Sklep z wyposażeniem

[Defrevin]

Sklep z wyposażeniem

Budynek ulokowany jest pośrodku osady, niedaleko siedziby władz. Położenie budynku w centrum sprawia, że miejsce to idealnie nadaje się do prowadzenia handlu, a umiejscowienie na widoku przechodniów utrudnia wszelkie próby dokonania kradzieży. Budynek składa się z przestrzennej sali, w której wywieszone są i umieszczone w gablotach wszelkie dostępne rzeczy do nabycia, a kupić tutaj można sprzęt niezbędny do wykonania misji. W asortymencie znaleźć można wszelakie rodzaje broni, ubrania, zbroje, a także oczywiście wszelkie niezbędne dodatki, które mogą podczas wypadu uratować życie. Drugie pomieszczenie to mała kanciapka, który służy równocześnie za magazyn sklepu.
Ważne: Zakup towaru jest działaniem fabularnym co oznacza, że wymagane jest napisanie posta w tym temacie.

Uwaga: Gracz w sklepie z wyposażeniem może również sprzedawać swój ekwipunek uzyskany zarówno z misji jak i podczas walki czy innych fabularnych działań, po cenie wynoszącej 1/5 pierwotnej ceny sprzedawanego przedmiotu. Nie jest możliwa odsprzedaż samodzielnie wytworzonych przedmiotów (w tym trucizn/medykamentów) oraz tych uzyskanych w forumowych konkursach, losowaniach itp.

• Lista towarów możliwa do zakupienia:
  1. Bronie
  2. Ubrania
  3. Dodatki

Ważne: Każdy zakup musi być udokumentowany dodaniem poniższego formularza:

Kopiuj

[uhide=5][color=#bfc8fb]Posiadana gotówka:[/color] wpisujemy stan naszego konta bankowego
[color=#bfc8fb]Koszt zakupu:[/color] wpisujemy całkowity koszt poniesionego przez nas zakupu
[color=#bfc8fb]Pozostała kwota:[/color] wpisujemy kwotę, która została nam po odjęciu kosztu zakupu od stanu naszego konta[/uhide]

[Hisashi]

Hisashi wyruszył z domu późnym wieczorem, lecz na szczęście udało mu się zdążyć przed zamknięciem. Cieszył się, że sklepy znów otwarte są dłużej. Spokojniejsze czasy oznaczały szczęśliwych ludzi, ale ile ten spokój może jeszcze potrwać?No nic trzeba się spieszyć i zebrać wszystkie potrzebne rzeczy. Shurikeny, kunaie, co tam jeszcze? - pomyślał młody Nara kiedy wałęsał się pospiesznym krokiem po szerokich alejkach zaopatrzeniowca. Sklep był dość duży i mimo tego że nie trzeba się zbroić, cieszył się niezwykłym zainteresowaniem. - To wszystko dla Ciebie chłopcze czy potrzebujesz czegoś jeszcze? Mamy specjalne okazje dla młodych Doko takich jak Ty. O zobacz! Katana, piękna nówka nieśmigana! Młody shinobi zobaczy sobie.- To będzie wszystko, dziękuję. - odpowiedział sucho Hisashi. Sprzedawca nie wydawał się zbyt zadowolony z nieudanej próby wciśnięcia czegoś na siłę, ale młodzieniec dobrze wiedział po co przyszedł. Wychodził więc już zadowolony ze swoimi zakupami pod pachą i pomknął do chaty jakoś to wszystko zmontować.

Posiada gotówka: 500.
Koszt zakupu:
100x Senbon x1 = 100 ryo
5x shuriken x5 = 25 ryo
20x dzwoneczki x5 = 100 ryo
1x Torba x 100 = 100 ryo
2x Bombka wybuchowa x30 = 60 ryo
20x Stalowa żyłka x5 = 100 ryo
Suma = 485 ryo

Pozostała kwota: 25 ryo

[Haru]

Haru wszedł powolnym krokiem do sklepu, zamykając przy tym za sobą drzwi. Musiał w końcu odpowiednio się wyposażyć - w końcu zaczynał poważnie podchodzić do bycia shinobi. Wiecie misje, wyprawy. Nigdy nie wiadomo co się przyda, lecz można się domyśleć, że na początku nie będzie to za bardzo raczej potrzebne. Rozejrzał się uważnie po całym pomieszczeniu, trochę onieśmielony ogromem narzędzi, broni oraz innego sprzętu, które były tutaj do sprzedaży. Kolejno podchodził do kolejnych miejsc, by zwrócić uwagę na przedmioty, które mogłyby przydać się w walce. W końcu wybrał wszystkie niezbędne jemu rzeczy, które sprzedawca odpowiednio zapakował. Po wszystkim, wyszedł ze sklepu zarzuciwszy kaptur na głowę i ruszył w stronę swojego mieszkania.

