Las na granicy Kaigan i Midori

[Jun'ichi]

Gęsty las znajdujący się na granicy dwóch prowincji - Kaigan i Midori. Drzewa rosną tutaj dość gęsto, pełno jest również krzewów przez co poruszanie się pieszo zajmuje dość sporo czasu i wymaga nieco uwagi by nie potknąć się o coś lub nie wpaść w norę leśnego zwierzęcia.
Wiadomo że żyje tu głównie drobna zwierzyna jak zające, lisy, gryzonie oraz mniejsze ptactwo. Brak tutaj większych drapieżników, które zostały wytępione przez shinobi na przestrzeni ostatnich lat.
Korony drzew przepuszczają niewiele światła słonecznego, przez co wszędzie panuje półmrok.

Misja wojenna rangi C - Ame, Gundan, Shins, Yoshimitsu

[Shins]

Choć pomysł by oznakować wszystkich członków drużyny małymi figurkami wydawał się Shinsowi bardzo sensowny - prosty, a dający spore możliwości lokalizacyjne - to jak zwykle znalazł się ktoś, kto kręcił nosem. Słabo to wróżyło na przyszłą współpracę, ale chłopak postanowił się nie kłócić - "Nie, to nie. Nie ma sensu drzeć o to kotów" - powiedział do Ame, ale odwracając się mrugnął porozumiewawczo do Yoshimitsu, by ten nie drążył tematu.

Choć sam zbył pomysł Gundama sądząc, że to jakiś żart czy wymysł, zauważył, że pozostali potraktowali to poważnie. Jeśli młody Jugo rzeczywiście potrafi rozmawiać ze zwierzętami, to misja stała się właśnie o niebo prostsza, bo pomijając problem pokonania przeciwników, którzy już wykrwawili jedną ekipę, to teraz przynajmniej mają szansę na ich zlokalizowanie. A to z kolei dobrze wróży powodzeniu misji.

Gdy wszyscy zajęli swoje miejsca pierwszy popędził Struś, na którym siedzieli Ame i Gundam. Z dwóch powodów. Po pierwsze, dzięki temu lepiej mógł operować jego ruchami, skoro go widział. A po drugie - tutaj wyjaśniło się, dlaczego Shins tak szybko zgodził się poprzednio z nowym znajomym - muszka, której nie przyjął dobrowolnie, teraz - ukrywając się tak, by ten jej nie zauważył - podleciała i zapakowała się do torby niebieskowłosego. Yoshimitsu z całą pewnością widział całą akcję i chłopak był ciekaw jego reakcji.

Gdy dotarli do rozwidlenia dróg Shins dokładnie przestudiował mapę - "Zaznaczony obszar znajduje się na wprost, a więc czeka nas jazda przez las. Będziemy musieli zwolnić. Czy ktoś z Was ma jakieś notki wybuchowe, albo zna jakieś możliwości podpalenia? Może się to przydać w razie odwrotu lub szykowania zasadzki" - powiedział do towarzyszy, po czym ruszyli ku ścianie drzew najbliższą drogą do celu.

Po niedługim czasie, gdy chłopak spodziewał się, że są już wystarczająco blisko, by ryzyko przypadkowego wpadnięcia na wroga zaczynało wzrastać zatrzymał się i zwrócił do Gundama - "Jeśli umiesz gadać z tymi zwierzakami, to jest to teraz najlepszy na to moment, bo jesteśmy już w strefie zagrożenia. Dobrze byłoby wiedzieć, gdzie mogą być nasi wrogowie, bo nie wiem którędy poprowadzić dalszą jazdę. Nie chciałbym znienacka wejść prosto do ich obozu".

Gdy tylko uda im się ustalić, gdzie są wrogowie i jakiś plan co do bliższego rozpoznania pozycji wroga Stusie ruszą by przemieścić ich do nowo wybranego celu. Pierwszy ruszy, jak poprzednio, Struś z Ame i Gundamem, ale tym razem będą utrzymywani na większej odległości - co najmniej 10m, by w razie wpadnięcia w zasadzkę trudniej było zaatakować wszystkich na raz. W tym momencie Shins będzie przykładał sporą uwagę, by nie płoszyć zwierząt i poruszać się możliwie jak najciszej, nawet kosztem szybkości.

---

Aktualny wygląd:

https://www.youtube.com/watch?v=5DXlOSFpRpM

---

SPRZĘT WIDOCZNY - bo nie każdy czyta KP

• Torba na glinę (Przy prawym boku na pasie)
• 2 torby zaczepiona z tyłu u pasa
• Kościany miecz - przepasany do pleców
• Maska filtrująca zakrywająca twarz
  

  Ukryty tekst

[Gundan]

Ogólnie to nie było źle, pomysł który zaproponowałem spotkał się w większości z pozytywnym odbiorem. Jedynie Yoshimitsu i tym samym głównodowodzący naszej drużyny rzucił do mnie parę słów, które nie ukrywając nieco mnie zmartwiły. Ta współpraca może być cięższa niż się spodziewałem. - przeszło mi przez myśl na wzmiankę o zabijaniu mnie ale postanowiłem nie odpowiadać. Choć według mnie nie zbyt mądrze jest grozić towarzyszom w trakcie zadania ale to może mi się wydawało ze względu na brak doświadczenia.
Następnie Shins zrobił coś co sprawiło, że oczy mi się otworzyły szerzej niż sądziłem, że są w stanie się otworzyć. Dosłownie zamurowało mnie przez chwilę. Twory, które stworzył wyglądały jak dziwne zdeformowane ptaki o białej barwie z tym, że ich rozmiar mogły śmiało pomieścić dwoje ludzi.
Wybierając się na wojnę wiedziałem, że mogę tu ujrzeć rzeczy których normalnie się nie widuje ale bardziej myślałem w kontekście ciał z pourywanymi kończynami czy coś. Jednak jak widać najlepiej spodziewać się niespodziewanego. Chwilę później postanowił oznaczyć wszystkich swoją interesującą techniką, ponoć w celu łatwiejszego odszukania nas gdybyśmy się rozdzielili.
Co prawda brzmiało to dziwnie, szczególnie dla mnie bo chwilę wcześniej lider wspomniał, że wolałby mnie zabić niż nieść przez las. Więc tym bardziej ciężko było mi uwierzyć, że chciałby mnie po nim szukać.
Jednak mimo wszystko postanowiłem nie robić w tej kwestii problemów, choć zgodziłem się z nieukrywanym brakiem entuzjazmu.
Właściwie najsympatyczniejszą osobą jak do tej pory okazał się być dla mnie Ame. W końcu sam wyszedł z propozycją by to właśnie on jechał ze mną żeby mnie chronić. Nie żebym ochrony potrzebował ale nie przeszkadzał mi ten fakt, a sam Rekin zyskał w moich oczach.
- Ja znam parę ognistych technik, na nich właściwie opieram swoje zdolności. - odpowiedziałem na pytanie.
Gdy tak podróżowaliśmy postanowiłem nie próżnować tylko wziąć się za realizację mojego planu przeprowadzenia wywiadu z lokalną fauną. I to poszło, trzeba przyznać o wiele sprawniej niż się spodziewałem.
Mój mały leśny kolega wyśpiewał mi do uszka kilka cennych informacji, tak więc grzecznie mu podziękowałem i pozwoliłem wrócić do swoich ptasich spraw, a już dosłownie chwilę później zza pleców usłyszałem głos Twórcy.
- Z tego co się dowiedziałem drogą którą podążamy kilka godzin temu biegło dwóch ludzi. Wyglądali na bliskich śmierci, a ponadto gdzieś w okolicy znajdowało się kilka osób, prawdopodobnie przeciwnik. Poza tym w lesie przed nami pojawiło się więcej robactwa i dalej w przód tym więcej. Tyle na razie udało mi się dowiedzieć. - przekazałem pozostałym członkom drużyny wszelkie informacje jakie zdolałem uzyskać. Przy okazji skupiając się mocno na obserwacji otoczenia. Właściwie nie miałem żadnych innych czynności do wykonywania więc skupiałem na tym całą swoją uwagę. Obserwując starałem się dostrzec nie tylko potencjalne zagrożenie jak i kolejnych informatorów. Żałowałem tylko, że nie miałem jakiś smaczków którymi mógłbym przekupować tubylców żeby wykonywali jakieś proste zadania.

