Przeklęta zatoka Shiro

[Yasuo]

Również pomachałem im na pożegnanie. Ja, w przeciwieństwie do Oashisu, nie myślałem, że to się skończy tak jak się skończyło, ale o tym opowiem za chwilę. Pożegnania zawsze są trudne, ale to nie było. Nie miałem żadnych bliższych relacji
z którym kolwiek z tamtych osób. Ani z tą służką, która była we mnie zakochana, ani z Panią czy z Panem Asakawą, ani z żadnym z innych członków jej świty, o kapitanie statku, którego na oczy nie widziałem nie wspomnę. Później czekało mnie jednak dużo cięższe pożegnanie. Pożegnanie z Oashisu, która obecnie była najbliższą mi osobą. Nie przypuszczałem, że kobieta postanowi tak sobie po prostu odejść, bez żadnych wyjaśnień. Niemalże bez słowa... z sekundy na sekundę. W jednej sekundzie jest, w kolejnej już jej nie ma. To wyglądało prawie jak gwałtowna śmierć na polu walki. W jednej sekundzie żyjesz, w drugiej już nie. Było mi niesamowicie smutno, ale odpowiedziałem jej.
- Żegnaj, moja droga. Powodzenia również.
Z trudem powstrzymałem łzy, ale nie mogłem jej zatrzymać. To była jej decyzja i tylko jej decyzja. Nijak nie mogłem tego zmienić. Siłą co najwyżej, ale kim bym był, gdybym to zrobił? Zwyczajnym śmieciem.
W głębi serca jednak miałem nadzieję, że Królowa Jesieni jednak wróci. Każdy potrzebuje chwili samotności, ale zazwyczaj człowiekowi samotność - zwłaszcza na dłuższą metę - przeszkadza. Dlatego wróciłem do karczmy i cierpliwie na tą kobietę czekałem. Na kobietę, której nie chciałem kochać, a którą kochałem bardzo mocno, do tego stopnia, że kupiłem dla niej pierścionek. Pierścionek, by się jej oświadczyć i pierścionek, który zastawiłem, by mieć pieniądze na misję, która okazała się wcale nie taka trudna jak początkowo myślałem. Ona niestety nie wracała...
Czekałem i czekałem, a jej nie było. Przestawałem tracić nadzieję, że wkrótce znowu ja zobaczę. Oczywiście nie traciłem nadziei, że znowu się spotkamy, bo przecież Królowa Jesieni była naprawdę potężna i na pewno da sobie radę. Po prostu nasze kolejne spotkanie będzie musiało poczekać...
"Kiedyś na pewno się spotkamy... Odnajdę Cię, jeśli będzie trzeba..." - pomyślałem. Nie miałem co do tego pewności, jednak liczyłem na to, że łut szczęścia jednak mi dopisze... Wszystko zależało od losu. Od losu, który bywał niesamowicie przewrotny i dosłownie nieprzewidywalny...
Czekając na Królową Jesieni, odebrałem swoje dwa bokkeny. Nie było z tym problemów. Kupiec widać znał Pana Asakawę i bez problemu wydał mi dwa drewniane miecze. Szkoda tylko, że po pewnym czasie okazały się nieprzydatne. Oashisu bowiem już nie było... Nie było z kim trenować. Westchnąłem tylko, bo co miałem zrobić? Najchętniej bym olał te miecze, ale w chwili ich odbierania miałem jeszcze nadzieję na jej powrót. Poza tym, to było moje wynagrodzenie... Los znowu okazał się przewrotny i nieprzewidywalny...
Państwo Asakawa prawdopodobnie stracili życie... Posłyszałem plotki, o tym, że ich statek zatonął. Posłyszałem plotki, że Pani Asakawa i jej służba została porwana przez piratów, a jej mąż zatonął. Gdybym tylko z nimi popłynął... Na pewno inaczej by to się skończyło. Wiedziałem już, że nie pomogę ani Pani Asakawie, ani nikomu z jej służby...
"Kurwa! Przepraszam..." - zaklnąłem w duchu. Było za późno, żeby ruszyć z odwetem. Zanim plotki dotrą z morza na stały ląd... minie dużo czasu. Zanim zdobędę statek i odnajdę piratów... minie drugie tyle, co najmniej. Pani Asakawa była już pewnie martwa od dłuższego czasu... Kaigan było już dla mnie spalone... To przeklęte Kaigan... tyle nieszczęść mnie tutaj spotkało.
"Zajebię tych dupków!" - Nie mogłem uratwać porwanych, ale mogłem się zemścić i uratować innych ludzi przed tym samym losem i pozbyć się tych bandytów. Jednak to musiało poczekać. Musiałem ruszyć w świat, polepszyć swoje zdolności... i przemyśleć całą sprawę, opracować jakiś plan... Z tą myślą opuściłem Kaigan.

