Leśny trakt

[Ōkami]

Kyohei
Misja D - Krzewów im nazbieracie 5/15

Rini jak sam KABUTOMUSHI mógł zauważyć, pochodziła raczej z dobrego domu, gdzie mimo swojej małej przypadłości jaką był problem z rozpoznawaniem kolorów - czy był to daltonizm czy agnozja - nauczona została pisania i czytania, a to już ją stawiało ponad połową populacji normalnych ludzi, którzy parali się prostymi pracami, nie potrzebując do ich realizacji ani jednej, ani drugiej umiejętności. I byli szczęśliwi w swojej prostej niedoskonałości, nie musieli się okłamywać, ani nikogo innego. Zapewne nie musieli też zbierać kwiatów na mrozie.

Dziewczyna podskoczyła w miejscu, aż zatrzęsły się jej poliki i przystrzygła uszami.
- No to kalia wonna! - I pognała, a Kyohei mógł tylko za nią nadążać. Tym razem już szło lepiej, bo cel był... większy. Jak się okazało po kilkunastu minutach marszu w głąb leśnego traktu, całkiem spory krzew wielkości niskiej jabłonki, dość rozłozysty i rzeczywiście kwitnący mimo zimy. O całkiem ładnym zapachu i kwiatkach. Dziewuszka wyciągnęła z torby krótki nóż i wyciągnęła rękę.
- Działaj, Kabutomushi. Nóż jest do zwrotu, chcę wszystkie te kwiatki, najlepiej z końcami gałązek. A ja pozbieram tamten mech. - Wskazała kępke niebieskawego mchu na drzewie i ruszyła w jego stronę z drugim nożem, ścinać mech z kory.

Rin

[Kyohei]

Kyohei jak i Rin nie musieli długo chodzić po lesie aby natknąć się na poszukiwaną roślinę. Złożył szybciutko pieczęcie, w myśl tego, że przezorny zawsze ubezpieczony. Może i zbieranie kwiatów nie było nazbyt ciekawym zajęciem, jednak czegoś go nauczyło. W życiu trzeba być uważnym, spodziewać się niespodziewanego i nie dać się zaskoczyć. I tym razem Kyohei nie planował dać się zaskoczyć. Utworzył więc klona, który miał używając noża wyciąć roślinkę. Nie dostał jednak wcześniej planu W JAKI sposób ma to zrobić, zapytał więc swoją koleżankę, krzycząc, bo ta pognała już do innej flory. Eh. Botanicy. Lub inni badacze. Kyohei nie wiedział czym dokładnie zajmuje się dziewczyna, ale nawet jakby wiedział - usłyszałby to słowo pierwszy raz. Nie był wszak tak oczytany jak ona, co trochę mu uwłaczało.

- Z korzonkami czy bez? Jak Ci go przyciąć?

A następnie zgodnie z rozkazem koleżanki nakazał klonowi dane drzewko usunąć i nieść. Po co ma zajmować sobie ręce, skoro może użyć tworu z chakry?

Chakra: 150-14=136 136-14=122 -5 na siłę, 117

[uhide=Ōkami]

Nazwa

Doton: Iwa Bunshin no Jutsu

Ranga

C

Pieczęci

Baran

Zasięg

Tworzenie

Obok użytkownika

Zasięg

50 metrów od użytkownika

Koszt E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (za klona) + to, co przekażemy (minimum 1%)

