Szpital

[Kamiyo Ori]

Ze śmiercią jej do twarzy
Misja Rangi D dla Arata
11/15

[/center]

Nie ma ciała, nie ma zbrodni. Nie ma zbrodni, nie ma kary. Nie ma kary, wszystko można. Hulaj dusza, hulaj. Po wyartykułowaniu problemu na głos dziewczę zza biureczka zrobiła zdziwioną minę i uniosła tylko ramiona.

- Niestety nie jestem w posiadaniu takich informacji. – Oraz za pewne nie jest jej płacone wystarczająco dużo, aby nie mieć tego w głębokim poważaniu. Po to się pracuje w archiwach, bo duża cisza i spokój tego miejsca pozwala na głębokie zagłębienie się w lekturze. Na pewno nie po to, aby zasuwać za drugi dział tej wielkiej medycznej machiny, jaką był tutejszy szpital. – No ja bym spytała może patologa, nie wiem. – Nadzwyczajne, ona również potrafiła swoje przemyślenia przekuwać w jakieś zorganizowane słowa, a nawet w zdania! Jedno natomiast było już dla ciebie pewne. Nie płacą jej wystarczająco, aby miała serce do tej pracy, ot kolejny dzień, kolejny stempelek. Raz w miesiącu wypłata. Spłucz i powtórz.

Tym właśnie stwierdzeniem przypieczętowała koniec tej rozmowy i zaczęła zamykać i równać papiery na stertce, którą po chwili uniosła, aby zabrać na zaplecze. Zatrzymała się w drzwiach i na wyżynach swojego altruizmu zdecydowała się obdarzyć cię jeszcze jedną, niezastąpioną radą.

- Ale w sumie bym się pośpieszyła, bo tam niedługo kończą pracę. – Cała w skowronkach, że ten problem jej nie dotyczy i może wracać do swoich papierków wystarczył, by na resztę już dnia dziewczyna miała dobry humor. Tyle w tym dobrego, że zrobiłeś jej dzień.

Słownik

Postacie
1) Panienka z okienka
Mapa
klik
Inne:

  Ukryty tekst

[Yamado Kai]

Po udanym odnalezieniu psa postanowiłem przejść się po osadzie. Wszystko tutaj wygląda nieco inaczej niż w małych wioskach, cały czas się zastanawiam czy w ogóle tutaj pasuje. Szukam swojego miejsca na ziemi, ale to chyba nie to miejsce, czuję się tutaj nieswojo. Mięło kilka minut spaceru, a ja dotarłem do kolejnego budynku który mnie zainteresował, wygląda na to że to szpital. Pomaganie ludziom zawsze leżało w mojej naturze mimo że nie przepadam za widokiem krwi, źle mi się ona kojarzy. Kiedyś unikałem takich miejsc, a pomoc jaką niosłem innym była tylko przypadkowa. Może teraz uda mi się zrobić coś na większą skalę? Mimo tego że moje przekonania często się zmieniają to pomoc zawsze w nich zostaje...
Postanowiłem wejść do środka, rozglądając się sprawdzam jak wygląda to wszystko wewnątrz. Szpital, w sumie nigdy w takim miejscu nie byłem, mam jakieś umiejętności, ale czy są wystarczające? Może znajdzie się tutaj ktoś kto mógłby mnie podszkolić, nie wiem czy to co posiadam jest silne i aż tak bardzo pomocne. Udałem się więc do recepcji, w niej powinienem się czegoś dowiedzieć - dzień dobry - powiedziałem lekko się uśmiechając - chciałbym się zapytać czy nie potrzebują państwo pomocy - tu mój głos zabrzmiał bardziej nieśmiale. Przecież nie miałem nigdy styczności z taka placówką. W sumie nie boję się swoich słów, co odmowy... wtedy już będę wiedział że nie mam czego szukać w takich miejscach.

