Shinobi War PBF Naruto

Misja Wojenna rangi A
- Asasynacja - Ichirou -
13/60

Rozmowy trwały w najlepsze. Nie można było odmówić wnikliwości bohaterowi prosto z pustyni, który chciał by wszystko było dociągnięte i dograne, zapięte na ostatni guzik. Nie było co się dziwić, w końcu misja nie wydawała się najprostsza, a także nie była zbyt prosta. Ciekawym faktem było, że nie byłeś zbyt potulny i posłuszny. Jak na najemnika wspólpracowało się z Tobą ciężko, jeśli coś nie miało być po Twojej myśli. Widać było po Tobie, że teraz też był ten moment, że miałeś ochotę zrezygnować jeszcze w przedbiegach, nim w ogóle cokolwiek się zaczęło. Nikt z tu obecnych niebyłby z tego zachwycony, jednak pozwoliłeś sobie w niekulturalny sposób, w dodatku ironiczny podważyć kompetencje najważniejszej tu osoby. Nie mogłeś tego nie wiedzieć - jednak zachowałeś spokój, który był w tej chwili wymagany, przez co sprawa uszła bokiem. Jak widać dowódca także miał sporo oleju w głowie i puścił to mimouszu, jedynie podkreślając to, żeby to się nie potwarzało. W ten niemal niemy sposób doszliście do poruzmienia, z szacunkiem do obydwu stron, przez co swobodnie mogłeś kontynuować rozmowy w gabinecie. W tym momencie jednak Twoją uwagę przykuwała całkiem inteligentna czarnulka o imieniu Azura. Nie tylko wykorzystała moment by przemknąć się na front, ale także uratowała dowódcy i klanowi Nara całą sytuację - w końcu to dzięki niej nie wyszedłeś stąd jeszcze przed przedstawieniem szczegółów, bo nie byłeś pewny, że chcesz sam wykonać całe zadanie jako najemnik, którego pożegnaliby przecież bez żalu, jeśli coś poszłoby nie tak. Grała tu pierwszoplanową rolę, która szła jej świetnie. Ponownie skupiłeś się na dwodócy, po twoim poparciu planu kobiety, która delikatnie się uśmiechnęła. Wyglądało to dość tryumfalnie z jej strony, nie było co się jednak dziwić. W końcu będzie mogła towarzyszyć niemal legendzie tego kontynentu.
Co najciekawsze w tej sytuacji - postanowiłeś wziąć stronę klanu Nara, wysłuchując wszystkiego co mają do powiedzenia na temat celu, zdałeś sobie sprawę, że może to Twój plan nie miał tutaj racji bytu. Nie wszystko rozwiązać można było brutalnym pokazem mocy, który proponowałeś. Znając szczegóły psychologi działania swojego celu, zdałeś sobie sprawe, że lepiej będzie odpuszczenie zrobienia głośnej rozpierduchy, a zajęcie się bezpośrednio samym Aburame. Twoim dodatkowym celem miałby być posterunek, ale czy to konieczne? Okaże się prawdopodobnie na miejscu. W końcu nie mówili nic na ten temat, jakoby miałby to być priorytet. Kenjiro był priorytetem najwyższej wagi. Na Twoje słowa, w końcu wstał od stołu czarnowłosy i rzekł:
- Ichirou-san, jeżeli nie masz więcej pytań to wszystko z naszej strony. Wszystkie informacje znasz, widziałeś twarze obrońców, celu i kreta. Azura rusza z Tobą jako Twoje wsparcie przy przedostaniu się przez granicę, ukrycie obecności i wdrożenie planu odzyskania kreta, który ma zając się waszym powrotem. Podsumowując wszystkie informacje są jasne i nie masz więcej pytań. Macie jeszcze szesnaście godzin na przygotowania, później musicie ruszać by zdążyć na czas podróży Kenjiro. Powodzenia towarzysze. - rzekłszy, kiwnął w Twoją i Azury stronę głową, spoglądając na was ze spokojem. On wiedział, że to musi się udać. Taka para nie spartoli tej roboty. Reszta zależała teraz od Ciebie co wykonasz. W końcu miałeś czas na dokładne obgadanie strategi, odpoczynek, kolację, podryw, uzupełnienie ekwipunku czy też sen.

Dowódca

Azura

Przestał nadmiernie gwiazdorzyć, gdy plan został wyraźniej nakreślony i nabrał przy tym większego sensu. Przełożył jedną nogę na drugą, przekręcił się nieco na drugi bok, zerknął kobietę, potem na głównodowodzącego, by zaraz po tym pozwolić swojemu spojrzeniu raz jeszcze zatonąć na taktycznej mapie. Jego poprzednia misja była o wiele prostsza - mógł podczas niej najechać na strażnicę w dowolnym momencie i w dowolny sposób. Tutaj o sukcesie lub porażce za bardzo decydowały czynniki, na które niekoniecznie miał wpływ. Nawet mając za towarzyszkę obeznaną w tych terenach Azurę, to nie było żadnej pewności, że znajdą się we właściwym miejscu i o właściwym czasie, by spotkać się z Kenjiro. Istniała nawet jakaś nieduża szansa, że strateg Aburame zmieni swoje plany i postąpi inaczej niż zakłada plan, ale o tym już było lepiej nie myśleć, bo skreślało misję już na samym starcie.
Spotkanie dobrnęło do końca, nie było już żadnych nowych faktów do wyłożenia czy dylematów do omówienia. Jeżeli pozostały jakieś mniejsze detale, to duet wyznaczony do zadania mógł je omówić między sobą. Na to mieli całkiem sporo czasu. Sabaku myślał, że będą musieli niebawem wyruszać, a okazało się, że jeszcze zdążyłby się opić, wytrzeźwieć i przecierpieć kaca.
- Ej, ale jak coś, to puścicie famę, że moja organizacja, w sensie Klepsydra, załatwiła jednego z największych strategów Aburame? Będę mocno niezadowolony, jeżeli moje zasługi zostaną przemilczane, a już nawet nie mówię o przywłaszczeniu - oznajmił na koniec, niespiesznie podnosząc się z krzesła. W tym momencie bardziej zależało mu na rozgłosie niż pieniądzach za wykonanie zlecenia, choć w grę wchodziła niemała sumka.
Założył gurdę z powrotem na plecy, skinął głową do pozostałych i ruszył w stronę wyjścia. Miał nadzieję, że razem z Azurą.
- Nie wiem jak ty, ale ja już jestem gotowy. Mamy jeszcze sporo czasu. Może więc zanim zajmiemy się sprawami pożytecznymi, zaczniemy od jakichś przyjemności? – rzucił swobodnie i trochę flirciarsko, kiedy wyszli już z gabinetu. Nie dawał konkretnych propozycji, bo nie wiedział, na jak wiele z Azurą sobie może pozwolić. Nie było tajemnicą, że sam był gotów na praktycznie wszystko. W ostateczności dobre było i powłóczenie się po lokalnych knajpach, czy to samemu czy kompanką nadchodzącej przygody.

