Wioska ukryta wśród drzew

[Arii]

31/X

Modlitwa
Misja B - Boukyaku Shinichi

---

Chłopak zainteresował się ogromną jaskinią, która mogła być jeszcze przez nikogo nie odkryta. A musiała być z czymś związana. Albo z jego misją lub z zaginięciami. Stworzył dla towarzystwa klona, który miał być nie tyle wsparciem emocjonalnym, ale także możliwością zwiększenia defensywy. Jaskinia miała około 20 metrów wysokości, nic oprócz kamieni się w niej nie znajdowało. Jakby nikt nigdy tutaj nie przebywał. Ale zapieczętowana skała wskazywała na coś zupełnie innego. Gdy podszedł, aby sprawdzić co znajduje się na skale wzory na notce nic mu nie mówiły, ale bariera też nie była groźna. Po dotknięciu nawet się jej nie widziało. Ale co mogło się tam znajdować? Chyba się tego teraz nie dowie. A czuł w kościach, że się robiło coraz później. Podróż wybraną przez niego techniką była długa a musiał jeszcze wrócić... A zbliżała się jego godzina spotkania a nie wiedział, czego dokładnie ma wypatrywać. Ale jaskinia powinna pozostać mu gdzieś z tyłu głowy... Możliwe, że jeszcze mu się przyda.

Gdy postanowił wrócić droga zajęła mu kolejny raz sporo czasu i gdy dotarł do miejsca, z którego przybył, zauważył, że słońce powoli zaczęło się już zniżać i okolicę powoli spowijała ciemność. Wierzba wydawała się, jakby płakać. Akurat to miejsce w ciemności raczej nie wydawało się najlepszą opcją... W końcu było to miejsce zbrodni. Aż włos na karku się jeżył. Ale im ciemniej tym lepiej dla niego... W końcu o północy miał wypatrywać w najwyższym punkcie kogoś, kto miał mu przekazać dalsze wskazówki do zlecenia klanu.

---

Dialogi:
Randomowie
Strażnik
Kazushi

[Boukyaku Shinichi]

Nietypowa pieczęć stanowiąca prawdopodobnie coś w rodzaju bariery zajmowała niewielką część potężnego głazu wewnątrz rozległej jaskini. Klon o glinianej strukturze zbliżył się ostrożnie i zaczął badać notkę, o dziwo nic specjalnego się nie wydarzało. Ciekawska ludzka natura popychała, aby ów pieczęć zerwać i sprawdzić dalsze koleje losu. Shinichi natomiast wraz ze swoją niechlubną tendencją do spotykania demonów, wcale nie kwapił się, aby przełamywać jakąkolwiek bariery bez wiedzy czym jest i czego strzeże. To miejsce było dziwne, niemalże obce. Próżno było szukać śladów ludzkiej aktywności, ale z drugiej strony nie dało się do niego dostać w prosty sposób i w dodatku znajdował się tu ten tajemniczy kamulec z pojedynczą notką. Blondyn czul się nieswojo, mając gorącą nadzieje, że to miejsce nie będzie powiązane z jego misją. Czas umykał nieubłaganie, a Shinichi nie musiał zachęcać siebie samego do odejścia z tego miejsca. Pozostawił więc samotnie stojącego klona przed pieczęcią i opuścił podziemny kompleks.
Kiedy wrócił na powierzchnie było już późno. Krwawe niebo zaczęło powoli przechodzić w fiolet i ustępować mrokowi zbliżającej się nocy. Potężne drzewo górowało nad okolicą. Pora dnia sprawiała, że to miejsce stawało się jeszcze bardziej nieprzyjemne. Kolory ustępowały pod naporem czerni, a cienie kładły się długimi, pokrzywionymi kształtami na ziemi. Miejsce do którego sprowadzały poszlaki zaginionych kobiet zaczęło przypominać bardziej coś w rodzaju drzewa wisielców, katowni, albo ołtarza śmierci. Ludzkie umysły lubiły nadawać więcej dramatyzmy i zło-wrogości wraz z coraz to gęstniejącą niewiadomą nocy. Shinichi nie należał do "zwykłych" ludzi. Widział w swoim krótkim życiu dużo okropieństw, a najwierniej z nich w ciągu jednego wieczoru podczas bitwy o Kotei. Mimo to, jego ciało i tak reagowało, na ogólna atmosferę miejsca. Czuł niepokój. Postanowił więc ruszyć do wioski jak najprędzej i wskoczyć do swojego wynajętego pokoju z widokiem na rynek. Tam też będzie mógł nieco odpocząć, zjeść coś i poczekać na nadchodzące spotkanie z informatorem.

  Ukryty tekst

[Arii]

33/X

Modlitwa
Misja B - Boukyaku Shinichi

---

Shinichi czuł w kościach, że powinien iść spod wierzby. Ciemność nie sprzyjała jego myślą, dlatego postanowił iść w kierunku osady. Gdy kroczył ścieżką w jej kierunku znowu widział, jak owady wzlatują do nieba i oświetlają wszystko dookoła. Były wszędzie. W krzakach, w koronach drzew, na budynkach, które zaczęły mu się objawiać. Wyglądało to magicznie. Niektórzy patrzyli się na to i mimo codziennej atrakcji, zachwycali się tym od nowa. Możliwe, że w ostatnim czasie była to ich jedyna uciecha w życiu. Na spokojnie wrócił do karczmy, trafił idealnie na końcówkę kolacji, która była dla wynajmujących pokoje. Posilił się w swoim pokoju i przyglądał się przez okno. Czas wydawać by się mogło płynął bardzo szybko, bo księżyc, który niedawno tylko był mało widocznym punktem na niebie teraz świecił nad koronami drzew oświetlając cały rynek. I jakby w zegarze, ktoś pojawił się na szczycie korony najwyższego drzewa nad ryneczkiem. Shinichi nie mógł być pewien, ale wydawało mu się, jakby ten ktoś był całkowicie nagi. I nagle przez całą osadę przeszedł dźwięk pohukiwań sowy. Trzykrotny. I mężczyzna skrył się w koronie drzewa. Blondyn miał wypatrywać właśnie czegoś takiego? Czy to był ten znak? Czy to był informator? Pytania znowu zalały mu głowę, aż para mogła lecieć uszami.