[Kyoushi]

Misja rangi D
- Dr Franken'kai -
1/15

---

Cóż, tuż po odnalezieniu psa oraz miałeś za sobą swoją pierwszą misję. Nie byłeś przekonany do tego co tu się działo. Nie było to coś wcześniej przez ciebie sprawdzonego, jednocześnie nie byłeś tym rozczarowany. Mimo wszystko nie mogłeś się tu odnaleźć, a to dopiero pierwsze dni twojego pobytu w Shinrin. Przechodząc obok, napotkałeś także coś ciekawego. Był to szpital. Szpital, gdzie mogłeś się naprawdę przydać, ponieważ uwielbiałeś pomagać ludziom. To było dla ciebie doskonałe wyzwanie.
Nie trzeba było długo czekać na twoją decyzję o wejście do środka. Postanowiłeś wejść i się rozejrzeć, sprawdzić co jest grane. Wszystko to głównie z ciekawości i chęci sprawdzenia własnych umiejętności. Podchodząc do recepcji spotkałeś się ze wzrokiem recepcjonistki, która od razu podjęła dialog:
- Dzień dobry. Pomocy? Jest pan medykiem? Szuka pan pracy? - zapytała wprost zaciekawiona. Musiała podjąć ten temat, w końcu nie każdy nadaje się na medyka. To trudna sztuka, skomplikowana i bardzo rozległa gałąź nauki na której siadają pojedyncze sroki z całego stada. Jednocześnie kobieta wcale cię nie spławiła, widać było, że potrzebują rąk do pracy, stąd jej zainteresowanie i pytania. Nie było to na pewno ani pierwsze, ani ostatnie z jej pytań.

[Yamado Kai]

Zaskoczył mnie fakt tak szybkiej reakcji recepcjonistki. Wygląda na to że chyba potrzebują rąk do pracy - tak, zgadza się, jestem medykiem - pomyślałem jednak o czymś innym, nie widać tego po moim fartuchu? Może kręci się tu więcej świrów, którzy noszą fartuchy od tak. - Znam się trochę na anatomii jak i na leczniczych jutsu. Jednak nie wiem czy są one na tyle dobre by pracować w szpitalu - powiedziałem drapiąc się placem wskazującym prawej ręki po policzku. Nie wydaje mi się żeby szpital był jakoś mocno przepełniony, jednak chciałbym tu jakoś pomóc, ale wolałbym jako medyk niż pomywacz. Mimo że nawet osoba która zachowuje środki bezpieczeństwa pod względem higieny jest tu bardzo potrzebna. Z tego co się orientuje, każdy zabieg jak i operacja musi być starannie przygotowana, a sprzęt zdezynfekowany. Zaczynam dalej lekko się rozglądać by dokładniej poznać to miejsce. Nie wiem czy będę chciał tu zostać, ale zawsze parę dni mnie nie zbawi.

[Kyoushi]

Misja rangi D
- Dr Franken'kai -
3/15

---

Rąk do pracy w takich miejscach jak szpitale zawsze brakowało. Mimo, że nie był to okres wojenny to bardzo dużo osób przecież było poszkodowanych po 'szarej fali', która nadeszła od tajemniczego lasu za sprawą zainfekowanych zwierząt. Potwierdziłeś informacje o twoim wykształceniu medycznym, jednak pamiętając to tylko słowa. Postanowiłeś z nią pogadać przedstawiając swoje umiejętności, dzięki czemu mogła to wszystko szybko zweryfikować.
- Oczywiście, więc poznał pan tajniki Iryojutsu. To oczywiście wystarczy by pomóc tym, którzy posiadają delikatne rany po misjach, których nie będziemy hospitalizować i zawracać głowy medykom o większych umiejętnościach, którzy są potrzebni przy najcięższych przypadkach. Świetnie się składa, oczywiście potrzebujemy kogoś takiego. Może pan przejść do sali obok, jest to przychodnia dla cywili, tam jedna z medyków pomoże panu się wdrożyć i sprawdzi umiejętności. - wskazała ci przejście do najbliższej salki, w której miała czekać na ciebie inna medyczka. Tutaj dopiero poznasz wszystkie tajniki pracy.

[Yamado Kai]

Recepcjonista wygląda na zadowoloną że sie do niej zgłosiłem, jednak nie wiem co dalej będzie. Możliwe że ona się ciszy, ale kolejna osoba może nie być zbyt zadowolona. Może martwię się na zapas? Przecież można powiedzieć że pierwszy etap mam już za sobą, a kolejny przed. - Dobrze, to te drzwi? - zapytałem pokazując palcem, po czum udałem się w ich kierunku. Mam nadzieje że osoba która ma zamiar sprawdzić moje umiejętności nie będzie zbyt ostra. Zapukałem i wszedłem do środka - dzień dobry, miałem się tutaj zgłosić - powiedziałem, po czym zacząłem ponownie rozglądać się po pomieszczeniu. Każdy krok w takich miejscach jest dla mnie czymś wyjątkowym a zarazem strasznym. Kobieta wspomniała o jakiś lekkich zadrapaniach, ale ja również miałem odczynienia z czymś o wiele cięższym. Serce bije mi jak młotem, a stresuje się nie wiem czym, może brakiem akceptacji?

