Leśna Polana

[Katsuko]

Gdy spoglądasz na gęstwinę leśną, ona również wpatruje się w ciebie

#15

---

Aburame odpowiedział z automatu, co zdziwiło nieco mężczyznę. Tak prędka odpowiedź musiała być szczera, a przynajmniej tak to odebrał przybysz. Spojrzał spode łba na dzieciaka, prawą ręką zaczął drapać się po brodzie, a drugą oparł na swoim boku. Wyglądał na zaintrygowanego.
- Może go widziałem, a może nie. - odpowiedział dyplomatycznie na pytanie dzieciaka. Zachowanie Mitsuiego trudno było nazwać popularnym w świecie ninja, jednak Aburame był żywym dowodem na to, że da się i można okazywać szczerość nawet w najdziwniejszych okolicznościach. - Powiem ci jeśli zdradzisz mi czemu go szukasz. I kto ciebie na niego nasłał.
Mężczyzna pewnie spodziewał się tak samo prawdziwej odpowiedzi jak na pytanie zadane wcześniej. Na jego twarzy nie było widać złch emocji, lecz w dalszym ciągu zainteresowanie Aburame. Mężczyzna nagle ocknął się z zamyślenia, ściągnął rękę z brody do pasa i skłonił lekko czoło, uśmiechając się przy tym.
- Byłbym zapomniał, jestem Yasuo. - powiedział zadowolonym tonem. Na jego twarzy pojawił się szeroki, szczery uśmiech. Najwidoczniej spotkanie z młodym shinobi wybudziło u niego pozytywne emocje.

[Mitsui]

Przekręcił lekko głowę, słysząc odpowiedź dorosłego mężczyzny. Czyżby on też cenił sobie informacje? Zatem duża szansa, że by się dogadali. Mitsui wyjął powoli rękę w kieszeni i trzymając pięść na wysokości swojej głowy wyprostował kciuk, skierowany za swoje plecy.
- Spotkałem jego syna. Dwójka bandytów ich zaatakowała. Handlarz zabił jednego, drugi zabił handlarza i go ścigał. - pociągnął lekko nosem i poprawił okulary, wyciągając drugą rękę z kieszeni i lekko się kłaniając.
- Jestem Mitsui, miło mi Cię poznać. - wyprostował się po chwili, wsuwając dłonie z powrotem do kieszeni. Owady wciąż w stanie gotowości, ale już nie tak w dużym stopniu jak w poprzednim. Czy to faktycznie był ten bandzior-tropiciel? Raczej nie wyglądał na kogoś takiego. Coraz częściej pojawiały się wątpliwości, co by młodzieniec go w jakiś sposób wyrolował.

[Katsuko]

Gdy spoglądasz na gęstwinę leśną, ona również wpatruje się w ciebie

#17

---

Aburame nie okazywał strachu, a innych emocji w zasadzie też nie. O czym to znaczyło? Jego braku odczuć? A może po prostu tego, że jako dziecko nie zdawał sobie sprawy z niebezpieczeństwa w jakim się mógł znajdować? Bądź co bądź, na jego drodze stanął mężczyzna idealnie podążający tropem Saichiego. Chłopak z Kaigan może i był silny, jednak żeby porównywać siebie do dorosłego mężczyzny... Cóż, chyba nie zdawał sobie sprawy z tego jakim brutalnym miejscem był świat. Albo zwyczajnie w świecie zlewał na to, jak pies na rzecz, której nie może wyruchać czy zjeść.
Yasuo stał otwarcie, opierając ręce w sposób akimbo i chłonął informacje. Kiedy usłyszał o handlarzu, cmoknął głośno. Następnie poczekał aż Mitsui skończy i się przedstawi. Wtedy to facet cofnął się o jeden krok, podniósł oczy ku górze i po kilkunastu sekundach przeniósł je dopiero na okularnika. Nie wyglądał na niemiłego człowieka.
- Nah, teraz ja muszę ci powiedzieć kim jestem. W sumie to nie muszę się zbytnio przedstawiać. Jestem tym bandytą, który zabił ojca dzieciaczka, którego spotkałeś. - powiedział mężczyzna, wpatrując się beznamiętnie w stronę Aburame. Następnie skrzyżował ręce na piersi i niesarkastycznie zadał pytanie swojemu rozmówcy. - Co teraz, Mitsui?

