Centrum osady

[Tensa]

7/15
Przygoda dla Shina Tak więc nasz bohater zgodził się podjąć zadania. Miał jednak swoje warunki, takie które postawić musiał, aby mieć pewność, że nie robi nic nielegalnego. Rozrabiaka nie miał zamiaru dołożyć swojej cegiełki do upadku osady. Tak więc postawił swojego pracodawce przed dylematem, a może jednak nie. Mężczyzna wyjął drewniane rzeźbione pudełeczko i otworzył je przed swoim przyszłym pracownikiem. Albo i nie.
-Jak widzisz jest tu jedynie harmonijka, prezent dla kogoś, jednak sam nie mogę go dostarczyć. - powiedział. Nie kłamał przynajmniej na to wyglądało. Gdyż w środku znajdowała się równie misternie wykonana harmonijka ustna.
-To jak bierzesz tą robotę czy nie?- powiedział nieco już poirytowany gadatliwością chłopaka mężczyzna. A mówią, że shinobi są tacy tajemniczy...

[Shin]

Shin złapał się palcami za nasadę nosa, i znowu pokręcił głową. Czyli jednak istnieją ludzie z inteligencją przejechanego przez wózek kartofla. Czy tak trudno zrozumieć tak proste sformułowanie? Czy wszyscy dryblasi muszą mieć takie IQ? Co jest nie tak z tym światem? Dokąd zmierza nasza cywilizacja? Czy to oznaka końca? Czy wszyscy zginiemy? Te oraz inne pytania muszą zostać zostawione na potem. Trzeba było odpowiedzieć idiocie.
-Ech. Jeśli by mnie pan słuchał z uwagą i rozwagą, to zapamiętałby pan pewnie fakt, iż w trakcie poprzedniej wypowiedzi użyłm paru pytań, na które powinien pan odpowiedzieć już teraz, ale skoro pan tego nie zrobił, to zadam panu kolejne pytanie, ale najpierw odpowiem na pytanie skierowane w moją stronę, a odpowiedzią jest-Tak, biorę tę robotę. Teraz zadam panu szybko kilka pytań, proszę patrzeć na ruchy warg jeśli będzie za szybko. Gdzie mam dostarczyć? Jak wygląda to miejsce? Jakie typy się tam kręcą? Kto jest odbiorcą? Jak wygląda? Czym się zajmuje? Spodziewa się przesyłki? Jaka będzie jego reakcja? Czy mam mu coś powiedzieć? Kto mi za to zapłaci? Gdzie skierować się po zapłatę? Kim jest dla pana odbiorca? Jak długo się znacie? Czy się lubicie? Czy może dojść do starcia? Jeśli tak, to czy mam go obezwładnić czy zabić? Czy ta harmonijka jest cenna? Z jakiego materiału ją wykonano? Nadąża Pan? Tak? Świetnie. To tyle.

[Tensa]

9/15
Przygoda dla Shina Tak jak można się spodziewać myśli w głowie Senju latały po różnych krańcach wszechświata. Choć wnioski wychodziły jeden z drugiego i były logiczne to należały do tych z gatunku nieprzewidywalnych.
-Dużo tych pytań. Harmonijka jest bardzo cenna, ja dam ci połowę pieniędzy drugą da ci Shi. Jest wysoki szczupły, ma bliznę przez pół facjaty. Co jeszcze, a wiem śmierdzi. Kojarzysz boczną uliczkę za karczmą, tam się powinien pałętać. Daj mu to i powiedz, że w podziękowaniach za futro. On da ci resztę pieniędzy, a potem rób co chcesz. Wszystko jasne?- odpowiedział unikając części pytań. W końcu nie każdy zna się na budowie harmonijek ustnych. Tak więc nasz bohater otrzymał należne 50 ryo jak i pudełko, a brodacz opuścił go i poszedł gdzieś tam załatwiać swoje sprawy.

---------------------------
daj tu posta z z/t link ci na gg dam

[Shin]

Shin zgarnął pudełko i patrzył, jak Dryblas odchodzi. Kiedy już całkowicie znikł, wziął Harmonijkę i dmuchnął w nią. Zaczął pogrywać cichą melodyjkę, oceniając stan instrumentu. Wydawał się być w miarę okej, dostałby może połowę wynagrodzenia za zadanie, więc równie dobrze mógłby pójść i to sprzedać. No ale był Shinobim, tylko uczniem, ale jednak Shinobim. Nie mógł od tak pójść z cudzą wartością i sprzedać.
Nie no żartuje, nie takie myśli teraz były w jego głowie.
*Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać. Sprzedać-Nie sprzedać*
Strzelił się z plaskacza w twarz.
-Dobra, zaniosę ją.
I odszedł.

z/t

[Shiryuu]

