Kaigan no kaigan

[Sagisa]

Misja C - Senju Oshi
9/30
"Płomień" Zaiste dziwnym trafem było wziąć członka klanu tak zżytego z naturą za podpalacza. Cóż jednak mieli poradzić, ludzie, którzy z Oshim mieli do czynienia pierwszy raz i właściwie nic o nim nie wiedzieli poza tym, za kogo się podawał i co sobą reprezentował. Na jego niekorzyść działało poniekąd posiadanie dość charakterystycznego kościanego ostrza, które kładło rysę na pięknym wizerunku chłopaczka z klanu Senju. W końcu takie twory również wiązały się z pewnymi zdolnościami przynależnymi klanowi Kaguya, nie zaś władcom Shinrin. Oczywistym więc było, że przywódca przesłuchującej aktualnie młodzika grupy napomknie o tym drobnym szczególe.
Oshi nie należał do osób pokornych, uznając autorytet tylko własnego lidera. Dla niego rozmówcy stali o wiele niżej niż on sam, w końcu jemu przeznaczone były wielkie czyny, a ci tutaj... No cóż, byli tylko bandą nic nieznaczących istot o intelekcie rozwielitki i wyglądzie lewego pośladka pawiana. Oczywistym było, że nie omieszka uświadomić pozostałych we własnej wyższości nad nimi, jego ton jednak nie spodobał się chłopakowi, który wcześniej krępował mu ręce.
- Uważaj, do kogo mówisz, parszywy... - zaczął ostrzegawczo, już doskakując do niebieskowłosego, przerwał mu jednak nieco podniesiony głos przywódcy grupy.
- Yoshi, uspokój się. Jeszcze nie było wyroku, więc młodziak ma prawo do samoobrony - rzucił stosunkowo spokojnym tonem, a mimo to blondynek spuścił z tonu i się odsunął, choć w dalszym ciągu łypał na Oshiego groźnie. - Rozumiem twoje wzburzenie, młodzieńcze, musisz jednak zrozumieć naszą sytuację. Próbujemy złapać podpalacza od dwóch tygodni i nagle trafiasz się ty. Podajesz się za Senju, a masz przy sobie to - tu wskazał kościany miecz - co raczej każe mi wątpić w twoje słowa. Widzę jednak, że chcesz pomóc, więc w porządku.
Chwycił torbę z ekwipunkiem Oshiego i, ku zdziwieniu pozostałej dwójki, rzucił wprost w ręce właściciela. Jego towarzysze próbowali protestować, uciszył ich jednak krótkim machnięciem dłoni.
- Zaryzykuję i ci zaufam, panie Senju - uśmiechnął się pogodnie, poklepując ostrze z kości, które nadal leżało na blacie. - To cudeńko sobie zachowam, o ile pozwolisz. Więc? Od czego proponowałbyś zacząć poszukiwania faktycznego podpalacza, hm?
Założył ramiona na klatce piersiowej i czekał na odpowiedź. Wyraźnie ciekawiło go, co takiego młodziak może wymyślić w tej sprawie.

[Oshi]

Oshi nie miał większego problemu w rozeznaniu się z sytuacją w tym miejscu. Ludzie ukrywający się w lesie nie mogli mieć pewności czy roztropnie było robić sobie wrogów tam gdzie łatwiej było o współpracę. Arogancja młodzieńca z pewnością doprowadzi go do licznych kłopotów w przyszłości, jednak teraz należało liczyć się z tym że nie było czasu na myślenie. Cała ta sytuacja doprowadzała go do depresyjnego stanu, w którym przestawał wierzyć w inteligencję innych ludzi... Spokojnie odetchnął by nie odpowiedzieć kąśliwie na słowa mężczyzny siedzącego za biurkiem... Nie wchodź w te szarady, to nie miało sensu. Powtarzał tak sobie jeszcze przez krótką chwilę, po czym przedstawił wreszcie swój plan by nieco złagodzić napięcie.

- Powiedz mi które miejsca były głównie atakowane... Wiem że ktoś dzisiaj podpalił las, jednak z tego co mówicie to szukacie kogoś z dokonaniami nie pojedynczym incydentem

Chłopak musiał ustalić z jakiego miejsca nadchodził przeciwnik, oraz czy nie krył się przypadkiem pośród tej zgrai... Było wielu wykolejeńców którzy robili coś bo po prostu tacy byli... Oshi zastanawiał się czy podpalacz obserwował swoje dzieło zniszczenia, z ukrycia napawając się podnieceniem które przychodziło wraz z blaskiem pierwszego płomyka... Być może uda się go wpakować we własne sidła.

- Zastanawia mnie też dlaczego znajdujecie się tutaj na skraju tego lasu... Dlaczego nie zaczniecie od pilnowania własnych ludzi ?, możecie mieć pewność że nikt nie ukrywa mrocznej strony?

Wiele odpowiedzi mogło dać szansę na rozwiązanie tej sprawy... Senju westchnął głośno, wpatrując się kolejno we wszystkie zgromadzone twarze. Wpakował się w coś czego będzie pewien że kiedyś pożałować...