[Mitsui]

Westchnął cicho, zerkając od niechcenia ku niebu. Mimo, że nie okazywał emocji, to teraz zdecydowanie można było dostrzec, że Mitsui najzwyczajniej w świecie się tego spodziewał. Popatrzył chwilę na chmury i korony drzew, odlatując na moment.
- Dlaczego to zrobiłeś? - padło po chwili chłodne zapytanie, a z tego pytania można było wychwycić coś jakby.. rozczarowanie? Tak, to dobre słowo, bowiem młody Aburame był rozczarowany tym osobnikiem przed sobą. Sprawił dobre pierwsze wrażenie, porozmawiał z nim i także lubił wiedzieć. Ktoś tak podobny do niego nie mógł być zwykłym, zimnokrwistym bandytą. A może jednak? Czy to oznaczało, że okularnik też będzie musiał zabijać? Że będzie musiał zabić jego, jeśli ten okaże się taki, a nie inny? Czy zabijając bandytę będzie mu łatwiej wmówić sobie, że nigdy się nie stanie taki jak on.. a może wręcz przeciwnie?
- Co planujesz dalej, Yasuo-san? - dodał po chwili, wracając wzrokiem na mężczyznę i poprawiając okulary. O dziwo ręce znów wsunął do kieszeni, nie było widać po nim niczego, co mogłoby świadczyć o tym, że chce walczyć, jak i tego, że się boi. Czy był aż tak głupi? A może aż tak odważny? Czy też był zwyczajnym członkiem rodu Aburame, którzy na chłodno wszystko kalkulował i próbował znaleźć jak najkorzystniejsze wyjście. Wiedział, że przeciwnik jest dużo silniejszy od niego i gdyby zaatakował pierwszy - zmiótłby Mitsui'ego z powierzchni ziemi bez mrugnięcia okiem, dlatego chłopak musiał zacząć działać.

Przy pomocy telepatii wypuszcza z tyłu swojego ciała trzydzieści procent Kikaichū, które obecnie znajdują się w jego ciele i rozkazuje im niezauważalnie zbliżyć się do przeciwnika, flankując go z obydwóch stron. Znajdują się w lesie, więc łatwo mogą się schować w cieniu, krzewach, pod mchem. Nie zamierza jednak atakować, mają jedynie zająć pozycje i czekać na dalszy sygnał. Kto wie, może wcale nie będą potrzebne?

[Katsuko]

Gdy spoglądasz na gęstwinę leśną, ona również wpatruje się w ciebie

#19

---

Aburame nieco zaskoczyła wiadomość. Yasuo zachowywał się całkiem podobnie do niego, był bezczelnie szczery i bez zbędnych ceregieli oświadczył kim jest i jaki ma zamiar. Logiczne było więc to, że jeśli shinobi nie zareaguje, starszy pan po prostu go minie i dorwie Saichiego zanim ten dotrze do wioski. Najdziwniejsze zatem nie było to, że mężczyzna normalnie rozmawiał z Mitsuim, lecz to, że jeszcze nie pobiegł szukać swojej zdobyczy. W końcu skoro zabił dorosłęgo kupca, to czym był dla niego jego niewielki synek.
- Bo muszę z czegoś żyć, nawet bandyci są głodni, chcą mieć gdzie spać i oddają część pieniędzy rodzinie, jeśli ta jest w potrzebie. - odrzekł mężczyzna tak samo zamyślony jak zazwyczaj i nie okazał żadnych emocji. Kiedy jednak Aburame zadał mu własne pytanie, Yasuo lekko pokręcił głową, skrzywił się i ponownie odezwał. - Pierwszy ciebie spytałem.
Dwójka znajdowała się w lesie. Pełno było tu drzew i nawet manewr Aburame miałby ręce i nogi, gdyby nie pewien przykry fakt. Jego rozmówca, który właśnie zluzował skrzyżowane na piersi ręce... zaczął składać pieczęcie. Bez zbędnego gadania i rozczulania się nad swoim rozmócą odgiął się do tyłu na parę centymetrów, wziął głęboki wdech i wpluł przed siebie płomień [mała wersja Gōkakyū]. Cóż, Mitsui musiał raczej na to zareagować, bo w przeciwnym razie po prostu zginie.

