Skalisty Wodospad

[Kaien]

Po zakończeniu misji z takim czy innym powodzeniem, gdzie bardziej skłaniać się mozna jednak ku zawaleniu, Kaien był caluśki w świeżej i szkarłatnej krwi. Cały jego seksowny płaszczyk i seksowny mieczyk były we krwi, sam seksowny Kaien również. Gdzieś w trakcie drogi dołączył do niego jego kot, Cyril, także we krwi, ale pewnie myszowatej czy innego małego stworzenia spałaszowanego jako posiłek. Kaien w sumie też był najedzony. Na misji przecież wygryzł gardła dwójki dzieciaków, rozbroił kilka genów, pogonił jak ostatnie szmaty oddział łowców wyrzutków, a jednego z nich zmasakrował lepiej niż pewien polityk masakruje lewaków.
Doszedł do wodospadu nie oglądając się za nimi i powolnym krokiem wszedł do wody, kładąc się w niej tak, że wystawała tylko twarz i częśc stóp. Płaszcz zostałna brzegu, tak samo jak broń i kot.
A on stał się samoistną lilią wodną delektującą się chłodną wodą.

[Sekki]

"jutro" - Kaien 2k15

[Sekki]

Trening był już dawno zakończony. Chudzielec nadal tryskał energią, bowiem nie nauczył się zbyt dużo trudnych technik jak dla niego. Po wykonaniu już ostatniej, prostej techniki miał zamiar odejść od źródełka, co też zrobił po jakimś czasie. Chłopak ruszył przed siebie z przewieszoną przez ramię torbą. Idąc jedną z dróżek, które wydeptał przed dotarciem do tego właśnie miejsca, zauważył z oddali kolosa, który był większy od niego o kilka głów. Ukrył on się gdzieś w zaroślach, tak aby nie dać się zauważyć wielkoludowi. W końcu jeszcze nie znał go, ani jego intencji. Mógł to być jakiś humanoidalny potwór, który najzwyczajniej w świecie grasował po swoim terenie. Mimo iż chłopak lubił się bić, to przeciwko takiemu czemuś na pewno zebrałby trochę stłuczeń i siniaków. Nie dość, że było to wielkie, to jeszcze ociekało świeżą szkarłatną krwią. Gdy zbliżył się chłopak dostrzegł jego płaszcz, a także miecz. Tak więc, musiał być to człowiek, w końcu bezmózgie istoty nie potrafiłyby dzierżyć miecza. Za nim podążało małe stworzonko, zwyczajny kotek który chcąc nie chcąc, od przymilania się do swojego pana sam zabarwił swoją sierść na szkarłatną. Chłopcu jeszcze nie było nic wiadomo, na temat tego iż przysmakiem Kaiena byli ludzie, lecz najprawdopodobniej dowie się tego już niedługo. Nie wiele można sądzić po tym, że jest upaćkany, bowiem nawet z nastolatka nie raz ociekała spora ilość cudzej krwi, a przecież jeszcze nie miał takiego szczęścia aby pożywić się czyimś ciałem. Olbrzym zmierzał w kierunku jeziorka, gdzie przed chwilą chłopaczyna dopracowywał swój wachlarz technik. Na jego szczęście, nieznajoma osoba, nie odwróciła wzroku za siebie od samego początku swojej podróży. Młody reprezentant rodu Kaguya spokojnie skradał się, kryjąc swoją obecność za okolicznymi krzewami i drzewami, które na pewno zdołały go nieźle zamaskować. Na szczęście nie dopatrzył jak olbrzym ściąga z siebie całą bieliznę, zastał jedynie widok wyluzowanego jegomościa, który relaksował się w jeziorku. Czarnowłosego pociągnęło coś do działania, jakaś nieznana siła, która wręcz wykrzyczała mu do ucha, że spotkanie z tą osobą może zmienić jego dalsze życie. Młodzieniec natychmiast po rozluźnieniu się wielkoluda wyszedł z ukrycia i zaczął powoli podchodzić do mężczyzny. Gdy był już nieco bliżej, dało się usłyszeć odgłos gniecionej trawy pod jego obuwiem.

Zwiastowało to nową przygodę,
która zacznie się właśnie pod tym skalistym wodospadem.

