Szpital

[Sayona Kidori]

Aż Kogo! Jej oczy przez moment zrobiły się aż okrągłe, bo naprawdę, mężczyzna nie wyglądał ani nie zachowywał jak ktoś postawiony tak wysoko. No i skoro on jest Kogo, a był, zdawało się Sayonie, przecież podwładnym generała. To jaką rangę miał Keiji? Ciężko to było objąć rozumkiem tak szybko. Pokiwała głową, choć w głowie nieco jej to zgrzytało. Czemu wcześniej nie miała takiego przełożonego, skoro każdy Doko go ma? Przecież nie została kunoichi wczoraj! Może wcześniej była aż tak słaba, by ją ignorować? Przykra to była nieco myśl, ale co na to mogła poradzić? No już chyba nic w tym momencie.
Czekała aż Kogane zapozna się z treścią zwoju, za plecami niecierpliwie zaciskając dłonie. Przygryzła delikatnie dolną wargę, zastanawiając się z czym się zapoznaje, gdy usłyszała jego komentarz. Umie to i to..? Czyli zwój traktował o niej? Przełknęła ślinę, starając się nie okazywać narastających emocji.
- Medyczne..? Nigdy się ich nie uczyłam, ale.. Są bardzo potrzebne - odpowiedziała na nieco nietypowe pytanie od przełożonego. No bo co mogła sądzić o technikach medycznych, nie znając się na nich zbytnio? Wiedziała, że osoby znające się na takich jutsu pracują w szpitalu, pomagają dużej ilości osób.. No i są osobami zaufania, nie? Sytuacja rozjaśniła się dopiero gdy Kogane przeszedł do sedna sprawy. Rzeczywiście, sprawa przestawiała się nieciekawie. Lekarz babrający się w jakiś podejrzanych technikach, na które krzywo się patrzy.. To było niewygodne zarówno dla szpitala jak i dla władz. No i oczywiście, sama lekarka na pewno też nie będzie współpracować. Zadanie.. Wydawało się trudne, ale na pewno nie zamierzała rezygnować z zdania.
- Oczywiście, ani słowa! - zagwarantowała poważnie na jego słowa. Ich rozmowę przerwało jednak pukanie do drzwi, a głowa Sayony odwróciła się błyskawicznie jak nakręcona, obserwując nowego przybysza. Wydawał się zwyczajny, ale przecież przy shinobich pozory myliły.. Ale na pewno by się zadawał do zadań szpiegowskich, jego twarz ciężko było zapamiętać. Odwzajemniła uśmiech, również kłaniając się chłopakowi. Zaraz ruszyła do drzwi, widząc, że i Kogane się tam kieruje. Srebrny medal oznaczał jedno, mężczyzna nie należał od urodzenia do klanu, był swojego rodzaju najemnikiem. Tym bardziej jego wysoka ranga była imponująca.
- Chyba nie mam pytań.. Może tylko gdzie mam szukać tej skrzyni w szpitalu mniej więcej? To jest duży budynek - zapytała, nim wyszła. Szpital był za duży by bez żadnej wskazówki szukać pojedynczej skrzyni z dokumentami, których w szpitalu musiało być przecież mnóstwo. Po usłyszeniu opinii ruszyła prosto w stronę szpitala, zastanawiając się w jaki sposób najlepiej będzie zinfiltrować szpital. Już miała kilka pomysłów na to, jednak dokładny plan musiała dopasować do odpowiedzi Kogane..

[Jun]

Misja Rangi - D - 7/15

---

- Rok 389 - Lato -
- Sayona -
- Hayashimura -
- Sztuki Zakazane -

---

" Zadanie " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=qFoSl1a ... ex=19&t=0s[/youtube] No tak, był Kogo, Generał mógł być natomiast kimś więcej, choć kto wie - może oboje posiadali ten sam stopień, tylko zajmowali się nieco innymi wydziałami? To była jedna z wielu opcji jakie były w tej kwestii możliwe. Równie dobrze mogli być tego samego stopnia, a Kogane okazywał Keijiemu część szacunku ze względu na wiek, tudzież staż. Jedno było pewne. Były to wysoko postawione osoby mogące mieć wpływ na przyszłość rodu. Wspólnie ustaliliście, że sprawa ta nie wychodzi poza ten gabinet, to sobie wyjaśniliście i wasza rozmowa, a raczej wydanie rozkazów przebiegało dalej. W pewien sposób Kogane lekko unosił brew widząc twój przesadny entuzjazm. Nie komentował go jednakże. Możliwe, że coś już sobie w głowie zapisał, ale nic ponad to. Co do jego medalu - opcji również było wiele. Złote medale identyfikowały głównie członków znaczących rodzin i tych którzy posiadali "to coś", kontrolę drewna. On - jak sama słusznie stwierdziłaś, był albo najemnikiem, albo nie posiadał tego daru. Czy jednak czyniło go to w jakiś sposób gorszym? Patrząc z perspektywy Senju - bardzo możliwe.

Nim rozstaliście się przed gabinetem miałaś pytanie - istotne zresztą. Nie wiedziałaś gdzie szukać rzeczy należących do Utary. To była kwestia której można było samemu poświęcić chwilę czasu, ale nie było niczego złego w zadaniu pytania - każdemu zależało tutaj na czasie. – Na twoim miejscu sprawdziłbym jej gabinet, albo szatnię. — Pozostało ci ustalić gdzie znajdowały się obydwa pomieszczenia, oraz gdzie znajdowały się rzeczy do tamtej kobiety należące - no i znaleźć coś, bo pozostawała kwestia - co jeżeli nie uda ci się znaleźć niczego? Miałaś trochę rzeczy do zrobienia, a sam Kogane zniknął wraz z chłopakiem. Ty również zniknęłaś przed wejściem. Minęłaś obydwoje jeszcze przed opuszczeniem budynku.

Droga do szpitala minęła ci szybko. W głowie było sporo myśli rozważających jak zabrać się za tą sprawę, jak rozwiązać ten problem. No i oczywiście - co jeśli to nie wypali, albo nie uda ci się znaleźć sposobu na otwarcie skrzyni, albo szafki, gorzej jeśli zostaniesz złapana... Nie mniej po chwili rozważania - wiedziałaś o jaką kobietę mu chodzi, nie tylko to czym się zajmowała, ale widziałaś ją kiedyś przynajmniej raz, albo dwa. Utara zajmowała się w dużej mierze badaniami nad efektami trucizn na ludzi, oraz ich ciała - tworzyła między innymi odtrutki. Nie raz zdarzyło się, że ktoś w lesie zatruł się przez kontakt z jakąś rośliną, przy bardziej poważnych przypadkach wołali ją - zwłaszcza gdy ktoś wracał po misji z raną która nosiła ślady użycia trucizny. To było dosyć powszechna wiedza którą można było zasłyszeć, czy to w plotkach, czy z rozmów przy obiedzie. Pozostawało pytanie - czy rzeczywiście poszła o krok dalej?

