając sobie przypomnieć wszystko z okresu wojny z klanem Nara. Od tamtego czasu sporo już zdążyłem zapomnieć. Byłem jednak prawie pewny, że w tamtym okresie nie było żadnego posterunku na północy, a jedynie spory garnizon. Najwyraźniej po wojnie został mocno okrojony. Nic dziwnego, że bandyci zdecydowali się wykorzystać tą okazję. Nie było łatwiejszego miejsca na obłowienie się, niż szlaki prowadzące do wielkich miast kupieckich.

[Toshiro]

Rzeczywiście pomimo ostrzeżeń Kutaro nie było tak źle. Zostali normalnie potraktowani tak jak w każdej innej prowincji, w której nic się nie znaczyło - obojętnie. Nawet bardzo obojętnie, ponieważ najpierw musieli dość długo czekać, aby w ogóle gdziekolwiek się dostać. Huh, w Daishi nie było aż takich problemów. Co prawda na swoją wizytę też każdy musiał poczekać, ale przynajmniej dokładnie wiedział kiedy wejdzie, a tutaj... Wszystko wyglądało jak za starszych czasów, gdy wszędzie były kolejki i jedzenie było wydawane na kartki. Być może ci mieszkający w lesie byli po prostu pod tym względem nieco zacofani? Tym bardziej Aburame, którzy zamykali się na inne rody. Choć Toshiro nie komentował, bo nie był u siebie, to oceniać mógł, bo dlaczego by nie?
Jedno trzeba było jednak przyznać. Jesień to na pewno najlepsza pora roku dla tych terenów. Większość drzew stawała się wielokolorowa. Odcienie żółci, brązów i czerwieni malowały na prawdę ładne widoki. Niestety gdy było się zamkniętym w czterech ścianach nie można było ich podziwiać i jedyne co mu pozostało to stąpanie z nogi na nogę, bo przecież nie można było nawet normalnie porozmawiać, nie w takim miejscu.
Nieco zdziwił się, gdy usłyszał jak traktowani są tutejsi shinobi. W jego prowincji każdy się liczył, nawet Doko. Każdy był rodziną i robił wszystko dla rodziny. Na pewno było to ciekawe doświadczenie, poznać zupełnie inne podejście do poddanych, którzy tak na prawdę trzymają cały ten burdel na kółkach. Teraz ze swojej perspektywy cieszył się, że trafił właśnie na ziemie Kosekich i powoli zaczął to doceniać coraz bardziej.
Wsłuchując się w sprawę, która została im przedstawiona Nishiyama nie widział w niej nic specjalnego, więc gdy Aburame zwrócił ku niemu swoje spojrzenie, ten wzruszył tylko bezwiednie ramionami na znak, że bez problemu mogą się tym zająć. Ot, zwykłe śledztwo z morderstwem.
-W porządku.- przytaknął jedynie na znak, że jak najbardziej się zgadza. Poza tym lepiej nie mogli trafić jeśli chcieli wyciągnąć z kogoś informacje, bo Toshiro znał się na tym doskonale i tym razem jeśli będzie okazja, aby je uzyskać, to nie pozostawi tego innym tak jak raz już to zrobił i do czego to doprowadziło? Do śmierci niewinnych ludzi. Teraz nie miał zamiaru dopuścić do takiej pomyłki.
-Też mnie to zastanawiało. Poseł miał przy sobie coś ważnego albo cennego? Nie mówię tutaj tylko o przedmiotach, ale też i informacjach. W ogóle w jakim celu został wysłany? Być może to pozwoli nam nakreślić motyw i ewentualnych podejrzanych, bo jak na razie nie ma zbyt wielu informacji.- od razu podłapał temat, a po tych słowach założył ręce na piersi czekając na odpowiedź. -Poza tym po co potrzebujecie ich żywych? Jeśli potrzeba jakichś informacji to możemy zająć się tym na miejscu.- dodał wiedząc jak kłopotliwe może być utrzymywanie więźnia przez nie wiadomo jak długą drogę. Pozostawiało to bardzo dużo niewiadomych, a także sytuacji, w których po prostu więźniowie mogliby uciec, a nawet ich zabić.

