Las na granicy Kaigan i Midori

[Ame]

Niby fajnie, że nie trzeba nic robić. Ame podczas tej wojny nie musiał sobie brudzić rączek. Nie musiał zatopić w nikim swojego ostrza, ot kilka razy użył jakiś wodnych jutsu, które robiły głównie za zasłony i odwracacze uwagi. Teraz miało się to zmienić, został sam na sam z przeciwnikiem, chciał błyskawicznie zaatakować po pozybciu się notki, ale coś przemknęło obok niego. Zobaczył cudowną scenę, w której Gundan rozrywa cieniasa. Nie było czasu na interwencje, Hozuki tylko lekko jęknął gdy zobaczył kastet wbity w policzek młodego. To jednak było coś więcej. Nie spodziewał się po nim aż takiej siły i wytrzymałości. Nic sobie nie zrobił z obrażeń i dokończył dzieła zniszczenia.
- Całkiem nieźle! - krzyknął do Gundana gdy los Nary był już przesądzony. Zakładał, że trzeba kontynuować pościg, ale coś było nie tak. Ame zaczął coś podejrzewać kiedy tamten wyjął bez zająknięcia broń z twarzy i przeszył go morderczym spojrzeniem. Niebieskowłosy nie znał sztuczki, której używał, ale wyglądało na to, że ceną za to jest brak poczytalności. Wszystkie jego cechy fizyczne uległy polepszeniu. Wcześniej nie był tak szybki i tak silny. Nie mówiąc już o tym, że gdyby nie ta przemiana to szybciej by się popłakał po obrażeniach od Nara niż wykazywał mordercze intencje. Ame nie był z natury optymistą. Domyślał się, że coś jest nie tak i dlatego wziął pigułkę żywnościową. Nie mógł przewidzieć czy da się go uspokoić albo unieruchomić i odprowadzić do specjalisty. Przegryzał pigułę i czekał na atak młodego w pozycji wskazującej na gotowość do reakcji. Wyglądało na to, że będzie musiał pobrudzić sobie rączki, a może nawet i ostrze.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

[Gundan]

Emocje, emocje, emocje! Jak to się stało nie wiem ale raptem z mojej głowy wszystko zniknęło. Cała moja osobowość jakby gdzieś uleciała zostałem tylko ja i cel. Nic wkoło się nie liczyło tylko uśmiercenie tego marnego śmiecia. Zbliżyłem się najszybciej jak tylko potrafiłem i złapałem go niczym wędkarz grubą rybę. Czułem dumę, radość wręcz niepohamowaną radość z tego, że w końcu przyszedł czas zapłaty. Jednak moja rybka jeszcze chwilę się trzepotała zostawiając mi swoją broń w policzkach. Poczułem fale gniewu, ogarniającej mnie złości, że coś tak marnego ma czelność się opierać więc najzwyczajniej w świecie postanowiłem odpłacić się mu pięknym zanadonne.
Nawet ciężko opisać słowami jak się czułem w momencie gdy mój topór rozpłatał jego nędzne truchło, a krew popłynęła po moim ciele. To było cudowne uczucie ekscytacja, gniew i dziwna przyjemność w jednym, a wisieńką na torcie było poczucie siły.
Niestety to uczucie nie trwało to zbyt długo, szybko ta zaczęło ze mnie schodzić ale ja chciałem więcej. Można powiedzieć, że byłem niczym narkoman na głodzie więc chyba zrozumiałe, że ten głód chciałem zaspokoić najszybciej jak to tylko możliwe nie myśląc nawet nad konsekwencjami.
Niestety pierwsza osobą jaką dostrzegłem był Ame, którego ogólnie całkiem polubiłem z faktu, że to on jako pierwszy stwierdził na początku że będzie mnie ochraniał. Niestety nie byłem tym samym Gundanem, uśmiechąłem się w jego stronę bardzo szeroko odsłaniając zęby i bez zastanowienia ruszyłem mamrocząc pod nosem.
- Zabić, zabić, zabić, zabić, zabić, zabić, zabić! - powtarzałem za każdym razem co raz głośniej wykonując ten sam manewr, który poskutkował przeciwko Nara. Czyli złapać się łapą gałęzi żeby nabrać większej prędkości, złapać i rozpłatać toporem. Oczywiście staracjac się moją bronią zasłonić przed ewentualnymi pociskami miotanymi. Jeśli jednak zamiast pocisku leci we mnie jakaś technika to również za pomocą łapy przyciągam się do jakiegoś drzewa obok, żeby najzwyczajniej w świecie zrobić unik i ponownie przystąpić do szrży.
- Jak już go zabije pozabijam wszystkich Nara i Aburame też pozabijam. Pozabijam wszystkich! Tylko kogo lepiej zabić najpierw Aburame czy Nara. Nara! Aburame! Ale to Nara nas skrzywdzili teraz powinienem zabić Aburame to ich wina więc zabije Ame! - przeszła mi myśl przez głowę chaotyczna ale przyjemna do tego stopnia, że maniakalny śmiech sam wyrwał mi się z gardła.
-Hahahahahaha hahahahaha, hahahahaha giiiiń hahaha hahaha hahahahahaha ha!