Weszłaś do szpitala. Był to budynek mający dwie kondygnacje. Na dole, niedaleko wejścia znajdowała się recepcja. Gdzieś w okolicy znajdowało się również wejście do szatni. Oddzielnej dla pracujących tutaj kobiet i mężczyzn. Reszta parteru to sale operacyjne, znajdujące się na końcach wszelkich korytarzy. Tutaj znajdowało się również skrzydło alchemiczne, gdzie pracowali tutejsi "toksykolodzy", medycy specjalizujący się w truciznach, oraz ich zwalczaniu. Swoiste laboratorium, była to raczej sekcja zamknięta dla prostych ludzi. Ty jednak byłaś Shinobi, prawda? Wciąż tylko doko, ale... To lepsze niż nic. Dopiero na drugim piętrze znajdowały się sale gdzie przebywali ludzie po, albo przed operacjami. To właśnie na tym piętrze znajdowało się skrzydło z gabinetami poszczególnych lekarzy, oraz specjalistów. Nie każdy posiadał własny gabinet. Na każdych drzwiach do gabinetów były plakietki, ze specjalnością, oraz imieniem, ewentualnie nazwiskiem danego pracownika. Gdzieś tam był również pokój socjalny, oraz najważniejszy ze wszystkich pokoi - pokój sprzątaczy, tam trzymali swój wszelaki sprzęt, oraz inne przybory do czyszczenia, podobnież tam spędzali czas jeśli akurat nie pracowali. Gdzieś też było pomieszczenie zajmowane przez dyrektora placówki. A co do ludzi - była godzina pierwsza z minutami. Nie brakowało zarówno pacjentów jak i pracowników którzy zwyczajnie pracowali - taka to była godzina, szczytu - można rzec.

Dla sprawdzającego:

  Ukryty tekst

Utara
Arakan
Kogane
Kejii

[Sayona Kidori]

Gabinet i szatnia, to były z pewnością dobre ślady. Podziękowała za wskazówki i pośpieszyła wykonać zadanie, prosto do szpitala. W międzyczasie klarował się jej pomysł jak dostać się do środka bez wzbudzania podejrzeń i jak się po szpitalu poruszać nie wywołując poruszenia. Mniej więcej znała rozkład pomieszczeń, w końcu szpital zdarzało się jej odwiedzać, nie była to wiedza tajemna.. Jak i kojarzyła z wyglądu podejrzewaną lekarkę, nawet jeśli kojarzyła ją dość pozytywnie, jako osobę pomagającą w najcięższych przypadkach otruć i zatruć. Jako osoba znająca się na alchemii, może akurat zaczęła się interesować truciznami albo innymi podłymi sztuczkami? Można by powiedzieć, że pół zadania wykonane.
Po dotarciu do szpitala ruszyła szybkim krokiem na górę, na piętro. Przeszła korytarzem, sprawdzając podpisane gabinety, by upewnić się czy któryś z nich nie będzie podpisany imieniem lekarki, jednak był to dopiero wstęp. Kolejnym krokiem, już właściwym, było znalezienie pokoju sprzątaczy, zajrzała do środka, by zajrzeć czy ktoś tam jest. Jeśli owszem, zamierzała się uśmiechnąć do tych osób.
- Dzień dobry, ja do pomocy w sprzątaniu! - zagadnęła wesoło, licząc na to, że przy tej pracy znajdzie się okazja do pomyszkowania w różnych miejscach. Ale jeśli nikogo nie było, to tym lepiej! Zamierzała się uzbroić w zestaw do sprzątania, uniform.. No i przede wszystkim poszukać kluczy. W końcu osoby sprzątające zazwyczaj mają ich komplet i gdzieś je muszą przechowywać, prawda? Z wiadrem, mopem, w odpowiednim ubraniu i - przy odrobinie szczęścia - z kluczami, ruszyła na podbój szpitala, zaczynając od gabinetu lekarki.

[Jun]

Misja Rangi - D - 9/15

---

- Rok 389 - Lato -
- Sayona -
- Hayashimura -
- Sztuki Zakazane -

---

" Zadanie " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=qFoSl1a ... ex=19&t=0s[/youtube] Szpital wcale nie był mały. Doskonale wiedziałaś, że gdzieś tutaj znajdziesz rozwiązanie potencjalnych problemów jakie rzucała ci pod nogi misja zlecona przez Kogane. Nie była ona też zwyczajna, oficjalny rozkaz został wydany tylko tobie, nic nie było na piśmie, co sugerowało, że w razie kłopotów - to masz kłopoty i tyle. Byłaś jednak na tyle sprawa by raczej ich uniknąć, lub wykaraskać się z takiej kabały. Twoim pierwszym celem było rozpoznanie terenu - gabinetów było kilka, znajdowały się na nich plakietki z różnymi nazwiskami. Odnalazłaś też ten którego poszukiwałaś. Podpisany imieniem Utary. Znajdował się niemal po drugiej stronie całego holu od pomieszczenia wykorzystywanego przez konserwatorów powierzchni płaskich, oraz wielu innych zdolności. Bo sprzątacze nie tylko sprzątali, byli swoistymi złotymi rączkami od pierdółek w jakich należało pomóc - nie wszyscy oczywiście, bo nie każdy potrafił babrać się we wszystkim. Była to jednak cecha bardzo doceniana. Udało ci się odnaleźć ich pomieszczenie.