[Sagisa]

Misja C - Senju Oshi
11/30
"Płomień" Mimo wątpliwości odnośnie faktycznej tożsamości Oshiego, szef zgrai obozowiczów wolał pójść na ustępstwo i skorzystać z pomocy chłopaka, niż niepotrzebnie marnować czas na spory. W akcie dobrej woli oddał mu nawet jego ekwipunek, zostawił sobie jednak kościany miecz. Przyglądał się uważnie młodemu Senju, gdy ten zaczął mówić, chcąc uzyskać konkretne informacje odnośnie miejsc, gdzie dochodziło do incydentów.
- Masz rację, wszystko wskazuje na jedną i tę samą osobę - stwierdził, wyciągając prowizoryczną mapę, którą rozłożył na blacie. na tle zieleni lasów wyraźnie odznaczała się serpentyna rzeki, zaznaczony był również obóz, w którym się znajdowali. Do stołu podszedł również barczysty szatyn, który wcześniej dowodził niewielkim oddziałem, dzięki któremu Oshi dostał się do obozu i zaczął po kolei wskazywać punkty w niewielkiej stosunkowo odległości od rzeki.
- W przeciągu ostatnich dwóch tygodni gasiliśmy pożary w okolicach tych obszarów - mówił konkretnie i rzeczowo, po chwili wskazując miejsce wystąpienia ostatniego incydentu. - Tu złapaliśmy ciebie. Kazuma i Shigeru zajęli się gaszeniem ognia, powinni już wrócić.
Gdy Senju napomknął coś o pilnowaniu własnych ludzi i ukrywaniu mrocznej strony, twarz blondyna stężała. Wyraźnie nie spodobała mu się insynuacja, do jakiej dążył niebieskowłosy.
- Żaden z naszych nie podpaliłby lasu! - warknął rozeźlony i już właściwie miał ochotę podejść i strzelić chłopakowi w pysk, ograniczył się jednak do zaciśnięcia pięści i zgromienia go wzrokiem.
- Yoshi...
- Mam słuchać, jak oskarża członków naszej rodziny? - rzucił młodzian z pretensją, był jednak na straconej pozycji. Brunet tylko skarcił go spojrzeniem, zaraz jednak odwrócił się ku złotookiemu.
- Wszyscy tu obecni stanowią rodzinę - zaczął powoli. - Zapewne widziałeś biegające dookoła dzieciaki. Każdy każdego zna, ufamy sobie nawzajem i dzięki temu jesteśmy w stanie przetrwać. Pytasz, czemu nasz obóz mieści się w środku lasu? Niedaleko stąd znajduje się szlak prowadzący na północ, do Ryuzaku. Wielu kupców przemierza tę trasę, a naszym zadaniem jest zapewnienie im bezpiecznego przejazdu. Dlatego też chcemy znaleźć tego podpalacza. Każdy tutaj zna swoją rolę i się jej trzyma. Pilnujemy siebie nawzajem, a jeśli się coś dzieje, ja dowiaduję się jako jeden z pierwszych.
- Takehiko-san! Takehiko-san! - cienki, dziewczęcy głos wdarł się od zewnątrz do namiotu, za nim zaś mała dziewczynka mająca najwyżej osiem lat. Widząc nieznajomego, zatrzymała się i ukłoniła grzecznie, po czym kontynuowała: - Takehito-san, Shigeru i Kazuma wrócili! Shi-nii jest ranny!
Słysząc ostatnie zdanie, brunet szybkim krokiem ruszył do wyjścia, nakazując małej prowadzić. Czyżby dwójka shinobi oddelegowana do ugaszenia pożaru natrafiła na podpalacza?
Mapka z legendą:

LEGENDA:
zielone - las
niebieska wstęga - rzeka
kółko z namiotami - obóz (czerwone kropy to ogniska)
kółko z pojedynczym namiotem - spalony obóz Mizumi
pomarańczowe mazy - obszary objęte pożarem

[Oshi]

Młodzieniec z klanu Senju znalazł się w trudnym położeniu, zwłaszcza że jego życiem nie kierowały zwykle przyjazne siły. Konflikt między nim a starszym wojownikiem dziwnego ugrupowania narastał z każdym pytaniem... No cóż, przynajmniej wiadomym było że nie jest w żadnym wypadku powiązany z podpaleniami. Było w nim zbyt wiele wiary w słuszność sprawy, nikt nie mógł być tak dobrym aktorem. Chłopak uważnie przysłuchiwał się każdemu słowu które padło w namiocie, starając się zyskać jak najwięcej informacji które mogą być przydatne w przeprowadzeniu śledztwa.

- Nie chciałem nikogo urazić... Często wróg kryje się tam gdzie nikt się nie spodziewa

Powiedział cicho, zwracając się głównie do najbardziej nadgorliwego uczestnika tego spotkania.

- Może ostatnio zauważyliście coś co mogło zwrócić uwagę, czy nikt z osady nie zniknął, nikt nie zachowywał się inaczej niż zwykle?

Zapytał, zalewając przywódcę oczywistymi pytaniami które w tej chwili musiały paść. Gdy na stole pojawiła się odrysowana mapa, Oshi pochylił się nad nią, jednocześnie przypinając do pasa torbę z ekwipunkiem która wcześniej została mu odebrana.
Nie widział na pierwszy rzut oka powiązania różnych miejsc podpaleń, jednak ze słów przywódcy wywnioskował że odpowiadają oni za cały szlak transportowy którym poruszają się kupcy. Jeśli miał rację, to ktoś bardzo chciał by tak się nie działo... Być może większe korzyści płynęły gdy drogocenny towar pozostawał bez opieki.
W pewnej chwili do namiotu wparowała niewielka dziewczynka, oznajmiając wysokim głosem o powrocie dwójki wysłanej do ugaszenia pożaru. Co więcej jej informacje zawierały wieść że jeden z nich został ranny... Wypadek czy walka?
Senju zwrócił wzrok na przywódcę, czekając na jego reakcję... Jeśli wyjdzie, ruszy w ślad za nim.
Chłopak musiał jak najszybciej rozwiązać zagadkę piromana, wioska z pewnością już dawno zauważyła jego zniknięcie... W gruncie rzeczy nie był zwyczajnym Doko, wciąż posiadał obowiązek względem swego lidera klanu.

