Siedziba władzy

[Kisuke]

Kolejne zadanie poprawnie wykonane. Shinobi przyjął ponownie swoją część wynagrodzenia za przysługę, z całą pewnością przyda się ta kwota do odpowiedniego wydania jej w przyszłości. Skoro nadchodziła walka z Remnahyou, to trzeba było mocno się przygotować. Może jakieś notki wybuchowe? Nowe kunaie czy shurikeny? Może warto zainwestować w jakąś większą broń? Może katana czy łuk? Sporo decyzji trzeba będzie podjąć, aby być dobrze uzbrojonym i potrafić z tego dobrze skorzystać. Kisuke przyjął także pewien list z pieczęcią klanową. Notatkę o poleceniu do awansu. Ponownie na jego ustach pojawił się uśmiech, to było bardzo miłe, że po tak ciężkim wysiłku to wszystko co zrobił zostało docenione.

Teraz przyszedł czas na wizytę u Lidera. Został tutaj wezwany, więc nie mógł tak po prostu tego zignorować. To bardzo ważna chwila i postanowił maksymalnie się do niej przygotować. Wypolerował wszystkie swoje kunaie, wyczyścił swój strój, chociaż raz nieco dokładnie uczesał włosy. Nigdy wcześniej nie miał za bardzo możliwości rozmowy z Liderem. Jak się zachować? Jak nie stracić języka w gębie? Co zrobić, żeby nie dać się zjeść stresowi? Na te rozmyślania było już za późno.
-Wzywałeś mnie, Yaichiro-sama-

[BeeBee-Hachi]

Wezwanie przyszło oficjalną drogą, przez kuriera i było... niezbyt rozbudowane - ot, krótka informacja o tym, że jesteś wzywany nazajutrz, z samego rana do lidera klanu. Chociaż nie był wiele starszy od ciebie - raptem 9 lat - to nadal był bardzo utalentowanym shinobi oraz bystrym strategiem, potrafiącym z powodzeniem kierować swoim klanem. Oczywiście tu i ówdzie pojawiały się głosy, że wojna z Nara była do tej pory jego pierwszą spektakularną porażką - chyba nikt nie uważał zawartego rozejmu za sukces - to nadal aura autorytetu była wokół niego mocna. Znalazłszy się w jego gabinecie, ujrzałeś dość przestronne pomieszczenie o bardzo ascetycznym wystroju, z pojedynczym biurkiem i krzesłem, do tego kilkoma dosłownie szafkami z ciemnego drewna, skrywającymi zapewne dokumentację. Yaichiro Aburame już cię oczekiwał, siedząc za biurkiem i przeglądając jakieś dokumenty - dzięki temu jego przewaga wzrostu, nawet nad tobą nie była aż tak wyraźna. Podniósł wzrok na ciebie, zamykając teczkę i odsuwając ją na bok.

- Tak. - potwierdził ci lakonicznie i gestem wskazał ci krzesło naprzeciwko siebie. Kiedy usiadłeś, spytał. - Kisuke Hiroe, doko naszego klanu. Nie tak dawno wszedłeś w czynną służbę, pracujesz głównie z Akiko-san, zgadza się? - spytał cichym, pozbawionym emocji tonem.

[Kisuke]

Kilkukrotnie wcześniej widywał go na różnego rodzaju ważniejszych wydarzeniach. Zwykle jednak Kisuke przebywał wtedy w tłumie, zaś lider był wyraźnie z tego tłumu oddzielony. Z całą pewnością nigdy też nie było sytuacji by ta dwójka mogła spokojnie porozmawiać. Jeden z nich był bardzo zapracowanym przywódcą, drugi, nieco nieśmiałym chłopakiem, który dopiero stawiał pierwsze kroki w swojej karierze ninja. A jednak przyszedł czas, aby stanęli twarzą w twarz. Hiroe uważał Yaichiro za świetnego przywódcę, który zrobił co tylko można było w wojnie z tymi podstępnymi przedstawicielami klanu Nara. Specjalnie doprowadzili oni do wojny, podszywając się pod Aburame, aby to właśnie na mieszkańców Gokiburi spadły gromy i aby zaszkodzić pozycji klanu Aburame na świecie.