Gdyby poleciał do tego drzewa i zaczął się rozglądać, zobaczyłby nagiego mężczyznę z długimi włosami związanymi w kitę sięgającą mu pośladków, budową ciała przypominającego niedźwiedzia z genitaliami przysłoniętymi małym skrawkiem materiału. -Oho! W końcu się zjawił blondasek Nara! No, no. Niezgorszy się wydajesz.- skomentował i przyjrzał się mu może nie oceniającą, ale... z zainteresowaniem. -Buźka niezbyt, ale reszta całkiem, całkiem. Yunosuke. Miło mi. Jesteś gotowy? Jakieś pytania? Coś byś chciał powiedzieć przed zleceniem? Czy skryta dusza?- mężczyzna całkowicie próbował zdominować rozmowę a jego postawa w nagości mogła zawstydzać.

---

Dialogi:
Randomowie
Strażnik
Kazushi
Yunosuke

[Boukyaku Shinichi]

Pojedynczy wiosenny listek niesiony wieczornym wiatrem wpadł przez otwarte okno prosto do czarki wypełnionej wodą. Oszpecony blondyn trzymający naczynie zupełnie nie zauważył tego podstępnego ruchu matki natury, był całkowicie zabsorbowany wypatrywaniem umówionego znaku. Iluzja bezpieczeństwa w wynajmowanym pokoju sprawnie odganiała jeszcze niedawne obawy kryjące się pośród mroków leśnych gęstwin. Myśli Shinichi'ego kluczyły między dotychczasowo pozyskanymi informacjami, a dwoma nietypowymi i dziwnymi lokacjami. Potężne drzewo i nieskończone podziemne tunele z opieczętowanym wielkim głazem. Blondyn może nie należał do wielkich myślicieli ani strategów, ale miał on w sobie dziecięcą ciekawość. Zagadki były po to, aby je odkrywać. Gdyby nie misja to najpewniej spędziłby znacznie więcej czasu analizując i poszukując w miejscach w których włos jeżył się na karku.
Subtelne pohukiwanie sowy pośród korony najwyższego drzewa na rynku przykuło uwagę momentalnie. W końcu pojawił się sygnał. Błękitne oczy łapczywie poszukiwały źródła dźwięki i ze niejakim zdziwieniem wychwyciły nagiego człowieka. Shinichi złapał spory łyk wody. Ostatnie nawodnienie przed najpewniej dość ciężkim wysiłkiem. Niewidzialny ninja natury jakim był listek utknął w gardle i omal nie udusił blondyna, który nie był pewny czy to reakcja na nagiego mężczyznę czy na liść w gardle. Nie było czasu na czcze rozmyślania, trzeba było działać.
Pośród gałęzi niełatwo było odnaleźć Informatora. Jasna karnacja i jasne włosy tylko trochę ułatwiały zadanie. Mężczyzna jak się okazało był całkowicie nagi, no może poza skromną przepaską biodrową. Shinichi zbliżył się w milczeniu na odległość kilku metrów. Baczne oczy rozejrzały się, czy aby na pewno nikt ich nie obserwuje. Pozyskane informacje nie powinny trafić do nikogo innego jak Shinichi'ego. Całą powagę sytuacji trochę wytrącała nagość. Dlaczego ten człowiek był nagi? Blondyn skupiony na misji nie mógł przestać kierować swoich myśli w stronę oczywistego pytania. - Nazywam się Shinichi, miałem się tu spotkać z Informatorem. - Starał się wrócić na formalne tory, ale ledwo przysłonięte krocze skutecznie przeszkadzało. - Przepraszam Yunosuke, ale gdzie są Twoje ubrania? - Nie wytrzymał i choć nie chciał to musiał zapytać. Misja misją, ale nie będzie w stanie jej wykonywać jeśli w jego głowie dalej będzie obcować dziwaczna postać informatora. Oh bogowie czemu Shinichi otrzymuje od Was najcięższe walki. Niech ktoś coś zrobi z tym świecącym kroczem!

  Ukryty tekst

[Arii]