Misja Wojenna rangi A
- Asasynacja - Ichirou -
15/60

Ichirou wyglądał na zamyślonego w dobrym tego sensu znaczeniu. Przekładanie nóg, przekręcanie się, a także zerkanie to na kobietę, to na dowódcę dobrze świadczyły o jego zainteresowaniu. Nie było to takie kręcenie się, bo chciał już opuścić salę wykładową, a takie które korciło go już do podjęcia jakichś działań. Spoglądałeś także co rusz na mapę, która przedstawiała dwie trzecie informacji, które potrzebowałeś wiedzieć o lokalizacji swojego celu i jego destynacji. Niestety, dopiero na miejscu będziesz mógł się przekonać jakie jest choćby ukształtowanie terenu, zalesienie czy też temperatura powietrza, ponieważ może się trochę różnić od tej tutaj, w końcu do wiele kilometrów na południe od centrum Midori. Cóż, zdecydowanie ta misja bagatelnie różniła się od poprzedniej, która wymagała, nie oszukujmy się - po prostu potęgi i mocy, siły. Tutaj nie ma mowy o tym by najechać obcą prowincję w pojedynkę czy też grupa i zniszczeniu wszystkiego co było na Twojej drodze. Tutaj potrzebowałeś nieco więcej polotu i górnolotności w poczynaniach. Musiałeś skupić się na celu, który przecież w każdej chwili mógł zbiec, a wszystkie starania mogły spełznąć na niczym. Przejmowałeś się tą misją jak nigdy wcześniej. Widać było, że może ono stanowić dla Ciebie pewnego rodzaju wyzwanie. Wyzwanie rozegrania wszystkiego w czasie i miejscu, które nie do końca grało tę samą linię melodyczną co Ty. Było wiele pytań i bardzo mało odpowiedzi, jednakowoż, nie takie rzeczy się robiło. Dobrą informacją dla was było to, że mogliście jeszcze się poznać i dowiedzieć nieco o sobie przed wyruszeniem w podróż, która miała przechylić szalę jeszcze bardziej na stronę klanu Nara, któremu świadczyłeś swoje niewątpliwie najwyższej klasy usługi. Na wieść o Twoich słowach mogłeś pierwszy raz od poprzedniej misji zobaczyć delikatny uśmiech dowódcy, który odpowiedział na Twoją prośbę:
- Tego możesz być więcej niż pewny Ichirou-san. Klepsydra już o sobie dała znać w poprzednim zleceniu. Teraz tylko podkreśli swoją wartość. Wróćcie w chwale. - rzekłszy, pożegnał was, odchodząc samemu od stołu i wychodząc głównymi drzwiami. Ty natomiast zająłeś się swoją gurdą i wyszedłeś wraz z nową towarzyszką. Widać było, że nie zamierzała tak łatwo Cię opuścić, ze względu na to, że mieliście współpracować i to dość blisko.
- Też jestem gotowa, potrzebuje tylko swoich kabur, które zostawiłam w swoim biurze niedaleko. Masz na myśli wspólny posiłek? Skoro już o tym mówimy, rzeczywiście zjadłabym coś przed odpoczynkiem i jutrzejszym wyzwaniem... - rzekła z delikatnym uśmiechem, widać było, że Twoja obecność jej nie przeszkadzała, wręcz można powiedzieć, że odpowiadało jej przebywanie pośród takiej sławy. Dla Ciebie to okazja poznania jej umiejętności, w końcu mieliście jeszcze około 15,5h do wyruszenia. - Znam dwa fajne miejsca... - wspomniała wtedy o karczmie "Cicha Przystań" oraz o lokalu "Pod Kasztanami" pozostawiając Ci pole do wyboru.

Są to jednocześnie miejsca, gdzie piszesz kolejnego posta, w zależności od wyboru.