-Tak, dokładnie. Bardzo się cieszę, że trafiłem pod jej skrzydła. Jest świetną kunoichi i nauczyła mnie wiele o pracy ninja, zarówno w terenie jak i tutaj na miejscu, w biurze- Starał się zachować zimną krew, odpowiadać na pytania i specjalnie nie jąkać. Z każdym jednak zdaniem czuł jak zasycha mu w gardle. Nie przywykł do spotkań na najwyższym gronie. Nie przywykł tak właściwie do żadnych spotkań, zwykle będąc zajęty treningami w samotności, czy też ostatnio współpracą z Akiko. Do swojej przełożonej zdążył już przywyknąć, dlatego rozmowy z nią tak go nie stresowały, tutaj było jednak zupełnie inaczej.

[BeeBee-Hachi]

Kiedy odpowiadałeś, Yaichiro obserwował cię, utrzymując swoje ciało niemal nieruchomo, jakby zastygając w jednej pozycji i w pełni poświęcając ci swoją uwagę. Skinął delikatnie głową, przyjmując twoje słowa.

- Akiko to... doświadczona, choć niekonwencjonalna kunoichi. Przynajmniej jak na przedstawicieli naszego klanu. - odparł, po krótkim zastanowieniu, jakby ostrożnie i precyzyjnie ważąc swoje słowa. Zauważyłeś, jak jakiś robak - nieznanego ci gatunku - przespacerował po jego dłoniach, przemieszczając się z jednej ręki na drugą i znikając pod rękawem. Shirei-kan nie zwrócił na to uwagi. - Możesz się od niej dużo nauczyć, jednak istotnym jest, byś wykształcił w sobie także samodzielne myślenie. Z racji naszej pozycji potrzebujemy osób, które nie tylko umieją wykonywać rozkazy, ale i świadomie analizować daną sytuację. Co sprawiło ci największą trudność w czasie misji wykonywanych pod płaszczem Akiko? I jak sobie z tym poradziłeś? - spytał tym samym cichym tonem, czekając na twoją odpowiedź.

  Ukryty tekst

[Kisuke]

Zachowanie takiego opanowania jak prezentował Lider było niezwykle odmienne od tego, do czego przywykł Kisuke w obecności Akiko. Ona była zazwyczaj bardziej zakręcona, podczas gdy Yaichiro bardzo ostrożnie dawkował emocje. Rozważania na temat słów i czynów swojego rozmówcy przerwało jednak pojawienie się dziwnego, małego robaka. Owad bez problemu poruszał się po dłoniach przywódcy, a ten całkowicie nie zwrócił na niego. Wielu Aburame słynęło z posiadania niezwykłych, bardzo rzadkich i wyjątkowych robaczków. Nic więc dziwnego, że i Shirei-kan coś takiego posiadał. Hiroe starał się nie wpatrywać, jednak kilkukrotnie spojrzał w kierunku tego małego przedstawiciela swojego gatunku. Mimo że bardzo go interesowało to stworzenie, to wiedział, że wśród Aburame pytanie o ich owady było sprawą bardzo osobistą, a nie czuł się odpowiednio bliską osobą, aby pytać Yaichiro co to takiego jest.

-W czasie tych kilku ostatnich walk zauważyłem, że brakuje mi większego wachlarza ofensywnych technik. Jestem przez to zmuszony do dokładniejszej analizy pola walki i nieszablonowego myślenia oraz kontrolowania wszystkiego co się dzieje wokół- Po kilku sekundach, straconych na dokładniejszym przemyśleniu swojej odpowiedzi, udzielił ją. Obecnie nieco już się poprawił w tej kwestii i opanował kilka kolejnych technik, jednak w dalszym ciągu wiedział, że sporo mu brakuje do rówieśników, którzy potrafili korzystać z niesamowicie zabójczych technik wyższych rang.