  Ukryty tekst

[Ame]

a co za różnica na czy ma jechać? Skoro Shins mówi, że to ptaki i one ich udźwigną to niech tak będzie. Niech wszyscy patrzą jak się wozi szlachta. Nie licząc tego, że Hugokoptery byłyby fajniejsze, ale nie można mieć wszystkiego. Chociaż tyle, że nikt nie próbował ich napaść w drodze na tak ciekawym środku transportu. W końcu Ame nie wiedział czym to w zasadzie jest i czy czasem nie jest groźne, a przed wsiadaniem nie skonsultował się z lekarzem bądź farmaceutom. Na szczęście Dohito odpuscił sobie wkładanie tych dziwnych rzeczy do jego strefy osobistej, więc nie było powodów do walki czy przedwczesnego kończenia misji. Patrole Aburame im się nie naprzykrzały. Ciekawe skąd wiedzieli, że banda kolesi jadących na glinianych strusiach jest z nimi? Może to ich urok? A może pieczęciee?
- Mam notkę albo dwie w razie czego. - W każdym razie musieli wejść do lasu, co oznaczało dodatkowe kłopoty dla Shinsa.
- Super, w takim razie notki zostaną na pozdrowienia dla wyjątkowo upierdliwych przeciwników. - notka-pocztówka z dedykacją dla irytujących ludzi. W oczy chłopaka rzuciły się ślady krwawych dłoni. Albo drzewa dołączyły do jakiegoś nieznanego oddziału Uruk Hai albo zbliżali się do miejsca, w którym ostatnio widziano poszukiwaną. W tym czasie Gundan w jakiś magiczny sposób dogadał się z ptakami. Ame przyjął do wiadomości informacje, które chłopak im przekazał, ale wewnętrznie wątpił. W końcu jak niby dogadał się z ptakami i dlaczego zwyczajne fruwacze leśne nagle potrafiły udzielać szczegółowych informacji co do przeszłości? Przecież one chyba mają jakąś gorszą pamięć. Hozuki otwarcie zakwestionowałby to gdyby nie to, że i tak niczym lepszym nie dysponowali.
- Kilka godzin temu. Dwójka ludzi. Grupa przeciwników. Większa ilość robactwa. - wyliczał fragmenty układanki. Zrobił minę godną największych greckich myślicieli, którzy próbowali obliczyć obwód ziemi.
- Nie wiem jak zachowuje się rój po śmierci Aburame, ale zakładam, że skoro nie rozpierzchły się po terenie lasu i utrzymują formacje to znaczy, że ta dwójka jeszcze żyje i dalej walczą, albo próbują zasłonić się nimi żeby uniemożliwić pościg. Z drugiej strony skoro im dalej tym więcej, to jeszcze możliwa jest hipoteza, iż rój stopniowo opuszcza konającego żywiciela, który nie zapewniał im czakry. - wszystko to fajnie wyglądało, ale zapewne nikt z nich nie wiedział o tym jak reaguje robactwo, więc to wszystko zostanie w strefie domniemania. Czekał, aż ktoś go podsumuje albo rzuci swoje pomysły.

[Yoshimitsu]

Gliniane stwory stworzone przez Shinsa, nie zrobiły wrażenia na Yoshim. Widział już je w różnych formach więc ptaki nieloty nie były wyjątkowe. W końcu ruszyli, Shins poprosił o zaprzestanie tematu nadajnika na ciele Rekina żeby później samemu bez żadnej informacji umieścić nadajnik w torbie chłopaka. -Lepiej żeby się nie dowiedział. Dohito ryzykował tym powodzenie misji, a to nie podobało się pazurowi. Nie był niańką od wychowywania kogokolwiek więc postanowił nie ciągnąć dłużej tego tematu.
Chwila walki z terenem po wkroczeniu do lasu i pokazały się pierwsze znaki wojny. Krwawe dłonie na drzewach... Kaguya jedynie pomachał głową, odpuszczając sobie komentarze. Gundan mógł się wystraszyć, a Shins zrobić zbyt ostrożny... Jedynie Ame stwarzał wrażenie człowieka, który zachowa spokój bez względu na to co się wydarzy. Dość szybko dotarli do zagrożonego terenu, a Juugo zaczął informować o nagromadzeniu robactwa przed ekipa ratowniczą.
-Niestety, również nie wiem jak zachowują się robaki po śmierci swojego nosiciela. Równie dobrze, może to być tylko pułapka.
Kaguya wyprostował się po zejściu ze środka transportu i poprawił swój płaszcz. -Gundan spróbuj zyskać więcej informacji i trzymaj się z tyłu. Brak doświadczenia w walce i umiejętność szpiegowania wysyłały Juugo na tyły formacji. Logiczne podejście do sytuacji. -Twoje figury mogą sprawdzić obszar wokół nagromadzonego robactwa? Jeśli tak, to ja i Ame moglibyśmy ruszyć przodem. Cała decyzja uzależniona od Shinsa, któremu białowłosy ufał i był gotów powierzyć mu swoje życie.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Jun'ichi]

Misja wojenna - C


Krwawy las
16 / X

Ame, Gundan, Shins, Yoshimitsu Im głębiej w las szliście, tym bardziej przejmująca cisza zdawała się otaczać Was z każdej strony. Szum liści smaganych przez wiatr po pewnym czasie umykał Waszemu słuchowi, a pojedyncze poćwierkiwania ptaków znajdujących się nieopodal, były zrozumiałe tylko dla młodego Gundana. Słońce uparcie próbowało przebić się przez korony drzew, przez co mogło zdawać się, że ktoś siedzi wśród liści i płynnymi ruchami rzuca pojedyncze promienie w stronę ziemi, przez co cienie drzew i krzewów tańczyły, falowały delikatnie pod Waszymi nogami oraz we wszystkich innych kierunkach, gdzie tylko sięgał Wasz wzrok.