[Kaien]

Kaien jako całkowicie samoistna wodna lilia zaakceptował swój los. Tak teraz, będąc całkiem nagi, rozkoszował się chłodną wodą omywającą jego ciało i zmywającą z niego krew i brud niczym oczyszczające błogosławieństwo zmywa grzechy. Coś jednak postanowiło zepsuć mu nawet ta chwile. Bo coś od dłuższej chwili wisiało w powietrzu. W końcu usłyszał gniecioną trawę przez co jak przystało na samoistną lilie wodną przepłynął dookoła własnej osi tak by twarza być skierowanym ku źródłu dźwięku. Zobaczył dziwnego małego chłopca.
-Co się stało, dziewczynko? Zgubiłaś sie sama w lesie bez swojej babci? - Wstał, ukazując w całej potężnej okazałości swoje pełne blizn, wielkie i potężne ciało. Postąpił krok w kierunku Czerwonego kapturka bez kapturka.
-Wyglądasz na zagubioną. Czego tutaj szukasz? - W jego oczach był obłęd. Maniakalny psychopatyczny obłęd domagał się rozlewu krwi. A widział przed sobą coś, coś w czego żyłach płynęła krew. Więc jakby i jemu przegryźć tętnice to by dużo krwi było do zabawy...
-Jak myślisz jak smakuje twoje mięso? Albo twoja tchawica? - Spytał najspokojniej jak umiał małą dziewczynkę którą teraz był dla niego przybyły Sekki. Nie miał jeszcze ochoty zamordować go. Troche miał to znaczy, ale nie na tyle, by to od razu zrobić.
Pewnie najpierw kazałby mu cierpieć.

[Sekki]

Sekki obserwował jak Kaien odpłynął gdzieś w obłokach i stał się wodną lilią. Nie wiedział czy widząc w takim stanie wielkoluda miał śmiać się, płakać, czy może robić pod siebie. Był całkowicie zmieszany, ale postanowił coś z tym fantem zrobić. Widać było, że olbrzym spodziewał się czyjejś wizyty od samego początku, gdy tylko zanurzył się w wodzie. Po sporych ilościach krwi na ciele można było się spodziewać, że ma coś lub kogoś na sumieniu. Zaraz po tym, jak pod sandałami shinobiego źdźbła trawy zaczęły się gnieść, wydając z siebie charakterystyczny odgłos, osobnik naprzeciwko chłopca od razu zareagował. Odwrócił się i zauważył młodego bohatera, który dosyć wysoko mierzył w swoim, jakże nędznym życiu. Już od początku wiadomym było, że daleko nie zajdzie w karierze shinobi, lecz jak na ten moment udało mu się wiele zdobyć. Godnie reprezentował swoją gałąź rodu, która w sumie już podupadała, gdyż cała bliższa rodzina młodzieńca została wymordowana, lub zmarła z przyczyn naturalnych. Po naturze jego rodu, nie trudno było się domyślić, że tylko garstka rodziny przetrwa. Chwilę po tym, gdy chłopak został zauważony zatrzymał się w miejscu, stanął i spojrzał na swojego kuzyna, o którym jeszcze nic nie wiedział. Już na początku wydał się spaczony, co niezbyt zachwyciło nastolatka, wręcz go zraziło.
- Dziewczynko? Dobre mi sobie... Twoje łachy splamione są krwią. Co tutaj robiłeś? - dopytał, widząc że nie jest bezmózgiem. Teraz będzie łatwiej porozmawiać. Miejmy cichą nadzieję, że uda się zakumplować tej dwójce. W międzyczasie, chudzielec bacznie obserwował ruchy potwora, który wstał z swojego legowiska ukazując swoje ciało. Nastolatek nie wiedział co ma robić, wpierw spojrzał na jego przyrodzenie, co było raczej naturalnym odruchem. Niestety, nie było tam zbytnio na co patrzeć, więc od razu skupił się na jego ruchach. Wielkolud zaczął stąpać w jego kierunku, czarnowłosy widząc to zaczął powoli cofać się w tył. Idąc przed siebie, Kaien nie przestawał zadawać dziwnych pytań. Nie trudno było zauważyć w jego oczach obłęd, a po jego zachowaniu dopatrzeć, że wcale nie ma dobrych zamiarów.
- Może chcesz posmakować czegoś innego? Uwierz, moje mięso nie będzie zbytnio ci smakować. - dopowiedział nie spuszczając gardy. Nie miał zamiaru bawić się z Kaienem w żaden sposób. Nie było już niestety odwrotu, chłopak nadal się cofał, lecz wyciągnął rękę przed siebie chcąc jakoś pokazać mu, aby nie zbliżał się.
- Stój, w przeciwnym wypadku będzie z tobą źle! - zawołał cofając się cały czas w kierunku zarośli. W jego głosie można było usłyszeć stanowczość, zupełnie jakby nasz maluszek powoli stawał się mężczyzną, który w końcu gotów jest zmienić wiele w swoim życiu... Zostać kimś... Przeciwstawić się! Tylko to, jak postąpi dalej to będzie tylko i wyłącznie jego indywidualna decyzja. Może zmienić się na dobre, lub na złe. Tylko tak naprawdę, która opcja będzie lepsza dla niego?