35/X

Modlitwa
Misja B - Boukyaku Shinichi

---

Cała ta sytuacja była po prostu, jak wyciągnięta z romansidła dla starych panien, które nie mogą inaczej rozwinąć swoich skrzydeł, jak poprzez czytanie tych gorących rozdziałów. Yunosuke stał niczym jakiś bóg i przyglądał się poranionemu młodzikowi, który nie wiedział, jak zareagować. Czy oczami podążać na skrawek materiału, czy przyjrzeć się ogromnej klacie, która zajmowała mu teraz cały krajobraz... Za dużo bodźców. Na pytanie chłopaka wielkolud zaśmiał się i zaklaskał. -Tego pytania się nie spodziewałem! Już Cię lubię, dzieciaku! Otóż po prostu... Kiedy jestem nago czuję całą przestrzeń dookoła, dzięki temu łączę się z duszkami i bożkami natury. Polecam! Niezwykle działa to na umiejętności wykrywania o ile takie się posiada!- wyszczerzył się w jego stronę i odchrząknął. -Jeżeli tylko o to chciałeś zapytać to przejdźmy dalej. Czyli do twojej misji, Shinichi.- od razu dało się wyczuć, że mężczyzna spoważniał. Ton jego głosu trochę się ściszył, plecy wyprostował. Przypominał prawdziwego niedźwiedzia oświetlonego tylko światłem księżyca. -Zapewne już wiesz, że w tej osadzie dzieje się wiele dziwnych rzeczy. Bardzo się skupiły na niej. Rada Nara nie wie jak sobie radzić po kolei ze wszystkimi problemami, szczególnie, że wczoraj w nocy sam byłeś świadkiem kolejnej, nowej rzeczy. Dlatego przeanalizowali trochę priorytety i wybrali największe zagrożenie nie tyle dla mieszkańców, co dla siebie samych. Ciężko się to mówi, ale egoizm trzyma ich się bardzo dobrze.- oparł się o korę drzewa za jego plecami. -Niedawno wprowadził się na te tereny, jakiś dziwny kult... Powiązany z Jashinem. Oddają mu cześć poświęcając niewinne kobiety w rytuale. Nie wiem konkretnie po co te ceremonie, ale ich bożek jest niebezpieczny, jeżeli w niego wierzyć. Sam chyba miałeś już do czynienia z kimś od nich i możesz domyślać się, co potrafią "pobłogosławieni". I twoim zadaniem jest wykurzenie tego ich kulciku z terenów tej wioski, ale także Midori. Nie możemy pozwolić im się tutaj prowadzić.- białowłosy odepchnął się od kory drzewa. -Pięć kilometrów na zachód znajdziesz opuszczony drewniany dom, który jest ich kryjówką. Na samym parterze budynku mają dziwne przejście w dół, gdzie zapewne przeprowadzają swoje chore, okultystyczne ceremonie. Twoim zadaniem jest zlikwidowanie ich kryjówki, uratowanie kobiet, jeżeli któreś żyją i o ile pozwoli ci na to otoczenie... Pozbycie się ich szefa, który jest dla mnie niewidoczny. Możesz zakładać przy nim najgorszego.- Rozciągnął mięśnie barków. -To tyle. Powinieneś ruszać i załatwić to od ręki, żeby nie tracić czasu. Pamiętaj też, że to test...- na koniec zabrzmiał trochę tajemniczo , czekając na odpowiedź młodego.

---

Dialogi:
Randomowie
Strażnik
Kazushi
Yunosuke

[Boukyaku Shinichi]

Blondyn zareagował zdziwieniem na zdziwienie. Wielka klata, to znaczy wyraziste krocze, to znaczy obcy mężczyzna! Tak obcy mężczyzna nie spodziewał się pytania o swą jawną i niczym niezmąconą nagość. Shinichi nie rozumiał jak można nie spodziewać się takiego pytania, wszak ogólnie przyjęta etykieta nie zakładała możliwości paradowania w stroju noworodka. Nie mniej odpowiedź na nurtujące pytanie otrzymał i przyniosła ona jeszcze więcej pytań. Być może bycie nieograniczonym tkaninom faktycznie pomagało w kontekście pewnych zdolności. Błękitne oczy powędrowały w kierunku własnego ramienia, a umysł przez chwilę rozważał możliwość spróbowania takiego zabiegu. Jaka była pewność, że Shinichi nie posiada tego typu sensorycznych umiejętności? Otóż żadna, może to właśnie odzienie blokowało takie możliwości. Szczęśliwie z ekshibicjonistycznej ścieżki oszpecony blondyn został ściągnięty kolejnymi słowami wypowiedzianymi przez nagą, męską klatkę piersiową. - Tak, przejdźmy do rzeczy. - Odparł będąc dalej skonfundowanym, ale należało w końcu zacząć mówić o tym co istotne.
Informator zmienił swoją postawę i ton głosu kiedy już mowa była o kwestiach poważnych. Był nawet skory do odważnego skomentowania obecnego stanu rzeczy rady klanu do którego należał Shinichi. Blondyn nie miał o tym zupełnie zdania, a wręcz brał to za coś normalnego. To przecież oczywiste, że ludzie to egoiści. W kilku późniejszych zdaniach Informator objaśnił w czym leży istota misji i jak można było się spodziewać miała ona do czynienia ze zniknięciami. Kult Jashina nie był kompletnie obcy Shinichi'emu, ponieważ podczas bitwy o Kotei, a może w momencie obozowania rozbitej armii można było usłyszeć o jednym dość krzykliwym kapłanie tego bóstwa. To były jedyne wieści jakie zasłyszał blondyn i zdecydowanie one nie wystarczały. - Przepraszam, ale nie mam pojęcia o tym kulcie i tym bóstwie. Mógłbyś mi nakreślić bardziej całą sprawę? - Spytał kiedy była tylko sposobność, zupełnie nie przejmując się tym, że ta wiedza mogła uchodzić za powszechną. Shinichi nie wiedział kim są pobłogosławieni, a może okazać się to kluczowe w momencie nieuchronnej potyczki. Samo zadanie brzmiało na dość proste, a przynajmniej efekt jest jasny. Zabić wszystkich, wysadzić kryjówkę, ocalić kobiety jeśli będzie szansa. Ostatnią kwestią Shinichi postanowił się zupełnie nie przejmować, wyłączyć emocję i jeśli nadarzy się okazja to korzystając ze swoich niszczycielskich mocy pogrzebać wszystkich żywcem. Yunosuke sam potwierdził, że Radzie nie do końca zależało na wiosce. Chodziło tu o ryzyko rozpowszechniającej się sekty. Pozostawała jeszcze jedna kwestia. Jashin. Jeśli to prawdziwy bóg, to czy było rozsądnym występować przeciw niemu? Nawet za cenę ewentualnego uzyskania aprobaty klanu Nara, mogłoby się okazać, że bóstwo postanowi uprzykrzyć życie Shinichi'emu. W najgorszym wypadku nie tylko życie, ale i nieżycie po życiu. Może udało by się jakoś "przekonać" kapłanów do przeniesienia na tereny obecnie zajmowane przez dzikich. W takim układzie dałoby się ubić dwa ptaki jednym kamieniem. - To czy to jest test czy nie, będzie miało znacznie tylko wtedy jeśli przeżyje. - Odparł na dość nietypową wspomnienie o teście. Kto właściwie go testował i w jakim kontekście? To miało znacznie, ale najpierw trzeba było dożyć momentu w którym zostanie to wyjaśnione. Tylko, jeśli byłby to test przeprowadzany przez Radę klanu Nara to czy czyniliby to przez osobę tak im nieprzychylną? A może po prostu Informator sam był kultystą i chciał "przetestować" czy Shinichi nawróci się na wiarę w Jashina. Paranoje znów powróciły, to miejsce, ta wioska jest przeklęta. Im szybciej Shinichi upora się ze swoją misją tym lepiej.

