Polana na obrzeżach osady

[Kisuke]

Kisuke stawał się coraz silniejszy, a jednak wciąż popełniał głupie błędy. Tym razem wierzył, że jest na tyle silny, że byle zbirami nie musi się przejmować. Myślał, że jego owady załatwią każdy problem, co jak się okazało było błędnym założeniem. Przeciwnicy byli szybsi niż jego ruchy. Nie był w stanie ich sprawnie unikać. Dwie rany pojawił się na jego ciele, co poważnie skłoniło go do tego aby zacząć walczyć na poważnie. Jeden z przeciwników przyjął na siebie główny impet uderzenia owadów. Przypłacił to obaleniem, ale tutaj pojawił się kolejny problem. Pochłanianie chakry nie zadziałało w normalny sposób. To nie był człowiek, albo w jakiś sposób potrafić się bronić przed pochłanianiem chakry.

-Chwila...- Pomyślał sobie Kisuke. Powoli zaczynał łączyć kropki w logiczną całość, póki co jednak szukał jeszcze kolejnych poszlak. Coś mu świtało, aczkolwiek nie był pewien w której świątyni. Uciekający mężczyzna poruszający palcami. Hiroe już to kiedyś widział. Ale dopiero gdy usłyszał ten charakterystyczny dźwięk i widok jak twarz zakapturzonego otwiera się w dziwny sposób dała mu ostateczny dowód. To nie ludzie. To lalki. Kisuke starał się zrobić unik, aby zejść z toru lotu tych senbonów, a jednocześnie cały czas utrzymywać przy sobie tarczę z owadów, które miały blokować senbony. Pozostałe owady miały obleźć całe lalki i zablokować wszelkie możliwe szczeliny. Jeśli nie będą mogły się poruszać, będą jedynie stacjonarnymi kukiełkami. Wygląda na to, że temu lalkarzowi dużo brakuje i nie ma on podjazdu do tego co prezentował Ario. Na całe szczęście, bo inaczej byłoby znacznie trudniej.

Trzeba także było pozbyć się lalkarza, który powoli zaczynał uciekać. Gonienie go na piechotę będzie sporym problemem, dlatego Kisuke bez zastanowienia posłał za nim piorun wystrzelony z ust. Lekka kontrola pozwalała na precyzyjniejsze trafienie, nawet gdyby przeciwnik próbował uciekać. Jednak, gdyby z jakiegokolwiek powodu to nie wystarczyło, Kisuke starał się uciec od lalek i wskoczyć na konia. Trzeba gonić przestępcę.

  Ukryty tekst

[Ario]

Kisuke
Misja rangi C
11/30 Kiedy zorientowałeś się, że walczysz z czymś nieżywym, momentalnie przypomniałeś sobie o sytuacji, która miała wcześniej miejsce w Wiosce Kamo. Tam wraz z młodym Ario, jak i niską Tamaki działaliście przeciwko najazdowi bandytów. Miałeś okazję podpatrzyć niektóre rzeczy, stąd poniekąd rozumowałeś mechanikę działania lalkarzy.

Pierwszym zagrożeniem był wyrzut senbonów. Ze względu na bliski zasięg ataku, rozprysk ich był mały, ale czasu na reakcję było również mało. W ostatniej chwili zdążyłeś uniknąć pierwszych senbonów, zaś resztę zablokowałeś robakami, które martwe popadały na ziemię.

Twoje robaki wycofały się z pogoni za mężczyzną i rozdzeliłeś je po równo, by obalić marionetki. Z pierwszą nie miałeś problemu, lecz drugą potrzebowałeś chwilę, by obalić, gdyż sam uciekinier cały czas starał się wyszarpnąć. Zabawa zakończyła się jednak gdy postanowiłeś potraktować pacynkarza z techniki raitonu. Wiązka elektryczności pomknęła ku zdziwionemu bandycie, jednakże ten starając się uniknąc ataku sprawił, że większość obrażeń przyjął koń - zwierzę przewróciło się wyrzucając w powietrze mężczyznę, który odbił się dwa razy od ziemi i przeszurał po glebie kilka metrów. Na pewno był zamroczony, jednak starał się podnieść, by zaraz kontynuować...ucieczkę, albo dalsze atakowanie.

