Szpital

[Yamado Kai]

Kolejny pacjent mi podziękował i wyszedł z gabinetu, ja sam jednak odczułem pewien niesmak. Co on miał na myśli mówiąc szara fala, czy to jakaś grupa? No raczej nie, skoro ugryzło go zwierzę, poza tym muszę jednak chwile odpocząć. Nie chcę myśleć o jakiś konfliktach w tej osadzie, wolałbym być gdzieś poza nimi. Przetarłem pot z czoła i zdjąłem okulary by wytrzeć je o fartuch. W tym samym czasie przyszła kobieta która mnie tu zostawiła, zadając mi kilka pytań - Powiem tak - założyłem okulary - przepadki nie były dość ciężkie, ale i tak mój ubytek chakry dał się zaobserwować - pomyślałem o drobinkach potu na czole - mam nadzieję że zdałem ten test - uśmiechnąłem się lekko, ale dość nieśmiałe. Następnie kobieta powiedziała coś dziwnego a mój uśmiech zniknął z twarzy - Chyba? Jaką prośbę? - zapytałem zaciekawiony, jednak nie chciałbym chyba zostawać tutaj na dłużej. Jeśli zaproponuje mi tu pracę to nie wiem jak się zachowam, chciałem ruszyć dalej a nie pozostać w miejscu. A może sam sie nakręcam, może to nic takiego? Może chodzi o jeszcze jakiegoś pacjenta? Nie dowiem się od póki sama mi tego nie powie.

[Kyoushi]

Misja rangi D
- Dr Franken'kai -
15/15

---

Tuż po opuszczeniu gabinetu przez pacjenta byłeś trochę zawiedziony. Nie wiedziałeś czym była ów szara fala, więc to rodziło pytania. Skoro się już tutaj zatrzymałeś to wolałbyś dowiedzieć się nieco więcej, jednak to zdecydowanie w swoim czasie. Tymczasem miałeś rzeczywiście okazję odpocząć. Inna sprawa, że nie chciałeś się włączać w jakieś konflikty, które dotyczyły tego regionu. Byłeś po prostu sobą i trzymałeś się na uboczu. Kobieta spoglądała na ciebie oparta o framugę drzwi z uśmiechem:
- No i tego musisz się nauczyć. Jak dysponować swoją chakrą w leczeniu, kogo nią obdarzyć, a kogo po prostu opatrzyć. Chakrą idziesz na skróty, jednak nie masz jej nieskończonych pokładów, więc trzeba zacząć więcej o tym myśleć, ale patrząc na to jak sobie radzisz to uważam, że masz do tego smykałkę. Będzie z ciebie medyk. - powiedziała z uśmiechem na ustach. Test był zdany, a ty miałeś te formalności za sobą. -Chciałabym byś jutro też przyszedł pomóc. Dziś otrzymasz swoją zapłatę. - powiedziała, podając ci kopertę. Byłeś wolny, jednocześnie mogłeś tu wrócić. Dowolność i życie w twoich rękach.

Misja rangi D zakończona powodzeniem!

[Yari]

-Na imię mi Yari i pochodzę z klanu Senju. Jak zdążyłeś zauważyć podczas walki nasze umiejętności polegają w dużej mierze na kontroli drewna - odpowiedział shinobi kiedy razem z chłopakiem szli w kierunku szpitala.
Na szczęście cała reszta drogi odbyła się bez dalszych zbędnych komplikacji i szybko trafili do wspomnianego budynku. Kiedy przed nim stanęli Yari miał zamiar już się rozluźnić kiedy nagle Koichi wyraził prośbę, by nasz shinobi wszedł razem z nim odwiedzić jego matkę.
-Poczekaj chwilę tutaj, muszę najpierw załatwić jedną rzecz - powiedział Yari po czym wszedł do szpitala. Tam podszedł do recepcji i opisał całą historię z chłopakiem podkreślając, by szpital poinformował odpowiednie władze, które powinny zbadać sytuację rodzinną młodego Koichiego. Następnie wrócił do chłopaka. - Dobra wszystko gotowe. Chodźmy do twojej mamy.