[Kutaro]

W owym czasie naszła Kūtaro chęć wielka, by udać się do siedziby władzy. Takoż i tego dnia kroki swe skierował w tę stronę. Nogi jego przemierzały trakt deptając śnieg co świeżo spadł tegoż ranka z chmur goszczących na niebie. Śnieg ten był biały, jako i białe są płatki czereśni, gdyż nikt jeszcze go nie skalał. Przykrył on drogę w sposób taki, że żaden ni mędrzec, ni prorok powiedzieć nie umiał, co pod tym śniegiem mogło być znalezione. Kryć tam się mogło wiele rzeczy, bowiem wraz z białym puchem zima przyniosła mróz. Mróz ten wodę wszelką wodę w gładką powierzchnię zwaną lodem ścina. Ów lód diabelski kryć się może pod śnieżnym opadem czyhając na przechodniów nieuważnych. Nieszczęśnik stając na takowej pułapce, wnet oparcie traci i z ziemią na spotkanie śpieszy. Z tego powodu drogę wojownika w tym dniu do najłatwiejszych nikt by nie wliczył.
Niewiele cienie się wydłużyły, a w rzekach niewiele wody upłynęło i wnet miecznik pojawił się u stóp budynku władzy. A budynek ów z drewna był postawiony i wielu robotników przy budowie tego przybytku pracowało na chwałę władzy. Wnet skierował się młodzieniec o kruczoczarnych włosach znanym mu już korytarzem. Gdy stopy Kūtaro syna Hūtaro z rodu Aburame dotknęły drewnianej podłogi przed ladą, w miejscu recepcją zwanym obwieścił on:
- Dzień dobry, Kūtaro Benisuke, chciałbym zapytać czy są może jakieś misje rangi D do wykonania? - Rzekł, a serce jego niecierpliwe było, gdyż wielce chciał się wsławić w imię rodu. Ale nie tylko bezinteresowność gościła w duszy mężczyzny, gdyż pragnął także pieniądze zdobyć i swe umiejętności oszlifować, jak szlifuje się kamień co wpierw surowy i mętny jest, a z czasem i pracą rzemieślnika pięknym się wielce staje rzucająć odblaski światła wokół.

[Ōkami]

Misja Rangi - D - 1/15

---

- Rok 389 - Zima -
- Kutaro -
- Siedziba władzy rodu Aburame -
- Zdrowa para rąk poszukiwana -

---

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=CGwH6rZk7VM[/youtube] Piękny zimowy dzień, taki w sam raz niezbyt mroźny, a jednak dalej niezaprzeczalnie wypełniony lodową aurą. Dla niektórych, takich jak na przykład Aburame, zielarzy czy specjalistów od roślin, wyjątkowo trudny okres. Naturalne tereny lęgowe robaków nieco ograniczone, występujące w dziczy osobniki też nieco trudniejsze do odnalezienia, a o roślinach to w ogóle nie ma co mówić, większość obumarła lub przymarzła i dopiero odbije się z kłączy na wiosnę, do której zostało jeszcze trochę czasu. Praca na świeżych roślinach ograniczona do tych kwitnących zimą. Nie było ich też co prawda, zwłaszcza w okolicach tajemniczego i prastarego lasu, czyli Shinrin i Kaigan mogły liczyć na obecność przynajmniej większej części okazów.

Tylko niestety do pracy potrzeba rąk, niektórzy, zwłaszcza zmożeni wiekiem i powiązanymi z nim niedołężnościami, mają teraz wyjątkowo utrudnione zadanie by cokolwiek zrobić, bo jak zacznie zapadać zmrok i spadać temperatura można już zwyczajnie nie wrócić. A nie każdy jest wszak użytkownikiem uwolnienia ognia, żeby umieć w każdej chwili, na zawołanie, wyczarować sobie ogień do ogrzania. Kutaro Benisuke, bo to on jest teraz bohaterem dnia, miał ciekawą okoliczność pojawienia się w odpowiednim miejscu i odpowiednim czasie, biorąc pod uwagę to, po co przyszedł. Pojawił się przed recepcją, a z jednego z pomieszczeń wgłąb korytarza wyszedł mężczyzna. O włosach jasnych niczym śnieg, choć widocznym było, że wyjaławianych specjalnymi substancjami by białe udawały, bo wiek, sądząc po małej ilości zmarszczek, jeszcze na tak okazały śnieg na głowie nie pozwalał.
- Człowiek człowiekowi wilkiem. Bo jedna się rozchorowała, to od razu nie, nie możemy na razie przydzielić nikogo do pomocy... - Mruknął do siebie samego, stając przy recepcji. - Ty mi wierzysz, Fuyumi, prawda? Mała Rin sama pomyliła substancje, to nie moja wina, że się zatruła. Nie widzę innej możliwości. I to wszystko po świeżo po aresztowaniu Kanreiuzu. A teraz mi odmówili przydzielenia innego doko do pomocy. - Alchemik oparł najpierw łokcie na ladzie recepcji, a potem wsparł głowę na dłoniach, wyraźnie przybity. Recepcjonistka skinęła jedynie głową do Kutaro, kierując wzrok sugestywnie na mężczyznę.

