Osada Kusa

[Takashi]

"Coś tu śmierdzi"
Misja rangi C - Ookami
15/28

Ookami, wspinając się zgrabnie po kamiennych stopniach prowadzących na niewielkie wzniesienie, poprawił po raz ostatni torbę z narzędziami medycznymi na plecach. Pod nim rozciągała się cała osada, lecz on skoncentrował się na tym, co najważniejsze - na trzech domach, które w świetle jego dōjutsu ujawniły te same ciemne plamy na płucach swoich mieszkańców. Poprzez szybkie skanowanie architektury, koloru dachówek i ułożenia w ogródkach ziół zapamiętał ich lokalizacje i charakterystyczne rysy - stara studnia obok pierwszego, omszały płot przy drugim i łukowate okno strzelnicze przy trzecim. Te obrazy wypaliły mu się w pamięci równie wyraźnie, co znaki na płucach Haruhi.
Z każdym krokiem w stronę dużego budynku na północnym skraju wioski coraz bardziej wyczuwał napięcie - zarówno w powietrzu, jak i w sobie. Gdy zbliżył się wystarczająco, zatrzymał się za cieniem przypory ściany i ostrożnie wycelował wzrok w okno sali, gdzie jasno migotało światło lamp. Z odległości kilkunastu metrów dźwięki były jednak zdławione - żadne ucho, nawet wprawione w śledzeniu przeciwnika, nie usłyszy stąd wyraźnej rozmowy. Musiał podejść bliżej. Odsunął kilkanaście kropel wilgoci z mchu pod swoją stopą i śladem cieni dosunął się niemal pod samo okno. Zachowywał pełny profesjonalizm, jak najprawdziwszy ninja z krwi i kości. Lampion w środku oświetlał twarze czterech osób zgromadzonych przy prostym, dębowym stole. Co jakiś czas jedna z nich wstawała, by zaparzyć herbatę lub sprawdzić notatki. Z dość dużej odległości uchwycił wyrwane z kontekstu wypowiedzi.
- Mam już dość czekania, to trwa za długo! - to były słowa mężczyzny siedzącego na największym krześle, zdawał się być najważniejszą osobą w całym pomieszczeniu.
- Dwa tygodnie to rzeczywiście długi czas, musimy przejść do planu B. - powiedział inny, siedzący po jego prawej stronie.
Te zdania nosiły w sobie nutę frustracji i determinacji. Czy plan B oznaczał przejście do kolejnej fazy - leczenia, testów, czy może czegoś bardziej mrocznego? O czym w ogóle mogli dyskutować?
Nie usłyszał nic więcej. W jednej chwili do okna zbliżyła się piąta sylwetka. Gałka drzwi okiennych drgnęła, a pod sufitem zawisło jej odbicie. Cień bił od szyb i zdradził jego obecność. Nie miał już innego miejsca, by słuchać - to jedyne okno w tym pomieszczeniu. Miało on kilka sekund na podjęcie decyzji - zniknąć w cieniu, odskoczyć w bok, spróbować odwrócić uwagę, czy schować się zupełnie i wstrzymać oddech, licząc na to, że kolejna piąta osoba nie zdąży go dostrzec. Chociaż jeśli tamten zostanie w tym miejscu chwilę dłużej, na pewno go zauważy. Ułamki sekund chroniły Ookamiego od wykrycia.
Noc w Kusa okazała się być znacznie bardziej niebezpieczna niż poranne badanie przy studni. Trzeba było zdecydować, jak zareagować na nadciągający cień - czy rzucić się w dół skarpy i zniknąć w mroku, czy może podjąć ryzyko i spróbować wejść przez drzwi, by dowiedzieć się, co tak bardzo odstręczało mieszkańców od dalszej współpracy? Czas uciekał.