---

• Tak, widzę twoje ghide.
• W razie podjęcia działań podaj mi swoje statystyki, dziedziny i techniki w
  , z których będziesz korzystać.
  [*]Mapa.

Nazwa

Katon: Gōkakyū no Jutsu

Pieczęci

Wąż → Baran → Małpa → Świnia → Koń → Tygrys

Zasięg Max.

10 metrów (mała kula) / 25 metrów (duża kula)

Koszt

E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (za większą 2x koszt)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Jedno z najbardziej znanych Jutsu Katonu. Polega ono na wykonaniu pieczęci, a następnie nabraniu powietrza. Potem "wypluwamy" je, a ono przybiera postać ogromnej kuli ognia, która leci do przodu podpalając co znajdzie na swojej drodze. Technika ta jest typowa dla klanu Uchiha i to właśnie im przypisuje się jej stworzenie. Można powiedzieć, że każdy przedstawiciel klanu osiąga poziom dorosłości, gdy się jej nauczy. Jutsu to ma to do siebie, że można mniej więcej samemu określić czy chcemy za więcej chakry stworzyć większą i lepsza kulę, czy nie bawić się w takie rzeczy.

Dla mnie:

Yasuo:
Stan chakry: 102 - 12 = 90

[Mitsui]

Mitsui myślał, że się jakoś dogadają, jednak jak widać nic z tego. Miał nadzieję na zrozumienie mordercy handlarza, jego motywów i celu. Może coś by się dało wyjaśnić, coś naprawić? Może to nie wyglądało tak, jak okularnik to odbierał? Cały czar prysł, gdy Yasuo postanowił zaatakować bez żadnego ostrzeżenia. Czyżby faktycznie okazał się być zwykłym bandziorem? Cóż za rozczarowanie.

Gdy tylko przeciwnik zaczął składać pieczęcie Mitsui odskoczył do tyłu, a potem w bok, chowając się za najbliższym drzewem i mając w pogotowiu Kawarimi no Jutsu, gdyby sytuacja tego wymagała. Jeżeli udało mu się schować i uniknąć ataku to powtarza swój poprzedni plan, by za pomocą Kikaichū no Jutsu: Reberu Shi, uwolnić ze swojego ciała trzydzieści procent owadów i nasłać je z boków na bandytę. Sam młody Aburame za pomocą Kinobori no Waza wejść na drzewo i znaleźć jakieś dogodne schronienie, nie będąc jednocześnie w zasięgu wzroku Yasuo. Musiał go czymś zająć, więc skorzystał z pomocy Utsusemi no Jutsu, co by zająć przeciwnika chociażby na chwilę i sfingować lokalizację głosu, co by nie wydać swojego położenia:
- Dlaczego mnie zaatakowałeś, Yasuo-san? -

ATRYBUTY PODSTAWOWE:
SIŁA 10
WYTRZYMAŁOŚĆ 12
SZYBKOŚĆ 12
PERCEPCJA 12
PSYCHIKA 1
KONSEKWENCJA 13

KONTROLA CHAKRY C

NINJUTSU D
KLANOWE C

[Katsuko]

