Leśny trakt

[Ario]

Kisuke
Misja rangi C
15/30 Postanowiłeś pozostać praworządny i nie atakować strażników w momencie gdy tylko sie pojawili - zamiast tego przybrałeś taktykę dyskusyjną, tudzież mediatorską...ale czy tak właśnie nie tłumaczą się wszyscy podejrzani? Swoją drogą - ciekawe ile takich przypadków było na świecie.
- Hej Ty! Nie rób niczego podejrzanego! Ręce na widoku! - krzyknął szef straży, po czym kiwnął głową, a reszta zbrojnych na koniach zaczęła Cię otaczać. O dziwo nie wyglądali jakby się Ciebie bali, bił od nich swojego rodzaju spokój i szacunek. - Opowiadaj, co tu się działo! Tylko nic nie kręć! Od samego początku! - powtórzył, po czym dał znak swoim ludziom, a Ci zaczęli oglądać pole bitwy, a raczej zdarzenia. Widziałeś, że wśród straży musieli być tropiciele, bo odrazu zaczęli sprawdzać zwłoki i wymieniać ze sobą uwagi. Wśród nich był też jakiś zwiadowca, ponieważ używając chakry wszedł po drzewie, zostawiając swojego konia na wyjściu z polany. To mógł być moment, by przechwycić zwierza i próbowac ucieć, ale w jakim by Cię to postawiło świetle? No, z drugiej strony gorzej być nie może, więc próba charakteru należała teraz do Ciebie - zaczynasz się tłumaczyć, czy stawiasz na szybką akcję?

[Kisuke]

Nie było powodu aby sądzić, że Ci ludzie nie są strażnikami. Co prawda Kisuke nie pochodził z Shinrin, ale wielokrotnie słyszał opowieści o tych rejonach, od swoich rodziców, którzy wychowali się w tej okolicy. Pasowali do opisów stróżów prawa, a do tego ich podejście oraz wyposażenie wydawało się odpowiednie. Z tych powodów młody shinobi nie próbował sprawiać żadnych problemów, niemalże zastygł w miejscu, wiedząc, że wystarczy jeden nagły ruch i może dojść do rozlewu krwi. Powoli uniósł ręce na wysokość swojej głowy, zgodnie z poleceniem szefa straży.

-Podróżowałem po okolicy od jakiegoś czasu, niedaleko stąd trafiłem na porzucony wóz. Wyglądał jakby ktoś tam został zaatakowany, ale nie zdążyłem się przyjrzeć. Usłyszałem jakieś dźwięki dochodzące z tej polany, więc postanowiłem to sprawdzić- Zaczął, niemalże bez chwili zastanowienia opowiadać całą historię. Każda chwila zwłoki w odpowiadaniu na pytania mogła zostać potraktowana jako próba wymyślenia zgrabnej wymówki i oszustwa.

-Tutaj na miejscu trafiłem na mężczyznę, który bił jednego chłopaka, drugi ukrywał się gdzieś tam...- Powiedział, delikatnie zginając palec i kilkukrotnie wskazując okolicę tego, gdzie chwilę wcześniej krył się chłopak, po czym kontynuował -Zanim jednak coś więcej zdążyłem zrobić zadziało się naprawdę dużo. Najpierw z lasu wyskoczyli bandyci, którzy tego mężczyznę po prostu podziurawili strzałami, a jeden ze zbójów zabrał jakiś dokument. Nie mogłem ich gonić, bo w tym samym momencie na polanę wbiegł niedźwiedź, nieco oszalały, bo gonił go osy. Nie patrzył gdzie biegnie i poturbował jednego z chłopaków, który nieszczęśliwie upadł. Próbowałem zwrócić na siebie uwagę zwierza, ale zrobiłem to za późno. Później pojawiliście się wy-.