[Kaien]

Kaien nie umiał się przejąc. Zimna woda, lodowata woda na rozgrzane ciało, uczucie tak wspaniałe, że jego umysł odleciał niemalże całkowicie. I nie miał zamiaru do siebie powrócić. To poskutkowało tym, że Kaien był zupełnie innym Kaienem. Który mógł zrobić coś zupełnie innego niż ten zwykły, normalny Kaien. Dla łatwości przekazu nazwijmy ich Normalny Kaien i Psycho Kaien. Więc Normalny Kaien, w skrócie NK pewnie w tym momencie by się przedstawił czy przywitał czy coś. Normalnie, takie relacje i reakcje międzyludzkie zdrowych psychicznie osób. Niestety teraz u władzy był Psycho Kaien który myślał jak smakują ścięgna wokół rdzenia kręgowego przybysza. Pewnie były lekko śliskie, żelujące.. O jezu co za rozkosz w paszczy...
-Wyglądasz jak dziewczynka. Jesteś zgrabny i masz długie włosy. Nie jesteś dziewczynką? To jesteś ciotą, cioto. I jedne i drugie można jebac w dupe... - Podsumował przykładny dresowaty tok rozumowania. Na stwierdzenie, kolejne, przybysza westchnął, wznosząc ręce bezradnie.
-Kurwa dwie rzeczy. Po pierwsze dzięki za zauważenie oczywistości, cioto. Tak, są we krwi. Tutaj? Też widziałeś, cioto. Kąpałem się. Trzecia nadprogramowa rzecz... Te ciuchy są więcej warte niż twoje zycie... - Zalozył po tych słowach swój płaszczyk by się ładnie prezentować, mimo że miał on odcień schnącego szkarlatu.
-Na przykład czego, cioto? I nie wiem, moze się przekonam. Ludzkie mięso jest smaczne, serio. Najlepsze mają dzieci, czyste, niczym nie skażone. - Pochwalił mu się swoimi gustami kulinarnymi jak staremu dobremu koledze. Taka rozmowa dwóch koneserów przy jeziorku, ogólnie bardzo miło.
Sekki wyciągnął przed Siebie swoją ręke, więc Kaien wyciągnął swoją - Z której wysunął sie miecz, ale bardzo gruby u nasady, dwa razy grubszy niż zwykle. Dłoń została na nim zaciśnięta.
-Szybko umiesz spierdalać? Bo zapewniam, że nie spierdolisz. - Wyszczerzył zęby w upiornym uśmiechu do swej kolejnej ofiary.

Odpalone Yaamarashi no Yaiba.

[Yoshida]

A więc tutaj mamy złodzieja. Krab-przestępca, kto by pomyślał. - bohater zaśmiał się w duchu widząc małe stworzonko, które weszło w posiadanie poszukiwanej biżuterii. W takiej sytuacji Yoshida nie chciał zabijać bogu winnego zwierzęcia, a tym bardziej wyrywać mu odnóży, którymi trzymał amulet. Wyrzutek postanowił zwyczajnie wziąć kraba w rękę, ostrożnie drugą dłonią przykrywając szczypce, aby zwierzak go nie okaleczył. Razem ze swoją zdobyczą młodzieniec zbiegł na dół do dziewczyny, która poszukiwała amuletu, a następnie postawił przed nią kraba. Oto twoja zguba, razem z nowym właścicielem. Podejrzewam, że wystarczy znaleźć dżdżownicę i wybierze pokarm zamiast błyskotki. Możesz też zabrać go do domu i mieć nowego przyjaciela. Nawet jeśli to tylko krab. Mam nadzieję, że twój problem został rozwiązany. - zakończył z serdecznym uśmiechem Uchiha czekając na reakcję kobiety.