  Ukryty tekst

[Kisuke]

Ostrza wyskakujące znikąd. Lalki poruszające się sprawniej niż ludzie. Cały arsenał zamknięty w tak małej figurze. Sztuka lalkarstwa była imponująca i niebezpieczna. Już gdy tylko Kisuke zobaczył jak Ario rusza lalkami wiedział czego może się spodziewać. Nawet mimo taki założeń srogo się przeliczył i zaskoczenie było jeszcze większe, gdy Ario kontrolował je bez żadnego zmęczenia. Po prostu nimi ruszał jakby były piórkami na wietrze.

Tarcza spełniła swoje zadanie, ale także była niezbitym dowodem dlaczego lalki są tak niebezpieczne. Wystrzelonych senbonów było sporo a ich siła była niesamowita. Na całe szczęście obrona połączona z unikiem wystarczyła, a jedyną ofiara była część jego owadów. Cała reszta jednak całkiem dobrze radziła sobie z lalkami. Przeciwnik próbował je wyszarpnąć, jednak lecący za nim atak utrudnił mu całe zadanie. Miał jednak szczęście. Taki atak skończyłby się dla niego śmiercią, a tymczasem ucierpiał wyłącznie jego koń. Kolejna postronna ofiara. Kisuke aż sam się zdziwił jak bardzo słabo go to obchodziło. Za wszelką cenę chciał dorwać tego, kto popełnił przestępstwo na terenie Gokiburi. Wyzwolił z siebie dwa pioruny, które natychmiast połączyły się w smoka, który poleciał prosto w stronę lalkarza i miał za zadanie go trafić całą swoją mocą. Owady przez ten czas musiały wyłącznie powstrzymywać lalki przed ruszaniem się, zakleszczając się we wszelkiego rodzaju mechanizmach, stawach, otworach, zapadkach i tego typu rzeczach. Dobrze, że znał ten sposób walki odrobinę, bo dzięki temu mógł lepiej zareagować.

  Ukryty tekst

[Ario]

Kisuke
Misja rangi C
13/30 Nie wiedząc co dokładnie zamierzasz, mężczyzna próbował odwrócić głowę lalki w Twoją stronę, by jeszcze coś zdziałać, lecz Ty wtedy zakończyłeś tworzenie techniki wysłałeś smokopiorunoburzę w kierunku zamroczonego bandyty. Ten próbował jakoś odskoczyć, ale bestia zapikowała w bezbronnego wroga, pochwycając go w swoją elektryzującą się bez ustanku paszczę, następnie zakręciła i z całym impetem zaczęła przebijać się przez wyrastające niedaleko drzewa, pchając wroga i niszcząc po drodze trzy takie, aż na koniec wyrwała do góry, unosząc się jeszcze kilka metrów.

Mężczyzna po wszystkim upadł na ziemię, a lalki przestały się ruszać. Finał tej sytuacji mógł być tylko jeden, ale jak to mówi zasada shinobi - lepiej się upewnić, czy chłop napewno wyzionął ducha.

W tym samym momencie usłyszałeś walenie w drzwi od wewnątrz z powozu. Walka chwilę trwała, a Ty nie skupiałeś się tak bardzo na głównym poszkodowanym, uwięzionym w środku.
- Pomocy! - usłyszałeś stłumiony dźwięk, a dopiero potem zobaczyłeś, że jedyne drzwi, które są w tym powozie dostępne, mają wykrzywioną framugę, co prawdopodobnie jest powodem zaklinowania się wyjścia.

