Osada Kusa

[Takashi]

"Coś tu śmierdzi"
Misja rangi C - Ookami
15/28

Ookami, wspinając się zgrabnie po kamiennych stopniach prowadzących na niewielkie wzniesienie, poprawił po raz ostatni torbę z narzędziami medycznymi na plecach. Pod nim rozciągała się cała osada, lecz on skoncentrował się na tym, co najważniejsze - na trzech domach, które w świetle jego dōjutsu ujawniły te same ciemne plamy na płucach swoich mieszkańców. Poprzez szybkie skanowanie architektury, koloru dachówek i ułożenia w ogródkach ziół zapamiętał ich lokalizacje i charakterystyczne rysy - stara studnia obok pierwszego, omszały płot przy drugim i łukowate okno strzelnicze przy trzecim. Te obrazy wypaliły mu się w pamięci równie wyraźnie, co znaki na płucach Haruhi.
Z każdym krokiem w stronę dużego budynku na północnym skraju wioski coraz bardziej wyczuwał napięcie - zarówno w powietrzu, jak i w sobie. Gdy zbliżył się wystarczająco, zatrzymał się za cieniem przypory ściany i ostrożnie wycelował wzrok w okno sali, gdzie jasno migotało światło lamp. Z odległości kilkunastu metrów dźwięki były jednak zdławione - żadne ucho, nawet wprawione w śledzeniu przeciwnika, nie usłyszy stąd wyraźnej rozmowy. Musiał podejść bliżej. Odsunął kilkanaście kropel wilgoci z mchu pod swoją stopą i śladem cieni dosunął się niemal pod samo okno. Zachowywał pełny profesjonalizm, jak najprawdziwszy ninja z krwi i kości. Lampion w środku oświetlał twarze czterech osób zgromadzonych przy prostym, dębowym stole. Co jakiś czas jedna z nich wstawała, by zaparzyć herbatę lub sprawdzić notatki. Z dość dużej odległości uchwycił wyrwane z kontekstu wypowiedzi.
- Mam już dość czekania, to trwa za długo! - to były słowa mężczyzny siedzącego na największym krześle, zdawał się być najważniejszą osobą w całym pomieszczeniu.
- Dwa tygodnie to rzeczywiście długi czas, musimy przejść do planu B. - powiedział inny, siedzący po jego prawej stronie.
Te zdania nosiły w sobie nutę frustracji i determinacji. Czy plan B oznaczał przejście do kolejnej fazy - leczenia, testów, czy może czegoś bardziej mrocznego? O czym w ogóle mogli dyskutować?
Nie usłyszał nic więcej. W jednej chwili do okna zbliżyła się piąta sylwetka. Gałka drzwi okiennych drgnęła, a pod sufitem zawisło jej odbicie. Cień bił od szyb i zdradził jego obecność. Nie miał już innego miejsca, by słuchać - to jedyne okno w tym pomieszczeniu. Miało on kilka sekund na podjęcie decyzji - zniknąć w cieniu, odskoczyć w bok, spróbować odwrócić uwagę, czy schować się zupełnie i wstrzymać oddech, licząc na to, że kolejna piąta osoba nie zdąży go dostrzec. Chociaż jeśli tamten zostanie w tym miejscu chwilę dłużej, na pewno go zauważy. Ułamki sekund chroniły Ookamiego od wykrycia.
Noc w Kusa okazała się być znacznie bardziej niebezpieczna niż poranne badanie przy studni. Trzeba było zdecydować, jak zareagować na nadciągający cień - czy rzucić się w dół skarpy i zniknąć w mroku, czy może podjąć ryzyko i spróbować wejść przez drzwi, by dowiedzieć się, co tak bardzo odstręczało mieszkańców od dalszej współpracy? Czas uciekał.