Gdy spoglądasz na gęstwinę leśną, ona również wpatruje się w ciebie

#21

---

Aburame miał dobry pomysł jak poradzić sobie z atakiem Yasuo. Kula ognia, która mknęła w kierunku dzieciaka zdecydowanie nie wyglądała zachęcająco, dlatego chłopiec chciał jej uniknąć i nie pozwolić jej zetknąć się ze swoim ciałem, w którym przecież znajdowały się owady, przyjaciele młodzieńca. Gdzie leżał jednak problem w postępowaniu chłopca? Cóż, Mitsui był po prostu za wolny.
Może i odskoczył kiedy przeciwnik składał pieczęcie, jednak i przeciwnik, i płomień byli szybsi od dzieciaka. Shinobi co prawda uskoczył w bok, co okazało się dla niego zbawienne, niemniej jednak zderzył się z kulą ognia. Pocisk trafił w prawą część ciała. Atak Katonem okazał się być bezlitosny w swoich skutkach. Cała prawa strona ciała została uderzona przez kulę, co skutkowało spaleniem ubrania, pierwszej i drugiej warstwy skóry, a także zabiciem sporej ilości owadów, które znajdowały się w rękawie młodzieńca czy też w miejscach trafionych przez płomienny pocisk. Aburame po otrzymaniu obrażeń nie był w stanie wykonać żadnej ofensywy i znajdował się w półklęku, ponieważ tylko taką pozycję mógł przyjąć.
- No i po co było pomagać dzieciakowi? - spytał smutnym głosem Yasuo, po czym zaczął składać pieczęci. Tym razem pocisk miał być jeszcze większy. Aburame znajdował się na dziesięć metrów od przeciwnika, a jego obecny stan raczej nie pozwalał mu na wykonywanie zaawansowanych manewrów. Tylko co teraz?

---

• Widoczna część posta powinna mieć co najmniej 5 linijek.
• Pamiętaj o liczeniu chakry.
• Gdy używasz/chcesz użyć jutsu, podawaj je w ghide/spoilerze.
• Obrażenia: 15% owadów zginęło; poparzenia na prawej ręce, nodze i boku. Są na tyle poważne, że jeśli postać nie ucieknie/zwyciężcy w przeciągu 5 tur, zemdleje z wycieńczenia.
• Mapa.

Nazwa

Katon: Kaen Senpū

Pieczęci

Małpa → Ptak → Pies → Baran

Zasięg Max.

20 metrów

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3%

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Kolejna z silnych technik Katonu. Polega ona na stworzeniu ognistej kuli, która kręci się przybierając kształt wiru. Następnie leci w kierunku celu, a potem rozszerza się i wybucha. Technika może spowodować ogromne obrażenia, ale również wadę. Jest nią standardowo mały zasięg kuli ognia, przez co przydaje się ona tylko na średnio - bliskim kontakcie z przeciwnikami.

Dla mnie:

Yasuo:
Stan chakry: 90 - 18 = 72

[Kenji]

Tym razem nogi Kenjiego przyprowadziły go na leśną polane. czemu akurat tutaj? Chyba sam do końca nie wie. Na pewno atutem tego miejsca jest widok warty zapamiętania. Dodatkowo cudowna i różnorodna roślinność również są godne uwagi. Choć sam przychodząc tutaj nie wiedział jakie jest to miejsce, zdecydowanie poprawił mu się humor gdy tylko tutaj trafił. Po chwili rozkoszowania się zwyczajną aczkolwiek piękną leśną polaną zaczął się rozglądać po okolicy. Jakby czegoś szukał, patrzył gdzie się da w poszukiwaniu nieznanego. Nagle uwagę jego wzroku przyciągnął jeden niski krzaczek obok najwyższego drzewa. Podszedł do niego i zaczął mu się przyglądać. Dlaczego akurat podszedł do tej rośliny? Jedynym logicznym powodem wydają się owady, które na niej były. Kilkanaście różnych gatunków jego małych przyjaciół spotkało się na jednym niewinnym krzaku. Kenji nie mógł się oprzeć i po prostu z bliska podziwiał swoich mikroskopijnych kumpli. Dla osób trzecich pewnie jego zachowanie było dziwne, jednak dla niego samego było to zupełnie naturalne. Jednak dla postronnych mógł wyglądać jak upośledzony człowiek gapiący się w krzak.