[Kisuke]

Smok, kolejny raz, okazał się niezwykle przydatny. Przeciwnik próbował jeszcze cośz robić, ale siła tego ataku, jego szybkość oraz zwinność smoka był na zupełnie innym poziomie. Mógł próbować zasłąniać się lalkami, tworzyć jakieś niesamowite tarcze. Mógł próbować wszystkiego, ale nie był on w stanie zrobić nic. Nawet przy zastosowaniu optymalnych taktyk. Lalki były szybkie, to prawda, ale posiadały tylko ostrza oraz kilka wyrzutni, to za mało do ataku, a w obronie nie nadawało się do niczego. Spory problem dla lalkarzy, żeby na to uważać. Nawet z tak jednostronnego pojedynku można wyciągnąć wiele lekcji. W czasie misji z Ario i Tamaki, ten pierwszy stał w bezpiecznym miejscu, broniony ze wszystkich stron. Doskonale wiedział o tym i zdawał sobie sprawę ze swoich słabości. Jeśli jeszcze się kiedyś spotkają, Kisuke także będzie musiał o tym pamiętać. Zarówno w przypadku jakby mieli ze sobą walczyć, ale także współpracować.

-Jestem Kisuke z klanu Aburame. Odsuń się od drzwi, uratuję Cię- Po usłyszeniu dźwięku nie można było w pełni skupić się na sprawdzaniu czy bandyta żyje. Na wszelki wypadek Hiroe posłał za nim nieco owadów, aby sprawdziły jego stan i przyniosły ciało. Podobną ilość chciał jednak wykorzystać do otwarcia drzwi. Framuga w powozie powykrzywiała się, zaklinowując wyjście oraz osobę tam uwięzioną. Owady miały spróbować poruszyć drzwiami albo wyciągnąć je z zawiasów. Reszta owadów wróciła do jego ciała. On sam musiał mieć dalej uwagę skupioną na pobliskich lalkach, gdyby te ponownie zaczęły się ruszać, będzie musiał reagować.

  Ukryty tekst

[Ario]

Kisuke
Misja rangi C
15/30 Po pewnych trudach udało Ci się otworzyć boczne drzwi powozu. Ze względu na to, że wóz był przewrócony na bok, jedne z drzwi były naturalnie zablokowane. Za powozem była dodatkowo smuga krwi na ziemi, która jednoznacznie wskazywała na jakiś dramat, który rozegrał się tu niedawno.

Otwierając drzwi, z wnętrza wyłonił się mężczyzna, na oko koło 40-tki. Miał ciekawą budowę ciała - oprócz tego, że był domyślnie chudy, to jednak miał kawałek brzuszka, co sprawiało nawet śmieszny widok, gdyż kończyny miał chude, ale ogólnie był dość duży. Na jego głowie była bujna czupryna o pomarańczowym kolorze. Facet rozejrzał się na boki i podrapał po głowie.
- Z...zniknał? Gdzie on poszedł? - zapytał przestraszony.
Jednak dopiero jego strach nadszedł, gdy zobaczył, że spod wozu wystaje nieruszająca się ręka. Chłop pobladł i odruchowo aż wpadł z powrotem do kabiny, łapiąc głęboko powietrze. W środku panował nieład, ze względu na ostatnie wydarzenia - część rzeczy pospadała, część się walała luźno.

Z dwóch koni jeden już wyzionął ducha. Zwierzę leżało sztywno i nawet nie drgnęło. Jedną nogę miało nienaturalnie wygięte, a na środku brzucha miało potężną szramę, z której leciała gęsta krew. Drugie zwierze leżało na ziemi w szoku, ciężko dysząc, ale już nie wydając dzikich dźwięków.