Torba 100ryo
Stalowa żyłka 5m=25 ryo
1 Wybuchowa notka 50 ryo
1 Notka Świetlna 75 ryo

Razem: 250ryo

Posiada gotówka: 500 ryo
Koszt zakupu: 250 ryo
Pozostała kwota: 250 ryo[/ghide]

[Uzumaki Hibana]

Hibana weszła szybkim krokiem i bez słowa stanęła przy ladzie. Obiegła wzrokiem znajdujące się na niej przedmioty, nie zatrzymując się na żadnym z nich. Doskonale wiedziała po co przyszła, i nie miała zamiaru wydawać pieniędzy, na nic ponadto co niezbędne. Podniosła wzrok. Wbiła w sprzedawce swe złote oczy i bez zbędnych uprzejmości, powiedziała czego potrzebuje. Właściciel sklepu nie krył niezadowolenia, jakie wywołała u niego bezpośredniość kobiety, ale nic nie powiedział. Zapakował tylko żądane przedmioty. Spytał: czy to wszystko? Przyjął zapłatę i pożegnał niesympatyczną klientkę.

  Ukryty tekst

z/t -> http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?p=97547#p97547

[Uzumaki Hibana]

Następnego dnia, po walce z Kazumą, Hibana zdała sobie sprawę, jak ubogie ma umiejętności. Mogła opanować jakąś nową technikę, albo... Weszła do sklepu i tak ostatnim razem, nie bawiła się w zbędne uprzejmości. Wiedziała po co przyszła. Bez słowa wskazała odpowiednie przedmioty i już miała płacić, gdy dostrzegła coś na ladzie.
-Co to takiego? - Zapytała, beznamiętnie odliczając zapłatę.
-O, podoba się Panience? Zamówił to u mnie pewien shinobi, ale podobnież zmarł on, w ostatniej misji. Szkoda chłopa. Tera leży tu to i czeka nóż się kto skusi.
Hibana tylko kiwnęła głową. Dokładnie czegoś takiego potrzebowała. Sprawdziła jeszcze tylko zawartość sakiewki i choć nie miała w zwyczaju, poddawać się zachciankom, nabyła dodatkowy przedmiot.

  Ukryty tekst

z/t -> http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=8 ... 873#p99873

[Rika Kari Matsubari]

Wparowała do sklepu jak do swojego pokoju po ostrej kłótni z rodzicami. Można by pomyśleć, że wchodzi jak do siebie. W rzeczywistości po prostu nie interesowało ją szczególnie to miejsce. Myślami była bowiem gdzie indziej. Nawet sówka podskoczyła na dźwięk zatrzaskiwanych drzwi.
Rika skierowała się prosto do lady. Za nią stał sprzedawca, którego od razu znielubiła. Czy źle mu z oczu patrzyło? Skądże. Najzwyczajniej nie był to właściwy moment, by poznać Rikę. Zresztą jej też na bliższej znajomości nie zależało.
-Poproszę mapę Midori. – powiedziała roztrzęsionym głosem, unikając kontaktu wzrokowego. Nawet nie przyszło jej na myśl, że może nie powinna tutaj wchodzić ze zwierzakiem.
Sprzedawca coś jej odpowiedział, ale nie wiedziała co. W każdym razie wyszedł na chwilę na zaplecze. Kolejne dwie minuty, jakie go nie było poświęciła na roztrząsanie tego, co zaszło. Nie mogła w to uwierzyć. To było zupełnie pozbawione sensu. Krótka historia, raptem kilkugodzinna, która postawiła ją w miejscu w którym nigdy nie chciała się znaleźć. Ileż łatwiejsze byłoby życie, gdyby nigdy nie poznała Fumo. Oczywiście nie myślała tak. Nie śmiałaby. Musi wyciągnąć lekcję z tego, co się wydarzyło. Tylko jak?
-250 ryo. – odpowiedział sklepikarz, który chyba wyczuł jej nastrój i też nie mówił więcej niż absolutne minimum.
Gdy dotarły do niej z kilkusekundowym opóźnieniem jego słowa przestała bujać w obłokach i sięgnęła do torebki. Wyjęła należne ryo i położyła na blacie. Z rąsi do rąsi, otrzymała mapę, która tak inna była od tej z Ryuzaku. Mniej szczegółowa. Zielona. Podziękowała i wyszła na zewnątrz, tym razem trzaskając drzwiami nieco lżej.