Po krótkiej wymianie zdań, kapitan drużyny zarządził nowy rozkład sił - od teraz przodem szedł struś z nim i Shinsem na grzbiecie, z tyłu zaś Ame oraz Gundan, za którym niepewnie podążało kilka, małych ptaszków, które trzymały się w odległości kilku metrów przysiadując na małych gałązkach. Najwyraźniej ciekawość nie była domeną tylko ludzi, ale również zwierząt, bo te zdawały się przekręcać główki i wgapiać się w dziwną drużynę nie bez powodu. Według skrzydlatych pomocników młodego Jugo, dokładnie na wprost nich zwiększało się zagęszczenie owadów, a już teraz dało się dostrzec bardzo małe ich grupki przelatujące gdzieś nad głowami, blisko koron drzew.

Kroczący przodem struś z Yoshimitsu i Shinsem, dotarł wreszcie do kolejnego, naturalnego rozwidlenia dróg. W tym też momencie kapitan drużyny dostrzegł po swojej lewej stronie gwałtowny ruch, a cała drużyna usłyszała donośny szelest. Oczywistym było, że każdy zwrócił oczy w tamtym kierunku, jednak szybko okazało się że były to kolejne zwierzęta, jednak tym razem znacznie większe i dostojne. Stado kilku jeleni wyskoczyło z zarośli i widząc Was rzuciło się do ucieczki w przeciwnym kierunku (ku górze mapy). Za całą grupą wyskoczył jeszcze jeden, postawny i nieco większy od pozostałych. Jego poroże mogło wskazywać na to, że jest samcem dominującym w tej grupie i pozostając z tyłu, upewniał się że żadne ze słabych ani starszych nie pozostaje za resztą. W tym osobniku było jednak coś więcej, kolejny przejaw ciekawości, bo zamiast rzucić się do ucieczki jak reszta, przystanął na moment i wpatrywał się prosto w oczy Yoshimitsu, następnie skierował je w stronę Gundana co mogło być nieco bardziej zrozumiałe. Nie trwało to jednak długo, bo po raptem trzech sekundach bezruchu, zwierze bez strachu i spokojnie ruszyło za resztą stada.

Po odejściu majestatycznego zwierzęcia, w lesie zapadła przejmująca bardziej niż dotychczas cisza. Nawet ptaki, które do tej pory zdawały się być spokojne, przycupnęły na gałęziach nieopodal Was i w ciszy obserwowały bieg wydarzeń, niemal tuląc się do siebie wzajemnie jakby bały się nawet ruszyć.
Teraz należało zdecydować o dalszej drodze i kolejnych działaniach. Do tej pory Wasza współpraca przebiegała chaotycznie, jednak bez większych problemów. Pytaniem było tylko to, czy ten chaos pomoże Wam w razie zagrożenia i czy okaże się być wystarczający do tego, by wrócić przynajmniej w takiej samej grupie.

Mapa:

Legenda:
- Fioletowe gwiazdki - Wy (z przodu Yoshi i Shins, z tyług Ame i Gundan). Między wami jest 10m zgodnie z postem Shinsa.
- Niebieskie chmurki - dwa stadka ptaków, które wyglądały teraz na lekko wystraszone, na tyle by nie próbować nawet uciekać ze swoich bezpiecznych kryjówek pomiędzy gęstwinami krzaków.
- Brązowe serduszko - jeleń, który wpatrywał się w Waszą grupę. W momencie gdy urywam post, zrobił on raptem dwa kroki w stronę reszty swoich towarzyszy więc jeszcze go widzicie, lecz zaraz zniknie między drzewami, kierując się ku górze mapy.
- Zielone - oczywiście leśne gęstwiny. Strusie nie dadzą rady przejść po zielonych obszarach, Wy na pieszo możecie jak najbardziej próbować przedrzeć się przez nie na różne sposoby.
- niezapełnione obszary pomiędzy zielonym - tędy bez problemu mogą przejść strusie, w ciszy i powoli by nie zwracać na siebie zbędnej uwagi.

Jeden kwadrat na mapie ma mniej więcej 20x20 metrów. W swoich postach możecie przemieścić się o maksymalnie 3 kwadraty. Można poruszać się po ukosie.

Shins:

  Ukryty tekst

Kolejność: dowolna

[Shins]

Droga po lesie układała się spokojnie. Można powiedzieć, że nawet za spokojnie. Shins uważnie obserwował otoczenie w obawie o to, czy ktoś ich nie zaatakuje, ale zmiana szyku zarządzona przez Yoshimitsu bardzo utrudniła mu to zadanie - teraz musiał co i rusz oglądać się za siebie, by chłopaki na drugiej linii nie zaliczyli spektakularnego upadku na twarz. W końcu figury nie poruszały się całkowicie samodzielnie, a zgodnie z zalecenie operatora, więc w razie pomyłki taki Struś mógł wejść prosto w drzewo.

W trakcie, jak zagłębiali się w gęstwinę chłopak robił się coraz bardziej niespokojny. Miał przeczucie, że oto właśnie wpadają w sprytnie zastawioną pułapkę. Uczucie to spotęgowało nagłe wyjście stada jeleni, którego - prawdopodobnie - lider uważnie przyjrzał się Kaguyi i Juugo. Jego zachowanie niezwykle przywodziło na myśl celową obserwację, a nie próbę sprawdzenia, czy zagrażają stadu. Bardzo się to Shinsowi nie podobało. W tej sytuacji aż się prosi, żeby podążyć za dziwnym zwierzęciem, ale niemal pewnym jest, że to najprostsza droga aby wpaść w ręce wrogów.

Na domiar złego odejście owego jelenia zakomunikowane zostało przejmującą ciszą, jakby ktoś celowo próbował zatuszować wszystkie dźwięki naokoło i trochę przedobrzył. Wychowany na Pustyni Shins miał ciarki od tej atmosfery - jednak życie w jego ojczystej krainie było prostsze, bo znacznie trudniej było się tam ukryć. A użytkownicy Kibaku Nendo mogli wytropić swoje ofiary z wielu kilometrów. A tutaj to Shins czuł się jak ofiara, wokół której zaciska się pęto pułapki.