[Kisuke]

Uszkodzenia wozu był znaczne, ale nie to było największym problemem. Krew wypływająca spod wozu wskazywała, że woźnica najprawdopodobniej zginął przygnieciony tym wozem. Brak jakiegokolwiek jęku czy wołania o pomoc z jego strony był dostatecznym dowodem, aby skupić się na kimś, kto ten wypadek mógł przeżyć. Drzwi poddały się naporowi owadów, które po spełnieniu swojego zadania mogły wrócić do nosiciela. Z wnętrza wozu wytoczył się mężczyzna. Miał problem aby się wydostać, bo jedyna droga wiodła prosto w górę. Jego budowa ciała wskazywała, że raczej nie był wojownikiem. Dość chudy, acz z widocznym brzuszkiem. Pewnie lubił sobie dobrze zjeść i przez całe życie nie miał z tym problemu, a dopiero z wiekiem metabolizm nieco spowolnił, co zaowocowało zebraniem się tłuszczyku w jednym miejscu. Brak ruchu pewnie w tym nie pomagał, skoro wszędzie poruszał się takimi wozami zamiast zwyczajowo na piechotę lub konno.

-Już nie stanowi zagrożenia. Kim jesteś? Co tutaj się stało? Kim był tamten mężczyzna, który Cię gonił i dlaczego chciał Cię zabić? Nic Ci nie jest?- Rozmowa w środku wozu była bezpieczniejsza dla zdrowia psychicznego ofiary. Ręka trupa, którą zobaczył przeraziła go na tyle, że wrócił tam. Kisuke wskoczył więc na wóz, by przez otwarte drzwi móc z nim porozmawiać. Zasypanie go pytaniami nie było może najlepszym rozwiązaniem, ale trzeba było tą całą sprawę wyjaśnić. No i powiadomić o wszystkim straż oraz klan.

[Ario]

Kisuke
Misja rangi C
17/30 Mężczyzna nie był w takim totalnym szoku, ale jednak widok zrobił na nich wrażenie. Nim jednak cokolwiek powiedział, przekręcił się w wozie i zaczął czegoś szukać. Wkońcu po kilku chwilach zauważyłeś, że wyciąga jakiś zwój, który schował odrazu za pazuchę. Dopiero wtedy jakoś odetchnął i tym samym zaczął wydostawać się z wozu.
- Ten bandyta chciał ukraść mój schemat. - powiedział cicho mężczyzna, po czym jak tylko wyjrzał przez drzwi to upewnił się, że napewno go już nie ma. - Mój syn jest bardzo uzdolnionym projektantem, a jego schemat był bardzo dużo wart. Chciałem sprzedać go za dużą cenę, lecz gdy tylko opuściłem osadę, okazało się, że ten bandyta chciał go przejąc ode mnie...na szczęście go chyba przegoniłeś...mniej szczęścia miał jednak Shisou-san... - dodał już mniej optymistycznie.

Chłop wygramolił się z wozu i zeskoczył, spoglądając na konie i na Ciebie.
- Biedne zwierzęta...jest Pan ranny, nic Panu nie będzie? - zagaił z ciekawości, obchodząc wóz dookoła. - Kurczę, szkoda wozu...jakby mi Pan pomógł go postawić, to może udałoby mi się go poskładać do kupy. Oczywiścię za fatygę bym zapłacił, jak i za pomoc w dotarciu do miasta. Kto wie, co jeszcze może się wydarzyć...no i chyba wypadałoby pochować Pana Shisou, nie zasłużył na taki koniec.

[Kisuke]

Reakcja na śmierć była bardzo osobista. Każdy reagował inaczej. Z początku wszyscy boją się zobaczyć trupa, prawie jakby stanowiło to jakiś zły omen albo nie potrafili przyjąć do wiadomości faktu, że ktoś im bliski już nigdy z nimi nie porozmawia. Z czasem można było się do tego przyzwyczaić. Kisuke zauważył to po sobie. Teraz już kolejne trupy, nie działały na niego szczególnie. Owszem, chciał wyjaśnić całą sprawę i w żadnym wypadku nie godził się, żeby niewinne osoby ponosiły śmierć. Ale zdecydowanie prościej przychodziło mu już odbierać życie wszelkiej maści bandytom i złoczyńcom. Jeśli ktoś stawał mu na drodze bądź działał na szkodę ludności cywilnej lub klanu, to należała mu się kara. Nawet najsurowsza, jeśli nie chciał współpracować.