Legenda:
- Haruhi - staruszka
- Mężczyzna #1
- Mężczyzna #2

[Ookami]

Ułożenie było niefortunne. Nie słyszał najlepiej pomimo tego że podlazł blisko okna. O czym tak szeptali? Nieco go to irytowało. Zwłaszcza że po Kotei udało mu się trochę podpytać i wie co mniej więcej potrafią jego oczy, kiedy się je wytrenuje. Podsłuchiwanie na duże dystanse obecnie naprawdę by mu się przydało. Nie musiałby się wtedy z tym zbytnio męczyć. Kiedy już był blisko, zaczął słuchać i to co podsłuchał zdecydowanie zaczęło machać mu w głowie żółtą flagą. "Trwa za długo." "Dwa tygodnie." Był bardziej niż pewny, że chodziło o ową tajemniczą chorobę. Pytanie tylko czy podsłuchiwał sprawców, czy też osoby również zmartwione złym stanem wioski? Podejrzewał bardziej pierwszą opcję. W końcu określanie czegoś planem B zdecydowanie nie brzmiało najlepiej. A fakt, że dosłownie KAŻDY w tym domu wydawał się zdrowy niepokoił jeszcze bardziej i pokazywał że no, coś było na rzeczy.
Kiedy ktoś zaczął zbliżać się do okna, jego reakcja była natychmiastowa. Natychmiast i bezgłośnie osunął się w cień, by uniknąć potencjalnego wykrycia. Jeszcze sobie z nimi pogada, ale to już rano. Lepiej nie było dawać im znać, że ktoś zaczął węszyć. Kiedy udało mu się dostatecznie odsunąć, ponownie aktywował swoje dojutsu chcąc zajrzeć do środka. Może i nic nie podsłucha już w ten sposób, ale... mieli notatki. A z nich mógł wiele się dowiedzieć. A mógł oczywiście przeczytać je przez ścianę z nadzieją, że nie będzie to przepis na szczawiową czy inna, mało ważna rzecz. Jeśli okaże się zaś że będzie to coś obciążającego, będzie musiał po raz kolejny zachować się jak rasowy shinobi i włamać się do środka. Ale z tym będzie musiał zaczekać aż położą się spać. Może i potrafił się kamuflować i poruszać bezszelestnie, ale na nic mu się to nie zda jeśli spróbuje przeczesywać posiadłość, kiedy dosłownie każdy będzie na chodzie. No i podejrzewał też że jeśli te dokumenty będą jakkolwiek istotne, to pewnie zostaną gdzieś ukryte. Tak więc ponownie znalazł sobie miejsce i obserwował. Tak dokładnie jak tylko potrafił. Bo noc była długa, a on miał masę pracy do zrobienia. No, przynajmniej już miał pewność że nie będzie się ani lenić ani nudzić. Jak było trzeba, to los sam mu przynosił zajęcie.
Po ogarnięciu notatek zaczął się rozglądać za ewentualnymi drogami wejścia, z których mógłby skorzystać. No i oczywiście tym razem już oczu nie wyłączał. Jeśli będzie miał wejść do środka, to sferyczne widzenie oraz możliwość wykrywania żywych organizmów mogły być nieocenione.
Powinien też się zastanowić w jaki sposób wyleczyć tę chorobę, bądź truciznę. Chociaż miał wrażenie, że to o toksynę chodziło. Jeśli było tak jam myśli, to dobrze by było gdyby udało mu się zdobyć jej próbkę. Bo jeśli to studnia była zatruta, to wątpił by udało mu się z niej wyekstrahować frakcję trucizny na tyle czystą by opracować odtrutkę.

Chakra+Jutsu

105% -2% = 103%

Nazwa

Tsūjitegan: Reberu Di

Ranga

D

Pierwszy poziom rozwoju Tsūjitegana pozwala użytkownikowi na aktywowanie klanowego Doujutsu. Na czas jego działania oczy delikwenta tracą kolor i stają się szkarłatne, zyskując też swego rodzaju delikatną poświatę. Pozwalają one na osiąganie wzrokiem dużych dystansów, a także wykrywanie energii życiowej innych. Nie jest to wybitny poziom, ponieważ użytkownik potrafi określić jedynie, czy dana osoba jest wypoczęta lub zmęczona, czy odniosła jakieś rany i czy są one lekkie lub ciężkie. Ranmaru nie odróżni osoby martwej od tej znajdującej się na skraju śmierci. Na tym poziomie Kekkei Genkai użytkownik nie ma zdolności słyszenia na odległość.

Zasięg

W linii prostej

1500 metrów

Wokół siebie

30 metrów

Koszt Chakry E: 8% | D: 6% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: niezauważalne (1/2 podtrzymanie)

Bonusy

+10 Percepcji przy aktywowanym Tsūjiteganie

EQ

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Odznaka Ninja, Kabura na broń na prawym udzie, torba na lewym pośladku, Manierka

  Ukryty tekst

KP

  Ukryty tekst