  Ukryty tekst

[Jun'ichi]

Misja wojenna - C


Krwawy las
79 / X Shins z całą pewnością był bardzo przydatnym członkiem drużyny, któremu bez dwóch zdań Yoshimitsu mógł teraz zawdzięczać życie. Silny uścisk glinianych, ptasich łap sprawił, że Kaguya wydał z siebie niekontrolowany okrzyk cierpienia, zaś jego skóra w wielu miejscach paliła żywym ogniem. W niektórych miejscach pojawiła się nawet krew, co nie wróżyło niczego dobrego dla stanu jego zdrowia. Mimo to zdanie wydawało się być wykonane, bo oto spomiędzy bandaży wyłoniła się twarz młodziutkiej dziewczyny o czarnych włosach i oczach skrytych za lekko przekrzywionymi okularami. Początkowo zdawała się nieprzytomna ale najwyraźniej powiew świeżego powietrza przywrócił ją do świadomości i próbowała ona w pierwszej sekundzie wyrwać się z ciasnego jeszcze bandaża, który okalał resztę jej ciała. Dopiero słysząc słowa Shinsa, zaprzestała dziwnych ruchów i pozwoliła mu pozbyć się pozostałości białego kokonu w którym była transportowana.
Kim jesteście? Przysłało Was dowództwo? Jak daleko mnie zabrali? - zarzuciła swojego wybawcę pytaniami, by po chwili zupełnie o tym zapomnieć na widok ogromnego, białego ptaka, który pojawił się przed nią niosąc w łapach zakrwawionego, mięsnego jeża, który w dodatku zaczął bredzić coś o przytulaniu zamiast bicia.
Czyli to nadal sen... - Aburame szepnęła sama do siebie uśmiechając się delikatnie.
Po chwili Shins próbował już wzlecieć ponad korony drzew razem z uratowanymi osobami, jednak ciężar był zbyt duży i trzeba było pozostawić kamiennego klona na pastwę losu. Pomachał on ze smutkiem w oczach swemu oryginałowi po czym wszedł do bagna i tam najpewniej wiódł szczęśliwe życie do końca świata i dzień dłużej. Dopiero z takim ciężarem, gliniane stworzenie ledwo dało radę wznieść się ku górze i powoli przeć do przodu, w stronę gdzie pozostawał Ame i Gundan wraz ze swoim rywalem.

W tym samym czasie w głowie Gundana pojawiały się coraz bardziej makabryczne i brutalne myśli. Do tej pory względnie spokojny chłopak przeobraził się w chodzącą maszynę do zabijania, z której oczu biła najczystsza chęć mordu, którą jego towarzysz dość szybko zrozumiał i przygotował się na to co miało nastąpić. Jugo ze śmiechem psychopaty na ustach ruszył w stronę swojego towarzysza w taki sam sposób, jak chwilę wcześniej - niczym sprawny gibon wykorzystując rozmieszczenie gałęzi. Nabrał w ten sposób wystarczająco dużą prędkość, by Amy zauważył różnicę między spokojnym, a wściekłym chłopakiem. Nadal jednak furia jakiej doznał chłopak nie pozwalała mu mierzyć się na równi z Hoozukim, który z głośnym chrupnięciem przegryzł pigułkę i przyjął pozycję gotowości.
Dla kogoś obserwującego wszystko z boku, starcie dwóch towarzyszy mogło być imponujące - Gundan niczym żywy pocisk wleciał prosto w Ame, próbując pochwycić jego ciało, jednak to rozpadło się na wodę co było dla chłopaka sporym zaskoczeniem. Zaraz za powiększoną łapą, nadleciała reszta ciała pokrytego dziwnymi znakami jednak ono również przeleciało przez Ame jedynie rozbryzgując go na miliony kropelek wody, które jakimś cudem zbierały się po chwili w jedną całość, by odtworzyć sylwetkę młodzieńca. Jedna z kończyn pozostała jednak w formie wody i utrzymywała się na ramieniu Jugo, stopniowo pnąc się ku górze jakby do jego głowy. Gundan dzięki rozpędowi jakiego nabrał, dość szybko znalazł się poza zasięgiem ramienia Ame, dlatego też woda nie sięgnęła celu. To jednak nie miało znaczenia, bo jeszcze bardziej rozwścieczony Jugo chwycił się kolejnej gałęzi i zrobił imponująco szybką nawrotkę by ponownie wykonać podobny atak. Tym razem topór stworzony z jego ręki przeciął Ame na pół na wysokości klatki piersiowej, zaś pełne nienawiści oczy ujrzały tylko... pewność siebie w oczach "zabijanego" właśnie oponenta. Ame nie należał do ludzi, którzy dwa razy popełniają ten sam błąd, dlatego tym razem jego ramiona chwyciły Gundana i zamieniły się w wodę, tworząc wokół jego głowy sporą bańkę, z której nie było możliwości ucieczki. Obydwaj pędzili teraz przed siebie niesieni przez siłę rozpędu, zaś podróż ta skończyła się na jednym z drzew, w które Jugo uderzył ze sporym impetem i opadł na znajdująca się poniżej gałąź. Przez długą chwilę chłopak walczył próbując złapać oddech, jednak ostatecznie uległ sprytnej sztuczce rodu Hozuki i stracił przytomność, a tym samym ustał jego morderczy szał. W tym też momencie nad dwójką pojawił się biały ptak niosący na plecach trzy osoby. Ame uniósł głowę i ujrzał Shinsa oraz ledwie zipiącego Yoshimitsu, którzy wpatrywali się w jego zamienione w wodę ramiona, schodzące właśnie z głowy nieprzytomnego Gundana.