z/t: http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=88&t=36

[Kisuke]

Taki już obowiązek pomagierów, że muszą wypełniać niechcianą robotę swoich przełożonych. Może jeszcze udałoby mu się wyminąć jakoś tego upartego urzędnika, gdyby nie fakt, że był on bardzo zdecydowany w swojej roli i chyba dostrzegł w Kunisaku ofiarę, którą może męczyć. No i nie pomylił się. Wystarczyło wskazać na dokumenty, rzucić krótkim pytaniem, a shinobi posłusznie postanowił taką prośbę wypełnić. Umiejętność odmawiania nie była jego mocną stroną. No ale przynajmniej Akiko będzie zadowolona, że to nie ona zmarnuje czas na coś tak bezproduktywnego. A w międzyczasie ponownie sobie coś zje. Po zakończeniu swojego przykrego obowiązku, Kisuke podszedł do swojej mentorki i skinięciem głowy zasugerował, że już jest gotowy. Mogą wyruszać.

[Ario]

Kisuke
Misja rangi C
11/30 Tym razem odbyliście podróż w ciągu dnia, więc było dość widno, jednak nie można było powiedzieć, że pogoda wam sprzyjała. Było wietrznie, wilgotno i ogólnie dość dziwnie. Akiko też nie była zbytnio zachwycona, ponieważ mało się odzywała i jedyne co odróżniało rutynę marszu, którym raczyliście się wzajemnie od jakiegoś czasu, to jej przeskakiwanie nad kałużami i następnie ciągnięcie naokoło walizki. Kolejną ciekawą rzeczą, którą można było wywnioskować jest to, że kobieta raczej nie używała swoich robaków, a przynajmniej tego nie odnotowywałeś. Czy możliwe jest, że jest ona jakąś specyficzną osobą, która nie przyswoiła do swojego ciała robaków?

To pytanie pozostanie bez odpowiedzi, gdyż przed wami wyrosła zatoka - taka, jak ją pisali, opowiadali i wspominali. Widziałeś plażę, wodę i wszystko to owiane nutką tajemnicy. Nigdzie nie widzieliście żadnych łodzi, ani nawet oznak życia. Powolne przypływy fal rozbijały się mozolnie o piasek i z taką samą gracją, wracały z powrotem do masywnego zbiornika wodnego.
- No Doko-kun, jaki mamy plan? - zapytała Akiko, gdy niepostrzeżenie odwróciłeś się i zobaczyłeś, że ta ni z tego ni z owego już moczyła stopy w wodzie, trzymając buty w ręku i mając podwinięte nogawki.

[Kisuke]

Podróż za dnia była o wiele lepsza, aniżeli w nocy, bo i widoczność znacznie lepsza. Nie było w stanie tego popsuć nawet tragiczna pogoda, która tego dnia najwyraźniej uwzięła się na Kisuke. Wiatr, który od czasu do czasu potrafił tak dmuchnąć, że aż można to było poczuć w kościach zdecydowanie nie pomagał. Nawet część robaków w ciele denerwowała się ze względu na taką pogodę, jakby coś przeczuwały. To nie był jednak odpowiedni czas na narzekanie, dlatego chłopak po prostu podążał śladami Akiko, której co jakiś czas się przyglądał.

-Hmm... A co już wiemy i ile nam zostało czasu?- Postanowił upewnić się w tych kilku, jakże ważnych, aspektach. Teoretycznie powinien to wiedzieć, pewnie nawet mógł to nadal pamiętać. Wolał jednak nie stawiać na swoje przypuszczenia, a być przygotowanym na maksimum możliwości.