Legenda:
- Haruhi - staruszka
- Mężczyzna #1
- Mężczyzna #2

[Ookami]

Ułożenie było niefortunne. Nie słyszał najlepiej pomimo tego że podlazł blisko okna. O czym tak szeptali? Nieco go to irytowało. Zwłaszcza że po Kotei udało mu się trochę podpytać i wie co mniej więcej potrafią jego oczy, kiedy się je wytrenuje. Podsłuchiwanie na duże dystanse obecnie naprawdę by mu się przydało. Nie musiałby się wtedy z tym zbytnio męczyć. Kiedy już był blisko, zaczął słuchać i to co podsłuchał zdecydowanie zaczęło machać mu w głowie żółtą flagą. "Trwa za długo." "Dwa tygodnie." Był bardziej niż pewny, że chodziło o ową tajemniczą chorobę. Pytanie tylko czy podsłuchiwał sprawców, czy też osoby również zmartwione złym stanem wioski? Podejrzewał bardziej pierwszą opcję. W końcu określanie czegoś planem B zdecydowanie nie brzmiało najlepiej. A fakt, że dosłownie KAŻDY w tym domu wydawał się zdrowy niepokoił jeszcze bardziej i pokazywał że no, coś było na rzeczy.
Kiedy ktoś zaczął zbliżać się do okna, jego reakcja była natychmiastowa. Natychmiast i bezgłośnie osunął się w cień, by uniknąć potencjalnego wykrycia. Jeszcze sobie z nimi pogada, ale to już rano. Lepiej nie było dawać im znać, że ktoś zaczął węszyć. Kiedy udało mu się dostatecznie odsunąć, ponownie aktywował swoje dojutsu chcąc zajrzeć do środka. Może i nic nie podsłucha już w ten sposób, ale... mieli notatki. A z nich mógł wiele się dowiedzieć. A mógł oczywiście przeczytać je przez ścianę z nadzieją, że nie będzie to przepis na szczawiową czy inna, mało ważna rzecz. Jeśli okaże się zaś że będzie to coś obciążającego, będzie musiał po raz kolejny zachować się jak rasowy shinobi i włamać się do środka. Ale z tym będzie musiał zaczekać aż położą się spać. Może i potrafił się kamuflować i poruszać bezszelestnie, ale na nic mu się to nie zda jeśli spróbuje przeczesywać posiadłość, kiedy dosłownie każdy będzie na chodzie. No i podejrzewał też że jeśli te dokumenty będą jakkolwiek istotne, to pewnie zostaną gdzieś ukryte. Tak więc ponownie znalazł sobie miejsce i obserwował. Tak dokładnie jak tylko potrafił. Bo noc była długa, a on miał masę pracy do zrobienia. No, przynajmniej już miał pewność że nie będzie się ani lenić ani nudzić. Jak było trzeba, to los sam mu przynosił zajęcie.
Po ogarnięciu notatek zaczął się rozglądać za ewentualnymi drogami wejścia, z których mógłby skorzystać. No i oczywiście tym razem już oczu nie wyłączał. Jeśli będzie miał wejść do środka, to sferyczne widzenie oraz możliwość wykrywania żywych organizmów mogły być nieocenione.
Powinien też się zastanowić w jaki sposób wyleczyć tę chorobę, bądź truciznę. Chociaż miał wrażenie, że to o toksynę chodziło. Jeśli było tak jam myśli, to dobrze by było gdyby udało mu się zdobyć jej próbkę. Bo jeśli to studnia była zatruta, to wątpił by udało mu się z niej wyekstrahować frakcję trucizny na tyle czystą by opracować odtrutkę.

Chakra+Jutsu

105% -2% = 103%

Nazwa

Tsūjitegan: Reberu Di

Ranga

D

Pierwszy poziom rozwoju Tsūjitegana pozwala użytkownikowi na aktywowanie klanowego Doujutsu. Na czas jego działania oczy delikwenta tracą kolor i stają się szkarłatne, zyskując też swego rodzaju delikatną poświatę. Pozwalają one na osiąganie wzrokiem dużych dystansów, a także wykrywanie energii życiowej innych. Nie jest to wybitny poziom, ponieważ użytkownik potrafi określić jedynie, czy dana osoba jest wypoczęta lub zmęczona, czy odniosła jakieś rany i czy są one lekkie lub ciężkie. Ranmaru nie odróżni osoby martwej od tej znajdującej się na skraju śmierci. Na tym poziomie Kekkei Genkai użytkownik nie ma zdolności słyszenia na odległość.