[Gundan]

Starcie z Ame nie trwało zbyt długo, mimo mojej furii przeciwnik okazał się po prostu zbyt potężny. Niestety wtedy to do mnie nie dotarło, właściwie... to bardzo niewiele do mnie docierało. Jedynie jakaś dziwna ochota na falki. Oczywiście na krew i mordowanie również ale też na flaki.
Ogólnie to wszystko by mi się pewnie udało gdyby nie ten niezniszczalny Ame, jak by to był Skwarek bądź Shins bardzo możliwe, że skończyło by się to inaczej. Jednak wodny wojownik posiadał specjalną zdolność, która mimo szału wywołała u mnie zdziwienie ale to chyba normalna reakcja gdy twój cel zmienia się w wodę. To trochę uczucie jakby zgnieść taki bardzo miękki pomidor. Tylko, że ten pomidor później wrócił do poprzedniego stanu, a później zaczyna Cię podtapiać.
Moje ciało miotało się jak oszalałe próbując wydostać się i złapać oddech jednak nie było to możliwe. Los się ode mnie odwrócił, każdy gwałtowny ruch zużywał resztki drogocennego telnu w moim organizmie, aż w końcu zaczęłem opadać z sił. Moje kończyny przestawały się ruszać a i tak już wcześniej ograniczona świadomość zaczynała zatracać się w ciemności, aż w końcu głębia Ame pochłonęła mnie całkowicie.

- Gdzie ja jestem? Czemu jest tu tak ciemno? Kim ja jestem? Co ja tu robię? Czy ja jestem?
Stałem sam pośród ciemności jedynie moja postać stała jakby w jedynym lekko oświetlonym miejscu. Mój głosy był spokojny i jakby dobiegał z tego otaczającego mnie mroku. Z dziwnego powodu nie czułem zmęczenia spowodowanego utratą chakry, ani żadnego bólu. Wydawało mi się tak dziwnie spokójnie ale pusto. Nie wiem ile właściwie czasu tak stałem i w jakiś sposób obserwowałem swoje własne ciało. W miejscu w którym byłem nie było sposobu na na ustalenie upływu czasu nic się tu nie zmieniało. Aż w końcu zamrugałem i raptem zniknąłem, przestałem widzieć samego siebie. Wyciągnąłem dłoń przed siebie, ta ręką była jakaś dziwna wręcz obca. Jednak miałem stu procentową pewność że była moja.
- Znowu jestem w swoim ciele... Czy ja umarłem? Przecież...ostatnie co pamiętam to pościg za Nara. Rozejrzałem się ponownie po czym wyciągnąłem kolejną dłoń i zacząłem się jej bacznie przyglądać. To zdecydowanie też była moja ręką ale z jakiegoś powodu też wydawała mi się obca.
- Chyba umarłem...ciekawe. Mam nadzieję, że przynajmniej im się uda dokończyć tą misję. Tak musiało się to skończyć, tylko jak ja umarłem... Oczywiście wszystko to działo się tylko i wyłącznie w mojej głowie, bo ciałko leżało bez ruchu na gałęzi.

