Osada Totsukawa

[Tetsurō]

"Ostatni jeździec"

Wyprawa rangi S - Główny bohater Forko (Kjoszeł)

kolejka : 17 / 21+

A więc było tak jak Yoshimitsu zakładał. Nikt w tym "Dobrym" Świecie nie postanowił nawet na chwilę zastanowić się dlaczego Han robił to co robił. Po prostu uznali go za złego szaleńca i postanowili powstrzymać. Co prawda może jego metody nie były najprzyjemniejsze dla ludzi, jednakże mimo to, cel jego był słuszny. A jaki on był, teraz już tylko Ostatni Jeździec wiedział, a jeżeli będzie miał ochotę, to może podzieli się tą wiedzą z przybyłym białowłosym. Yoshimitsu poczekał aż Kyoushi zakończy swoje modły, po czym wyszedł przed świątynie, stając w jej progu. Z tego miejsca był doskonały widok na gęsty las, który okalał szczyt, na którym się znajdowali. Przepiękny widok na spokojną, niedotkniętą przez świat naturę. Tutaj też zdjął on swój kaptur, ukazując długie, czerwone włosy, symbol, który nie zmienił się w nim przez lata, mimo tych wszystkich rzeczy, przez które przeszedł.
- Zastanawiałeś się co tak na prawdę się znajduje za murem i przed czym on tak na prawdę ma bronić naszą część świata? Albo czy myślałeś dlaczego ludzie zza muru chcą przedostać się do nas, ryzykując życiem i walcząc z Shinsengumi? Albo dlaczego podróżowaliśmy po całym świecie? - kolejna seria trudnych pytań, na które Kyoshi nie znał odpowiedzi. Zapewne w ten sposób jeszcze bardziej chciał mu pokazać jego niewiedzę, oraz to jak bardzo źle zrobił, walcząc z nimi bez wcześniejszego zastanowienia się nad celem.
- Za murem są rzeczy, które przez lata były uśpione. Czekały w zamknięciu, aż zamki w ich klatkach osłabną. Powoli ten czas nadciągał, ich więzienia były coraz słabsze. Han się tego dowiedział, starał się wzmocnić pieczęcie, starał się bronić naszej części świata. Teraz, kiedy go zapieczętowano, jego zabezpieczenia także puściły. - spojrzał hen za horyzont, w kierunku, w którym powinien znajdować się mur. Na pewno nie był w stanie go dostrzec, jednakże chciał w ten sposób metaforycznie wskazać tamte dzikie i nikomu nieznane tereny.
- Teraz to już kwestia czasu. Pieczęci pękną, świat zostanie zalany, a wy zatęsknicie za tym, co Han chciał dla was stworzyć i na kolanach przyjdziecie do niego. A on wtedy zaśmieje się wam w twarz. Nadchodzą zmiany, na które nigdy nie będziecie przygotowani! - mimo swojego spokoju, czuć było, że emocje w nim buzują, dlatego też wziął dwa głębsze wdechy, poprawił swój kaptur i wyciszył się na moment.
- A ja będę przyglądał się z tego miejsca, w spokoju, żyjąc w zgodzie z duchami tej świątyni oraz okolicy. Będę delektował się tym, że nie wysłuchaliście ostrzeżenia. Obronię okolicznych mieszkańców, którzy niczego nie zawinili duchom i przodkom i pozostanę tutaj. - znowu się uspokoił. Wziął kilka kolejnych oddechów, zaciągając się przy tym zapachem świątyni.
- Ale podejrzewam, że nie przybywasz tutaj na rozmowę ze mną, nie chciałeś też raczej oddawać czci duchom tego miejsca. Tak więc, po co tutaj przybyłeś? - stał cały czas wpatrując się przed siebie, gdzieś w stronę lasu. Jego głos był spokojny, choć Nasz bohater widział, czuł, że jest on gotowy do ewentualnej reakcji na nadciągający atak. Był przygotowany, że wysłannik Uchiha zaatakuje go w każdej chwili. Mimo luźniej rozmowy, atmosfera była bardzo napięta, każdy mógł się spodziewać, że niedługo dojdzie tutaj do burzy, to tylko kwestia czasu...

Matatabi
Karczmarz
Hokori
Yoshimitsu

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Chciałoby się rzec, że ta rozmowa była więcej niż zaskoczeniem dla samego wojownika wódy. Był on niemal zniesmaczony faktem, że yoshimitsu miał trochę racji w tym, co mówił na temat Hana i jego pobudki wcale nie były takie złe na pierwszy rzut oka jakie mogły się wydawać. Metody bylykontrowersyjne i przez to mniej skuteczne, ale sam cel możliwe że był słuszny. Nie był to jednak temat do rozważania w tej chwili. Białowłosy Szermierz sam nie uważał się ani za dobrego ani za złego. On po prostu ze wszystkich swoich sił dążył do siły I doskonałości, chcąc pokazać światu, że i zwykły syn kowala, bez absolutnie żadnego wrodzonego limitu krwi może stać się legendarnym shinobi. Najsilniejszym z silnych.
Nadszedł czas w, w którym mogli wyjść że świątyni, a wtedy także dostrzec czerwień długich włosów Mesmera. Nic się nie zmieniło. Nie było to Najgorsze, bo sam Biały Demon zbierał do swojej pełnej pomysłów głowy kolejne masy informacji, które dostarczała mu mesmerajzer.
- Będąc za murem swoje widzialem i przeżyłem. Nikt jednak ze swiata mi znanego nie zdefiniowal przed jakimi silami poza dziwnymi, wynaturzonymi roślinami i dzikimi chronił. - zastanowił się nad tym, jednocześnie nie znał odpowiedzi, ale może I ten skurwiel go oświeci. W końcu skoro był taki mądry to może by się tym podzielił czym prędzej. -Jakie znowu zabezpieczenia,bo przeciez przed czym. Opowiadasz mi wciaz o czymś bez dobicia do brzegu. Co jest tą siłą z którą i antykreator sobie nie radzil? Dlaczego nie postanowił poprosić o pomoc zamiast siać chaos? Dzieląc się taką wiedzą nikt by mu nie odmówił, a jednak zdecydował się mordować setki bez mrugnięcia okiem. - na tym w sumie swoje słowa mógł zakończyć i wysłuchać dalszych dyrdymałów, które miał dla niego Yoshimitsu. Białowłosy już powoli tracił cierpliwość do Mesmera i tego że wszystko bierze naokoło zamiast po prostu powiedzieć mu wprost co należy. Cóż, atmosfera była napięta jak gacie, jednak w tej chwili rolę powoli się obracały. To Kjudini czuł, że przejmuje psychologiczna przewagę nad swoim wrogiem, który zaczął wypytywać już o powód jego wizyty.
- Na pewno sie domyślasz. Przyszedlem po ciebie lub twoją głowę,
ale domyślam się, że nie chcesz opuszczać tego miejsca. Jesli chcesz walczyć, może oddalmy sie od swiatyni, zeby nienulegla zniszczeniu. To mogę zapewnić. - powiedział to z dobrej woli, lepiej byłoby jakby po prostu się odniej odsuneli o paręnaście metrów, by przypadkiem jej nie uszkodzić. To miał być Gest w jego stronę. Ten ostatni Gest, który mógł wykonać przed jego dekapitacja, która skrupulatnie planował. Czekał na ustawienie niczym na turnieju, bez zaskoczenia i bez sztuczek. Sharinganem lustrował przeciwnika i jego możliwości, wypatrując okazji do kontrataku, ponieważ sam czekał na jego ruch, jednak wszystko było otwarte. Jeśli sam miałby zaatakować to wszystko zależałoby od położenia i odległości,więc dopiero wtedy zdecydowałby się na ten pierwszy krok, w tej jednak chwili białowłosy oczekiwał momentu, w której mógł się obronić swoją reakcja i przejść do kontrataku. W końcu dochodzi do tego jakże wyczekiwanego starcia.