Statystyki

Siła

Równa twórcy

Szybkość

1/2 twórcy

Wytrzymałość

100

Opis <span style="display: block; margin: 0; padding: 0; text-align: justify;">Technika polegająca na uformowaniu z kamieni wizualnie idealnej kopii użytkownika. Aby stworzyć Bunshina wymagany jest dostęp do lądu w pobliżu. Klon potrafi wykonywać wszelkie techniki Doton i Tai/Buki (bez wykorzystywania chakry) znane oryginałowi. Stworzona kopia nie posiada ekwipunku swojego twórcy, za wyjątkiem tej widocznej na wierzchu co utrudnia odróżnienie oryginału od kopii. Tak skopiowany ekwipunek jest równie groźny co oryginalny. Właściwości artefaktów nie zostają skopiowane, tak samo jak np. właściwości notek wybuchowych lub bombek dymnych.
Iwa Bunshin ze względu na swój budulec jest wytrzymały - zwyczajne wbicie lub cięcie kunaiem nie wyrządzi mu wiele szkód. Do pełnej eliminacji konieczne jest wykonanie solidnego ataku, kruszącego ziemię i skały.
Klon nie posiada wolnej woli oraz zdolności mówienia. Ze względu na brak świadomości jest więc niepodatny na genjutsu. Jego działania są w pełni uzależnione od stwórcy, który musi wydawać mu mentalne polecenia. W przypadku braku poleceń wywołanych np. krytycznymi ranami użytkownika bądź wykluczenia z walki, klony rozpadają się.</span>

[/uhide]

[Ōkami]

Kyohei
Misja D - Krzewów im nazbieracie 7/15

To zostaje się cieszyć, że nie musieli za bardzo drałować po lesie i nóg, w butach zdzierać. W końcu halo, oczywiście, że to las i to w głąb kontynentu, nie zmienia to jednak faktu, że jest też zima i jednak chodzenie godzinami po dworze każdemu może w końcu wyjść bokiem, czy jest Shinobim czy nie. Może i Kyohei ma wytrzymałość większą od zwykłego człowieka, ale nie pokona przeziębienia, jak go zmorze i do łożka wsadzi na tydzień albo dwa. Mówi się wszak, że człowiek choruje na przeziębienie od hasania po mrozie siedem dni, a Shinobi tylko tydzień. Nie zmieniał to jednak faktu, że Kyohei uczył się na błędach. Zamiast obmacywać zdradliwą rośliną która znów może ubarwić jego przeżycia przy sikaniu od razu przeszedł do użycia klona. Klona stworzył, przekazując mu czakrę na istnienie i kazał pracować. Dziewczyna skończyła ze swoim mchem, nie słysząc pytania ze względu na odległość, dlatego przeżyła miłe zaskoczenie, gdy odkryła, że klon wyrwał cały krzew i teraz dźwiga go na ramieniu. Pokazała Kyoheiowi wszystkie palce, sugerując, że zrobił to zadanie na piątkę.
- To teraz szukamy ciemiernika! - Rzuciła... znów gnając w las w poszukiwaniu malutkiej roślinki, która mogła rosnąć wszędzie.

Rozpisz jakoś lepiej tą czakrę, pamiętaj, że już raz klona robiłeś.

Rin

[Kyohei]

Kyohei pamiętał jeszcze czym był ów ciemiernik. Miał on się znajdować blisko wody lub w śniegu. Polecił więc klonowi aby ten odgarniał śnieg w poszukiwaniu kwiata, samemu robiąc to samo, z tym, że jedynie nogami. Nie był fanem pracowania na kolanach. Klon odłożył więc obok siebie krzak, który wyrwał i począł rozgarniać śnieg w poszukiwaniu czegoś co pasowało do tego opisu. Młody shinobi miał niezły wzrok, więc dostrzeżenie kwiatka nie powinno sprawić mu trudności. Trudność może natomiast sprawić ODNALEZIENIE takowego. Mały, wielkości do kolana. Lubi wodę i może rosnąć w śniegu. Genialnie. To oznacza, że może być dokładnie... wszędzie. Nie była to dobra wiadomość, jednak Kyohei nie zamierzał przez to się poddawać. Starannie przeszukiwał wraz ze swoim klonem glebę w poszukiwaniu takowego, co jakiś czas każąc klonowi przynieść bliżej wyrwany krzak. Wiedział, że jeżeli się podda wyjdzie na słabeusza i tchórza, a wcale siebie za takiego nie uważał. Znalezienie ciemiernika mogło zająć chwilę, ale Kyohei nie miał zamiaru się poddawać.