[Sagisa]

Misja C - Senju Oshi
13/30
"Płomień" Zaiste stosunki między Oshim a blondynem były napięte. Chłopakowi nie podobał się stosunek obcego do członków jego rodziny, a także oskarżenia, jakimi rzucał. Dla Yoshiego rodzina była święta. Zawsze wzajemnie sobie pomagano, bo przecież chodziło o wspólne dobro, jakim więc prawem jakiś młokos śmie twierdzić, czy choćby insynuować, że ktoś od nich jest podpalaczem? Obecność bruneta łagodziła sytuację, a raczej wymuszała zachowanie spokoju. Takehiko wytłumaczył młodemu Senju, na jakiej zasadzie działa ich społeczność i czym mniej więcej się zajmują, a fuchę mieli konkretną. Brzmiało to poniekąd jak eskorta, choć bliżej było temu do prewencji niż ochrony bezpośredniej. Mówi się, że strzeżonego Pan Bóg strzeże. Ci osadnicy strzegli okolicznych terenów, a to dawało przejezdnym gwarancję bezpieczeństwa.
Oshi poniekąd przeprosił za oskarżenia, tłumacząc, że nie miał w zamiarze urazić kogokolwiek, a jedynie zwrócić uwagę, iż nawet wśród swoich owiec można znaleźć wilka. Blondyn skrzywił się nieco, słysząc jego słowa, nie zaczynał jednak nowych sprzeczek, gdyż te i tak nic by nie wniosły a tylko niepotrzebnie podnosiły ciśnienie zebranych. Na pytania odnośnie ewentualnych zniknięć czy nietypowych zachowań obozowiczów odpowiedź była przecząca - nic nie wzbudzało choćby cienia podejrzeń, wszystko toczyło się naturalnie znanym rytmem.
Złotooki zdążył zapoznać się z mapą i uzmysłowić sobie, gdzie znajdowały się podpalane tereny, kiedy do namiotu wpadła mała dziewczynka, oznajmiając powrót pozostałej w tyle dwójki shinobi a także fakt, iż jeden z nich jest ranny. Brunet zareagował od razu, nakazując dziecku wskazać sobie drogę, i ruszył przez obozowisko, a za nim dwaj pozostali wraz z shinrinczykiem. Gdyby chłopak się teraz rozejrzał, od razu zauważyłby, że większość otaczających go ludzi była stosunkowo młoda. Przeważały dzieci i młodzież nastoletnia, nieco mniej było tych, którzy przekroczyliby dwudziesty rok życia, samych typowo dorosłych było zaś niewielu. Cała osada zdawała się stawiać na kształtowanie właśnie młodzieży.
Już z daleka słychać było krzyk wydobywający się z jednego z większych namiotów, gdy Takehiko wszedł do środka (sam), Oshi mógł podążyć jego śladem, nikt by mu w tym nie przeszkodził. Zaraz po wejściu też skojarzyłby funkcję, jaką pełniło owe pomieszczenie - była to izba medyczna. W środku stał długi stół z typowo medycznym sprzętem (ustawiony pod jedną ze ścian), bardziej w centrum jednak był drugi, do którego w tej chwili trzech młodych przyciskało wrzeszczącego kolegę, starając się go unieruchomić, po przeciwnej zaś stronie blatu starsza kobieta nakładała jakiś bliżej nieznany naszemu bohaterowi specyfik, mający zapewne złagodzić ból i pieczenie wywołane dość silnym oparzeniem. W pewnej chwili poszkodowany niemal wyrwał się z uścisku rówieśników, wtedy jednak kobieta przyłożyła pokrytą czakrą dłoń do jego czoła, a sam chłopak opadł bezwładnie i ucichł.
- Wreszcie cisza... Ileż można... Przecież wiem, że boli - mruknęła pod nosem medyczka, wracając do poprzedniego zajęcia, a widząc przybyszów, tylko skinęła głową i od razu przeszła do raportu: - Silne oparzenie, bezpośredni kontakt z jakimś solidnym katonem. Wyleczę go, ale i tak przez pewien czas będzie musiał się regenerować.
- Rozumiem - odpowiedział krótko brunet, a jego wzrok przeniósł się na jednego z trzech pozostałych młodzieńców wyglądającego na najbardziej wystraszonego. - Kazuma, co tam się stało?
- On tam był... - zaczął niemrawo chłopak. - Gasiliśmy pożar, a nagle z drugiej strony rzeki nadleciał pocisk i Shigeru oberwał... Chciałem go tylko ratować... Tylko płomienie i czerwień...
Takehiko tylko westchnął, widząc to błędne spojrzenie. Wiedział, że przesłuchując chłopaka w tym stanie, niewiele się dowie. Chociaż może wynikało to z tego, iż nie wiedział o co i w jaki sposób pytać. Może młody Senju będzie miał ku temu większe predyspozycje?