Zajrzałaś do środka - dostrzegłaś pokój który można było określić kilkoma słowami - " Pałac cesarza to, to nie był ". Mogło cię jednak zaskoczyć to, że pomieszczenie było dość obszerne i zadbane. Po jednej stronie stały regały z różnymi przyborami i produktami do czyszczenia - głównie naturalnymi. Zdarzały się też inne, opisane jako wyroby tutejszych alchemików, stworzone w wolnej chwili. Po drugiej stronie przesiadywali akurat dwaj osobnicy. Jeden młody, drugi w średnim wieku. Ten pierwszy nie wyglądał na typowego sprzątacza, bardziej na kogoś w twoim rodzaju - bardziej wolnego osobnika - Ten drugi natomiast samą aurą swojej obecności mówił wyraźnie " tak, ja tutaj pracuje " No i akurat siedział grzebiąc w swojej torbie, widziałaś jak wyciąga onigiri i zaczyna je jeść. Zaskoczyłaś obydwu – Yyy... Przerwę mamy — Powiedział starszy spoglądając na swojego młodego towarzysza. Przez moment spoglądali na siebie, aż w końcu młodszy powiedział – Myślałem, że będę sam — Wzruszył ramionami, ale zaraz się uśmiechnął. Mieć dziewczynę do towarzystwa, a nie mieć to jednak różnica, zwłaszcza tak entuzjastycznie nastawioną do wszystkiego – Um... No dobra, dobra. Chyba wszystko się zgadza. Nie dostałem jeszcze papierów, ale jakieś opóźnienie mamy, ten się zarzekał, że dziś jest jego pierwszy dzień. No w takim razie... Taki-san, pokaż jej co i jak. Tak jak ci pokazywałem — Mężczyzna wrócił do jedzenia onigiri, sam podał chłopakowi pewne klucze. Ten od razu popędził na drugi koniec pomieszczenia i skinął na ciebie. Otworzył dużą szafkę która tam stała. W środku znajdowały się różnego rodzaju kitle i inne stroje które wykorzystywano do czyszczenia. Gdzieś tam też leżał stos szmatek. – Wypada mi się przedstawić. jestem Taki, a ty? — No i chłopak podał ci kilka rzeczy. Rękawiczki, a między innymi zupełnie opcjonalną chustę na głowę. Wskazał ci kitle i kazał sobie wybrać jakiś. Nie chciał dobierać pod ciebie rozmiaru, nie mniej wskazał na te, które wydawały mu się " na oko " odpowiednie. Gdy ty wybierałaś co miałaś do wzięcia Taki odwrócił się i zaczął wypełniać jakąś listę. – Wypełnię ci te głupotki, tylko się podpiszesz i przeczytasz, w porządku? — Uśmiechnął się szeroko. Starszy się wami nie przejmował - miał przerwę i jadł drugie śniadanie. No ale właśnie, co widziałaś jeszcze w szafce? No tak się składało, że widziałaś tam jakiś luźny pęk kluczy... Nikt nie patrzył, facet jadł, drugi wypełniał papiery. Nie było opcji byś nie podała im swojego imienia - musiał mieć to na papierze, kwestia czy przedstawiłaś się jak zapytał za pierwszym, czy potencjalnym drugim razem. – Robiłaś już tak kiedyś w szpitalu? Trochę się to różni od pracy w domu — Mówił, chcąc wyraźnie zgrywać nieco bardziej doświadczonego, mimo tego, że przed chwilą wyszło jak na dłoni, że też jest tutaj swój pierwszy dzień, a raczej kilka godzin co najwyżej.

Kim rzeczywiście był Taki? A no chłopakiem którego nie znałaś. Widziałaś go teraz pierwszy raz, ubrany w szatę sprzątacza, poruszał się i gestykulował nie jak zwyczajny mieszkaniec osady, a jak ktoś kto potrafił nie jedno. Może tyle co ty? Może więcej? Chłopak może siedemnaście, albo osiemnaście lat. Zjawiskowe złoto-brązowe oczy, chociaż dla ciebie nie tak bardzo, widziałaś podobne, lecz jaśniejsze, gdy jeden chłopak wychodził z pokoju generała. Ten jednak nie miał białych włosów, a brązowe, nieco nieokiełznane. Możliwe, że zamierzenie takie nosił. W pewien sposób dodawały mu drobnego nierozgarnięcia, ale było w tym coś miłego.

Dla sprawdzającego:

  Ukryty tekst

Taki
Utara
Arakan
Kogane
Kejii

[Sayona Kidori]

Czy to, że kogoś znalazła w tym pokoju to był szczęście czy pech? Ciężko było to jej ocenić w ty momencie, ale na pewno można było wyciągnąć z tego jakieś plusy. Uśmiechneła się do obydwu szeroko, nie przejmując się ich zaskoczeniem. Odważnie weszła do środka, kłaniając się energicznie. Odrzuciła wolne kosmyki włosów na plecy, przyglądając się chłopakowi. To było nietypowe, by taki młody i na oko sprawny i ładny chłopak zgłaszał się do pracy w szpitalu. I to do tego w tym samym dniu co ona i też bez żadnego papierka ani zapowiedzi. Czyżby.. Generał wysłał dwie osoby do tej samej sprawy? Jakieś nieporozumienie w siedzibie? Czy po prostu przypadek?
- Dziękuję bardzo, już idę! - skłoniła głową, szybkim krokiem podchodząc do chłopaka, dotrzymując mu kroku. Wyszczerzyła ząbki na jego powitanie, odpowiadając bez żadnego zawahania.
- Nazywam się Sayona! Miło mi poznać, bałam się, że będę sama pierwszego dnia, dobrze, że ktoś zaczyna ze mną. Przynajmniej nie będzie mi głupio zadawać pytań! No i oczywiście... - tu nieco zniżyła głos i nachyliła się do niego konspiracyjnie - ...miło, że jest tu ktoś w moim wieku - wyprosotwała się, puszczajac chłopakowi oczko. Zaczęła przeglądać kitle, patrząc co tam ciekawego mają.
- Ooooh, jesteś bardzo miły, dziękuję! - powiedziała do niego na propozycję wypełnienia papierów. Przeglądając ubrania nie było opcji by przeoczyła czegoś, co właśnie szukała - to znaczy kluczy. Upewniła się tylko, czy oboje są zajęci i przy wyjmowaniu kitla sięgnęła przy okazji po klucze. Zacisnęła je mocno w dłoni, by nie zabrzęczały, po czym przy wkładaniu ręki do rękawi, drugą dłunią schowała klucze do torby. Założyła porządnie ubranie robocze, poprawiła na sobie i wyciągnęła włosy energicznie.
- Niee, pierwszy raz! - odpowiedziała mu natychmiast, zakładajac rękawiczki, a potem zawiązując chustę na głowie - I jak sądzisz? - zapytała wesoło, pokazując się chłopakowi w pełnym rynsztunku. Była całkiem zadowolona z postępu jak na razie, więc zastanawiała się, czy warto iść za ciosem czy raczej poczekać na okazje. Postanowiła jednak zaryzykować.
- Eeemm.. A macie tu gdzieś łazienkę? - rzuciła niepewnie, rzucając spojrzenia na jednego to drugiego. W końcu to była doskonała okazja by się poszwędać.