[Ōkami]

Kyohei
Misja D - Krzewów im nazbieracie 9/15

W ten sposób pośród drzew leśnego traktu, tuptał sobie niemowa bez własnego umysłu klon Kyohei, dzierżący na ramieniu cały wyrwany krzew. Szedł więc przez las, niczym ojciec rodziny wracający do domu z choinką na święta i brakowało mu tylko bombek i ozdobnego łańcucha. Kyohei za to szanując własne kolana i własne zdrowie, postanowił na kolana nie iść - co było komicznym widokiem, bo klon-Kyohei z krzewem na ramieniu z każdym ruchem na kolanach tracił kwiatki, dlatego RIn go powstrzymała.
- Obaj róbcie nogami, bo za nim znajdziecie to stracicie połowę kwiatów kalii! - Ryknęła zasmucona. Powstrzymując przed utratą kwiatków Kyoheia, sama przypadkiem odsunęła kupkę śniegu, wcześniej rozgarniętą zamaszystymi ruchami krzewu naramiennego... a tam ciemiernik. Dziewczę pisnęło, klasnęło w dłonie i padło samo na kolana by kwiat zbierać. Wyciągnęła jedynie rękę, wskazując pobliskie drzewo.
- Tam znalazłam oczar. Wejdź na drzewo obok dzięki czakrze i zetnij kilkanaście kwiatków. Uważaj, bo sam oczar to chybotliwy jest, albo się połamiesz albo jego połamiesz, a wtedy masz robaki w gaciach. - Powiedziane z szerokim uśmiechem na twarzy, sugerujące, że jest żartem. Chyba. Tak czy siak wzięła się do ścinania ciemiernika i pakowania go do torby, a było go w tej kępie chyba wystarczająco do jej potrzeb. Gdy skończyła zaczęła się kierować w stronę wioski, wskazując reką, by obaj Kabutomushaki szli za nią swoim rohatyńcowym tempem.

I wracamy tutaj - http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... 8&start=90 - oczywiście w poście tam opisz zbieranie oczaru
Rin

[Kazuma]

Z siedziby władzy

Zwłoki powieszone do góry nogami z poderżniętym gardłem co? Wyglądało na to, że faktycznie nie odpowiadało za to żadne zwierzę. Robota jakiegoś zwyrola, który atakuje bezbronne osoby w imię właściwie nie wiadomo czego. Może to jakiś seryjny morderca, który robi to ku własnej uciesze? Druga opcja to napady rabunkowe, ale na cholerę by się ktoś fatygował? Po prostu ubić i mieć to w dupie, a może nawet lepiej pozbyć się ciała. Sposób w jaki się to odbywało aż prosił się o interwencję jakiegoś shinobi. Czy ten ktoś nie zdaje sobie z tego sprawy? Dla Kazumy było to najzwyczajniej w świecie dziwne. Nie potrafił pojąć dlaczego ktoś sam ściąga sobie kłopoty na głowę.
Samych ciał nie było możliwości obejrzeć. Nie żeby jakoś specjalnie lubował się w macaniu truposzy czy ich oglądaniu, ale być może dałoby się po prostu wyciągnąć jakieś nowe informacje, chociaż biorąc pod uwagę opis, który przedstawił rozmówca Kazumy nie było żadnej wątpliwości co do tego kto jest winowajcą. Też za specjalnie się nie krył, toteż w teorii jeśli będzie miał szczęście może nawet zostanie zaatakowany w okolicach miejsca, które zostało oznaczone na wręczonej mu mapie - Wszystko jasne, no to ruszam. Życz mi powodzenia - rzucił puszczając oko do rozmówcy, po czym wyszedł z siedziby ku przygodzie...
Już wcześniej zdążył się nauczyć, że w dalekie podróże lepiej nie ruszać z buta. Potrafi się to zakończyć kilkoma dniami tułaczki. Zresztą nie wiadomo jak długo będzie się musiał obijać po trakcie czy lesie w jego w okolicy i lepiej mieć ze sobą jakieś zwierzę, które w przypadku odniesienia ran byłoby w stanie go dowieźć w okolice jakichś żywych istot, które udzielą mu pomocy. Druga kwestia to ewentualny transport winowajcy tego całego zamieszania, który na piechotę mógłby stanowić pewnego rodzaju wyzwanie logistyczne. Wyprawa konno rozwiązywała wszystkie te problemy i przy odrobinie szczęścia także zwierzę powróci całe i zdrowe. W przeciwnym wypadku będzie trzeba prosić ojca o pieniądze. Nie żeby był to jakiś wielki problem, ale wolał być optymistą. Ofiary z opisu nie wyglądały jakby padły ofiarą jakiegoś dystansowego ataku czy pułapki zastawionej na trakcie. Raczej zostały zatrzymane i zaatakowane toteż takowego rozwoju wydarzeń się spodziewał.