  Ukryty tekst

[Arii]

37/X

Modlitwa
Misja B - Boukyaku Shinichi

---

Cała otoczka tego spotkania wracała znowu na tory nagości mężczyzny. Rozluźnił się, gdy zakończyli te formalną część i mógł znowu cieszyć się swoim kroczem i gołą klatą. Mężczyzna spojrzał się wprost na chłopaka, gdy ten zaczął krążyć wokół swoich paranoi. Odetchnij, nie masz czym się stresować. Głos mężczyzny zupełnie, jakby rozbrzmiał w głowie blondyna, co było niespodziewane. Jashin... Bóg, który gdy ześle błogosławieństwo na kogoś to daje nieśmiertelność... Nie wiem, ile w tym prawdy i czy taka osoba na pewno nie umiera... Ale długowieczność na pewno może temu odpowiadać. Zazwyczaj osoby parające się tą wiarą to szaleńcy kochający zadawać ból i go odczuwać zarazem... Krew to ich lekarstwo na wszystko. Krew to ich broń. Nie pozwól żadnemu się nigdy zranić inaczej będzie po tobie. głos mężczyzny wydawał się o wiele spokojniejszy w głowie chłopaka. Był taki ciepły i miły. Czuć w nim było opiekę i troskę, coś niespodziewanego po takim dziwnym wielkoludzie. -Zapamiętaj to co się dowiedziałeś. Nie mogę zdradzać ci więcej, bo sam musisz też zrozumieć, co w tym takiego niezwykłego i niebezpiecznego zarazem.- białowłosy przestąpił z nogę na nogę. -Lokalizacje znasz... Wiesz co masz robić... Wiesz, że to test... Pozostaje mi tylko życzyć ci powodzenia, abyś wrócił cały i zdrów. Chyba, że masz jeszcze jakieś pytania i chciałbyś wyklarować coś przy okazji?

---

Dialogi:
Randomowie
Strażnik
Kazushi
Yunosuke

[Boukyaku Shinichi]

Słyszenie obcego głosu we własnej głownie nie wydarzyło się po raz pierwszy w życiu Shinichi'ego. Właściwie jego podświadomość, najpewniej jeszcze należąca do poprzedniego właściciela ciała, bardzo ochoczo wyrażała swoją "opinię". Usłyszeć jednak prawdziwy głos, pełne zdania i sentencje było z goła inne. Nowa sensacja przepłynęła przez oszpecone ciało blondyna. Mimowolnie i nerwowo poruszył się, tak jakby chciał sprawdzić czy jeszcze ma władze nad sobą samym. Goszczący w głowie głos był całkiem przyjemny i zupełnie odwrócił uwagę od paranoi, a przynajmniej na moment. Słowa układały się w bardzo niebezpieczną i mocno śmierdzącą całość. Nie chodziło o krwiożerczych kultystów, nieśmiertelność, oraz konieczność unikania upuszczenia choć kropli krwi - choć te rzeczy same w sobie mogły przerażać. Szkopuł tkwił w tym, że Jashin to prawdziwy bóg. Shinichi zaś wychowany został jako bogobojna osoba. Stawanie naprzeciw woli boskiej kończy się katastrofalnie. Klan Nara zamierzał nie narazić się istocie boskiej własnoręcznie i obarczyć winą oraz grzechem Shinichi'ego. Drugi już raz starsi wykorzystują naiwnie poszukującego miejsca zwanego domem blondyna. Tylko, że w porównaniu z gierkami politycznymi, ta sprawa była znacznie poważniejsza. Twarz Shinichi'ego rysowała bogobojny lęk, ekspresje której nie był w stanie ukryć w porę. - Jeśli to ma być test, to najpewniej gdzie leży granica cieprliwości boskiej. - Odparł nie zmuszając się nawet na udawanie pewnego siebie. Sytuacja była bowiem opłakana. - Nic nie pozostaje innego jak ruszyć. - Westchnął niezbyt przekonany co kontynuowania dalej misji. - Zamiast życzyć powodzenia, mógłbyś pomodlić się do bogów o wstawiennictwo w moim imieniu. - Niczym stara dewotka klasną w dłonie ku czci bóstw i spojrzał ku niebu. Zwlekanie nie miało sensu, więc po prostu ruszył w kierunku wskazanej szopie w której to miało znajdować się wejście do podziemi. W myślach Shinichi modlił się, a robił to gorączkowo. W dodatku jego krokom brakowało pewności i nawet na moment zatrzymał się rozważając czy po prostu nie podrzucić tego wszystkiego i odejść do krainy oddalonej od konfliktów i krzywawych bogów. Zwyciężył trud i poświęcenie jakie włożył Shinichi od tej pory, aby stać się jednym z klanu Nara. Jeśli to krwawe bóstwo lubi ból to może wystarczyłoby zmasakrować jego poddanych w wystarczająco brutalny sposób. żeby nie wywołać gniewu. Utopienie podziemi w krwi również mogło zadziałać. Pomysł przekonania akolitów do przenosin nie wchodził nawet w grę, bo przyjęliby niełaskę swojego Pana, kuląc ogon i uciekając na inne ziemię. Shinichi kiedy już pomodlił się do każdego znanego sobie boga, zaczął modlić się do Jashina mówiąc, że ofiara z krwi którą mu zaprezentuje będzie ku jego czci. Bogobojność popychała w skrajności, których nigdy by się nie spodziewano po człowieku.