Chakra:

  Ukryty tekst

Techniki:

  Ukryty tekst

Zdolności i statystyki:

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

"Ostatni jeździec"

Wyprawa rangi S - Główny bohater Forko (Kjoszeł)

kolejka : 18 / 21+

Cóż, jeżeli Kjudini miałby być rzeką, to raczej byłby tą wielką, leniwie płynącą, a nie górskim potoczkiem. No nie był zbyt bystry i nie był w stanie wyczytać tego, co Mesmer chciał mu przekazać między wierszami. Ten jednakże spodziewał się takiej reakcji. Ważne, aby nasz heros zapamiętał wszystkie jego słowa i przekazał innym, tym którzy może zrozumieją jaki był ich cel. Oczywiście, jeśli tylko zdąży uciec przed potęgą sługi Hana. Ten nie planował umierać, siedział w tej świątyni i czekał na powrót Antykreatora, który kiedyś na pewno nastąpi.
- Wszystko zrozumiesz z czasem. Poleciłbym ci jedynie wrócić w rodzinne strony i zaopiekować się swoją rodzinną kapliczką, twoje duchy-opiekunowie na pewno będą z tego bardzo dumni. Możesz też pójść i zapytać Hana osobiście, może udzieli odpowiedzi temu, kto stoczył z nim tak zaciekły pojedynek. - odpowiedział na jego zaczepki. Kolejne słowa białowłosego spowodowały, że ten delikatnie się uśmiechnął. Nie spodziewał się, że ten niszczycielski wojownik będzie chciał uszanować świętość tego miejsca. Dlatego też bez żadnego słowa zaczął po prostu schodzić w dół, najpierw po schodach, a później jeszcze trochę po zboczu góry, tak aby mieć ten bezpieczny zapas. Co prawda, jeśli nasz heros rozszaleje się tak jak w Sogen, to i kilometr nie uratuje świątyni, ale może tym razem będzie ostrożniejszy. Czerwonowłosy odszedł jakieś pięćdziesiąt metrów od świątyni, po czym ustawił się jakieś piętnaście, może dwadzieścia metrów do naszego herosa. Zdjął kaptur, odsłaniając swoje czerwone włosy, a także spojrzał na naszego herosa swoimi czerwonymi ślepiami. Trzy czarne łezki na czerwonym tle, nie było wątpliwości, że był on dziedzicem krwi Uchiha.
- Daje Ci ostatnią szansę. Jeszcze możesz zawrócić i przekazać swoim przywódcom to co się dowiedziałeś, może jeszcze nie jest na to zbyt późno. Może jeszcze zdążycie ograniczyć straty... - w jego głosie była prośba. Jemu chyba zależało na tym, aby świat dowiedział się o tym co zaszło, ale czy tylko dlatego, że hciał ich ostrzec? A może chciał wybielić wizję swojego przywódcy? W końcu wiedział on wiele o planie Hana, przekazał kilka informacji Kyoushiemu, dzięki nim może ktoś w końcu zrozumie dlaczego Han czynił to co czynił. Czy zależało mu na jego zrozumieniu? Pewnie nie, gdyby tak było, to już byłby w drodze po zwój, ale może zależało mu na zrozumieniu, a to było coś, co bardzo ciężko uzyskać.
Kiedy tylko stanęli w odpowiednich miejscach, Yoshimitsu bacznie śledził swoim spojrzeniem każdy ruch Kyoushiego, póki co był pasywny, czekał na nadejście pierwszego ciosu, dawał też herosowi ostatnią szansę na odejście i rozejście się w pokoju. W końcu, z jakiegoś powodu wybrał życie w tej samotni... Być może chciał odpokutować za swoje grzechy?