[Kyoushi]

Misja rangi D
- Dr Franken'kai -
5/15

---

Im więcej pracowników tym lepiej, przecież najważniejsze było utrzymać zdrowie pacjentów, a środki zawsze się na to jakieś znajdą. Im więcej cywilów tym większy obrót, im więcej shinobi tym większe bezpieczeństwo. Wszystko się w tych burzliwych czasach zazębiało, więc nie brakowało miejsc gdzie młodzi i niedoświadczeni medycy mogli rozwijać swoje umiejętności. Jedną z nich na pewno było Shinrin i szpital. Kobieta wyraźnie ci pokazała drzwi, przez które miałeś się udać, jednak wolałeś dopytać. Jej skinienie głowy na to pytanie było wystarczającym potwierdzeniem, przez co byłeś już wszystkiego pewien i mogłeś ruszyć dalej.
Wchodząc, uprzednio zapukałeś i przywitałeś się. Tak naprawdę kobieta, która tutaj była nie miała pojęcia kim jesteś i po co tu przyszedłeś. Mówiąc jej, że miałeś się tu zgłosić kompletnie nic jej nie mówiło. Rozglądałeś się, a ona wtedy podjęła rozmowę:
- Ale co, poszkodowany pan jest, że miał się tu zgłosić? Jeśli tak to proszę zająć miejsce w kolejce, tamtędy. Tam się kończy z tego co widzę, ja pobieram bezpośrednio pacjentów do sal. No już raz raz. - powiedziała, zbywając cię niemal od razu, ponieważ... No właśnie musiałeś sam się domyślić dlaczego.

[Yamado Kai]

Pielęgniarka czy nawet lekarka źle mnie zrozumiała, a z resztą nawet nie powiedziałem jej o co tak na prawdę chodzi. Możliwe że wyglądam na pacjenta, ale nim na pewno nie jestem - przepraszam, źle się wyraziłem. Jestem medykiem i zostałem skierowany do tego pomieszczenia do pomocy przez panią w recepcji - powiedziałem o czym lekko się uśmiechnąłem. Czasami chyba jestem zbyt nieśmiały, bo zamiast powiedzieć od razu w prost o co chodzi, to bawię się z ludźmi myśląc że mogą się domyśleć o co mi chodzi. To chyba też jedna z moich wad, mam nadzieję że ów kobieta mnie nie wyśmieje, może nie wyglądam jak lekarz, ale znam kilka technik medycznych. - Znam kilka jutsu medycznych, ale nie wiem jak silne mogą się tutaj przydać - powiedziałem poprawiając okulary na nosie i lekko spuszczając głowę. Teraz tylko mogę czekać na jej reakcję, mam nadzieję że jeśli przyjmie moją pomoc to się nie rozczaruje.

[Kyoushi]

Misja rangi D
- Dr Franken'kai -
7/15

---

Nie miała czego rozumieć, gdy nie wypowiedziałeś żadnego słowa. Poza tym to żadna lekarka ani pielęgniarka - tu wszyscy są medykami. Gdy wyjaśniłeś sprawę, kobieta uniosła do góry ręce w sposób jakby na to czekała:
- No chłopie, trzeba było tak od razu! Chodź ze mną, będziesz pomagał przy pacjentach o mniejszych urazach. Później może zaangażujemy cię w coś ambitniejszego, ale musisz udowodnić swoje umiejętności przez weryfikacje na prostych przypadkach. - dowiedziałeś się wiele rzeczy od niej i tego jak funkcjonuje tutejsza medyczna jednostka. Byłeś świadom, że muszą cię jednak sprawdzić nim dorwiesz się do czegoś ciekawszego niż drzazgi w dłoni czy zadrapania po walce z domowym kociakiem. Przyznałeś się do znajomości medycznych technik. - A więc medyk z umiejętnościami Iryojutsu? Wspaniale! Każde ręce się przydadzą, za mną. Tutaj będziesz mógł obsługiwać pacjentów. - wskazała na jeden pokoik, który nie miał drzwi i ludzie wchodzili jeden po drugim. Mogłeś się rozgościć, ona została z tobą wprowadzając pierwszego pacjenta. Okazało się, że miał wybity bark - mężczyzna po trzydziestce, którego ból był naprawdę spory. Wyglądał jakby zjadł worek cytryn ze swoją skwaszoną miną i przepływającym przez twarz bólem. Należało coś z tym zrobić. Ważne było jak poradzisz sobie z pierwszym przypadkiem, jak to obmyślisz i co wykonasz. W końcu to nie jest dość trudne i możesz to szybko załatwić - idealna weryfikacja wiedzy.