[Shins]

Zadanie zdawało się być zakończone - przeciwnicy zabici (może poza jednym, o którym Nendouhito nie wiedział co się z nim dzieje, ale zostawił to do rozwiązania Ame i Gundanowi), dziewczyna uratowana, Yoshimitsu względnie bezpieczny. Wszystko zdawało się być pod kontrolą, tak więc cała trójka - niestety bez klona, który okazał się już zbyt ciężki - weszła na grzbiet glinianego ptaka - "Żaden sen. To taka moja mała sztuczka. A jesteśmy jeszcze w Kaigan, choć blisko granicy" - powiedział dziewczynie, gdy ptak wzlatywał ponad korony drzew - "Teraz musimy namierzyć gdzie są te dwa obiboki, co z nami przyszli i się zbieramy do obozu. Dość już mam tego lasu. Na pustyni nie ma tyle drzew..."

Namierzenie towarzyszy nie było problemem - sondy, za które robiły małe gliniane robaczki umiejscowione przy pozostałych członkach drużyny, po raz kolejny świetnie zdały egzamin pozwalając młodemu Douhito obrać kurs bezpośrednio na jego towarzyszy. W jego głowie obijało się coś, że miał dać im sygnał do odwrotu, ale chyba nie ma takiego zagrożenia, by nie można było do nich podlecieć i zabrać ich ze sobą. Z tym, że na drugim ptaszku.

Gdy ekipa doleciała do Houzukiego i Juugo ich oczom ukazała się dziwna scena - obaj, zamiast współpracować, walczyli przeciw sobie. Shins zobaczył, jak z ciała Gundana znikają dziwne wzory, a z kolei ciała Ame zmienia się z powrotem z wody w normalną tkankę - "Co do kurwy?! Co Wy tu odpierdalacie?!" - zapytał mocno zdenerwowany. Co gdyby im odwaliło wcześniej? Gdy jeszcze przeciwnicy im zagrażali. Przecież takie zabawy zabawy zagrażają powodzeniu misji. A nie po to się tłukł przez pół lasu, żeby teraz zawalić zadanie z powodu jakiś idiotów.

"Dobra, inaczej. Zbieramy się do obozu. Ja lecę z Tobą" - tutaj zwracał się do Ame - "I z dziewczyną. A Gundana i Yoshimitsu odprowadzi mój klon". Po tych słowach Shins stworzył kolejnego ptaka oraz glinianego klona - "Trza się zwijać z tego lasu, bo już mnie on mocno wkurwia". Następnie dwa ptaki wzbiły się w niebo i poleciały w kierunku obozu, wprost pod namiot, w którym rezydował ich zleceniodawca.

  Ukryty tekst

---

Aktualny wygląd:

https://www.youtube.com/watch?v=5DXlOSFpRpM

---

SPRZĘT WIDOCZNY - bo nie każdy czyta KP

• Torba na glinę (Przy prawym boku na pasie)
• 2 torby zaczepiona z tyłu u pasa
• Kościany miecz - przepasany do pleców
• Maska filtrująca zakrywająca twarz
  

  Ukryty tekst

[Yoshimitsu]

Yoshimitsu podczas całej wojennej wyprawy był niczym manekin do testów bezpieczeństwa. Czy kości Kaguya wytrzymają wybuch o sile dwóch notek? Nie, ale zamortyzują go na tyle żeby użytkownik Karamatsu mógł przeżyć mimo licznych oparzeń.
Czy charakter białowłosego pchał go w ramiona kostuchy? Owszem, bez dwóch zdań ale po co miałby go zmieniać? Przecież jest z rodu szaleńców zakochanych w wojnie i przemocy. Wojna pokazała, że Pazur nie podejmuje złych decyzji w kierowaniu grupą, lecz jest bardzo niecierpliwy jeśli chodzi o włączanie się do walki. Może te doświadczenia spowodują, że sam Yoshi stanie się bardziej ostrożny...
Wracając do samej sytuacji, w której był kościany shinobi. Martwa twarz przeciwnika, liczne poparzenia i truchło ciągnące go za sobą w bagno. Ryzykowny manewr opłacił się i Kaguya mógł rozkoszować się zabójstwem. Zaufał Shinsowi, że ten wyciągnie go z bagna i ten nie zawiódł pokładanych w Nim nadziei. -Shins, złożysz raport. Jesteś najstarszy rangą z obecnych członków rodziny. Powiedział w kierunku Dohito, zaraz po tym jak przestał jęczeć, z bólu.
Kiedy tylko Yoshimitsu doszedł do tego, że mumia to ich cel uspokoił się. Wszak niewykonanie zadania byłoby ujmą na jego honorze. -Zabieraj Nas z tego cholernego lasu, byle szybko. Głównodowodzący chciał jak najszybciej wrócić do obozu i oddać "szpiega" w ręce Aburame. Chciał skończyć te misję i wracać na pustynie, wrócić do swojej wioski żeby odrobinę odpocząć. Teraz pozostało mu rozluźnić się, w pełni ufając szurniętemu Dohito.