  Ukryty tekst

[Arii]

39/X

Modlitwa
Misja B - Boukyaku Shinichi

---

Nie pozostało już mu nic innego jak ruszać w drogę do wyznaczonej lokalizacji. W trakcie swojej przechadzki po lesie zdał sobie sprawę, że jego pewność siebie, gdzieś zniknęła i pozostało mu się modlić tylko do bogów nie tyle swoich, co też do samego Jashina, którego zamierzał już za chwilę zirytować... Myślał, że może to go uratuje od jego kary? Było to jakieś wyjście a na karku przeszły go ciarki, gdy w kocu dostrzegł zarys dziwnej szopy, która wyglądała, jakby kilkukrotnie ją ktoś napadł i za każdym razem zniszczył coś innego. Dziury w dachu, ścianach i wyłamane drzwi a w okolicy zero żywej duszy. Nie widział nikogo kto mógł go widzieć albo kto pilnowałby okolicy. Nie zauważył również żadnych pułapek rozstawionych dookoła. Czyżby było to złe miejsce? A może nie obawiali się nikogo takiego jak on? Czuli się bezkarnie? Jedyne co zdążył zauważyć podchodząc do szopy to ślady krwi w piachu przy samym wejściu. W środku były jakieś stare drabiny stęchłe siano i smród, którego nie potrafił z niczym porównać. Dookoła nie widział nic oprócz śladu kierującego go do dziwnej zapadni w ziemi, gdzie wokół wchłoniętej przez piach krwi latały muchy. Gdy je podniósł zobaczył drabinę na dole i gdzieś trzydzieści metrów w dół delikatne światło pochodni... Na dole był długi, wąski korytarz i do jego uszu doszły dziwne melodyczne pojękiwania z jedynego możliwego kierunku... Na końcu dziwnego korytarza było wejście do ogromnej na trzydzieści metrów kamiennej sali... Aby móc się jej przyjrzeć jedyne za czym Shinichi mógł się skryć to trzy puste skrzynki przy wejściu. Była bardzo niska, każdy siedział skulony przed posągiem zakapturzonej postaci. A na środku stał mężczyzna. Chudy, długie, siwe włosy. Oczy miał zamknięte, nosił tylko szerokie, jedwabne, czarne kimono z opuszczoną górną częścią pokazując swoją pokaleczone ciało. Z góry opadało światło kilkuset świec. Dookoła niego kulily się nagie kobiety w opłakanym stanie. Niektóre się nie ruszały, ale widać było, że oddychają. Inne były czymś odurzone (tak się przynajmniej wydawało). -Jashinie! Proszę ześlij na nas swoją łaskę i błogosławieństwo, aby następny stosunek przyniósł godnego ciebie potomka! Aby narodził się twój prawdziwy Anioł Śmierci!- zagrzmiał na cały głos. Wszystkie kobiety, które miały siłę od razu się na niego wgapiły. Jednej poleciały łzy po policzkach. Wszystkie były pokaleczone i obite. Dopiero teraz zauważył, że w każdym kącie stało po trzy zakapturzone postaci. Od mężczyzny w centrum dzieliło go cztery metry.

---

Dialogi:
Randomowie
Strażnik
Kazushi
Yunosuke

[Boukyaku Shinichi]