[Oshi]

Napięta sytuacja w namiocie musiała ustąpić w tej chwili ważniejszym sprawą... Młody Senju ruszył w ślad za przywódcą wioski, zdając sobie nagle sprawę że obóz w istocie zajmowany był przez młodych ludzi w jego wieku, lub starszych zaledwie o kilka lat. Trudno szukać było starców czy takich co znali się już na życiu. Szybkim krokiem dotarli do jednego z większych namiotów, uświadamiając sobie po przekroczeniu progu że było to pomieszczenie zagospodarowane na placówkę medyczną. Jeden z mężczyzn którego opisano jako rannego, leżał na długim łóżku, wznosząc krzyki z powodu poparzeń ciała. Oshi spojrzał na niego z politowaniem, dokładnie obserwując poczynania kobiety która musiała być kimś w rodzaju obozowego medyka. Gdy krzyki przerwano a młodzieniec zasnął, przywódca zwrócił się do drugiego ze zwiadowców, otrzymując na swoje pytanie bardzo skąpe informacje... Oshi odczekał aż tamten skończy, po czym wystąpił przed szereg zwracając się wprost do niego.

- Chciałbym żebyś zaprowadził mnie w to miejsce, nie każe Ci walczyć ale jeśli można powstrzymać
podpalacza to chyba powinniśmy się zająć tym teraz... Zanim znowu zniknie.

Senju nie do końca wierzył w słowa młodzieńca, jednak w tej chwili nie miał dowodów by głośno wyrażać własne wątpliwości. Spokojnie obserwował każdy jego ruch, jak gdyby zwykłe mrugnięcie miało spowodować że potwierdzą się jego obawy.

- Powinniśmy działać natychmiast, jeśli boisz się o własnych ludzi to sam mogę się tym zająć.

Zwrócił się tym razem do przywódcy, wpatrując się wprost w jego zatroskaną twarz... Kolejny raz wpakował się w coś czego nie planował.

[Sagisa]

Misja C - Senju Oshi
15/30
"Płomień" Sytuacja w namiocie medycznym nie przedstawiała się zbyt kolorowo. Jeden wyjec z poparzonym ramieniem i połową klatki piersiowej narobił wystarczająco dużo hałasu. Wyglądało na to, że konfrontacja z podpalaczem była nagła, krótka, ale przy tym intensywna. Gdy główny poszkodowany został pozbawiony przytomności, przyszła kolej na zorientowanie się w przebiegu zdarzenia. O ile ze skutków starcia można było wywnioskować, że wysłani do gaszenia pożaru młodzieńcy mieli do czynienia z dość silnym użytkownikiem katonu, o tyle od nadal przytomnego z dwójki ciężko było wyciągnąć jakieś sensowne informacje. Ewidentnie szok nadal się go trzymał.
Oshi postanowił sam wtrącić się do rozmowy. Zdawał sobie sprawę, że w tej chwili ważny jest czas reakcji. Aby złapać i unieszkodliwić podpalacza, musieli go znaleźć, a najlepiej byłoby zrobić to w miarę szybko. W końcu nikt tak właściwie nie wiedział, z kim mają do czynienia, a ślad mógł się bezpowrotnie urwać, co uniemożliwiłoby dorwanie sprawcy. Poproszony o wskazanie miejsca ataku chłopak spojrzał na niebieskowłosego niewidzącym wzrokiem, po czym zamrugał kilka razy, jakby nie dowierzał własnym oczom. Nagle jednak poderwał się z miejsca i wskazał drżącym paluchem na shinrinczyka.
- To on! On nas zaatakował! - zawołał z wyraźną trwogą w głosie, cofając się coraz bardziej. Takehiko patrzył zdziwiony to na swojego podwładnego, to na przybysza, którego przecież przyprowadzili jego ludzie i z którym sam rozmawiał przez ostatnie kilkanaście minut, jak nie dłużej. Żaden człowiek nie może być przecież w dwóch miejscach na raz, prawda? Prawda?
- Spokojnie, Kazuma, to sprzymierzeniec, nasz gość - próbował mu wytłumaczyć, choć chłopak ewidentnie szukał czegoś do obrony, ewentualnie drogi ucieczki. Zachowywał się niczym ranne, spłoszone zwierzę zagonione w kąt, uznając Oshiego za zagrożenie. Mógł stanowić potencjalne zagrożenie dla siebie i innych, czemu należało szybko przeciwdziałać zwłaszcza, że Kazuma właśnie przyuważył jakieś ostrze na blacie z narzędziami.
Swoją drogą, czy młody Senju potrzebował przewodnika do miejsca ostatniego pożaru? Przecież dobrze wiedział (a przynajmniej się orientował), gdzie znajduje się obóz dziewczyny, która przedstawiła mu się jako Namida, a ów obóz znalazł się w strefie ognia. Sam złotooki obudził się w końcu wśród płomieni. Ponadto miał również wgląd do mapy, prawda? Czy więc sam nie mógł ruszyć przodem, by zacząć poszukiwania, a na miejscu oczekiwać ewentualnego wsparcia ze strony ludzi podlegających Takehiko? Decyzja należała do niego, musiał jednak wziąć pod uwagę, że w tej chwili może stać się celem bezmyślnego ataku.