Dowódca

Azura

Nie byłoby wielką przesadą stwierdzić, że z kolejnymi napotkanymi grupkami podrzędnych żołnierzy mógł walczyć tylko jedną ręką, a drugą zakrywać rozdziawiony dziób podczas ziewania, by zachować minimum kultury. Trudno powiedzieć, kiedy to się dokładnie stało, ale już chyba całkiem dawno swoimi umiejętnościami wzbił się niebiosa, osiągając pułap nieosiągalny dla znaczącej większości ninja. Pozwalając się ponieść wodzom fantazji lub odurzając się niemałym ego władcy piasku, można byłoby pociągnąć jeszcze dalej ten opis i stwierdzić, że Ichirou stanął pośród gwiazd albo i stał się czymś na podobieństwo Amaterasu. Tak jak i słońce, był wyraźnie widoczny dla śmiertelników, ale pozostawał przy tym dla nich nieuchwytny, nawet jeśli ci wyciągali ręce bardzo wysoko. On za to mógł parzyć ich swoimi promieniami, przed którymi jedynym możliwym ratunkiem było chowanie się w cieniu.
Gdyby zastanowić się nad tym porównaniem, to ze słońcem łączyło go jeszcze jedno. W jego nieskromnym mniemaniu i mocno subiektywnym spojrzeniu na otaczającą go rzeczywistość, świat kręcił się wokół niego, podobnie jak miało to miejsce w układzie słonecznym.
Na odpływanie myślami gdzieś daleko w kosmos miał przyjść jeszcze czas. W tym momencie, głównie z powodu odczuwalnego zmęczenia, Asahi myślał raczej o sprawach przyziemnych. Chciał pokonać resztę dystansu, zdać raport, odebrać zasłużone wynagrodzenie i pochwały, potem gdzieś miło odpocząć i najprawdopodobniej wyruszyć w drogę powrotną na pustynię. Trzeba przyznać, że całkiem dobrze mu się walczyło na wojnie, za którą chyba zdążył troszeczkę zatęsknić, ale mimo wszystko nie był to jego konflikt. Skąpana w blasku ognistej gwiazdy ojczyzna wciąż w głowie bohatera miała wysoki priorytet. W bataliach między klanami Prastarego Lasu zrobił już chyba wystarczająco wiele. Wygrywanie wojny w pojedynkę byłby już raczej stanowczą przesadą i niemożliwością, chociaż kto wie, do czego Diabeł Świtu był tak naprawdę zdolny. Cały czas przecież rósł w siłę, a jego szaleńcza pogoń za potęgą nie miała tak naprawdę swojego końca. Apetyt rósł w miarę jedzenia, a Ichirou nie zadowalał się byle czym. Ciągle było mu mało, ciągle pragnął więcej i jeszcze więcej. Prawdopodobnie tak skrajna postawa była w pewien sposób autodestrukcyjna i uniemożliwiała odnalezienie szczęścia i spokoju na dłużej, ale Sabaku miał to do siebie, że mimo niemałej spostrzegawczości miał problem z głębszymi refleksjami i dokonaniem trafnej analizy własnej osoby. Być może nigdy tak naprawdę nie próbował i oszukiwał sam siebie. Nie zadawał pytań w obawie przed odpowiedziami na nie.
Przeprawa przez lasy Midori minęła już bez żadnych niemiłych spotkań. Troszeczkę zziajany zjawił się w siedzibie władzy. Uspokoił oddech przed spotkaniem z dowództwem, by móc wejść do gabinetu leciutko i z dziarskim krokiem, tak jakby właśnie wykonana misja nie była jakimkolwiek wyzwaniem.
- No i załatwione. Kenjiro nie żyje, jego przydupas też. W drodze na trakt napotkaliśmy kilka patroli, wszystkie zostały załatwione. Nie no wiem, co tu jeszcze można byłoby dodać – stwierdził, wzruszając ramionami. Jego postawa jak i ton wypowiedzi bardziej pasowały do spraw błahych niż raportu z arcyważnego zadania.
- Azura potwierdzi i opowie wam o detalach, jeśli potrzebujecie. Swoją drogą, to całkiem dobrze się spisała. Dotrzymała mi kroku, zrobiła swoje, a przy tym nie dała się wciągnąć w jakieś zagrożenie, więc nie musiałem poświęcać uwagi na jej ratunek. Wypadałoby więc ją jakoś uhonorować – oznajmił swobodnie, przerzucając wzrok byłą kompankę i posyłając jej lekki uśmiech. Był ciekaw, jak zareaguje na jego drobne kłamstewko.
- No i mnie też wypadałoby uhonorować. Wyraziłem się jasno na początku, że nie chodzi mi tylko o pieniążki. Chcę, żeby inni wiedzieli o moich dokonaniach to samo, co wy. No i że zrobiłem to wszystko reprezentując interesy swojej grupy. To chyba mały koszt jak na przejęcie strażnicy i wyeliminowanie jakiegoś wielkiego mózga, co? – Rozejrzał się po zebranych i splótł ręce na klatce piersiowej, oczekując spełnienia niewygórowanych wymagań.
- To by było na tle, jeśli chodzi o moje usługi. Wracam do siebie, mam inne sprawy na głowie. Obyście dociągnęli tę wojnę do pozytywnego finału. Będzie trochę szkoda, jeśli z moich trudów nic nie wyniknie – skończył, wzdychając cichutko.
- Powodzenia – rzucił na koniec, kiwnął głową na pożegnanie, odwrócił się i ruszył w stronę wyjścia.
Był zmęczony, ale nawet dosyć zadowolony. Miał tylko nadzieję, że uczestnictwo w wojnie mu się opłaci. Czas pokaże.