[Akiba]

Rozkaz

Misja rangi B
Hakai, Kutaro, Toshiro

Kolejka: 2/23 Urzędnik skierował swój wzrok na młodego Aburame, który odpowiedział na jego pytanie. Uśmiechnął się.
- Oczywiście, jak uważasz. - skinął głową mężczyzna. W jego głosie nie było żadnej pretensji, czy żalu, ot - zwykłe stwierdzenie. W końcu ufał swojemu krajanowi, nawet jeżeli był tylko Doko. Z reguły jeżeli ktoś miał coś ważnego do zameldowania, to robił to od razu, a więc najwyraźniej nie było to nic priorytetowego. Czy Shirei-Kan faktycznie zajmował się takimi pierdołami? Cóż, to z pewnością zależało od wielu czynników, jak chociażby to czy ma humor i ochotę spotykać się z ludem pracującym. Na ten moment nasza trójka nie widziała Shirei-Kana i nie zapowiadało się, żeby go dzisiaj zobaczyli. W końcu ich misja miała się odbyć poza granicami Gokiburi.
- Już wszystko wyjaśniam. - odchrząknął urzędnik, robiąc chwilową pauzę i spoglądając jeszcze raz w papiery. - Poseł został wysłany przez nas, do Ryuzaku. Trudno mi powiedzieć, czy tam dotarł i była to droga powrotna, czy może nawet nie przekroczył granicy. To jest zazwyczaj kwestia jednego lub dwóch dni, a różne rzeczy mogą się zdarzyć po drodze, które mogłyby skrócić lub przedłużyć podróż. - wyjaśnił. Potem zaś skierował wzrok na najemnika z Kami no Hikage. - Być może to zwykli bandyci. A być może nie. Zamordowany jest naszym posłem, a atak na posła to bardzo poważna sprawa. Dlatego chcę wysłać waszą trójkę. Poza tym powtórzę - chcemy morderców żywych. Trzeba będzie ich przesłuchać, ale tym zajmą się już nasi specjaliści. - przez ułamek sekundy wydawało się, że mężczyzna uśmiechnął się kącikiem ust, jednak szybko wrócił do profesjonalnego tonu. - Nie miał żadnej obstawy, podróżował na koniu. Było to wręcz rutynowe zlecenie na dostawy sprzętu dla wojska. Konkretniej rzecz biorąc na łuki. Ale nie wydaje mi się, żeby ktoś o tym wiedział, poza urzędnikami... - zamyślił się na chwilę. W końcu jednak wyciągnął mapę, na której były pozaznaczane kropkami jakieś miejsca, zapewne posterunki. - Ten tutaj. - wskazał palcem na miejsce połozone niedaleko głównej drogi, około 30 kilometrów od granicy z Ryuzaku. - Czy miał przy sobie coś cennego? Trudno mi powiedzieć. Zapewne pieniądze - na pobyt w karczmie, jedzenie i tego typu rzeczy. - tutaj spojrzał na Toshiro. - Jaką macie pewność, że powiedzą prawdę? Raczej żadną. Nie każe wam ich ciągnąć aż do Gokiburi, możecie ich przekazać do jakiegoś posterunku. Albo skorzystać z pomocy władz Ryuzaku, jeżeli to będzie na ich terenie. - zasugerował. - Jeszcze jakieś pytania?