-Teraz już nic panu nie grozi. Pański dobytek, choć uszkodzony, jest bezpieczny, zwłaszcza zwój ze schematem- Lalkarze musieli bardzo poważnie podchodzić do spraw własności. Prawa intelektualne do wszelkiej maści schematów pilnowali jak oka w głowie, a niektórzy byli skłonni nawet zabić by je zdobyć. Bandyta zapłacił za to życiem, ale wcześniej doprowadził także do śmierci woźnicy.

-Mi nic nie jest. Drobne zadrapanie. Całą sprawą trzeba się zająć. Niedaleko powinien być posterunek straży, zabezpieczą oni całe miejsce. Potem możemy spokojnie udać się do siedziby klanu, trzeba zgłosić całe to zdarzenie. Będą mieli mnóstwo pytań, ale obiecuję, że zajmą się zapewnieniem godnego pochówku pana Shisou- Złapał się za raną na ramieniu, druga podobną miał na nodze. Nie było to jednak nic czym by się przejmował. Dużo ważniejsze było zajęcie się ogarnięciem tego burdelu. Wizyta u strażników, choć niektórzy powinni przecież już dostać zgłoszenia o pościgu w mieście, pozwoli wysłać tutaj kogoś, kto zajmie się tym wozem oraz ciałami.

[Ario]

Kisuke
Misja rangi C
19/30 Twoje słowa podziałały pokrzepiająco na mężczyznę. Cokolwiek robił, cokolwiek w jego życiu miało nadejść, bezpośrednia próba odebrania mu schematów mogła sprawić, że ten nie myślał do końca racjonalnie. Nie mniej, w tym przypadku wyglądało na to, że cała sytuacja już się uspokoiła.
- Oczywiście, jak Pan mówi. Przestawmy na początku powóz, ja postaram się naprawić w nim te dwa koła, przywiążemy z powrotem konia i udamy się do straży, a następnie do Pańskiego klanu. Jestem Panu winny nie tylko schemat, ale nawet i życie, więc...jeszcze raz dziękuję. - powiedział, po czym spojrzał na Ciebie. - Jakiś pomysł jak go podnieść? Może przyniosę jakieś drewno, to podważymy i spróbujemy go razem dźwignąć. - zasugerował mężczyzna.

Tak więc ustalenia co do kolejnych rzeczy przyszły bardzo łatwo, teraz jednak trzeba było skupić się na tym, co było najważniejsze. Najpierw musicie podnieść wóz, według tego co mówił napotkany mężczyzna. Potem załatać jakoś dwa koła, przypiąć konia i udać się w dalszą drogę.

Kolejnym pytaniem był stan zdrowia konia. Co prawda leżał na ziemi, nie próbując się dźwignąć, a w porównaniu do jego martwego już brata konia - przynajmniej nadal żył i nie miał widocznych złamań lub stłuczeń. Nie znaczyło to jednak, że wszystko jest w porządku. To dopiero trzeba było ustalić.

[Kisuke]

Po goniącym widmie śmierci, powrót do spokojnego stanu może trochę zająć. Mężczyzna był przerażony wizją utraty życia, swojego dorobku intelektualnego oraz tym, że z jego winy poniósł śmierć niewinny człowiek. Chwila rozmowy oraz obecność shinobiego podziałała jednak kojąco. Mężczyzna całkiem sprawnie powrócił do stanu, w którym dalsza rozmowa była możliwa.

-Nie zrobiłem nic wielkiego. To mój obowiązek- Skromność nie pozwoliła mu chełpić się tym zwycięstwem. Głuio się trochę poczuł jak ponad dwa razy starszy mężczyzna dziękował mu za swoje życie i chciał się odpowiednio odwdzięczyć. Hiroe nie czuł, że cokolwiek mu się należy za to co zrobił. Działał z pobudek wyższych niż wizja zarobku. Nie przyjąłby tego zwoju, który był przecież dla cenny dla tego mężczyzny. A tym bardziej nie przyjąłby życia tego człowieka. Kisuke słyszał kiedyś jak jeden z wojowników ofiarował swoją dozgonną służbę po uratowaniu życia. To jednak nie było w stylu Kisuke. Nie był ninja po to, aby inni mu służyli, tylko po to aby jako dobry shinobi służyć innym.