[zt]

[Z: Obszary poza granicami, Głębokie Odnogi, Szlak transportowy] Podróż u boku Yoake mijała znacznie przyjemniej, aniżeli w samotności. Nara wiedział, że ma przy sobie nie tylko dodatkowe towarzystwo, osobę do porozmawiania, ale również nowego towarzysza, na którym może w pełni polegać, a dzięki temu odczuwał bezpieczeństwo, jakiego chyba jeszcze nigdy w życiu nie dane mu było doświadczyć. Rozmawiali dużo, podejmowali się różnych tematów, można powiedzieć, że z każdą następną godziną poznawali się coraz bardziej i lepiej. Zaczął postrzegać blondyna w zupełnie innych kategoriach, niż dotychczas, wiele się o nim dowiedział, ale jedno trzeba przyznać - ufał mu niemalże bezgranicznie. Chłopak zawierzył mu swoje własne życie, a jego intencje były jak najbardziej szczere, gdyby chciał go wykorzystać, zrobiłby to już na samym początku i zupełnie inaczej prowadził sprawę. Nie chciał dla niego źle, swoje działania motywował troską, a to dla Takashi'ego liczyło się najbardziej. Cieszył się, że poznał tak wspaniałą, honorową osobę. Był też dumny ze znajomości z Hikari'm, którego znał krócej, wyjątkowo nieznacznie, a z którym zbudował taką samą więź. Zmiany na lepsze.
Trochę czasu minęło od jego ostatniej obecności w rodzinnym Midori, to trzeba przyznać. Zapomniał już o pięknym klimacie tutejszego miejsca nieskalanego złem i negatywnymi emocjami. Wojna? Kto by to rozpamiętywał, na pewno nie osoba, która nie brała w niej udziału. Cały czas miał sobie za złe, że nie wziął w tym udziału, ale losy pokierowały jego drogą inaczej. Teraz był już "u siebie". Jeszcze przed zaklimatyzowaniem się skorzystał z dobrobytu jednej z najlepszych knajp, w jakich zwykł tu jadać. Zamówił sporą porcję, by zregenerować wszystkie siły, które utracił przez ostatnie kilkanaście, o ile nie kilkadziesiąt ciężkich godzin. Nie zamierzał pozostawiać organizmu na skraju wyczerpania przez tak długi czas, dlatego posilił się, następnie udał się do domu, wziął kąpiel i położył się spać. Potrzebował porządnej regeneracji.
Spał chyba więcej, niż kiedykolwiek, ale właśnie tego potrzebował. Czuł, jak niemalże wszystkie jego siły wróciły do normalności, chociaż początkowo miał problem z zaśnięciem. Długo rozmyślał, zarówno nad ostatnimi wydarzeniami, jak również ogólnie o swoim życiu, wnioski miał różne, jednak wszystko sprowadzało się do jednego. Musiał jak najszybciej urosnąć w siłę. Nie tylko po to, by móc realizować własne idee, również po to, by móc zapewnić samemu sobie bezpieczeństwo, którego teraz potrzebował bardziej, niż kiedykolwiek. Potrzebował siły. Han nakreślił, z czym wiąże się jego śmierć, na to nie mógł sobie pozwolić. Nie mógł doprowadzić do tego, by jego życie zakończyło się właśnie w ten sposób. Może wcześniej nie zależało mu tak bardzo na własnym jestestwie, bardziej zależało mu na innych, teraz sprawa wyglądała znacznie inaczej. Musiał przyrównać do siebie te dwie strony medalu, musiał je postawić na równi, bo każdy z jego otoczenia był tak naprawdę narażony na niebezpieczeństwo w przypadku jego śmierci. Czynnikiem aktywacyjnym moce demona mogły być też inne, dlatego musiał na siebie szczególnie uważać, całe szczęście umiał panować nad emocjami i z reguły zachowywał spokój.
W pierwszej kolejności po przebudzeniu poprawił swój wygląd i przebrał się w czyste ubrania, te brudne wrzucił do prowizorycznego kosza na bieliznę, za który służyła zwykła miednica. Upewnił się, że posiada cały swój sprzęt, po czym jeszcze raz zadbał o swój kompletny wizerunek i opuścił domostwo. Udał się do siedziby klanu, ale nie po to, by zgłosić rzekomy incydent, tę kwestię zostawił na potem, najpierw chciał wykonać kilka misji dla klanu. Chciał, żeby ktoś o nim usłyszał. Musiał zasłużyć na pogłos. Klan musiał zacząć uważać go za kogoś silnego i przydatnego.
-Takashi Nara. Dzień dobry. Chciałem prosić o przydzielenie mi jakiegoś zadania, misja rangi C byłaby najodpowiedniejsza. - ukłonił się po wejściu, po czym od razu podszedł do recepcji z tą kwestią.

Takashi
Misja rangi C
1/30
Trudne chwile potrafią zawiązać wspaniałe przyjaźnie. Wydawało się, że tak też było w przypadku Takashiego. Ostatnie wydarzenia sporo zmieniły w jego życiu. Wybrał się do Oniniwy z poczucia obowiązku i chęci niesienia pomocy, mimo że nieco odstawał od najlepszych z wojowników poziomem umiejętności, to nie dawał tego w ogóle poznać. Intelekt godny Nara a do tego dryg stratega, przy odrobinie szczęścia pozwoliły mu być przydatnym, a także przetrwać w tej całej zadymie. Ostatecznie doprowadziło to do pewnego niezwykłego wydarzenia. Emocje wkrótce opadły, a podróż powrotna z innym shinobim pozwoliła lepiej się z nim poznać, na tyle dobrze, że więź, która ich połączyła była praktycznie nierozerwalna. Nie oznaczało to jednak, że będą chodzić za sobą krok w krok. Każdy z nich miał swoje życie, swój klan i swoje zobowiązania. Ostatecznie, pomimo wszelkich przewrotów życiowych, ludzie lubią wracać do swojego unormowanego życia.

Powrót do swoich okolic przypomniał mu jak dawno go tutaj nie było i jak bardzo tęsknił za tym miejscem. Rozmyślania na temat ostatnich zmian w Midori zostały przerwane przez zmęczenie. Solidny odpoczynek, dobry posiłek oraz spokojnie przespana noc były bardziej niż konieczne. Przyniosło to oczekiwane rezultaty, gdyż następnego dnia był pełen sił. Ponownie był gotów stawić czoła kolejnym wyzwaniom. Wyzwaniom, których potrzebował coraz więcej, bo zrozumiał, że potrzebuje poprawiać swoje własne możliwości. Z wielką mocą przychodzi wielka odpowiedzialność i był tego w pełni świadom. Wiedział, że jego śmierć może doprowadzić do śmierci wielu niewinnych ludzi. Musiał także panować nad samym sobą, aby nie dać się wyprowadzić z równowagi. To także mogłoby doprowadzić do opłakanych skutków.