[Ario]

Kisuke
Misja rangi C
17/30 Kapitan straży wysłuchał Cię, a następnie opuścił swoją włócznię. Rozejrzał się powoli i pokiwał głową. Wyglądało na to, że miał już swoją wersję wydarzeń, w którą dość dobrze się wpasowałeś.
- Kapitanie! - krzyknął jeden ze strażników, podnosząc wysoko strzałę, która wcześniej była w ciele mężczyzny. - Nie ma wątpliwości! To oni! - powiedział.
Również w tym samym momencie kilka innych strażników zgłosiło kapitanowi jakieś meldunki, generalnie w większości potwierdzające Twoją wersję wydarzeń. Po chwili, barczysty mężczyzna, który dowodził strażą spojrzał na Ciebie.
- Twoje słowa pokrywają się w lesie, jak i tym miejscu. Wierzę Ci, że nie miałeś złych intencji. - oprócz tych słów, jeden ze strażników zapakował chłopca na konia, zostawiając truchło drugiego. Kapitan nadzorował ten proces, jednocześnie zwracając się ponownie do Ciebie. - Wyglądasz na praworządną osobę. Pozwól, że nakreślę Ci co się dzieje, ponieważ wpadłeś dość w niefortunny ciąg wydarzeń. Ten mężczyzna to jeden z handlarzy, którzy sprzedają młodych chłopców...tak, to handlarz dzieci. Ten martwy to był prawdopodobnie jeden z towarów, które zamierzał sprzedać mężczyzna. Jak widać dopadła go "Zgraja Remnahyou" jak sami się tytułują - to bardzo dobrzi skrytobójcy, którzy ja widać - dopięli swego. Próbowaliśmy dorwać ich na gorącym uczynku, bo wiedzieliśmy, że będą chcieli zabić handlarza. Z naszych informacji wynika, że miał podpis samego dwornika od cesarza, który zezwalał na dalszy proceder. Jedyne czego nie ustaliliśmy, to kim miał być nabywca, ale jak widać po rozwalonym wozie przed wejściem na polanę, chyba nie udało im się dobić targu...ciekawe, co mogło pójść nie tak...masz jakiś pomysł? Mówił coś interesującego?

[Kisuke]

Kapitan, choć bardzo spięty całą sytuacją, bardzo panował zarówno nad swoimi emocjami, jak i nad swoimi ludźmi, a także był w stanie skupić się w słuchanie opowieści pewnego czarnowłosego młodzieńca. Zbierając do kupy zeznania oraz raporty swoich ludzi, szef strażników zdawał się mieć już swoje wyobrażenie o tym co tutaj zaszło, przy okazji słusznie sądził, że Kisuke był tutaj jedynie osobą całkowicie postronną. Pozwolił sobie opuścić włócznie, dlatego też i młodzieniec nieco opuścił dłonie, nadal trzymając je na widoku, ale tym razem na wysokości bioder.

-Hmmm...- Tym razem potrzebował chwili na zastanowienie się. Każda, nawet najmniejsza, informacja mogła być tutaj cenna, dlatego wymagana była rozwaga przy doborze słów.
-Był bardzo zdenerwowany, wyklinał coś o osiemnastce, niestety nie usłyszałem żadnych konkretów- Skarcił sam siebie w myślach, że wpadł na polanę bez żadnego zastanowienia. Gdyby usłyszał coś więcej, może byłby w stanie pomóc wymiarowi sprawiedliwości. Niestety, albo i stety, prowadzony chęcią niesienia pomocy, czym prędzej próbował uratować niewinnego chłopaka.

-M...Mogę jakoś pomóc?- Nieco nieśmiało, ale zaproponował własną pomoc. Pod przewodnictwem kogoś, kto ma duże doświadczenie i sporą wiedzę ma większe szanse na to, że coś w tej sprawie odkryje. A przy okazji liczył, że nauczy się czegoś od Kapitana. Już same informacje o handlu dziećmi, poszlakach prowadzących do cesarza i grupie skrytobójców były bardzo ciekawe a nawet niepokojące. Możliwe, że i Nara są w to wszystko zamieszani, oni zawsze lubią takie ciemne interesy.

[Ario]

Kisuke
Misja rangi C
19/30 Przywódca strażników wysłuchał Cię, po czym zaczął się zastanawiać. Patrzył na każdy ślad na polanie, po czym wrócił do Ciebie wzrokiem.
- Już rozumiem. Osiemnaście może oznaczać kryptonim pewnej organizacji. Co ciekawe, jeżeli to prawda, może to oznaczać duże kłopoty. Zgraja Remnahyou jest pewnie w to zamieszana...tylko jedna rzecz mi się nie zgadza. Skoro miało dojść do wymiany, która z jakiegoś powodu się nie odbyła, to czemu Zgraja nie zabiła dzieciaków?