[Yamado Kai]

Ponownie poczułem się tak nieco dziwnie, mimo pozytywnej reakcji kobiety na moją propozycję pomocy. Pokazała mi jedno z pomieszczeń obok w którym miałbym pomagać ludziom którzy by wchodzili do mnie. Czyżbym miał chwilowo swój gabinet? Jest to nieco dziwne, chłopak z ulicy trafił do szpitala mając swoje pomieszczenie. Może za dużo sobie wyobrażam, ale dość dziwnie się czuję i ten stan nie mija. Bardziej jest to wszystko nie wiarygodne i jakieś takie nierealne. Z resztą nie mam na chwile czym się przejmować, muszę się skupić bo kobieta wprowadza jakiegoś mężczyznę do mnie. Podszedłem do niego po czym stwierdziłem - wychodzi na to że ma pan wybity bark - popatrzyłem na niego widząc jego minę i to ze ból jest niesamowity. - Przepraszam najmocniej, muszę pana w pewnym miejscu dotknąć na barku, zrobię to delikatnie i proszę mi powiedzieć czy tam również boli. Chodzi mi o stwierdzenie czy zostały uszkodzone więzadła, jeśli nie, to dla pana będzie lepiej - po delikatnym dotknięciu w miejscu więzadeł mogłem stwierdzić co się dzieje. Jednak jednym szybkim ruchem i dość energicznym postanowiłem wbić kość ramienną do stawu barkowego. Gdzie już zgromadziłem charę w dłoniach i użyłem jednej ze swoich technik. - Wiem powinienem ostrzec, ale pan by się spiął i byłoby to większym problemem. Już za chwilkę pana ból minie, ale uprzedzam wybicie barku jest dość częstym przypadkiem i może się powtórzyć za jakiś czas. Proszę i uprzedzam że kolejne większe wysiłki mogą stworzyć nawrót choroby, przez jakiś czas powinien pan odpocząć - powiedziałem doglądając cały czas miejsca leczonego, po czym dodałem - Jeśli ból nie będzie ustawał, albo pana stan się pogorszy to prosiłbym przyjść jeszcze raz do szpitala i poinformować o tym. Pewne mikro urazy pokazują się dopiero po czasie, jednak ja tutaj nie widzę by coś takiego miało miejsce więc będzie pan zdrowy - uśmiechnąłem się lekko dalej wykonując swoją pracę. Popatrzałem jeszcze na kobietę która ze mną była. Nawet przez chwilę zapomniałem o jej obecności.

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Misja rangi D
- Dr Franken'kai -
9/15

---

Nie umiałeś zrozumieć tej sytuacji, jednak było to wszystko całkowicie normalne. By cię zobaczyć w akcji, medyczka została z tobą. Aktualne wydarzenia i setki rannych, których atakowały dzikie zwierzęta robiły niemożliwe spustoszenia w klanie Senju. Każda pomoc była cenna, jeżeli była dość tania i przewidywalna, tak jak ty. W końcu zająłeś się pacjentem, który na słowa o wybitym barku nawet nie zareagował, przecież to było więcej niż wiadome, w końcu wciąż się za niego trzymał, nie mając zamiaru w ogóle się puszczać, wszystko przez dokuczliwy ból. Postanowiłeś podejść i sprawdzić więzadła. No gość zrobił o co prosiłeś, a ty sprawdziłeś palcami więzadła i nagle... Wbiłeś rękę w staw barkowy. Gość oblał zimny pot, ale po chwili ból całkowicie zniknął.
Postanowiłeś reagować od razu, przy okazji lecząc to miejsce by zająć się ewentualnym bólem, który znikał w mgnieniu oka. Kobieta, która cię obserwowała powiedziała jeszcze coś do ciebie:
- Czyli wszystko tak jak mówiłeś. Podaj mi proszę swoje imię jeszcze i od teraz będziesz tu przyjmował te proste przypadki. - powiedziała, a po zapisaniu imienia wyszła i zostawiła cię samego z tą robotą. Na wieści o barku, mężczyzna grzecznie podziękował i wyszedł, był zachwycony szybkością poradzenia sobie z jego bólem.
Kolejny wszedł znów mężczyzna jednak tym razem mocno utykał. Widziałeś, że jego noga jest we krwi, a dokładnie spodnie, a przy okazji były rozdarte. Jakby wbite kły lub pazury, na pierwszy rzut oka nie wiadomo...