[Ario]

Kisuke
Misja rangi C
13/30 Akiko podparła się na biodrach i patrzyła w niebo. Stała tak chwilę, by dopiero po chwili odwrócić się i cofnąć na plażę.
- Kobieta nas oszukała. Mówiła, że dopiero jutro będą się spotykać, jednak coś mi tu nie pasuje. Przygotujmy się na wszelki wypadek teraz, bo mam dziwne przeczucie, że mogą się zjawić. - powiedziała Akiko gdy zaczęła zakładac swoje buty. Jej śmieszny ton się zmienił i teraz była zdecydowanie bardzo poważna. Co mogło wpłynąć na taką zmianę charakteru i zachowania? Czyżby moment, w którym naprawdę istniało zagrożenie sprawił, że Twoja mentorka zaczęła podchodzić poważnie do zadania?
- Idę się przejść i zbadać teren, Ty zaś przygotuj małą zasadzkę. Nigdy nie wiadomo, z czym się będziemy mierzyć. Jeżeli rzeczywiście Lewopalczasty to samuraj, może być dość szybki. Spotkałeś kiedyś samuraja? - zapytała rozglądając się i mówiąc jakby do siebie. - Korzystają głównie z broni zadających obrażenia cięte, nie używają technik ninjutsu, a ich umiejętności fizyczne często wykraczają poza nasze. Może dobry użytkownik taijutsu by sobie z nimi dał radę, ale nie wiem jak my. - dodała. - Nie mniej, zacznij przygotowywać pułapki, a najlepiej zrób je na kilka etapów. Jak pierwsza zawiedzie, byś nie był na widoku. .

Po tych słowach Akiko ruszyła plażą, chowając się po jakichś 10 minutach za rogiem skały, gdzie droga zakręcała.

[Kisuke]

Początek dla Kisuke miał wyglądać raczej spokojnie. Sądził, że czeka ich metodyczne sprawdzanie okolicy, przygotowanie planu w najdrobniejszych szczegółach oraz ustalenie jak będą działać. Jak wynikało ze słów pojmanej, czekał ich co najmniej jeszcze jeden dzień. Akiko jednak szybko zwróciła uwagę, że jest to być może zwyczajne kłamstwo. Zmieniło się również jej podejście, bowiem z ułożonej i wesołej stała się śmiertelnie poważna. Jak widać oddzielała wyraźną linią czas na przyjemności od faktycznej pracy i była to cenna lekcja dla Kisuke aby i on postępował podobnie. Założył materiałową maskę na twarz, naciągając ją aż na nos, na głowę zaś zakładając kaptur, w ten sposób niemalże tylko oczy chłopaka były widoczne. Klasyczne strój, gdy czekało go cięższe zadanie.

Postanowił także porozglądać się po okolicy, tak aby na szybko określić dobre miejsce na kilka pułapek, i w dwa takie miejsca rzucił po jednym kunaiu z notką wybuchową. Zastanawiał siętakże nad słowami swojej przełożonej odnośnie samurajów. Była to bardzo cenna wskazówka, bowiem niezbyt często miał okazję walczyć z kimś kto nie używał chakry a bazował jedynie na swoim ciele.

[Ario]

Kisuke
Misja rangi C
15/30 Twój spokój nie trwał długo. Rozstawiłeś pułapki, lecz nim dobrze zacząłeś się rozglądać, usłyszałeś potężny wybuch, który potrząsnął pobliską okolicą. Wybuch dochodził z miejsca, w którym domniemałeś, że była Akiko. Czy to możliwe, że została zaatakowana? Tego jeszcze nie wiedziałeś, ale po chwili widać było unoszący się dym.

Co było ciekawe, to legenda, która krążyła na temat zatoki. Podobno, kto się wykąpał w jej wodzie, umierał dość szybko i brutalnie. Czy owiana tajemnicą lokalna historyjka miała okazać się teraz prawdą? Wszak Akiko-sama moczyła stopy, totalnie nie zważając na to, co się z nią stanie. Tym samym, zostawiła tutaj swoją walizeczkę, która była niepilnowana.

Jak rozegra to Kisuke? Czy pójdziesz sprawdzić, co się stało, zostawiając bez pilnowania swoją zastawioną pułapkę? Czy może pozbierasz wszystko i wraz z walizką ruszysz na miejsce zdarzenia? A może posłuchasz i zaufasz swojej mentorce i przygotujesz tu wszystko tak jak należy - ten wybór jest tylko Twój.