[Ame]

Przewidywania Ame sprawdziły się. Gundanowi faktycznie odwaliło jakby wziął o jedno kółko dopalaczy za dużo. Do tego jeszcze to porównania do sprawnego bigona. Teraz wszystko składa się do kupy. Tak jak zakładał, w zwarciu nie próbował mu zrobić krzywdy. Zakładał, że w tym szale chłopak nie będzie na tyle racjonalny, że zrozumie, iż w ten sposób nic nie osiągnie. Raz po raz rozpryskiwał go na miliony kropel. Prawie mu się udało już wtedy wykonać magiczną sztuczkę, ale Gundan był zbyt wściekły, żeby go tak po prostu pochwycić. Na szczęście ponowny atak nastąpił równie szybko, więc Ame nie umarł z nudów po drodze. Tym razem topór rozpłatał go na dwie części. To znaczy tak pewnie by się stało gdyby nie zamiana w wodę. To dało idealną okazję do oplecenia całej wody wokół jego głowy. Tą wodą był oczywiście Hozuki. Gorzej, że do końca tego nie przemyślał. Spanikowany Gundan mógł wrzucić ich prosto o bagna, ale wycelował dobrze i rozbił się o jakieś drzewo i tak już został. Domyślnie ogłuszony bardziej przez technikę niż zderzenie z drzewem. Chwile później nadleciał Shins z resztą bandy.
- Potrzebował miłości, bo chyba przedawkował jakieś grzybki. - rzucił wzruszając ramionami.
- A tak na poważnie, to nie wiedziałem, że może mu tak odjebać, ale jak widać wszystko pod kontrolą. - powiedział wskakując na pokład do Shinsa. Wyglądało na to, że znaleźli dziewczynę i jakimś cudem, mimo dwóch nieprzytomnych udało im się osiągnąć cel. Definitywnie warty zapamiętania moment.

[Jun'ichi]

Misja wojenna - C


Krwawy las
84 / X Las nad Kaigan od dłuższego czasu nawiedzały walczące między sobą oddziały, nieustające rozlewy krwi i wybuchy, jednak nie było jeszcze białych, wielkich, glinianych ptaków które pojawiały się znikąd i były dość wyraźnie widoczne na czystym, błękitnym niebie. Prawdopodobnie to właśnie dzięki temu Wasza drużyna została dość szybko zauważona co poskutkowało tym, że nagle wokół Waszych transportowców pojawiły się znane Wam już, malutkie lecz bardzo liczne owady. Krążyły one pod lecącymi ptakami, zaś po chwili towarzysząca Wam Aburame wystawiła przed siebie palec, na którym siadł jeden z owadów.
Bezpieczni... znaleźli nas... - uśmiechnęła się dziewczyna po czym jej ciało zwiotczało i oparło się o siedzącego obok Ame. Owad zleciał z jej dłoni, zaś chmara lecąca pod Wami zniżyła lot i zniknęła gdzieś w dole pomiędzy drzewami. W dole Ame zauważył, że między drzewami majaczą jakieś postacie, które zdawały się Was obserwować. Odziane były w długie płaszcze i ciemne okulary, co zapewne wiązało ich z klanem Aburame. Później nawet sokole oczy Hoozukiego nie widziały ich aż dotarli do obozu rekrutacyjnego.

Kiedy dwa, białe ptaki lądowały na środku obozu, ludzie wokół mimowolnie zaczęli zwracać na całą sytuację nieco większą uwagę. Liczba spojrzeń skierowanych na całą piątkę wzrastała, a nowe osoby wychodziły z namiotów by sprawdzić czemu wszyscy tak ucichli. Wreszcie zaczęliście schodzić na stały ląd i wtedy też wszystkim ukazała się zaginiona w akcji kobieta Aburame. Niektórzy zaczęli szeptać coś między sobą, aż wreszcie ktoś zaczął klaskać co momentalnie przeobraziło się w gromkie brawa a wykonanie misji. Najwyraźniej uratowanie kobiety było istotne, a jej zaginięcie poruszyło więcej osób niż mogło się z początku zdawać. Ta przyjemna atmosfera nie trwała jednak długo, bo po chwili pokazał się przed Wami człowiek, od którego przyjęliście zlecenie.
Udało się Wam! W dodatku wróciliście... - tutaj rozejrzał się po stanie fizycznym każdego z Was. Na twarzach zmęczenie, na ciała krew i brud, to wszystko świadczyło o tym, że misja nie należała do łatwych.
Wszyscy wróciliście względnie cali, niesamowite. - przez moment mężczyzna wpatrywał się w Was z podziwem, lecz chwilę później przywołał gestem ręki ekipę medyków, którzy od razu zabrali młodą Aburame oraz Yoshimitsu, z którego powoli zaczęła schodzić adrenalina co też spowodowało ogromne zwiększenie bólu, jaki odczuwał na całym ciele.
Też stawcie się w namiocie medyków, odpocznijcie, zjedzcie... panowie, nawet nie wiecie jak bardzo pomogliście Naszej sprawie. Nie podejrzewałem, że pójdzie Wam aż tak dobrze, z pewnością wspomnę o tym Waszym przełożonym. Porozmawiamy kiedy wszyscy będą już w stanie ustać na własnych nogach, póki co rozejść się.