[Oshi]

Oshi stał przez większość czasu na tyłach grupy która weszła do namiotu, po czym z zainteresowaniem chłonął wszystkie informacje które padały z ust zwiadowcy. Dopiero gdy sytuacja zmieniła się diametralnie, Senju niemal odskoczył od miejsca spoczynku wystraszonego młodzik. Oskarżenia które stawiały go w roli podpalacza, były tak irracjonalne jak wczorajszy sen o latających koniach, zwłaszcza że gdy tamci zostali zaatakowani On był już więźniem... Oshi nie bardzo potrafił zrozumieć zachowania Kazumy, który niemal skrył się pod stołem, obawiając się niebieskowłosego Senju. Ktoś tutaj bawił się jego kosztem, a to nie było zbyt mądre, zwłaszcza gdy głosy w głowie po raz pierwszy od dłuższego czasu miały rację. Chłopak spojrzał z wrogością na wszystkich w pomieszczeniu, po czym odezwał się przez zaciśniętą szczękę, wprost do przywódcy.

- Dowiem się co się tutaj dzieje... Niech twoi ludzie zostaną w wiosce, głowa tego żartownisia znajdzie się wkrótce z resztą cielska w waszym obozie.

Oshi nie zwracał już uwagi na poruszenie, zebrał własne rzeczy oraz mapę, po czym ruszył w stronę miejsca z którego nadszedł ostatni atak. Tym razem nie ograniczały go więzy ani powolne tępo prowadzącego całej procesji. Wojownik z rodu Senju chciał dotrzeć do źródła własnych problemów, nie potrzebował pomocy z osady... Tamci ludzie byli złączeni ze sobą zbyt silnymi więzami, gdyby przypadkowo w trakcie walki coś stało się jednemu z nich, wina i tak spadnie na Oshiego. Dlatego przeskakując między gałęziami wysokich drzew zielonej puszczy, chłopak poprawił torbę biodrową przytroczoną do pasa, po czym z mordem w oczach ruszył przed siebie by wreszcie stanąć twarzą w twarz z tym który ośmielił się przejąć jego wizerunek... Liczył na chociaż odrobinę farta w tym przeklętym dniu.
W tej samej chwili chłopak zatrzymał się niemal jak przy spotkaniu z niewidzialną ścianą... Dotarły do niego informacje niczym rozwinięta klisza aparatu, klon który został wysłany do Kaigan przez las śmierci właśnie zniknął. W ostatnich chwilach Senju odkrył informację o niezwykłej wiadomości pozostawionej przy ciele martwego węża... Oraz odlezienie przez niego małego gada, który z pewnością będzie tam jeszcze przez jakiś czas, nim większe zwierzę nie zrobi z niego smacznej przekąski... Oshi pokręcił głową z niezwykłym po wątpieniem, po czym poprawiając włosy które opadały na twarz, ruszył przed siebie z nową dawką energii.

[Sagisa]

Misja C - Senju Oshi
17/30
"Płomień" Coś tu wyraźnie było nie tak. Młody Kazuma ewidentnie widział w Oshim zagrożenie, a przecież niemożliwym było, by to właśnie on zaatakował jego i Shigeru, w końcu pozostała dwójka zwiadowców w tym czasie odprowadziła go do obozu. Wniosek nasuwający się młodemu Senju był jeden - ktoś ewidentnie działał na jego niekorzyść, a skoro tak to trzeba się z delikwentem jak najszybciej rozprawić. A najlepiej zrobić to samemu, o czym nawet raczył poinformować Takehiko.
- Czekaj! - zawołał za nim mężczyzna, nakazując uprzednio pozostałym, by zajęli się Kazumą, sam zaś wyszedł wraz ze złotookim z namiotu. Zaraz potem zwrócił się do barczystego: - Shu, pójdziesz z młodym jako wsparcie. Nie podoba mi się ta sprawa.
- Też chcę iść! - zawołał nagle Yoshi, brunet jednak pokiwał przecząco głową.
- Dla ciebie mam inną robotę - stwierdził tylko, nie akceptując sprzeciwu.
Shu tylko skinął szefowi głową i bez zbędnych słów ruszył za niebieskowłosym, dostosowując się do jego tempa. Obaj poruszali się szybko i sprawnie w kierunku zachodnim, mijając po drodze nieco rzadszą część lasu - po lewej w pewnym oddaleniu można było zauważyć wypalone połacie terenu. Zmierzali do miejsca ostatniego pożaru, więc mieli jeszcze kawałek do przebycia. Gdy Oshi nagle się zatrzymał, jego towarzysz postąpił podobnie i zaczął się rozglądać za ewentualnym zagrożeniem, nic takiego jednak nie dostrzegł. Widział za to, jak chłopak kręci głową i rusza dalej, uznał więc, że był to fałszywy alarm.
Gdy wreszcie zbliżyli się do obozu, w którym Senju spędzał noc, już niemal całkiem świtało. Linia drzew kończyła się tymi częściowo nadpalonymi, widać jednak było ślady gaszenia ognia. Okolica zdawała się pusta i cicha. Można nawet pokusić się o stwierdzenie - zbyt cicha. Ciemne połacie spalonej ziemi i ściółki wyraźnie malowały się w coraz większym świetle wczesnego poranka. Gdyby zeszli na dół i zaczęli się rozglądać, zauważyliby dwie rozchodzące się z jednego punktu ścieżki. Zapewne właśnie tymi trasami szli obaj młodzieńcy gaszący pożar. Idąc tropem bliżej rzeki (Kazuma w końcu wspominał, że atak nadszedł z drugiej strony wody), wśród śladów wyraźnie rysowała się szrama, jakby ktoś rozorał namokniętą ziemię butem, a kawałek w bok - coś, co mogło odzwierciedlać szamotaninę.
Teren po drugiej stronie rzeki pozostawał gęsto zarośnięty. Czy jednak warto było sprawdzać, co kryje się w tych chaszczach?
Mapka z legendą:

LEGENDA:
zielone - las
niebieska wstęga - rzeka
kółko z namiotami - obóz
kółko z pojedynczym namiotem - spalony obóz Mizumi (tu jesteśmy)
pomarańczowe mazy - obszary objęte pożarem

[Oshi]

Oshi znał swoje możliwości na tyle, by bez większych oznak radości przyjąć pomoc starszego,"z podwładnych samozwańczego przywódcy. Ruszając przez leśne tereny, Oshi musiał przyjąć do wiadomości porażkę klona, znając już doskonale własny zasięg techniki. Bez większego problemu dotarli do miejsca, w którym ostatnim razem wszystko się zaczęło. Senju zeskoczył z drzewa wprost nad brzeg rzeczki, ze skupieniem rozglądając się po miejscu ostatniego ataku. Ślady walki były dość widoczne, zwłaszcza że używano tutaj technik katonu... Czemu to zawsze musi być katon.

- Jeśli coś tutaj jest, to lepiej nie sprawdzać tego na własnej skórze.

Oshi zwrócił się wprost do mężczyzny, wskazując na przeciwległy brzeg, z którego miał nadejść niespodziewany atak.
Miał pewien plan, umiejętności drewna bywały jednak przydatne, gdy w grę wchodziło zdrowie użytkownika.
Skupiając się na energi w swym ciele, stworzył odpowiednią kombinację symboli, stosując technikę mokutonowych klonów.
Dwie idealne repliki miały wyłonić się wprost z jego ciała, stając po przeciwnych stronach.
Senju spojrzał na dzieło swego dziedzictwa, zastanawiając się do czego jeszcze był zdolny klan o którym wiedział przecież jeszcze tak niewiele... Jakie tajemnice kryte były z dostępem jedynie dla tych którzy stanowili filar osady. Oshi musiał stać się silniejszy, chciał by to jego imię przychodziło na myśl, gdy tylko słyszało słowo Senju.
Jedną tylko myślą wysłał oba na drugi brzeg, przygotowując się do oparcia wszelkich niespodzianek... Był zbyt pewny swych zdolności, jednak co innego pozostawało mu w tym świecie jak nie wiara w samego siebie... Słabsi musieli upaść by wyłonić tych najsilniejszych.

  Ukryty tekst

[Sagisa]

Misja C - Senju Oshi
19/30
"Płomień" Oshi uważał, że nie potrzebuje wsparcia, mimo wszystko je dostał. Sam Shu może nie należał do ludzi łatwych w obyciu, ale wiedział, gdzie jego miejsce, poza tym był już dość doświadczony, więc zawsze mógł pomóc. Poza świadomością posiadania kompana nasz drogi Senju poznał również ograniczenia techniki drewnianych klonów. Właściwie same profity, ale kto by na to patrzył. Młodzian z pewnością miał nieco odmienne zdanie na ten temat.
Dotarli na miejsce pogorzeliska, niemal od razu odnajdując ślady świadczące o niedawnym starciu wśród popiołu. Widoczne bruzdy w ziemi, spalona ściółka, kolejne elementy wskazujące na walkę - puzzle powoli zaczynały tworzyć konkretny obraz. Ale czy na pewno? Jeśli tamci dwaj zostali zaatakowani, to dlaczego napastnik ich nie wykończył? Jaki był w tym cel? Wszystko sprowadzało się przecież do ognia i pożogi.
Oshi był inteligentny, zdawał sobie sprawę z ewentualnego zagrożenia i nie zamierzał bez potrzeby się narażać. Ani siebie, ani kompana, co niejako mu uświadomił. Na jego stwierdzenie Shu odpowiedział tylko skinieniem głowy, uważnie się rozglądając, gdy jednak chłopak stworzył swe dwie repliki, na twarzy szatyna pojawiło się delikatne zdziwienie, a po nim zrozumienie. Rozpoznał on bowiem technikę drewnianych tworów.
- Rzeczywiście jesteś Senju - stwierdził tylko szeptem i jakby zmienił nieco nastawienie. O ile wcześniej wątpił w tożsamość niebieskowłosego, o tyle teraz mu wierzył i nie traktował już jako potencjalnego wroga. W końcu ród z Shinrin żył w zgodzie z naturą, więc jego członek nie mógł stać za podpaleniami. To się wzajemnie wykluczało.
Dwa klony zostały posłane na drugi brzeg rzeki. Ten, z którego nadleciał ognisty atak, jak to wynikało z zeznań Kazumy. Lądowanie było gładkie, bez żadnych niespodzianek. Repliki rozglądały się dookoła, przeczesując okolicę. Na pierwszy rzut oka wszystko było w swym naturalnym porządku, ruszyły zatem ostrożnie przed siebie. Cisza, spokój, brakowało właściwie tylko typowych dla natury dźwięków takich jak śpiew ptaków, czy cykanie świerszczy. Tylko ten jeden element zdawał się kłaść rysę na tym pięknym obrazku leśnego pleneru. W pobliżu najzwyczajniej w świecie nie było zwierząt, które zapewne uciekły przed ogniem i dymem. Czy więc cokolwiek tu zostało?
Jeden z mokubunshinów poczuł coś dziwnego przy kolejnym kroku. Zerkając w dół, dostrzegł skrytą wśród wysokich traw stalową linkę. I to było ostatnie, co zdołał zarejestrować, gdyż moment później dosięgła go eksplozja. Ten jeden z pozoru nieuważny krok zapoczątkował reakcję łańcuchową i całą polankę w jednej chwili pochłonęły wybuchy ciągnące się przez dobre dwadzieścia metrów w każdą ze stron wzdłuż rzeki i aż po granicę pobliskich drzew, które właśnie stanęły w ogniu. Błyski eksplozji trwały dłuższą chwilę, ale jedno było pewne - cały ten teren był jednym wielkim polem minowym. A dopełnieniem kolejnego pożaru był szaleńczy śmiech rozchodzący się echem wśród drzew. Śmiech, który Oshiemu wydał się nader znajomy...