[Hōzuki Wakana]

Misja D dla Yari'ego
15/15 Yari’ego w recepcji powitała młoda kobieta o krótkich mysich włosach i piwnych oczach. Zapytała go w czym może pomóc, a kiedy Shinobi jej powiedział, pokiwała porozumiewawczo głową.
- Ach, mówi pan o Koichim? Kiedyś bardzo często tutaj przychodził, ale od kiedy jego ojciec zrobił awanturę, nigdy się nie pojawił. Przykro słyszeć, że jego sytuacja jest tak poważna. Niewiele mogę zrobić, ale poinformuję resztę personelu by miała na niego oko. Mam nadzieję, że wszystko dobrze się skończy. To porządny chłopak i nie zasłużył na to wszystko – westchnęła.
Koichi czekał cierpliwie na zewnątrz, a gdy zobaczył wracającego członka Senju, uśmiechnął się ponuro i podążył wgłąb szpitala. Pod drzwiami ogarnęły go wątpliwości, ale w końcu zapukał i wszedł do środka, gestem pokazując by ten poszedł za nim.
Weszli do oświetlonego pomieszczenia, które wyglądem niczym nie różniło się od pozostałych sal szpitalnych. Ot, kilka łóżek i duże okrągłe okno, z którego był świetny widok na Hayashimurę. Ściany pomalowane były na jasnobeżowy kolor, a podłoga pokryta była drewnianymi panelami. W środku było wyraźnie chłodniej niż na zewnątrz, ale temperatura była do wytrzymania.
Koichi od razu podbiegł do jednego z łóżek na którym leżała jego matka. Jeśli Yari podszedł do nich bliżej, zauważył jej chorobliwie bladą skórę i cienie pod oczami. Widać było, że była osłabiona, ale mimo to na jej ustach pojawił się szeroki uśmiech.
- Ach, ale wyrosłeś! Mam wrażenie, że wieki cię nie widziałam. A kim jest ten pan z którym przyszedłeś? – chłopak po kolei streścił jej wszystkie wydarzenia. Kobieta nie przerywała mu, ale gdy ten skończył, spojrzała na niego karcąco. – W lesie? Ale po coś tam był Mogłeś zginąć! Co ja bym bez ciebie zrobiła? – nie odpowiedział, spuszczając wzrok. Na szczęście pacjentka nie drążyła tematu. - Bardzo panu dziękuje, że zechciał pan pomóc Koichi’emu. Mam wobec pana wielki dług wdzięczności. Mam trochę pieniędzy… czy 250 Ryō będzie w porządku? – zapytała podając mu gotówkę. Mógł ją przyjąć albo nie, to zależało już tylko od niego. - Nie jest to dużo, ale niestety wszystko zostało w domu.
- Ja również panu bardzo, bardzo dziękuje! Jest pan wspaniałym Shinobi i byłoby miło gdybyśmy spotkali się kiedyś w lepszych okolicznościach! Nie będę już pana blokować, chciałbym spędzić trochę czasu z mamą, ale jestem za wszystko bardzo wdzięczny – uśmiechnął się promiennie. Wyglądał naprawdę uroczo gdy nie płakał.
Wyglądało na to, że zadanie Yari’ego dobiegło końca. Mógł być z siebie dumny, zrobił dobry uczynek wyprowadzając ciemnowłosego z lasu i pozbywając się drapieżników. Wykonał kolejny krok w staniu się lepszym Shinobi. Przed nim nadal była jednak długa, długa droga. Ale to już był temat na inną historię.

Misja zakończona : )

[Yari]

Chłopak wszedł razem z Koichim do szpitala i udali się do sali matki chłopca. Leżała ona w łóżku i wyglądała na dosyć słabą. Kiedy usłyszała, że Yari pomógł chłopcu w podróży do lasu wyciągnęła w stronę shinobiego pieniądze. Gdyby Yari dostał zadanie od jakiejś osoby, którą było stać na jego pomoc nie omieszkałby wziąć zapłaty ale w tej sytuacji jedynie pokręcił głową.
-Dziękuję ale w obecnej sytuacji myślę, że pieniądze bardziej przydadzą się wam niż mnie. Zresztą nie zrobiłem nic co nie zrobiłby każdy porządny człowiek w takiej sytuacji - odparł. - Nie będę wam już dłużej przeszkadzał. Na pewno sami macie sobie wiele do opowiedzenia. Dobrego dnia.
Yari po tych słowach uśmiechnął się i pomachał do matki i chłopca a następnie odwrócił się i wyszedł z sali szpitalnej. Przygoda, którą przeżył upewniła go w tym, że jest już gotów do wykonania kilku misji ninja na rzecz swojego klanu. Wyszedł na ulicę i spojrzał na słońce. Stało jeszcze wysoko na niebie więc shinobi podgwizdując pod nosem ruszył przed siebie, by odkryć jak może się przydać klanu Senju.