Zasięg

W linii prostej

1500 metrów

Wokół siebie

30 metrów

Koszt Chakry E: 8% | D: 6% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: niezauważalne (1/2 podtrzymanie)

Bonusy

+10 Percepcji przy aktywowanym Tsūjiteganie

EQ

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Odznaka Ninja, Kabura na broń na prawym udzie, torba na lewym pośladku, Manierka

  Ukryty tekst

KP

  Ukryty tekst

[Takashi]

"Coś tu śmierdzi"
Misja rangi C - Ookami
17/28

Ukryty w cieniu ściany, Usui zareagował niemal odruchowo, gdy przy oknie zobaczył zbliżający się cień. Bezszelestnie odskoczył na bok i skrył się w mroku - dzięki biegłości w ukrywaniu się nikt nie zwrócił na niego uwagi. Równocześnie jednak utracił możliwość dalszego podsłuchu rozmów wewnątrz pomieszczenia, bo odległość i zamknięte okna uciszyły wszelkie dźwięki. Przynajmniej miał pewność, że nikt nie węszy za jego plecami.
Po chwili, gdy salę ogarnęła cisza, ponownie aktywował Tsūjitegan, tym razem by przejrzeć wszelkie dokumenty leżące na stole i w szufladach. Wśród notatek najcenniejszy okazał się plan osady - wyrysowane drogi, lokalizacja studni, domostw i najważniejszych budynków. Natrafił też na spis ludności, kilka zestawień importowanych produktów i zwykłe bazgroły, które dla medyka nie niosły już żadnych wskazówek. Nic o planie B, nic o truciznach czy alchemicznych recepturach - najwyraźniej ci, którzy prowadzili tę rozmowę, trzymali swoje sekrety na papierze nie w tym pokoju. O ile w ogóle były to sekrety.
Kiedy ostatni domownicy rozeszli się po sypialniach, Usui rozpoznał, że wszystkie wejścia są szczelnie zamknięte - drzwi frontowe i balkonowe zasunięto od wewnątrz, a okna pozostały cały czas zamknięte, nikt nawet nie wietrzył swojej sypialni. Jedynie w jednym pokoju dalej tliło się światło - postać mężczyzny w charakterystycznym mundurze przy oknie wyglądała, jakby pełniła wartę. Czy to strażnik? W zwykłym budynku mieszkalnym taka obecność budzi wątpliwości. Wyglądał tak, jakby był tam w konkretnym celu i na dodatek posiadał wyposażenie shinobiego - dwie kabury na udach, torbę na pośladku oraz katanę, której pochwa przymocowana była do pasa. Na pewno był ninją.
A może cała ta intryga to jedynie zbieg okoliczności? Może plan B wcale nie był planem trucia, a szczęśliwy spisek może okazać się... niczym? Może warto wrócić do źródła - zbadać domy, w których choroba faktycznie uderzyła, przesłuchać mieszkańców i dopiero na podstawie ich relacji wyciągać wnioski? Przedwczesne działania mogą kosztować więcej niż cierpliwe zbieranie faktów. Teraz to od Ookamiego zależało, czy spróbuje włamać się do budynku, czy wróci na chwilę do domów chorych, by zebrać więcej informacji? Musiałby w takim przypadku rzecz jasna przeczekać noc lub przespać się gdzieś, bo do świtu przecież jeszcze kilka dobrych godzin. Chłopak stanął przed trudną decyzją. Którą ścieżką podąży?

Legenda:
- Haruhi - staruszka
- Mężczyzna #1
- Mężczyzna #2

[Ookami]