[Jun]

Misja Rangi - D - 11/15

---

- Rok 389 - Lato -
- Sayona -
- Hayashimura -
- Sztuki Zakazane -

---

" Zadanie " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=qFoSl1a ... ex=19&t=0s[/youtube] Grunt to myśleć pozytywnie i potrafić znaleźć rozwiązanie z każdej sytuacji. Miałaś obawy - że może nie jesteś jedyną wysłaną do tej misji, taka mogła być prawda, ale mogła być też inna - co jeśli ten ktoś miał ci przeszkodzić? A co jeżeli miał sprawdzić jak sobie poradzisz? Wszystko to mogło być przecież jedną wielką farsą - testem, który miałaś przejść, lecz nikt nie raczył cię poinformować - utrzymując cię w niewiedzy... Niezależnie co było prawdą - nie mogłaś od tak powiedzieć mu po co tutaj jesteś. Zwinęłaś klucze bez większych trudności, upchnęłaś je gdzie trzeba. A co do zachowania pozostałych? Nie trzeba chyba mówić, że twoje przyjazne nastawienie po prostu im odpowiadało. – Sądzę, że ci pasuje — Stwierdził po sekundzie zastanowienia, po przyjrzeniu się tobie, gotowej i zwartej do pracy. Z jednej strony mogło to zostać potraktowane jako komplement, raczej to miał na myśli, ale z drugiej, jaki shinobi, tudzież kunoichi, chciałaby zostać zrównana do sprzątaczki? Na pewno doceniłby to nie jeden szpieg.

Szybko znalazłaś powód by jak najszybciej zniknąć. Przynajmniej jeśli chodzi o zniknięcie z oczu Takiemu który chciał cię oprowadzić i pokazać ci kilka sztuczek. – Nooo, jest tutaj. Poczekaj moment... — Podrapał się po głowie po czym zerknął w kierunku swojego jedzącego towarzysza - Gdzie jest łazienka? — Był nieco zakłopotany tym, że odbijał piłeczkę w stronę trzeciej osoby, ale jedzący mężczyzna tylko się na niego poważnie popatrzył – Na końcu każdego korytarza na parterze, we wnęce. Zobaczysz. — Lekko się uśmiechnął do swojego senpaia, złożył ręcę i podziękował wraz z ukłonem – Bardzo dziękuję Nisshio-dono — Wtedy też odwrócił się do ciebie, wychodziliście z pomieszczenia jakoś razem – No, tak jak powiedział, jest na końcu korytarza na parterze. Chyba znajdziesz... Nie chciałbym za tobą łazić więc... Poczekam w pokoju z kanapą aż przyjdziesz. — Nieco kłopotliwie się uśmiechnął, zgarnął swoje rzeczy i powoli zaczął udawać się do pokoju socjalnego, gdzie można było odpocząć, na pewno licząc, że zaraz się pojawisz. Ruszyłaś zatem do łazienki, wiedziałaś gdzie się znajdowała. Ale czy faktycznie twoje kroki tam cię pokierowały? Szwendając się po holu na pierwszym piętrze, dostrzegałaś gabinet Utary. Widziałaś jak kobieta której imię znajdowało się na plakietce na drzwiach, wchodzi do środka. Na samym holu kręciło się trochę ludzi - standardowy, dzień w szpitalu w godzinie szczytu.

Dla sprawdzającego:

  Ukryty tekst

Nisshio
Taki
Utara
Arakan
Kogane
Kejii

[Sayona Kidori]

Rozmyślanie teraz kim jest ten chłopak i dlaczego tu jest mijało się z celem. Ona miała swoje zadanie, on prawdopodobnie swoje, może z nią związane, a może nie, ale najlepiej będzie, jak nie będą sobie nawzajem przeszkadzać. Taki wydawał się być sympatyczny, więc może nie będzie sprawiał zadnego problemu? W każdym razie, kolejna część zadania została wykonana! Z kluczami miała dostęp do większości, jak nie wszystkich pomieszczeń, a to znacznie ułatwiało. Uśmiechnęła się szeroko na ten "komplement" od Taki, postanawiając nie zastanawiać się głębiej nad tym co miał na myśli mówiąc, że strój sprzątaczki jej pasuje. Okazywało się przy okazji, że jej charakter jednak nie jest przeszkodą przy takim szpiegowskim zadaniu. Wręcz przeciwnie, wszyscy przez to zdawali się jej nie podejrzewać! Nawet gdy chciała się zmyć przy pierwszej okazji, to Taka nadal był bardzo pomocny. Mimo iż nie wiedział gdzie jest łazienka, to zamiast się wykpić sam postanowił zapytać. Ukłoniła się grzecznie zarówno niemu jak i starszemu mężczyźnie.
- Dziekuję za informację! - następnie udała się w kierunku drzwi. Taki poszedł w kierunku pokoju socjalnego, a Sayona rozglądała się po korytarzu. Zauważyła, że lekarka akurat wchodzi do gabinetu, to utrudniało zadanie. Ale to nic, mogła przecież zająć się sprawdzeniem drugiego miejsca. Może nawet lepiej, bo toalety też były na parterze, będzie to wyglądało bardziej prawdopodobnie, a tak pójdzie do szatni, by sprawdzić szafkę lekarki. Udała się więc na dół, do szatni, tak sprawdziła czy drzwi są otwarte, a jak nie, to który z kluczy tam pasuje. Potem musiała znaleźć szafkę lekarki, miała nadzieję, że te są podpisane, bo inaczej będzie miała problem. Przy okazji musiała sprawdzić, czy nikogo tam nie ma. Ale jeśli zidentyfikowała szafkę, to był kolejny problem. Sprawdziła, czy któryś z kluczy nie pasuje, ale trochę w to watpliła, w końcu to były prywatne miejsca. Musiała więc wtedy naginastygować umysłowo, ale w końcu wpadła na pomysł, jak "otworzyć" zamek. Wyjęła shuriken i kunai, włożyła shuriken w zamek, do tego zrobiła zamach.. I z całej siły uderzyła kunaiem i shuriken, by zniszczyć zamek i otworzyć szafkę i kolejny raz, jak się nie uda. I nawet poprawi nogą! Potem pozostanie przeszukanie szafki..
I nawet miała pomysł co zrobić jeśli nie znajdzie w niej tego, czego szuka! Wtedy zamierzała wrócić na górę i pobiec prosto do gabinetu Utary, by zapukać do niego gwałtownie.
- Pani Utara, ktoś Pani szafkę popsuł! - wydyszała natychmiast, wskazując jej drogę za sobą. Jeśli pójdzie, to droga wolna!