-Można spróbować- Plan na podniesienie przy pomocy dźwigni był bardzo pomysłowy. Lalkarze faktycznie wpadają na mnóstwo przeróżnych pomysłów jednocześnie, wybierając z nich te najlepsze. Przekazywali sobie to w genach czy po prostu pomysłowość była potrzebna by zostać lalkarzem? Co było powodem, a co skutkiem? Zostanie lalkarzem wzmagało pomysłowość, czy pomysłowość pozwalała zostać lalkarzem? Dobre pytanie. Z całą pewnością trzeba będzie kiedyś na ten temat podyskutować z Ario. Jeśli jeszcze kiedykolwiek się spotkają.

Najpierw jednak trzeba było znaleźć jakiś w miarę duży kamień, który zrobi a punkt podparcia oraz solidny kawał drewna, którego użyją jako wspomnianej dźwigni. To jednak nie załatwi wszystkiego. Nadal będą potrzebować sporo siły, aby to ruszyć. Kisuke co prawda nie był zbytnim siłaczem, ale jako ninja posiadał siłę przewyższającą zwykłego człowieka. Gdyby jednak i to nie wystarczało, Kisuke wypuszcza swoje Kikaichu, aby te od spodu próbowały podnieść wóz przechylając go tak, aby ponownie stanął na kołach.

-Zapomniałem zapytać. Jak się pan w ogóle nazywa?- W czasie roboty mieli chwilkę, aby zamienić wspólnie kilka słów, dlatego Hiroe próbował jakoś podtrzymać rozmowę. Nie był w tym specem, więc zapytał o pierwsze co przyszło mu do głowy.

[Ario]

Kisuke
Misja rangi C
21/30 Podczas swoich wewnętrznych retrospekcji dochodziłeś do ciekawych wniosków, gdzie jednym z nich było zapytanie się Ario o zdanie. Kto wie, może niedługo będziesz miał do tego okazję, jednak na ten moment, musieliście poradzić sobie z wozem. Mężczyzna podsunął dwa kamienie, po czym wsadził pod wóz dwie spore kłody - które wyniósł z lasku nieopodal. Następnie pokazał Ci, żebyś zaczął podnosić razem z nim wóz, używając do tego przygotowanych dźwigni.
To jednak nie był koniec. Mężczyzna wysunął rekę i mogłeś dostrzec nici chakry, które wystrzeliły dookoła drzewa i cofnęły się, przyczepiając do wozu od drugiej strony. W ten sposób miał kolejną dźwignię, którą starał się przesunąć całą strukturę. Niestety wóz jednak był zbyt duży, więc finalnie musiałeś posłużyć się robakami,

  Ukryty tekst

które w połączeniu z Waszymi staraniami pomogły wywrócić wóz na koła.
Niestety tym samym uwolniliście zwłoki woźnicy, z którego została przygnieciona mokra plama z reszktami łachmanów na sobie. Odruchowo Twój nowy znajomy skrzywił się, wycierając pot z czoła.
- Uhhh...cóż za nieszczęście. - skwitował. - Dziękuję Panie. - powiedział sapiąc, oraz odrzucając na boki wcześniejszą konstrukcję. - Jedno koło wymaga tylko zabicia złamania, o tutaj. - powiedział wskazując palcem. - Jakbyś Panie mógł wziąć ze środka mój młotek i zabić to deseczką z gwoździem, to raczej się utrzyma do dotarcia do miasta. Tam będę musiał już udać się do jakiegoś warsztatu. Ja zaś zobaczę co z koniem. Znam się trochę na leczeniu. Moja żona mnie nauczyła. - powiedział ocierając pot. - Moje imię Panie? Przepraszam za brak manier. Konisaki Kunisaku, do usług. - skinął głową, a sam udał się sprawdzić co z koniem.