[Akashi]

Misja D
1/15 Po ostatnich przygadasz nasz drogi robaczek, postanowił udać się za miasto, pogoda nieco się poprawiała. Odzyskał swą sakiewkę oraz powiększył jej zawartości. Mam nadzieje, że tym razem będziesz ją lepiej pilnować, chyba nie chcesz by znowu, ktoś Ci ją ukradł. Słońce pięknie świeciło przebijając się przez koronę drzew, nieliczne promienie słońca delikatnie rozbijały się na kropach rosy, która jeszcze gdzieniegdzie się tutaj otrzymywała tworząc piękny spektakl wizualny. Chociaż to, co właśnie ujrzałeś przed swoimi oczami było o wiele piękniejsze, po środku lasu czarująco polana pełna kwiatów, magiczny widok. Chyba każdy chciałby to ujrzeć, w końcu zapiera dech w piersiach, prawda? Lecz twą uwagę przykuł niewielki krzaczek, znajdujący się przy krańcu polany przy jednym z największy i najstarszych drzew w okolicy. Dom wielu wspaniałych gatunków owadów, twoich małych przyjaciół, czyż nie?

Krzaczek przykuł całą twoją uwagę, więc nie zauważyłeś, że nie jesteś tutaj sam, ale zaraz za chwilę będziesz mógł się o tym przekonać. – Przepraszam, Zgubiłeś coś?- Usłyszałeś cudny głos jakby przemówił do Ciebie anioł, raczej jeszcze żyjesz prawda? Aż tak źle Cię nie traktowałem byś słyszał anioły. Jeżeli się obejrzałeś, twoim oczom ukazał się chyba wspanialszy widok. Niedaleko ciebie, stałą cudna dziewczyna, o smukłej tali o idealnych wypukłościach, długich blond włosach do pasa, błękitnych oczach, ustach czerwonych jak truskawki. Na głowie miała wianek, prawdopodobnie zrobiła go z tych kwiatów, które tutaj rosną. Ubrana byłą w biała sukienkę z falbankami, delikatnie falującymi na wietrze, niedaleko jej leżał niewielki wiklinowy koszyczek, prawdopodobnie należał do niej.

[Kenji]

Kenji musiał zrobić małą przerwę podczas zabawy oraz podziwiania uwielbianych przez siebie kolegów. Wszystko to za sprawą głosu jaki usłyszał. Kto śmiał przerwać mu wspólne chwile w gronie przyjaciół? Nim się odwrócił można od niego było wyczuć złość i nienawiść, zapowiadało się na ostre słowa dla tego jegomościa, który odważył się stanąć między nim a owadami. Jednak gdy tylko się odwrócił zastygł bez ruchu. Jego oczy ujrzały najwspanialszy okaz samicy człowieka jaki do tej pory spotkał. Nie wiedział jak się zachować ani co powiedzieć. Był mocno zdenerwowany i zestresowany, nigdy wcześniej nie rozmawiał z kobietą tak piękną. Dobrze, że nosił maskę, która uchroniła ową cudność przed widokiem jego spoconej twarzy. Stać bez ruchu nie wypada, a i odpowiedzieć by się przydało. Tylko jak to zrobić aby nie wyjść na frajera? Nie może powiedzieć, że podglądał robaki, raczej od razu by uciekła. Czas uciekał a Kenji ciągle stał i nic nie robił. W końcu zdobył w sobie odwagę i powiedział: Nnnnieee, wwwwszyyyyystko mmmmmam. TTTTy tttteż mmmasz wwwwwwszyssstko? W jego głosie można było wyczuć stres i zdenerwowanie, na dodatek się jąkał. O dobrym pierwszy wrażeniu może chyba zapomnieć. Na dodatek jeden z jego małych kolegów postanowił mu zrobić psikusa. Podczas jego wypowiedzi zaczął chodzić po jego twarzy. Chyba również chciał się przedstawić aniołkowi. Niestety Kenji tego nie wiedział był zbyt zestresowany obecnością blondynki.