[Yoichi]

Misja rangi D - Yoshida - 16/15 Zwinny młodzieniec po pokonaniu wodospadu pokonał też w pokojowy sposób swojego pierwszego rywala. Obiektem walki była błyskotka, która pomimo, że wciąż w szczypcach kraba, to jednak już nie jego. Udało mu się go pochwycić w taki sposób, że nawet nie został zraniony, mimo usilnych prób sięgnięcia jego dłoni przez drugie, wolne szczypce. Zdezorientowana istota trafiła na sam dół wraz ze swoim porywaczem, który natychmiast podszedł do dziewczyny. Ta widząc całe wydarzenie lekko zaśmiała się spoglądając wprost w oczy Yoshidy.
- Widocznie kraby też lubią ryby. - powiedziała, lecz na słowa chłopaka lekko zmarkotniała. Początkowo nic nie powiedziała tylko spuściła wzrok na ziemię, po czym błyskawicznie chwyciła za talizman tyle ile mogła sobie pozwolić i ile wystawało go poza szczypce kraba, a następnie wyrwała mu zgubę. Zwierzę albo się nie spodziewało, albo nie trzymało już tak mocno będąc możliwie przerażonym całym wydarzeniem, więc Kana odzyskała obiekt poszukiwań.
- Każdy mógłby być moim przyjacielem, ale niestety nie jest. W tym przypadku nie mogę zabrać kraba. Mieszkam w domu rodu Senjuu, nie byliby zadowoleni z mojego towarzysza. Wolę się nie narażać. To dobrzy ludzie, życzliwi, ale nie ryzykuję, nie chcę znów żyć na ulicy. - powiedziała wycierając palcami talizman i wgapiając się w niego ze spuszczoną głową. Głośno westchnęła, po czym uśmiechnęła się promiennie, jak gdyby nigdy nic. Spoglądnęła na młodego Uchihę, a następnie omijając kraba podeszła do chłopaka, wspięła się na palcach i złożyła mu krótki pocałunek na policzku, a następnie odsunęła się szybciutko kilka kroków.
- Dziękuję! Tylko tyle mogę Ci dać za Twoją pomoc. Mam nadzieję, że nie rozchorujesz się przeze mnie. Do zobaczenia, Yoshida! - mówiła podniesionym, radosnym głosem wciąż się odsuwając, aż w końcu odwróciła się i pobiegła w swoją stronę. Młodzieniec z pewnością zrobił dobry uczynek. I dostał nagrodę. Było warto? To już kwestia dyskusyjna.

Wynagrodzenie: 20 PH, 100 ryo

[Tsukune]

1/15

Był to zwykły niczym nie wyróżniający się dzień. Nieszczęśnikiem który został wybrany na dzisiejszą ofiarę okazał się nie kto inny jak chłopak o imieniu Yoshida. Czemu nieszczęśnik? Tego dowiecie się w trakcie akcji jaka będzie miała miejsce w niedalekiej przyszłości. A więc pora rozpocząć tę tajemniczą historyjkę.

Yoshi postanowił trochę się zrelaksować po niedawnej misji jaką miał przyjemność a może obowiązek? wykonać. To wie tylko sam jegomość leżący na trawce z rękami pod głową. Miał aktualnie zamknięte ślepia i delikatnie sobie drzemał. Przyjemny chłodny wiaterek co jakiś czas poruszał grzywką chłopaka, cienie rzucane przez drzewa i ich korony sprawiały iż delikatne promienie światła padały na twarz naszego bohatera a szum spływającej wody aż pobudzał wyobraźnię na temat morskich podróży i słyszanych w wiosce od jakichś podróżników opowieści i dość dziwnych piosenek z nadmorskich tawern. Zdawało się że czas stanął w miejscu. Nie wiedziałeś kiedy ale poczułeś jak szyszka uderza cię w brzuch. Oczywiście to nic nadzwyczajnego prawda? Kolejna trafiła w twój tors. Przypadek? Trzecia centralnie uderzyła w twoje czoło i jakimś cudem po odbiciu zatrzymała się na twoich ustach. To już raczej nie był przypadek nieprawdaż? Chcąc nie chcąc trzeba zobaczyć o co chodzi prawda? Gdy postanowisz to zrobić wyczuć mogłeś że czegoś tobie brakuje [nie wiem czy masz jakieś eq więc napisz że straciłeś np: klucze do mieszkania czy coś.] Gdy zorientowałeś się że czegoś ci brakuje mogłeś usłyszeć dziecięce chichoty a mianowicie 2 takie śmieszki jedne chłopca a drugie dziewczynki jednak nie widziałeś ich. Jedynie wiedziałeś skąd dochodzą. Postanowisz ich gonić? Bo sądząc po tym jak "atakowały" twoją osobę szyszkami raczej nie będą chciały rozmiawiać

[Shiburama]

