Osada Totsukawa

[Tetsurō]

"Ostatni jeździec"

Wyprawa rangi S - Główny bohater Forko (Kjoszeł)

kolejka : 23/ 21+

Sytuacja była beznadziejna, tak na prawdę niewiele dzieliło naszego bohatera od śmierci. Kyoushi czuł przytłaczającą potęgę Yoshimitsu, który pokazał prawdziwą siłę kalejdoskopowego spojrzenia. Na szczęście była jeszcze nadzieja, była nią kocica, która dalej walczyła z iluzją, walczyła z czerwonymi oczami. Pojedynczo na pewno nie dali by sobie rady, oni jednak byli razem, dlatego może się uda.
Kyoushi-san! Ja bardzo przepraszam! Przepraszam, że byłam opryskliwa, przepraszam, że Ci nie ufałam... To moja wina!- Matatabi bardzo szybko mówiła w głowie wgniatanego w podłogę herosa. Shiroyasha czuł, że emocje w nim narastają, zarówno jego, jak i jej. Tak naprawdę w pewnej chwili było ciężko określić czyje one były, zlały się w jedną całość.
- Mamy jedną szansę. Widzisz tę pieczęć nad wrotami od mojego więzienia? Musisz ją zerwać... Inaczej nie damy rady. Musisz mi zaufać, ona uwolni moją pełną moc! - Matatabi wskazała naszemu bohaterowi na znajdującą się u szczytu krat pieczęć. Ogromny, kamienny element, który znajdował się na środku, w miejscu gdzie zbiegały się kraty.
- Musisz ją zniszczyć! - Nagle Kyoushi poczuł, jak dookoła niego zaczynają zbierać się błękitne kropelki chakry, które otaczają jego ciało. Poczuł on jak jego własna energia wzrasta i zyskuje on więcej sił. To była moc Matatabi, może nie tak wielka jak ta, którą posiadał w trakcie walki w Kotei, ale teraz nawet tylko było bezcenne.
W między czasie stało się coś jeszcze, Matatabi wyrwała się spod kontroli Yoshimitsu i rozpoczęła dziką szarżę w stronę jego Susanoo. Zaskoczony tą sytuacją sługa Hana spojrzał do tyłu, osłabiając w ten sposób nacisk, jaki wywierał na Kyoushiego. To była jego szansa! Mógł próbować się wyrwać. Niebieska Kocica pędziła na czarnego szkieleta, pokazując przy tym swoje ostre pazury. Kilka metrów przed nim wybiła się i wskoczyła na niego, drapiąc i gryząc. Dalej była osłabiona, nie była tak silna, aby mu się przeciwstawić, jednakże to powinno wystarczyć, aby jej towarzysz mógł zrobić swoje. Powinno dać mu choć chwilę na wyrwanie się i zajęcie się pieczęcią, która według słów Matatabi była najważniejsza. Kiedy tylko Yoshimitsu próbowałw jakimkolwiek stopniu skupić się na Kyoushim, uniemożliwić mu ucieczkę, to wtedy też Nibi atakowała jeszcze zacieklej, starając się w ten sposób uniemożliwić mu interakcję. Dociskała go do ziemi i gryzła, starając się go unieruchomić. Nie szło to najlepiej, ale ważne, że próbowała. Wszyscy doskonale wiedzieli, że walka zbliżała się do kulminacyjnego momentu.

Matatabi
Karczmarz
Hokori
Yoshimitsu

  Ukryty tekst

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Było tylko gorzej, ale cóż mogło się dziać innego - w końcu białowłosy musiał się jakoś uwolnić spod presji Yoshimitsu, który zauważalnie posiadał gigantyczną wręcz przewagę, tak naprawdę gniotąc szermierza w każdej kwestii. Nie było co do tej wątpliwości w tej chwili, więc to była ostatnia droga, którą podążał sam wychowanek ognia. To miał być jego koniec, jeżeli ta 'telekomunikacja' z osadzonym w jego ciele demonem się nie powiedzie. To byłby koniec wszystkiego, gdyby nie to. Kocica byłaby w końcu uwolniona, chociaż nie ma co ukrywac nie była w najgorszych rękach, gdy przebywała w swoim ówczesnym naczyniu, którym od wielu już lat był heterooki shinobi z rodziny kowali Ryuzaku. Wtem usłyszał odpowiedź tego, kogo oczekiwał. To była ona - Matatabi usłyszała jego krzyk i wołanie o pomoc.
- Matatabi... Nie musisz przepraszać... Sprowadźmy tego skurwiela na ziemię. Razem. - z uśmiechem mógł odpowiedzieć mimo bólu, który czuł, mimo tego że otrzymał potężne obrażenia nie stracił woli i ducha walki. Nie tylko w pojedynku z tym czerwonowłosym skurwielem, ale i także walki o samą potężną kocicę. Emocje zaczynały się zlewać w jedno, już nie mógł określić czy to on był tak wściekły, czy to kot. Byli w tej chwili jedną, wielką emocją. Kolejne bardzo szybkie informacje docierały od jego głowy. Ledwo otwierając oczy, dostrzegł pieczęć, o której mówiła Nibi. Wtem, wiedział co to za pieczęć. Ostatnia deska ratunku, gdy tylko uwolni demona. Wiedział, że może to się skończyć jego śmiercią, tak jak ostrzegał go przed laty Uchiha, który wdrażał go w panowanie nad tą mocą. To było podejrzane, ale jakie miał inne wyjście? Jeśli zrobi to za jej prośbą to zabije Yoshiego, a tak - zginie tylko on. Wiedział, że to ostatnia deska ratunku i liczy na to, że sama ognista kocica go nie okłamała. Że to nie był fortal. On jej ufał, ale czy ona jemu? To się okaże.
- Trzymaj się, bo będzie na ostro! - to było ostatnie co mógł powiedzieć, marszcząc brwi, a na jego twarzy pojawił się krwisty uśmiech, który mógł dojrzeć także Yoshimitsu. To był koniec dawania się wgnieść w podłogę. W tej chwili nagle jego ciało pokryło się chakrą, błękitno-ognistą chakrą, która pokryła jego ciało i wróciła mu energię, mimo tych licznych obrażeń, dzięki temu stał się odporny i mógł znów korzystać z większej ilości sił. Witalność wróciła do normy.
Gdy tylko przez zakrwawione oczy, a także swój Sharingan dostrzegł to, że Kocica wyzwoliła się z więzów iluzji Mesmera - to była jego okazja. Nacisk był o wiele, wiele słabszy, a on sam przecież zyskał na sile. Gdy to poczuł, użył całej swojej siły, by odepchnąć nacisk tych pieprzonych kościanych dłoni. Zrobił to całą swoją siłą, skupioną w pozycji leżącej, choćby miał w to zaangażować i nogi, zrobił to, by w jednej chwili zerwać się jak diabeł, w kierunku pieczęci, wspomagając także siebie chakrą i korzystają z techniki pseudo-teleportacji by zbliżyć się jak najbardziej do pieczęci, a jego dłoń po jednej szybkiej pieczęci pokryła się czernią, wzmacniając tylko tę wybraną część ciała, to była ręka, która w wyskoku nabrała rozpędu i zaatakowała kamienną tabliczkę - to jedno uderzenie miało uwolnić cała chakrę i całą siłe Ogonistej Bestii. W chwili uderzenia, nie powstrzymał się także tego, by wykrzyczeć z całych swych sił podczas tego ciosu w tabliczkę:
- MATATABI!! - to wystarczyło. Tyle chciał przekazać. Cały świat, w którym się znajdował miał się zaraz zawalić, ale jego siła miała być skupiona wokół tej tabliczki, którą miał zniszczyć w jednej chwili... Co się miało zdarzyć zaraz, wydarzy się na jego oczach i Mesmera. To będzie wielki moment, jeżeli tylko jego taktyka się uda.