Misja zakończona sukcesem!

  Ukryty tekst

[Shins]

Podróż do obozu była spokojna i obyła się bez niespodzianek. W każdym razie bez takich, które mogłyby utrudnić całej piątce życie - bo obecność zwiadowców Aburame jednak odrobinę zaskoczyła chłopaka. Po dłuższym zastanowieniu doszedł do wniosku, że właściwie to można się było tego spodziewać, ale jednak przy pierwszy kontakcie się zdziwił. Po wylądowaniu w obozie czekała ich jeszcze wizyta z przełożonym - a ta, na szczęście, była krótka. Pozwolono im odpocząć, a Toshimitsu zabrali medycy. Całe szczęście, bo taka interwencja na pewno jest wskazana. Teraz jednak Shins poszedł odpocząć sądząc, że Gundan i Ame podąża za nim. W najbliższych dniach z całą pewnością będzie musiał zastanowić się nad tym, jak potoczyła się ta misja i jak poprawić swoje braki. A ponadto - należy się zastanowić co dalej. Pierwotnie chłopak planował większe zaangażowanie w wojnę, ale chyba już mu ochota na to przeszła.

Zmiana tematu: Obóz rekrutacyjny niedaleko granicy z Shinrin, jeśli Yoshimitsu, Ame i Gundan nie napiszą tutaj posta z przejściem gdzie indziej, to lecą do tego wątku razem ze mną.

---

Aktualny wygląd:

https://www.youtube.com/watch?v=5DXlOSFpRpM

---

SPRZĘT WIDOCZNY - bo nie każdy czyta KP

• Torba na glinę (Przy prawym boku na pasie)
• 2 torby zaczepiona z tyłu u pasa
• Kościany miecz - przepasany do pleców
• Maska filtrująca zakrywająca twarz
  

  Ukryty tekst

[Oshi]

Oshi szedł całkowicie odizolowany od wpływów otaczającego go świata. Największym problemem zadania, był brak jakichkolwiek informacji o sile stacjonującej jednostki. Chłopak założył ramiona za głowę, kopiąc kamień na swojej drodze. Zdecydowanie łatwiejszym wyjściem mogło być ruszenie przez Ryuzaki, jednak ile ciekawych przygód mógł ominąć... Szlak prosto do kryjówki wroga, zdecydowanie był trudniejszy.

-Dobra! idziemy przez las, będzie ciekawiej
Senju z uśmiechem na ustach wyraził swoje zdanie, nie zdając sobie sprawy że jego towarzysz idzie obok. Po kilku kolejnych słowach kierowanych bardziej do siebie, spojrzał na wojownika z zaskoczoną miną...

-Może opowiesz coś, chyba nie ma co się martwić zbyt wcześnie.
Zwrócił się już bezpośrednio do niego, poprawiając kaptur który spadał mu z głowy. Tak czy inaczej czekała ich walka, zbytnie głowienie się nad nią nie miało większego sensu. W lesie czuł się jak u siebie, nie było szans żeby byle Aburame mogli wywołać w nim niepewność... Supiii

[Kyoushi]