[Yamado Kai]

Kobieta chyba nie była zaskoczona tym co zrobiłem, ja w sumie też nie, ale mina mężczyzny który odczuł natychmiastową ulgę jest bezcenna. Następnie zapytała mnie o imię a ja sie trochę zmieszałem - Yyyy Kai.... Yamado Kai - powiedziałem dość niepewnym głosem, bo w sumie po co jej to wiedzieć? Przecież ja tutaj przybyłem tylko na krótki czas, mam nadzieje ze nie chcą mnie tu zostawić na stałe. Zanim zdążyłem cokolwiek do niej powiedzieć, odezwał się mężczyzna z podziękowaniami a ja odrzekłem - nie ma problemu, po to tu jesteśmy - chciałem szybko wrócić do rozmowy z kobietą, ale ta już wyszła, a do pomieszczenia wszedł kolejny mężczyzna, na to wychodzi że teraz muszę się nim zająć. Z kobietą będę musiał porozmawiać później. Widać po nodze pacjenta że coś go zaatakowało, najprawdopodobniej jakieś duże zwierze. Jeśli w pomieszczeniu znajduje się kozetka, informuję go by powoli się na niej położył. - Nie chcę ściągać pańskich spodni by nie podrażnić skóry, będę musiał je rozciąć by dostać się do rany - powiedziałem to po czym zgromadziłem chakre w dwóch palcach prawej ręki, wskazującym i środkowym. Przy użyciu jednej techniki rozciąłem spodnie mężczyzny by tym samym dostać się do rany. Nie wygląda ona zbyt ciekawie, jednak da się coś z nią zrobić. Nie chcę powodować większego bólu pacjenta, dlatego od razu przystąpię do działania. Nie wygląda to tak jakby wdało się jakieś zakażenie, jednak będę to widział podczas tamowania krwawienia. Mimo że nie jest ono rozległe to jednak wole wykorzystać nieco silniejszą technikę do natychmiastowego uleczenia. - za chwilkę poczuje pan lekkie mrowienie, ponieważ noga zacznie się goić - powiedziałem to używając od razu kolejnego jutsu. Jeśli uda mi się w szybkim tempie zagoić rany mężczyzny, tym samym informuje go o czymś jeszcze - proszę chwileczkę poczekać, muszę przyłożyć dłoń do pańskiego czoła by sprawdzić temperaturę - Zewnętrzną częścią prawej dłoni przyłożyłem ja do czoła pacjenta by sprawdzić jego temperatura. Przecież to oczywiste ze podczas takiej rany jego temperatura powinna wzrosnąć, ale po uleczeniu powinna maleć.

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Misja rangi D
- Dr Franken'kai -
11/15

---

Po przedstawieniu się w sposób dość niepewny jeszcze spojrzała na ciebie czy przypadkiem nie kłamiesz, ale machnęła ręką. Nie było to najważniejsze. Radziłeś sobie z prostymi przypadkami, więc mogłeś pracować sam, nie było z tym problemu, szczególnie, że brakowało personelu. Odpowiedziałeś na podziękowania już znacznie lżej i pewniej, po czym musiałeś zająć się kolejnym pacjentem, który nie wyglądał najlepiej. Postanowiłeś go położyć na kozetce, która oczywiście tutaj była. Nie było z tym problemu akurat. Rozciąłeś spodnie, tak czy siak były poszarpane, więc mężczyźnie do niczego by się nie przydały.
Robiłeś tutaj swoje, dokładnie to co należało. Po rozcięciu spodni, ujrzałeś ranę. Były to na pewno kły, które wbiły się w łydkę. Głęboko, na około 2 centymetry. Sowicie płynąca krew ujawniła się po usunięciu materiału, rana wyglądała na całkiem czystą, ale teraz tego nie mogłeś ocenić, ponieważ pacjent także ruszał stopą, trzymając dłoń na twarzy z bólu. Gdy go ostrzegłeś lekko syknął z bólu. Postanowiłeś od razu zająć się naprawą rany i tamowaniem krwawienia i naprawą tkanki. Rzeczywiście to działało. Nie miałeś problemów panując nad tą chakrą.
Sprawdzając temperaturę wiedziałeś, że była lekko podwyższona, jednak do sowitej gorączki było jeszcze daleko. Póki co zmiana nie była odpowiednio widoczna. Udało się zatamować całkowicie krwawienie, gdzie teraz mogła przejść faza naprawy tkanki, która była uszkodzona.