z/t

[Ario]

Yari
Misja rangi D
5/15 Po dotarciu na miejsce, Twoim oczom ukazała się recepcja, a raczej sala, w której było coś na styl rejestracji i obsługi pacjentów. W poczekalni nie było zbyt wielu osób, Yari mógł bez problemu policzyć, że do obsługi osób czekało może z 5 petentów. Co ciekawe, zza jednych drzwi wyszła właśnie jakaś pielęgniarka, albo osoba, która przynajmniej była ubrana w biały kitel i miała plakietkę na piersi. Była to młoda kobieta, ledwo musiała przekroczyć 20 lat. Usiadła spokojnie na swoim miejscu.
- Proszę następną osobę.

Co ciekawe, po tych słowach, nikt sie nie podniósł, także można było bez problemu wnioskować, że petenci byli już wcześniej obsłużeni i w tej chwili czekają na coś bliżej przez Yariego niezidentyfikowanego - może na kogoś, kto ma wyjść? Albo po prostu w innym celu.

Co prawda Yari teraz miał kilka opcji, ponieważ mógł szukać osobnika na własną rękę, co prawdopodobnie przerodzi się w długie poszukiwania (biorąc pod uwagę skalę szpitala i ilość drzwi), lub zapytać się recepcjonistki gdzie może go znaleźć - ta metoda jednak może wzbudzić podejrzenia, o ile facet, którego poszukujesz, jest w coś zaplątany. Jak zawsze musiałeś dokonać wyboru.

[Yari]

Miałem tak naprawdę jedynie dwie opcje do wyboru. Albo mogłem się wybrać od razu na poszukiwanie pacjenta i błądzić dosyć długo po rozmaitych salach szpitalnych albo zapytać w rejestracji o jego lokalizację. I chociaż pierwsze rozwiązanie mnie niezwykle kusiło to nie mogłem się go niestety trzymać. Kobieta zlecająca mi zadanie wyraźnie zaznaczyła, że sprawa jest nagląca, gdyż mężczyzna w każdej chwili może uciec i wtedy będę musiał go tropić. A zdolności tropicielskich jak na złość nie posiadałem. Podszedłem więc do recepcji, do której mimo zaproszenia pielęgniarki nikt się nie zbliżał. Ściszyłem głos żeby postronni ludzie jak najmniej mnie słyszeli.
-Dzień dobry. Jestem shinobi z klanu Senju. Przyszedłem tutaj w sprawach służbowych do Tohjiro Daso. Czy może mi pani powiedzieć, w której sali się znajduje?
Następnie stanąłem i czekałem na odpowiedź urzędniczki patrząc jej prosto w oczy jednak moje myśli w rzeczywistości krążyły już wokół tego w jaki to sprytny sposób wymyślić na mężczyźnie przyznanie się do tego, że udaje i zmusić go do podpisania dokumentu.

[Ario]

Yari
Misja rangi D
7/15 Yari podszedł i zapytał bezpośrednio kobietę o miejsce położenia pacjenta. Pielęgniarka pokiwała głową na znak, że zrozumiała i zaczęła przeglądać różne stosy papierów. Po dłuższej chwili wyciągnęła coś, co wyglądało jak prowizoryczna zgoda i podała Ci do podpisania.
- Proszę tu i tu podpisać. To informacja, że odbył Pan widzenie z osobą, która posiada w sobie chorobę zakaźną. Jako szpital nie chcemy mieć problemów prawnych, stąd ta ostrożność. - poinformowała Cię ze stoickim spokojem, nawet delikatnie się uśmiechając.
- Pacjent znajduje się w pokoju 206 na drugim piętrze. Tam są schody. - wyciągnęła rękę wskazując w miejsce na końcu korytarza.

Więc jak widać, osoba zlecająca misję, przemilczała jeszcze jeden szczegół, lecz teraz prawdopodobnie było już zdecydowanie za późno, na jakieś uwagi. Znowu miałeś opcję do wyboru, a nawet kilka. Takimi najprostszymi decyzjami można uznać podpisanie papierka i ruszenie bezpośrednio do jego sali, lub odmówienie podpisania i próbować się zakradać...tylko co by to wtedy zmieniło? Tego nie wiedzą najstarsi mnichowie, lecz na tym polega decyzyjność, a teraz była ona w Twoich rękach.