z/t-> Szlak transportowy

  Ukryty tekst

[Takashi]

Pierwszym miejscem, do którego udał się młody shinobi, był okoliczny sklep, w którym to mógł wybrać dla siebie właściwy ekwipunek potrzebny początkującemu. Dostał od rodziców trochę gotówki, ale nie mógł sobie pozwolić na duże zakupy, musiał więc dokładnie przemyśleć swój zakup. Nie do końca wiedział, co wybrać, dlatego zasugerował się w dużej mierze cenami i wskazówkami ze strony sprzedawcy. Ukłonił się od razu po zobaczeniu go, obszedł dokładnie sklep, oglądając każdy niemalże towar, po czym zjawił się przy ladzie i grzecznie uśmiechnął.
-Dzień dobry. Będę potrzebował paru rzeczy. - po tym przedstawił swoją listę zakupów, wyjął z kieszeni oodpowiednią ilość Ryo i położył zapłatę na ladzie.
Po tym z kolei przymocował torbę przy lewym pośladku, kaburę zaś do prawego uda, spakował resztę i podziękował za zakupy, nie musiał dłużej przebywać w sklepie.
Takashi doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że ekwipunek, który właśnie zdobył, na pewno będzie niewystarczający dla planowanej przez niego przygody. Na ten moment nie mógł sobie jednak pozwolić na cokolwiek droższego, nie chciał brać pieniędzy od rodziców właśnie ze względu na to, że chciał się usamodzielnić. Był pewien, że wybrał odpowiednie dla początkującego bronie, które na pewno pomogą mu w wielu sytuacjach, współgrały one idealnie z jego zdolnościami, dlatego nie żałował decyzji. Kiedy już opuścił sklep, postanowił przejść się trochę po wiosce, nawet nie wiedział, od czego zacząć, w końcu dla niego był to początek bycia shinobim.

  Ukryty tekst

[Etsuya]

D - 1/15 Każdy kiedyś zaczynał, a początkujący Nara słusznie zadecydował, że przed rozpoczęciem służby na rzecz klanu należałoby zaopatrzyć się w sprzęt. Zazwyczaj to przełożeni przeznaczali pieniądze na ekwipunek dla swoich shinobi, ale posiadanie własnego, spersonalizowanego arsenału z pewnością nie było niczym głupim.
Naiwnym byłoby pomyślenie, że zlecenie na misje można otrzymać przechadzając się po uliczce. Oczywiście; zawsze istniała taka możliwość, ale niepodważalnym faktem było to, że szanse balansowały w okolicach zera. Gdyby Takashi oddał swój los w loterii, zapewne kąpałby się teraz w Ryu, ponieważ chwilę po opuszczeniu sklepu z wyposażeniem, zaczepił go starszy rangą członek klanu - Takashi-kun? - spytał, chcąc potwierdzić dla czystej formalności tożsamość chłopaka. W tak małym środowisku większość rodziny znało się przynajmniej z widzenia, toteż i tego mężczyznę szybko można było zidentyfikować jako pełniącego służbę posłańca.
- Mam dla ciebie list, który należy dostarczyć do sąsiedniej wioski - wyjaśnił, będąc zmuszonym przez nadmiar pracy podzielić nieco swoich łatwiejszych obowiązków pomiędzy mniej doświadczonych klanowiczów - Znajdziesz tam starszego mężczyznę o imieniu Santaro. Na mapie zaznaczone będzie jego domostwo - dokończył, przekazując także kawałek papieru, na którym zaznaczona była osada oraz droga do niej. Na odwrocie było przybliżenie wioski z zaznaczonym domem, który znajdywał się tuż obok sporego zajazdu - Jakieś pytania?