Przychodzę tutaj, aby się zrelaksować. Kładę się pod drzewem przy wodzie i nasłuchuję dźwięku wody z wodospadu.
Moją uwagę przykuwają przepiękne ptaki, które latają nad koronami drzew przez ten olśniewający widok nie mija chwila, a ja zaczynam rozmyślać o tym jak piękne i beztroskie życie mają stworzenia, które żyją na wolności i nie muszą się o nic martwić.
* Najchętniej zatraciłbym się teraz i poszedł spać, ale przecież to nie ma sensu szkoda dnia na odsypianie *
Wstałem, a następnie wziąłem pierwszy lepszy kamień, który w moich oczach wydawał się być na tylko płaski, aby świetnie odbijać się od tafli wody. Zacząłem spędzać czas na rzucaniu kaczek.

[Nikusui]

Misja C dla Shiburamy
1/30

Nie wszystko co niebieskie to niebo.

Owszem, miejsce na pewno było niesamowicie urokliwe. Spokojnie, oderwane tymczasowo od brzydkiej rzeczywistości, która niektórych mogła przytłaczać. Zresztą Shinrin na pewno wyróżniało się na tle innych prowincji. A szczególnie wyróżniali się tu na tle innych Senju, którzy na pewno bardzo związani byli z naturą. I jak widać, wśród niej ich przedstawiciele lubili przebywać. Shiburama postanowił rozkoszować się otoczeniem przy wodospadzie i korzystając z okazji, a raczej z braku zajęcia, rzucał sobie kamyczkami w taflę wody, robiąc tak zwane kaczki. Czyż nie relaksujące zajęcie? Kto wie, może jakiś feralnie rzucony kamyk trafi w przepływającą rybkę, prosto w jej płaską główkę. Kto wie.
Po chwili maltretowania wody swoimi rzutami, do uszu młodego Senju dotarł jakiś cichy chichot. Początkowo nikogo nie spostrzegł, ale już parę sekund później widać było zeskakującą z drzewa niebieskowłosą dziewczynę, która, zdawać by się mogło, nie zwróciła uwagi na chłopaka. Zupełnie tak, jakby go tu nie było, po prostu robiła swoje. Uśmiechnięta od ucha do ucha, jakby miała za sobą niesamowity sukces, podskakiwała leciutko, sprawiając, że jej biust falował, niezbyt zasłonięty skąpym materiałem. Do tego miała na sobie krótkie spodenki, które kończyły się tuż pod pośladkami. Doprawdy, niewiele tego ubrania było, więc niektórym mogła przeszkadzać taka forma prezentowania się. Najwidoczniej jednak dziewczyna miała to wyjątkowo gdzieś... daleko. Niemal na oślep zaczęła zbliżać się do tafli wody, najzwyczajniej w świecie chcąc na nią wejść. Okazało się to dla niej mocno zgubne, gdyż, najwidoczniej, nie potrafiła używać swojej chakry do utrzymania się na takiej powierzchni, bądź też po prostu tego nie zrobiła, wpadając do wody niczym kamień. Zniknęła w jednej sekundzie i nawet nie wydostały się za nią bąbelki, które świadczyłyby o wypuszczeniu powietrza. Nim jednak młodzieniec zdążyłby zareagować by ratować dziewczynę, mógł zauważyć, jak tafla wody gwałtownie się burzy i nagle wyłaniając się smukłe dłonie i niebieska głowa. Do tej pory lekkie, unoszące się podczas podskoków włosy, przylepiły się do twarzy, zasłaniając cały widok. Niewiasta zaczęła się krztusić, co wskazywało na to, że zapewne połknęła trochę wody. Nieporadne ruchy rękoma i próby wydostania się na brzeg wskazywały na to, że na pewno nie potrafiła pływać. Odgłosy taplania skutecznie zagłuszyły ćwierkanie ptaków, które przy tym nagłym hałasie i tak zdążyły odlecieć. Chyba jednak nie dane jest młodemu Senju aż tak się zrelaksować. O ile nie oleje tego wydarzenia albo nie zmieni otoczenia.