Shins pokierował Strusiem z Ame i Gundamem tak, by znalazł się blisko niego i powiedział do towarzyszy - "Nie podoba mi się to, co tu się dzieje. Mam przeczycie, że zaraz się na kogoś nadziejemy. I ten jeleń... proponuję nie dać im czasu na reakcję i zaatakować od razu. Zróbmy tak - Yoshi, Ame i moje 3 klony podążą ścieżką po lewej goniąc zwierzaka. Jestem przekonany, że to najprostsza droga ku przeciwnikowi. Tymczasem ja i Gundan pójdziemy na wprost, równolegle do Was, ale postaramy się nie dawać o sobie znać ich czujkom. Obaj jesteście nastawieni na walkę wręcz, więc ubezpieczani przez moje klony powinniście być w stanie wywołać tam zamieszanie i ściągnąć na siebie ich uwagę. My tymczasem postaramy się ich ominąć i albo zaatakować od tyłu, albo odbić dziewczynę, jeśli ją znajdziemy. Pamiętajcie o sygnale. Jeśli go dostaniecie a nie będę wyczuwał, że wracacie na strusiach, będzie to znak, że potrzebujecie pomocy. Co myślicie o takim planie?"

Chłopak miał nadzieję, ze jego plan zostanie zaaprobowany - ściągnięcie uwagi na dwóch zabijaków z całą pewnością ułatwi mu nie zostanie nieznalezionym. Gdyby tylko się zgodzili i wszystko poszło zgodnie z planem... ale pewnym było, że nawet najlepszy plan zawsze pójdzie nie po myśli planującego.

---

Aktualny wygląd:

https://www.youtube.com/watch?v=5DXlOSFpRpM

---

SPRZĘT WIDOCZNY - bo nie każdy czyta KP

• Torba na glinę (Przy prawym boku na pasie)
• 2 torby zaczepiona z tyłu u pasa
• Kościany miecz - przepasany do pleców
• Maska filtrująca zakrywająca twarz
  

  Ukryty tekst

[Gundan]

Tak więc przemieszczałem się już wraz z rekinem w nowej formacji zarządzanej przez naszego lidera, czyli z tyłu grupy. Co szczerze mówiąc bardziej mi się podobało. W końcu z tyłu czułem się pewniej zwłaszcza, że przede mną jak i obok mnie znajdowali się już shinobi o wiele większym doświadczeniu niż moje. No...przynajmniej taką miałem nadzieję. Czułem też się dzięki temu bardziej doceniony za moją zdolność rozmowy z ptakami, choć nie ukrywanie nieco dziwił mnie fakt, że nikt wcześniej o tym nie pomyślał.
W końcu dla mnie było to równie proste co rozmowa z resztą drużyny. No ale cóż, może reszta nie lubiła rozmawiać z zwierzętami, a może jednak moje zdolności były bardziej unikatowe niż się spodziewałem, kto wie.
Nie zmieniło to jednak moich priorytetów i całą drogę wypatrywałem niespodzianki w postaci zagrożenia o którym wcześniej poinformowali mnie moi ptasi sprzymierzeńcy. Moje mięśnie były spięte maksymalnie by w razie problemu zrobić błyskawiczny odskok do tyłu.
Ogólnie, to właściwie mało co tego nie zrobiłem gdy usłyszałem gwałtowne poruszenie po mojej lewej w zaroślach lasu, który z każdą chwilą wyglądał na ciemniejszy i gęstszy.
Jeleń?! Ufff... - przebiegło mi przez myśl gdy rogacz pojawił się w polu widzenie. Przez chwilę chciałem zignorować zwierzę myśląc, że jak wszelkie tego typu osobniki widząc ludzi, tym bardziej poruszających się na tak cudacznych stworach jakim były te ptakopodobne białe twory Shina, ucieknie. Jednak zachowanie jelenia nieco mnie zaskoczyło.
Po wyglądzie, znając się z naturą od młodych lat zakładałem, że samiec jest przywódcą stada i jak tylko upewni się, że nie zagrozimy reszcie jego braci i sióstr, a następnie ucieknie z nimi. Jednak ten chwilę jeszcze spoglądał w kierunku Yoshimitsu, a następnie w moim.
Nieco mnie to zaniepokiło bo w końcu nie wiedziałem czy wróg nie posiada po swojej stronie kogoś z podobnymi umiejętnościami do moich. Ponadto w obawie upewnili mnie skrzydlaci kamraci, którzy już nie latali tak pewnie wkoło zajadając się swoimi smakołykami, a raczej znaczynali się kryć po drzewach.
- Zwierzę nic nam nie zrobiło, wątpię by dobrowolnie miało zamiar nas zaatakować. - odpowiedziałem na rekacje Shina. Nie chciałem, aby niepotrzebnie Panu Lasu działa się krzywda. W końcu Bambi tylko nam się przyglądał i tak naprawdę to strach mógł w mojej głowie sprawić wrażenie, że ten zachowywał się jakoś podejrzanie. Pewności nie miałem, a przez chwilę przeszła mi przez głowę myśl żeby go zapyatać o wydarzenia w naszej okolicy. Jednak nim zdążyłem zareagować, cokolwiek zapytać ten zaczął się cofać.
- Jednak też mi się nie podoba nasza sytuacja. Głównie z powody reakcji innych naszych towarzyszów. Wydaje mi się, że w naszej okolicy może znajdować się kotoś emanujacy żądzą mordu. Zachowanie ptaków w tej okolicy jest niepojace. Musimy podwoić ostrożność. - tu delikatnie oderwałem swój wzrok od miejsca gdzie pojawił się rogacz i przeniosłem go na małych konfidentów.