Chakra:

  Ukryty tekst

Techniki:

  Ukryty tekst

Zdolności i statystyki:

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

"Ostatni jeździec"

Wyprawa rangi S - Główny bohater Forko (Kjoszeł)

kolejka : 24/ 21+

Kyoushi musiał postawić na jedyną kartę, jaka mu została w ręce. Miał do wyboru zaufać kocicy i liczyć na to, że go nie wystawi, albo umrzeć w potężnym uścisku Mesmera. Zdecydował się spróbować, zapewne licząc, że to może przedłuży jego życie o parę chwil. Wtedy też chakrowa otoczka Matatabi zaczęła go otaczać a on poczuł jak jego siła wzrasta. To był moment do działania. Matatabi dosyć agresywnie ścierała się z Yoshimitsu, który próbował ją opanować. Jego szkielet urósł, podnosząc o tworząc pod sobą nogi z czarnej chakry. W takim stanie olbrzym był wielkości Bijuu, dlatego też walczyli ze sobą jak równy z równym.
To działo Kyoushiemu czas do działania, mógł się on oswobodzić i popędzić w stronę znajdującej się na suficie pieczęci. Mesmer cały czas śledził jego pozycję, niestety nie mógł zaatakować białowłosego, bo jego kończyny były zajęte przez Kocicę. Shiroyasha pędził do celu, po czym wyprowadził potężne uderzenie pięścią w samo jej centrum. Dostrzegł on wtedy, że ta powoli zaczyna pękać. Zaczęły pojawiać się niebieskie szczeliny, z których zaczęła wylewać się błękitna chakra bijuu. Niestety, wtedy też nasz heros otrzymał w plecy potężne uderzenie ogniem. Ogromna kula ognia wręcz go zmiotła, rzucając nim o ziemię. Był obolały, czuł jak z jego ran cieknie krew a jego oczy nie mogły złapać ostrości. Chwilę później stracił przytomność. Ostatnią rzeczą, którą widział była pękająca pieczęć oraz Matatabi, która zaciekle walczyła z czarnym Susanoo. To jednak było zbyt dużo dla naszego herosa, czuł on jak jego życie uchodzi a on sam słabnie, jego płomień powoli gasł, zamieniając się w niewielki, ledwo co świecący kaganek. Czyżby to był koniec opowieści o Kjoszu?

---

---

- Wstawaj, mamy dupsko do skopania! - z tego tajemniczego snu wyrwał go głos Matatabi. Teraz jednak było on inny niż zazwyczaj. Jakby Nibi była bliżej niego, albo wręcz... Jakby byli jednością. Poczuł on jak jego wewnętrzny ognień płonie, płonie ogromnym, niebieskim światłem. Zmysły Kjosza były otumanione, dopiero z czasem zaczynał odczuwać co się w koło niego dzieje. Był on otoczony przez mnóstwo dymu, jednakże nie to było najdziwniejsze. Otóż wydawało się, ze stoi on na czterech łapach. Kiedy dym w koło niego zaczął się rozwiewać, dostrzegł, że tak na prawdę jego ciało składa się z ciągle falujących niebieskich płomieni. Tylko... że to nie było jego ciało. To było ich ciało. Kyoushi przybrał formę Matatabi, stojąc w miejscu, w którym doszło do wciągnięcia go do wewnętrznego świata. Mesmer stał kilka metrów przed nim, jednakże kiedy dostrzegł co się stało, odskoczył do tyłu.
- Wiem, że to trochę dziwne, ale nie mamy teraz czasu na wyjaśnienia. Dobrze, że po pijaku trenowałeś chodzenie na czworaka, teraz ci się przyda. - powiedziała Matatabi w głowie naszego herosa, po czym wydała z siebie ogromny ryk, który rozszedł się echem po okolicznych lasach i szczytach.
Oczywiście Yoshimitsu nie próżnował. Kiedy w końcu Kyoushi go dostrzegł z pomiędzy dymu, zobaczył, że ten się zmienił. Jego całe ciało było pokryte czarnymi znakami przypominającymi runiczne ozdoby, a jego oczy znów przybrały kształt zwykłego sharinga. Kiedy Matatabi go spostrzegła, zasyczała, Kyoushi mógł poczuć, że nie podoba jej się nowa forma.
- On pachnie jak Han... - skwitowała, pozwalając przejąć stery swojemu przyjacielowi. Teraz musieli działać razem, jeśli chcieli go pokonać. Zapowiadało się, że nie będzie to prosta walka. Yoshimitsu stał w swojej dzikszej formie i czekał na ruch, jaki wykonają jego przeciwnicy, choć zapowiadało się, że już miał jakiś plan co z nimi zrobić. Walka weszła w ostatnie stadium, teraz już na pewno wszyscy pójdą na całego. Miejmy tylko nadzieję, że nikt nie planuje przy okazji spalił połowy okolicznych lasów, nie mówiąc już o stojącej niedaleko nich świątyni. Kiedyś wydawała się ogromna, teraz ledwo sięgała naszemu bohaterowi do grzbietu. Punkt widzenia troszkę się zmienił.