[Kisuke]

Całość przygotowań została nagle przerwana. Potężny wybuch poruszył wszystko co było w pobliżu, a odległość, z której był słyszalny zapewne był sporo większy. Jakby tego było mało, z miejsca z którego wybuchł doszedł, zaczął unosić się dym. Nie oznaczało to nic dobrego. Najgorszego był fakt, że dokładnie w tamtym miejscu mogła znajdować się Akiko. Powstał więc solidny problem i dylemat, który wymagał podjęcia natychmiastowej decyzji.

Z jakiegoś powodu Kisuke przypomniało się o tutejszej legendzie czy też bardziej klątwie. Fakt, że jego przełożona moczyła stopy w przybrzeżnej wodzie sprawiał, że mogło to sprowadzić na nią nieszczęście. Mógł to być jedynie przypadek, ale w tym momencie nie robiło to znaczącej różnicy. Życie ważnej dla klanu osoby było ważniejsze niż szansa na złapanie jednego z pomagierów. Nie miał więc wątpliwości co należało zrobić. Natychmiastowo młody ninja ruszył w tamtą stronę, zachowując wszelkie środki ostrożności, obawiając się, że może dojść do ponownego wybuchu, być może spowodowanego walką.

[Ario]

Kisuke
Misja rangi C
17/30 Nie zwlekając wystartowałeś jak spuszczony z łańcucha i zacząłeś biec w stronę wybuchu. Jeszcze nie dawno widziałeś, jak Akiko znikała za skałami, zaś teraz Ty biegłes w to samo miejsce. Gdy byłeś w połowie usłyszałeś jeszcze jeden głośny wybuch, a ziemia ponownie się delikatnie zatrzęsła. Czułeś siłe technik i trochę mogło zmartwić, to co za chwilę ujrzysz...a ujrzałeś ciekawą scenerię.

Na plaży pierwsze co rzuciło Ci się w oczy to dwie duże dziury, z których unosił się dym i jeszcze dogasał ogień. Daleko na samym końcu zobaczyłeś jak Akiko ucieka przed jakimś facetem w dużej zbroi i unika jego ciosów katany. Szło jej nawet dobrze, lecz widać było, że jest w totalnej defensywie, zbijając niektóre ataki kunaiem. Zaś najbliżej Ciebie jest jakiś młody chłopak, który kucał i trzymając znak próbował gonić Akiko sunącym po ziemii cieniem. Momentalnie jednak zobaczył, jak wszedłeś w strefę bitwy i cień, który leciał w stronę Akiko wykręcił i teraz sunął w Twoją stronę. Jak widać - etap negocjacji się zakończył nim się zaczął, a Ty zostałeś brutalnie wciągnięty w niebezpieczeństwo.

Mapka

Zielony - Ty
Czarny - chlopak z cieniem
Czerwone - dwie dziury z dymem
Rozowy - Akiko
Brazowy - facet w zbroi

  Ukryty tekst

[Kisuke]

Nie było czasu do stracenia, dlatego Kisuke jak najszybciej chciał się znaleźć w odpowiednim miejscu, aby sprawdził co tam się dzieje. Jak się okazało, miał rację i Akiko było w niebezpieczeństwie, dlatego konieczne było dalsze działanie. Na początku, jak to na początku, czasu na reakcję jest bardzo mało i trzeba podejmować natychmiastowe decyzje. Jeden z przeciwników był mocno skupiony wyłącznie na Akiko, ta powinna sobie poradzić, chyba. Tymczasem drugi z przeciwników, stosujący jakąś dziwną metodę walki cieniem. Młody shinobi słyszał o takim zdolnościach, nigdy jednak nie miał przyjemności się z nimi konfrontować, dlatego będzie musiał uczyć się na bieżąco możliwości swojego przeciwnika.

Bez chwili zawahania z rękawów i nogawek chłopaka wystrzeliły czarne chmury. Podzieliły się ona na kilka mniejszych oraz jedną dużą. Pierwsza mała ulokowała się pod stopami, tworząc swoistą platformę do poruszania. Druga chmura otaczała Kisuke, tworząc coś w rodzaju osłony. Trzecia zaś, zdecydowanie największa, pomknęła prosto na przeciwnika, mając za zadanie przywalić mu całym impetem swojej sił i przygnieść do ziemi. Sam ninja również nie stał w miejscu, tylko natychmiastowo za pomocą pierwszej chmurki zmienił swoją pozycję, kierując się w prawo nad wodę. Chciał jednocześnie uciec przed wymierzonym w niego atakiem, a także mieć lepszy widok na to jak radzi sobie Akiko.