[Akashi]

Misja D
3/15 W końcu możesz odpocząć, poza miastem czyż nie? Zwłaszcza od staruszki i młodego złodziejaszka. Piękna polana, piękny krzaczek i piękne owady. Wszystko dobrze z twoją orientacja? Cóż, właśnie to zostało sprawdzone jak ktoś postanowił przerwać Ci twoją sielankę, cóż zdrowo byłeś wnerwiony, co nie? Fajnie, że szybko Ci przeszło na widok anioła w ludzkim ciele, bo jak inaczej określić dziewczynę, która przed Tobą stanęła? Zwłaszcza z tym blaskiem światła za jej plecami. Masz może butelkę wody by ją oblać? Może zacznie prześwitywać to, co mam pod spodem. Na pewno jakoś musze zająć ten fragment jak stałeś w bezruchu. Właśnie w tym momencie, w którym to robiłeś, dwa owady zaczęły kopulacje na jednym z liści krzaczka, też byś chciał, co nie? Zwłaszcza z nią, chyba nie było by faceta, który by nie chciał. W końcu wydusiłeś coś z siebie, tylko jakoś dziwacznie, nie za bardzo się stresujesz? Do tego jeszcze jąkasz, weź parę głębokich wdechów i zacznij od nowa, dam Ci drugą szansę, nie no żartuje, nie ma drugiej szansy. Lecz nie poszło tak źle, spójrz na jej twarz, uśmiecha się. Widzisz! Nie jest tak tragicznie, do tego jeszcze cicho chichocze. Dziewczyna delikatnie wyciągnęła dłoń w twoją stronę i położyła ją na twojej twarzy by zabrać na swój palec twego małego przyjaciela. –Jesteś uroczy. – Powiedziała, zabierając rękę i zaczęła przyglądać się owadowi, po czym ją delikatnie podniosła by ten mógł polecieć. Jej dotyk był cudny, co nie? Jak aksamit, zazdroszczę Ci. –Skoro nic nie zgubiłeś, to, co tutaj robisz? Mało, kto tu przychodzi. – Powiedziała uśmiechając się do Ciebie, a swymi rekami delikatnie bujała w tył i przód. Energia to ją chyba rozpierała i szczęście. Tylko, co ty z tym zrobisz?

[Kenji]

Czyżby to była idealna kandydatka na partnerkę Kenjiego? Piękna co do tego nie ma wątpliwości. Do tego pogodna, szczera i uczciwa, takie przynajmniej sprawia wrażenie. Co najważniejsze nie brzydzi się robactwa, ba nawet chyba troszkę lubi. W przypadku ewentualnego związku z kimś z klanu Aburame zdecydowanie pożądana cecha. Pomysł z oblaniem niewiasty cieczą wydawał się idealny, niestety akurat chłopak nie miał żadnej przy sobie. Mógł ewentualnie ją przytulić, a ciało pokryte potem może przyniosło by podobny rezultat. Jednak po małej pierwszej wpadce nie wypada zaliczać kolejnej. Kenji otrzymał dar od Boga w postaci drugiej szansy u dziewczyny. Teraz wszystko w jego rękach, nie ma czasu na myślenie trzeba działać, odpowiadać. Drugi raz stanie i gapienie się przez chwile to zdecydowane marnotrawstwo. Komplement wypowiedziany przez blondynkę zamiast uspokoić Kenjiego to jeszcze bardziej go zestresował. Co tu robić? Co tu mówić? Nie myśląc dłużej otworzył usta i powiedział: Bbbawwwię sssię z kkkolegami. Podobnie jak poprzednio w jego wypowiedzi z łatwością można zauważyć stres i nerwy. Jednak tym razem już mniejsze, chyba powoli zaczyna dojrzewać do prowadzenia rozmowy z płcią przeciwną.

[Akashi]