Matatabi
Karczmarz
Hokori
Yoshimitsu

  Ukryty tekst

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Nie miał wiele więcej wyjść. To był ostatni moment, by móc cokolwiek zmienić, więc zaufał tej, która miała okazję się najbardziej wykazać. Chociaż sam atak na Yoshimitsu w formie Susano była wystarczającym potwierdzeniem dla białowłosego, że warto zaufać Matatabi. Dzięki niej mógł dotrzeć do celu i wykonać wszystko co w jego mocy, by uwolnić jej moc, która była wciąż ograniczana, właśnie tą pieczęcią. Dzięki niej, będąc w powietrzu, zniszczył pieczęć pojedynczym uderzeniem pięścią, by ujrzeć jak pieczęć łamie się na kawałki i zaczyna niemalże wybuchać, błękitnobiałym światłem, by po chwili skończyło się niezbyt śmiesznie dla samego Kjudasza. Dostał on pocisk ognisty na plecy, który odczuł w niebywały sposób. Już nic nie czuł. Czuł tylko chłód, który dotknął jego białego karku. Tracił wzrok, a z ust wypływała mu wręcz samoistnie krew, która uchodziła z niego jak i życie, które mówiło mu żegnaj szermierzu. To twój niechybny koniec.
Nie minęła jedna chwila, a z bardzo krótkiego snu wyrwały go słowa tej, w którą uwierzył całym sercem. Matatabi przemówiła i to w bardzo motywacyjny sposób dla niego samego. Poczuł przypływ energii już od samych słów. Nie spodziewał się nawet takich słów po niej, która była tak wycofana, a w ten sposób, po tym zdaniu pokazała jak podobna jest do tego białowłosego świra, który najpierw mówił, później myślał. To było piękne, wręcz epickie. On się po chwili pojawił. Pojawił się, gdy tylko ogarnął co widzi. Z jego oczu zniknął dym, a on sam pojawił się o wiele wyżej. W zupełnie innej formie, której się nie spodziewał. Składał się on z czystych, niebieskich płomieni, które wiły się ku górze tuż obok jego twarzy. Był Ogoniastym Demonem, w tej chwili stał się tym, przed czym go wystrzegali. Przed nim stał Mesmer, który odskoczył i po chwili zaczął się pokrywać runami. To musiała być forma przeklętej pieczęci, którą widział już tak wiele razy, że nie mógł się pomylić. Świadomość dawała mu bardzo wiele, ale to wzmocnienie było niczym przy mocy, która spowiła ciało Siewcy Chaosu.
- To było niezłe, nie powiem. To zaszalejmy! Zniknijmy tego skurwiela! - to motywowało jeszcze bardziej Shiroyasha do tej ostatecznej walki, z ostatnim jeźdźcą, którego należało jak najszybciej wyeliminować. Chodzenie na czworaka rzeczywiście musiało wiele dać. Dzięki temu wiedział jak się poruszać na czterech łapach. To był czas do ataku. - Heh, podarował mu ostatni prezent, przeklętą pieczęć szczepu Juugo. To nic, sprawmy by zapachniał węglem... - to był moment, w którym napiął on wszystkie mięśnie w ciele, który składał się jednak wyłącznie z płomieni. Wystartował w jednej chwili, całą masą by zaatakować łapami, ogromnym ciepłem, które wydzielał, chcąc go spopielić atakami ostrymi jak najlepszej jakości katany, pazurami samej formy Matatabi. Białowłosy wraz z Ogoniastą Bestią gonił tego skurwiałego przestępcę nawet, gdy próbował się cofać lub unikać, nie mógł w nieskończonośc uciekać przed doskonałym refleksem, zręcznością i ogromną szybkością, która była naturalna dla kocich kreatur. To miał być koniec mesmera, który zostanie zmiażdżony mocą Bijuu i Jinchuuriki pracujących razem. Ostre pazury miały pozbawić go głowy, a ogień spopielić ciało. Nic lepszego dziś nie mogło nadejść. To będzie epicka bitwa w towarzystwie błękitnych płomieni!

Chakra:

  Ukryty tekst

Techniki:

  Ukryty tekst

Zdolności i statystyki:

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

"Ostatni jeździec"

Wyprawa rangi S - Główny bohater Forko (Kjoszeł)

kolejka : 25/ 21+

Kjoszu dopiero zapoznawał się ze swoim nowym ciałem. Z tej pozycji świat wyglądał zupełnie inaczej, nie musiał się przejmować drzewami, które pod jego naporem same łamały się jak zapałki. Co prawda chodzenie na czterech nogach to nie była codzienność Kjoszeła, ale no, trzeba przyznać, miał w tym już jakieś doświadczenie. Dlatego też szybko był gotowy do siania chaosu i pokazania Yoshimitsu gdzie jest jego prawdziwe miejsce. Białowłosy czuł potęgę płynącą ze swojego ciała, teraz pewnie byłby w stanie pokonać nawet swojego przyjaciela - Kochanka z Pustyni. No ale zanim to, to trzeba najpierw rozprawić się ze stojącym przed nim gagatkiem. Kiedy tylko zerwał się do szarży przed siebie, poczuł jak szybki jest, wręcz zniknął, pojawiając się w kolejnym miejscu. Yoshimitsu ledwo był w stanie nadążyć, wiedział, że prawdziwa walka właśnie się zaczyna, dlatego też od razu dezaktywował swoją klątwę a jego oczy ponownie rozbłysły czerwienią. Dookoła niego zaczęła zbierać się czarna chakra, która momentalnie urosła do rozmiarów jeszcze większych niż sam demon. To właśnie ona zatrzymała uderzenie rozpędzonego Koto-Kjoszeła. Szybko przybrała formę ogromnego humanoida w zbroi. Wysoki olbrzym, w którego głowie zawieszony był Yoshimitsu.
- Wiedziałam, że Skurwiel ma coś jeszcze w zanadrzu... - wspomniała Matatabi, która zaczęła przejmować jakże wysublimowane słownictwo od swojego przyjaciela. No ale miała rację, teraz nie było czasu na delikatne słowa, trzeba było nazwać rzecz po imieniu. Kocica pokierowała ich ciało, żeby wykonać unik, przed nadchodzącą pięścią wielkiego, czarnego Susanoo (w skrócie BBS), jednakże wtedy Yoshimitsu pokazał kolejną sztuczkę, bardzo szybko złożył odpowiednie pieczęcie, po czym on, oraz jego czarny olbrzym wystrzelili ze swoich ust wielką falę ognia. Była tak wielka i potężna, że nawet naszym bohaterom nie udało się jej uniknąć. Ogień objął całą polanę przed świątynią, jak i okoliczny las. Kyoushi poczuł, jak płomienie trawią jego chakrowe ciało, sprawiajac nieprzyjemny ból.
- Spokojnie, my też mamy coś ciekawego w arsenale, patrz i się ucz. - powiedziała Matatabi, która otworzyła swoją paszczę. W koło niej zaczęly pojawiać się niebieskie i czerwone kulki chakry, które zaczęły formować się przed jej ustami w wielką kulę chakry. Kiedy kula była uformowana, Kocica połknęła ją, wystrzeliwując po chwili ogromny promień wprost w Yoshimitsu. Pocisk był tak silny i szybki, że jego czarne Susanoo nie było w stanie uniknąć. Przyjął on całość na klatę, co spowodowało, że się przewrócił, upadając między drzewa. Było to tak silne, że aż ziemia się zatrzęsła a uderzenie na pewno było odczuwalne wiele kilometrów dalej. Wiele zwierząt w lesie musiało stracić życie w trakcie tego upadku, a te które przetrwały, od razu zerwały się do ucieczki.
- Mówiłam... Teraz ty mu pokaż co potrafimy! - z przekąsem powiedziała Matatabi, która była dumna z tego, co udało im się osiągnąć razem. To jednakże nie był koniec walki. Yoshimitsu zaczął się podnosić, co oznaczało, że był gotowy przyjąć kolejne uderzenie, tylko w jaki sposób chciał uderzyć Kjudini? Jaki miał plan?