  Ukryty tekst

[Oshi]

Senju nie zwrócił większej uwagi gdy mężczyzna który został wysłany z nim na zwiad, zdał sobie wreszcie sprawę z tego że Oshi nie uciekał się do kłamstwa przedstawiając własne pochodzenie. Klony zostały wysłane na drugi brzeg, z jednym prostym zadaniem, miały przeprowadzić infiltrację zwracając szczególnie uwagę na zastawione pułapki. Zanim dobrze zdążył nimi pokierować, w powietrze uniósł się dźwięk świstu a krotko po tym cała przestrzeń wypełniła się serią wybuchów, przekształcających się w prawdziwy łańcuch ognia, pochłaniający przestrzeń w zasięgu kilku najbliższych metrów...
Oshi niemal krzyknął kipiąc z gniewu, zasoby jego chakry zostały uszczuplone tylko dlatego że jakiś bałwan postanowił pobawić się w podpalacza. Kiedy przestrzeń rozerwał śmiech który słyszał za pierwszym razem po przebudzeniu dzisiejszego ranka, odwrócił się tylko do swego towarzysza przemawiając krótko...

- Zostań tutaj, na wypadek gdyby próbował uciec tą stroną rzeki...

Senju chciał dostać się na drugą stronę w zależności od możliwości podpalonego terenu... Jeśli droga nad ogniem, a dokładnie grube gałęzie odpadały... Na całe szczęście miał własne sposoby. Dzięki zdolnością swego klanu to On miał tutaj przewagę, las był jego naturalnym środowiskiem, o czym ten łachmyta skryty w krzakach nie mógł mieć pojęcia. Chłopak wiedział już od momentu wyjścia z namiotu medyka, że nie będzie tutaj próby przejęcia napastnika... Jeden z nich skończy w tym lesie jako pokarm dla wygłodniałych kruków... W razie jakichkolwiek problemów, chłopak czekał w gotowości na odparcie ich swym mokutonem, wciąż starając się dotrzeć do źródła śmiechu...

[Sagisa]

Misja C - Senju Oshi
21/30
"Płomień" Uznany za podpalacza i zaprowadzony do obozu Senju nie musiał ukrywać swojej przynależności klanowej. Nie zmieniało to jednak faktu, że z początku nikt nie wierzył w jego domniemaną tożsamość, co dodatkowo spotęgowało znalezione przy nik kościane ostrze. Żaden z obozowiczów jednak nie wiedział, iż ów miecz był prezentem, w chwili obecnej nie miało to jednak znaczenia. W momencie, w którym z ciała chłopaka uformowały się dwa drewniane klony, wysłany wraz z nim w roli wsparcia barczysty mężczyzna przestał wątpić, co mogło świadczyć, że spotkał się już z podobnymi zdolnościami u któregoś z drewniaków. Oshi jednak nie zwrócił uwagi na jego komentarz, tylko od razu rozkazał swym kopiom sprawdzić teren po drugiej stronie rzeki.
Nic nie wskazywało, by drugi brzeg skrywał jakieś niebezpieczeństwa, mimo wszystko panująca wkoło cisza była niepokojąca. Jak się okazało, była to cisza przed przysłowiową burzą. Wystarczył jeden mniej ostrożny krok i reszta potoczyła się efektem domina. Wybuch jednej notki spowodował aktywację kolejnej, a ta uruchomiła resztę. W ostateczności polanę pochłonęła fala wybuchów, w której zniknęły również klony. Dodatkowym elementem nadwerężającym już i tak napięte nerwy złotookiego był śmiech sprawcy - śmiech, który rozpoznał.
Widząc ścianę ognia, Shu zareagował odruchowo, składając pieczęci i szykując się do kontry. Słysząc prośbę młodzieńca, tylko przytaknął, a następnie wypluł silny strumień wody na drugi brzeg, chcąc w ten sposób częściowo ugasić pożar, a także dać możliwość kompanowi przedostania się dalej. Oshi miał zatem prostą drogę do granicy drzew liźniętych zaledwie płomieniami z eksplozji. Znalazł się w swoim żywiole, od razu skupiając się na otoczeniu i wypatrując ewentualnych pułapek. W głównej mierze starał się jednak zlokalizować źródło natrętnego dźwięku, jakim był śmiech podpalacza. I udało mu się to - mimo odgłosów ognia ścierającego się z wodną techniką kompana za plecami, chłopak słyszał wyraźnie śmiech na wschodzie. Wyglądało jednak na to, że ten wredny katonowiec lubuje się w pułapkach, na co wskazywała gęsta sieć stalowej żyłki wśród gałęzi, która migotała delikatnie w płomiennej łunie z polany. Oshi musiał znaleźć jakiś sposób na ominięcie przeszkód, gdyż głos zaczynał powoli cichnąć, oddalać się. Podpalacz zdawał sobie sprawę, że przyszło po niego przynajmniej dwóch, sam jednak zdawał się czerpać przyjemność ze starcia i prób pochwycenia go. A największą radochę miał, gdy jego ogień się rozprzestrzeniał, to było pewne. Czy jednak warto ryzykować ewentualne uruchomienie pułapki i jeszcze większą dewastację lasu? Myśl, Oshi, myśl, bo czas ucieka...