Shiryuu ten dzień postanowił spędzić na przechadzaniu się przez centrum osady, w której to zamieszkiwał. Lecz nie była to oczywiście zwykła osada, co to to nie. Przecież należała do Rodu Senju, jednego z najbardziej szanowanych rodów jaki istniał na tym świecie. To właśnie do niego należał nasz bohater, młody shinobi którego imię być może teraz znają tylko nieliczni, mały procent ludności lecz, kto wie? Być może w przyszłości będą pisane powieści na jego temat? Jednakże długa droga jeszcze przed nim jeżeli ma to nastąpić. Jednak na samym spacerze się dzisiaj nie skończy. Z chęcią przyjąłby jakąś robotę a co za tym idzie parę Ryo. Dzień jak co dzień, w koło można było dostrzec ludzi gnających, aby załatwić swoje sprawy, a temu wszystkiemu towarzyszyły krzyki handlarzy którzy próbowali zachęcić przechodniów, do kupna swych produktów. Po krótkiej chwili zaczął się rozglądać, jednak nie w celu zakupienia któregoś z towarów oferowanych przez tych wszystkich handlarzy, a w celu znalezienia jakiejś roboty.

[Tensa]

1/15
Misja dla Smoka Smok przechadzał się po osadzie, rozmyślając o tylko sobie znanych sprawach. Jesienny wiatr rozwiewał jego włosy. Miał swój cel w przechodzeniu się po centrum osady, w tak gwarny dzień nie ciężko było o jakąś robótkę, a wiadomo jakieś Ryo zawsze miło wpada do kieszeni. Tak więc obserwował różne stragany i sklepy w poszukiwaniu jakiegoś zajęcia. Czy było to coś trudnego? Raczej nie, zwłaszcza, że praca sama miała go odnaleźć. Po jakimś czasie bezowocnych poszukiwań podbiegła do niego na oko szesnastoletnia dziewczyna. Była szczupła, miała krótkie czarne włosy i ciemną jak na te rejony karnacje. Całości obrazu dopełniały jadowicie zielone oczy. Ubrana była w strój jaki zwykle noszą kelnerki. -Wyglądasz na takiego co szuka roboty, chcesz zarobić?- powiedziała krótko i treściwie.

[Shiryuu]

Nasz młody shinobi szedł tak przed siebie, lecz póki co nie mógł liczyć na to, iż spotka kogoś kto mógłby mu zaoferować jakąś pracę, a co za tym idzie Ryo. Jednakże do czasu, ponieważ nagle podbiegła do niego młoda dziewczyna która prawdopodobnie miała lat tyle co on, a sądząc po jej ubiorze można było wywnioskować, iż jest ona kelnerką. Już po chwili było wiadomo w jakim celu zatrzymała ona naszego młodego ninje.
- Co miałbym zrobić i za ile?
Odpowiedział na jej pytanie swym własnym, ponieważ chciał już na początku wiedzieć co będzie musiał zrobić i właściwie ile z tego będzie miał, bo za darmo to chyba by się nie podjął żadnego zadania. Więc póki co, pozostało mu jedynie oczekiwać odpowiedzi dziewczyny.

[Tensa]

3/15
Misja dla Smoka Dziewczyna powiedziała co miała powiedzieć, a nasz smok odpowiedział. Może i pytaniem na pytanie, ale konkretnie chcąc zdobyć najcenniejsze informacje. Jedno było pewne był mniej wygadany niż brat. A może to tylko pozory? Dziewczyna jednak szybko miała rozwiać całą jego niepewność.
-Potrzebujemy pomocy w karczmie, strasznie duży dzisiaj ruch nie byliśmy przygotowani. Chodzi o pomoc dopóki obłożenie nie będzie mniejsze, co powiesz na 50 Ryo, może 100 jeśli dobrze się spiszesz?- powiedziała dziewczyna. Co prawda żadna praca nie hańbi, a smok szuka zarobku, ale czy zgodzi się on przyjąć taką posadę? Czy może nie jest to coś czego spodziewał się po zawodzie Shinobii?

[Shiryuu]

Już po chwili shinobi otrzymał wszystkie informacje związane z tym, co miałby zrobić. W prawdzie uczył się on jak być ninją, ale nie powinien mieć wielkich problemów z wykonaniem takiego zadania, a i narzekać nie zamierzał. Być może pięćdziesiąt Ryo nie jest to dużo jednakże to zawsze coś, a jak mu dobrze pójdzie to otrzyma ich nawet sto. Shiryuu skrzyżował ręce na wysokości klatki piersiowej po czym zamknął oczy, wyglądało na to, iż zastanawia się nad złożoną propozycją. Po chwili namysłu podjął decyzję. Otworzył oczy i postanowił podzielić się nią.
- No dobra.
Rzekł otwierając swe oczy, oczekując reakcji dziewczyny.