Cóż... Plan miasta i spis ludności były ważne, ale za daleko było im do jakichkolwiek poważnych dowodów na temat tego że mieszkańcy dego też domostwa mogli coś kręcić. Byli podejrzani i zdecydowanie powinien mieć ich na oku, ale na chwilę obecną nie miał żadnych twardych dowodów, a nie zwykł rzucać oskarżeń na ślepo. Wolał mieć najpierw stuprocentową pewność. Nie znalazł nic wartego - pod względem informacji oczywiście - włamu, więc na chwilę obecną odrzucił ten pomysł. Jednak obecność strażnika nieco go zaalarmowała. Co miał tu robić wartownik? W domu mieszkalnym, w wiosce pośrodku niczego? No dobra, na granicy trzech regionów, ale nadal. Nie jest to miejsce, w którym ktokolwiek potrzebował strażnika. Zwłaszcza że ten miał przy sobie wyposażenie shinobi, więc nie był to byle rębajło z mieczem przy pasie. Dla bezpieczeństwa postanowił przyjrzeć się jego wyposażeniu. Zajrzeć do obu kabur i torby. Jeśli jakimś sposobem doszłoby do starcia między nimi, to poznanie zasobów potencjalnego przeciwnika mogło pomóc mu opracować plan i potencjalną wiedzę, na co powinien się przygotować. Zwłaszcza jeśli był w posiadaniu przedmiotów takich jak bum notki czy bombki świetlne. Nie żeby planował się z nim bić... Ale lepiej było być przygotowanym. Po skończonym przeszukaniu wyłączył dojutsu i odszedł od posiadłości zacierając za sobą potencjalne ślady.
Miał zamiar przeczekać do rana. Pani starszej nie chciał już niepokoić po nocy, więc wycofał się na obrzeża, by móc znaleźć sobie jakieś spore drzewo i solidną gałąź na której mógłby się zdrzemnąć i przeczekać do świtu. Nie pierwszy raz drzemał sobie w ten sposób. W końcu dokładnie za to się zabierał, kiedy pani starsza zasłabła zaraz przed Hageyamą. Kiedy tylko się obudził, a słońce wyglądało już zza horyzontu, postanowił zejść i ruszyć ku domostwom chorych osób. I w zależności od tego czy byli w środku bądź na zewnątrz podszedł bądź zapukał do drzwi. Jednak już niezależnie od tego przedstawił się tak samo. - Dzień dobry, przepraszam, że przeszkadzam. Jestem medykiem z Yokukage. Przybyłem zbadać was i chorobę, na którą ostatnio zapadliście. Bezpłatnie oczywiście. - Zapewnił jeszcze nie chcąc żeby wątpliwości na temat zapłaty miały odprawić go z kwitkiem. Co prawda już wcześniej nieco podglądał za pomocą dojutsu, ale nadal musiał zbadać ich manualnie tak jak zasady medycyny przykazały. Do zestawu miał jeszcze dodatkowe pytania. - Słyszałem że zaczęło się to około dwa tygodnie temu. Możecie mi powiedzieć czy zauważyliście wtedy coś nietypowego. Ktoś nowy się wprowadził? Woda w studni zaczęła dziwnie smakować? Naprawdę, cokolwiek. - Te dwa pytania mogły pozwolić mu nieco naprostować wiedzę jaką zyskał poprzedniej nocy.

Chakra

103% -1% = 102%
po odpoczynku znowu 107%

EQ

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Odznaka Ninja, Kabura na broń na prawym udzie, torba na lewym pośladku, Manierka

  Ukryty tekst

KP

  Ukryty tekst

[Takashi]