TO pytanie było kluczowe. Czy to był przypadek? Chceli zdobyć dokumenty i haka na zamieszanego człowieka, a zostawili przy tym świadków...czy to było spowodowane tym, że nagle wyskoczył niedźwiedź? Bardzo istotne, bo w ostatniej chwili udało Ci się wyczuć i odruchowo uniknąć lecącej w Twoim kierunku strzały. Polana, na której byliście, została zasypana gradem strzał. Kilku strażników padło na samym początku, a zamaskowani zbóje wyskoczyli z krzewów i drzew, jak ostatnio. Tym razem, było ich zdecydowanie więcej i nie dzierżyli tylko łuków - część miała katany, część jakieś inne bronie drzewcowe czy obuchowe. Doszło do konfrontacji. Ty wraz z przywódcą byliście blisko wyjścia, a on sam szybko zareagował - wydał dwa, trzy polecenia i momentalnie przechwycił jeszcze żywe dziecko - świadka całego zajścia.
- Szybko! Chłopak musi przeżyć za wszelką cenę! - krzyknął trochę do swoich ludzi, trochę do Ciebie, lecz zdecydowanie bardziej do swoich. Zrobił w tył zwrot i ruszył pędem tam, skąd przybył, tym razem z chłopakiem na koniu.

Chciałeś reagować - to miałeś okazję. Albo możesz zostać na placu boju i walczyć z...no właśnie, zbójów naliczyłeś conajmniej 12, było ich więcej niż straży, których zostało teraz z 4. Konfrontacja z nimi może być ryzykowna, jednak jak strażnicy padną, będa mieli otwartą drogę do chłopaka i lidera. Możesz też uciekać z przywódcą straży i próbować spowolnić ewentualny pościg, lub co tam chcesz. Tylko, że nie masz konia - dasz radę nadążyć pieszo? Tyle opcji, tyle możliwości, a na decyzję miałeś bardzo mało czasu.

[Kisuke]

Dalsza współpraca miała się zacieśnić. Kapitan zamiast odesłać młodego Doko, aby ten dalej nie przeszkadzał w rozwiązaniu tej sprawy, postanowił skorzystać z jego pomocy, dzieląc się przy tym swoimi spostrzeżeniami. Informacja o tym, że ta cała Zgraja po prostu uciekła zostawiając tak właściwie dwóch cennych świadków oraz jednego postronnego, w postaci Kisuke, zachowała się co najmniej dziwnie. Co prawda zwierz połowę roboty za nich odwalił, ale wygląda na to, że była to iście niedźwiedzia przysługa, gdyż po prostu ich przepłoszył.

Sytuacja znowu postanowiła stanąć na głowę. Ułamki sekund i na polanę ponownie spadł deszcz strzał, uśmiercając kilku, a jedynie dobry refleks uratował następnych. Zbóje wrócili i chcieli dokończyć dzieła, na co straż zareagowała natychmiast. Kapitan zajął się chłopakiem i próbował go uratować, uciekając razem z nim, reszta rzuciła się do mocno nierównej walki. Gdyby chodziło o pokonanie tej grupy, Kisuke postanowiłby pomóc im w walce, jednak ponownie dla niego ważniejsze było niewinne życie, które trzeba ocalić. Co prawda nie miał konia, aby dogonić lidera strażników, ale po chwili uformowała się pod nim mała czarna chmurka, który wyniosła go w górę, a z której pomocą miał większą szansę pomóc kapitanowi. Podobnych kilka chmur uformowała się wokół niego, na coś w rodzaju tarczy. Miał za zadanie bronić i tego zamierzał dopilnować, próbując nie dopuścić aby jakaś zbłąkana strzała trafiła chłopaka oraz samego shinobiego.