-Hmm... Misja C. Coś powinienem mieć odpowiedniego- Osoba, do której skierowana byłą prośba była nieco zajęta papierkową robotą. Pełno dużych zwojów, jakiś mniejszych karteczek i bardzo dużo zamieszania. Zapewne ten mężczyzna miał co robić, ale obsługa interesantów należało do jego głównych zadań.

-Tak, dokładnie. Oto to. Dostajemy dużo informacji o dziwnych zdarzeniach niedaleko granicy z Kaigan. Z racji nie tak dawnych wydarzeń w tamtych okolicach, sprawa robi się bardzo delikatna. Sądzisz, że będziesz w stanie temu podołać?- Mężczyzna przedstawił ogólnikowe informacje o przydzielonym zadaniu. Chciał się także upewnić, że Takashi rozumie powagę sytuacji i że odpowiednio podejdzie do całego zadania. Nikt nie miał ochoty na powtórkę z rozrywki, ale też nie można było takich spraw lekceważyć.

Sama świadomość przebywania na rodzinnych terenach wywoływała w Takashi'm multum pozytywnych emocji, z których czerpał dużo sił. Tęsknił za domem, za rodziną, za spokojem i za poczuciem beztroskości, z którym pożegnał się prawdopodobnie na całe życie. Teraz musiał mierzyć się z problemami, z jakimi jeszcze nigdy nie miał do czynienia, nawet nie wiedział, z której strony powinien do nich podejść. Sam sen również pozwolił odzyskać mu energię. Nie tylko wyspał się, zregenerował, ale również mógł na chwilę zatracić się w świecie, w którym zupełnie odizolował się od ostatnich wydarzeń. Nie musiał nawet o nich myśleć. Kolejny dzień miał przynieść nowe szanse i aby tak było, należało przede wszystkim odpowiednio się nastawić, a z tym bohater nie miał problemów.
Okazało się, że znalazła się dla niego jakaś ciekawa misja, w której mógł wziąć udział, nawiązywała przy tym do ostatnich wydarzeń, co dodatkowo wzbudziło ciekawość Nary. Nie było się nad czym zastanawiać, to była wprawdzie pierwsza propozycja, ale chłopak nie miał powodów do wybrzydzania. Chciał pomóc, a nie iść na łatwiznę.
-Jak najbardziej. Pomogę. - stwierdził bez chwili namysłu.
Chciał jak najszybciej zabrać się za zadanie, jednakże nie mógł ot tak po prostu wyruszyć, potrzebował pewnych informacji, danych, bez których nie mógł ruszyć przed siebie. Zależało mu na poznaniu jakichkolwiek szczegółów dotyczących zadania, musiał wiedzieć, gdzie zacząć. Nie oczekiwał wylewności, a jedynie podstaw.
-Czy mógłbym prosić o więcej informacji na temat misji? Wyruszę od razu, czy jest coś jeszcze, o czym powinienem wiedzieć? Gdzie zacząć? - szczególnie ta kwestia interesowała go najbardziej, no i główny wątek.
Gdy już poznał wszystkie informacje, mógł wyruszyć, zresztą nawet bez tego podjąłby się zlecenia. Jako shinobi musiał liczyć się z tym, że czasem będzie musiał pracować tylko z bazową wiedzą, a ta czasami bywała bardzo niska. W tej sytuacji istniała możliwość dowiedzenia się czegoś więcej, dlatego z niej skorzystał. Przy sprzyjających wiatrach mógł wiele zyskać. Nie musiał długo czekać, po całej rozmowie wyruszył od razu we wskazane okolice. Od razu na miejscu zaczął szukać podejrzanych sytuacji i koncentrował się na tym, co dodatkowo usłyszał od mężczyzny, który przydzielił mu misję, pod warunkiem, że ten cokolwiek mu zdradził.
[z/t -> Prastary Las, Midori, Granica z Kaigan]

[z: Prastary Las, Midori,Granica z Kaigan Zabrane z kryjówki Nishi kartki wcale nie zawierały wielu konkretnych informacji. Można powiedzieć, że były to jedynie zlecenia, które ktoś wystawiał dla dziewczyny i jej wilka, a cała sytuacja ustawiona była prawdopodobnie przez tę jedną konkretną osobę. Niestety, Takashi nie miał do niej żadnego dojścia, aczkolwiek zebrał wystarczająco dużo dowodów, by wprawny sensor mógł się zająć zadaniem, zresztą on sam wyeliminował główne zagrożenie. Nie wyrzucał notatek, schował je do torby i to samo zrobił z wyciągniętym wcześniej sprzętem, odpowiednio go czyszcząc. Nie miał takiego nawyku, jednak w tym przypadku wymagały tego okoliczności. A ponieważ zadanie zostało wykonane, można było wracać, prosto do Yokukage.
Odległość między osadami nie była wcale taka duża, jednakże tak długo, jak bohater przebywał bliżej Kaigan, zachowywał wszelkie względy ostrożności i przez to podróżował wolniej. Dopiero, gdy oddalił się wystarczająco i był bliżej rodzinnych ziem, przyspieszył, by jak najszybciej znaleźć się wśród swoich. Nim się obejrzał, znajdował się już w siedzibie swojego klanu. Podszedł od razu do miejsca, w którym odebrał zadanie i gotów był je zdać. Nie oczekiwał, że zastanie tę samą osobę, co wcześniej, dlatego zaczął od przywitania.
-Dzień dobry. - zaczął od uprzejmości. -Jestem Takashi Nara, chciałem zdać raport z wykonanej misji. Jej celem było zbadanie podejrzanej sytuacji przy granicy z Kaigan, gdzie dochodziło do porwań i zniknięć. Udało mi się na tamtym terenie natknąć na dziewczynę imieniem Nishi, która chciała mnie oszukać. Zwiodła mnie i ostatecznie musiałem walczyć nie tylko z nią, ale również z jej wilkiem. Po wszystkim trafiłem na jej kryjówkę i znalazłem tam pojemnik z ludzkimi zwłokami, a także to. - położył na biurku wszystkie kartki wyciągnięte z torby. -Są tu informacje na temat zleceń, których podejmowała się dziewczyna. Zlecenia zabójstw w większości. Wygląda to tak, jakby jedna osoba była ich nadawcą, a gdy zabijałem tamtą dwójkę, przed śmiercią usłyszałem, że to jakiś konkretny mężczyzna był odpowiedzialny za tę całą sytuację, chyba ich do tego zmuszał. Tyle udało mi się ustalić, jeśli będzie trzeba kontynuować śledztwo, będę potrzebował wsparcia, szczególnie kogoś ze zdolnościami wykrywającymi.
Mówił wszystko jednym tonem głosu, starając się streścić do wymaganego minimum. Przez cały czas też zachowywał spokój, by opowiedzieć o wszystkim, co zapamiętał, nie chciał pominąć żadnego szczegółu.