Misja D
5/15 Dar od Boga tak? Oj dziękuje, ale wiesz, że jak teraz jest dobrze to potem będzie źle, tak przecież działa karma. Więc powodzenia mój drogi i uważaj na swoje nogi, albo na głowę. Nie wiem, ciężko mi powiedzieć gdzie nadejdzie cios, bo ostatnio padłeś równo, więc poszedł po całości, tym razem nie masz, z czego spaść, więc ciężko będzie żeby poszło równo. Chociaż mam pomysł może wejdziesz na drzewo, właśnie to obok krzaczku i spadniesz sam z niego? Ułatwisz mi robotę, a ona może się okazać niezła pielęgniarka, taka, od której zastrzyk nie boli, nawet jak nie umie go robić. Lecz wracając do opowieści, powoli dorastałeś do rozmowy z taką dziewczyną jak ona, ale ciągle nie zapytałeś się jej jak ma na imię, a jakby teraz postanowiła sobie pójść? Już nigdy w życiu byś jej nie znalazł, może warto czegoś się dowiedzieć, jeżeli już planujesz z nią związek, nie żebym naciskał czy coś, ale jednak wypada. Gdy wspomniałeś o kolegach dziewczyna poczuła się nieco zmieszana, rozejrzała się dookoła, po czym znów spojrzała na Ciebie. –Dobrze się czujesz? Przecież tutaj nikogo nie ma. Może potrzebujesz pomocy lekarza? Mogę Cię odprowadzić, moje obowiązki mogą zaczekać i tak to nic pilnego. – Powiedziała z lekkim zaniepokojeniem w głosie, tak jakby gadała z wariatem, ale przecież z tobą wszystko dobrze? Jak nie to następnym razem poprowadzę Ci terapie. Chociaż przez swą nieśmiałość i stres czegoś się dowiedziałeś.

[Kenji]

Kolejna wtopa zaliczona. Co też ten Kenji powiedział, jednak lepiej by było jakby podczas rozmowy robił krótkie pauzy na myślenie. Bawi się kolegami - dość dwuznaczne. Co gorsza tak na prawdę nikogo prócz niego i anielicy tam nie było, oczywiście jeżeli chodzi o rodzaj ludzki. Oczywiście oprócz wyżej wymienionej dwójki, byli tam też przyjaciele Aburame. Szkoda tylko, że on traktował owady jak swoich znajomych. Raczej prawdy nie może powiedzieć. Już teraz obiekt jego westchnień nabiera coraz to większych podejrzeń co do jego stanu psychicznego. Co by było gdyby powiedział, że przyjaźni się z owadami? Tekst takiego typu raczej przekreśliłby definitywnie jego szanse na szczęśliwe i co ważniejsze wspólne życie z blond pięknością. Teraz musiał nastąpić moment przełomowy, ewentualnie wystarczyło nie zaliczyć kolejnej wpadki. Kenjiemu minął lekki szok po tym jak zorientował się co powiedział wcześniej. Już nie ma miejsca na pomyłki, miłość życia czeka trzeba wziąć się w garść i pokazać klasę. Wwwszystko ze mną ddobrze... Nie musisz się o mnie martwić. Przepraszam za wcześniej trochę mnie zaskoczyłaś. Jestem Kenji i będzie mi niezmiernie miło gdybym mógł ci pomóc w twoich obowiązkach. Po skończeniu swojej wypowiedzi, uśmiechnął się szeroko do dziewczyny. Oby tylko żaden z jego małych kolegów nie zrobił mu psikusa i zaczął chodzić po jego uzębieniu.

[Akashi]

Misja D
7/15 Błąd za błędem oj biedaku, co ty poczniesz w swym życiu jak dalej będziesz tak postępować, musisz się nauczyć być otwartym i szczerym. Przecież szczerość to podstawa miłości, a jeżeli ona Cię nie będzie Ciebie akceptować, znaczy, że nie jest warta twego zachodu, może ładnie wygląda, ale ważne by chciała Cię takim, jakim jesteś. Dobra już koniec tych rad ode mnie, zrobisz, co chcesz. Dziewczynie zaparło dech w piersiach, gdy po raz pierwszy powiedziałeś coś normalnie bez jąkania się i stresu, najwidoczniej potraktowała to, jako spore osiągniecie. –Tak, tak możesz mi pomóc. Przyszłam tutaj zebrać trochę kwiatków do mojej kwiaciarni. – Powiedziała dziewczyną, odwracając się na chwilę tyłem do Ciebie i schylając po swój koszyczek. Oj, co to był za widok, ach szkoda, że aparatów jeszcze nie ma, warte uwiecznienia. Piękna chwila, ale jak każda taka nie trwała wiecznie, zaledwie minutę, a dziewczyna wróciła już do pozycji wyprostowanej. –Jak chcesz mi pomóc, to pozbieraj kwiatki ze mną do tego koszyczka.- Powiedziała patrząc na Ciebie z maślanymi oczkami, najwyraźniej nie chciała robić tego samotnie.