  Ukryty tekst

[Ario]

Kisuke
Misja rangi C
21/30 Kisuke, niczym jakiś shinobijski houdini sprawił, że z jego rękawów wyleciała chmara owadopodobnych żuczków. Gdyby wyleciało ich z 5 czy 6, to zapewne nikt by się nie przejął, ale że wyleciało z ich tyle, że uformowałeś jedną dość sporą "chmurę" i dwie pomniejsze sprawiły, że zdecydowanie stałeś się przez sekundę w centrum uwagi. Nie mniej, nie czekając zbytnio ruszyłeś w pościg za kapitanem, doganiając go niemalże po chwili. Kapitan odwrócił się i zobaczył, że za nim lecisz po czym krzyknął.
- Do wyjścia lasu trochę mamy! Jak sytuacja na froncie?! Wszyscy polegli?! - krzyczał.

W tym samym momencie zauważyłeś za Wami pościg - było to 4 bandziorów, którzy biegli i strzelali w Waszą stronę z łuku. Pierwsze dwie strzały przechwyciłeś chmara robali, lecz mogłeś bez problemu wywnioskować, że zaczynają Was pomału doganiać. Ciężar konia kapitana nie pozwalał mu się tak bardzo rozpędzić, jak tych badziorskich - ten pierwszy był zdecydowanie bardziej opancerzony, przez co sprawiało, że miał ciężej...no i jednoczesnie wiózł dzieciaka. Sytuacja stawała się napięta, lecz na szczęście był z nimi shinobi. Oby wpadł na jakiś pomysł, bo konfrontacja na otwartym terenie może być zgubna.

[Kisuke]

Szybkie dogonienie i osłanianie kapitana było bardzo dobrym pomysłem. Po pierwsze dlatego, że uciekanie z kimś na grzebiecie konia było bardzo trudne, a po drugie dlatego, że jakiekolwiek próby wejścia w zwarcie z napastnikami skończyłoby się natychmiastowym zakończeniem ucieczki. Na całe szczęście Kisuke w porę dogonił nieco spowolnionego strażnika, bo chwilę po otrzymaniu informacji, że do końca lasu jeszcze sporo trasy, pojawił się pościg. 4 bandytów, którzy szyli z łuku w uciekających. Przechwycenie strzał i skierowanie ich lotu na bok pozwoliło nadal ochraniać chłopca. To jednak nie było wystarczające, gdyż przeciwnicy zbliżali się i trzeba było reagować.

-Nie obracaj się, tylko pędź!- Krzyknął chłopak do kapitana. Chmurki wokół Kisuke momentalnie wystrzeliły w stronę tamtej czwórki. W pierwszym momencie całą chmara zebrała się w jedną i utworzyła coś w rodzaju ściany. Miało to nieco zasłonić widok, a także spowodować, żeby bandyci sami w to wpadli, jeśli nadal planują kontynuować pościg. Gdy tylko spróbują oni przebić się przez zasłonę, ta momentalnie na nich opada, rozdzielając się równo pomiędzy nich. Sporo z robaczków usiadł im na dłoniach, aby utrudnić dalsze celne strzelanie, na twarzy i oczach aby całkowicie odciąć im możliwość widzenia oraz spowodować spory dyskomfort wchodzącymi przez różne otwory robakami.

  Ukryty tekst

[Ario]

Kisuke
Misja rangi C
23/30 Byłeś jak szybki, byłeś jak wściekły, a teraz byłeś jeszcze jak waleczny - bez problemu w Twojej głowie narodził się plan jak uprzykrzyć życie złym shinobim, a oprócz tego mogłeś zabłysnąć przed kapitanem straży. To znaczy prawie mogłeś, bo chłop przyśpieszył jeszcze bardziej, pozostawiając Cię na chwilę z tyłu i nie obracając się ani na chwilę. Nie wiedziałeś, co było w jego głowie, ale wiedziałeś, że jak zaraz nie zareagujesz to stanie się coś niedobrego...i by sie stało! Gdyby nie Twój plan.
Wysłałeś gromadę swoich dzieci (a może towarzyszy? zwierząt?) w stronę nadjeżdzających wandali. Przybrałeś metodę postawienia muru tudzież blokady i zaatakowaniem, zmyleniem przeciwników. Czy Ci to wyszło? O tym poniżej.
Atak robaków jest czymś, co oprócz efektu fizycznego daje jeszcze efekt psychologiczny. Nie wmówicie mi, że gdy spada na Ciebie chmara małych czarnych robali, to każdy by to wytrzymał, nie wpadając w panikę. O tym mieli się właśnie przekonać przeciwnicy, którzy oprócz darcia mordy i puszczenia lejców, dwóch jeźdzców wpało na siebie, robiąc przepotężny karambol na drodze. Konie zderzyły się ze sobą i jeden z nich został na miejscu mielaże zgnieciony przez dwa turlające się konie, zaś drugi wystrzelił przed siebie i upadł tak niefortunnie na kark, że aż z tej odelgłości słyszałeś jak trzasnął/strzelił mu kark. Przez sekundę aż mogły się pojawić ciarki. W każdym razie - dwóch z głowy, dwóch jedzie. Kapitan wyjechał z lasu na otwarte pole...a dwóch Was jeszcze ścigało...a przynajmniej chcieli, bo momentalnie zatrzymali się i patrzyli jak wylatujecie na otwarte pole. Nie zamierzali Was ścigać, a po chwili i Ty wyleciałeś do kapitana straży.
- Gonią nas?! - krzyknął w Twoją stronę.