Ściśle tajne:

  Ukryty tekst

[Toshiro]

Nie bardzo rozumiał postawy urzędnika względem Kutaro, ale z jego perspektywy wyglądało to trochę jakby nim pomiatano. Nie spodziewał się takie obrotu spraw. Wydawało mu się, że jeśli już ktoś miałby być tak traktowany to byłby to Hakai i Toshiro. Jednak jak przysłowie mówi, co kraj to obyczaj. To, że jemu się nie podobało jak został potraktowany ktoś inny tak na prawdę nikogo nie obchodziło dlatego nie zamierzał zupełnie nic z tym robić. Gdyby on się znów dłużej nie meldował to dostałby zapewne kolejny ochrzan.
W końcu przeszli jednak do konkretów. Z jednym się zgadzał. Atak na posła raczej nie był przypadkiem. Co prawda nie mogli wykluczyć takiej możliwości, ale było to raczej mało prawdopodobne. Urzędnik niestety nie posiadał zbyt wielu informacji, a to, że nie zajęli się tym od razu sprawiało, że na pewno wiele śladów zostało zatartych. Równie dobrze ci bandycie czy kimkolwiek byli mogli być już daleko stąd i tyle by ich widziano. Nie umknęło mu oczywiście to, że mężczyzna dziwnie się uśmiechnął gdy wspomniał o specjalistach od przesłuchań, którym z resztą był też sam Toshiro. Dziwny typ.
-Można by powiedzieć, że ja też jestem specjalistą od przesłuchań i informacje dostaję praktycznie od razu. Tylko muszę wiedzieć o co dokładnie zapytać. Wtedy zaoszczędzimy i wam i nam sporo czasu, a przy okazji ryzyko ucieczki więźnia spadnie do minimum, bo jak sam wspomniałeś, różne rzeczy mogą się zdarzyć po drodze.- powiedział bez większego wahania. Nie miał pojęcia jak dokładnie działali Aburame, ale miał swoje podejrzenia i na pewno proces przesłuchania nie byłby tak szybki jak jego. Poza tym pozostała kwestia pozostałych informacji, których od niego nie mogli uzyskać.
-Jeśli chodzi o mnie to wszystko co chciałem wiedzieć. I tak będziemy musieli dostać się do tamtego posterunku i wypytać o parę rzeczy. Tym bardziej, że ślady już w większości pewnie zostały zatarte i jeśli to był jakiś przypadkowy rabunek to jest duża szansa, że sprawców już dawno nie ma i równie dobrze mogą być po drugiej stronie świata.- oznajmił wzruszając ramionami po tym jak uzyskał odpowiedź o tym o co powinien pytać, czy też nie. To była tak na prawdę ich sprawa, czy chcą mieć pewność, że uzyskają wiarygodne informacje, czy na przykład będą ich lub jego torturować. Wtedy tak na prawdę ofiara może powiedzieć cokolwiek aby się uratować, on miał gwarancję, że to co wyciągał z ludzi jest prawdziwe. Nie wątpił też, że w ich szeregach znajduje się ktoś kto posiada podobne umiejętności, ale po co go fatygować jeśli mogą zrobić to na miejscu i nie kusić losu? No cóż, decyzja i tak pozostawała po ich stronie.

[Hakai]