[Kisuke]

Dalsze zastanawianie się nad przeszłości i przyszłością było dobre na wolne chwile, aby w spokoju pomedytować, może nawet z kimś przedyskutować takie opcje. Teraz jednak były rzeczy dużo ważniejsze do zrobienia. Mężczyzna zaczął działać, a Kisuke natychmiast poszedł mu pomóc. Wspólnie, no może prawie wspólnie, znaleźli kłody i kamienie. Na pewno razem przynieśli je na miejsce i mogli zabrać się za najważniejszą część. Podniesienie wozu. Wszystko było gotowe, gdy mężczyzna wysunął rękę, z której wyleciały nici chakry. Złapał on wóz z drugiej strony, dla dodatkowej siły. Obaj zaparli się i próbowali swoimi dźwigniami ruszyć wóz, ale ten tylko nieznacznie się podnosił. Gdyby tak próbowali dalej, mogłoby im to zająć zbyt długo, zmęczenie dałoby o sobie znać i cały plan poszedłby do piachu. Owady okazały się jednak tym brakującym elementem. Trochę dodatkowej siły pozwoliło wreszcie przezwyciężyć grawitację. Robaczki po spełnieniu swojego zadania, wróciły do nosiciela.

-W istocie. Spotkał go przykry koniec- Kisuke zgodził się ze swoim towarzyszem. Ciało było nieźle zmasakrowane, prawie jakby je ktoś ze wściekłości próbował rozwalić. A to tylko upadek ciężkiego wozu. Po tym lekkim wysiłku, poprzedzonym wcześniejszą walką Kisuke potrzebował kilku sekund na zaczerpnięcie powietrza. Nad swoją siłą będzie musiał niedługo popracować, bo zdecydowanie może się przydać.

-Oczywiście, powinienem sobie poradzić. Ale naprawimy go tylko częściowo, trzeba powiadomić straż, a zniszczonego wozu, nawet gdyby ktoś chciał, to nie będzie miał jak ukraść. Z naprawionymi wszystkimi kołami ktoś może się zainteresować tym zanim wrócimy. Względnie po zrobieniu tego koła, pozostawię pana przez chwilę samego, powiadomię kogo trzeba a potem wrócę- Zadanie było proste, dlatego zabrał się za wyjęcie wszystkiego co będzie potrzebne. Pan Kunisaku zdecydowanie był przygotowany na każdą ewentualność. Zanim jednak zabrał się do naprawy, ustalił tą jedną rzecz, a potem zabrał się za jedną z dwóch rzeczy. Albo pójdzie z mężczyzną po strażników, a potem naprawią wóz, albo najpierw naprawa koła, a później samotna szybka wycieczka po strażników.

  Ukryty tekst

[Ario]

Kisuke
Misja rangi C
23/30 Mężczyzna dotarł do konia i położył na nim swoje dłonie. Przez ten czas miałeś akurat czas by ogarnąc temat z kołem. W środku powozu po wywrotce nadal panował bałagan. Niestety, sam powóz również był trochę uszkodzony - pomijając dwa koła, to drewno na jednym z boków było pęknięte w niektórych miejscach (choć się trzymało), a z szyby pozostało tylko wspomnienie. Nie mniej, większość rzeczy w środku to były jakieś mapy, papiery, zwoje i schematy. Była też walizeczka z narzędziami, po której otwarciu znalazłeś to czego szukałeś.
- Koń jest zdrowy, ma tylko obitą nogę, ale już mu pomogłem. - krzyknął do Ciebie mężczyzna.