[Takashi]

Kiedy już każdy element ekwipunku bohatera znalazł się na swoim miejscu, jego celem stało się znalezienie czegoś do roboty. I chociaż nieszczególnie kwapił się do wybrania jakiegoś szczególnie trudnego zadania, to jednak zamierzał zrobić cokolwiek, by tylko zdobyć odpowiednie doświadczenie. Zależało mu również na pieniądzach, bo z tych, które otrzymał od rodziców, nic mu nie zostało, a przecież na pewno będzie potrzebował więcej Ryo na zakup zużytych broni czy też po prostu na lepsze wyposażenie. Na ten moment musiał zadowolić się tym, co przed chwilą kupił i wcale nie zadręczał się myślami, jakoby było to za mało. Oprócz broni ma przecież swoje zdolności i chociaż te również nie należą do jakichś przesadnie potężnych, to jednak umiał nimi dobrze operować.
Niedługo po opuszczeniu sklepu zaczepił go shinobi, którego niejednokrotnie widział na terenie wioski. Nie znał jego tożsamości i nie do końca wiedział, czym się zajmuje, ale na pewno był kimś wyżej postawionym w klanie, w związku z czym Takashi musiał go wysłuchać i wykonać jego polecenia, o ile takowe by wydał.
-Tak, to ja. - potwierdził swoją tożsamość, jakby na siłe chciał przekazać brak zainteresowania, chociaż w rzeczywistości był bardzo podekscytowany.
Okazało się, że jego zadaniem miało być dostarczenie listu do leżącej nieopodal Yokukage wioski, a konkretnie do niejakiego Santoro, który miał się tam znajdować. Zadanie wydawało mu się bardzo proste i nie wyobrażał sobie, by mogły go napotkać jakiekolwiek problemy, dlatego nie zastanawiał się zbyt długo i chwycił nie tylko list, ale również sporządzoną specjalnie na potrzeby misji mapę.
-Jak nazywa się wioska, do której dostarczyć mam przesyłkę i po czym poznam pana Santaro? Gdzie w wiosce najpewniej go znajdę? - spojrzał gdzieś w dal, zadając to pytanie, potem wzrok młodocianego Nary wrócił znów na starszego rangą kolegę. -Tylko tyle muszę wiedzieć.

[Etsuya]

D - 3/15 Shinobi spojrzał z góry na chłopaka, porównując jego dojrzewająca twarz do tej zapamiętanej z podwórka. Skinął bez słowa na znak, że przyjął jego identyfikację za prawdziwą, a następnie przedstawił warunki jego pierwszej misji.
- Wioska nazywana jest potocznie Ukrytą wśród drzew, pół dnia drogi - wyjaśnił - Santaro mieszka nad swoją kwiaciarnią, to starszy mężczyzna. Z pomocą mapy wszystko powinieneś znaleźć - dokończył, a następnie widząc że chłopak nie ma już więcej pytań, skinął głowa w jego kierunku - Powodzenia - pożegnał się, a następnie znikł gdzieś pomiędzy budynkami. Miał przed sobą jeszcze parę zleceń do rozdysponowania, toteż nie mógł sobie pozwolić na dłuższe pogawędki z podopiecznym. Takashi został sam z listem oraz mapą w ręku, a przede wszystkim niekrótką drogą do przebycia. Słońce dopiero zmierzało ku swojej najwyższej pozycji na niebie, toteż sprężając ruchy, przy odrobinie szczęścia młodemu Doko może uda się powrócić do Yokukage jeszcze przed zapadnięciem mroku.