Misja wojenna rangi B
- Senju Oshi, Wylęgarnia -
13/45

---

Oshi zorientował się, że nie miał informacji na temat tego ile osób było w garnizonie. Nawet nie mógł sobie tego wyobrazić co mogło tam być. W końcu wylęgarnia, tak popularnie nazwana przez klan Nara mógł przecież być czymś pilnie strzeżonym przez więcej osób niż mogłoby się wydawać. W tej chwili naprawdę szykowała się niespodzianka dla członka klanu Senju. Nie zdawał sobie sprawy aktualnie z zagrożenia, które mogło z tego wyniknąć. Zdecydowane podjął decyzję by ruszyć bezpośrednio przez granicę, pilnie strzeżoną przez oba klany by włamać się na teren klanu Aburame. To ciekawe, bo jego towarzysz wcale nie protestował, po prostu miał zamiar wykonać zadanie.
Podążając tuż za tobą cały czas miał ręce splecione na klatce piersiowej. Podróżował w ciszy, jednocześnie mogłeś zauważyć, że cały czas był czujny i się rozglądał by na nikogo obcego nie natrafić. Cóż, tą drogą ryzykowaliście znacznie wcześniejsze wykrycie niż każdą inną, jednak była ona zdecydowanie szybsza niż droga przez Ryuzaku no Taki. Gdy tak podróżowaliście, Kakimoro postanowił się odezwać:
- Zdajesz sobie sprawę, że nie zamierzam ryzykować życia dla ciebie? Jestem tu tylko dla nagrody. Zróbmy co szybko jak najszybciej. Mogę ci powiedzieć, że dobrze operuję Raitonem i to chyba ci wystarczy. Wolę walkę w średnim-dystansie, a Ty? Senju, tak? Pewnie operujesz drewnem również na średnim dystansie.. - odpowiedział, a następnie dalej podróżowaliście, aż w końcu na coś natrafiliście, gdzie szybko należało się zatrzymać.
Niedaleko was widać było nienaturalnie połamane gałęzie. Gdy tylko się przyjrzeliście widać tam było coś co przypominało zwisające ciało, złapane za nogę. Wyglądało na kobietę, jednak wcale się nie ruszała. Zawieszona, czarnowłosa, która nie wydostała się do tej pory z uwięzi za nogę. Zwisała tak po prostu, stojąc na waszej bezpośrednio prostej drodze do garnizonu. Twój kompan wyglądał na takiego, który nie chciał kompletnie pomóc, wolał raczej ruszyć naokoło.

• Kakimoro

  Ukryty tekst

[Oshi]

Ludzie czynu, jak postanowili tak zrobili. Oshi wraz z nowym kompanem, wymienili potrzebne uwagi prowadzące do lepszej przyszłości. Oczywiście trasa którą obrali była dużo trudniejsza, jednak na wojnie nie było łatwych ścieżek. Las oddzielający zwaśnione klany, był istnym polem minowym. Senju mimo swego lekkiego podejścia do życia, wiedział że należy w tej chwili całkowicie skupić swoje zmysły. Ostatnia misja poszła fiaskiem, właśnie z tego powodu. Oshi był zbyt napalony walką z przeciwnikiem. Oczywiście nie brał pod uwagę, że tamten zwyczajnie się wycofa atakując z krzaków... Co spowodowało jeszcze większą złość użytkownika drewna. Koniec końców skończyło się na tym że stracił kompana, na deser zarabiając grotem w ramie.
Z zamyślenia wyrwał go głos najemnika, który potwierdził to co i było oczywiste.

-Spokojnie, nawet nie będziesz musiał!
Przemówił do niego z całkowitym spokojem, ciesząc się od ucha do ucha.

-Razem z Burū wszystko załatwimy!
Tamten zdecydowanie powinien wyluzować, wprowadzanie mrocznej atmosfery w drużynie jeszcze nikomu nie pomogło w niczym.
Ich kroki prowadziły dalej, a Oshi zapamiętał informacje o sposobie walki obcego typa. Być może przyda się to później...

-hmmm
Chłopak stanął zdziwiony wpatrując się wprost przed siebie... Jego wzrok mógł go mylić, ale widział przed sobą kobietę która wisiała przywiązana za kostkę. Chwilę z otwartą gębą starał się pozbierać myśli, po czym gotów do działania odezwał się do kompana.

-Myślisz że też będę mógł się pohuśtać?
Co dziwniejsze gwiazdki w oczach Senju, wskazywały że mówi on całkowicie poważnie. No cóż, nie wszyscy musieli być inteligentnie lotni... Prawda?

[Kyoushi]