[Kisuke]

Stworzenie ciemnej kurtyny, które w momencie dotknięcia zaczyna opadać i przyczepiać się do każdego z przeciwników było widokiem bardzo satysfakcjonującym. Najwięksi twardziele pękali, gdy przed oczami zaczynało latać im coś o bardzo dziwnym wyglądzie oraz bardzo niepokojącym dźwięku. Gdy do tego dołożyć jeszcze efekt dotyku, w momencie, którym obsiądą takiego delikwenta, sporo osób po prostu się poddawało. Teraz wywołana paniką stłuczka była niemalże natychmiastowo. Bzyczenie małych skrzydełek na chwile zostało zagłuszone rżeniem koni, dźwiękami stęków i jęków bandytów oraz ostatnich tchnień jednego z padłych zwierząt. Pozostali, którzy mogli ich gonić, momentalnie odpuścili.

-Przestali, ale nie wygląda na to, żeby to byłą moja zasługa- Powiedział, nieco będąc niepewnym jaki był powód nagłego wstrzymania pościgu. Kisuke ponownie przywołał do siebie chmary, zostawiając jedynie drobne ilości w okolicach oczu i twarzy dwóch żyjących. Lepiej by nie mogli oni dalej kontynuować pościgu. Większość ponownie skryła się w długich rękawach i pod ubraniem młodego shinobiego, jedynie część zostawiając jako latającą wokół niego chmurkę. Co prawda byli już na bardziej odkrytym terenie, a więc ciężej będzie ich z zaskoczenia zaatakować, ale warto nadal mieć się na baczności.

  Ukryty tekst

[Ario]

Kisuke
Misja rangi C
25/30 Kapitan przeczesał włosy ręką i dziwny sposób się uśmiechnął, co chyba świadczyło nie mniej, nie więcej o tym, że zadanie wykonane zostało w pełnej okazałości. Dzieciak uratowany, ucieczka udana. Mężczyzna spojrzał powoli w niebo i zasłonił oczy ręką, po czym niewiadomo skąd, rzucił w Twoim kierunku pewną monetą - chociaż była łudząco podobna od emblematu.
- Rzadko pomaga nam shinobi w naszej ciężkiej pracy. Udaj się z tym emblematem do siedziby swojego klanu, a napewno Cię wynagrodzą. - powiedział zadowolony, po czym ukłonił się i ruszył z chłopakiem na koniu gdzieś przed siebie, zostawiając Cię z monetą-przepustką, za którą miałeś otrzymać jakieś wynagrodzenie.

Wychodząc z lasu i uspokajając się chwilę, zauważyłeś jak wszędzie panuje wszechobecna cisza. Wcześniej będąc w ogniu walki nie miałeś czasu zaobserowować, że na niebie pojawiły się pierwsze chmury, zwiastujące deszcz. Raczej nie chcesz być mokry, więc lepiej jest pośpieszyć się, ponieważ czeka Cię niezła podróż.

W obecnej chwili masz przynajmniej trzy rozwiązania: iść z monetą do siedziby władzy, jak zaproponował Ci kapitan straży, iść z powrotem na pobojowisko, albo zrobić co chcesz. Wybór należy do Ciebie.