Matatabi
Karczmarz
Hokori
Yoshimitsu

  Ukryty tekst

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Białowłosy Niebieski Demon, w tejże chwili właśnie tak mógł siebie nazywać, czuł się jakby mógł przenosić lub niszczyć góry samą swoją obecnością. Zamierzał to wykorzystać, tę swoją wielkość i majestatyzność, która miała sprostać wyzwaniu szybciej, niż mogłoby się to wydawać. Był potężny i majestatyczny jednocześnie, a jego płonące ciało ogrzać mogło niejednego bydlaka czy innego Sejnura. Ruch samego ognistego szermierza w formie Ogoniastej Bestii był niemalże nie do zatrzymania czy zauważenia. Nawet ktoś taki jak Yoshimitsu musiał mieć problemy by nadążyć wzrokiem. Widać było, że jego zapał momentalnie ostygł, gdy tylko zauważył co się może za chwile stać - jego Przeklęta pieczęć natychmiast wręcz zniknęła, a w jego oczach pojawił się Kalejdoskopowy Sharingan, który przywdział czarną zbroję Susanoo. To był moment, w którym walka nabrała rumieńców.
"Dobrze gadasz! Ale to nas nie powstrzyma. Kalejdoskop i jego zbroja to chuj!" - myślał, że jest to coś wspaniałego, ale musiał wspierać nie tylko siebie, ale i kocicę, która nie zamierzała także odpuszczać. Stawała się o wiele bardziej swojska i Kjoszowa niż mogłoby się wydawać. Gdy starli się na pięści, Yoshimitsu zaskoczył, wykonując technikę Katonu, w której to przecież sam Białowłosy wraz z Nibi był mistrzem. MImo to, zdołał delikatnie podrażnić szermierza z Sogen, który poczuł, że otrzymał ranę. Ale cóż to miała być za rana, w porównaniu do tego co za chwilę się wydarzyło. Będąc ponownie nieco bliżej, z ust Matatabi wystrzeliła właśnie ta, niszczycielska moc w postaci Bijuudamy, już nie pierwszy raz ją widział i wiedział jakie spustoszenie potrafi siać. Choćby i w Kotei. Tym razem to białowłosy obserwując swoją przewodniczkę, doświadczył na własnej skórze jak dobyć tego miecza i wykonać pchnięcie techniką ostateczną. Wtem, nawet Mesmer nie dał rady się obronić i okazało się, że przyjął tę technikę na klatę i odleciał wsiną dal. Ciekawe czy teraz był taki cwany. "Jasny gwint i do stu kroćset! Kończymy tę zabawę, spróbujmy!", rzekłszy, ustabilizował pozycję i wybił się potężnie z czterech łap, w szarży kierująć się w stronę Yoshimitsu, by w międzyczasie skoncentrować kolejny atak, tym razem samodzielnie, powtarzając całą sekwencję ładowania chakry i jej pochłonięcia, by po niedługiej chwili przegryzając tę niesamowicie potężną chakrę, wystrzelił z najbliżej, aczkolwiek bezpiecznej odległości (poza zasięgiem rąk czy nóg, czy czegokolwiek innego), zręcznie się przemieszczając wystrzelić promień zniszczenia, który miał być gwoździem do trumny tego czerwonowłosego skurwiela. Jeżeli tylko miało się okazać, że on planuje zaatakować, z ciała Ogoniastej Bestii buchnął ogień, który pod przykrywą chakry rozprzestrzenił się w dużej odległości na około samego Bijuu, jako technika obronno - ofensywna. Zamierzał dopełnić obietnicy i pozbyć się tego bydlaka raz na zawsze.

Chakra:

  Ukryty tekst

Techniki:

  Ukryty tekst

Zdolności i statystyki:

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

"Ostatni jeździec"

Wyprawa rangi S - Główny bohater Forko (Kjoszeł)

kolejka : 26/ 21+

Uderzenie było potężne. Wstrząsy na pewno były odczuwalne w sąsiednich prowincjach, sam błysk pewnie też przez wielu mógł zostać pomylony z jakimś zdarzeniem astronomicznym. To jednakże nie były cuda z kosmosu, a zwyczajny pojedynek dwóch potworów. Niestety, jednak Bidżudama nie wystarczyła aby pokonać Yoshimutsu. Mimo potężnego ciosu, jego zbroja szybko uzupełniła braki, a on sam podniósł się i był gotowy do dalszej walki. Olbrzymie, czarne Susanoo było gotowe do dalszej walki, jednakże Kjoszu także szykował pewnego Asa w swoim rękawie. Postanowił, że przetestuje technikę, którą nauczyła go jego przyjaciółka i zaczął zbierać niebieskie i czerwone kulki chakry. Wtedy też Yoshimitsu rozpoczął swoją szarże w stronę Niebieskiego Kota, chcąc go obezwładnić nim uda mu się załadować Kulę. Trzeba było mu przyznać, że mimo tego iż był wolniejszy od Białowłosego w niebieskiej formie, to dalej był potężny. Przede wszystkim jego obrona była praktycznie nie do sforsowania.
Gdy Bijudama była gotowa do ataku, Yoshimitsu był dosyć blisko, dzięki czemu kiedy Kyoushi zgryzł kulę, nie było miejsca do ucieczki. Po raz kolejny przyjął on uderzenie wprost na klatę. To posłało go kilkadziesiąt metrów do tyłu, co w skali tej walki nie było jakoś bardzo dużo. Mesmer nie dawał za wygraną, podniósł się po raz kolejny i szykował się do kolejnego ataku. Jego czarne ciało potrzebowało chwili do regeneracji, widać było, że Bijudama uszkadzała jego niezniszczalną zbroję, to jednakże nie był koniec. Stał on dalej na nogach i zapewne szykował jakiś kolejny ciekawy plan jak by tu zaszkodzić naszemu bohaterowi. Niestety, nie był w stanie wymyślić nic ciekawego. Koci arsenał dosyć dobrze nadawał się do walki z jego ogromnym Susanoo, teraz to on był pod ścianą, tak jak Kjudasz chwilę temu, w swoim własnym umyśle. Tylko czy ktoś wyciągnie w jego kierunku łapkę, tak jak zrobiła to Matatabi?
- Jak myślisz, pozwolą Ci zostawić twoją towarzyszkę taką wolną? Myślisz, że twoi przywódcy, że Katsumi da jej tak szaleć bez zabezpieczenia? Myślisz, że oni tak na prawdę ufają tobie?? Jeśli tak, to po co założyliby Ci tę dodatkową pieczęć? - Yoshimitsu uderzał w dosyć czułe nuty, a wszystko to w jednym celu. Chciał on wytrącić Kjudasza z równowagi, po to aby nagle zerwać się do kolejnej szarży. Susanoo pędziło wprost na Kjudasza, ale w tym ruchu było coś nie tak. Musiał on coś knuć, tylko co to było?? Nasz heros nie miał za wiele czasu aby próbować się zorientować, gdyż Czarny Olbrzym bardzo szybko skracał dystans, szykując się do wyprowadzenia bardzo potężnego uderzenia w sam środek Kocicy.