Matatabi
Karczmarz
Hokori
Yoshimitsu

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Otóż to niemożliwe, by był jakimś leniwą rzeką. Akurat kto jak kto, ale wybuchowa postać jaką jest Kjudini nijak nie pasowała do szybkiej i rwącej rzeki, nieprzewidywalnej i niebezpiecznej na każdym jej odcinku. Bystrość nie ma tu nic do rzeczy, ponieważ nie wpływało to na umiejętności, a te liczyły się najbardziej w tej chwili. Wszystko co dostał jak na talerzu zostału mu przyswojone i teraz wszystko zależało tylko od tego jak szybko (lub czy w ogóle) pozbędzie się tego pieprzonego rudowłosego bydlaka. Wyglądało na to, że do starcia tak czy siak dojdzie, bo same oczy białowłosego jakby płonęły żywnym, niebieskim płomieniem.
Na kolejne słowa nawet nie zamierzał odpowiadać, zignorował je i puścił mimo uszu. Nie miał zamiaru odpowiadać temu przemądrzałemu durniowi. Wyglądało teraz na to, że już nic nie może odwlec tej jakże pięknej walki, która chciałoby się powiedzieć, była wręcz wyczekiwana. Białowłosy czuł zew krwi i to dodawało mu motywacji, a także siły. Gdy już wyszli, spotkali się około dwadzieścia metrów od siebie - twarzą w twarz niczym na dzikiej pustyni pojedynkujący się Kaguya na swoje palcowe pistolety z nabojami w postaci własnych kości. Brakowało tylko zachodu słońca do tego wszystkiego. Spoglądając oko w oko, Sharingan w Sharingan ten pojedynek miał stać się tym legendarnym. Na pewno ostatnim dla któregoś z nich. W tej jednak chwili liczyło się to, kto wykona pierwszy ruch i jak drugi na niego zareaguje.
- Na to już za późno. Nadszedł już czas... - wtem, zza pazuchy sięgnął po swoją katanę, którą dobył prawą ręką, by widowiskowo przed sobą przeciąć powietrze i z pełną premedytacją ruszyć w jakże prosty, ale i wymagający sposób na swojego przeciwnika. W jedenj chwili, wszystkie mięśnie na ciele białowłosego napięły się, a pięty w mgnieniu oka wbiły się w ziemię, pozostawiając po sobie widoczne ślady, a sam białowłosy w niezwykłym wręcz tempie, wykorzystując jedną z szermierczych technik wystrzelił jak błyskawica w kierunku Yoshimitsu, by wymierzyć w jego kierunku horyzontalne cięcie. To mogło być za mało, jednak będąc już w pobliżu, czy też trafił czy nie, skumulowaną chakrę, którą już posiadał po zakończeniu techniki wykonał błyskawicznie technikę, która miała razić jego przeciwnika w bliskiej odległości, to miał być czas na niepozostawienie furtki do ataku w jego kierunku. Jednocześnie, będąc bardzo skupionym na przeciwniku, jego Sharingan miał wyłapywać, czy sam Yoshimitsu nie próbuje wykonać jakiejś techniki, która mogłaby zaskoczyć Shiroyashę.

Chakra:

  Ukryty tekst

Techniki:

  Ukryty tekst

Zdolności i statystyki:

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

"Ostatni jeździec"

Wyprawa rangi S - Główny bohater Forko (Kjoszeł)

kolejka : 19 / 21+

No i stało się. Nasi bohaterowie stali naprzeciw siebie, niczym bohaterowie mangi dla młodych chłopców, szykując się do walki. Wiadomo było, że pojedynek się odbędzie, żadna ze stron nie chciała odpuścić, więc musieli wyjaśnić to sobie w najbardziej męski sposób. Patrzyli na siebie, wyczekując aż w końcu któryś z nich wykona pierwszy ruch. To był pojedynek psychologiczny, który przyszło wygrać białowłosemu. To on pierwszy rzucił się do walki, uprzednio dobywając swojego miecza. Kiedy tylko ruszył przed siebie, mógł dostrzec, jak oczy Yoshimitsu zmieniają się. Jego łezki zaczynają krążyć, zamieniając się w bardzo dziwny, spiralny wzór w kolorze czerni i czerwieni. Wtedy też rozpoczęła się walka, Kyoushi znalazł się przy swoim przeciwniku bardzo szybko, wykonując cięcie. Chciał on pozbyć się Mesmera w jednym ruchu, ten jednakże miał przygotowaną odpowiedź. Otóż kiedy tylko cios miał dosięgnąć jego ciało, dookoła niego nagle pojawiło się mnóstwo czarnej czakry. Była ona bardzo gęsta i intensywna, otaczała go z każdej strony, niczym pancerz, niczym żebra ochraniające wrażliwe serce. Tym właśnie były, otoczył się on prawdziwą klatką piersiową wykonaną z chakry, w ten sposób blokując nadchodzący atak.

Nasz białowłosy heros wiedział, że nie może odpuszczać. Zrobił on dwa kroki do tyły, aby zwiększyć dystans, po czym wypuścił w stronę swojej ofiary serię błyskawic. Te uderzały w czarny szkielet, jednakże nie były w stanie się przez niego przebić. Yoshimitsu stał niewzruszony, był pewien swojej ostatecznej obrony, to jednakże nie znaczyło, że nie przejdzie do ofensywy. Złożył on jedną pieczęć, a następnie wypuścił ze swoich płuc ogromną głowę smoka, która bardzo szybko pognała wprost na naszego bohatera. Nasz heros posiadał tę technikę w swoim asortymencie, jednakże nawet w jego rękach nie była tak potężna. Yoshimitsu, jako prawdziwy potomek klanu Uchiha, opanował władanie płomieniami do perfekcji i teraz korzystał z tego, siejąc spustoszenie na polu walki. Nasz bohater musiał szybko wyciągnąć jakiegoś asa z rękawa, inaczej będzie nieciekawie. A co w tym czasie robił jego przeciwnik? Stał otoczony swoją chakrą niezwruszony, tak jakby nic się nie stało. No i wyczekiwał tego w jaki sposób Kyoushi sobie poradzi z jego zagrożeniem. Był też ciekaw co jeszcze mu zaprezentuje. W końcu niemożliwym było, żeby w pościg za nim posłali jakiegoś słabeusza. Obaj wiedzieli, że białowłosy dopiero się rozkręca i jeszcze wiele nam pokaże, co nie? Nawet jeśli nie, to wszystko na to liczyli, a Shiroyasha chyba nie należał do tych, którzy zawodzili swoich fanów, szczególnie tych prawdziwych!

Matatabi
Karczmarz
Hokori
Yoshimitsu

Prosiłbym abyś podawał ostateczne statystyki swoich ataków po zsumowaniu wszystkich bonusów