Jak idziesz do siedziby władzy, to zapraszam tutaj.

[Kyohei]

Kyohei mimochodem spojrzał do notatnika dziewczyny. Rysunki, które tam zobaczył były przepiękne i niesamowicie realistyczne. Był pod wrażeniem zdolności artystycznych Rin, ale nie zamierzał dzielić się swoją opinią. Na prośbę dziewczyny, aby z nią się udać skinął jedynie głową i wyruszył wraz z nią do lasu. Razem wyglądali niemal jak ojciec z córką, patrząc na różnice w wzroście i wyglądzie. Nie przeszkadzało to jednak Kyoheiowi, który nie zwracał na wygląd ludzi szczególnej uwagi. Zdziwił go natomiast mocno fakt, że dziewczynka nie spotkała się z analfabetyzmem. Musiała więc pochodzić z arystokracji. Kyohei sam nie czytał zbyt dobrze, więc wytyk lekko go dotknął. Tak, jakby to była prosta umiejętność! No ale cóż, może to różniło człowieka lasu od cywilizowanej pani z wyższych sfer. A może to tylko domysły młodego shinobi?

[Ōkami]

Kyohei
Misja D - Po krzewach je poznacie 5/15

A skąd w ogóle pomysł, że Rin była mieszkańcem Shinrin? Takaharu słynęło wszak z tego, że pojawiali się tutaj zarówno Senju jak i Aburame, dwie bliźniacze wioski blisko granic prowincji żyjące niemalże w pokojowej koegzystencji, a między nimi las zamieszkiwany przez najprzeróżniejsze owady, ale także porastany przez ciekawe okazy roślin. Dlatego w Takaharu człowiek nigdy nie mógł być do końca pewny, czy osobnik z którym rozmawia poszczycić się może krwią rodowitych drewniaków czy zarobaczonych tubylców wioski obok. Rin rysowała rośliny, ale to nie świadczyło o jej pochodzeniu ni w ząb, nie przesądzało kim jest i skąd pochodzi. Do czego mógł jednak dojść Kyohei, oprócz tego, że do lasu, to patrząc na niepewne kroki dziewczyny i solidne rozglądanie się, to fakt, że jest w tym lesie naprawdę po raz pierwszy, góra drugi i nie są to rodzinne strony. Przecież ktoś kto by mieszkał od urodzenia w danej okolicy, nie mógłby być na tyle nierozgarnięty by wyprowadzić swojego towarzysza z lasu już dziesięć minut po wejściu do niego, bo nie wiedziała, że tam dalej rozciąga się wioska i to wcale nie leśna przecinka.

Nie zmieniało to faktu, że idąc zupełnie na południe, w stronę rodzinnych stron, zgubić się już nie mogła, las, las jak w mordę strzelił, wszędzie drzewa i rośliny. Po kolejnych nastu minutach spaceru Rini zbliżyła się do swojego towarzysza.
- Może powiesz mi coś o Sobie, Kabutomushi. Umili nam to czas. Chyba, że będzie cię to rozprasz... A, nie pokazałam czego szukamy, prawda? - Spąsowiała jak róża, szybko wertując notatnik i po chwili pokazując mu piękny rysunek przedstawiający zielony krzew o niebieskich krawędziach liści. Na pierwszy rzut oka to nawet takowego nie mijali, a na drugi rzut oka - nic z tego, by był taki w okolicy. Ale teraz już chociaż oboje wiedzą, czego szukać, chodząc bez celu, przed Siebie...

Rin

[Kyohei]

Para krążyła już trochę po lesie, rozglądając się za... no właśnie. Na pewno za rośliną, Kyohei nie wiedział jednak jaką. Był jednak pewien, że gdy Rin zobaczy takową, natychmiast go poinformuje. Zapytany o siebie, lekko się zakłopotał, nie spodziewał się prywatnych pytań. Przedstawił się dziewczynie innym imieniem, sam do końca nie wiedząc dlaczego.

- Co mam o sobie powiedzieć. Jestem prostym człowiekiem, tak uważam. Jestem myśliwym i hodowcą. Mieszkam całe życie w jednym domu na polanie w lesie. Hoduje tam dziki. Kiedyś na mięso i skórę, teraz bardziej z przyzwyczajenia, nostalgii. Trochę z tęsknoty do ojca. Raczej nie jestem ciekawym człowiekiem. Za to jestem dobrym słuchaczem, toteż chętnie usłyszę coś o Tobie.