Alchemik

[Kutaro]

Kiedyś ojciec powiedział Kutaro, że jak mu zimno to niech bierze worek z ryżem i biega wokół domu. Rada choć średnio użyteczna to niosła ze sobą nieco mądrości - ciężką pracą można było wiele zdziałać. Czy to pieniądze, czy znajomości lub doświadczenie, rzetelna robota była często nagradzana. W związku z tym, że Benisuke wiązał swoją przyszłość z Kaigan, zdobycie tutaj kontaktów było niewiarygodnie korzystne.
Tak więc pojawienie się alchemika z daleka przykuło wzrok shinobi. Naturalnie, na początku spojrzenie padło na śnieżnobiałe włosy, a włosy były naprawdę w kolorze czystego puchu. Wiódł oczami zza ciemnych okularów przez krótką chwilę, po czym otrząsnął się i przypomniał po co tu przyszedł. Podchodząc do lady gdy w końcu nadeszła jego kolej, usłyszał urywek wypowiedzi alchemika. Wynikało z niej, że potrzebował nowego pomocnika gdyż poprzedni był chwilowo niedysponowany. Potencjalna praca brzmiała na ciekawą, shinobi nie miał zbyt wiele doświadczenia z odczynnikami, lecz chętnie się co nieco nauczy. Wciąż pozostawało ryzyko zakończenia przygody tak samo jak owa Rin, lecz tutaj Aburame miał pewną przewagę. Kikaichū zamieszkujące jego organizm miały ograniczoną zdolność do niwelowania trucizn. Zadecydował że to jego chwila. Odwrócił się do recepcjonistki mając ją przeprosić i zwrócić się do białowłosego i napotkał jej wzrok. Widząc aprobatę do wsparcia pracownika. Uśmiechnął się kątem ust, krótko skłonił głowę i skierował swoje kroki w stronę laboranta.
- Ohayo gozaimasu, Benisuke Kutaro, doko. - Przedstawił się. - Przypadkiem usłyszałem, że potrzebuje pan nowego pomocnika. Chętnie zgłaszam się na ochotnika. - Zakończył wypowiedź krótkim ukłonem. Nie oszukujmy się, ninja nie miał pojęcia kim jest ten człowiek, a formalne przywitanie najczęściej było mile widziane. Tym bardziej, że skoro rozporządzał już jedną osobą jego rangi, to zapewne był w hierarchii wyżej od Kutaro. Czekając na odpowiedź mężczyzny uważnie go lustrował zza ciemnych szkieł, słyszał historie o naukowcach i często okazywali się oni być... ekscentryczni.

KP:

  Ukryty tekst

[Ōkami]

Misja Rangi - D - 3/15

---

- Rok 389 - Zima -
- Kutaro -
- Siedziba władzy rodu Aburame -
- Zdrowa para rąk poszukiwana -