  Ukryty tekst

[Ario]

Kisuke
Misja rangi C
19/30 Brzdęki metalowych uderzeń rozchodziły się po całej plaży. Widziałeś kątem oka, jak któreś z walczących użył ognistej techniki i płonące kule rozbiły się na plaży, robiąc zdecydowanie mniejsze zniszczenia, niż poprzednie dymiące kule. Nie miałeś jednak zbytnio czasu na jakiekolwiek obserwacje - musiałeś skupić się na swoim przeciwniku.

Spod Twoich mankietów wystrzeliły chmary robaków, które podzieliłeś na grupy: atakujące, broniące i wspomagające. Na samym początku musiałeś przede wszystkim wznieść się w powietrze i odlecieć na bezpieczną odległość. Cień wydawał się być groźny i był zdecydowanie bardzo szybki, lecz nie aż tak szybki, jak Twoje pozostałe grupy robaków. Pierwsza z nich, atakująca, momentalnie dopadła przeciwnika. Ten spanikowany zaczął biec...lecz nie uciekał, a wydawał się Ciebie gonić. Coś krzyknął pod nosem, lecz nie usłyszałeś do końca co. Gdy dobiegł mniej więcej nad wejście do wody, ponownie złożył pieczęć i tym razem stworzył coś zupełnie innego, lecz w podobnym stylu. Facet był pokryty w robakach, więc Twoje robaki mogły zaczynać wysysać jego chakrę, lecz facet postawił na brawurowy atak. Spod jego stóp wystrzeliło 5 zmaterializowanych cieni, które leciały teraz w Twoją stronę w powietrzu. Najwyraźniej zamierzał poprzebijać Cię na wylot, więc musisz szybko reagować.

Mapka

Zielony - Ty
Czarny - chlopak z cieniem
Czerwone - dwie dziury z dymem
Rozowy - Akiko
Brazowy - facet w zbroi

  Ukryty tekst

[Kisuke]

Druga z walk nadal trwała. Dobiegające dźwięku uderzającego o siebie metalu oraz rzucanych technik sugerowały, że żadna ze stron jeszcze nie poddała tej walki. To dobrze, bo obecnie Kisuke był zajęty swoim przeciwnikiem. A tak to przynajmniej mógł być trochę pewien, że Akiko jeszcze sobie radzi. Dopiero całkowita cisza z tamtego miejsca byłaby powodem do zmartwień.

Trzeba było jednak zapomnieć o pozostałych dźwiękach i skupić się na swoim przeciwniku. Ten nie próżnował i doszło do pierwszego uderzenia. Atakujące robaki przez chwilę zajęły użytkownika cienia, pozwalając młodzieńcowi wzbić się nieco na swojej chmurce. Potem nastąpił jednak kontratak. Przeciwnik zmniejszył dystans i postanowił podnieść cień z ziemi i utworzyć z niego coś na kształt kolców. Przebicie takim czymś mogłoby źle się skończyć, dlatego trzeba było szybko działać. Część robaczków, które obsiadły przeciwnika, wróciły robić za pierwszą z osłon, która miała się wytworzyć przed włóczniami. W międzyczasie chmurka, na której poruszał się Kisuke nagle zaczęła się wznosić coraz wyżej, aby uniknąć ataku. On sam dobył zaś dwóch shurikenów, które rzucił podkręconym rzutem, celując w klatkę piersiową przeciwnika.

  Ukryty tekst

[Ario]

Kisuke
Misja rangi C
21/30 Część twoich robali stworzyła tarczę, która miała dwa aspekty - pierwszy aspekt to była próba zablokowania techniki cienia, a drugi aspekt, to było zasłonięcie widoku przeciwnika. Pięć ostrych cieni wbiło się w tarcze z robali, która po uderzeniu eksplodowała i trochę wytraciła prędkość techniki, przez co miałeś okazję zwiększyć dystans i tym samym, korzystając z zamieszania rzucić shurikenami w przeciwnika. Użyłeś podobnej techniki i stylu co ostatnio, przez co miałeś już delikatne doświadczenie bojowe w tym względzie, doszkalając ten ruch. Wiedziałeś, gdzie będzie przeciwnik, wiedziałeś gdzie rzucić i wiedziałeś jak trafić. Byłeś nawet przygotowany na to, że Twoje robaki zostaną rozbite po ataku, więc nic Cię nie zaskoczyło.