[Shiburama]

Misja C dla Shiburamy
2/30

PRZEDMIOTY PRZY SOBIE (WIDOCZNE): Kabura na broń ( na prawym udzie )

PRZEDMIOTY SCHOWANE (NIEWIDOCZNE):
Płaszcz Shiburame posiada dwie doszyte kieszenie, których nie widać.
2 kunai ( W ukrytej kieszeni wewnątrz płaszczu przy prawej piersi)
2 shuriken ( W drugiej ukrytej kieszeni wewnątrz płaszczu przy lewej piersi )

Kabura na broń ma w sobie (20 objętości ) :
- 3 Wybuchające notki (1.5 objętości)
- 3 shuriken ( 3 objętości )
- 3 kunai ( 4.5 objętości )
- kastet ( 8 objętości )
Pozostała objętość : 20 - 17= 3

* Jeszcze tylko troszkę podkręcę w lewo to na pewno się uda, nie ma innej opcji! Zrobisz to facet! * Zgiąłem nadgarstek o 30 stopni w tył, wyciągnąłem rękę całkiem za siebie biorąc duuuuży zamach i następnie w moim mniemaniu dość szybkim ruchem rzuciłem kamieniem w stronę wody.
Stuk. Stuk. Stuk.Stuk.
- Tym razem cztery? To są chyba jakieś jaja. Jasna cholera, siedzę tutaj około dwóch godzin, a dalej nie mogę dobić siedmiu uderzeń. - Ręce mi opadły z niedowierzania w to czego nie mogę dokonać. Miałem już zamiar kończyć to przedstawienie, żeby oszczędzić sobie wstydu przed zwierzętami, które na pewno, gdyby umiały mówić w moim języku to by mnie wyśmiały jednak wtedy zauważyłem piękną i dość skąpo ubraną kobietę. Włosy jej były niebieskie, więc dość niespotykane u kobiet, przynajmniej ja jeszcze takich nie widziałem. Ładna uśmiechnięta buźka, a do tego falujący biust urodziwej nieznajomej szybko dał mi do zrozumienia, że coś muszę zrobić. Przygotowałem jedyny w swoim rodzaju, najbielszy, najpiękniejszy uśmiech i podszedłem bliżej w kierunku niewiasty.
- Hej laskaa! Coś mi wpadło do oka... to chyba Ty! - Brak reakcji od strony pięknej spowodował lekkie zażenowanie z mojej strony, najchętniej to zapadłbym się pod ziemią. Kobieta najzwyczajniej w świecie przeszła obok mnie obojętna i to prosto do wody. Najprościej w świecie chwila nie minęła, a dziewczyna zaczęła się topić w wodzie. Bardziej zdziwiony niż przerażony zacząłem rozmyślać o całej sytuacji.
* Co tu się odwala? Siedzę tutaj jakiś czas, a nagle jakaś seksbomba spada niczym z nieba i co najdziwniejsze nie reaguje na moje zaloty? Dodatkowo na sam koniec wchodzi do wody i się topi... Nie wiem czy to są zwidy czy co, ale ja tutaj chyba zbyt długo siedziałem.. Albo to słońce coś za mocno dzisiaj grzeje no w końcu mamy lato * Zrobiłem trzy kroki w tył, aby usiąść na trawie próbując przemyśleć jeszcze kilka razy o tym co tutaj się odwaliło.

[Nikusui]

Misja C dla Shiburamy
3/30

Nie wszystko co niebieskie to niebo.