  Ukryty tekst

Jeśli rozmowa ze zwierzętami nic nie wniosła do bieżącej sytuacji to kontynuując w odpowiedzi na przemowe brata z rodziny przede mną skinąłem lekko głową bardzo mocno skupiając się na obserwacji otoczenia, również za nami. I jak wcześniej mijając chaszcze delikatnie popuszczałem sobie obserwacje ich zakładając z góry, że skoro nic do tej pory w nich nie dojrzałem to muszą być wolne od zagrożenia. Tak teraz wytężałem wszystkie zmysły by próbować wyłapać każdy w moim odbiorze nie naturalny dźwięk otoczenia. Co powinno iść mi nieco sprawniej zwłaszcza, że w przeszłości spędziłem trochę czasu w lesach nim dotarłem do Shigashi i rodziny.
Niestety moja przeszłość z tym związana miała też nieprzyjemne konsekwencje, które najbardziej dojrzeć mógł Ame. Mianowicie chodziło mi tu o trzęsące się kolana i ręce.
Znów byłem w lesie. Ciemnym lesie, do końca nie wiedząc gdzie właściwie jestem tak jak tamtej nocy gdy po latach między innymi z Tenshin'em i Taisuke uciekaliśmy z tamtego koszmaru. Na myśl o tamtych czasach lekko pobladem na twarzy i rękoma sięgnąłem do torby łapiąc po dwa shurikeny na dłoń.
Uspokuj się! Gundan, to przeszłość jesteś silniejszy niż wtedy! Nie jestem sam, nie jestem sam. Są ze ma moi bracia z rodziny...rodzina mnie nie zostawi. Nie mogę Jej zawieść, Oni liczą na ciebie Gundan. Ptaszek Staszek w razie czego też będzie starał się mi pomóc... Uspokój się, jesteś członkiem Akyamy. Rodzina Ci nie wybaczy jeśli z tchórzysz....CO JA MÓWIĘ SAM SOBIE NIE WYBACZE... OGARNIJ SIE! ODE MNIE ZALEŻY ŻYCIE MOICH BRACI, SKUP SIE!! DASZ RADĘ! Mam dług wobec rodziny, to ona uratowała moje życie! Muszę zrobić co w mojej mocy by ocalić braci, taka jest powinność łuski! - mówiłem do siebie w myślach próbując powstrzymać drżenie rąk oraz kolan. Jednak nie było to takie proste. W końcu wspomnienia tamtych dni katuszy budziły we mnie lęk. Bałem się tego, że sytuacja mogła by się powtórzyć.
Bo co jeśli Nara, z którymi aktualnie podjąłem się walki, współpracują z tamtym zwyrolem, który torturował mnie i innych za dziecka. Co jeśli w walce przegrają i znów trafię na stół?! Niedyskretnie i właściwie mimowolnie moje stopy podsunęła się w stronę Rekina tym samym i mnie samego do niego przybliżają. Starałem się wierzyć w umiejętności moich kompanów jednak nigdy ich wcześniej nie widziałem więc to wcale nie było proste jak wydawało mi się na początku gdy jeszcze w spokoju sobie podróżowaliśmy. Najbardziej jednak liczyłem, że skoro niebiesko włosy wcześniej sam zaproponował mi ochronę to i mnie ochroni.
- Mi odpowiada ten plan. - podsumowałem lekko łamiącym się głosem plan Shina, choć tak naprawdę nawet specjalnie się nad nim nie zastanawiałem. Po prostu odpowiadał mi pomysł w którym ja osobiście miałem nie pojawiać się na głównym planie, choć gdy już przytaknąłem dotarło do mnie, że to oznacza oddalenie się od Ame.
I to w sumie jedna część strategii, która mi nie odpowiadał ale skoro już zdążyłem się na nią zgodzić to postanowiłem nie robić zamieszania zmianą zdania, szczególnie gdy zaczynało robić się niebezpiecznie. A tak właściwie to Shins wyglądał na przynajmniej równie silnego co Rekin, bo w końcu już trochę podróżowaliśmy na jego technice, a nie widać było po nim śladu zmęczenia.

  Ukryty tekst

[Yoshimitsu]

Wędrowanie po umownym froncie wojennym było ryzykowne. Koniec końców byli w miejscu, które zostało wskazane jako wyjątkowo niebezpieczne, a szpiedzy Aburame zostali tutaj prawie wykończeni. Rozwidlenie dróg komplikowały sprawy bo trzeba przemyśleć położenie całej drużyny i kilka następnych kroków. Białowłosy zaczynał zastanawiać się co trzeba zrobić ale po krótkiej chwili jego rozmyślania poszły na bok, zobaczył gwałtowny ruch, a z zarośli wyskoczyło stado jeleni. Największy z nich dziwnie obejrzał sobie Kaguye i młodego Gundana. Ciekawe...
-Gundan wiesz co może być przed Nami, czy poza rojem owadów nic nie wiesz? Yoshi nie czekał na odpowiedź i zeskoczył ze strusia. -Propozycja Shinsa jest przeze mnie do zaakceptowania, Ame pójdziemy przodem. Klony zapewnią nam doskonałą ochronę, zaręczam bo jego zabawki już raz mnie uratowały. Liczył, że Hozuki nie będzie miał nic przeciwko takiej taktyce.
-Jeśli wejdziemy na wrogie jednostki, Gundan w miarę możliwości trzymaj się Shinsa. Dohito był przebiegłym taktykiem, a do tego zawsze mógł wysłać jedyny radar tej drużyny wysoko w powietrze. Młodemu na pewno się nic nie stanie jeżeli się zastosuje.
Kaguya wyciągnął miecz, wolał być gotowy. Czuł, że to pułapka ale i tak miał zamiar w nią wejść.
-Puść pustego Strusia przed Nami, ja i Ame pójdziemy pieszo. Jeśli mają tam coś zastawione to wpadnie w to figura. Zwrócił się do Nendohito. -Jeśli zobaczycie wrogów albo zostaniecie zaatakowani, zabijać od razu. Żadnej litości, nie jesteśmy tutaj żeby schwytać więźnia. Spojrzał jeszcze na Juugo. -Żadza mordu? Jestem Kaguya do licha. Chłopak najwidoczniej nie miał pojęcia kim są Kaguya. Yoshi zaśmiał się w swoich myślach. Machnął ręką do Rekina wskazując mu miejsce, do którego będą zmierzać we dwóch.
-Wchodzimy tam w sam środek robiąc zamieszanie, czy próbujemy się zakraść? Zapytał po cichu niebieskowłosego chłopaka. Taka i taka opcja pasowała chłopakowi więc bez problemu zgodzi się i wskoczy w sam środek robiąc dużo hałasu i zamieszania, ale z pełną aprobatą będzie ukrywał swoją obecność w zaroślach.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Ame]