"Coś tu śmierdzi"
Misja rangi C - Ookami
19/28

Wczesnym rankiem, gdy pierwsze promienie słońca przebiły się przez liście i delikatne krople rosy skapnęły na policzek shinobiego, Ookami przebudził się wypoczęty na grubej gałęzi drzewa skrywającego obrzeża osady Kusa. Po nocnym czuwaniu i uważnej obserwacji wielkiego budynku na północy, w którym jego dōjutsu ujawniło jedynie standardowy arsenał przebywającego tam jegomościa - dziesiątki kunaiów, shurikenów i rozmaite notki, zupełnie niczym niewyróżniające wyposażenie każdego ninja - Usui odpuścił plan włamania, starannie zacierając ślady i schodząc na twardą, wilgotną ziemię. Teraz, gdy chakry miał w pełni odnowione, mógł przystąpić do badania tych osób, które dzień wcześniej zidentyfikował jako chore. Zszedł z drzewa, otrzepał strugę rosy z pleców i ruszył ku pierwszemu z domów, którego położenie zapamiętał według planu osady. Przed furtką, niemal całkowicie porośniętą miękkim mchem, zatrzymał się na chwilę, podziwiając zdradzieckie piękno zieleni kontrastującej z chropowatym drewnem płotu. Furtka skrzypnęła cicho, gdy zapukał w drzwi budynku. Po chwili otworzyło młode małżeństwo, oboje w wieku około trzydziestu lat, wyglądali na pełnych energii, choć oczy zdradzały im poranne znużenie. Co jakiś czas kasłali delikatnie, zasłaniając się dłońmi, bądź skrawkami ubioru.
- Tak, dzień dobry. - odezwała się kobieta z ciepłym uśmiechem. - Pani Haruhi była już u nas wcześniej i zapowiedziała, że ktoś może do nas przyjść właśnie w tej sprawie. Proszę wejść.
Weszli razem do przytulnej izby, gdzie na stole czekał dzbanek wody. Mężczyzna wstał i zaproponował jakiś napój w gościnnym geście.
- Może nalać panu coś do picia? Wody, herbaty?
Żona usiadła, spoglądając ciekawie na młodego medyka.
- Na czym będzie polegało to badanie?
Ookami mógł spokojnie opowiedzieć o całej procedurze - osłuchiwanie płuc, pomiar tętna, spojrzenie na błony śluzowe, a potem kilka pytań o przebieg choroby. Tak to chyba wyglądało, nieprawdaż? A zresztą, skąd mistrz gry miałby to wiedzieć, przecież medyk zna się na tym bardziej! Małżeństwo zgodnie zastosowało się do jego zaleceń - jeśli trzeba było odsłonić tors, zrobili to, usiedli wygodnie przy stole i nie zwlekali z oddychaniem według wytycznych lekarza. Po wszystkim Usui stwierdził, że nie wykrył niczego, czego nie widział u Haruhi - to samo ciemne, oleiste osadzenie na płucach i brak innych symptomów. Gdy przeszedł do pytań, pan domu zaczął odpowiadać.
- Nikt nowy się nie wprowadził, chociaż wie pan, jak to jest - jedni się wprowadzają, inni się wyprowadzają. Ostatnio to chyba nikt nowy się nie pojawił.
Żona uśmiechnęła się i skorygowała małżonka.
- No, poza panem Bunzō i jego synami, ale to było ponad miesiąc temu. Chyba ponad miesiąc temu.
Mąż pokiwał głową i przytaknął.
- Zdecydowanie ponad miesiąc temu. A czy woda zaczęła dziwnie smakować? No wie pan, zaczęła, ale o tej porze roku to zupełnie normalne. Mamy lato, woda latem smakuje inaczej.
W uszach bohatera z Yokukage zabrzmiały jednak wątpliwości - czy to rzeczywiście zwykłe sezonowe zmiany, czy też próba zatuszowania czegoś poważniejszego? Czy może odpowiedzi mieszkańców to jedynie bajki, w które sami chcą wierzyć? W tej chwili droga ku prawdzie prowadziła dalej.

Legenda:
- Haruhi - staruszka
- Mężczyzna #1
- Mężczyzna #2
- Chora małżonka
- Chory małżonek

[Ookami]