Matatabi
Karczmarz
Hokori
Yoshimitsu

  Ukryty tekst

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Spodziewał się, że z samego Yoshimitsu zostanie co najwyżej kupa prochu, jednak tak się nie stało. Był o wiele odporniejszy niż mogłoby się wydawać. Jego Susanoo wyglądało na obronę doskonałą, której brakowało białowłosemu potworowi. Ten, będąc Ogoniastą Bestią, ale i chodzącym płomieniem nie był aż tak odporny na ataki jak ten pieron, który stał na przeciw niego. Starli się po raz kolejny i po raz kolejny otrzymał cios w postaci Bijuudamy, który miała zniszczyć go trafiając drugi raz niemalże w to samo miejsce. Niestety, to się nie stało, a sam Mesmer ponownie powstał i ponownie przyjął postawę do walki. Nie zanosiło się na rychły koniec tego starcia, co to to nie. Widać było, że Siewca Chaos nabrał wprawy w atakach najsilniejszym pociskiem chakry jaki tylko mógł istnieć, jednak obrona członka klanu Uchiha była wręcz horrendalna. W dodatku ten jego charakter i niepohamowana chęć pierdolenia głupot wchodziła już na wyższy level niż mógł wytrzymać Shiroyasha.
- To już jest mój problem i jej, nie twój, więc lepiej zamknij się i odpuść. Zamilcz na zawsze. - to były słowa, które mieszały się zarówno z jego głosem jak i głosem Matatabi, bo mieli w jednej formie dążyć do tego samego - zlikwidowania ostatniego Jeźdźcy Antykreatora, który stał za tym, by uformować nową erę i porządek tego świata na nowo. To było zadanie Kjuszarda, który zauważył, że Yoshimitsu coś kombinuje, gdy i tym razem wystartował do białowłosego demona. Kolejna szarża, jednak nieco inna sekwencja obrony Kociego Potwora. Ten, właśnie teraz z ciała wyrzucił ogromne ilości demonicznej chakry, która odpychała wszystko na swojej drodze. To miało powstrzymać ogromną postać Mesmera i dać czas na kolejne już, trzecie wykonanie niszczycielskiej techniki. Wiadomym było, że tylko to jest w stanie go zgładzić, więc należało trzymać się jednego planu, znów wytworzyć energię przed swoim pyskiem, by szybkim ruchem posłać promień śmierci w okolice głowy samego Yoshimitsu, tym razem jednak, cała postać białowłosego w postaci demona ruszy za Susanoo i w otwartą przestrzeń zaatakuje swoją ognistą łapą, by dorwać samego Mesmera, którego obrona zostanie naruszona - to ostatni plan, który może się powieść, gdy odciąć głowę tego skurwiela na miejscu.

Chakra:

  Ukryty tekst

Techniki:

  Ukryty tekst

Zdolności i statystyki:

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

"Ostatni jeździec"

Wyprawa rangi S - Główny bohater Forko (Kjoszeł)

kolejka : 27 / 21+

Kilkoro mieszkańców pobliskich osad mogło być świadkami najpotężniejszej walki w całej historii świata, albo przynajmniej jednej z nich. Niestety, nie rozumieli o co toczy się gra, oni jedynie modlili się, aby przypadkiem ktoś nie zniszczył im domu a wraz z tym, dorobku całego ich życia i poprzednich pokoleń. Ale tak to już było, prości ludzie nie przejmowali się globalnymi wydarzeniami, na takich granicach świata liczyły się jedynie globalne problemy. W końcu, czy zwycięstwo Hana zmieniłoby cokolwiek w ich życiach?
Walka zaogniała się z każdą chwilą. Yoshimitsu cały czas coś kombinował. Tym razem ustawił się on bokiem do przeciwnika, w ten sposób wykonując szarżę. W tym Czasie Kjoszu szykował kolejną obronę. Kiedy tylko czarne Susanoo zbliżyło się do Matatabi, bestia wypuściła ogromną falę energii, która miała zatrzymać i odepchnąć nadciągający atak. Wtedy też stało się coś zaskakującego, po raz kolejny. Otóż Susanno obyło wiszącej przy pasie katany, który dotychczas zręcznie ukrywało. Miecz wykonał cięcie, które spowodowało zranienie ciała z chakry. Czarne ostrze cięło niebieskie płomienie, jednakże wtedy nasz heros po raz kolejny wykonał jedną z najpotężniejszych technik w swoim arenale. Ogromny strumień Energii przeszył Susanoo, p oraz kolejny posyłając je na ziemię. Tym razem jednak nasz heros nie poprzestał na tym. Kjoszu w formie kota popędził za Yoshimitsu, który podnosił się z ziemi, próbując przy okazji zregenerować swoje podziurawione Susanoo. Niestety, nim do tego doszło, Nasz białowłosy heros doskoczył do niego i docisnął go swoją łapą do ziemi. Yoshimitsu nie mógł się podnieść, Dlatego też zaczął bardzo szybko składać serię pieczęci, chcąc w ten sposób znowu się obronić, jednakże wtedy ogromny bijuu po raz kolejny machnął swoją łapą, rozcinając szponami głowę Susanoo. Nasz heros miał drogę wolną do wnętrza tej poteżnej techniki, a co za tym szło, miał też możliwość wymierzenia sprawiedliwości swojemu przeciwnikowi. Zdawało się, że był on bezbronny, choć jak to zawsze z takimi złolami było, nigdy nie można było być pewnym. Tak więc teraz od Shiroyashy zależało w jaki sposób będzie chciał zakończyć ten pojedynek. No chyba, że Yoshinmitsu miał jeszcze coś w rękawie...
- Wykończmy go! Nie może zostać po nim żaden atom. Ta pieczęć... on ma w sobie cząstkę Hana! - Matatabi miała rozwiązanie tego problemu, wiedziała, że muszą usunąć go raz a porządnie z powierzchni ziemi, tylko czy Kjudasz pójdzie w tym kierunku? Czy może ma on inny plan? Wymyślił co lepszego można by zrobić z tym ostatnim śladem Antykreatora.