Następnie spojrzał w notatnik dziewczyny, aby móc przyjrzeć się roślinie. Krzak, może paproć, coś takiego. Niebieskie końcówki listków. Teraz pozostało tylko uważnie rozglądać się za takimi. Kyohei postanowił rozejrzeć się bardziej w głębi lasu, ponieważ na samym trakcie raczej ciężko było znaleźć takową roślinę.

[Ōkami]

Kyohei
Misja D - Po krzewach je poznacie 7/15

Niewątpliwie przydatną częścią poszukiwań byłoby jakiekolwiek pojęcie czego się w ogóle szuka. Niestety Kyohei nie wpadł na ten pomysł, by zapytać. Było w nim dość optymizmu i chęci do działania, żeby wyruszyć prosto za nowopoznaną dziewuszką bez większych ceregieli i bez żadnej większej zwłoki. Gorzej, że w obecnej postaci to przypominało spacer rodzeństwa, pary albo ojca z córką, bo nijak nie było w tym wartości poszukiwawczej, skoro tylko jedna osoba wiedziała za czym się rozglądać. Z drugiej strony nie oczekujmy za wiele od człowieka tak przezornego w swojej intymnej tajemniczości, że zapytany przez nastolatkę o imię na poczekaniu ją okłamał, spodziewając się chyba, że jest obcym ninja z obcej prowincji mającym go pojmać. Nic z tych rzeczy na Koheyiowe szczęście się nie wydarzyło, a Rini byla na posterunku opieki nad całą wyprawą - nie dziwota, skoro to w sumie wszystko działo się w jej interesie. Nie uprzedzając jednak faktów...

Wysłuchała uważnie słów KABUTOMUSHIEGO chociaż nie było ich zbyt wiele, widać było po zakłopotanu, że nie jest człowiekiem stworzonym do przechwałek i snucia swojej biografii do każdego, kto okaże chociażby okruch zainteresowania. Może to i lepiej? Gorzej jedynie dlatego, że pozwoliłoby zabić czas, chociaż do pewnego stopnia.
- Myśliwym? Na co polujesz? Co tutaj jest w lasach prócz robaków? Nigdy wcześniej w tej okolicy nie byłam, ale słyszałam, że głównie robaki tu w dzień sobą, zwierzyna to nocą, bo w dzień poszukujący robaków ją płoszą. - Dobrze, że dziewczę nie wiedziało o tym, że chłopak ją okłamał, bo byłaby raczej przerażona. Bo kto ma powody kłamać co do swojej tożsamości? Tylko ludzie posiadający złe zamiary, pewnie, ni mniej ni więcej, gwałciciele i mordercy. A z takim do lasu to by Rini nie chciała iść. Nie przeszkodziło to jej jednak nieco się przed nim otworzyć.
- Jestem Aburame, jak możesz się domyślić. Pracuję w siedzibie rodu, jestem w sekcji naukowej. Jestem na etapie... - Zawahała się przez chwile, zastanawiając się, czy nie powie za dużo. - ... Jest możliwość, że zyskam sławę i rozgłos, jak odkryję roślinę która będzie wpływała pozytywnie na robaki Aburame. Na tempo ich przyrostu i ich możliwości, rozumiesz? Po prostu na ich udoskonalenie. - Wtem! Jak się nie rzuci do przodu!

Rin zaczęła biec i to bardzo szybko. Biegła tak ze dwie trzy minuty na skraj ich widocznego horyzontu, aż dobiegła do zielonej rośliny o czerwonych krawędziach.
- To to! Niebieskie krawędzie, tak jak moje kolczyki! - Krzyknęła dziewuszka, odgarniając włosy zza uszy i pokazując Kyoheiowi śliczne kolczyki z pół-szlachetnym spinelem w nich osadzonym, po jednym kamyku na kolczyk. - Pomożesz mi to wyrwać? Albo lepiej wykopać... - Spytała z nadzieją w głosie. Ale jak to "niebieskie"?

Rin