[Yamado Kai]

- Proszę jeszcze nie wstawać - ponownie powiedziałem do pacjenta. Sprawdzając że nie ma on aż takiej gorączki kamień spał mi z serca. Jego ciało będzie jeszcze przez jakiś czas odczuwać dyskomfort, no ale może następnym razem będzie bardziej uważał. Jego tkanki nie są za bardzo regenerowane, ale za chwilę powinny być. Dobrze że krwawienie ustało, a ja mogłem nieco poświęcić swojego czasu na pomoc ludziom. Poprawiłem okulary i ponownie zacząłem używać technik medycznych, jednak czuję jak moja chakra za każdym razem maleje, ale nie daję się tak łatwo. Muszę pewnie jeszcze kilku pacjentów patrzeć. - Następnym razem proszę bardziej uważać, czy to pies czy dzikie zwierze nie warto czasami z takim zadzierać. Tak naprawdę miał pan dużo szczęścia, że to zwierze nie przegryzło panu tętnicy, wtedy wątpię że czy dostałby się pan tutaj - zrobiłem lekko zniesmaczoną minę, by stwierdził że nie kłamię. Mam nadzieję że będą na siebie bardziej uważać jak ten gość z wybitym barkiem. - Natomiast co do temperatury to nie czułem by była mocno podwyższona, więc wychodzi na to że nie wdało się zakażenie. Zaraz będzie mógł pan wrócić do domu, w razie czego, jeśli będzie się pan źle czuł. Odczuwał jakiś ból w okolicy łydki proszę się ponownie zgłosić. Przetarłem ręką pot z czoła, mimo ze to tylko dwóch pacjentów to i tak odczuwam silny ubytek chakry. Techniki których użyłem nie są wcale takie słabe. Dobrze by było jakby kobieta za chwilę tu wróciła, bo nie chciałbym paść z wyczerpania, poza tym ilu jeszcze pacjentów czeka w kolejce? Może teraz będą jakieś lekkie przypadki... mam nadzieję...

  Ukryty tekst

[Kyoushi]

Misja rangi D
- Dr Franken'kai -
13/15

---

Najlepszym w tym było, że wiedziałeś co robisz. Bez wahania wyznaczyłeś wszystko co trzeba. Pouczyłeś swojego pacjenta, jednocześnie byłeś zadowolony z tego, że nie było dodatkowych komplikacji. Miałeś na uwadze swoje pokłady chakry, a większość już poświęciłeś na jednego pacjenta, ale było to niezbędne. Twoje poświęcenie było widoczne. W końcu, gdy udało ci się doprowadzić wszystko do końca i pacjent nie odczuwał większego bólu, było znacznie lepiej z jego nogą.
- Dziękuję za pomoc, jednak to wszystko wina tych... To wina tej szarej fali. Tylko broniłem bliskich przed zwierzakiem. Na szczęście tylko mnie dosięgnęły jego kły. Jeszcze raz dziękuję - zakończył z uśmiechem. Widać było, że utyka, jednocześnie noga miała się dobrze i nic mu nie zagrażało. W końcu twoje oczekiwanie miałeś za sobą. Wróciła medyczka, która cię tu zostawiła.
- No i jak było? To był taki teścik na dziś, widzę, że nie miałeś większych problemów. A jak z twoja chakrą? Sam czujesz się dobrze? Chyba będziemy mieli do ciebie prośbę. - zakończyła, czekając na odpowiedzi na jej pytania. Do gabinetu nie wchodziło już więcej ludzi, mimo, że na korytarzu jeszcze ich widziałeś całkiem sporo.