[Jun]

Misja Rangi - D - 13/15

---

- Rok 389 - Lato -
- Sayona -
- Hayashimura -
- Sztuki Zakazane -

---

" Zadanie " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=qFoSl1a ... ex=19&t=0s[/youtube] Pokierowałaś się do szatni. Było ci to po drodze. Samo wejście do pomieszczenia wymagało tylko przekroczenia odpowiednich drzwi, te znalazłaś bez najmniejszego problemu. Topografia szpitala nie była ci zupełnie obca. Pokój z kobiecymi szatniami był otwarty. Nie było powodu by go zamykać, tak samo jak tego męskiego obok. Weszłaś do środka. Zobaczyłaś szafki z imionami różnych lekarzy. Były na środku, oraz przy ścianach pomieszczenia, tuż obok były ławki. Kilka chwil rozglądania się po pomieszczeniu i udało ci się namierzyć szafkę należącą do Utary.

Ta stała w jednym z kątów pomieszczenia, nie wyróżniała się niczym szczególnym od pozostałych - była wręcz identyczna. Klucze jakie miałaś nie pozwalały ci jednak na otwarcie jej szafki. Sprawdzałaś jeden za drugim - żaden nie pasował. Ani do tej, ani do żadnej z szafek - to było pudło. Co prawda z początku kilka kluczy wydawało się być podobnych do zamków w szafkach, szybko się połapałaś, że są do innych szafek - nie tych osobistych gdzie ludzie się przebierają. Widziałaś, że większość kluczy pasuje natomiast do drzwi jakie znajdują się na piętrach. Wątpliwe by pasowały na oddział z truciznami, lecz wszędzie inaczej - mogłyby zapewnić ci wejście.

Chciałaś bardzo otworzyć szafkę kobiety - Kunai i shuriken? Nie było to najdelikatniejsze z rozwiązań jakie mogłaś zdecydować się podjąć. To było użycie brutalnej siły. Trochę hałasu przy tym powstało, zamek zaczął się wyginać na wszystkie strony, aż w końcu udało ci się zrobić co trzeba. Na holu było trochę ludzi, lecz to szpital i było umiarkowanie "głośno". Nie miałaś pewności czy ktoś tego nie słyszał i nie zainteresuje się dziwnymi odgłosami walenia dochodzącymi z szatni. Na szczęście były tutaj okna... Wróćmy jednak do przeszukiwania szafki. Zobaczyłaś tam Yukatę na wieszaku, Kimono, gdzieś tam tez znajdowało się kilka par butów, niektóre na niewielkim obcasie, inne bez - sama zastanawiałaś się jakim cudem ona tam to wszystko pomieściła. Prócz tego była też półka, a tam niewielkie pudełko - po zajrzeniu do środka zobaczyłaś nieco tutejszych kosmetyków i biżuterii. Pierścionki, czy kolczyki, a nawet kilka ozdób do wpinania we włosy. Na pewno nie można było odmówić Utarze tego, że dbała o siebie. No ale co dalej? Przejrzałaś wszystko dopiero pobieżnie, może dało radę znaleźć tutaj coś więcej, gdyby tylko porządnie pogrzebać, lecz czy miałaś czas na takie zabawy?

Dla sprawdzającego:

  Ukryty tekst

Nisshio
Taki
Utara
Arakan
Kogane
Kejii

[Sayona Kidori]

Ah, wszystko szło jak po maśle.. Prawie. Byłoby jak po maśle, gdyby znalazła dokumenty tam, gdzie ich szukała, ale na taki fart ciężko liczyć. Sposób z kunaiem i shurikenem nie należał do subtelnych, ale nie musiał taki być, wystarczy, by był skuteczny. Trochę hałasu w niczym nie przeszkadzało. Miała być dyskretna, ale to chyba nie było takie złe, prawda? Przynajmniej była pewna jaką techniką się zajmie jak tylko wróci do domu, choć pewnie do końca życia nawet jej nie użyje. No, ale najważniejsze, że się udało, prawda?
Szybko przejrzała zawartość szafki, ale na pierwszy rzut oka nie było tu nic niezwykłego. Ubrania, buty, biżuteria, kosmetyki.. Wszystko co może mieć dbająca o siebie kobieta w swojej szafce, nic związanego z pracą. Jeśli jednak miała się upewnić, potrzebowała więcej czasu, a tego nie miała z dwóch powodów. Po pierwsze, miała pójść tylko do łazienki i zaraz wracać. Po drugie, w każdej chwili mógł ktoś wejść i ją nakryć. I o ile temu drugiemu mogła zapobiec, tak w pierwszym wypadku czas tykał nieubłagalnie.
Mimo wszystko, zdecydowała się poszukać dokładniej, tylko najpierw się zabezpieczyć. Złożyła kilka pieczęci.. I oto stała przed szafką jego właścicielka, pani Utara. Henge było najlepszym na co wpadła. Teraz miała nieco więcej czasu. Zaczęła więc sprawdzać po kolei - przetrzepała ubrania, sprawdziła dokładniej półkę, opukała i ponaciskała na dół, tył i boki szafki, szukając skrytek, a nawet i postarała sięgnąć na górę szafki, by i tak sprawdzić czy czegoś nie ma oraz za szafką. Więcej nic nie przychodziło jej do głowy, więc jeśli nic nie znalazła to zatrzasnęła szafkę, zdezaktywowała henge i otworzyła szeroko okno.
Kolejny jej pomysł należał to tych w kategorii ryzykownych. Wybiegła z szatni, by pobiec prosto na górę, do gabinetu kobiety, który był kolejnym miejscem, które mogła przeszukać i zapukała do niego szybko kilka razy.
- Pani Utara, pani Utara! - wydyszała, patrząc na kobietę dzikim wzrokiem - Ktoś chyba próbował coś zabrać z pani szafki, właśnie go wypłoszyłam! - w tym przypadku jej nerwy nawet pomagały, przecież każdy byłby zdenerwowany w takiej sytuacji - Niech pani szybko pójdzie sprawdzić, czy nic nie zniknęło! Uuuuf - odetchnęła głęboko, opierając się ramieniem o ścianę, jakby dopiero co odetchnęła. Liczyła, że kobieta pobiegnie nie zamykając gabinetu, nawet jeśli miała klucze - tak byłoby łatwiej wejść do środka no i większa byłaby szansa, że w środku były klucze samej kobiety, a te by się przydały. Najpierw jednak musiała mieć wolną drogę do pokoju.