Jednak czy wszystko poszło idealnie? O tym poniżej.

Rzuciłeś shurikenami dość precyzyjnie, a przeciwnik nie spodziewał się, że przejdziezsz do ofensywy w taki sposób. Shurikeny podkręciłeś, wymijając zasłonę z robali i zaskoczony użytkownik cienia zmuszony był przestać używać techniki, by postarać się uniknąc. Nie mniej, rzut nie był impresywny pod względem siły, tak więc Twój przeciwnik odskoczył, lecz nie w pełni wyrabiając się z tym wszystkim. Robaki, którymi był pokryty w tym nie pomagały, więc finalnie shurikeny wbiły mu się w ramię a gościa odrzuciło. To nie były jednak krytyczne obrażenia i zapewne zaraz będzie się podnosić...lecz teraz Ty miałeś okazję do kontry.

  Ukryty tekst

[Kisuke]

Tarcza z owadów z całą pewnością nie jest najwytrzymalszą z osłon, jednak jej możliwości są całkiem przyzwoite, a do tego bardzo sprawnie reagują na najdrobniejsze rozkazy nosiciela. Miały one jedynie kupić nieco czasu, aby wykonać zupełnie inny atak, a także zwiększyć dystans. W tym czasie robaki w dalszym ciągu utrudniały jak mogły dalsze funkcjonowanie. Walka w otoczeniu takiej chmary mogła być bardzo rozpraszająca, a co dopiero, gdy każdy fragment twojego ciała był nimi pokryty. Nie siedziały one jednak spokojnie, a ciągłe przemieszczały się, powodując dodatkowy dyskomfort a także wlatywały do ust i nosa czy zasłaniały oczy.

To nie było jednak wystarczające aby zakończył walkę. Tak samo jeden zwykły rzut by nie wystarczył. Kisuke poszedł za ciosem, dobywając kolejne dwa shurikeny. Naładował jeden chakrą raitonu i wyrzucił je tak, aby ten nienaładowany przykrył w locie te drugi. Uaktywnienie ataku miało nastąpić w momencie trafienia, bądź gdy shuriken będzie blisko. Tym razem nie było powodu aby podkręcać rzut, samo zasłonięcie głównego ataku miało robić za element zaskoczenia. Oczywiście w odpowiednim momencie na chwilę rozwiała się zarówno tarcza jak i robaczki na ciele przeciwnika. Sam Kisuke na swojej chmurce nadal przemieszczał się coraz wyżej. Był szybki, dlatego postanowił z tego korzystać.

  Ukryty tekst

[Ario]

Kisuke
Misja rangi C
23/30 Postanowiłeś pójść za ciosem i dokończyć robotę dzięki połączeniu dwóch technik. Co prawda z shurikenami szło Ci dobrze, ale co z techniką elementarną? Otóż poszło Ci...równie dobrze. Nim facet zdążył się ruszyć, dwa shurikeny wbiły mu się w plecy, gdyż ten spanikowany próbował złapać dystans w taki sposób, że nawet odwrócił się do Ciebie plecami i po prostu chciał biec. Po wbiciu obu shurikenów nastąpiło wyładowanie elektryczne, które poraziło Twojego oponenta i ten jak sparaliżowany runąl na ziemię nie wydając już z siebie ani żadnego dźwięku, ani ruchu.

W tym samym momencie przeniosłeś wzrok na drugą część bitwy i byłeś o tyle zdziwiony, że tam również było juz po walce. Akiko-sama szła w Twoim kierunku z robakami, na których leżało ciało jej niedawnego oponenta. Gdy tylko się zbliżyła, z leżącego użytkownika technik cienia jeszcze parowało, a ona sama popatrzyła na Ciebie. Miała kilka ran na ciele, zbitą szybkę w okularach, ale tak to jej raczej nic nie było.
- To się porobiło, Doko-kun. - powiedziała tylko.