[Tensa]

5/15
Misja dla Smoka Co prawda Smok miał pewien dylemat związane z podjęciem decyzji. W końcu uczono go fachu shinobi, a nie tego jak być pomocą kuchenną. Jednak nie wydawało mu się to niczym trudnym. Może przeceniał swoje możliwości, a może nie. Tego nie wiedział nikt. Po chwili namysłu otworzył oczy i spojrzał na dziewczynę informując ją o przyjęciu jej propozycji. Dziewczyna uśmiechnęła się serdecznie i złapała go za rękę. Pociągnęła go za sobą. -Cieszę się, że chcesz pomóc. Szef wszystko wyjaśni ci na miejscu.- powiedziała. Po krótkim truchcie dwójka dotarła na miejsce. Tłum w środku rzeczywiście był ogromny, niemalże nie dało się przejść. Jednak jakimś cudem udało im się przecisnąć na zaplecze. Po chwili dołączył do nich starszy mężczyzna z brodą. -Dobra młody skoro już jesteś zacznij od zebrania zamówień na sali.- powiedział i wrócił za bar. -Powodzenia- powiedziała jego towarzyszka udając się do kuchni. Tak więc smok został sam na zapleczu.

następnego posta piszesz Tutaj

[Irie]

Misja dla Reiki
1/30+

---

Bohaterka tejże misji postanowiła w końcu wysunąć nos poza ściany ciepłego domu by stawić czoła chłodnej temperaturze tutejszej zimy. Mimo iż nie była to lodowata zima, podczas której panowały śmiertelne mrozy i hulający wszędobylski śnieg, to i tak dla standardowego człowieka było po prostu chłodno i nieprzyjemnie. Znalazłaś się w centrum osady, gdzie najłatwiej można było dostać jakąkolwiek fuchę. Rozglądałaś się w poszukiwaniu potrzebujących osób. Lecz na razie nikogo takiego nie widziałaś. Toje oczy jednak przykuła standardowa tablica ogłoszeń. Większość należała do osób, które poszukują swoich zwierzaków lub też proponują jakieś proste naprawy. Jedno jednak było specyficzne. Brzmiało ono tak: "Poszukuję śmiałej, odważnej osoby, która do przypilnowania istotnej dla mnie rzeczy przed wścibskimi sąsiadami. Potrafią być jednak nieobliczalni, wskazany shinobi. Kontakt: posiadłość w miejscu pól uprawnych przy ulicy zbożowej." Ogłoszenie warte przemyślenia.

[Reika]

Reika opuściła dom, tym razem zostawiając Akumę z matką. Miała zamiar poszukać jakiegoś zlecenia, więc wolała nie narażać pupila na ewentualne niebezpieczeństwo. Nie chciała też, żeby plątał jej się pod nogami, jeśli będzie musiała zająć się jakąś pracą fizyczną. Krótko mówiąc, wilczur został w domu i kropka. Nie obyło się co prawda bez popiskiwań przed drzwiami, no ale ostatecznie matka zagarnęła go do salonu i zaczęła czesać, więc Reika mogła się w spokoju wymknąć. Gdzie ją poniosło? Najpierw oczywiście na cmentarz, aby odwiedzić brata i odgarnąć świeży śnieg. Na wspominki i nostalgię było za zimno, więc po krótszej chwili opuściła to ciche miejsce, kierując się prosto do centrum Hayashimury. Jeśli gdzieś miała znaleźć jakieś zlecenie, to najlepiej było zacząć od tablicy ogłoszeń, która stała na głównym placu.
Pomimo zimna i śniegu, główne ulice były całkiem tłoczne. Mijając spieszących za swoimi sprawami ludzi, kiwała im głowę na powitanie, a tych lepiej poznanych, zagadywała krótką rozmową. W końcu jednak dotarła do tablicy i szybko przeleciała wzrokiem ogłoszenia, jakie aktualnie wisiały na niej. Zagubione pupile. Skąd ona to znała. Co prawda dziwiła się lekko, bo myślała że kot prędzej zniesie jajo, niż wyjdzie z ciepłego domu na takie zimno i to na tak długo, że potem trzeba go szukać. No ale niezbadane są zwierzęce ścieżki. A wracając do ogłoszeń, to jedno z nich przykuło uwagę kunoichi. Przeczytała je jeszcze raz i skrzywiła się nieco. Pracodawca chyba nie grzeszył rozumem, a przynajmniej tak to widziała Reika. Niby sprawa była poufna, mająca się uchować przed sąsiadami, ale ogłoszenie jak byk wisi na tablicy nawet z podanym adresem, gdzie każdy może sobie to przeczytać, nawet jeden z owych sąsiadów i od razu dowiedzieć się, że coś się święci. Westchnęła i zerwała kartkę, składając ją i chowając za pazuchę. Chętnie się dowie, o jaką sprawę może chodzić i do czego są zdolni owi sąsiedzi. Znała tamte okolice. Kiedyś pomagała leczyć rannych podczas napadu zbójów, którymi kierował Uchiha, a których wykończył Shigeru. Tamtejsi ludzie zapewne nadal ją pamiętali. Tak więc nie pozostanie nic innego, jak udać się pod wyznaczony adres i sprawdzić, co też tam się takiego święci.