Matatabi
Karczmarz
Hokori
Yoshimitsu

  Ukryty tekst

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Dotychczasowe zmagania mogły naprawdę robić wrażenie na osobach, które dały rade cokolwiek zauważyć poza zniszczeniami terenu, które chcąc nie chcąc musiały się wydarzyć. Takiego rodzaju potężne techniki jakimi było Susanoo czy siła Ogoniastej Bestii nie mogły obejść się bez echa w obecnych czasach, mimo miejsca, w którym się znajdowali. Odludzie jakie było takie było, ale z daleka widać było, że w tej walce biorą udział wielcy shinobi. Jeden z nich dzisiejszego dnia jednak straci życie. Musiał to być Mesmer.
Wyglądało na to, że kolejne kroki zostały podjęte nie tylko przez samego Błękitnego Demona, ale i także przez czerwonowłosego Uchiha, który ukrywał się pod swoja czarną powłoką przypominającą samuraja o nieludzkich wręcz rozmiarach. Sam Yoshimitsu kolejny raz planował zaskoczyć białowłosego, gdy tylko ten wypuścił z ciała potężną falę energii, która odpychała wszystko na swojej drodze, w tym samym czasie to Susanoo zaatakowało kataną, której do tej pory wielki Kjudini nie zauważył, że miał ją przy pasie. Było to dość zaskakujące, że czegoś tak ogromnego nie zdołał dostrzec, a teraz okazało się, że jeszcze został nią cięty, a powłoka demona została naruszona i przecięta. Nie była to jakaś rana, którą w ogóle zajmowałby sobie głowę, jednak sam fakt tego ataku mógł wywołać jeszcze większą złość w ciele już nie takiego młodego shinobiego.
Po chwili, tuż po ataku kataną, z ust wielkiego kota wyleciała kolejny raz potężna Bijuudama, która znów zmiotła z powierzchni ziemi Susano, które runęło już trzeci raz w przeciagu chwili. Wtem, bestia nie czekała, ruszył z całym impetem na przeciwnika, który już szykował kolejny atak, ale został on prawdopodobnie rpzerwany przez to, gdy Ogoniasta Bestia docisnęła swoją potężną łapą Mesmera i dobrał się do jego ciała, rozcinając kolejny raz powłokę Samuraja. Teraz miał go jak na widelcu, więc pierwsze co zrobił to posłuchał swojej najlepszej przyjaciółki. To miała być całkowita dezintegracja dla czerwonowłosego, więc poza chakrą zbierają w pysku przez białowłosego Shiroyashe. Było przekrojenie na pół machnięciem poteżną łapą ciała Yoshimitsu, nabicie go na któryś z pazurów najlepiej w miejscu szyi, a także na sam koniec wypuszczenie z ust promienia zniszczenia z bliskiej odległości, które miało zdezintegrować tego skurwiela na wieczność. "To musi być jego koniec!", powiedziawszy w swojej głowie, postanowił dokonać tej zbrodni, dokończyć plan, który szczętnie został uknuty przez wielka bestię i szermierza z Sogen. Pozbawienie go życia cięciami czy przekrojeniem, a także przebiciem by na sam koniec spopielić jego ciało na wieczność. Czy to się uda? Okaże się już niedługo.

Chakra:

  Ukryty tekst

Techniki:

  Ukryty tekst

Zdolności i statystyki:

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

"Ostatni jeździec"

Wyprawa rangi S - Główny bohater Forko (Kjoszeł)

kolejka : 28 / 21+

Ogromny samuraj z czarnej chakry został powalony. Yoshimitsu starał się jeszcze podnieść, wierzgał i szykował jakąś technikę, która powinna pomóc mu wrócić do gry, niestety nie był w stanie. Potęga duetu białowłosego i niebieskiej kocicy byłą tak wielka, że nie był w stanie się przedrzeć. Wielki kot z niebieskiej chakry rozerwał jego czarne powłoki, torując drogę wprost do głowy, w której ukryty był Mesmer. Wtedy też nasz heros po raz kolejny załadował potężną technikę. Wkoło niego zaczęły pojawiać się niebieskie i czerwone kule chakry, które zaczęły zlepiać się w dużą, czarną kulę. Wtedy też Kyoushi połknął ją i po raz ostatni mógł spojrzeć na swojego przeciwnika. Był on w podartej szacie, po jego policzku i czole spływała krew a jego czerwone oczy szukały dookoła czegokolwiek, co mogłoby mu pomóc w tej sytuacji. Niestety, nim mu się udało, z ust Matatabi wyleciał wielki promień energii, który objął go całego, jeszcze mocniej wbijając go w ziemię i wręcz dezintegrując. Było tak jasno, że nic nie dało się dostrzec. Jedynie głośny trzask ziemi i potężny wstrząs rozeszły się po okolicy.
Kiedy pył po ataku opadł, w miejscu w którym był Yoshimitsu pozostał jedynie szeroki na dwadzieścia metrów krater. To w nim stał nasz bohater, który powoli zaczynał odczuwać jak bardzo męcząca dla niego była ta forma. Pierwszy raz zrobił coś tak wielkiego, coś tak potężnego i jego organizm, który nie był przyzwyczajony do czegoś takiego, dawał powoli o sobie znać.
- Udało się! Nie wyczuwam ani drobinki jego chakry. - odezwała się Matatabi, która także była zmęczona. Cała ta walka, wcześniejsze starcie w głowie Kyoushiego i wyrwanie się z rąk Yoshimitsu, to wszystko kosztowało ją wiele wysiłku. Oboje czuli, że przez najbliższe dni powinni jedynie jeść i spać, całkowicie zapominając o jakimkolwiek wysiłku.
Emocje powoli opadały, nasz bohater mógł się rozejrzeć po okolicy i zobaczyć jak wiele zmieniło się w trakcie ich starcia. Poza tym, ze las miał teraz kilka dolin, które powstały w skutek jego bijudam, to z gór zeszła spora lawina, która skosiła kolejną porcję drzew. Na szczęście świątynia cały czas stała w tym samym miejscu, nienaruszona. Tak jakby duchy tego miejsca chciały ją ochronić. Nasz bohater dostrzegł jeszcze jedną rzecz. Od strony lasu, w jego stronę biegła jakaś sylwetka. Po przyjrzeniu dostrzegł, że jest to Hokori, która zapewne cały czas przyglądała się temu starciu. Jej oczy błyszczały od szkarłatu dziedzictwa klanu Uchiha.
- Kyoushi-san!!! Jesteś Tam!!! - krzyczała w jego kierunku, licząc, że to jednak nie demon całkowicie przejął nad nim kontrolę. Jeżeli tak by było, to sytuacja byłaby wręcz beznadziejna, no ale musiała to sprawdzić, nim będzie w stanie wysłać raport do Kotei. Musiała ustalić wszystkie ważne fakty, nawet te niebezpieczne.