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

A więc nadszedł czas, w którym dwóch potężnych wojowników dzierżących Sharingana stoczy wielki pojedynek na śmierć i życie, w którym tylko jeden z nich mógł ujść z życiem. To coś pięknego, jednocześnie bardzo przejmującego. Jeden z nich w końcu straci życie, a temu pojedynkowi przygląda się zaledwie jedna osoba, która mogła ponieść wieści w świat. Jednak, czy tamta osoba w ogóle będzie w stanie dostrzec to co robią pojedynkujący się bohaterowie? W końcu atak białowłosego na czerwonowłosym był ledwo dostrzegalny dla już lepiej wyszkolonych shinobi. Cóż, wracając jednak do wydarzeń, które miały miejsce w chwilę ataku, to lepiej dla potężnych wojowników, gdy w skrócie będę dążył za narratorem i wydarzeniami, które kierowały Białym Demonem.
W chwili, w której dojrzał Kalejdoskopowy Sharingan w oczach Mesmera wiedział, że ten w od samego początku nie zamierza choćby przez chwilę go lekceważyć. To był znak, w którym nie ma czasu na zabawę i bierze ten pojedynek na śmierć i życie całkowicie poważnie. Znał te oczy, znał też tę powłokę, której samej nazwy nie znał, a którym było Susano. To ono, przez gęstwiny swej chakry chroniło czerwonowłosego potwora przed śmiercią od ataków Shiroyasha. Ten, gdy tylko zobaczył, że jego miecz nijak się nie przebił mimo własnej siły, a błyskawice, które przecież wzmocnione medalionem i zakazaną techniką niczego nie wskórały, wiedział, że on też nie może pozostać bierny.
W tym czasie z bliskiej odległości zauważył swoim Sharinganem wykonywaną pieczęć oraz wyplucie ogromnej głowy smoka - to technika Katonu, którą posiadał w wachlarzu dzierżonym przez niego samego, jednak nie mógł równać się siłą z techniką szermierz z Sogen. Oczywistym było, że potwór, który tkwił w samym Kjudinim wzmacniał go pod tym względem, a przecież to nie było wszystko, jednak dlaczego miałby teraz pozwolić na to, by te techniki się zderzyły? Czy to byłby pokaz siły? Nie było na to czasu. Trzeba było reagować inaczej. Białowłosy nie czekał.
Wykonał dwa ruchy, które miały go bardzo szybko nie tylko wzmocnić, ale i przechylić szalę na jego stronę. Po pierwsze, uwolnił chakrę Ogoniastej Bestii, która w moment wylała się na jego ciało, ujawniając jego zdolności bojowe, a samemu teleportując się w linii prostej poza granice wzroku Yoshimitsu na tyle, by uniknąć jego smocznej głowy i pojawić się gdzieś, gdzie sam mógł delikatnie podrzucić rękojeść miecza, złożyć pieczęć Tygrysa i wypuścić technikę tę samą, którą poczęstował go Mesmer. Teraz niech on i jego Susano przekonają się co oznacza technika Uwolnienia Ognia o sile Demona, którym był nie tylko Białowłosy, ale i jego błękitny pasażer. W chwilę chwycił miecz, by być gotowym do zbliżenia się i dalszych ataków, jednak, gdyby dostrzegł coś co mogłoby go zaniepokoić, oczywiście będzie reagował i bronił się czy też unikał wykorzystując swoje umiejętności.

Chakra:

  Ukryty tekst

Techniki:

  Ukryty tekst

Zdolności i statystyki:

  Ukryty tekst

Na życzenie statystyki zmienione w tabelkach technik, które użyłem, a także wyodrębniłem siłę postaci na boosterach

[Papyrus]

Interwencja Fabularna Kyoushi

Chakra Matatabi objęła ciało Kyoushiego, ale niemal natychmiast mężczyzna wyczuł, że coś było nie tak. Chakra wrzała, a sama Matatabi była bardzo niespokojna. Na tyle niespokojna, że pomimo rozpoczęcia walki pomiędzy nim a Yoshimitsu, wciągnęła go w ich wewnętrzny świat.

- Kyoushi - warknęła. Ogień wokół niej był większy niż zwykle, bardziej nastroszony, szczególnie jej ogon. Kyoushi poczuł strach. Jej strach. Jej emocje były jeszcze bardziej dzikie niż, kiedy oboje walczyli z NESem i Hanem. Były tak zaraźliwe, że ciężko było się im nie poddać. Strach i napędzana nim wściekłość i agresja. - On ma rację. Coś się stało. Pieczęcie... Coś pękło. On nadchodzi. Mój brat. Aż tutaj czuję jego nienawiść. Będzie chciał nas wszystkich zniszczyć. A wraz z nim... Nie czułam tej chakry odkąd powstała bariera. Kyoushi... ten świat się zmieni.

[Tetsurō]

"Ostatni jeździec"

Wyprawa rangi S - Główny bohater Forko (Kjoszeł)

kolejka : 20/ 21+

Walka się rozpoczęła. Po pierwszej ofensywie Kyoushi został sprowadzony do defensywy, szybko jednak role się odmieniały. To była bardzo szybka i dynamiczna walka. Takiej właśnie można było spodziewać się po dwójce wojowników tak wysokiej rangi. Większość postronnych widzów mogłaby jedynie dostrzec efekty ich ataków i to jak wpływają na otoczenie a oni sami ciągle pojawiali by się i znikali. Tak to już było z tymi, którzy osiągnęli klasę wojownika "Potwór" Jak nasza białowłosa bestia, czy też jego przeciwnik. Kiedy tylko Kyoushi wykonał unik od nadciągającej ognistej głowy, szybko uwolnił chakrę swojej towarzyszki. Czerwone bąbelki zaczęły otaczać jego ciało i formować pancerz a z jego tyłu uformował się ogon. To znaczyło, że nasz heros walczy na poważnie. Z resztą czuł on, że nie tylko on. Od rozpoczęcia walki Matatabi była bardzo zdenerwowana, wręcz wściekła. Towarzyszyły jej emocje podobne do tych, które były w trakcie walki z Hanem. Ciężko powiedzieć dlaczego tak bardzo ich nienawidziła, jednakże była pewna jednego, obaj muszą zniknąć z tego świata.
No i nagle cisza. Nasz bohater zniknął. Czas w koło niego się zatrzymał a on sam stał przed więzieniem, w którym znajdowała się jego towarzyszka. Była wściekła, jej niebieskie futro było zjeżone a ona sama pokazywała kły. Po przekazaniu wiadomości zaczęła też syczeć w kierunku Kyoushiego. Mógł on się zdziwić dlaczego jego niebieska towarzyszka tak negatywnie na niego zareagowała.
- A co tu się wyprawia? - Kyoushi usłyszał za swoimi plecami głos Yoshimitsu. Ten stał w swojej szacie, w kapturze zakrywającym jego twarz. Jedynie intensywnie świecące czerwienią oczy Mangekyō Sharingan były widoczne. Dookoła niego dalej znajdowały się ciemne żebra, choć w tym miejscu nie były tak widoczne jak na dworze, ale pewnie dla tego, że panował tutaj lekki połmrok. Matatabi widząc go zaniepokoiła się jeszcze bardziej. Zaczęła szaleć w swojej klatce, machać łapami i syczeć. Wystarczyło jednak jedno spojrzenie Yoshimitsu, aby ta uspokoiła się a w jej oczach pojawił się ten sam wzór Mangekyō Sharingan co na oczach Yoshimitsu.
- Mówiłem Ci... A teraz pozwolisz, że odbiorę Ci to, co jest dla Ciebie tak cenne. Chodź Nibi, powstrzymamy razem nadciągającego potwora. - wyciągnął rękę w stronę klatki, która była kilkanaście metrów od niego. Na jego słowa kocica skłoniła się, nosem dotykając swojego więzienia i oczekując na to, aż osoba, która ją kontroluje, ją uwolni. Oczywiście nasz heros mógł zdziałać coś sam, próbować ratować swoją towarzyszkę, tylko czy aby na pewno był gotowy na stoczenie walki tutaj? W miejscu, w którym kontrolowana przez Mesmera kocia bestia nie będzie w stanie mu pomóc?