Najwidoczniej niewiasta była zbyt zamyślona, by zwrócić uwagę na dość kiepski podryw chłopaka, bądź też była po prostu głucha. Tych możliwości jednak nasz bohater raczej nie wziął pod uwagę, tkwiąc, tak jak niebieskowłosa, w swoim świecie. Nawet sam fakt, że dziewczyna wpadła do wody, jakoś nie przywrócił go do rzeczywistości. Mało tego, młody Senju zaczął poważnie zastanawiać się nad tym czy czasem cała sytuacja to nie jest owoc zbyt bujnej wyobraźni, szalejącej na grzejącym słoneczku. Niestety, prawda była taka, że to co się działo, było rzeczywiste. Dziewczyna nieporadnie chwytała każdy łyk powietrza, wymachując rękoma i próbując dostać się bliżej brzegu. Dla kogoś mogłaby udawać, dla innej osoby byłaby to sytuacja, w której zagrożone byłoby ludzkie życie i zapewne zareagowałby inaczej niż Shiburama. Szczęściem w tym nieszczęściu jest fakt, że znajdowała się na tyle blisko brzegu (w końcu ciężko byłoby jej wpaść w samym środku wody, skoro nie poruszała się po niej), że w końcu przemieściła się na tyle, iż w końcu dotknęła palcami brzegu. Podbudowana tym, że czuje coś twardego, coś co na pewno uchroni ją przed utonięciem, jej ruchy stały się jeszcze bardziej energiczne, dzięki czemu dociągnęła się ziemi i wtuliła w nią twarz, zapewne w tym momencie nie przejmując się tym, że mokra skóra jedynie przylepi do siebie ziarnka ziemi. Oddychała ciężko, nie wynurzając reszty ciała z wody, a próbując się tymczasowo uspokoić. Cały entuzjazm, którym wcześniej emanowała, gdzieś zniknął. Co jak co, ale raczej nikt nie śmiałby się wniebogłosy zaraz po tym, gdy prawie się utopił.
Uniosła głowę wyżej i dopiero teraz dostrzegła chłopaka, który siedział na trawie. Zaraz, zaraz... to ona się tu topiła, a ten cham nic nie zrobił?! Otworzyła usta, chcąc wykrzyczeć coś w jego stronę, ale w tym momencie złapało ją na kaszel, który wydusił z niej trochę wody. Niefajnie się jej nałykać, zdecydowanie. Nawet w tak małej ilości!
- Ty.... ty draniu! - wykrztusiła z siebie z wrogością, następnie wychodząc z wody. Jeżeli chwilę wcześniej wyglądała ponętnie, to teraz chyba ciężko byłoby oderwać od niej wzrok, w tym całym, przemoczonym ubraniu, który jeszcze bardziej przylegał do jej ciała.
Stanęła na równe nogi i rzuciła chłopakowi gniewne spojrzenie. Jej pięści zacisnęły się i powolnym, acz bardzo ciężkim krokiem ruszyła w stronę Shiburamy. Jej oddech dalej był ciężki, a gdyby nie niebieskie kosmyki włosów przylepione do jej twarzy, zapewne widać byłoby, że jest rozzłoszczona. I to naprawdę! Cóż, która kobieta by się nie zdenerwowała, gdyby cudem złapała się brzegu, ratując przed utopieniem się, a następnie widząc siedzącego spokojnie mężczyznę? Zapewne żadna.

[Shiburama]

Misja C dla Shiburamy
3/30

Trawa była tak bardzo miękka, że najchętniej to zasnąłbym na niej oczywiście gdyby chwilę wcześniej nie wydarzyła się sytuacja rodem ze snów, sytuacja tak niepojęta, że zdrętwiałem ze zdziwienia.
*A może to iluzja? * Pomyślałem, a następnie głośny śmiech zaczął się wydobywać z mojego aparatu mowy.
- Co to jakaś kolejna edycja MAMY CIĘ? No już dalej żartownisie pokażcie mi się! Nie dam się nabrać na wasze kawały. - Wstałem i wyciągnąłem w tym czasie ze swojej kabury, kastet zakładając go na lewą dłoń oraz dodatkowo przyjmując obronną gardę tak jakbym był gotowy na atak ze strony kawalarzy. Minęła chwila, a tutaj zero, brak jakiejkolwiek reakcji, wtedy ja zacząłem coraz bardziej nerwowo chodzić w miejscu co chwilę zawracając się.
* O jasny gwint, motyla noga, na krowie kopytko! A co jeśli to wszystko to nie jest sen, a ta kobieta jest po prostu dość... tępawa? * Znowu usiadłem na trawie, jednak tym razem moje ciało samo do tego doprowadziłem, bardziej przypominało to opadnięcie ze zdumienia. Nagle coś zaczęło się wynurzać ze strumyka, dodatkowo okazało się, że to ta sama kobieta, które przed chwilą się topiła. Ze zdumienia moje oczy w ciągu kilki milisekund przypominały wytrzeszcz, usta natomiast uchyliły się tylko odrobinę. Widać było, że ma nie małe problemy próbując wydostać się z wody jednak powoli zaczyna to osiągać.
* Teee a może teraz jako członek klanu Senju powinienem pomóc tej kobiecie? Chyba nieee, wygląda na to, że całkiem świetnie sobie radzi! * Energicznymi ruchami kobieta zdołała się wydostać na brzeg następnie spojrzała na mnie swoją całą w piasku twarzą.
* Wygląda troszkę jak potwór, ale chyba lepiej będzie jeśli jej o tym nie wspomnę *
-Ty.... ty draniu! - Wykrztusiła z siebie w moją stronę. Zaniemówiłem na tyle, że nie byłem zdolny sam nic powiedzieć, moje ciało zaczęło samoistnie się poruszać najpierw wstało, a następnie powolnym krokiem poruszało się w stronę wody próbując ominąć kobietę szerokim łukiem. Widok zdenerwowanej dziewczyny, która właśnie zacisnęła mocno pięści w chwilę przekonał mnie o tym, że chyba zostałem jej celem w negatywnym sensie.
Przełamałem się i w końcu coś wyciągnąłem z siebie.
- Przepraszam! Przepraszam, przepraszam! Myślałem, że to są jakieś żarty, w końcu zachowałaś się jak niespełna rozumu. Po co wchodzisz do wody skoro nie potrafisz pływać? To nie miało sensu - Spróbowałem zadać kilka pytań w stronę kobiety, aby sama sobie wyobraziła jak to wyglądało. Odchodząc od kobiety tym razem już wzdłuż wody podniosłem otwartą lewą dłoń, jakby na znak stop, wtedy sam stanąłem, a swoją prawą dłoń oparłem o kolano. Lekko skulony z jedną ręką w górze, a drugą na dole, znów zacząłem mówić.
- Spokojnie, spokojnie! Naprawdę nie chciałem, żeby to tak wyglądało... Może jestem w stanie jakoś Ci pomóc, co? -
Co prawda nie byłem mistrzem sztuk perswazji, a także nie potrafiłem manipulować swoim ciałem na tyle dobrze, aby zahipnotyzować mówce, ale czemu by nie spróbować porozmawiać.