Czakra 101 - 5 = 96

Nazwa

Henge no Jutsu

Ranga

E

Pieczęci

Pies → Świnia → Baran

Zasięg

Na ciało

Koszt

E: 7% | D: 5% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: Niezauważalny (+1/2 na turę)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Pomocna technika przy pomocy której użytkownik może przybrać wygląd innej osoby bądź obiektu. W przypadku zmiany w inną osobę to zmieniona zostaje aparycja wraz z ubraniem, a dodatkowo głos pozostanie zmutowany do tego, jaki miała udawana przez nas osoba. Zmiana w przedmiot jest możliwa jeśli przedmiot jest wielkości porównywalnej z rozmiarem użytkownika, a dodatkowo nie zyskuje on żadnych właściwości przedmiotu w który się zmieni, np. zmieniając się w betonowy mur nie zyskamy jego trwałości. Technikę łatwo rozpoznać, ponieważ chakra użytkownika pozostaje niezmieniona, przez co shinobi o zdolnościach sensorycznych i Ci posiadający Doujutsu z łatwością przejrzą przygotowany fortel. Henge no jutsu zostaje przerwane po zranieniu lub uderzeniu użytkownika, a także w chwili zebrania przez niego chakry do jakiejkolwiek techniki.

[Jun]

Misja Rangi - D - 15/?

---

- Rok 389 - Lato -
- Sayona -
- Hayashimura -
- Sztuki Zakazane -

---

" Zadanie " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=qFoSl1a ... ex=19&t=0s[/youtube] Wszędzie było miejsce do poprawy. Nawet w twoim wyglądzie, dlatego po złożeniu kilku prostych pieczęci przybrałaś jej aparycję. Nikogo nie zdziwiłaby obecność właścicielki, tuż przy jej szafce... Przynajmniej kogoś kto przed chwilą nie mijał jej na holu. Poddałaś się dokładniejszemu przeszukaniu szafki - nikt ci nie przeszkodził. Wyglądało na to, że jednak nikt nie usłyszał, bądź nie zwrócił uwagi na te chwilowe hałasy. Może było to spowodowane tym, że właśnie trwały tak krótko. SKupiłaś się zatem na sprawdzaniu szafki w poszukiwaniu skrytek. Ku swojemu zaskoczeniu mogłaś być w zupełności pewna, że takowych nie ma. Ani jednej. Nie znalazłaś nic w podłodze, nie znalazłaś nic na ściankach, nawet z tyłu nie udało się nic znaleźć. Miałaś pewność, że jeżeli jakaś skrytka tutaj jest - to jest ukryta tak, że nie potrafisz jej znaleźć... Albo... Wcale jej nie ma. Teraz należało opuścić to miejsce, jednak uprzednio zdecydowałaś się upozorować włamanie - jakkolwiek kiepsko to wyszło, to należało ci pogratulować za próbę, każdy wie, że w chwili zdenerwowania ludzie nie zwracają uwagi na detale... A tych tutaj wiele nie było i tak. Wybiegłaś zatem z szatni, zostawiając ją z otwartym oknem, a samą szafkę zatrzaśniętą - o ile można tak nazwać "zamkniętą" szafkę ze zdewastowanym zamkiem.

Kilka chwil i oddechów, a ty już byłaś pod gabinetem Utary. Kilka szybkich stuknięć, moment oczekiwania i... Poczekałaś dłużej niż oczekiwałaś. Zdążyłaś już złapać konkretny oddech gdy drzwi uchyliła ci kobieta. – Przecież wszyscy wiedzą, że... Mojej szafki?! — Momentalnie wyskoczyła z gabinetu. Zamknęła drzwi - nie na klucz, szybko, odruchowo. Ruszyła w kierunku schodów i tak zniknęła ci z widoku. Sama zresztą widziałaś co było w szafce - miała wiele do stracenia. Otwarcie drzwi do gabinetu było zwyczajną formalnością, nie zamknęła ich w końcu na klucz. Sam gabinet był bardzo zwyczajny, po prawej stronie znajdowały się stojaki z różnymi preparatami które stosowała - wszystkie podpisane jakimiś naukowymi nazwami o jakich nie miałaś pojęcia. Po lewej natomiast znajdowała się wielka biblioteczka z książkami. Zajmowała ona połowę długości gabinetu, niemalże do biurka. Za biurkiem stało krzesło, a jeszcze dalej pod ścianą, drewniana skrzynka, była dosunięta do ściany. Na ścianie standardowo znajdowało się okno, zasłonięte do połowy zasłonkami. Na biurku było zaskakująco czysto. Leżał jedynie jeden dokument, widniały tam dane jakiegoś pacjenta. Na tą chwilę nie wydawało ci się to w żaden sposób istotne. Biurko posiadało dwie szuflady po jednej stronie, oraz jedną szafeczkę po lewej. Posiadały niewielki zamek, na podobnych rozmiarów klucz.

Zegar zaczynał powoli tykać, nie było go wiele, czas start

Dla sprawdzającego:

  Ukryty tekst

Nisshio
Taki
Utara
Arakan
Kogane
Kejii

[Sayona Kidori]

Mimo dokładnego przeszukania, niczego nie znalazła. Cóż, widocznie szafka była fałszywym tropem, ale nie ma tego złego! Skoro już narobiła szkód, których nie dało się w żaden logiczny sposób ukryć, to pozostało nic innego jak to wykorzystać w dalszej części genialnego, szpiegowskiego planu Sayony. Nie przejmując się za bardzo tym kto ją widział i co kto słyszał, pobiegła prosto do gabinetu lekarki. I dopiero gdy ta wyskoczyła od razu do szafki jak oparzona, to Senju przypomniała sobie co Kogane jej powiedział. Miała naprawdę niewiele warunków to spełnienia, ale chyba najważniejszy z nich brzmiał “nie rozzłościć Utary na dyżurze”. Gdy patrzyła na jej plecy, zastanawiała się czy jej złość przejdzie gdy zobaczy, że z szafki nic nie zniknęło, a jej rzeczy są bezpieczne. Ale w tej chwili nie miała już za wiele czasu na namyślanie się, musiała działać!
Jak burza wpadła do gabinetu i rozejrzała się szaleńczo. Szybko zarejestrowała najważniejsze rzeczy: biurko, skrzynię, regał, stojaki. Ruszyła już w stronę biurka, gdy do głowy wpadł jej pomysł, cofnęła się do drzwi i spróbowała zamknąć je na klucz, by nikt jej przypadkiem nie wpadł niezapowiedziany. Po tym szturmem ruszyła na biurko, na którym nie było wiele rzeczy, a właściwie, była tylko jakaś karta pacjenta. Sprawdziła szuflady pod kątem zawartości dokumentów, no i kluczy, które Utara mogła w pośpiechu zostawić. Nie miała ochoty po raz drugi się dobierać do nich siłą.. Jeśli przeszukanie nic nie dało, żadnych kluczy, sprawdziła czy przypadkiem któryś z kluczy od woźnych nie nadaje się do otworzenia szafki czy skrzynki. Jeśli jednak nie, wymyśliła jak nieco ciszej wyłamać zamek! Zamiast walić w niego shurikenem i kunaiem, postanowiła po prostu użyć umiejętności kontroli drewna, by wsunąć cienki kawałek drewna do środka zamka i wykorzystać to do zniszczenia zamka od wewnątrz! Cichsze i miała nadzieje, że skuteczniejsze, bo czas ją naglił i musiała sprawdzić zamknięte szafki. O ile się udało je otworzyć oczywiście.