[Sasame]

~ 4/15 ~

~ Kazuma ~

~ Misja Rangi C ~

~ Leśnny ssak ~

Po skończonej odprawie, Kazuma dziarskim krokiem opuścił siedzibę władzy klanu Senju i udał się prosto do stajni, skąd wziął konia, który będzie mu towarzyszył podczas podróży oraz wykonywania zadania. Droga na miejsce zaznaczone na mapie minęła chłopakowi relatywnie szybko i znalazł się on wreszcie na terenie gdzie grasował zabójca z dziwnymi i groteskowymi nawykami. Przed Kazumą jednak teraz pojawiła się inna przeszkoda, mniej namacalna i zdecydowanie trudniejsza żeby sobie z nią poradzić. Nie mógł on mieć nawet najbledszego pojęcia kiedy pojawi się zwyrol odpowiedzialny za ataki. Czy może będzie to za godzinę, cztery godziny czy może dopiero jutro. Kto wie, może nawet przyjdzie blondynowi czekać jeszcze dłużej? Jedyna na co mógł liczyć to łut szczęścia że seryjny morderca szybko go zauważy i bez ociągania przyjdzie się z nim rozprawić.

Wręczona mapa:

[Kazuma]

Tak właściwie to nie miał żadnego planu z prawdziwego zdarzenia. Po prostu miał nadzieję na łut szczęścia po drodze, który dla kogoś innego byłby wręcz przekleństwem. Bo kto normalny pchałby się w paszczę lwa? Pewnie dobrą opcją byłoby przypominać jakiegoś starca, ale jakoś tak wyszło, że nie bardzo chciało mu się bawić w podchody. Po prostu liczył na to, że seryjny morderca, budzący postrach w okolicy nie zwróci uwagi na to, że z pewnością wygląda na kogoś potrafiącego się obronić i zaatakuje. Słowem mu nie wspominano o jakiejś selekcji ofiar toteż optymistycznie założył, że atakowane jest wszystko co się rusza.
Postanowił przejechać trasę w tę i z powrotem poszukując czegokolwiek co by odstawało od normalności. Jakiś dziwny ruch po bokach trasy, nowa ofiara powieszona na drzewie, a może jakaś inna osoba idąca trasą? W tym trzecim przypadku wypadałoby takową odeskortować i ostrzec przed potencjalnym niebezpieczeństwem czyhającym na trakcje. Nieco gorzej w przypadku gdy panowała cisza jak makiem zasiadł. Wtedy to na terenach "łowieckich" zwyrola należało rozbić obóz i być może coś się stanie. Rzecz jasna nie był aż tak przygotowany i po prostu uwiązał konia i usiadł pod drzewem. Specjalnie na widoku, w końcu chciał sprowokować do ataku, a nie się gdzieś ukrywać. Na nieco dłuższy pobyt w trasie był przygotowany przynajmniej pod względem żywnościowym jak i pitnym. Zabrał nawet coś dla konia, chociaż ze względu na porę roku mógł on po prostu skubać trawę co i tak stanowiło dla niego lepszą paszę niż jakieś "zaplecze podróżne". W taki oto sposób czekał zachowując czujność. W końcu zdradzić kogoś może nawet łamiąca się gdzieś w lesie gałązka.