[Yari]

Pielęgniarka podsunęła mi do podpisania jakąś papierkologię i zaczęła udzielać wskazówek gdzie mam się kierować żeby spotkać się z mężczyzną do którego miałem się udać. Od razu podpisałem wskazane przez nią miejsca uprzednio szybko przejrzawszy tekst, chociaż nie przypuszczałem żeby w szpitalu w wiosce należącej do klanu Senju ktoś chciał oszukać członka tegoż właśnie klanu. W zasadzie wcale nie musiałem tego podpisywać ale co by to zmieniło? Raczej nic a nie chciałem żeby klan Senju przez moje zachowanie wyrobił sobie złą opinię.
Kiedy tylko podpisałem papiery podsunięte przez pielęgniarkę ruszyłem szybkim krokiem w kierunku schodów, które mi pokazała. Wspiąłem się nimi na drugie piętro, przeskakując po drodze co drugi schodek i zacząłem poszukiwania sali numer 206, w której to miał leżeć Tohjiro Daso.

[Ario]

Yari
Misja rangi D
9/15 Bez problemu młody Shinobi odnalazł miejsce, o którym mówiła urzędniczka. Sala 206 była prawie na samym początku korytarza, dlatego nie trwało to długo, gdy Yari wparował do środka.

Sala nie wyglądała na sterylną, a sam pacjent leżał na plecach z zamkniętymi oczami. Wydawał się spać, a co ciekawe, jego stopa była przywiązana do łóżka, najwidoczniej gdyby próbował uciec. Wiele rzeczy wzajemnie się wykluczało, ale misją było tylko zdobycie podpisu.

Dookoła panowała wszechobecna cisza, słychać było jedynie płytkie oddychanie leżącego Tohjiro. Był to mężczyzna, łysy, mocno posiniaczony na twarzy. Pytaniem jest, czemu kobieta w recepcji powiedziała, że ma jakąś chorobę zakaźną? Skoro każdy mógł sobie od tak wejść...

W każdym razie ponownie było kilka opcji do rozważenia...lecz tym razem, Yari napewno wiedział, jak podejść do tematu.

[Yari]

Kiedy wszedłem do sali okazało się, że w sali jest stosunkowy cicho co od razu podsunęło mi pomysł jak zmusić naszego pacjenta do otworzenia oczu. Z niesmakiem zauważyłem, że jest on przywiązany za nogę do łóżka. A więc próbował uciekać... No cóż teraz już przynajmniej wiedziałem jaki ma stosunek do panującej sytuacji. Najprawdopodobniej gdyby tylko dano mu okazję to wziąłby nogi za pas żeby tylko nie podpisać papierku. Nie widziałem natomiast żadnych oznak wskazujących na to, że był on chory na choroby zakaźne. Może był to kolejny jego wymysł, by powstrzymać osoby postronne od zbliżania się to niego? Niemniej nadszedł czas żebym wcielił mój plan w życie.
Powolnym krokiem zbliżyłem się do łóżka i lekko trąciłem chorego w ramię. Jeśli nie otworzył oczu to się nie zdziwiłem - spodziewałem się takiej reakcji. Złożyłem pieczęć Barana i wykonałem Utsusemi no Jutsu. W domyśle facet leżący w łóżku miał usłyszeć lwa, który donośnie zaryczał tuz przy jego uchu.

//Które z nas odlicza chakrę?

Nazwa
Utsusemi no Jutsu
Ranga
D
Pieczęci
Baran
Zasięg Max.
50 metrów
Koszt
E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2%
Dodatkowe
Trzeba utrzymywać pieczęć
Opis Prosta technika, z kalibru tych podstawowych, mająca na celu zmylenie, bądź nawiązanie kontaktu z celem. Dzięki tej technice możemy emitować każdego rodzaju odgłos jaki siedzi nam w łbie, czy to ćwierkanie ptaków, wybuchy notek, ryk lew lub innego człeka głos. Dźwięk atakuje dany cel z każdej strony, nie dając mu szansy na zlokalizowanie użytkownika, no chyba że ten stoi na widoku. Dany odgłos jest nadawany cały czas, do momentu kiedy dana pieczęć nie zostanie rozłączona.

[Ario]

Yari
Misja rangi D
11/15 Yari na początku podszedł do leżącego mężczyzny i próbował go obudzić, jednak ten spał...a przynajmniej tak wyglądał. Jego klatka piersiowa powoli się opuszczała, po czym podnosiła w rytm wdychanego przez pacjenta powietrza. Shinobi próbował konwencjonalnych metod, jednak gdy ten nie zareagował, Yari postanowił użyć do tego techniki shinobi, która cechowała się podstępem.