96-18= 78 Czakry

Nazwa

Mokuton no Jutsu: Reberu Shi

Ranga

C

Podwyższenie umiejętności klanowych wiąże się z szeregiem nowych możliwości. Przede wszystkim, Mokuton dość znacząco zyskuje na rozmiarach. Można go wykorzystywać zarówno w ofensywie, jak w celach obronnych. Dzięki dość dużej różnorodności technik - teraz można wytwarzać chociażby kolce, pale i niewielkie drzewa - istnieje wiele możliwości. Dodatkowo Senju może pobudzić do wzrostu rośliny w bliskim swoim otoczeniu, jednak ta umiejętność nie posiada zastosowania w boju. Do tego wzrastają również możliwości defensywne, pozwalając użytkownikom na wykonywanie twardszych barier.

Wytrzymałość

Mierna (100)

Szybkość

Słaba (60)

Zasięg

Brak Skupienia

20 metrów

Pełne Skupienie

40 metrów

Wielkość Max.

Szerokość

3 metry

Wysokość

3 metry

Długość

3 metry

Dodatkowe Możliwe jest podwojenie jednego wymiaru kosztem zmniejszenia o połowę pozostałych.
Przy braku skupienia wymiary wynoszą połowę pierwotnej wartości

Koszt Chakry

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3% (na turę)

[Jun]

Misja Rangi - D - 17/?

---

- Rok 389 - Lato -
- Sayona -
- Hayashimura -
- Sztuki Zakazane -

---

" Zadanie " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=vx_UzkB ... U&index=20[/youtube] Twoje rozglądanie się po gabinecie trwało krótko - wiedziałaś, że czas ci się skończy dość szybko. Zamknęłaś drzwi by w ostateczności kupić sobie kilka dodatkowych chwil. Szuflady były pierwszym elementem pokoju w którym zaczęłaś przebierać. Odsuwałaś to jedną, to drugą. W środku trochę papierzysk różnego rodzaju, w jednej, a w drugiej bibeloty do pisania i podobnej użyteczności przybory, pośród nich również odnalazłaś pęk małych kluczy - których to chyba poszukiwałaś.

Nie musiałaś kombinować by otworzyć skrzynię - udało ci się to zrobić za pomocą jednego z kluczy które znalazłaś. Druga, a może nawet i trzecia próba pozwoliła znaleźć ten właściwy i przekręcić zamek. Usłyszałaś swoiste *klik* i mogłaś już podnosić wieko. Wszystko w nim było bardzo ładnie ułożone, panował tam wielki porządek. Wszystko wydawało się być na swoim miejscu. Pierwszym co rzuciło ci się w oczy była opaska shinobi należąca do - najpewniej Utary. Nosiła znak klanu Senju na blaszce. Podobnież znalazłaś w nim małe pudełeczko które było jedynie zatrzaśnięte. W zatrzaśniętym pudełku znalazłaś Tanto, zupełnie zwyczajne - ale zadbane. Gdzieś tam były też "podróżne" przybory medyczne - między innymi zawiniątko z zestawem skalpeli i innych medycznych, ostrych urządzeń. Kilka pojemników na substancje - wypełnionych, opatulonych w miękki skórzany materiał, najpewniej by nie pękły. Gdzieś pod tym wszystkim znajdowało się kolejne zawiniątko. Nie pasowało do całej reszty. Sprawiało wrażenie bycia wyrwanym z tego porządku jaki w skrzyni panował. Zawiniątko to po rozwinięciu ujawniło by dwa zwoje. Nie musiałaś nawet jednego w całości - wystarczył fragment by dostrzec, że technika jaka jest w nich zawarta nosi nazwę Shikon no Jutsu...

Dla sprawdzającego:

  Ukryty tekst

Nisshio
Taki
Utara
Arakan
Kogane
Kejii

[Sayona Kidori]

Tym razem jednak los się do niej uśmiechnął - znalazła cały pęczek kluczy w drugiej szafce. To była z całą pewnością wspaniała wiadomość, Sayona chwyciła klucze z chciwością i zachwytem, bo akurat w gabinecie to nie chciała niczego niszczyć. Im dłużej lekarka będzie nieświadoma tym lepiej! A klucze w gabinecie pewnie są od zamków w gabinecie!
Od razu więc ruszyła do szafki pod oknem. Aż się jej ręce trzęsły z niecierpliwości, by ją otworzyć i niemal włożyła od razu głowę do środka, patrząc co tam ukrywa. Ale na pierwszy rzut oka nie było to nic ciekawego. Niecierpliwym gestem odsunęła na bok odznakę, pudełko i przybory medyczne - to na pewno nie było tym czego szukała. Nieco ostrożniej odsunęła jakieś pojemniki, nie wiedząc co tam jest i jak zadziała. Z podejrzanymi medykami nigdy nic nie wiadomo! No i na samym dnie było coś ciekawego, choć jakby tam nie pasowało - podniosła to chciwie i zerknęła do środka. Wyglądało to jak opis techniki, ale nie znała się na technikach medycznych ani nie miała czasu się w nie wgłębiać, więc po prostu schowała je do torby i zaczęła szukać dalej. Poza skrzynią była jeszcze zamknięta szafka przy biurku, do której chciała się dostać, może któryś z kluczy będzie pasował?
Coraz bardziej czuła na karku oddech lekarki, która mogła wrócić w każdej chwili. Nie wiedziała, czy w przypadku braku odpowiedniego klucza będzie miała czas na inne sposoby otwierania zamka i postanowiła na razie to odpuścić. Być może będzie miała jeszcze na to czas później. Zamknęła za sobą skrzynię i odłożyła klucze na miejsce. Z ciekawości zerknęła jeszcze szybko na kartę na stole, pobieżnie. Po czym podejdzie do drzwi i przyłoży do nich ucho. Jeśli na zewnątrz nie usłyszała jakiegoś zamieszania ani głosu Utary, to postanowiła po prostu otworzyć drzwi i wyjść. Na spokojnie, bez zamieszania, a następnie bezczelnie skierować się w stronę pokoju socjalnego. Jak gdyby nigdy nic. Jeśli nic się nie stanie, zamierzała dokończyć dzień pracy jako sprzątaczka, bo czemu nie? Może za to też jej wpadnie kilka groszy?