[Sasame]

~ 5/15 ~

~ Kazuma ~

~ Misja Rangi C ~

~ Leśnny ssak ~

Bez żadnego konkretnego planu działania, Kazuma zdecydował się pójść na żywioł z wykonaniem zadania. Z początku przeszedł się traktem w jedną stronę, poszukując wzrokiem czegokolwiek co odbiegałoby od normy, jednak nic takiego nie rzuciło mu się w oczy. Kiedy jednak chłopak był już w drodze powrotnej do punktu z którego rozpoczął, zauważył on że nieco w głębi lasu znajdowało się małe pobojowisko. Parę drzew było wyraźnie draśniętych a mniejsze rośliny były nieco połamane. Z perspektywy z jaką miał podczas pierwszego przejścia traktem, rzeczywiście miejsce to mogło umknąć jego uwadze, jednak teraz widział je dość dobrze. Mało tego, po dokładniejszych oględzinach, był on w stanie nawet zauważyć gdzieniegdzie plamki krwi, które jasno wytyczały ślad prowadzący jeszcze głębiej w las, z dala od traktu.

Wręczona mapa:

[Kazuma]

Przy pierwszym obejściu traktu od strony "wybywającej" od osady klanu Senju, Kazuma nie zauważył niczego szczególnego. Nie napotkał także nikogo na swojej drodze toteż miał zamiar zawrócić i obejść wszystko jeszcze raz, a w ostateczności rozbić obóz czekając na cokolwiek co mogłoby naprowadzić go na poszukiwanego przestępcę. Podczas jazdy konnej w stronę z której przybył, szczęście się w końcu do niego uśmiechnęło, ponieważ zauważył coś przypominającego pobojowisko, Chociaż nie jest to najbardziej adekwatne określenie, w pełni oddające opis tego miejsca. Ot jakieś ślady pozostawione na drzewach i połamana roślinność.
Nie zastanawiając się zbytnio ruszył w tamtą stronę szukając kątem oka jakiegoś miejsca w którym można by zostawić konia. Zwłaszcza, że bliższe oględziny miejsca z siodła to czysta abstrakcja. Zresztą zwierzę o ile jest bardzo dobrym środkiem transportu w otwartym terenie to nie sprawuje się aż tak dobrze w lasach i dodatkowo robi niepotrzebny hałas. Co prawda czuł się na tyle pewnie, że bezpośrednie starcie najprawdopodobniej nie powinno stanowić dla niego jakiegoś większego wyzwania. Chociaż tak naprawdę nigdy nie wiadomo z kim ma się do czynienia i lepiej zachować wszelkie środki ostrożności. Kierując się tą właśnie filozofia, zszedł z konia i uwiązał go do drzewa nieco głębiej, tak by się nie rzucał w oczy bezpośrednio z traktu, a jednocześnie jeszcze przed pobojowiskiem ku którego następnie skierował kroki.
Przy bliższych oględzinach pojawił się nawet trop w postaci śladów krwi i chyba nie miał innego wyboru jak udać się ich śladem. Niekoniecznie był to najlepszy pomysł, bo równie dobrze mogło się tu odbyć jakieś starcie dzikich zwierząt. W końcu nie wychowywał się po lasach i się na tym nie zna. Nie miał jednak niczego lepszego, a krążenie po trakcie równie dobrze mogło nie przynieść żadnego rozwiązania, bo 3 miecze znajdujące się na jego plecach dawały jasno i wyraźnie do zrozumienia, że nie jest zwykłym człowiekiem który zapuścił w las - Pakuję się w jakieś gówno... - rzucił sobie krótko pod nosem próbując zlokalizować kolejne krople by wiedzieć gdzie iść. O ile przechadzając się traktem starał się być widoczny to tutaj postępował zgoła inaczej. W miarę możliwości uważnie stawiał kroki omijając jakieś gałązki. Co jakiś czas rozglądał się wokół zachowując czujność. Jeśli ślady doprowadzą go do człowieka, którego szuka to element zaskoczenia może się zawsze przydać. Nie słyszał też żadnych krzyków toteż nie było pośpiechu by ratować kogoś z opałów i mógł być uważny w tym co robił.