W słowach Toshiro było sporo racji. Jeśli napastnicy mieli chociaż odrobinę oleju w głowie, to już dawno uciekli na jakiś inny szlak, albo przepijali zdobycz w jednej z karczm Ryuzaku. Odnalezienie ich bez wprawnego tropiciela mogło graniczyć z cudem. Nie byłem zbytnio zadowolony z takiej sytuacji. Mimo wszystko nie chciałem, żeby napastnikom uszła taka zbrodnia na sucho. Morderstwo było poważnym wykroczeniem i śmiało można było założyć, że skoro zrobili to raz, to mogą spróbować swoich sił na kolejnej ofierze.
-Czy posłaniec był shinobi? - zapytałem uważnie zerkając na urzędnika. Mężczyzna nosił nazwisko Aburame, ale nie chciałem z góry zakładać, że odziedziczył zdolności klanowe. Czasem zdarzali się ludzie, którzy pomimo bliskiego związku z rodem, nie dysponowali więzami krwi. Tak też mogło być w tym przypadku. Z drugiej strony jeśli nie był zwykłym doko, to jego ranga mogła nam sporo powiedzieć o potencjalnych napastnikach. Zwykły Akoraito powinien sobie raczej poradzić ze zwykłymi bandytami.
Lekko pochyliłem się do przodu, kiedy urzędnik rozłożył mapę na stole. W czasie wojny były to ściśle tajne informacje zarezerwowane głównie dla Sentokich. Osoby z niższą rangą wiedziały raczej tylko o tych, w których stacjonowali, albo usłyszeli z historii innych. Czasy się zmieniły i wystarczyło tylko dobrze zapytać, a wszystkie informacje można było uzyskać jak na wyciągnięcie ręki.
-Chyba mniej więcej wiem gdzie to jest, a Ty? - spytałem Kutaro i wzrokiem zmierzyłem kompana. Lekki uśmiech zagościł na mojej twarzy. Nie licząc rodzimej wyspy, to Kaigan było najbliższa mi prowincją. Czułem się tutaj dosyć swobodnie, a już na pewno nie potrzebowałem przewodnika tak jak było to na pierwszej misji w Daishi. Teraz role się odwrócił i to my mieliśmy być przewodnikiem dla Toshiro. Może przy spotkaniu z napastnikami będzie podobnie i Nishiyama będzie mógł się tylko przyglądać.
Lekki grymas pojawił się na mojej twarzy, kiedy przypominałem sobie sytuację sprzed świątyni. Tam też mieliśmy nie zabijać. Niestety Benisuke troszkę przesadził i jeden z Jugo nie dożył popołudnia. Trochę obawiałem się, że tym razem mogło być podobnie, ale wierzyłem, że Aburame wyciągnął wnioski i tym razem zdoła się w porę pohamować.
-Nigdy się tym nie chwaliłeś. - rzuciłem, krótko do Nishiyamy. Ten to dopiero był wszechstronnie utalentowany. Katon, genjutsu, walka mieczem, a teraz nawet wyciąganie informacji. Ciekawe co jeszcze takiego potrafił Toshiro, a jeszcze nie zdążył powiedzieć. No tak, przechwalał się że będzie w stanie odtworzyć moje techniki, ale jeszcze nie mieliśmy okazji, żeby to przetestować. Po misji będziemy musieli w końcu to sprawdzić.

[Kutaro]

Wyglądało na to, że urzędnik nie wiedział wiele więcej poza tym, że takie zgłoszenie istniało. Ktoś gdzieś zabił kogoś. Jedyne pocieszające było, że blisko zdarzenia był posterunek na którym można było się więcej dowiedzieć. Zabójstwo posła czy raczej posłańca było nietypowe. Chociaż mógł wyglądać stosunkowo dostojnie, w końcu był negocjatorem, no i miał konia. Samo zwierze było nie mało warte i skoro żyli ludzie którzy sprzedaliby własną matkę za worek tytoniu, to i zabiliby wędrowca dla chabety. Kutaro nie należał do osób z nieskończoną cierpliwością dla bandytów i był zwolennikiem przesłuchania na miejscu i skrócenia męk zabójcy. Benisuke popierał plan Toshira ale niestety misja była misją i sam wątpił czy ród pójdzie na ugodę niezależnie od licznych talentów Nishiyamy.
- Dostaniemy jakieś dokumenty do przedstawienia na posterunku? Możemy też otrzymać zwój ze zleceniem? - Zapytał jeszcze recepcjonistę. Formalności formalnościami ale machanie strażnikowi drukiem przed nosem często robiło więcej roboty jak najbardziej charyzmatyczna rozmowa.
- Czy byłem na tym posterunku? Na pewno nie w środku. Mogłem go mijać raz czy dwa robiąc drobniejsze zadania w okolicy. Ty go kojarzysz? - Odpowiedział Hakaiowi. Jak dotąd jego eskapady ograniczały się do zachodnich regionów Kaigan. Zaczął się zastanawiać czy kiedykolwiek był w Ryuzaku i wkrótce doszedł do wniosku że nie. No cóż, zawsze to okazja do poznania nowych okolic.
- Tak więc przyjmiemy to zadanie. - Dokonał ostatniej formalności. - To chyba wszystko z mojej strony. - Zakończył. Wciąż w jego głowie krążyła pocieszające myśli, rzezimieszka należało dostarczyć do posterunku, nie do stolicy oraz zlecenie mówiło o jednym celu. Potencjalni pomocnicy nie wliczali się do osób które miały wyjść z tego żywo. Misja na pierwszy rzut oka wyglądała na prostą, ale Kutaro wciąż pamiętał ostrzeżenie o trudności na początku rozmowy i nie zamierzał z tego powodu być nieuważny.