  Ukryty tekst

[Jun]

Misja Rangi - D - 19/?

---

- Rok 389 - Lato -
- Sayona -
- Hayashimura -
- Sztuki Zakazane -

---

" Zadanie " [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=vx_UzkB ... U&index=20[/youtube] Skrzętne przeszukanie szafki pozwoliło ci znaleźć dwa zwoje. Nie zagłębiałaś się zbytnio odnośnie treści, nie mniej zdecydowałaś się je ze sobą zabrać. Wciąż brakowało ci czegoś co pozwoliłoby postawić ci kropkę nad przysłowiowym "i ". Pozostało ci do sprawdzenia jeszcze jedno miejsce - szafka w biurku. Podobnie jak w przypadku skrzynki - kolejny zamek został przez ciebie pokonany po sprawdzeniu jednego z kluczy. Tym razem było szybciej bo jeden mogłaś odliczyć od puli, jako ten pasujący do skrzyni.

Groźba lekarki która mogła powrócić do swojego gabinetu wciąż była wielka. Z każdą chwilą stawała się jedynie większa i większa. Szafka ta z kolei pełna była przedziałek z dokumentami, zaczynały się na różne litery alfabetu jaki znałaś. W każdym przedziale znajdowały się zbiory po 2-3 dokumenty spięte razem i oddzielone od siebie zwyczajną fiszką, niczym jakieś teczki. Jeśli zaczęłaś je przeglądać szybko dotarło do ciebie to, że są to dane pacjentów którzy odwiedzą jej gabinet. Są tam imiona, nazwiska, przypadłości i inne dolegliwości, nie zabrakło tam papierów shinobi których kojarzyłaś pobieżnie. Przypadkiem nawet jedna z kart na którą zerknęłaś, należała do jakiegoś twojego znajomego, bez jakiś większych szczegółów, lecz było tam wspomniane o wpadnięciu w jakiś trujący rodzaj bluszczu i przypisanej na to maści.

Papiery na stoliku natomiast opisywały pacjenta imieniem Motonobu Satoya w randze Akoraito. Zapiski określały jego stan jako ciężki po powrocie z misji na przestrzeni ostatnich dni. Brakowało tutaj szczegółów które opisywałyby dlaczego, po co, oraz na co. Podeszłaś do drzwi - przyłożenie do nich ucha pozwoliło ci usłyszeć... Hol, wciąż w godzinach szczytu, więc najciszej nie było, kroki ludzi, odgłosy rozmawiających osób. Tym co mogło przyciągnąć twoją uwagę było natomiast to, że za drzwiami panowało jakieś zamieszanie. Kilka głośniejszych barw głosu rozbrzmiewało po drugiej stronie, dochodziły do ciebie strasznie przytłumione, utrudniając zrozumienie wypowiadanych przez nie słów. Były na pewno poruszone, jeden należał do kobiety, a ty chyba domyślałaś się kim ona mogła być.

Dla sprawdzającego:

  Ukryty tekst

Nisshio
Taki
Utara
Arakan
Kogane
Kejii

[Sayona Kidori]

Przeszukanie szafki, nawet pobieżne, chwile trwało, a nie znalazła nic interesujacego. Karty pacjenta, nawet znajomych, w końcu nie były obiektem jej misji, prawda? Może gdyby miała nieco więcej czasu to by się tym zainteresowała głębiej i poczytała, ale nie miała go wcale wiele, a tak dokładniej rzecz biorąc, nie miała go wcale. Po przyłożeniu bowiem ucha do drzwi okazało się, że przed nimi już się dzieje jakaś dyskusja. Sayonie serce niemal zamarło. Nie mogła zostać tutaj przyłapana! Równie dobrze mogła się od razu poddać, oddać odznakę i zająć się kopaniem ziemniaków. W młodzieńczym umyśle to była jak wielka tragedia. Natychmiast więc musiała wymyśleć plan awaryjny, a z pokoju było tylko jedno wyjście.. No i okno.
Okno, najlepszy przyjaciel szpiega.
Starając się zachować cicho biegiem ruszyła do okna, otworzyła je i wyjrzała. Najlepiej byłoby, gdyby nie było świadków, ale nawet jak byli, to nie miała teraz innego wyjścia. Wlazła na parapet, a potem, pomagając sobie techniką do chodzenia po ścianach, na elewację budynku. Delikatnie zamknęła za sobą okno, by nie było takie oczywiste, że właśnie ktoś tędy wyszedł. Miała teraz dylemat gdzie pójść - zawsze mogła się zwinąć i pójść prosto do Kogane, ale.. Jakoś nie czuła tego rozwiązania. To byłoby chyba nie na miejscu, tak się ulotnić. Z drugiej strony, nie wiedziała co i jak się rozwija w szpitalu, może już jej szukają? A może to był tym bardziej powód by zwiać? Chyba tak właśnie powinna zrobić. W myślach przeprosiła Takiego i Nisshio, po czym postanowiła zejść z budynku, ściągnąć z siebie fartuch i chustę z włosów, po czym pobiec ze zwojami prosto do siedziby klanu. Jeśli zwoje nie są żadnym dowodem, to i ona niczego więcej nie była w stanie zrobić.
Na miejscu skierowała się w stronę gabinetu Kogane, chcąc mu przekazać ustalenia i przebieg całej misji.. No i oczywiście zwoje.

78 czakry

Nazwa

Kinobori no Waza

Ranga

E

Pieczęci

Brak

Zasięg

Na ciało

Koszt

Minimalny, nieodczuwalny

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis <span style="display: block; margin: 0; padding: 0; text-align: justify;">Kolejna z podstawowych jutsu, które potrafią wykorzystać nawet największe świeżaki spomiędzy ninja. Technika ta pozwala na odpowiednią kontrolę i kumulację chakry w z góry określonym miejscu - tu są to stopy. Dzięki temu shinobi jest w stanie poruszać się po powierzchniach pionowych, a nawet poziomych (tylko w sprzeczności z grawitacją), czyli prościej - po ścianach i sufitach, drzewach, gałęziach, i po czym tylko nam przyjdzie ochota - nie wliczając wody.
Uwaga: Odpowiednio skumulowana chakra w stopach nie wyklucza korzystania z innych technik w trakcie jej używania.</span>