Stara zrujnowana szopa przypominała o początkach kreowania własnego domostwa na ziemiach Nara przez Shinichi'ego. Zniszczony dach i ściany w które włożył wiele trudu i ciężkiej pracy. Była to alegoria do ogólnego poświęcenia jakie wkładał, aby móc to miejsce nazywać domem. Czuł, że był blisko. Już niedługo, będzie traktowany jak jeden z klanowiczów i przestanie uciekać przed samotnością. Do działania popychała go determinacja, silniejsza niżeli strach przed boskim gniewem. Odetchnął głęboko czując jak zimny pot spływa mu po karku. Na ustach pojawiła się ostatnia cicha modlitwa właściwie nie wiadomo do kogo skierowana, po czym ruszył do budynku czując jak całe ciało napina się do granic możliwości.
Wewnątrz odnalazł właz, który prowadził bardzo głęboko pod ziemie. Na dnie znajdował się tunel, a na krańcu tunelu niska, acz szeroka kawerna. Zza skrzyń, które stanowiły jedyna realną osłoną udało się zobaczyć wiele. Posąg najpewniej prezentujący bóstwo, kapłana, porwane kobiety w różnym stanie i kilku akolitów w rogach. Shinichi płytko oddychając wsunął obie ręce do toreb na glinę. Serce mocniej zabiło, kiedy głos mężczyzny w czarnej todze rozbrzmiał z niemal namacalną ekstazą. Shinichi nie znał się na sprawach damsko-męskich. Jego krótkie życie ani razu nie sprowadziło myśli o zbliżeniach ludzkich, pięknie której z płci czy czymkolwiek związanym z seksualnością. Oszpecony blondyn nie zdając sobie z tego sprawy był całkowicie aseksualny. Wiedział natomiast nie wiedząc skąd, bo przecież nikt mu nigdy tego nie tłumaczył , czym jest stosunek i ciąża. Tam samo jak wiedział czym jest wielbłąd i kaktus. Podświadomość podsuwała mu wiele rzeczy. Teraz oprócz informacji podsiwiała mu destrukcyjne wyjście z sytuacji. Kapłan próbował spłodzić jakiegoś pół boga, albo cokolwiek czym można było określić Anioła Śmierci. To zdecydowanie nie spodobałoby się radzie klanu Nara. Nie do końca wiadomo ile kobiet odbyło ów stosunek i ile z nich nosiło już w swoim łonie coś niebezpiecznego dla dobra tych ziem. Duża ich część była odurzona, w ciężkim stanie. Te myśli były zwykłą wymówką. Próbą przekonania samego siebie, że to co czynił jest najlepszą metodą. W dłoniach pojawiły się dwa twory o wykrzywionych upiornie paszczach. Poczuł jak chakra zeszła z ciała w dużych ilościach. Zamierzał posłuchać swojej podświadomości i wysadzić to miejsce, grzebiąc tych którzy nie umrą od wybuchu. Nikt nie powinien przetrwać eksplozji, ale nawet jeśli to nikt nie wydostanie się z zawalonej jamy co najmniej trzydzieści metrów pod ziemią. Dla kobiet będzie to "miłosierdzie", a dla klanu Nara pozbycie się potencjalnego Anioła Śmierci, albo i kilku. Nawet jeśli kapłan jest nieśmiertelnym to przecież takie pokrzyżowanie planów powinno zniechęcić go do dalszego działania na tym terenie. Jashin zaś powinien zostać ubłagany całą tą krwią, krzywdą i śmiercią. Informator również kładł nacisk na załatwienie sprawy, a dopiero w drugiej kolejności - jeśli będzie taka możliwość ocalenie porwanych kobiet. Te były już stracone, więc możliwości takiej nie było. Oblubienice Jashina z aniołami śmierci w swoich łonach. Wszyscy musieli umrzeć.
Jedno Shī Surī pozostawił na skrzyni, drugie przy drabinie, którą wspiął się z powrotem na powierzchnie. Z jego zdolnościami mógłby nawet dokonać eksplozji kilometr od miejsca, gdzie pozostawił swoje twory. Nie liczył jednak na tak wiele czasu, więc po prostu wydostał się na zewnątrz odbiegł kilkadziesiąt metrów i detonował swoje twory. Nawet po detonacji nie zatrzymał się i tym razem długimi skokami uciekał od miejsca wybuchu. Poczuł, że powinien się zawahać w końcu skazał na śmierć "niewinne osoby", powinien odczuć smutek, żal albo cokolwiek innego. Nie poczuł nic. Jakim potworem musiał być jego poprzednik, że podświadomość siedziała cicho.

  Ukryty tekst

[Arii]

41/X

Modlitwa
Misja B - Boukyaku Shinichi

---

Okropieństwa jakie widział nie zatrzymały go od podjęcia pewnej decyzji. Jego moralność zaprowadziła go w kąt, gdzie musiał podjąć ciężkie dla innych decyzje. Właśnie teraz decydował o życiu niewinnych kobiet tylko i wyłącznie, dlatego że Rada nie chciała brudzić swoich dłoni. Ale czego nie robi się dla ludzkości i lokalnej społeczności? A szczególnie dla Rady klanu panującego tymi ziemiami? Nikt nie mógł nawet myśleć, co by było gdyby to dziecko się narodziło. Było to zbyt niebezpieczne.
Pozostawił swoją figurkę na skrzyni i ruszył w drogę powrotną. Dlatego nie widział, gdzie kieruje się Kapłan z następną wybranką. Nie widział zabezpieczeń i przygotowania akolitów. Za to pozostawił drugą figurkę i wybiegł przed siebie, jak najdalej się dało. Jedna pieczęć... I cała okolica zabłysła na biało i nagle uniósł się pył wraz z płomieniami wybuchu kłębiącego się wprost w powietrze. Dwie figurki pogrzebały wszystko w promieniu 150 metrów. Ptaki wyleciały ze wszystkich drzew i odleciały. Słyszał skrzeki przerażonych zwierząt uciekających jak najdalej. Poczuć mógł wagę swojej decyzji. Barki stały się jakby cięższe. Gdy pył i czarny dym zaczął opadać widział, że nawet szczątki budynku nie pozostały na tym skrawku ziemi. Pozostał po całej "kaplicy" tylko potężny krater i... I pokruszona kopuła, w której stał mężczyzna trzymający martwą kobietę. Miał opuszczoną głowę, z której kapała krew. Obok wbitą miał kosę. Odłożył ciało na ziemię i klęcząc spojrzał się na bladą twarz. Pogładził ją po policzku. Zerwał się i chwycił za trzon broni. -TY PIERDOLONY MORDERCO!!!!!!!!!!- i zerwał się wprost w las. Nie kierował się w stronę samego Shinichiego, czyli nie wiedział, gdzie jest... Ale gdy tylko wbiegł w las ten stracił go całkowicie z widoku. Pędził jak błyskawica a teraz zniknął mu i nie wiedzieć czemu blondyn czuł, że to bardzo zły znak.