Misja wojenna rangi B
- Senju Oshi, Wylęgarnia -
15/45

---

Niewiele pogadaliście, ot wszystko co było najpotrzebniejsze. Nie było stresu i żadnych wymagań między wami. Po prostu czysto misyjne podejście, w którym mieliście wykonać swoje. Zdawałeś sobie sprawę z zagrożenia, również tego, że trasa którą obrałeś była znacznie trudniejsza od tej, która wiodła przez Ryuzaku, jednocześnie była szybsza, więc mieliście zaoszczędzić na trasie. Zdawałeś sobie sprawę dlaczego poprzednia misja się nie powiodła, więc planowałeś wysnuć z tego wnioski i nie powtórzyć tego, co zwiastowało porażkę. Miało być po prostu lepiej niż poprzednim razem. Teraz jednak mogłeś być nieco zajęty szybką wymianą zdań, uśmiechając się mimo jakby... Nieoczywiście złych wieści, że nie możesz liczyć na swojego kompana w krytycznej sytuacji. Nie byłeś także zadowolony z tego powodu, jednocześnie próbowałeś rozluźnić atmosferę, która nagle napięła się jak guma od portek na otyłych Akimichi.
Wtem zatrzymałeś się by spojrzeć co stanęło przed Tobą. Byłą to zwisająca kobieta, która chyba poddała się z powodu niemożliwości wydostania się z pułapki, w który wpadła. Nie wiedziała co ma z tym zrobić i po prostu wisiała w bezruchu. Przypominam, że była tyłem i widziałeś ją od strony włosów. Czarnych włosów. Twój kompan jednak nie do końca zrozumiał twój żart w tej sytuacji:
- Powinniśmy ją zostawić, mamy robotę do zrobienia. Szkoda, że przybędzie nam z tym drogi. - do tej pory jednak nie wykonałeś żadnego ruchu, stąd kwestia oczekiwania na to co miało się wydarzyć i co chciałeś zrobić.

• Kakimoro

  Ukryty tekst

[Oshi]

Oshi spojrzał na swego towarzysza, przekręcając głowę w prawo. Tamten chyba posiadał upośledzenie związane z poczuciem humoru. Senju wreszcie uśmiechnął się do niego, przemawiając całkowicie spokojnie.

-Nikt Cię tutaj nie trzyma, jesteśmy wolnymi ludźmi przyjacielu
Oshi był całkowicie oderwany od rzeczywistości. Postać która przemierzała świat jedynie na własnych warunkach. Właściciel dziedzicznej krwi Senju, pomagał komu chciał i robił co chciał. Większość wojowników tego kontynentu wydawała się spięta, niczym guma od majtek. Całe szczęście posiadał w swoim życiu dużo ciekawsze priorytety, niż szukanie pustej siły...

-Jestem Senju Oshi!
Po wypowiedzeniu ostatnich słów, Oshi sięgnął wolną dłonią do kabury na plecach ciskając w kobietę kunaiem. Właściwie to miał zamiar przeciąć nim linę na której wisiała. Jak wiadomo nie każdy był supermanem, więc pomoc adekwatna do człowieka. Senju bez znaczenia z uzyskanego efektu, uśmiechnął się szeroko jak gdyby wygrał lizaka w loterii.

-Właściwie to jak Ty się nazywasz?
Wystrzelił z partyzanta, lecz tym razem wydawał się całkowicie poważny.
Co właściwie miało ich czekać teraz? Oshi przecież nie wybiegał myślami dalej niż trzy sekundy naprzód.

[Kyoushi]

Misja wojenna rangi B
- Senju Oshi, Wylęgarnia -
17/45

---

Jak widać byliście zupełnymi przeciwnościami, gdzie ty byłeś całkiem ekstrawertyczny, otwarty i gotowy na wszystko, przyjmując świat tym jaki chcesz widzieć, a Kakimoro niestety... On widział wszystko w czerni i szarości. Pesymistycznie i introwertycznie podchodził do tego co widział, oceniając wszystko jako tu i teraz. Kakimoro nie zareagował na twoje dogryzanie, po prostu nie miał zamiaru więcej nic mówić w tym temacie, aż do momentu, w którym zobaczyliście kobietę, która wisiała. Nie wiadomo po co krzyknąłeś swoje imię i nazwisko, a po chwili wypuściłeś kunai, który poleciał prosto w linę, na której była zawieszona. Trafiłeś w linę jak chciałeś, a kobieta uderzyła w ziemię.
Leżała na ziemi po uderzeniu w bezruchu. Co ciekawe sam na siebie ściągnąłeś kłopoty, a wszystko spowodowane było.. Krzyknięciem imienia. Co się działo? Otóż usłyszałeś charakterystyczne syczenie, z dwóch stron obok was przy drzewach. Po prawej i po lewej. Były to kunai z notkami, które zaraz miały eksplodować. A wrogów nie widziałeś... Polana z kobietą była otwarta, wy byliście obok siebie, a Kakimoro zauważywszy co się kroi wystrzelił jak z armaty w swoje prawo (był bliżej prawej), a ty bliżej lewej. Miałeś wybór dowolny gdzie uciekać lub co robić. Lub po prostu przyjąć wybuch notki, która była przecież od ciebie z lewej 1,5 metra, a z prawej 4 metry od Ciebie.

• Kakimoro
  - 1 kunai

  Ukryty tekst