Ame zdawał sobie sprawę z tego, że byc może konfrontacja z przeciwnikiem jest już blisko. W głowie cały czas rozważał jak zachowuje się rój robaków wobec śmierci właściciela. O ile w ogole można mówić o byciu właścicielem roju, bo tak z perspektywy to raczej Aburame był własnością robaków. W końcu te śmieszne żuczki rozbiegły się po lesie a nie Aburame. Czy władca owadów może sam z siebie zostawić rój? Nie sądził, że wiedza o klanie, po którego stronie zamierzał walczyć może przydać mu się bardziej niż o rzeczywistych przeciwnikach. Z rozważań na ten temat wyrwało go ... no właśnie nic go nie wyrwało. Wyrwał go ten sam dziwny niepokój kiedy zaczynasz czuć pustkę w życiu. Taką przybijającą i niewytłumaczalną a tu się okazuje, że ktoś wyłączył telewizor i wszystko wraca do normy. Powoli zaczynał ogarniać rzeczywistości i miał cichą (równie cichą jak wszystko w koło) nadzieje, że las nie zacznie szeptać po wietnamsku. Gdy napięcie zaczęło sięgać zenitu jak na ostatnim poziomie scary maze'a, pojawiły się jelenie. Jelenie, które miały szczęście, że Ame jechał z tyłu bo pierwszy dostałby kunaiem w żeberka. Kto wie czy nie takiego z notką. Nie był specjalistą od rozmawiania ze zwierzętami, a te nie kojarzyły mu się z niczym. W końcu szczytem komedii byłaby zgraja Nara zmienionych za pomocą henge i czyhających na życia durnych najemników. A jeżeli tak jest to znaczy, że to będzie piękna śmierć. Taka jaką sobie wymarzył. Nie to, że marzył o sposobie śmierci. Teraz naszła go po prostu taka refleksja.
- Faktycznie nie powinniśmy dawać jeleniom szansy na reakcje! - rzucił sarkastycznie dalej nie wierząc w tanią jelenio-pułapkę.
- Plan sam w sobie może być. - tak na prawdę to nie mógł być, ale Ame nie wierzył w jelenie, więc nic mu nie szkodziło się zgodzić. Zgodnie ze słowami Yoshimitsu zeskoczył ze strusia, gdyż samodzielnie miał zakwestionować ich użyteczność jeśli chodzi o mobilność. Na wzmiankę o braku litości dla przeciwników tylko przytaknął. Jakby zamierzał niby dawać komuś jakieś fory.
- Trzymaj się Shinsa. W razie czego spal ten cholerny las żeby zrobić nam przejście. - rzucił na odchodne do Gundama. Cały czas miał nadzieje, że drzewa nie znają wietnamskiego.
- Odwalamy tę szopkę, bo wierzymy, że oni już tam są i na nas czekają. Robimy wejście jak Han na Kami no Hikage. - odpowiedział kościanemu, gdyż uległ presji jego poganiającego spojrzenia. Miał też nadzieje, że białowłosy wie jakie wejście miał Han na KnH.

[Jun'ichi]

Misja wojenna - C


Krwawy las
21 / X

Ame, Gundan, Shins, Yoshimitsu Mimo jasno określonej hierarchii w drużynie, Yoshimitsu nie zapomniał o tym, że współpraca oraz porozumiewanie się z zespołem było lepszym rozwiązaniem niż ślepe podążanie za tylko własnymi pomysłami. W ten sposób cała grupa doszła do wniosku, że jeleń będzie punktem odniesienia i trzeba go śledzić - właśnie dlatego po kilku chwilach drużyna uległa rozpadowi na dwa, mniejsze składy.
Ame, Yoshimitsu Ruszyliście w lewą stronę, kierując się za jeleniem. Razem z Wami podążały trzy klony o twarzach Shinsa, zaś przed Wami (ok 10 m przed) w miarę spokojnie dreptał "pusty" struś, mający spełnić się jako przynęta i mięso armatnie.
Kiedy doszliście do miejsca, gdzie wcześniej stał rogaty jeleń, mogliście ujrzeć pomiędzy liśćmi stado które było wcześniej przez niego prowadzone. Zwierzęta znajdowały się na wprost Was (patrząc na mapę, dwie kratki w górę więc dzieli Was od stada ok. 50 m). Pusty struś Shinsa ruszył przed siebie, kierując się jedyną wolną ścieżką. Po tym jak postawił swój kolejny, lekko niezdarny krok, Waszych uszu dobiegł dziwny, aczkolwiek rozpoznawalny odgłos palącej się notki. Momentalnie zauważyliście, że gliniane zwierzę dosłownie nadepnęło na kawałek papieru skryty pod garścią trawy i tym samym rozpoczęło jego zapłon.
Gundan, Shins Wasza dwójka skierowała się na glinianym strusiu przeciwną ścieżką, prowadzącą w prawą stronę. Tak samo szybko przeszliście tą odległość, którą drugi zespół. Przed Wami nie było nic szczególnego, aż w pewnym momencie zza drzew dokładnie na wprost, wyłonił się ten sam rogacz, którego widzieliście wcześniej. Zdawał się Was jeszcze nie zauważyć, bo spokojnie zbliżył pysk do trawy i już miał jej nieco skubnąć, kiedy nagle jego uszu dotarł jakiś niepokojący odgłos. Zwierze momentalnie zerwało się do ucieczki, zaś swe kroki skierowało w jedyną widoczną dla niego ścieżkę czyli prosto na Was. Póki co widział przed sobą inne zwierzę (strusia) więc może nie uznawał Was za zagrożenie. Czy jednak należało martwić się samym jeleniem, czy może tym co go spłoszyło? Gundan mając większe pojęcie o zachowaniu zwierząt, widział że jeleń najwyraźniej planuje przebiec obok nich i cwałować dalej przed siebie. Tego co go spłoszyło dalej nie było jednak widać ani wyraźnie słychać.
Właściwie ciężko byłoby uznać szarżującego jelenia za wielkie zagrożenie, jednak to co stało się po krótkiej chwili (gdy jeleń już biegnie), mogło zaskoczyć nawet przygotowanych na atak shinobi. Shins siedząc na strusiu i widząc biegnące zwierzę, usłyszał dość wyraźny szelest w krzakach, które znajdowało się po prawej stronie. Wystarczyło delikatne obrócenie głowy, by dostrzec czarną smugę, która wyłoniła się spod krzewu i pędziła prosto w kierunku strusia.

Wyjaśnienia:

UWAGA! - brak mapki, bo nie mam możliwości jej zmodyfikować i dopasować do aktualnej sytuacji. Postaram się wszystko bardzo dokładnie opisać i Was również proszę o dokładnie czytanie i również pisanie dokładnie tego co robicie.

• * Yoshimitsu chciał puścić strusia przodem więc sami razem z klonami idziecie pieszo. Proszę określić w jakiej stoicie formacji. Od strusia na notce dzieli Was 10m. Stoicie dokładnie w tym miejscu, gdzie wcześniej stał jeleń więc na mapce jest to brązowe serce. Struś znajduje się na linii kratki, tuż nad Wami.
  * Shins i Gundan jesteście dokładnie po drugiej stronie mapy. Biegnący na Was jeleń jest jedną kratkę nad Wami i zrównacie się mniej więcej za 3-4 sekundy. Czarna smuga wyłoniła się spod krzaka po prawej stronie, niecałe 3-4 m od Was więc czasu na reakcję jest bardzo mało, a wciąż siedzicie na strusiu.

[Shins]

Plan Shinsa spodobał się drużynie na tyle, że został on wdrożony w życie. Oczywiście, doszło kilka korekt, ale generalnie pomysł został zaakceptowany, a więc Shins wraz z Gundanem ruszyli w swoim kierunku na zwiady, a Yoshimitsu wraz z Ame i trójką klonów ruszyli do szybkiego natarcia na przeciwników, którzy mogą chcieć zastawić na chłopaków pułapkę, zanim owi przeciwnicy będą mieli okazję na zadziałanie.