---

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=CGwH6rZk7VM[/youtube] Kiedy doko imieniem Kutaro wyskoczył mu od tak, z boku, a z boku to prawie jak znikąd, z powitaniem - mężczyzna aż podskoczył. Zdawało się więc, że idąc nabuzowany złością z dalszych pokojów w siedzibie władzy Gokiburi kompletnie nie zanotował w swojej świadomości obecności kogokolwiek stojącego przy recepcji oprócz samej pracującej tam kobiety imieniem Fuyumi. Od razu przeszedł do obcinania wzrokiem mężczyzny który mu się przedstawił, oceniając chyba nie tylko jego aparycję, ale także jego przyszłość i przeszłość surowym wzrokiem świdrującym ducha na wylot, wte i nazad kilkukrotnie, penetrując delikatną przestrzeń osobistą jakby doszukiwał się Amaterasu sama wie czego w nim. Po tej wnikliwej analizie trwającej sekundy, ale z perspektywy obserwowanego ciągnącej się wiekami, uśmiechnął się radośnie i wyciągnął grabę jak na prostego chłopa przystało.
- Sho Ogun, sentoki rangą, naukowiec zawodem, rodu Aburame. Pracuje w szpitalu w Gokiburi sporządzając najprzeróżniejsze substancje. Od trucizn dla naszych najbardziej elitarnych jednostek, przez odtrutki jak i różne substancje zapewniające zdrowy wzrost i nowe właściwości robaczkom. Sam nie posiadam daru Konchu, urodziłem się w ogóle w Teiz, wyobraź sobie. - Całą wypowiedź, dość długą wszak, trzymał zaciśnięta dłoń na dłoni Kutaro, rytmicznie nią potrząsając w mocniejszym od stali uścisku.
- A przy tym ekscentryk. - Dorzuciła zawadiacko Fuyumi, opierając łokcie o ladę i wpatrując się w spotkanie którego była świadkiem. Znała Sho już kilka lat i powiedzieć, że był specyficzny to nie powiedzieć nic. Unikat pod każdym pozorem.
- Miałem pomoc ze strony Rin, a ona ze strony chłopaczka o imieniu Kabutomushi. Wyobraź sobie, że dziewuszka zaniemogła. Prawdopodobnie pomyliła fiolki i wzięła substancję którą badałem za odtrutkę. W ten sposób obniżyła odpowiedź odpornościową swojego organizmu, który zajmował się reakcją na tą dość wymyślną lecz całkowicie niegroźną poza tą odpornością toksyną... i ma katar, kaszel, temperaturę, leży w domu ścięta jakby nago w jeziorze sobie pływała kilka godzin. Wyjdzie z tego, ale władza uznała, nie wiedzieć czemu, że jest tutaj jakikolwiek powód do obwiniania mnie. Mam kilka substancji i odtrutek na nie, na więźniach to niehumanitarnie testować, ochotników potrzebuje. Kiedyś testowałem na sobie, ale teraz mi zabraniają bo podobno moje umiejętności są zbyt cenne dla rodu. Haha. - Nie zaśmiał się, on jedynie powiedział haha, zawijając się w miejscu i kierując w stronę szpitala, licząc, że Kutaro uzna tą obszerną autobiografie za wystarczające wprowadzenie w problem i zrozumie że ma za nim podążać bo jest zatrudniony. I to w sprawach rodowych, praktycznie!

Z/T -> Teraz piszemy o tutaj: http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=89&t=56

Alchemik Sho

[BeeBee-Hachi]

Kisuke


- Nieszablonowe myślenie - tak, to brzmi jak lekcje Akiko. Zgadzam się, że umiejętność improwizacji na polu walki jest bardzo istotna i może kompensować braki w czystej sile ofensywnej. Nie odpowiedziałeś jednak do końca na moje pytanie - opisz dokładniej sytuację, w której miało to miejsce. Ogólniki będące w istocie prostą tautologią mnie nie interesują. - zgodził się z tobą lider, jednocześnie delikatnie cię karcąc - najwyraźniej nie w pełni odpowiedziałeś na jego pytanie. Wnioskowałeś to jednak głównie po treści wypowiedzi, gdyż sam lider trwał w tej samej, niewzruszonej pozie, a jego ton utrzymywał się na tym samym poziomie. Równie dobrze mógłby mówić o pogodzie albo wydawać oświadczenie, że skazuje na śmierć buntowników z oddalonej części prowincji. Do tego oszczędność słów i ruchów starszego nieco od ciebie, ale nadal jednak młodego mężczyzny wybijała nieco z rytmu. Ciężko ci było stwierdzić, co tak naprawdę sądzi, gdyż mimika nie zdradzała w zasadzie niczego.