Kiedy Ty pomagałeś przymocować koło, on posprzątał z drogi ciało konia i mężczyzny, tworząc na szybko pochówek z tego co się dało zrobić. Zdrowy koń został przymocowany do jednego z dwóch miejsc, lecz o dziwo Kunisaku zamienił go miejscem. Teraz był po stronie swojego martwego kolegi.
- Proszę na mnie tak nie patrzyć. - powiedział, odrazu wyprzedzając Twoje ewentualne pytania. - Rozumiem, że chce się Pan pośpieszyć i zgłosić zajście straży, stąd podmieniłem konia. Tutaj po Pańskiej stronie mamy dwa sprawne koła, zaś po drugiej stronie - jedno wadliwe, którego raczej nie naprawimy. Możemy je tylko wzmocnić i delikatnie podciągnąć, by wóz na nim nie jechał - ewentualnie tylko na wybojach będzie się co jakiś czas opierać. My usiądziemy po jednej stronie, zaś koń będzie dla balansu po drugiej. W takiej sytuacji wydaje mi się, że powolnym tempem dojedziemy do miasta. Ja tylko podciągnę delikatnie koło i możemy startować. - powiedział Ci mężczyzna.

Jak na swoje gabaryty i brzuszek, był bardzo sprawny manualnie. Koń wyglądał jakby dopiero wstał po dobrej drzemce, ciała były sprzątnięte, teraz zamierzał podciągnąć to o czym mówił, zaś Ty walczyłeś non stop z jedną pierdołą, bo nie wiedziałeś jak dobrze przybić utwardzenie. Nie każdy mistrz ninjutsu musi być dobrym rzemieślnikiem - i na odwrót.

Po kilku chwilach jednak byliście gotowi do drogi - poobijani, ale gotowi.
- To co Panie Kisuke, możemy ruszać? - zapytał, wsiadając na miejsce powożącego - z prawej strony.

[Kisuke]

Wóz długo nie wróci do dawnej świetności, a naprawa pochłonie znaczną część środków. Bardzo szkoda, bo wygląda na porządny oraz stylowy. Jeden wypadek miałby spowodować, że coś tak użytecznego odejdzie w zapomnienie? Kisuke chciał dołożyć wszelich starań aby tak się nie stało. Pośród pękniętych odłamków drewna, resztek po szybach, latających luzem elementach dekoracji i jakich papierach, wreszcie znalazł to czego szukał. Walizeczka, gdzie w środku były wszystkie potrzebne narzędzia. Chwilę mu to zajęło, a gdy wyszedł, dowiedział się, że koń jest sprawny.

-Dobrze to słyszeć. Powinien odpoczywać. Jeśli planuje pan dalszą podróż, to dla zdrowia konia i własnego bezpieczeństwa, dobrze aby przeczekał pan kilka dni w mieście- Dobrze, że przynajmniej jednemu zwierzęciu się udało. Kto by pomyślał jaki przypadek musiał o tym zadecydować. Jeden kamień na drodze, konie upadające w bardzo bliskiej od siebie odległości, a jednak jeden został całkowicie zmasakrowany przez powóz, a drugi cudem uniknął większych ran. Jeśli ktoś nie wierzył, że bogowie czuwają nad tym światem, to tutaj miał najlepszy przykład, że tak właśnie jest.

-To pan tu jest specjalistą od napraw- Nie miał zamiaru protestować z przedstawionym mu planem. O ile wszystko zostanie zgłoszone, to nie widział problemu w tym co zrobią za chwile. Straż oraz klan musieli jednak zostać poinformowani. Zamiast się jednak tym przejmować, Kisuke powinien uważniej naprawiać to koło. Dostał narzędzia, ale kompletnie nie potrafił ich obsłużyć. Z niszczenia otoczenia był mistrzem, ale przy próbie naprawy było widać, że raczej nie ma do tego wprawy.

-Wygląda na to, że tak- Wreszcie wszystko było gotowe. Nieco na kolanie zrobione te naprawy, ale przynajmniej mogli w miarę spokojnie udać się w stronę centrum miasta. Hiroe ostrożnie wszedł na wóz, także po prawej stronie, tak jak pan Kunisaku. Wskazał mu też najbliższy posterunek, bądź siedzibę władzy, w zależności od tego gdzie będzie bliżej i mogli ruszać.