Ziemie rodziny Watanabe

[Ichirou]

Misja rangi C
Inoyū i Shikatsu
52/45

---

Zdezorientowany właściciel ziemski postąpił zgodnie z sugestią Shikatsu i ruszył do przodu, by spojrzeć na coś, co zapewne będzie mu się śnić w koszmarach do końca życia. Choć widok twarzy odzyskanej córki każdego dnia koił jego serca i dawał mu szczęście, to teraz, w obecnej formie, był czymś absolutnie odrażającym i makabrycznym. Mężczyzna chciał zawyć z rozpaczy, ale głos utknął mu w gardle. Upadł na kolana, a potem zaczął cicho łkać. W tym momencie sytuacja wokół niego nie miała dla niego w ogóle znaczenia. Liczyło się tylko to, że po raz drugi utracił swoją córkę. Tym razem chyba już na dobre.
Służka oraz skryba również byli zszokowani i podłamani. Zebrali się wokół Takijiego i próbowali mu dodać otuchy, ale bez skutku. Sukenobu jako jedyny z domowników zachował w miarę trzeźwość umysłu. Pomógł związać oszustkę, a potem postąpił zgodnie z poleceniem Nary. Pospiesznie pognał po konia, a potem jak na złamanie karku pojechał do stolicy, by tam zawiadomić odpowiednie służby.
Trudno powiedzieć, ile dokładnie czasu zeszło na zdanie relacji ze swojej misji i wyczekiwanie na przybycie wsparcia, ale noc z pewnością była długa. Bohaterki mogły odetchnąć, kiedy wreszcie na miejscu zjawili się trzej strażnicy, którzy zapoznali się ze sprawą i przejęli przestępczynię. Miały możliwość pozostania w rezydencji, jednak wolały wrócić od razu.
Cios, który zadała Inojka na odejście, był niczym innym jak kopaniem leżącego. Takiji nie zapieklił się jednak. Był zbyt załamany osobistą tragedią.
Przemoczone od deszczu, wymęczone fizycznie i psychicznie, niewyspane dziewczyny wróciły do Yokukage, kiedy już zaczynało się przejaśniać. Choć myśl o wślizgnięciu się pod kołderkę była niesamowicie kusząca, postanowiły po drodze zahaczyć o dom zleceniodawcy, by doprowadzić zadanie do końca. Na wpół przytomny Akinari na szczęście odpowiedział na ich dobijanie się do drzwi i wpuścił je do środka. Zaprosił je do salonu, a potem, przecierając ciągle oczy, wysłuchał sprawozdania córki znajomego. Dopytał się o kilka rzeczy, a potem podziękował za rozwiązanie sprawy. Nie był szczęśliwy z powodu usłyszanych wieści, ale mógł przynajmniej się nieco uspokoić, ponieważ morderczynię miała dosięgnąć sprawiedliwość. Nie brakło oczywiście tej części spotkania, na którą najbardziej czekała milcząca Yamanaka. Brat zmarłej Kaiyo wywiązał się z umowy i wręczył dziewczynom pieniężne wynagrodzenie, którego wartość bez wątpienia przebijała wszelkie inne wypłaty, które bohaterki otrzymywały za dotychczas wykonane zlecenia.
Po tak długim i męczącym dniu oraz tak długiej i męczącej nocy to jednak nie pieniądze były największą nagrodą, lecz możliwość zrzucenia z siebie przemoczonych ciuchów i zaśnięcie na futonie, który teraz wydawał się najwygodniejszym posłaniem we wszechświecie.

• Misja zakończona powodzeniem. Gratulacje :')
  [zt] dla Inojki i Szi