[Sasame]

~ 6/15 ~

~ Kazuma ~

~ Misja Rangi C ~

~ Leśnny ssak ~

Postawiony w stan wzmożonej czujności, Kazuma wszedł głębiej pomiędzy drzewa, zostawiając konia przywiązanego do drzewa nieopodal traktu, jednak o tyle głęboko aby ktoś "przypadkiem" nie uwolnił konia i nie zabrał ze sobą. Kazuma dokładniej przyjrzał się pobojowisku aby spróbować dowiedzieć się czegoś więcej o tym co miało tutaj najwyraźniej miejsce. Niestety młodzieniec, który dorastał w osadzie, niezbyt dobrze odnajdywał się w takiej sytuacji i nie był w stanie czegoś więcej stwierdzić, jednak zdecydował się on podążyć głównym tropem, którym były ślady krwi. Kazuma nie miał większych problemów aby podążać za tą poszlaką i zagłębiał się co raz bardziej w las. Drzewa naokoło gęstniały, zrobiło się jakby ciemniej, chłodniej. W pewnym momencie młody shinobi również zauważył że zapanowała niepokojąca cisza, zupełnie jakby zwierzęta nie zapuszczały się w te okolice. Ślady krwi również były co raz gęstsze aż wreszcie młodzieniec stanął nad sporą kałużą krwi a niedaleko niej zwisały zwłoki z poderżniętym gardłem powieszone do góry nogami za kostki. Krew w dalszym ciągu kapała na ziemię, więc można było z tego wywnioskować że zwłoki wisiały tam nie dłużej niż parędziesiąt minut.

Wręczona mapa:

[Kazuma]