Nazwa: Kastet
Typ: Broń obuchowa, broń wspomagająca
Objętość: 8
Waga Fūin: 10
Ninpō: Taijutsu
Opis: Tym razem klasyczna wersja tego gatunku broni – odlana z metalu, bez zaostrzonego końca. Ma za zadanie chronić pięść i wzmocnić zadawane nią obrażenia. Przede wszystkim kastet zwiększa prawdopodobieństwo uszkodzenia kości przeciwnika.

[Nikusui]

Misja C dla Shiburamy
5/30

Nie wszystko co niebieskie to niebo.

Niemalże do samego końca młody Senju myślał, że ta sytuacja to jakiś kiepski żart i wszystko jest ustawione. Może rzeczywiście mogło wydać się to dziwne, że nagle pojawia się tu kobieta i od tak wpada do głowy. Teraz jednak zapowiadało się na to, że niebieskowłosa jest tu sama i jakoś nieszczególnie zadowolona była reakcją, a raczej jej brakiem ze strony Shiburamy, na obecną sytuację. Chociaż nie wyglądała na niesamowicie silną kobietę, to jednak chciała porwać się na przygrzmocenie mu w łeb, za tak draniowate zachowanie, a co!
Przystanęła, a jej pięści rozluźniły się, kiedy chłopak przeprosił. Westchnęła ciężko, jakby całe napięcie z niej zeszło i odgarnęła mokre włosy z twarzy, przy okazji wycierając nieco piasek ze swojej buzi. Przymknęła na krótką chwilę oczy, po czym ponownie spojrzała na Shiburamę.
- Po prostu się zamyśliłam. I nie weszłam do wody, wpadłam do niej! - burknęła naburmuszona i pufnęła cicho pod nosem, na moment odwracając głowę w bok. Nagle, dosyć gwałtownie, przesunęła swoją dłoń na pośladki, ewidentnie czegoś szukając. Czując jednak przyczepiony, brzęczący woreczek, uśmiechnęła się z ulgą. Na całe szczęście nic nie zginęło. Chyba by się pochlastała, gdyby to zgubiła. Tyle wysiłku i na nic, no ludzie, to byłaby prawdziwa tragedia.
Przeszła parę kroków, by ponownie zbliżyć się do tej nieszczęsnej wody. Uklęknęła przy brzegu i zamoczyła w cieszy dłonie, by przemyć swoją twarz. Przecież i tak była cała mokra, chociaż przy takiej pogodzie powinna dosyć szybko wyschnąć. Dobrze, że znajdowała się na takich terenach.
- Pomóc? - zapytała, zerkając na chłopaka. Przez krótką chwilę się zastanawiała, uciekając spojrzeniem w stronę drzew, skąd w sumie przybyła. Zaraz jednak uśmiechnęła się lekko i nieco zarumieniła. - Może zaprosisz mnie na obiad? - zasugerowała, po czym jej uśmiech się poszerzył. W sumie to nie miała czego tu szukać, zatrzymała się tu jedynie z przymusu, a chętnie coś by przekąsiła. Może przyda jej się też chwilowo być na jakimś terenie zamkniętym, niekoniecznie tak blisko wody, do której, de facto, i tak przecież żadnego urazu nie miała. Dlatego spróbowała. Chłopak raczej nie wyglądał na mocno zajętego, a tym może jej wynagrodzić swój brak reakcji. Przydałoby się.