Takashi
Misja rangi C
29/30
Starcie brudu ze sprzętu chwilę zajęło, a nawet gdy ostrze teoretycznie lśniło czystością, to delikatny "aromat" nadal był wyczuwalny. Pewnie w trakcie drogi wszystko zdąży się wywietrzyć. Nie to zajmowało umysł Takashiego, tylko rozmyślania nad tym co przeczytał. Przez brak lepszym umiejętności tropiących i szpiegowskich, musiał uznać obecnie zadanie za zakończone. Główny problem został przez niego wyeliminowany, a i informacje o notatkach chętnie usłyszą władze klanu. Z takim przeświadczeniem Takashi ruszył w podróż powrotną. Nie będąc jednak pewnym, czy jest w pełni bezpieczny, zachowywał ciągłą czujność, dopiero po czasie przyspieszając aby znaleźć się u celu możliwie jak najszybciej.

-O to znowu Ty. Niby szybko Ci poszło a czuje się jakby minęła wieczność- Ten sam urzędnik, który był odpowiedzialny za przydzielenie misji, teraz miał nieco lepszy humor, więc pozwolił sobie na lekki żart. Jego zmiana najwidoczniej chyliła się ku końcowi, na co dodatkowo wskazywało jego zmęczenie. Zanim jednak to nastąpi musiał on przyjąć pełny raport od Takashiego, któremu się uważnie przysłuchiwał.

-Czyli to nie były tylko porwania... Ehh... No trudno, trzeba będzie powiadomić rodziny o tych zgonach. Niestety wygląda na to, że nie dowiemy się póki co niczego z tym nadawcy listów. Z całą pewnością może go wkurzyć twój wyczyn, co zapewne skłoni go do kolejnych podobnych akcji. Jeśli złapiemy jakiś trop, na pewno cię wezwiemy- Usłyszana wieść zasmuciła go. Był tylko urzędnikiem i pewnie śmierć wśród ludzi była dla niego rzeczą dość naturalną, a jednak takich informacji nie można było słuchać bez żadnej reakcji, jeśli miało się choć trochę uczuć.

-A co z tą całą Nishi? Jak sobie z nią poradziłeś? Co się z nią stało?- Po chwili ciszy przypomniał sobie o tym drobnym aspekcie i postanowił, że nieco jeszcze pomęczy ten temat. Czy wynikało to z jego ciekawości czy z konieczności wpisania to w raport? To nie było do końca jasne, ale nie było powodu aby nie odpowiedzieć na takie pytanie. Chyba.

Misje shinobi'ch bywały naprawdę niezwykłe. Niekiedy Miało się wrażenie, że w mentalności ciągnęły się latami, chociaż tak naprawdę trwały kilka dni, inne z kolei powodują, że człowiek zupełnie zatraca się we wszystkich wykonywanych obowiązkach. Zaburzenie rachuby czasu ujawniło się w momencie, w którym Nara wszedł do siedziby klanu, też zatracił się w swoim zadaniu i dopiero zorientował się, że nie było go tak naprawdę kilka godzin.
-Ah, tak, też odniosłem takie wrażenie. - skwitował jeszcze wcześniej w odpowiedzi.
Potem nadeszła pora na wyjaśnienia i raport, jak się okazało, wszystko zakończyło się powodzeniem. Zleceniodawca miał jednak pytanie dotyczące napotkanej osoby i walki, jaka miała miejsce przy granicy z Kaigan.
-Z początku grała uroczą dziewczynkę, która potrzebowała pomocy. Zaciągnęła mnie na polanę, gdzie czekał wściekły wilk i kiedy miałem go odpędzić, Nishi wbiła mi pazury w plecy. Sama trochę wyglądała jak bestia. Poradziłem sobie z nimi bardzo szybko i od razu zabiłem, nie mogłem sobie pozwolić na przeciągającą się potyczkę ze względu na utratę chakry i brak wsparcia. Rozprawiłem się z nimi przy użyciu cienia i odciąłem łby, a Ich ciała postawiłem na polanie jako pożywkę dla dzikich zwierząt. Niczego przy nich nie znalazłem. - wyjaśnił.
W zasadzie, to było chyba wszystko.