Na jego szczęście ślady krwi były na tyle wyraźne, że bez problemu dało się poruszać wyznaczanym przez nie szlakiem. Trochę to przypominało wycieczkę krajobrazową w miejscach dobrze oznaczonych, by nikt się czasem nie zgubił. Z tym, że ta ze względu na okoliczności była chyba wstępem do jakiegoś horroru tym bardziej, że las gęstniał a temperatura spadała. Coraz mniej było też widać wokół co z jednej strony go ukrywało, ale z drugiej dawało mniejszy czas na reakcję w przypadku nagłego ataku. Z tym, że prawdopodobnie nikt się go tutaj nie spodziewał. Sam się wprosił i parł w zaparte mimo, że odczuwał pewne zaniepokojenie, które stanowi naturalną reakcję dla każdego człowieka. Zwłaszcza gdy się pakuje w paszczę lwa, a wokół panuje niezręczna cisza.
W końcu dotarł do źródła ścieżki ze krwi i wcale go to nie ucieszyło. Nie tylko widok w takim miejscu przyprawiał o dreszcze to dodatkowo jego trop się urywał - Kurwa mać - zareagował widząc to co widział. Ręce powędrowały wzdłuż twarzy Kazumy - od góry do doły - tak jakby próbował się wyrwać z jakiegoś letargu. Tak naprawdę nie miał zielonego pojęcia co dalej. Po coś winowajca tego wszystkiego wieszał te ciała w lesie tylko po co? Przychodził je potem oglądać? Bo spuszczanie z nich krwi dla samego spuszczania nie miało żadnego sensu. Zapuszczanie się w głąb lasu teoretycznie też nie...
Postanowił jednak rozejrzeć się dookoła. Uważał przy tym by nie wdepnąć w kałużę krwi bo po cholerę ma być uwalony jej zawartością klejąc się do wszystkiego, gdy zacznie to wszystko zasychać. W pierwszej kolejności szukał wzrokiem jakiegoś zagrożenia. Winowajca tego wszystkiego mógł równie dobrze siedzieć w koronie któregoś z drzew i obserwować cały ten spektakl. Narażałby się na atak z góry ze wzrokiem wlepionym w ziemię w poszukiwaniu czegokolwiek toteż najpierw sprawdził swoje otoczenie nieco wyżej. Szukał czegokolwiek, jakiegoś ruchu, czegoś odstającego od reszty itd. Jeśli nic z tego to mógł przejść do faktycznego śledztwa. Gdzieś gościu się musiał udać i o ile nie skacze sobie po drzewach co zakładając, że posiada jakieś wyszkolenie w sztukach shinobi zapewne potrafi to musiał gdzieś pójść. Być może wdepnął w to całe krwawe bagno i pozostawiał jakieś odciski obuwia. Może w którymś miejscu zostały po prostu odciśnięte ślady albo ułamana jest gałązka wskazując kierunek w którym należy się udać. Czegoś takiego właśnie szukał bo mimo, że zapuszczanie się głębiej w las to głupota to przy jakichś wskazówkach w otoczeniu może zmieni na ten temat zdanie.

[Sasame]

~ 7/15 ~

~ Kazuma ~

~ Misja Rangi C ~

~ Leśnny ssak ~

Kazuma po znalezieniu wiszących zwłok, zdecydował się podejść do dalszych kroków na spokojnie. W pierwszej kolejności rozejrzał się on po drzewach, aby upewnić się czy przeciwnik nie czai się gdzieś wysoko. Kiedy nie zauważył on tam nic niepokojącego to mógł ze spokojem ducha zabrać się za dokładniejsze oględziny już samego pobojowiska. Szukał on wszelkich poszlak, które mogłyby go poprowadzić dalej, z racji że ślady krwi już nic więcej mu nie wskażą. Zaczynając blisko kałuży czerwonej posoki, rozglądał się on za potencjalnymi śladami, które mógł pozostawić po sobie nieuważny morderca, jednak ku jego nieszczęściu, nic takiego nie było widać. Ciężko powiedzieć czy to była kwestia małego obeznania w sztuce tropienia czy "profesjonalizm" zabójcy, Kazuma nie miał żadnych poszlak i wyglądało na to że znalazł się on w ślepej uliczce... Aż w pewnym momencie do uszu młodego shinobiego dobiegł odległy, niosący się echem maniakalny śmiech. Pomimo utrudnionego zadania ze względu na ogromną przestrzeń i prawdopodobnie również sporą odległość dzielącą go on źródła dźwięku, Kazuma był w stanie stwierdzić że śmiech dochodzi ze strony przeciwnej od tej z której on sam przyszedł, czyli dalej wgłąb lasu.

Wręczona mapa:

  Ukryty tekst

[Kazuma]