  Ukryty tekst

[Kisuke]

Ta konwersacja z liderem zupełnie różniła się od tego w jaki sposób wyglądały relację Kisuke z Akiko. W żadnym wypadku nie chciał powiedzieć, że było gorzej, ale znacząco INACZEJ. Akiko była raz zabawna, raz stawała się niesamowicie poważna, raz beztrosko sobie pogwizdywała, aby za chwilę zmienić się w prawdziwą chodzącą broń. Tymczasem Yaichiro nie uwidaczniał żadnych emocji, tak jakby po prostu był posągiem, z którego od czasu do czasu wydobędzie się kilka, bardzo przemyślanych zdań. Dodawało to powagi oraz budziło respekt. Kisuke nie dziwił się, że ktoś taki zasłużył na miano Shirei-kana. Tak silna osobowość miał olbrzymie predyspozycje aby rządzić Aburame oraz do tego aby mieć wśród swoich podwładnych posłuch i szacunek.

-To chyba była pierwsza misja pod jej skrzydłami. Wtedy sądziłem, że właściwie jestem niepokonany, szybko się przekonałem, że tak nie jest. Walczyłem z Shirą, pierwszą oficer Remnahyou. Teoretycznie zastawiłem pułapkę, dwie notki, aby móc ją szybko pokonać. Kompletnie nie trafiłem z miejscem, a później nie potrafiłem jej zmusić do przesunięcia się. Moje techniki nie robiły na niej zbytniego wrażenia, zaś owady potrzebowały sporo czasu aby wyssać z niej chakrę. W tym całym zamieszaniu uciekł mi także sam Remnahyou, a osoba robiąca z nim interesy poniosła śmierć. Od tamtego czasu mocniej pracowałem nad dopracowaniem swoich umiejętności oraz nad tym, aby znać swoje możliwości- Wcześniejsza odpowiedź była bardzo ogólnikowa, za co natychmiast został skarcony. Tym razem musiał się poprawić, dlatego przypomniał sytuację o której miał na myśli. Opis, który przedstawił starał się zachować z istotnymi szczegółami, tak aby niczego nie pominąć. Dokładność jest przed Lidera bardzo pilnowana, dlatego postanowił mocno się na tym skupić.

[BeeBee-Hachi]

Kisuke


- Dobrze, tego oczekiwałem od ciebie. Konkretnej sytuacji. Nie możemy oczekiwać, że będziemy wiecznie nieomylni - nikt nie jest, nawet sam Antykreator. To co się liczy jednak, to czy potrafimy uczyć się na swoich błędach. Jestem zadowolony, że widzisz swoje słabości i oczekuję, że będziesz nad nimi pracować. - usłyszałeś w odpowiedzi, po czym lider przysunął sobie jakieś dokumenty, zerkając w nie przez krótką chwilę, a następnie podniósł wzrok na ciebie. - Remnahyou. Chcę, żebyście go sprowadzili do wioski żywego - odpowie za swoje występki przed władzami wioski. Może być poturbowany, ale w na tyle dobrym stanie, by rozumiał stawiane mu zarzuty i nie zmarł w ciągu paru dni od sprowadzenia tutaj. Możesz przekazać to Akiko-san. Razem z informacją, że zostałeś Akoraito naszego klanu. Zdaj teraz starą odznakę, dostaniesz nową. - dodał, po czym wykonał drobny gest palcem. Kilka robaków zerwało się nagle do lotu spod jego płaszcza i przefrunęło najpierw do jednej z półek, a następnie z powrotem do ciebie - stawiając przed tobą nową odznakę. - Gratulacje. -

  Ukryty tekst

[Kisuke]

Lider w swoim stoickim spokoju, bez wyrażania uczuć, wyraził chłodną opinię o tym, co Kisuke mu przed chwilą przekazał. A jednak chłopak poczuł, że został pochwalony. Aburame nigdy zbytnio nie emanowali emocjami, a Shirei-kan był w tym aspekcie mistrzem. To jednak nie miało większego znaczenia. Wyrażenie zadowolenie oraz drobna rada co do pracy nad samym sobą były niesamowicie motywujące dla młodego adepta sztuk ninja. Dopiero od niedawna w tym wszystkim się szkolił, a już otrzymał możliwość rozmowy z tak ważną osobą. To było niesamowicie ważne dla Hiroe.