Takashi
Misja rangi C
31/30
Rozmyślania nad upływaniem czasy mogły być bardzo ciekawym doświadczeniem i prowadzić do ciekawych wniosków. Kto wie, może kiedyś ktoś odkryje, że czas jest po prostu kolejnym z wymiarów, podobnie jak rzeczywistość w której się poruszamy. Obecnie jednak są to jedynie osobiste wrażenia do zatracania się w wykonywanych obowiązkach. Czasami ślęczenie nad papierami potrafi dłużyć się jakby trwało to całe dnie, a tymczasem mija kilka minut. Czasem podróż z dobrym znajomym może trwać tydzień, a będzie się wydawać, że to ledwie pół godzinki.

-Hmm... Raczej nie było potrzeby tych ciał przynosić. W środku lasu pewnie i tak nikt ich nie znajdzie. No trudno, nie zatrzymuję Cię już więcej. Tutaj jest wynagrodzenie, niedługo spiszę raport, więc misja zostanie oficjalnie uznana za działanie na dobro klanu. Takie starania z pewnością zostaną wkrótce docenione- Pochwalił Takashiego za sprawnie przeprowadzoną akcję oraz dokładnie zdany raport. Teraz zadaniem urzędnika była papierologia, zanim jednak do niej się zabrał, podniósł mieszek, który leżał na biurku i przekazał go zleceniobiorcy. Nara spisał się znakomicie, więc i suma jaka mu została przyznana była odpowiednia. Na koniec urzędnik ukłonił się delikatnie i wrócił do swojej roboty. Misja zakończona i swój obywatelski obowiązek został przez użytkownika cienia wykonany. Teraz miał chwilę wolnego i od niego zależało czy zdecyduje się podszlifować swoje umiejętności, czy też w ciszy i spokoju pozwoli sobie na nieco odpoczynku.

KONIEC

Misja nie należała do tych szczególnie trudnych, choć z całą pewnością sprawiała wrażenie niecodziennej, owianej aurą tajemniczości. Choć zagrożenie zostało wyeliminowane, nadal gdzieś na wolności przebywał tajemniczy jegomość, który był pomysłodawcą wszystkich nieludzkich działań i napadów. To on odpowiadał za wszystkie krzywdy, które Nishi wyrządzała zarówno okolicznym mieszkańcom, jak i turystom zwiedzającym okolicę. Takashi, gdyby nie jego zdolności i przeżycia, prawdopodobnie sam stałby się ofiarą, jednak jego doświadczenie i możliwości bojowe pozwoliły mu rozprawić się z wrogimi siłami. Poczucie niepełnej realizacji celu powodowało w bohaterze mieszane uczucia, aczkolwiek z aktualnym poziomem zrobił wszystko, co było w jego mocy, reszta należała do jednostek obdarzonych zdolnościami wykrywającymi. On takich nie posiadał.
-Dziękuję, miło słyszeć takie słowa. Pozwolę sobie wrócić do domu, by odpocząć, jutro przyjdę po następne zadanie, więc może się spotkamy. W każdym razie do zobaczenia. - ukłonił się nisko, po czym opuścił budynek.
Jedno zlecenie było zrealizowane i Nara śmiało mógł wrócić do domu, by odpocząć i zakończyć dzień. Marzył o prysznicu, a także praniu, bo następnego dnia musiał ubrać się w kompletnie nowe ciuchy, te, które miał na sobie, przesiąkły zapachem stęchlizny i padliny. Takie miał wrażenie. Nie był może pedantyczny, ale z pewnością lubił porządek i czystość, dlatego właśnie po powrocie do domu ściągnął ciuchy, zrobił pranie, po czym wziął prysznic i udał się do snu. Wystarczy wrażeń jak na jeden dzień.

Następnego dnia Takashi niemalże od razu chciał podjąć się wykonania następnej misji, dlatego po obudzeniu się zadbał o poranną toaletę, założył nowe, czyste ubrania, zabrał cały potrzebny sprzęt i wyszedł, upewniając się, że drzwi zostały zamknięte na klucz. Kierunek: siedziba władzy rodu Nara. Motywację miał dużą, to trzeba było przyznać, szczególnie, że poprzedniego dnia usłyszał słowa, które rozbrzmiewały echem w jego głowie. "Misja zostanie oficjalnie uznana za działanie na dobro klanu. Takie starania z pewnością zostaną wkrótce docenione". Czy to mogło oznaczać, że nawet szary Dōkō jego pokroju mógł być honorowany do awansu? To by oznaczało, że w jego życiu nastąpił progres i śmiało mógłby nazwać samego siebie mianem silniejszego. Bardziej doświadczonego. Jakby się nad tym zastanowić, tak właśnie było, czy to oznaczało więc, że dla tego konkretnego Nary lada moment miał nastąpić przełomowy moment w życiu? Wszystko by na to wskazywało, w końcu działał dla swojego rodu więcej, niż co po niektórzy jego rówieśnicy i koledzy równi rangą, a chociaż o Oniniwie jeszcze nie chciał informować swojego Shirei-kan'a, to jednak wieści z całego świata rozchodziły się dość szybko. Miał mało czasu, prędzej czy później czekała go ta jedna, konkretna rozmowa, przed którą odczuwał strach. Z jednej strony chciał ją odwlekać w czasie jak najdłużej, z drugiej jednak nie mógł sobie na to pozwolić i musiał działać jak najszybciej. Wciąż jednak nie mógł zapominać o planie i ustaleniach, jakie zawarł z Yoake i Hikari'm. Działał tak, jak sobie postanowił - najpierw zasługi dla klanu, potem poinformowanie głowy rodu o wydarzeniach z Ogrodu Diabła i o sześcioogoniastym. Może rzeczywiście awans byłby dobrym pomysłem? Wtedy byłoby wiadomo, że Takashi Nara nie jest pierwszym lepszym popychadłem, to już filar czegoś większego, stanowiący kluczowy element dla wszystkich z Yokukage.
-Takie przynajmniej mam wrażenie. - zgadza się, powyższe stwierdzenia stanowiły również jego indywidualne przemyślenia, domniemania.
W najbliższym czasie z pewnością dane mu będzie tę rozmowę przeprowadzić, ale do tego czasu trzeba mu było jeszcze wykonać te kilka kluczowych misji. Zlecenia rangi C wykraczały znacząco poza zakres obowiązków Dōkō, a on właśnie chciał podjąć się kolejnej już takiej. Jego przełożeni z pewnością zauważą te starania i w niedługim czasie wytypują go na wyższą pozycję.
-Dzień dobry! Przyszedłem po kolejną misję rangi C, znajdzie się coś? - przywitał się grzecznie i spytał od razu po wejściu do siedziby,