---

  Ukryty tekst

Dialogi:
Randomowie
Strażnik
Kazushi
Yunosuke

[Boukyaku Shinichi]

Eksplozja przekroczyła oczekiwania Shinichi'ego. Potężny wybuch zatrząsnął ziemią, spłoszył zwierzynę i zadudnił tak jakby był sercem krainy. Chwile temu spokojne pole z walącą się chatą zmieniło się w krater. Kłęby dymu niosły się gęsto do nieba, a błękitne oczy z mieszanką grozy i ekscytacji obserwowały dzieło zniszczenia. Czyżby sam Jashin, niegodziwe bóstwo mordu spojrzał przychylnie i przelał trochę swej mocy w gliniane twory destrukcji?
Zaskoczenie malowało się wyraźnie na twarzy blondyna będącego w bezpiecznej gęstwinie lasu, kiedy to spojrzał na sypiącą się kopułę i najwyraźniej akolitę, któremu udało się przeżyć. Zaiste musiał dzierżyć błogosławieństwo mrocznego pana. Tym bardziej Shinichi nie mógł pozwolić sobie na chwilę zawahania. Kapłan krwawił. Wszystko co krwawi może umrzeć. W dodatku zajęty był opłakiwaniem swej martwej już nałożnicy. Idealny czas na kolejny atak. Nie myśląc zbyt długo wsadził ręce do toreb z gliną i uformował dwa kolibry o czterech skrzydłach. Najszybsze twory jakie potrafił wprowadzić w ruch Shinichi, a w dodatku o sile zbliżonej do niszczycielskich figurek pozostawionych pod ziemią. Nie posiadały one tak dużego zasięgu, ale teraz kiedy pozostał tylko jeden przeciwnik nie powinno być to kłopotem. Ostatni chwast na wypalonej ziemi, już niedługo nadającej się do uprawy.
Białe ptaki ruszyły kila metrów w bok, po czym poleciały prosto na kapłana. Kat klanu Nara nie chciał bowiem zdradzać swojej pozycji. Gliniane twory były szybkie i miały dwa różne cele. Jeden czteroskrzydły koliber poleciał w stronę nadgarstka ręki trzymającej kosę, drugi w stronę głowy licząc na to, że rana pogłębi się, a może i nawet otworzy na światło gwiazd i księżyca zawartość czaszki kapłana. Ręka również nie była przypadkowym celem. W końcu Informator poradził, aby nie dać się zranić. Ktoś o urwanych kończynach nie mógłby tego dokonać, a przynajmniej nie za pomocą broni. Atak w rozkojarzony i ranny cel o emocjach nie pozwalających na chłodną kalkulacje powinien być w miarę prostym manewrem. Nawet techniki zasłonowe mogą się nie sprawdzić, gdyż ptaki te mają niezwykła zwrotność i prędkość. Technika niemalże idealna.
Shinichi kucał w krzakach mając księżyc i gwiazdy za widzów, atakując mężczyznę opłakującego ciało kobiety. W tej konkretnej scenie spektaklu życia, kiedy to jeszcze pył i dym po destrukcji podziemnego kompleksu jeszcze nie opadł. Tajemnej świątyni w którym to zmarli winni i Ci co win nie posiadali, pochłonięci przez potężną eksplozję bądź walące się kamienie. Wcale nie wyglądał jak bohater, czy postać dobra. Bliżej było mu do tego czego nienawidził całym swoim sercem. Do lisiego demona, który również w eksplozji i gradzie kamieni pochował jego przyjaciół. O ironio losu.

  Ukryty tekst

[Arii]

43/X

Modlitwa
Misja B - Boukyaku Shinichi

---

Cała religijna otoczka trzymała się umysłu blondyna, który przyniósł wraz ze sobą tragedię do życia kapłana. Kolejny plan zaczął tworzyć się w jego głowie, ale reakcja nie była tak szybka. Widział od razu całkowitą przepaść między sobą a mężczyzną z przodu, który popędził w las. Gdy wypuścił kolibry te nie miały celu, ponieważ ten niezwykle szybko i zgrabnie przedostał się za gęstwinę pozostawionych drzew. Shinichi mógł tylko ugryźć się w wargę. Czuł ogromne zmęczenie, stracił na swoje twory ogromną ilość energii. Płuca ledwo nabierały powietrza i pozwalały mu odetchnąć. Po czole spływał pot. Postawił wszystko na jedną kartę a teraz mogło się to obrócić przeciwko niemu. Nasłuchiwał zewsząd jakiś dźwięków, ale ciężko było mu się skupić na tym przez skwierczenie ziemi, która wybuchnęła. Jedyne co zobaczył kątem oka to dziwny błysk z korony drzew dwa metry od niego. Nagle w jego kierunku leciała kosa! Miał mało czasu na reakcję a czas gonił i już wiedział, że jego przeciwnik zna jego pozycję. Prawdziwe starcie dopiero się zaczęło. A tego próbował uniknąć.