Matatabi
Karczmarz
Hokori
Yoshimitsu

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Cóż, mogło się dziać wiele i jeszcze więcej. W zasadzie z białowłosym nie można było się nudzić i teraz też tak było. Zapowiadało się na to, że będzie to walka pełna emocji i akcji, które pozostaną niezapomniane, szczególnie przez gapiów, których jednak nie było tu zbyt wielu, a dokładnie... Jeden, którym była kobieta schowana gdzieś w jakimś lesie, dzięki czemu mogła donieść na temat statusu, jaki czekał tuż po zakończeniu tej emocjonującej walki. Szybki unik, który mógł umknąć wszystkim, pozwoliła ona na niespotkanie się twarzą w twarz z wielkim smoczym, ognistym pyskiem. W tej samej chwili wręcz, białowłosy przeniósł się do własnej głowy, pojawiając się na tafli wody w więzieniu, za kratami której siedziała ona - rozświetlająca wszelkie zakamarki niebieskim płomieniem bestia. Ogoniasta bestia. Była jednak inna niż zwykle. Zachowywała się bardzo nerwowo i chaotycznie, zupełnie niepodobnie do siebie, przez co wzbudziła także i w białowłosym nutkę niepokoju.
Warknęła, a on stał jak wryty, spoglądając jak się zachowuje, nastroszona i przestraszona. Była wręcz wściekła, jednocześnie bezradna. Ta agresja, niczym podczas walki z samym Hanem, była niepowstrzymana.
- Matatabi, o czym ty mówisz? Który z twoich braci... Co się z tobą dzieje?! - trochę się przejął co się dzieje z jego przyjaciółką, pasażerem na gapę i czarnym charakterem, który wzbudzał w innych niechęć i strach, a w nim siłę i pewność siebie. W tym momencie jednak za swoim barkiem usłyszał znajomy głos, co jeszcze bardziej go zaniepokoiło. Kurwa. To było więcej niż pewne. Już raz widział, jak Ogoniasta Bestia przywdziewa Kalejdoskopowy Sharingan i po chwili jest pod władaniem czerwonowłosego skurwiela. Wtedy jednak wytrzymał jedynie parę chwil, a teraz? Cholera wie jak silnie rozwinął swoje umiejętności.
- Kurwa, ty i ten twój brak manier. - powiedział, obracając się w kierunku tego skurwiela, będąc wciąż w swojej głowie - tak samo jak i on, był tutaj swoim ciałem. Spoglądając swoim trójłezkowym Sharinganem w Kalejdoskop widać było różnicę w rozwoju dwóch z klanu Uchiha. Po chwili już było niemal po wszystkim, przechwycił samą Nibi, która teraz była na jego skinienie. Białowłosy od razu zareagował. Dobył dwóch mieczy, po jednym na każdą dłoń i przygotował się do ataku, napinając wszystkie mięśnie.
- Ani kurwa o tym nie myśl. Po moim trupie.. - wtedy już wiedział, że to nie będzie prosty pojedynek. Najgorsze było to, że Susano w dalszym ciągu pokrywało ciało Mesmera, ale wiedział, że w jakiś sposób musi się przebić, a i on wiecznie nie będzie mógł tego kontrolować. W końcu chakra swoje kosztuje. Pokrył swoje dwa miecze w dwojaki sposób. Jeden z nich pokrył się przeraźliwie wręcz skondensowaną chakrą błyskawic, która syczała jak oszalała, wrzeszcząc wręcz niczym setki ptaków. Drugi zaś, po wcześniejszym zawiązaniu pieczęci przed wyjęciem mieczy ogniem, niczym lawą, która wrzała i oślepiała na sam widok. Białowłosy był teraz gotowy do piekielnej szarży - czując się niczym władca tego miejsca. To była walka o przyjaciółkę. Ruszył do ataku, w pełnej szarży tak, by delikatnie zmieniając od boku do boku, obserwując Sharinganem ruchy przeciwnika ciąć swoimi potężnymi mieczami, które miały kroić pieprzoną zbroję i dotrzeć do głowy Yoshimitsu, wciaż unikając jakichkolwiek ataków skurwiela akrobacjami, które wywijał w powietrzu, odbijając się od wszystkiego czego tylko się dało i kontynuując ataki. Był wściekły, nie ukrywał tego ani chwili.

Chakra:

  Ukryty tekst

Techniki:

  Ukryty tekst

Zdolności i statystyki:

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

"Ostatni jeździec"

Wyprawa rangi S - Główny bohater Forko (Kjoszeł)