Oględziny miejsca nie przyniosły większego rezultatu. Korony drzew świeciły pustkami, a śladów na ziemi brak. Żadnych dodatkowych ciągnących się ścieżek krwi, połamanych gałązek. Nic. Mogło to oznaczać wiele rzeczy. Podstawowa przychodząca do głowy to zbyt niskie umiejętności Kazumy w tym zakresie, ale równie dobrze osoba z którą miał do czynienia mogła być profesjonalistą w niecnym procederze którego się dopuszczała. Co by to nie było rezultat był jeden. Brak jakichkolwiek poszlak, które mogłyby doprowadzić Senju do celu, który należało jak najszybciej zneutralizować by nie wyrządził już nikomu krzywdy. Jedyny pozytyw, że to wszystko nie stanowiło chyba ponurej pułapki w którą lekkomyślnie dał się wciągnąć, bo chyba lepiej byłoby ją zastawić już tutaj niż wciągać go gdzieś w głąb lasu. Zresztą wtedy zdołałby odnaleźć chyba jakieś dodatkowe ślady ciągnące się w głąb lasu.
Prawdopodobnie zasadziłby się w tym miejscu gdyby nie nastąpił swoisty przełom, który nastąpił dosyć niespodziewanie. A był nim śmiech dochodzący z kierunku który obstawiałby jako przypuszczalne miejsce pochodu bandyty. Pewnie normalną osobę przyprawiłby o dreszcze, ale dla Kazumy był niczym biblijna manna z nieba. W końcu nie mógł powrócić do osady z pustymi rękoma, a nocowanie w tym popieprzonym miejscu z pewnością nie należałoby do standardów do których przywykł przez większość swojego życia. Dlatego nie powinno nikogo kto obserwowałby go w tej sytuacji obserwować decyzja którą podjął. A było nią udanie się jeszcze głębiej podążając za śmiechem. Z racji, że nie musiał już śledzić strugi krwi, a podłoże mogłoby go zdradzić czy to jakąś przypadkową gałęzią czy przedzieraniem się przez jakieś zarośla zrobił to zgoła odmiennie niż wcześniej. W końcu był cholernym shinobi, a ci używają drzew do przyspieszenia poruszania się w takim terenie. Nie było też sensu specjalnie się kryć. Koleś z którym miał do czynienia z pewnością jest szurnięty i nie przepuści okazji do ataku. Toteż przeszedł do bardzo szybkiego odbijania się susami z gałęzi na gałąź używając chakry przesyłanej do stóp do utrzymania się na nierównych powierzchniach, być może nawet pionowych względem gruntu. Rzecz jasna specjalnie nie hałasował. Być może uda mu się jakoś "koleżkę" zaskoczyć. Ale to czas pokaże...

Techniki:

  Ukryty tekst

Statystyki:

  Ukryty tekst

[Sasame]

~ 8/15 ~

~ Kazuma ~

~ Misja Rangi C ~

~ Leśnny ssak ~

Kazuma dostając taką jasną podpowiedź odnośnie tego w którą stronę powinien on się teraz udać, wskoczył on na drzewa i nie martwiąc się już aż tak bardzo o wszelkie szelesty i inne tego typu drobne spowalniacze, ruszył czym prędzej w kierunku rozbrzmiewającego śmiechu. W miarę jak zbliżał się on do jego źródła to do jego uszu dotarł również przerażony krzyk jakiejś kobiety.
- POMOCYYY!!! POMOOOCYYY!!! - wydzierała się wniebogłosy a w tle było jedynie słychać kontynuację maniakalnego śmiechu mordercy.
Kiedy Kazuma znalazł się już naprawdę blisko, ujrzał on młodą kobietę, która przedzierała się przez zarośla, starając się najwyraźniej przed kimś uciec a niewiele za nią podążał mężczyzna, który śmiał się pełną piersią. Pomimo iż kobieta widocznie dawała z siebie wszystko aby spróbować uciec, jej oprawca zdecydowanie podchodził do tego o wiele spokojnie, zupełnie jakby bawił się ofiarą i czerpał z tego wszystkiego dziwną, pokręcona radość. Napastnik był około 50 metrów od Kazumy i zbliżał się powoli, jednak oceniając wzrokiem, Shinobi widział że ani mężczyzna ani kobieta nie będą mijać go bliżej niż 35 metrów od jego obecnej pozycji.

Wręczona mapa:

  Ukryty tekst