[Akiba]

Rozkaz

Misja rangi B
Hakai, Kutaro, Toshiro

Kolejka: 3/23 Zła sława spowodowana przez działania Antykreatora raczej nie odnosiła się do samych mieszkańców Kami no Hikage. Większość ludzi była jednak zdania, że była to straszna tragedia. Śmierć poniosło naprawdę wiele, wiele osób, w tym kobiety i dzieci. Ci, którzy przeżyli, najczęściej szukali lepszego jutra, dołączając do któregoś z klanów. Do kogoś, kto by wziął ich pod opiekę. Mało kto pozostał samotnym najemnikiem.
- Nie był to Shinobi. Zwykły mieszkaniec. I być może to było zwykłe morderstwo. A może to coś większego. Nie możemy jednak przejść obok, gdy ginie poseł. - podniósł lekko brew, spoglądając na dotonowca. Śmierć kogoś takiego mogłaby nieść ze sobą szerokie konsekwencje. Takie rodziny zazwyczaj mają spore wpływy w działaniu państwa, a nikt nie chciałby zostać odkręcony od kurka z pieniędzmi. Poza tym, jakby nie patrzeć - atak na posła był czymś sprzecznym z przyjętymi zwyczajami. Po prostu posłańców się nie zabija. Mają immunitet. Przynajmniej na papierze, bo jak widać - sztylet bez problemu sobie potrafił poradzić z kawałkiem papieru. - Nie miał żadnej obstawy. Szedł do Ryuzaku, nikt się nie spodziewał ataku z tamtej strony. To względnie bezpieczne tereny. A przynajmniej tak nam się wydawało. Prawdopodobnie będziemy musieli teraz wysyłać jakichś nowicjuszy do ochraniania każdego. Jakbyśmy mieli za mało problemów... - tutaj od niechcenia zerknął na tłum ludzi czekających w kolejce. Potem skierował wzrok na Toshiro. - Jeżeli masz takie zdolności to w porządku. Liczę tylko na Wasz rozsądek. Nie dokonujcie egzekucji na środku miasteczka albo innej wsi. Nie potrzeba nam sensacji. - pokiwał głową w kierunku Nishyamy. - Nie jestem ekspertem od przesłuchań. Spytaj o zleceniodawcę, motyw, siedzibę, tego typu sprawy. Ah, no i o członków i ich wygląd. Tego typu sprawy. - zasugerował. - Nie powiedziałem, że to będzie prosta misja. Jeżeli uda się wam znaleźć morderców, to macie ich tropić nawet i do Daishi. Nagroda za głowę nie jest jeszcze wyznaczona, ale gwarantuję wam, że jest na tyle wysoka, żebyście wszyscy byli zadowoleni. No i Kutaro oczywiście dostanie wpis do akt. - uśmiechnął się do mężczyzn, a następnie sięgnął po papier.

Posiadacz tego listu i osoby z nim podróżujące prowadzą śledztwo w sprawie śmierci Aburame Shingo. Należy mu bezzwłocznie udzielić wszelkich informacji oraz udzielić dostępu do ciała posła. W imieniu Shirei-Kana
Aburame Hayato, urzędnik.

Urzędnik upewnił się jeszcze, że pieczęć, którą oprawia dokument, jest w należytym miejscu. Następnie, zgodnie z życzeniem, podał papier swojemu krajanowi.
- Jeżeli to wszystko, to możecie już ruszać. Powodzenia. - ukłonił się lekko trójce towarzyszy, a następnie przeszedł do swoich obowiązków. O ile nie było oczywiście żadnych pytań.


Ściśle tajne:

  Ukryty tekst

//nastepny post możecie dać na szlaku.