---

  Ukryty tekst

Dialogi:
Randomowie
Strażnik
Kazushi
Yunosuke

[Boukyaku Shinichi]

Serce zaczęło mocniej bić, domagające się tlenu ciało ledwo nadążało z nierównym oddechem. Ciało pozbawiane energii stawało się słabsze, lecz stan ten nie był obcy Shinichi'emu. Podczas bitwy o Kotei większość czasu spędził w jeszcze gorszym wymęczeniu. Pocieszały też pigułki leżące bezpiecznie w torbie, czekające tylko na to, aby posunąć ciało blondyna do granic możliwości. Chakra nie była problemem, a na pewno nie pierwszorzędnym, co innego jeśli chodziło o Kapłana złego bóstwa. Ranny, zaskoczony i pogrążony w rozpaczy był znacznie szybszy niż czteroskrzydłe kolibry. To oznaczało, że oszpecony blondyn nie był w stanie wygrać tego pojedynku. Ucieczka nie wchodziła w grę ze względu na różnice potencjału prędkości, walka oznaczała śmierć. Szczególnie w sytuacji walki z kimś nieśmiertelnym, kto może skończyć potyczkę zadając zaledwie jedną płytką ranę. Nie było co żywić złudnych nadziei, że Informator mógłby się mylić, w końcu w innym wypadku klan Nara nie najmowałby jego usług. Tyle treningów, doświadczeń i wyrzeczeń, które okazały się znaczyć zupełnie nic. Shinichi nie mógł konkurować z mocą zesłana przez samego boga, ani z znienawidzonymi demonami. W świecie nie ma sprawiedliwości. Śmierć ponoszą słabi, a własnie do nich zaliczał się Shinichi.
Początkowo blondyn chciał odwołać się do jakiegoś boskiego prawa, może wyłgać się z sytuacji, ale nie było miejsca na rozmowę. Ciężko nabierany oddech nie mógł zarówno pozwolić mówić jak i działać. Shinichi'ego czekała śmierć z rąk boskiego wybrańca, ale to nie oznaczało, że zamierzał odejść bez walki. Choćby miał gryźć, kopać, pluć i wrzeszczeć. Był niczym szczur w potrzasku. Błysnęła kosa, przeraźliwie blisko. Kapłan nie dość, że był wyraźnie szybszy to jeszcze potrafił być bezszelestny. Nie było czasu na formowanie czegokolwiek z gliny, musiał więc postawić na bezkształtne klony. Odskoczył w tył prostując swoje ręce i rzygając nimi białą substancją prosto w nadlatujący oręż. Dwa klony o formie płynnej, wręcz wyglądającej na nietrwałą miały sporo zalet. Po pierwsze łatwo było ich nie docenić, po drugie może same w sobie nie były szybie, ale szybszej techniki do wykonania Shinichi nie znał, a po trzecie mogły wchłonąć kosę w swoje ciało i zapewnić choć chwilowe wytchnienie od zagrożenia. Poza tym w okolicy krateru znajdowały się też dwa kolibry. Oba zawróciły, ale jeden z nich poleciał w szacowaną pozycję kapłana i eksplodował. Drugi miał za zadanie odnaleźć ramie Shinichi'ego i spocząć tam, póki nie nadarzy się okazaja do ataku.

  Ukryty tekst

[Arii]

45/X

Modlitwa
Misja B - Boukyaku Shinichi

---

Szybkość działania była najważniejsza i tego nie brakowało Shinichiemu. Widząc lecącą w jego stronę kosę od razu odskoczył i wypluł dwie kleista postaci, przez jedną kosa przeleciała i spowolniła dając wytniechnie blondynowi, który dalej planował. Nie widział samego kapłana, ale postanowił wycelować w możliwie najbliższą jego lokalizację, która była prawdopodobna. Kolibry jak za machnięciem czarodziejskiej różdżki zaczęły pędzić z nad krateru jeden doleciał do jego ramienia a drugi wybuchnął w wybranej lokalizacji. Chwilę wcześniej kosa zaczęła wracać. Dopiero teraz zauważył, że była przymocowana do jakiegoś łańcuchu. Wybuch był potężny, drzewa zachybotały się i wygięły prawie, że do ziemi. Czarny dym przysłonił dwa metry. A z jego końca wyleciał półnagi kapłan z poparzoną lewą ręką. Nie wyglądało to zbyt dobrze. Przeleciał przez teren i skupił wzrok, zimny i kalkulujący, na Shinichim. -Zabiłeś moich braci, którzy mnie chronili, abym mógł się zemścić... Zabiłeś moje kobiety. Przyszłe matki dzieci Jashina... I śmiesz się jeszcze sprzeciwiać?!- wykrzyknął przeraźliwie w jego stronę. Przez czarny dym przebiły się promienie słoneczne, oświetlając wychudzoną postać kapłana. Wszystko wyglądało, jakby sama boska opatrzność się nim zajmowała. Mężczyzna zamachnął się kosą i ułożył ją na swoim ramieniu. -Odpowiesz za swoje zbrodnie przeklęta maro. Odpowiesz za sprzeciwienie się Bogu! Odpowiesz za swoje zbrodnie!- krzyczał dalej w jego kierunku. Ale cały czas przyglądał się chłopakowi i jego ruchom. Co teraz zrobi blondyn widząc, jak sam bóg wstępuje na ziemskie padoły, aby pomóc swojemu dziecku?

---

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Dialogi:
Randomowie
Strażnik
Kazushi
Yunosuke