[Takashi]

Po otrzymaniu odpowiedzi Nara był pewien, że czeka go niedługa podróż, jej celem była bowiem wioska ukryta wśród drzew, którą dane mu było kiedyś zwiedzić. Miało to miejsce dobrych parę lat temu, kiedy to rodzice chłopaka zostali zaproszeni do znajomych mieszkających właśnie w tamtym miejscu. Takashi'emu szczególnie spodobało się ulokowanie wioski nad rzeką i ustawienie budynków w taki sposób, że dzikie zwierzęta mogły nawet spacerować między nimi. Od zawsze lubił przyrodę, miał dobry kontakt ze zwierzętami, to własnie z tego powodu wioska tak bardzo mu się spodobała, pamiętał doskonale o jej istnieniu i o tym, jak przyjemnie było mu ją zwiedzać. Wspominał również zabawy z synem znajomych rodziców, który również zamierzał kiedyś zostać shinobi'm - ciekawe, jak daleko zaszedł ze swoim postanowieniem?
-Dobrze, dziękuję bardzo, do zobaczenia. - pożegnał się miło, po czym odwrócił się w odpowiednią stronę i zwrócił w odpowiednim kierunku.
Wiedział dokładnie, gdzie iść, ale na wszelki wypadek spojrzał na wręczoną mu mapę, przewertował ją i skorygował trasę podróży. Wioska znajduje się stosunkowo niedaleko od Yokukage, ale to wciąż kilka, o ile nie kilkanaście godzin podróży dla młodego ninja. Nie pozostało mu nic innego, jak udać się do bramy wioski i chyba po raz pierwszy w życiu opuścić ją samemu, był na to w końcu gotów.

[z/t]

[Etsuya]

Przechodzimy tutaj -> Klik

[Takashi]

[Z Prastary las, Midori, Nieuczęszczany trakt]

Pobyt w sklepie miał jeden główny cel, a było nim pozyskanie przedmiotów, które w znaczny sposób wpłynęłyby na sposób walki bohatera i przyczyniłyby się do polepszenia użyteczności jego ekwipunku. Takashi wiedział dokładnie, czego mu potrzeba, dlatego od razu po szybkim treningu udał się w to miejsce, przeliczając uprzednio posiadaną przez niego ilość pieniążków, co do ostatniego Ryō. Po wejściu do budynku ukłonił się grzecznie, przywitał ze sprzedawcą, po czym wskazał wybrane przez siebie elementy wyposażenia, a kiedy wskazana została kwota do zapłaty, dokładnie przeliczył pieniądze i położył je na ladzie, a towary umiejscowił w odpowiednich miejscach.
-Dziękuję serdecznie i do zobaczenia. - podziękował za wszystko i opuścił sklep, wszystko miał już tutaj załatwione.
Po zakupach udał się jeszcze na pewien czas na Nieuczęszczany trakt, a potem skierował poza osadę, w stronę wioski ukrytej wśród drzew.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Kiedy wszystko miał już za sobą, nie pozostało mu nic innego, jak posprzątanie po sobie i udanie się w wymyślonym wcześniej kierunku. Dochodziło dopiero południe, tudzież na podjęcie się jakiejkolwiek misji miał jeszcze bardzo dużo czasu. Nie udał się do Siedziby władzy z jednego prostego powodu - chciał uniknąć spotkania z tamtą panną, która ostatnio siedziała przy recepcji, nie podchodziło mu jej zachowanie i nie chciał się niepotrzebnie irytować. Przecież jeśli ktoś potrzebowałby pomocy, nie musiałby wysyłać specjalnie prośby do siedziby klanu, gołym okiem można rozróżnić shinobi'ego w gronie szarych mieszkańców osady.

[z/t -> Prastary Las, Midori, Wioska ukryta wśród drzew]

[Shikatsu]