kolejka : 21/ 21+

Niby niewielkie więzienie wewnątrz Kyoushiego, a jednak było w stanie pomieścić dwie wkurwione bestie. Matatabi, której oczy były teraz odzwierciedleniem oczu Yoshimitsu, zaczęła iść powoli przed siebie, niczym kontrolowana sznurkami lalka, całkowicie ignorując to co się dzieje dookoła niej. Jej futro, które jeszcze chwilę temu emanowało wściekłością, teraz zaczynało się uspokajać. Grzecznie posłuchała swojego nowego pana, całkowicie oddając się jego poleceniom i zapominając o swoim dawnym towarzyszu. Mesmer uśmiechnął się, wiedział, że w tym momencie wygrał tę walkę. Bestia była po jego stronie, a bez jej wsparcia Kyoushi nie będzie w stanie przebić się przez jego perfekcyjną obronę.
- Mówiłem CI, że teraz nie będziesz w stanie mnie pokonać. Nibi jest teraz mój. Kiedy Cię pokonam, odbiorę Ci elementy klucza i skorzystam z nich w należyty sposób. - Powiedział do niego, kiedy to Kyoushi szykował swoje miecze do kolejnego ataku. Chwilę później rzucił się w szaleńczą szarżę, chcąc w jakikolwiek sposób przebić się przez pancerz Yoshimitsu. Niestety, trud jego szedł na marne. Białowłosy dwoił się i troił,wyprowadzając uderzenia z różnych stron, z różnych punktów, starając się znaleźć jakiś słaby punkt. Niestety jego ciosy jeden po drugim był absorbowane przez czarną zbroję, która otaczała Mesmera. Ten nie przejmował się atakami, po prostu stał i zaczął składać pieczęci. Kiedy skończył, wydmuchał ze swoich ust potężną falę płomieni. Była ona tak duża, że była w stanie objąć całą szerokość i więzienia, w którym aktualnie się znajdowali. Nasz heros nie miał za wiele czasu na reakcję, atak był wyprowadzany bardzo szybko, ogień w ułamku sekundy pokonywał kolejne metry. Kyoushi musiał coś wymyślić, gdyż czuł, że nadciągająca fala będzie dla niego zagrożeniem. Aż włosy mu się zjeżyły, kiedy poczuł moc płynącą z tej fali temperatury. Do fali ognia zbliżała się także powoli Matatabi, która po prostu przez nią przeszła, cały czas zbliżając się do Mesmera, który stał cały czas w tym samym miejscu. Od momentu, w którym się pojawił w tym świecie, nie ruszył się nawet o milimetr.
- A mówiłem, rozejdźmy się w pokoju, wtedy nikomu nie stanie się krzywda. Zostałbym tutaj, zapomniał o całym waszym świecie i skupił się na okolicznych duchach. Ty jednak wybrałeś taki los. Tak więc teraz cierp! - krzyknął do niego, kiedy ten próbował uniknąć nadciągającej fali ognia. Zdecydowanie potężna to była technika, jednakże czy najpotężniejsza w całym asortymencie Mesmera? A może miał on w rękawie jeszcze jakiegoś asa, którego planował niedługo wyciągnąć.

Matatabi
Karczmarz
Hokori
Yoshimitsu

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Może i niewielkie, ale pełne po same brzegi. Szczególnie emocjami i wydarzeniami, które miały miejsce w jednej chwili. To był kolejny moment, w którym Yoshimitsu tracił chakrę na kontrolę nad ogoniastą bestią, to była kolejna chwila, w której białowłosy mógł zyskać przewagę. Nie mógł nieskończenie długo kontrolować Bijuu, a także pokrywać się w nieskończoność tą pieprzoną zbroją. Szermierz z Sogen ciągle myślał. Jego głowa pracowała na najwyższych obrotach, był niezwykle skoncentrowany. To była magia, a ekscytacja rosła z sekundy na sekundę. To był żywioł Shiroyasha, wojna to było jego powołanie. Tylko tu czuł się pewnie, więc kolejne obrazy przenikały się w jego głowie.
- A ja ci już raz powiedziałem, po moim. Kurwa. Trupie - powiedziawszy, już kipiał ze wściekłości. Jego taktyka z mieczami o dzikiej wręcz mocy przebicia, wraz z technikami penetrującymi nawet nie naruszyły obrony Mesmera. To było bardzo podejrzane i dziwne. Wręcz w jego głowie rodziła się myśl, czy to aby nie jakaś iluzja? To było naprawdę wręcz niemożliwe, by ktokolwiek, nawet sam Han był w stanie wytrzymać takie ciosy. Nie zamierzał się jednak poddawać. Nie tylko dla siebie, ale i dla Nibi, którą musiał uratować, bo bardzo się nią przejmował. Nie zamierzał składać broni, jednak jeśli trzeba było na chwilę uwolnić dłonie to był na to gotowy. Choćby teraz, gdy tylko zobaczył co nadchodzi w jego stronę. To była fala nadchodząca prosto z piekła, ale było parę trików, które mógł wykorzystać by tego uniknąć. Niczego się nie lękał, nawet jakiejś potężnej fali ognia. To nie moment na strach, a na rozwiązania. Nie odpowiedział mu, tylko puścił miecze, by zacząć składać pieczęci. Białowłosy sam w sobie był demonem szybkości, więc i teraz musiał się wykazać swoją zręcznością.
To były pieczęci za pieczęciami. Najpierw cztery, które spowodowały, że parę metrów przed nim, przed falą ognia wyrosła ściana, która miała zająć cały korytarz, szczegolnie i na tyle daleko od fali, by zdążyła się w całości uformować. Kolejna, jedna pieczęć, która spowodowała pokrycie jego ciała zbroją z elementu ziemi, bo przecież widział, że ta jego ściana nie wytrzyma, ale trochę stłumi ten atak, a jego zbroja ochroni go przed ewentualnym nadchodzącymi szczątkami samej fali, a na koniec pozostawił ostatnią pieczęć, która miała na celu atak - było to więzienie, które miało wyrosnąć od spodu samego Mesmera, tam gdzie prawdopodobnie samej zbroi Susano nie ma i zamknąć go w pieprzonej pułapce z Dotonu. Szermierz z Sogen nigdy się nie poddaje, myśląc o obronie, myślał też o ataku, samemu w dalszym ciągu próbując uniknąć nawet szczątkową technikę po jego blokadzie, którą wytworzył. Zbroja z Dotonu mogła nie wytrzymać, a jego zbroja ze stali kantaiskiej pod nią to ostatnia ochrona, poza jego wielką wytrzymałością. Wszystko się okaże!

Chakra:

  Ukryty tekst

Techniki:

  Ukryty tekst

Zdolności i statystyki:

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

"Ostatni jeździec"

Wyprawa rangi S - Główny bohater Forko (Kjoszeł)