Głównym problemem jaki Shins do tej pory zauważył było to, że niebezpiecznie dużo chakry zużył jak na tak wczesny etap walk. Tworzenie Strusiów i kilku klonów było jednak chakrożerne. W tej sytuacji żałował, że nie poświęcił wystarczająco dużo czasu na wzmocnienie swojej kontroli chakry, zanim wybrał się na tak niebezpieczną misję. Niemniej jakoś sobie musi poradzić, w najgorszym razie zużyje kapsułkę z chakrą. Albo ucieknie - to też jest opcja. Mogliby w sumie od razu wejść na latającego ptaka i sunąc po niebie podpalać wszystko pod nimi. Co prawda wtedy uratowanie dziewczyny, jeśli jeszcze żyła, zapewne byłoby niemożliwe, ale gdyby wzniecić wystarczająco duży pożar to na pewno jej ciało uległoby zniszczeniu. A przecież o to chodziło.
- - - - - - - - - - - KLONY - - - - - - - - - - - Po lewej, w drużynie Yoshimitsu i Ame klony domyślnie zajęły formację w kształcie trójkąta - dwa klony po bokach an przedzie i jeden z tyłu. Ustawienie było takie, by dwójka shinobich była wewnątrz tej formacji, by dać im chociaż podstawową osłonę. Jeśli Yoshimitsu bądź Ame zdecydują inaczej, klony dostosują się do ich taktyki, jednak wytyczne co do walki pozostają te same - dwa klony mają za zadanie podejść do przeciwnika możliwie jak najbliżej, a trzeci - zdetonowanie ich. Takie markowanie walki wręcz, by zabić przy pomocy wybuchu może zaskoczyć przeciwników, a to często decyduje o zwycięstwie. No i najważniejsze - w momencie walki klony będą utrzymywać dystans od własnych sojuszników około 2m - chyba, że pomoc w walce będzie zmuszała klony do podejścia bliżej, ale wtedy oczywiście detonacji nie będzie.

Sugestia Yoshimitsu, by Struś biegł jako pierwszy okazała się słuszną - uruchomiona przez niego notka sprawiła w innym przypadku mogłaby zostać przez nich niezauważona i porządnie ich poturbować. A tak - mieli okazję zareagować i w jakiś sposób uchronić się przed tą pułapką. Klony jednak postanowiły poczekać na dokładne instrukcje os Yoshimitsu, natomiast kontrolowany przez nie Struś pobiegł dalej aby sprawdzić, czy na ziemi nie ma więcej notek wybuchowych.
- - - - - - - - - - - SHINS - - - - - - - - - - - Tymczasem po drugiej stronie Shins i Gundan zauważyli dziwnego jelenia, który jakby nigdy nic skubał sobie trawę, by po chwili rozpocząć bieg w ich kierunku. Mogło się wydawać, że został czymś spłoszony - ale jeśli wszytko poszło dobrze, to mogła to być ekipa Yoshimitsu... chociaż Shins wiedział, gdzie oni się znajdują i raczej byli jeszcze daleko. Młody mafiona zaczął zastanawiać się, cóż też mogło spowodować tak gwałtowną reakcję zwierzęcia...

Nie dane było jednak Shinsowy zbyt długie zastanawianie się nad powodem reakcji nadciągającego rogacza, gdyż usłyszał niewielki szelest w prawej strony, a następnie sunącą ku nim czarną smugę. "CIEŃ!" - przeszło przez głowę chłopakowi. Taki wniosek przyszedł mu do głowy z dwóch powodów - po pierwsze smuga ta przypominała ruchomy cień, a po drugie właśnie tego się spodziewał, bazując na relacji Yoshimitsu, jaką podzielił się on na temat potencjalnego wroga jeszcze w obozie. Dla Shinsa jasnym było, że właśnie wpadli w pułapkę. Pozwolenie przeciwnikowi na dotarcie tym cieniem blisko nich na pewno nie było dobrym pomysłem, jednak czas na reakcję był bardzo krótki. Za krótki, by wymyślić coś ekonomicznego, trzeba było działać szybko - i oby skutecznie!

Chłopak szybko sformował pieczęć tygrysa, a między Strusiem a smugą cienia wyrastać zaczęła potężna kamienna ściana o wysokości 50m i pełnym wymiarze szerokości uniemożliwiająca przeciwnikowi ich obserwację. A jeśli nie będzie ich widział, to i nie będzie mógł ich złapać w swoją technikę. W tym samym czasie, gdy ściana zaczęła rosnąć Struś zeskoczył z niej, a chłopak machnął Gundanowi głową w kierunku znikającego za zasłoną lasu i powiedział z zajadłością w głosie - "Właź na górę i spal im ten cholerny las! Niech się smażą!" - miał nadzieję, że towarzysz nie będzie zwlekał i ruszy zgodnie z jego poleceniem.

Sam Shins natomiast przemieści Strusia tak, by zszedł z miejsca, w którym powstawała ściana a równocześnie odsunął się z drogi nadbiegającego zwierzęcia i skupi się na obserwacji poczynań jelenia - jeśli ten spróbuje zaatakować, to Struś będzie świetnie nadawał się do walki wręcz przeciw upierdliwego królowi lasu. Jeśli nie, to chłopak jedynie będzie go obserwował, by zobaczyć co też teraz uczyni.

Gdyby mimo tworzenia ściany i uników na Strusiu cień miałby go złapać to chłopak zeskoczy ze Strusia w takim kierunku, by cień nie mógł tak ostro zawrócić, mając nadzieje, że starczy mu czasu aż ściana odetnie go od przeciwnika.

---

Aktualny wygląd:

https://www.youtube.com/watch?v=5DXlOSFpRpM

---

SPRZĘT WIDOCZNY - bo nie każdy czyta KP

• Torba na glinę (Przy prawym boku na pasie)
• 2 torby zaczepiona z tyłu u pasa
• Kościany miecz - przepasany do pleców
• Maska filtrująca zakrywająca twarz
  

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Ame]