[Irie]

Kolejny post tutaj -> http://shinobiwar.pl/viewtopic.php?f=8 ... 009#p51009

[Kisho]

Kisho siedział na beczułce pod budynkiem. Sądząc po procentowej zawartości drewnianej baryłki, od której zalatywało spirytusem i gwarze rozmów w środku była to karczma. Pewnie jedna z wielu.
Chłopak przyszedł w to miejsce nie pierwszy raz. To tutaj od kilku dni oczekiwał na pojawienie się karawany. Był to idealny punkt widokowy na wszystkie ulice, a jako że było to centrum osady, to liczył, że Aoi będzie przejeżdżał właśnie przez którąś z nich. Poprzednimi razami go nie widział, a nie było mowy o przeoczeniu go. Zwarta grupa ludzi idąca w jedną stronę z obstawą i kilkoma wozami - tego nie dałoby się przegapić. Jedynie co to mógł mieć błędne założenia co do trasy karawany, ale liczył, że jeśli pojawi się gdzieś w okolicy, to od razu ktoś gdzieś o tym wspomni i tym samym shinobi będzie wiedział gdzie szukać.
Mimo błądzenia wzrokiem po ulicach Kisho tak naprawdę myślami był gdzieś indziej i trudno się temu dziwić. Od momentu dowiedzenia się, że na wyspach toczy się wojna z udziałem jego klanu, ten jakby przestał się interesować tym, co dzieje się wokół i zachowywał się tak jakby duszą i umysłem gdzieś odpłynął, a bezwładne ciało zostawił na ziemi. Najchętniej od razu wynająłby jakąś łudź i popłynął ku swoim, o ile jeszcze nie jest za późno. Może i nie jest wielce utalentowanym ninja, ale na coś na pewno by się tam przydał. Miał jednak pewne powinności związane z problemem karawany Aoiego i to tą sprawę musi zając się najpierw.

[Mairi]

"Zasadzka!"
1/30
Misja C dla Kishio

Kolejny piękny dzień w życiu kolejnej postaci mógł zwiastować całkiem wspaniałe przygody dla naszego młodego bohatera o imieniu Kishio. Chłopak znajdował się w centrum osady gdzie aktualnie był całkiem spory tłok. Tak czy inaczej ilość ludzi nie była tak duża jak codzień o tej porze dnia. Lecz chłopak przez cały czas oczekiwał że będzie tędy przejeżdżać karawana pewnego osobnika. Młodzieniec chciał załatwić pewne sprawy, więc siedząc na beczce wypatrywał wspomnianej wcześniej karawany. Zapach alkoholu towarzyszył mu już dobre kilka minut, a karawany jak nie było tak nie ma. Kolejne kilkanaście minut mogło chłopaka jedynie utwierdzić w przekonaniu właśnie takim, a nie innym. Tak czy inaczej w pewnym momencie Kishio zauważył jak ktoś zmierza w jego stronę. Tym kimś był mężczyzna około pięćdziesiątki ubrany w czarny płaszcz spod którego można było zauważyć również czarne spodnie. Na policzku miał blizne przechodzącą wzdłuż twarzy począwszy od podbródka, a skończywszy pod lewym okiem. Jego włosy były krótko obcięte koloru czarnego, wzrostem czy wagą również nie zachwycał, ponieważ mierzył raptem metr siedemdziesiąt i nie był z żadnej strony zaokrąglony. Pierwszym wrażeniem jakie mógł odczuć chłopak było nic innego jak obojętność. Nieznajomy nie wyróżniał się spośród tłumu, jedyne co go charakteryzowało wśród takiej ilości ludzi to płaszcz i blizna na twarzy. Tak czy inaczej to było niewiarygodnie zaskakujące jak taki człowiek może wytrzymać w takiej temperaturze będąc ubranym tak grubo.
-Witaj młodzieńcze.-powiedział nieznajomy chcąc tym samym nawiązać kontakt z chłopakiem. Najwyraźniej miał jakąś sprawę do naszego bohatera. Tylko czy chłopak znajdzie dla niego czas? Tego nikt jeszcze nie wiedział, lecz po krótkiej sekundzie młodzieniec mógł usłyszeć ponownie głos mężczyzny.
-Jesteś może ninja?-zadał pytanie spokojnym głosem, by po chwili czekać na odpowiedź...