kolejka : 22/ 21+

Walka na najwyższym poziomie. Przeciwnicy na przemian spychali się do defensywy, atakując się najsilniejszymi technikami ze swojego arsenału. Raz jeden się bronił, a by chwilę potem wyprowadzić kontrę, raz drugi musiał unikać aby znaleźć dla siebie okno na wyprowadzenie kontrataku. Dobrze, że ta walka toczyła się w głowie Kyoushiego, inaczej okoliczna polana i las już wyglądałyby inaczej, szczególnie po przejściu tej potężniej fali ognia.
Kiedy umysł naszego bohatera zszedł na myśli o swojej towarzyszce - niebieskiej kocicy, jego emocje buzowały a ona sam wiedział, że musi jej pomóc, teraz już nie chodziło o jego życie, chodziło o ich dwójkę, niczym dwóch kompanów samotnie przemierzających pustynie w poszukiwaniu zawadiaków. Wtedy też, kiedy jego umysł błądził, Kyoushi poczuł coś dziwnego, po raz kolejny poczuł emocje Matatabi, tym razem jednak były one zupełnie inne. Nie była taka dzika jak zawsze, nie była taką zadziorną samotniczką, twardą babką. Ona w tym momencie się bała, niesamowicie bała się tego co zaraz nastąpi, bała się, że utraci swojego towarzysza, że utraci przyjaciela... na ten jeden moment, ten jeden ułamek sekundy, Matatabi zawahała się, na sekundę przestała iść.
Mimo tego wszystkiego kocica dalej była w łapach Yoshimitsu. Wystarczyło jedno spojrzenie i ta znowu robiła kolejne kroki, zbliżając się coraz bliżej do porywacza. Jej kroki były powolne, jednakże systematycznie oddalała się od naszego herosa, który miał teraz trochę inny problem. Otóż w jego stronę zmierzała wielka, ognista fala, która zapewne strawiła by cały dom pozostawiając po nim jedynie kilka popiołków. Jednak i na to nasz heros miał plan. Kyoushi postawił przed sobą ziemną ścianę, ta na chwile stawiła opór, jednakże w końcu zaczęła pękać trawiona przez ogień. Płomienie były tak gęste, że stworzyły kopułę w koło Kjosza i jego ziemnej ściany, coraz bardziej ją zaciskając. W końcy ściana pękła a płomienie przez nią wylały się na naszego herosa. Jego kamienna skóra także stawiała opór, jednakże i ona w końcu uległa. Na szczęście trwało to wystarczająco długo, aby resztki ognia jedynie podgrzały jego zbroję. Była dalej użyteczna, jednakże można było się delikatnie sparzyć przy nieodpowiednim dotykaniu. Jak z kobietami...
Wtedy też Kyoushi przeszedł do ofensywy. Użył swojej techniki aby otoczyć Mesmera kamienną klatką. Ta niestety nie wytrzymała długo. Kiedy tylko zamknęła się w koło niego, Kyoushi mógł dostrzec błyski dochodzące z jej wnętrza, aby po chwili pojawiły się pierwsze pęknięcia. Sekundę później z między pęknięć wyleciały płomienie, które
- Marna Próba... - odpowiedział, po czym skierował swoje kalejdoskopowe spojrzenie w stronę Kjoushiego.
- Teraz pokażę Ci potęgę genów, które nieuczciwie posiadasz. - nagle czarne żebra, które go otaczały zaczęły się rozrastać a po chwili zaczął z nich wyrastać kręgosłup oraz znajdująca się na jego końcu czarna czaszka o świecących oczach. Przy szkielecie pojawiły się także ręce. całość była zbudowana z kości i wyglądała jak zwęglony szkielet bez nóg. Jednakże to nie była zwykła pokazówka, Kjoszu mógł poczuć przytłaczającą moc tej ostatecznej techniki. Powietrze więzieniu zrobiło się jeszcze gorętsze, a presja chakry była wręcz nie do opanowania. Zapewne jakiś doko zmarł by po sekundzie w takiej atmosferze, na szczęście nasz heros nie był byle kim.
- Pożegnaj się z życiem. - powiedział, po czym wybił się ze swoich nóg, wykonując frontalną szarżę na naszego bohatera. Był bardzo szybki, oraz, mimo swojej masy, dosyć zwinny. Jego pięści były gotowe do wyprowadzenia ataku, który miałby go zmiażdżyć pierwszym uderzeniem, a kalejdoskopowe oko śledziło każdy jego ruch. Jak tym razem na to wszystko zareaguje Kyoushi? Czy był gotowy zaryzykować i poświęcić wszystko aby zawalczyć o kota? Czy może jednak miał jakiś sprytny plan przygotowany w swojej głowie...

Matatabi
Karczmarz
Hokori
Yoshimitsu

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

To był chwilowo epicki pojedynek, który bądź co bądź nawet nie toczył się w prawdziwym świecie, a wciąż w głowie białowłosego, który mierzył się ze swoim śmiertelnym wrogiem i celem, który musiał za wszelką cenę wyeliminować. Wyglądało na to, ze już niedługo wszystko się zakończy. Czy to mowa o pojedynku czy życiu, któregoś z nich? Tego jeszcze nie wiedział nawet Siewca Chaosu, jak sam śmiał się nazywać w swojej wybujałej wyobraźni.
Gdy tylko myślał o tym co działo się z nieświadoma niczego Ogoniasta Bestia, skręcało go w środku. Był wściekły, będąc tak bardzo bezsilnym wobec pieprzonego Mesmera, który ot tak zawładną nad jaźnią Nibi bez jej woli. Nie była przedmiotem, więc nie zamierzał tego tak zostawić. Los nie po to ich związał ze sobą, by mieli ot tak się pożegnać. To nie był koniec, bo w jednej chwili znów poczuł emocje samej Płomiennej Kocicy, dzięki czeku wiedział, ze to połączenie wciąż istnieje i musi po nie sięgnąć. Uratować ją. Tym razem on ją.
To zawahanie to był moment, w którym krzyknął Białowłosy w jej stronę: „Ocknij się! Jesteś od tego silniejsza! Pozbieraj się, Matatabi!”, w tej chwili nie wiedział czy to cokolwiek da, bo mierzył się z falami ognia, które zniszczyły i jego ścianę i zbroje, która przywdział, jednocześnie nagrzewając i jego ostateczna deskę obrony. Poczuł to ciepło, ale nie zawracał sobie nią głowy, bo Yoshimitsu szybko uwolnił się z jego techniki, by znów mu pogrozić i ruszyć w jego stronę. To był moment przełomowy.
Nie zamierzał się zawahać nawet na sekundę. Zagryzł mocniej zęby, kolejny raz wołając w kierunku Nibi. „Przestań! To jeszcze nie koniec! Bez Ciebie nie poradzę sobie z Twoim bratem! Razem możemy tego dokonać, razem możemy wszystko dokonać! Ocknij się do cholery jasnej!” krzycząc z całych sił, nie posiadając już w rękach mieczy był gotowy na spojrzenie śmierci w twarz. To była ostatnia batalia z jego wrogiem w głowie, więc po prostu nie miał już wyjścia. Spięty całym ciałem jedyne co mógł zrobić to podjąć ten pojedynek. Zmierzyć się nie tylko ze swoim strachem, ale i ze strachem Ogoniastej Bestii i jej wątpliwościami. To była chwila, w której Białowłosy bohater miał dźwignąć emocje dwóch osobistości, dwóch wulkanów, które ciążyły mu jak góry, które miał w tej chwili przenieść, to musiał być moment w którym nie ugnie się przed tym Kalejdoskopowym skurwysynem. Ostatni raz miał ruszyć na swego wroga z pięściami, gotowymi by zapłonąć i zniszczyć tego, który niszczył jego marzenia. To był tak ostatni ruch, który mógł wykonać - wybić się jak najmocniej by skoczyć w kierunku Matatabi, choćby miał się sparzyć jej płomieniem, musiał zrobić coś, co ją wyzwoli z objęć tego skurwysyna. Czy tym razem się uda? Czy to może koniec przygód nieokrzesanego i jakże żywiołowego potwora zwanego Kjudinim… Matatabi, obudź się.