[Oshi]

Oshi zdawał sobie sprawę z niebezpieczeństwa, jakie niosło za sobą bezpośrednie wejście między drzewa, po drugiej stronie brzegu. Pocieszając się jedynie możliwością pozostawienia towarzysza na czatach, chłopak zagryzł wargi widząc dziesiątki żyłek mieniących się w słoń jasnym blaskiem... Musiał podjąć szybką decyzję, wiedział że ten który starał się podszywać pod jego osobę może wkrótce zniknąć, a wraz ze zniknięciem odejdzie szansa na rozwiązanie kolejnej sprawy podpalacza... Gdyby właściwie się dobrze zastanowić, można było znaleźć pewną zależność jego przygód... Ostatnia misja również wiązała się z użytkownikiem katonu, który spalił wzniesiony most nad rzeką, w okolicach rodowej wioski. Oshi nie miał wątpliwości że wtedy chodziło o sprawy mające grubsze znaczenie w świecie politycznym prastarej puszczy... Jednak co powodowało ataki tym razem?
Wężowy dzieciak zdał sobie sprawę że bezpośrednia próba pościgu może skończyć się kolejną eksplozją... Dlatego po krótkiej chwili wykorzystując element ziemi, zniknął pod piaszczystym brzegiem, starając się obrać drogę z której nadchodził szalony śmiech oponenta...
Mógł oczywiście posłać klona górą, aby w razie czego zawiadomił orginał o posunięciach przeciwnika, jednak zmarnował zbyt dużo chakry na wcześniejsze twory, które zniknęły chwilę po stworzeniu w ogniu zastawionych pułapek... Liczył na szczęście, na odrobinę szczęścia które nie zmieni szlaku ucieczki podpalacza...

  Ukryty tekst

[Sagisa]

Misja C - Senju Oshi
23/30
"Płomień" Dziwnym trafem Oshi miał jakieś wątpliwej jakości szczęście do spotykania na swej drodze podpalaczy. Mimo wszystko w tym przypadku chodziło też o swego rodzaju uraz osobisty. Ten konkretny maniak płomieni ośmielił się bowiem podszywać pod naszego bohatera (a przynajmniej tak wynikało ze słów jednego z zaatakowanych przezeń obozowiczów), a tego się przecież nie wybacza, prawda? Nikt nie ma prawa bezcześcić czyjegoś dobrego imienia! I tak oto młody Senju wcielił się w rolę tropiciela.
Zdetonowana pułapka stanowiła pewne utrudnienie, ale jakoś udało się ją obejść przy wsparciu obstawiającego teraz tyły Shu. Towarzysz zajął się gaszeniem polany, złotooki zaś napotkał kolejny problem - sieć linek zwiastujących kolejne wybuchowe niespodzianki. Chcąc uniknąć kolejnej fali niepotrzebnego ognia, która tylko ucieszyłaby podpalacza, chłopak szybko zdecydował się na inną drogę, uznał bowiem, iż przemieszczanie się na powierzchni może przynieść więcej szkód niż pożytku. Słysząc cichnący z wolna śmiech adwersarza na wschodzie, zniknął pod ziemią z pomocą dość prostej techniki i pod jej przykryciem ruszył w ślad za wrogiem. Przez pewien czas w drodze do uszu Oshiego docierał jeszcze szaleńczy chichot, w kierunku którego młodzieniec się poruszał, w pewnym jednak momencie wszystko zdawało się ucichnąć. Młody Senju przemieszczał się dalej, starając namierzyć przeciwnika, kiedy dotarł do niego głos.
- Przestań się bawić w chowanego i wyłaź! Zabawimy się!
Po tych słowach znów dotarł do niego krótki śmiech, a jego właściciel zdawał się czekać, aż nasz drewniak opuści swoją kryjówkę i stanie z nim twarzą w twarz. Co zaskakujące, zdawał się on wiedzieć, gdzie tak właściwie znajduje się skryty pod ziemią chłopak. Czy jednak można ufać temu szaleńcowi i ot tak wyjść na powierzchnię? Na górze mogą czekać kolejne pułapki, albo i niespodziewana kula ognia, która tylko czeka, aż Oshi wyściubi nos spod ziemi, by pofrunąć w jego stronę i przerobić go na skwarka. Dobrze byłoby przygotować sobie jakiś plan działania, pole walki pozostawało jednak dla niebieskowłosego zagadką. Czy warto ryzykować?