Matatabi
Karczmarz
Hokori
Yoshimitsu

  Ukryty tekst

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Epicka walka dobiegała powoli końca. Ku upadkowi chylił się przepotężny samuraj, który co rusz zmuszany był do kapitulacji pod wpływem siły niebiesko-płomiennego, ognistego kota, którego niepohamowana chęć zwycięstwa i pozbycia się ostatniego Jeźdźcy Antykreatora, prowadziła ku zaślepionym atakom dezintegracyjnym. Sam Mesmer był przeciwnikiem z jakim jeszcze nie mierzył się białowłosy szermierz. Stawiał ogromny opór, ale jego siła była niczym w porównaniu do Shiroyasha. Próbował coś wykombinować, jednak Ogoniasta Bestia była górą, wydrapując wręcz sobie drogę do głowy i ciała Uchiha pokrytego Susanoo. Gdy tylko pojawił się już oko w oko, bez żadnej powłoki, Yoshimitsu mógł poczuć niebywałą presję, która w jednej chwili uderzyła w niego niczym grom z jasnego nieba. Musiał wiedzieć, że to już koniec. Wszystko to za sprawą potężnej Bijuudamy, która zrodziła się znów w paszczy ogromnego kota, który ostatni raz spojrzał z nienawiścią na człowieka, którego tak długo planował zabić. Promień chakry, trafił prosto w jeźdźcę, już tym razem bez żadnych półśrodków, dzięki czemu dokonało się. Został on zdezintegrowany z tego świata, w wokół tego ataku i całe połacie terenu, które objęły około dwadzieścia metrów krateru. Powstał on tutaj na pamiątkę po tej epickiej walce, jeden na jednego. Zaczynając walczyć w umyśle, a kończąc na polanie. Białowłosy stał niewzruszony w centrum tego wydarzenia, a chakra opuściła go w jednej chwili. Znów był sobą, bez jakiegokolwiek wspomagania z wewnątrz od swojego Dwuogoniastego Bijuu.
- Dokonaliśmy tego... Wszystko dzięki tobie Matatabi. Musimy wracać. Wracać i powiedzieć co nas czeka dalej... Wygląda na to, że spokój to ostatnie co nas czeka. - odpowiedział swojej wiernej i zaprzyjaźnionej towarzyszce. Po zerwaniu tej pieczęci czuł się nieco inaczej. Wyglądało na to, jakby spadł z niego gigantyczny wręcz ciężar. Coś, co blokowało go od kiedy tylko została w nim zapieczętowana Dwuogoniasta Bestia. Tuż po wydarzeniu, białowłosy rozejrzał się by sprawdzić co zostało po jego walce. No niestety, niewiele, a raczej bardzo wiele zniszczonego terenu. Naruszyli swoją walką bardzo wielki obszar, jednak nie ma co się dziwić. Tutaj nie było półśrodków, a ataki opierały się w głównej mierze na najsilniejszych technikach wymyślonych przez shinobi. W jednym momencie dostrzegł nadciągającą sylwetkę, a w jej oczach Sharingan. Była drobnej postury, więc wykluczył obecność Mesmera. Po głosie od razu wiedział kim jest.
- Oczywiście, że jestem.. Już po wszystkim. Yoshimitsu Uchiha został zdezintegrowany, doszczętnie. Misja wykonana, więc i twoja także, tuż po złożeniu raportu. Było trudniej niż myślałem... - rzekł, wciąż zastanawiając się jak przetrwać te chwile ze swoimi lekkimi ranami, czy sobie sam poradzi z ich leczeniem, czy może wymaga jakiejś dokładniejszej analizy i oględzin. Cóż się mogło wydarzyć, tego nie wie. Jednak w jego głowie pojawiała się jedna myśl - zemsta na Yoshimitsu została wykonana, a on sam pozbył się ostatniego, pierdolonego Jeźdźca Antykreatora. Mógł być z siebie dumny.

[Tetsurō]

"Ostatni jeździec"

Wyprawa rangi S - Główny bohater Forko (Kjoszeł)

kolejka : 29 / 21+

Walka się skończyła, wiec nasz heros mógł wrócić do swojej normalnej sylwetki. Poczuł, jak niebieskie płomienie wnikają w jego ciało a po chwili stał on już po środku krateru w swojej własnej osobie. Kocica, która była wymęczona całą tą sytuacją, z dumą zwinęła się w kłębek i poszła spać po środku swojego rozwalonego więzienia.
- Musimy pomyśleć nad jakimś remontem. Skoro te kraty są już niepotrzebne, to mój pokój nie musi wyglądać jak więzienie. - zaśmiała się w duchu, posyłając na dobranoc uszczypliwą uwagę do swojego gospodarza. Skoro to on tu był landlordem, to mógłby zadbać o jakiś remont raz na jakiś czas.
Kyoshi czuł jak jego ciało powoli opada z sił. Jeszcze przez jakiś czas będzie niesiony adrenaliną i emocjami, ale jednego mógł być pewien, godzina, może dwie i będzie spał. Nie ważne czy w łóżku, czy w rowie przy drodze. Po prostu padnie z wycieńczenia. No ale zanim to, to trzeba najpierw ustalić co z raportem.
- No nie powiem... Mocna walka. Nie spodziewałam się, że jesteś w stanie w pełni kontrolować demona. - w jej głosie było wiele szacunku, ale też zaskoczenia i może drobna nuta strachu.. W końcu niewielu wie coś więcej o demonach, a tylko wybrani mogli w pełni je zrozumieć i z nimi się dogadać, tak jak stojący tutaj Kjudini.
- Zaraz wyślę raport do klanu. Sprawdzę tylko najpierw czy aby na pewno nic nie zostało po nim w świątyni. Może są tam jakieś interesujące zapiski, które mogłyby wytłumaczyć jego zachowanie. A właśnie! Udało ci się z nim porozmawiać? Powiedział coś interesującego? - Zapytała Hokori, zapewne chcąc uwzględnić te najważniejsze rzeczy w raporcie, który do osady dotrze szybciej niż oni.
- Jaki masz plan teraz, wracasz od razu do osady? - to pytanie było zadane już mniej formalnym tonem. Hokori uśmiechnęła się delikatnie do swojego towarzysza, po czym zaczęła oglądać jego rany i opatrywać je. Może nie była lekarzem, ale coś tam wiedziała, miała też bandaże i jakieś maści, więc na pewno lepsze to niż nic. Zagoi się szybciej, a może nawet będzie mniej piekło.
- Kyoushi, myślę, że powinniśmy spędzić trochę czasu w samotności. Pomedytować, poznać się jeszcze lepiej... Pamiętasz moje słowa? On się obudził i się zbliża, jeżeli mamy stawić mu czoła, musimy być pewni naszych umiejętności. Musimy w pełni nauczyć się kontrolować naszą finalną formę. - zdawało się, że Matatabi śpi, jednakże cały czas przysłuchiwała się toczącej się rozmowie. Kocica miała sporo racji, dopiero co zaufali sobie i poznali pełnie swoich wspólnych możliwości, teraz ta machina wymagała naoliwienia a oni sami musieli w pełni się dogadać. Od tego będzie zależało życie wielu... No ale może niw wybiegajmy aż tak w przyszłość...