Chakra:

  Ukryty tekst

Techniki:

  Ukryty tekst

Zdolności i statystyki:

  Ukryty tekst

[Tetsurō]

"Ostatni jeździec"

Wyprawa rangi S - Główny bohater Forko (Kjoszeł)

kolejka : 22/ 21+

Kyoushi czuł wewnątrz siebie, że przegrywa. Zarówno walkę o swoje życie, jak i walkę o swoją przyjaciółkę. Mimo tego, że kocica próbowała stawić opór, kalejdoskopowe oko było zbyt potężne, nie była w stanie wyrwać się spod jego wpływy. Szła przed siebie, z każdą chwilą oddając się od naszego bohatera i niknąc coraz bardziej w ciemności. Niestety, nawet jeśli Kjudini by chciał, to nie miał jak do niej podejść, gdyż jego przeciwnik stał na jego drodze. Otoczony czarnym szkieletem z płomieni szarżował na Kjosza. Był szybki, bardzo szybki powiedziałbym wręcz. Doskoczył on do białowłosego i pierwszym potężnym uderzeniem połamał jego zbroję, posyłając go także kilkanaście metrów do tyłu. Nasz bohater mógł chcieć zareagować, jednakże potęga Yoshimitsu była przytłaczająca. Kiedy tylko podniósł się on z ziemi, poczuł jak jego zbroja z niego spada, zapewne jedno z wiązań pękło, podobnie jak metalowe płyty. Nie będzie już jej dane chronić ciała naszego bohatera, a przynajmniej nie w tym momencie. To niestety nie był jedyny problem Kyoushiego. Otóż nadciągał w jego kierunku kolejny cios, bardzo szybkie uderzenie kościstej, czarnej pięści. Po nim nasz bohater został wgnieciony w ziemię. poczuł jak w jego ustach zbiera się krew, poczuł jak pogruchotało mu kości i nie był w stanie podnieść się pod naciskiem pięści. Potęga Mesmera była przytłaczająca. Czy to miał być koniec opowieści o naszym białowłosym demonie? Czy to tutaj zginie? Wewnątrz swojego własnego ciała? Zostanie pożarty w swoim własnym ciele?
- Kyoushi?! - usłyszał nagle w swojej głowie głos przyjaciółki. Czyżby tak jak ona był już w łapach Yoshimitsu? A może jeszcze dało się coś z tym zrobić?

Matatabi
Karczmarz
Hokori
Yoshimitsu

  Ukryty tekst

Dla sprawdzających :

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

To poczucie było bardzo nietypowe dla samego Shiroyasha. Przegrywanie było mu obce, bo nie przegrywał. Mimo ciężkich chwil i wielu pojedynków, jeszcze nie przegrał. Teraz wyglądało na to, że to będzie jego pierwsza porażka, jednocześnie może być ona ostatnia. Niestety, sama Nibi nie mogła wyjść spod iluzji Mesmera, przez co była odcięta od rzeczywistości, pomijając, że cała sytuacja odgrywała się poza realiami. Teraz jednak odgrywała się walka, która zdecydowanie była nierówna. W tej chwili był wobec niego bezsilny, ale w głębi duszy wiedział, że to wszystko da się odwrócić. Nie można się było poddawać.
Czy to po pierwszym uderzeniu, które przyjął, czy też po drugim, gdy kątem oka, wypluwając krew z ust, spojrzał na swoją zbroję, która się osunęła i spadła z jego ciała. To był koniec dla jego pełnego uzbrojenia, a raczej pełnej ochrony. Ostatniej przed jego naturalną wytrzymałością. Kolejne uderzenie, pierwszy raz od niepamiętnych czasów, wbiła go potężnie w ziemie, gdy on sam czuł tę moc. Został przytłoczony, chyba pierwszy raz w jego życiu - no może poza sytuacją, która odgrywała się na weselu w Antai, gdy Uchiha Mizuno, jego pierwsze nemezis starło go z powierzchni ziemi. Teraz poczuł się tak samo, więc strach osunął się na drugi plan. Wszystkie obrażenia jakie otrzymał i jakie przyjął spowodowały w nim wzrost niczego innego jak wielkiej agresji i pobudziły w nim same negatywne, ale jakże potrzebne w tej chwili emocje. Do czasu, gdy tylko w głosie usłyszał coś jeszcze - był to głos samej Matatabi. Ona znów się pojawiła. Jego oczy otworzyły się ponownie, a czas jakby stanął.
- Słyszysz mnie Matatabi! Jesteś tu! Skoro mnie słyszysz to teraz mnie nie opuszczaj! Nie możesz się poddać temu skurwielowi, potrzebuję cię teraz najbardziej. Obiecałem, że ja nie zostawię ciebie, coby się nie działo! Matatabi, nie daj się wciągnąć w jego iluzję... Tylko nie jemu.. - powiedział to bardzo szybko, wiedząc, że wiele więcej zrobić nie może. Mógłby próbować uciekać, jednak w tej chwili był przygnieciony całą energią mesmera, a wszystko leżało w tym, czy ta iluzja się zakończy czy też Ogoniasty Demon obudzi się ze snu, w który wprowadził ją czerwonowłosy Uchiha. - MATATABI! OBUDŹ SIĘ! - to był ten ostatni krzyk, w którym musiał uwzględnić wszystkie emocje, które w nim się kotłowały i ten strach, że mógł stracić swoją ostatnią przyjaciółkę w tym życiu. Kogoś najbliższego jego życiu. W tej chwili tylko to miał przed oczami, to - że ognisty kot odejdzie..

Chakra:

  Ukryty tekst

Techniki:

  Ukryty tekst

Zdolności i statystyki:

  Ukryty tekst