Cmentarz i Grobowiec Senju Isoshiego (千手伊孑志の墓)

[Hiroto]

Misja rangi D dla Ridy
5/14
Na szczęście szkody były odwracalne, więc klan nie będzie musiał inwestować w nowy grobowiec, a jedynie go porządnie wyczyścić. Zadanie Ridy się jednak nie zmieniło, bo jak małe szkody, by to nie były, to ta w dalszym ciągu musiała znaleźć osobę, która była odpowiedzialna za to całe zamieszanie. Kto to mógł być? Ktoś, komu świętej pamięci Lider podpadł w przeszłości, to na pewno, ale czym? To był dobry człowiek, lubiany przez członków społeczności. Czy ktoś – po tylu latach – mógłby go dalej nienawidzić do tego stopnia, by zniszczyć jego nagrobek?

Z początku, dziewczyna nie zauważyła niczego, co mogłoby posłużyć jako poszlaka w sprawie. Żadnych złamanych gałązek czy innych widocznych wskazówek. Gdy jednak rozejrzała się bardziej, zauważyła małe, prawie niewidoczne ślady stóp, które prowadziły do okolicznego lasu. Kilka metrów na prawo, wspomniane ślady były już bardziej wyraźne i były odwrócone względem tych pierwszych – co sugerowało, że sprawca był przy nagrobku, udał się w stronę lasu, a potem z niego wrócił. Najbardziej wyraźne poszlaki znalazła jeszcze kawałek dalej, które również prowadziły w stronę drzew. Nie były one jednak pojedyncze, bo towarzyszyły mu jakieś inne, przypominające jakieś zwierzę. Może pies? Trudno było ocenić przez tę pogodę, ale na pewno nie były ludzkie. W tym miejscu było znalazło się też trochę rozlanej farby, co sugerowało, że to właśnie sprawca się tutaj krzątał, a nie jakiś przypadkowy człowiek.

Tylko co zrobić z informacją, którą udało jej się uzyskać? Gdyby podążyła za tropem, pewnie w końcu udałoby jej się dojść do złoczyńcy, ale czy bezpiecznym było wchodzić do lasu w środku burzy? Wypadki chodziły po ludziach... jeśli jednak będzie dalej czekać, ślady pewnie szybko się zmyją przez deszcz, który jak na złość, nie zamierzał ustąpić.

Matka

[Rida]

Pogoda była najgorsza z możliwych, jeśli chodzi o poszukiwanie jakichkolwiek śladów, jednak Rida nie poddawała się tak łatwo. Rozglądając się uważnie po najbliższym otoczeniu i nie zważając na fakt, że jest już przemoczona do suchej nitki, młoda kunoichi cierpliwie rozszerzała teren poszukiwań wokół Grobowca Isoshiego. Mimo, że szkody były odwracalne, to i tak należało znaleźć sprawcę tego wandalizmu. Było niedopuszczalne, żeby miejsce pamięci tak znamienitego shinobi, zostało tak okropnie naruszone. Tajemniczy ''artysta'' zdecydowanie powinien przenieść swoje talenty na ściany Siedziby Władzy. Wtedy zdałby sobie przynajmniej sprawę, czym to może grozić. Cmentarz był święty, a kto nie potrafił tego docenić, powinien zarobić solidnego kuksańca.
Po dziwnych malunkach mogła zgadywać, że może to jakieś niesforne dziecko, albo cała ich grupka. Takim zdecydowanie przydałaby się lekcja dobrego wychowania i parę batów na goły tyłek. Nie tracąc jednak czasu, nie przerywała poszukiwać, aż wreszcie natrafiła na coś, co ją zaintrygowało. Ledwo widoczne ślady, które dostrzegła na mokrej ziemi, a których deszcze nie zdążył jeszcze całkowicie zmyć. Udała się więc tym tropem w stronę drzew, dostrzegając też plamy po farbie. Tak, zdecydowanie był to trop, którego szukała. Zmarszczyła jednak brwi, gdy dostrzegła też ślady zwierzęcia. Pies, czy może wilk? Robiło się coraz bardziej ciekawie, ale trop prowadził w stronę zalesionej części i niemądrze byłoby tam iść samej. Nie miała jednak możliwości kogoś wezwać, bo istniało ryzyko, że deszcz do czasu jej powrotu mógłby zmyć resztę śladów. Musiała działać teraz.
Wyciągnęła z kabury jeden kunai i uzbrojona w ten sposób, zaczęła ostrożnie iść po śladach, zagłębiając się między drzewa. Co znajdzie na końcu swojej niewyraźnej ścieżki? Zapewne okaże się niedługo. Rida starała się nie robić hałasu i gdy tylko mogła, trzymała się pni drzew i krzaków, które w razie czego dawały jej osłonę przed zbyt szybkim zobaczeniem. Była czujna i zareaguje na każde zagrożenie, jeśli tylko się pojawi. Jej cel był zapewne coraz bliżej. Pytanie czy uda jej się przechylić przewagę na swoją korzyść.

[Hiroto]

Misja rangi D dla Ridy
7/14
Rida była dzielną Kunoichi i niestraszne jej były nawet najgorsze warunki pogodowe. Pomimo niebezpieczeństw związanych z wejściem do lasu, nie poddała się i podążyła za śladami, które dopiero co znalazła. Gdyby przeczekała, byłoby bezpieczniej, ale pewnie nie byłoby już gdzie iść – ślady stóp mogły zniknąć w każdej chwili i nie było na co czekać. Wodoodporna farbka była bardziej trwała, ale nie było jej aż tak wiele i w pewnym momencie się urywała.

Przez następne kilka minut dziewczyna szła po bujnym terenie lasu. Ślady wydawały się coraz wyraźniejsze, co mogło sugerować, że ta zbliżała się do celu, do okrutnego napastnika, który zażartował z byłego lidera klanu. Próbowała zachowywać się cicho, ale nie miało to większego znaczenia – hałaśliwy deszcz i grzmoty, które od czasu do czasu grzmiały na niebie, skutecznie ją zagłuszały. Było tak głośno, że ledwo mogła słyszeć swoje myśli.

W pewnym momencie zobaczyła dzieciaka, który opierał się o drzewo. Dzieliło ją od niego około dziesięciu metrów. Był to chłopiec o ciemnych włosach, który nie mógł mieć więcej niż osiem-dziewięć lat. Już z daleka widoczne było przerażenie na jego twarzy, mały pewnie nie spodziewał się, że zastanie go burza. Wiele wskazywało na to, że była to osoba, której właśnie szukała, bo twarz miał pokrytą farbką, którą widziała przy grobowcu... czy to tylko jej wrażenie, czy to drzewo obok niego się jakoś dziwnie chwiało? I gdzie był ten pies/wilk, którego ślady jeszcze niedawno widziała?

Matka