Matatabi
Karczmarz
Hokori
Yoshimitsu

Dla sprawdzających :

[Kyoushi]

Pojawienie się w normalnej postaci mogło być dość kontrowersyjne. W końcu jeszcze przed sekundą był on przepotężnym demonem, siejącym spustoszenie i mordującym jedynego użytkownika Kalejdoskopowego Sharingana w okolicy. Już tak naprawdę tylko pamięci o nim, bo wiele więcej nie zostało. Przykro o tym wspominać, jedna Siwemu wcale przykro nie było. Zemsta się dokonała. To był moment, w którym mogli sobie zbić piątkę wraz z kocica, która już coś nadmieniła o zmianie wystroju. Uśmiechnął się na zewnątrz, przyjmując tę kąśliwa uwagę od niebieskiego ognistego demona. Była ona jakże zrozumiała, teraz trzeba było wszystko przebudować w jego umyśle i to tez zamierzał zrobić w najbliższej przyszłości. Przecież mieli wspólnie usiąść i o wszystkim porozmawiać, wiadomo.
Wszystkie emocje i adrenalina zebrały się w sobie, ale to był moment, w którym miały odejść w zapomnienie. W końcu mógł przystopować, a ta cała reszta wyjścia z niego jak powietrze z balona. Jednak, to jeszcze nie ta chwila. W końcu dobiegła do niego na naprawdę niewielka odległość dziewczyna, z która miał porozmawiać.
- Pewnie powiedzieli ci coś innego i stąd to zaskoczenie. Jak zawsze kłamią, jeszcze dojrzejesz, ze władzy nie można ufać. - uśmiechnął się zaczepnie. Wiedział co mówi, rewolucjonista zakichany. - Wątpię, ale możesz sprawdzić. Cóż, poza tym ze coś pieprzył o powstaniu Hana i jego heroicznej obronie przed złem nadchodzącym zza muru to… Żadnych konkretów - na tym ten dialog się zakończył. Białowłosy wspomniał o tym, ale o nadchodzącym Kjuubim już nie. To nie był jej interes. Sam opowie o tym kataklizmie Sugiyamie. To zbyt ważne. - Dziękuje, że się mną zajęłaś. To bardzo miłe! Tak, odpocznę jeszcze chwile w górach i wracam. - odpowiedział, by już móc się pożegnać i wrócić do samej osady, jednak przed tym miał do pogadania z samą Matatabi, która zagadała jeszcze przed długim snem do którego widać było, że się szybciutko przygotowywała.
- Jak ma na imię? Jak go nazywać i dlaczego jest taki straszny? Że nawet ty masz do niego wstręt? Pewnie. Chcę się dowiedzieć wszystkiego by móc poradzić sobie ze wszystkim co cię trapi! - byle tego pewny, w końcu to była jego najbliższa przyjaciółka, a on zamierzał z nią spędzić resztę życia, bo o ekstrakcji w sumie mowy nie było. To doprowadziłoby także do jego śmierci, a tego jednak póki co nie zakładał. Ciekawe co na to wszystko powiedzą władze Uchiha…

[Tetsurō]

"Ostatni jeździec"

Wyprawa rangi S - Główny bohater Forko (Kjoszeł)

kolejka : 30 / 30

Dziewczyna podczas opatrywania wsłuchiwała się w opowieść Kyoushiego, niestety na nie była zbyt długa. No ale mogła się spodziewać, że sługa Hana nawet w obliczu śmierci nie będzie chciał zdradzić zbyt wiele z planu, który przygotowywali. A więc zabrał te tajemnice do grobu i nikomu żywemu nie przyjdzie ich więcej usłyszeć.
- W takim razie do zobaczenia w domu. Ja wyruszę jeszcze dzisiaj. - odpowiedziała swojemu towarzyszowi, po czym uśmiechnęła się do niego i zaczęła iść w stronę świątyni. Yoshimitsu mieszkał tam przez trochę, więc być może będzie tam coś ciekawego, co przyda się w dalszym rozwiązywaniu zagadkowego planu Hana. Niestety, mimo jego śmierci, cień jego działań pozostał nad światem i jeszcze długo będzie wisiał, dając o sobie znać. To na szczęście nie był problem Kyoushiego, był to problem wielu silnych tego świata, dlatego też nasz bohater mógł w tym momencie skupić się na tym, co najważniejsze, czyli na odpoczywaniu.
- Kyubi.. Zwany Czerwonym Lisem, jego prawdziwe Imię to Kurama. Najpotężniejszy z rodzeństwa. Ale też najbardziej wściekły. Nienawidzi ludzkości, z resztą, nie tylko jej. Wszyscy myśleliśmy, że spał sobie w jakiejś jaskini z dala od świata, albo też był zapieczętowany, jednakże chyba jest na wolności. Poczułam to, on specjalnie się objawił, specjalnie wysłał impuls swojej chakry w świat... - Mimo tego, że Matatabi była zmęczona walką, to kiedy zaczęła wspominać o Kuramie, wrócił do niej bojowy nastrój, a także wściekłość. Te emocje mógł poczuć nasz bohater, co ciekawe, nawet teraz, kiedy byli rozłączeni, czuł jak jej emocje oddziałują na niego.
- Jak mówiłam, jego objawienie się to nie jest dobry znak. Musimy być gotowi Kyoushi, nie wiem kiedy i gdzie nas dopadnie, ale na pewno musimy być gotowi. To nie będzie tak prosta walka jak z Yoshimitsu. - przez chwilę mógł poczuć strach bijący od Kocicy. Zdecydowanie obawiała się tego, co się stanie, kiedy staną twarzą w twarz z lisem. No ale, póki co to nie był ich problem. Teraz musieli skupić się na odpoczywaniu, medytacji i trenowaniu ich nowej, wspólnej techniki. Na szczęście byli w górach z dala od świata, więc nikt postronny nie zainteresuje sie wielkim, niebieskim lisem chodzącym po lesie. No chyba, że przypadkiem napatoczy się jakiś zwiadowca, no ale to już opowieść na zupełnie inne miejsce i czas. Teraz ważnym było to, że Mesmera już była, został zdezintegrowany a wraz z nim, rozdział dotyczący Hana został zamknięty. Oczywiście oznaczało to także nowe otwarcie, nadszedł nowy czas, nowe problemy. Ale przecież z każdym z nich nasz szalony duet sobie poradzi. Co nie?

Matatabi
Karczmarz
Hokori
Yoshimitsu

Wyprawa Zakończona Sukcesem!