Ach, rodzinne strony! Pierwszym miejscem, gdzie poleciała Shi po przywitaniu się z rodzicami i zostawieniu swoich manatków (w tym Inoyu) był lokalny sklep z wyposażeniem, gdzie regularnie zaglądała od dziecka, towarzysząc rodzicom w zakupach. Właściciela znała praktycznie od kołyski - przywitała się więc z nim nadzwyczaj pogodnie jak na swoje normalne samopoczucie, delektując się znajomym brzmieniem akcentu mężczyzny, podobnym do własnego. W końcu nie była czarną owcą - obce brzmienie dialektu, który padał z jej ust, zwracał zbyt wiele uwagi w Soso jak na gusta Nary, która najchętniej zauważana byłaby przez dosłownie nikogo. Cóż, Shi musiała stracić Midori z oczu na wiele miesięcy, by wreszcie docenić swoje rodzinne strony.
Przed ladą wyłożyła długą rozpiskę gratów, które chciała zanabyć - planowała swoją listę zakupów pół drogi do Lasu, usiłując tym zabić nudę dalekiej podróży. Sprzedawca na widok długich, koślawych zapisów Shikatsu podrapał się tylko po skroni i zniknął na zapleczu na dobre dziesięc minut, które Nara zabiła oglądaniem dobrodziejstw sklepu.
Wreszcie jej zamówienie było gotowe - zapłaciła z bólem serca, nie chcąc tak szybko rozstawać się z częścią ciężko zarobionej mamony. No cóż, oszczędzała na sobie już dość, mogła se raz dać. Wymaszerowała ze sklepu, dźwigając swoje nowe zabawki.
z/t

  Ukryty tekst

[Inoyū]

Wydawanie swoich – a jeszcze lepiej, gdy są własnością kogoś innego - pieczołowicie uciułanych pieniążków może i było dla Inoyū niczym sól życia, jednak i tutaj znalazł się pewien szkopuł utrudniający czerpanie pełni przyjemności z dokonanej transakcji; nabyte rzeczy musiały spełniać minimum dwa kryteria z trzech. Drogie, ładne, błyszczące. W życiu Yamanaki nie było miejsca na szpetotę.
Przybycie do okolicznego sklepu, w którym to mogłaby się wyposażyć niczym wzorowa kunoichi, którą, rzecz jasna, była, sprawiło jej trochę trudności. Nie opanowała jeszcze w miarę bezproblemowego przemieszczania się po Yokukage, więc niezbędnością było zarówno wymuszenie na Shikatsu narysowania prowizorycznej mapki prowadzącej do miejsca docelowego, jak i podpytywanie kręcących się w pobliżu przechodniów. Spodziewała się po sobie raczej większego zagubienia i oszołomienia związanego z pojawieniu się w nowym miejscu, jednak nie dane jej było jeszcze doznać jakiegoś szoku kulturowego. Starała się unikać kontaktu z tubylcami, zbyt skupiona na wypracowaniu sobie znajomości położenia podstawowych budynków w osadzie. Krajobraz zaś wcale nie był aż tak odbiegający od tego, do którego przyzwyczaiła się przebywając w Saimin; brak szczytów, owszem, był zauważalny, ale tych i tak nie widziała zbyt często nawet w swoich rodzinnych stronach. Świątynia, a niedaleko niej również i rezydencja państwa Yamanaków, ukryta była w gęstym lesie niedaleko osady.
Także i sklep wydawał się wręcz identyczny z tym, do którego zwykła bywać w Soso; najwyraźniej wyposażenie shinobi jest uniwersalne dla każdego miejsca na świecie. A szkoda. Spodziewała się zwiększonej ilości jakichś dzid lub, nie wiem, toporów. No bo innego mogą używać dzikusy z gąszczu?
Rozejrzała się po sklepie przelotnie, niby od niechcenia. Nie chciała zwrócić uwagi sprzedawcy. Tego by jeszcze brakowało, by zaczął rzęzić jej nad uchem jakieś swoje, pożal się boże, rady i wskazóweczki. Nie z Inoyū takie numery! Nie tym razem! Oparłszy się nonszalancko łokciem o sklepową ladę, wyłożyła znajdującemu się za nią mężczyźnie dokładną listę zakupów z precyzyjną ich ilością, żeby przypadkiem nie omsknęła mu się ręka i nie wrzucił kilku dodatkowych przedmiotów, ściągając w ten sposób z Yamanaki jeszcze więcej kasy. Z leciutkim ukłuciem w sercu odliczyła pieniążki, po czym, uprzednio zgarniając cały sprzęt, podsunęła w jego kierunku całą sumkę.
Inoyū była sroką. I chociaż większość z kupionych przez nią rzeczy miały wartość czysto praktyczną, znalazła się jedna rzecz, której uroda wynagrodziła emocjonalny rozstrój towarzyszący jej rozłące z pieniążkami.
Zarzuciła wór z nowymi zabaweczkami przez ramię. Opuściła sklep. z/t → Pole treningowe

  Ukryty tekst