Misja rangi C
Takashi
"W zgodzie z naturą"
Po przekroczeniu progu siedziby władzy, przywitało Cię kilka znajomych już z tego miejsca twarzy, które na Twój widok nie tyle co pozostały obojętne, co raczej zauważyły że pojawiasz się tu kolejny dzień z rzędu i dobrze było wiadomo w jakim celu. Było to dla nich godne podziwu, doceniali to dlatego też kilka osób w geście uznania kiwnęło lekko głową co nie zdarzało się raczej często w odniesieniu do znacznie niższych rangą osób. Tylko czy taki właśnie był prawdziwy Nara - pracowity i ochoczy do nowych wyzwań?
Twoje pytanie zostało dość szybko odebrane przez odpowiednią osobę, która jakby czekała na Twoje przybycie, bowiem ze sterty dokumentów wyciągnęła jedną, konkretną teczkę z dokumentami z której po chwili zostało wyciągniętych kilka kartek.
Jest coś czym mógłbyś się zająć, a właściwie powinieneś. Chodzi o nasz las i jego mieszkańców, jelenie. W ciągu ostatniego miesiąca zgłoszono nam kilka przypadków ich zgonów, zaś dwa ostatnie odznaczały się czymś wyjątkowo niepokojącym, otóż jelenie zostały pozbawione poroża. Jako opiekuni lasu oraz zwierząt, nie możemy na to pozwolić, zwłaszcza że poroże jeleni jest dla nas wyjątkowo cennym surowcem. Te dokumenty możesz zabrać ze sobą, jest tu mapa wskazująca wszystkie miejsca gdzie znaleziono martwe zwierzęta. Twoim zdaniem jest dowiedzieć się do spowodowało ich śmierć oraz zakończyć ten proceder w trybie natychmiastowym. Mam nadzieję że pojmujesz powagę sytuacji. - ten sam mężczyzna co dzień wcześniej podał w Twoją stronę kawałek papieru z wyrysowaną mapą lasu oraz imionami i adresami osób, które dokonał dramatycznych odkryć.

Już po wejściu do siedziby Takashi był w stanie zauważyć, że niektóre wyższe rangą osoby patrzyły na niego znacznie inaczej, niż wcześniej, ich wzrok przepełniał szacunek i duma. Zmiana nie nastąpiła może z dnia na dzień, ale z pewnością była na tyle diametralna, że bohater od razu ją zauważył. Nie był człowiekiem, któremu zależało na rozgłosie i sławie, w swoich działaniach miał pewien ukryty cel, który zamierzał jak najprędzej zrealizować. Oczywiście zależało mu na klanie, na mieszkańcach zarówno Yokukage, jak i reszty Midori, chciał się realizować, wykonując misję, to nie ulega wątpliwości. Jednakowoż skutkiem jego działań miał być awans, który umożliwiłby mu rozmowę z Shirei-kan'em na nieco innych, korzystniejszych warunkach niż te aktualne.
Przy odpowiednim stanowisku Nara spotkał tę samą osobę, z którą rozmawiał wczoraj. Napatoczyło się kolejne zadanie, któremu mógł się poświęcić, co wyjątkowo go zadowoliło. Wysłuchał wszystkiego, co ma do przekazania jegomość, po czym zabrał te dokumenty, które mogły mu pomóc w dalszych poczynaniach, na pewno chwycił mapę.
-Oczywiście, że tak. - odpowiedział w kwestii powagi sytyacji. -Zamierzam zacząć natychmiast. Dziękuję za wszystkie informacje, postaram się jak najszybciej zbadać sprawę. Do zobaczenia.
Nie rozgadywał się, nie było na to czasu, teraz liczyła się tylko misja, której młodzieniec się podjął. Opuścił siedzibę władzy, po czym wziął do ręki wszystkie niezbędne papiery i zapoznał się z nimi. Przejrzał również mapę, starając się zapamiętać z niej jak najwięcej, akurat te dane były kluczowe. Zawsze mógł sięgnąć z powrotem do torby i posłużyć się papierami, jednak im więcej zapamięta, tym lepiej dla niego.
-Okej, wszystko już wiem. W drogę. - wymamrotał pod nosem, po czym ruszył przed siebie.
Gdzie najpierw? Do wskazanej osoby, która znajdowała się najbliżej. To ją zamierzał wypytać o całą sytuację i okoliczności, w jakiej dowiedział się czegokolwiek o sprawie. Przywitałby się i podał powód swojej obecności, nic poza tym. Rozwiązanie sprawy było kluczowe.

Shinobi War PBF Naruto

Siedziba władzy

Re: Siedziba władzy

Re: Siedziba władzy

Re: Siedziba władzy

Re: Siedziba władzy

Re: Siedziba władzy

Re: Siedziba władzy

Re: Siedziba władzy

Re: Siedziba władzy

Re: Siedziba władzy

Re: Siedziba władzy

Re: Siedziba władzy

Re: Siedziba władzy

Re: Siedziba władzy

Re: Siedziba władzy

Re: Siedziba władzy