Ame zdecydował się nie utrudniać realizacji planu reszty ekipy. Sam nie miał lepszego, a bierność na wojnie wydawała się najgłupszym rozwiązaniem. Bez przekonania wraz z kościejem poszli w ślad za jeleniem. Miał tylko nadzieje, że to nie oni się nim koniec końców okażą. Ame chciałby zostać przynajmniej na randze łosia. Z Yoshimitsu określili, że nie bawią się w półśrodki, więc szli pewni siebie przez środek ścieżki mając za straż przyboczną trzy klony Shinsa. Swoją drogą to ten musi być genialny w kontroli czakry albo być wyjątkowo nieostrożny jeśli chodzi o jej wydatkowanie i było już za późno żeby go zapytać. Przed nimi niezdarnym krokiem człapał ich poprzedni środek transportu, który teraz robił za przynętę i jednocześnie pułapkę.
- Do tej pory idzie nieźle. - rzucił w momencie gdy zajmowali pozycje, na której wcześniej znajdował się potężny samiec alfa stada. Teraz z zarośli wystawało stado, które dalej chyba im się przyglądało. Przynajmniej co raz bardziej paranoiczne myśli kazały mu myśleć, że jelenie ich obserwują. Gdzieś tam wśród liści kołysały się poroża i wystawały puchate jelenie ogonki. Nie zdawały sobie sprawy, że kwestia zemsty za matkę Bambiego to nie ta opowieść. Struś dalej mknął sobie ścieżynką na spotkanie przeznaczenia, które spotkał dużo szybciej niż Hozuki zakładał. W momencie gdy usłyszał charakterystyczny syk, odskoczył dwa kroki do tyłu. Po chwili gliniany łamaga zniknął gdzieś w eksplozji notki. Zasięg takiej zabawki nie jest zbyt imponujący, ale to nie o to chodziło. Ame był świadomy, że jednak Nara pokusili się o tak tani trik i to jednak jest najtańsza pułapka jaką w życiu widział.
- Zaczyna się zabawa. - powiedział. Tak po prostu, bez emocjonowania się. Atak póki co nie nastąpił. Można założyć, że to tylko pułapki, które mają ich zatrzymać. Z drugiej strony mogli zdetonować strusia, żeby uspokoić grupę, która myśli, iż ma do czynienia tylko z pułapkami, a atak nadejdzie w najmniej spodziewanym momencie. Ame w biegu złożył trzy pieczęcie. Biegł w kierunku miejsca, gdzie wcześniej struś zdetonował pułapkę. Moment przez tym miejscem zamierzał chlusnąć w przód wodną techniką, żeby zmoczyć ewentualne pułapki i uczynić je niezdatnymi do użytku. Nie sądził, że w długofalowej perspektywie ma to sens, ale chciał przede wszystkim sprawdzić czy to jednorazowa niespodzianka, czy czeka ich droga przez mękę.

  Ukryty tekst

[Yoshimitsu]

Rozpoczęły się wojenne podchody. Każdy Kaguya był nauczony podstaw taktyki wojskowej więc wiedział o tym, że każda ze stron próbuje wybadać co potrafi ich przeciwnik. Członkowie klanu Nara pewnie posiadali wiedzę o swoich sąsiadach z Aburame ale przecież banda najemników mogła być czymś nowym. Yoshi wiedział na czym to polega i miał zamiar odwlekać używanie swoich wyjątkowych umiejętności. Gdy on i Hozuki oddalili się od swoich towarzyszy, mogli zauważyć stado spokojnie skubiące trawkę. Zwierzęta były stosunkowo spokojne ale wydawały się obserwować mężczyzn.
Yoshimitsu pierwszy raz w życiu był chociaż odrobinę ostrożny i główną drogą wysłał strusia, który po kilkunastu krokach wdepnął na notkę. Białowłosy usłyszał charakterystyczny dźwięk i już wiedział, że miał rację. Pułapka, całe szczęście wpadła w nią figura Shinsa. Ame wyskoczył niczym torpeda, składając trzy pieczęci po czym zaczął korzystać ze swojego żywiołu. Nie zaskoczył chłopaka, korzystał z wody. Yoshi był bardziej oszczędny w swoich działaniach, podbiegł do figury, złapał za strój jednego z klonów Shinsa i zasłonił się przed ewentualnymi odłamkami i uderzeniem ciepła. Ciekawe czy żywy by mi na to pozwolił. Rozmarzył się żeby po chwili wrócić na ziemię.
Kaguya wypuścił klona, poprawił swoją dłoń, która spoczywała na rękojeści miecza i ruszył za Rekinem. -Jeden z Was niech rusza do oryginału, pozostała dwójka, osłaniać Nas. Zwrócił się do klonów po kilku pierwszych krokach w kierunku towarzysza.
-Widzisz kogoś? Możliwe, że Rekin widział coś więcej niż kilka drzewek, które zaobserwował Kaguya. Yoshimitsu w przypadku zobaczenia przeciwnika, będzie uważał na cień ale natychmiastowo przeprowadzi atak mieczem z całą swoją prędkością.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Gundan]

Gdy się rozdzieliliśmy z Ame i Yoshimitsu zostałem sam na sam z Shinsem i jego cudnaczną techniką. Z początku zapowiadało się spokojnie, ot dreptaliśmy sobie na ptakopodobnym stworze przed siebie aż całą naszą sielanke zaklocił nie kto inny jak Pan jeleń. I tak szczerze co raz bardziej zaczynam nie cierpieć tych zwierząt.
Choć z początku nic takiego się nie działo, ot nasz rogacz postanowił napełnić swój brzuch okokiczną trawą gdy raptem ewidentnie czymś spłoszony zaczął biec w kierunku, z którego wspólnie z starszym bratem właśnie jechaliśmy. I w sumie sama jego szarża wydawała się nie być niczym strasznym ot przebiegł by gdzieś obok nas i uciekł dalej. Ale oczywiście, nie mógł go spłoszyć nasz ptakostwór tylko zasadzka wroga.
Otóż po ziemi ciągnęła w naszym kierunku dziwna smuga. I pewnie w normalnych warunkach bym to zignorował jednak tu będąc na wojnie nic co odstawało od normy nie mogło być ignorowane. No chyba, że komuś spieszno na partie shogi z przodkami.
Tak więc gdy tylko dostrzegłem potencjalne zagrożenie moje mięśnie, które cały czas starałem się przygotowywać na takie sytuacje zmuszam do jak najszybszego uskoku w tył. Mniej więcej w tym czasie powinienem pewnie słyszeć polecenie Shinsa, a przede mną powinienem kształtować się kamienny mur. W każdym razie na dźwięk słowa "spal" postanowiłem nie zastanawiać się bardziej nad zadaniem i zaczynam formować pieczęci natomiast mój kolega może zauważyć o ile zauważy jak moje ciało do połowy pokrywa się dziwacznym czarnym wzorem.
Wewnątrz targały mną różne uczucia, z jednej strony chciałem zrobić wszystko by przetrwać, z drugiej ogromny strach przed niepowodzeniem. Natomiast z trzeciej czułem pewien zawód w końcu daliśmy się złapać jak małe dzieci. Nie dość, że rozdzieliliśmy i tak niewielkie siły jakimi dysponowaliśmy to jeszcze wpadliśmy w pułapkę.
Moja akcja natomiast zależy nieco od sytuacji jeśli zdążyłem złożyć wszystkie pieczęci przed zasłonieciem celu przez ścianę towarzysza to pluje ogniem przed siebie w kierunku z którego najprawdopodobniej zmierza do nas cień. Jeśli natomiast ściana zdążyła już mnie i Glinianego kumpla odciąć od napastników to wybiega z lewej strony aby wystrzelić strunień śmiercionośnego żywiołu destrukcji w zapamiętanym kierunku.

  Ukryty tekst