Kunaie i shurikeny niby nic specjalnego ale ich się spodziewał i nie obawiał. W zupełnym przeciwieństwie do notek, które potrafiły być albo śmiertelnie zabójcze albo chwilowo oślepić. Mimo wszystko każdy z przedmiotów dokładnie policzył, a numery zapisał gdzieś w pamięci. Jeśli miałoby dojść między nimi do jakiegokolwiek starcia, to wiedza o wyposażeniu przeciwnika się przyda. W końcu każda, nawet najmniejsza przewaga potrafiła przesądzić o wygranej. Nie był to jednak moment na to, by się tym martwić.
Musiał spać trochę dłużej niż zamierzał, albo to babcia była wyjątkowo żwawa o poranku, skoro już zdążyła obskoczyć sąsiadów i poinformować ich o tym, że medyk przybył do wioski. Niby dobrze, bo może cała masa mu się tu zleci na leczenie i będzie można ogarnąć jak największą ilość osób. Z drugiej strony JEŚLI tamte ważniaki kręcili coś nietęgiego, to taki medyk mógł im nieźle plany pokrzyżować. Znając życie jeśli coś knuli, to sami go znajdą. A on na chwilę obecną będzie mógł się zająć ludźmi.
-Dziękuję, ale nie trzeba. - Odmówił uprzejmie napitku. Wstępnie zakładał, że "to" było w miejscowej wodzie, więc lepiej było unikać jej picia. Z drugiej strony bogate ważniaki też musiały coś pić, a byli zdrowi. Mieli inne źródło? Z szybkich rozmyślań wyrwało go pytanie o badanie. - Nic skomplikowanego. Odsłucham płuc, zerknę w gardło, sprawdzę tętno. Potem zadam jeszcze kilka pytań. - Odparł łagodnie. W końcu nie było czego się bać. Wszystko było takie samo jak u starowinki i w sumie potwierdziło to, co widziały jego oczy zeszłej nocy. - Pan Bunzō i synowie? O, pewnie mieszkają w tym ładnym budynku, nieco większym od innych. Widziałem jak się przechadzałem w okolicy. Ogólnie wydawali się zdrowi, w przeciwieństwie do większości osób tutaj. - To że jako jedyni byli zdrowi oraz mówili coś o jakimś planie B, było właśnie najbardziej podejrzane i łączyło się ze sobą w niefajny sposób. Mimo wszystko musiał wyciągnąć od nich jak najwięcej informacji. Zwłaszcza że w słowach mężczyzny usłyszał zawachanie. - Prawda, ale nie przypominała znajomego mi smaku, kiedy jej wieczorem próbowałem. Wszyscy czerpiecie wodę z tej samej studni? Pan Bunzō i jego dzieci też? - Jeśli czerpali wodę ze studni, to musieli ją jakoś odtruwać bądź to nie była wina wody. Jeśli zaś czerpali ją z innego źródła, to byłoby to dla niego ogromną czerwoną flagą, że podejrzenia były słuszne. - Pytania mogą wydawać się nieco dziwne, ale pomogą mi ustalić skąd właściwie choroba się wzięła.
A i tak jeszcze z ciekawości. Ten Bunzō. Czym się zajmuje? Spore ma domostwo i jeszcze jakiegoś karka tam widziałem, więc pewnie jest majętny. - A nieszczęśliwe doświadczenie z dzieciństwa nauczyło go, że... Niektórzy kupcy to kurwie najgorszego sortu gorsze od dzikich, duchów, biju czy bóg wie czego jeszcze. Po głowie chodził mu jeszcze ten plan osady, który widział poprzedniej nocy. - I macie może w okolicy jakiegoś zielarza? Mniej więcej wiem jakie macie objawy, więc mogę spróbować przygotować na to jakieś lekarstwo. - Jeśli to była trucizna, to mógł złagodzić chociaż objawy póki nie dostanie w swoje łapy czystej frakcji by przygotować pełnoprawne antidotum. A jak usłyszy, że zielarzowi ostatnio się pogorszyło, zmarło czy coś podobnego... To normalnie wyjdzie na zewnątrz i zrobi fikołka. Hmm... W sumie te objawy... Dużo więcej sensu by miało gdyby palili czymś nietypowym. Miałoby to dużo więcej sensu niż zatruta woda. Poza tym... Cała wioska miałaby jarać? Nie... Ale mogłaby być wystawiona na dym. Na przykład kadzidła w kaplicy. Kaplica... Kaplica! - I jeszcze tak na koniec. Mieszkańcy wioski często może odwiedzają kaplice? Pojawiły się ostatnio może nowe kadzidła, inne niż do tej pory? - Możliwości było wiele, a on chciał zawęzić je do grupki tak małej jak tylko był w stanie. Pytań nie zadawał też w pośpiechu. Po każdym czekał na odpowiedź, którą zapisywał sobie w mentalnym notesie. Dosłownie rozwieszając w głowie karteczki, które łączył ze sobą linką. Sztuka dedukcji obca mu nie była. Klan Nara praktycznie go wychował, więc miał czas od nich podłapać intelektu i sposobu myślenia.

Chakra

103% -1% = 102%
po odpoczynku znowu 107%

EQ

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Odznaka Ninja, Kabura na broń na prawym udzie, torba na lewym pośladku, Manierka

  Ukryty tekst

KP

  Ukryty tekst