-Dziękuję i obiecuję, że nie zawiodę. Remnahyou zostanie pojmany i odpowie za swoje zbrodnie. Sprawiedliwość musi zostać wymierzona- Ukłonił się, przyjmując warunek, który został mu przedstawiony. Była to bardzo istotna rzecz, o której należało pamiętać. Walki często potrafią rozrosnąć się do poważnych starć. Kontrola samego siebie oraz swoich jutsu będzie kluczowa, aby nie doprowadzić do natychmiastowego zgonu swojego celu. Przyjął on także ofiarowaną mu nową odznakę, wyciągając z kieszeni swoją poprzednią. Sądził, że nigdy się z nią nie rozstanie, a tymczasem właśnie otrzymał nową, która była namacalnym dowodem, że coś osiągnął i został za to doceniony.

-W czymś jeszcze mogę pomóc, Shirei-kanie?- Zapytał, nie będąc pewnym co jeszcze powinien tutaj zrobić. Został wezwany, otrzymał awans i nową odznakę, a teraz powinien chyba wracać do swoich obowiązków. Nie czuł się jednak na tyle dobrze, aby bez pozwolenia cokolwiek zrobić, dlatego postanowił zapytać jaką jeszcze sprawę może mieć do niego Lider.

[BeeBee-Hachi]

Twoja stara odznaka została zabrana przez niewielką chmurkę robaków lidera, który nawet z miejsca się nie ruszył podczas całej rozmowy. Prawdopodobnie musiał mieć kolosalne pokłady chakry lub być prawdziwym mistrzem w kontroli tego cennego zasobu, skoro pozwalał sobie tak lekko z niego korzystać. A może po prostu pod płaszczem chłodnego i wyrachowanego stratega kryła się odrobiona budrysa, który po prostu pragnie się popisać przed mniej doświadczonym członkiem klanu? Nie byłeś w stanie tego ocenić, miałeś za mało informacji. Na twoje pytanie Yaichiro skinął głową.

- Tak, jest coś jeszcze. Chociaż jest to raczej kwestia tego, jak klan może pomóc tobie, byś lepiej nam się przysłużył. Myślę, że przy polowaniu możesz potrzebować nowego rodzaju owadów - zgłoś się do wylęgarni przy szpitalu, by odebrać larwy Shōkaichū. Mogą ci się przydać w trakcie polowania na Remnahyou. - stwierdził lider, po czym gestem dał ci znak, że możesz się oddalić.


[z/t]

[Kisuke]

Minęło kilka dni od, zakończonego awansem i pewnym wyróżnieniem, spotkania z Liderem. Przez cały ten czas Kisuke nie dawał sobie ani chwili wytchnienia. Ciężko trenował zarówno nowe umiejętności, jak i doskonalił stare. Potrzebował także czasu aby dobrze zestroić się z tym co niedawno otrzymał. Z początku wydawało mu się to prawie niemożliwe, ale z każdą kolejną próbą czuł jak powstaje więź pomiędzy nim a białymi larwami. Potrzebował do tego sporo czasu, ale teraz już jest w stanie porozumiewać się z kolejnym owadem tak jak z tymi, które posiada od urodzenia. Kikaichu również pozytywnie zareagowały na nowego kolegę. Rodzina zaczynała się powiększać. Koniecznym do przetestowania było także kilka nowych zakupów Kisuke, który niedawno odwiedził sklep. Zakupił kilka ciekawych broni i potrzebował chwili aby lepiej się z nimi obyć. Teraz jednak był gotowy. Porządnie się wyspał, rano wszystko co miał przygotowane ubrał na siebie, dwa razy upewnił się, że o niczym nie zapomniał i stawił się w siedzibie. Remnahyou, lepiej się pilnuj!