Opuszczona wioska w głębi lasu

[Kisuke]

Walka trwała nadal, miało właśnie dojść do finałowego momentu. Cała kombinacja ataku wykonana została z największą dokładnością. Miotnięcie kunaiem z notką, która miała oślepić, następnie Raiton, który utrudnił poruszania się poprzez małe porażenie, a na koniec walka w zwarciu. Czas tuż przed tym zderzeniem niemiłosiernie zwolnił. Dopływ adrenaliny do ciała tak przyspieszył reakcję ciała, że wszystko wyglądało jakby się prawie zatrzymało. Nie było jednak możliwości zmienić swojego ruchu. Kunai w dłoni skierowany był prosto w Remnahyou. Miało dojść do kontaktu. Kisuke wyczekiwał bloku i szykował kontrę, gdy przeciwnik po prostu odpuścił. Był już bez szans? Raczej nie. Po takim ataku mógł się domyślać, że raczej przegra, a tak przynajmniej mógł to zrobić na swoich zasadach. Ostry koniec nożyka zatopił się w ciele bandyty, a obaj walczący z impetem upadli na podłogę.

Uśmiechnął się? Czyżby wreszcie zrozumiał, że droga, którą podążał nie miała sensu? Że był jedynie źródłem jeszcze większego cierpienia? Najwyraźniej tak, co potwierdziły jego ostatnie słowa. "Pilnuj jej". O kogo chodziło było bardziej niż oczywiste. Kisuke nie zdążył nic odpowiedzieć. Słowa i tak nic by tutaj nie znaczyły. Ich wzrok, który się spotkał mówił wszystko. Determinacja i obietnica spełnienia ostatniego życzenia były oczywiste.

-Akiko-sama! Jesteś ranna! Nie ruszaj się- Nie było co dalej stać nad trupem. Najistotniejszą osobą w tym momencie stałą się Akiko i jej rana barku. Młody ninja szybko sięgnął do swojej torby po bandaż i zaczął opatrywać. Nawet jeśli ona chciała powiedzieć że to nic takiego. Wymusił to. Czuł się w obowiązku zadbać o to aby nic jej się nie stało. Rana nie musiała być mocna, ale Kisuke nie znał się na tym zbyt dobrze. Opatrzył całość i jeśli krew dalej sączyła się niemiłosiernie to miał na tak awaryjne rzeczy jeszcze jedną rzecz, pigułkę ze skrzepniętą krwią. Jeśli będzie trzeba, nie zawaha się aby ją podać, ale spodziewał się, że kobieta jest zbyt twarda aby zginąć w taki sposób.

[Ario]

Kisuke
Misja rangi B
37/45 Akiko stała nad Tobą i patrzyła na martwe oczy Remnahyou. Nikt chyba nie był w stanie powiedzieć, co się teraz dzieje w jej głowie, a tym bardziej w sercu. Czym był ruch Remnahyou? Czemu w ostatniej chwili się poddał? Czemu walczył na poważnie z Akiko? Jedyną z wielu opcji było, że chciał po prostu zdjąć z niej ciężar bycia antagonistą w tym ideologicznym sporze. Mężczyzna chciał Was przycisnąć i nie dać po sobie poznać, z jakim trudem idzie mu walczyć ze swoją ukochaną. Ty jednak domyślałeś się tego wszystkiego i mogłeś jej albo powiedzieć, albo zachować to w tajemnicy...tylko gdybyś jej powiedział, to pewnie cały plan by runął. Cała ta szopka poszłaby w piach, gdyż celem było odciążenie kobiety i znienawidzenie mężczyzny.

Chciałeś ją obandażować i ta nawet zbytnio się nie sprzeciwiała. Stała nad trupem ciągle w jednej pozycji i spoglądała w jeden punkt. W jego twarz. Ty w tym czasie zdążyłeś zatamować krwawienie, lecz również widziałeś, że jej rany nie są jakieś poważne. Trwało to chwilę, nim ta wkońcu powoli spojrzała w niebo i przetarła czoło ręką. Nie patrząc w Twoim kierunku, położyła Ci rękę na barku (a że byłeś wyższy, to trochę śmiesznie to wyglądało), by finalnie głęboko westchnąć.
- Dobrze się spisałeś, Kisuke-kun. - powiedziała, po czym klęknęła i wyjęła zwój, po czym rozłożyła go obok ciała i zapieczętowała martwego Remnahyou do środka. Powoli się podniosła i spojrzała na Ciebie spokojnym, zmęczonym wzrokiem.
- Wracajmy. - dodała i ruszyła pierwsza w stronę wioski.

Zapraszam w drogę powrotną