Shinobi złożył pieczęć i wykonał technikę. Mężczyzna, który leżał, nagle zerwał się z łóżka i próbował z niego wyskoczyć, jednak zapomniawszy, że jest przywiązany, wywrócił się z całym łóżkiem na bok w stronę okna. Rozległ się potworny huk, a on sam krzyknął na ziemi.
- KTO WPUŚCIŁ LWA!

Nie mniej nie więcej, teraz możesz być pewny, że pacjent jest raczej przytomny, a co więcej - nawet w dobrej formie. Teraz pozostała ostatnia część - zdobyć podpis i można wracać po nagrodę. Tylko, że teraz raczej technika ninja nie pomoże...

  Ukryty tekst

[Yari]

A więc pierwszą sprawę udało mi się załatwić całkiem sprawnie. Na szczęście podstęp się udał i mogłem z całkowitą pewnością założyć, że nasz pacjent udaje i jest przytomny. Niemniej zostało jeszcze zdobycie jego podpisu. Kobieta zlecająca misję wyraźnie wspomniała żeby nie zrobić pacjentowi krzywdy ale nie mówiła nic o tym, że nie mogę go nastraszyć. Poczekałem aż mężczyzna odzyska oddech i powoli obszedłem jego łóżko. Kucnąłem przy facecie i spojrzałem mu prosto w oczy. Zacmokałem z niesmakiem.
-Udajemy, że śpimy tak? Oj nieładnie, nieładnie - dotknąłem sznurka, który był przywiązany do łóżka. - I jeszcze do tego chcieliśmy uciekać? No jakby to się udało to dopiero byś sobie narobił problemów chłopie. Mam propozycję nie do odrzucenia. Jesteś w wiosce, którą założył mój ród. Dzięki nam masz gdzie jeść, srać i spać. Natomiast ty w zamian obrażasz nasz swoim żałosnym zachowaniem. Podpisz grzecznie ten papierek albo przestanę być taki miły. Mój przyjaciel Puszek, którego słyszałeś jest co prawda na korytarzu ale mogę go w każdej chwili tutaj wezwać.

  Ukryty tekst

[Ario]

Yari
Misja rangi D
13/15 Kompletnie przerażony facet popatrzył na Yariego jak na jakiegoś zwyrola, który czai się tylko na jego żywot. Podniósł się powoli i przetarł twarz ręką.
- P...puszek? - wydawać się mogło, że to było jedyne, co zarejestrował podczas wypowiedzi shinobi.

Pacjent rozejrzał się jeszcze dookoła, po czym powoli usiadł na łóżku i wziął od Ciebie papier, po czym podpisał go, korzystając z długopisu przy stoliku obok. Po tej czynności przeczytał jeszcze treść, ale tylko cicho się zaśmiał i podał Ci z powrotem list, tym razem już podpisany.

Nagle do środka wparowała dwójka ludzi: mężczyzna z kobietą, wyglądający jak lekarze. MIeli ze sobą wózek, na którym usiadł pacjent, Ci zaś nie zwrócili się do shinobiego w żaden sposób i po prostu wywieźli pacjenta z pomieszczenia.

Dało się słyszeć z korytarza jedynie jedno.
- Ej! A gdzie ten lew...?!

W każdym razie cel osiągnąłeś...pozostało tylko złożyć raport w siedzibie i odebrać należną Ci nagrodę.

[Yari]

Okazało się, że facet dał się nabrać i podpisał papierek bez gadania. HA! Sam w to nie wierzyłem ale właśnie tak się stało. Właśnie w myślach przybijałem sam sobie piątkę kiedy do sali weszli medycy. Przez chwile odczułem lekką panikę, gdyż myślałem, że mnie objadą za wywalone łóżko i pacjenta leżącego na ziemi jednak oni tylko zapakowali go na wózek i gdzieś z nim pojechali. Wydedukowałem, że już nie takie rzeczy tutaj się musiały dziać i lekko wzruszyłem ramionami. Postanowiłem chwile odczekać i sam wyjść a następnie udać się po nagrodę za wykonane zadanie. Kiedy chowałem papierek do kieszeni usłyszałem jeszcze pacjenta, który zastanawiał się gdzie podział się lew Puszek. Uśmiechnąłem się pod nosem. Rozejrzałem się ostatni raz po sali, w której leżał pacjent po czym ruszyłem w drogę powrotną, by oddać świstek kobiecie w biurze.

z/t