Przebiegł przez wioskę w szybkim tempie. Wypoczęty ninja nie miał nic innego do roboty niż spożytkowanie energii na ćwiczenia. Zdążył przelotnie zerknąć na prosperującą infrastrukturę i pomachać w pozdrowieniu do losowych osób, które wydawały mu się znajome lub przyjazne. Nikt nie miał powodów do nieprzychylnego traktowania młodzieńca z werwą. Jako Senju był dość rozpoznawalny z wizerunku. Odznaczał się swoją postawą, a przede wszystkim ciemnozieloną fryzurą, połyskującą w świetle dnia. Tego nie brakowało na uliczkach, jak i wszędobylskiego śniegu. Obawiał się o zaspy w lesie, bo teraz mało kto mógł zapuszczać się w mało uczęszczane miejsca. Dla shinobi nie było to problemem. Toshio zamierzał użyć drogi drzewnej, przeskakując z gałęzi na gałąź. Takim sposobem był na miejscu w niemal rekordowym czasie. Nie zamierzał spędzać tu zbyt wiele czasu. Chłód dawał się we znaki, a jemu nie przyszło do głowy zabranie płaszcza. Niezbity dowód na to, jak bardzo zapał przeszkadzał w trzeźwym myśleniu. Dopiero po fakcie odpowiednie bodźce dostały pierwszeństwo. Coby nie zastygnąć w miejscu chłopak przystąpił do działania.
Drobna rozgrzewka przed treningiem pozwoli zachować odpowiednie nagrzanie organizmu. Potem już tylko liczyć na to, że skupi się na odblokowaniu wyższego stopnia dziedziny. Perspektywa posiadania szerokiej gammy technik powodowała, że musiał rozwijać się wszechstronnie. Na razie jednak zamiast ilości wybrał stopień zaawansowania posiadanych już elementów. Żywioły wydawały się jego najmocniejszą stroną, a ich zgłębianie automatycznie pomagało w zrozumieniu limitu krwii Mokutonu. Obrał na cel Doton. Rozmowa z Reiką wielce mu pomogła. Być może nie posłuchałby rady, co do obronnych właściwości ziemnych jutsu. Przywodził na myśl trwałość i osłonę. Na tym skupił się najbardziej. Zdawał sobie sprawę z otaczającego go podłoża, jego wnętrza, ale również pnących się ku niebu gór. Cały krajobraz miał w swej podstawie pochodzenie z ziemi. Ziemia rodzi plony i tak dalej.
Gdy już wybudził się z transu, Toshio postanowił szlifować znane mu już techniki Doton. Pogłębianie ich znajomości było prostym sposobem do osiągnięcia lepszej skuteczności z bardziej wymagającymi jutsu, jakich zamierzał się uczyć. Toteż zebrał chakrę, aby przekierować ją na zewnątrz i zanurkować w ziemi. Drążył tunele jeden po drugim, potem je zasklepiał. Do ataku na przemian tworzył drewniane kukły i przebijał je kamiennymi kocami. Każda akcja spowodowała napływ ekscytacji. Zmagania napompowały trochę adrenaliny w żyły nastolatka. Leśne otoczenie pokryte było bielą, za którą czaiła się cisza i spokój. Część terenu jaką używał została skrzętnie wydeptana i zaorana. Powodowało to satysfakcję na twarzy Toshio. Dawało odmienności monotonnym zakamarką puszczy. Chciał wyciągnąć z zabawy w ziemi, jak najwięcej. Ubrudził się przy tym, jakby nie patrząc. Dodając do tego odpowiednio przelany pot, zaliczył całkiem udaną sesję. Poznawszy elementarną sztukę z jakiej wywodzi się Doton był niemal pewien, że odrobinę silniejsze techniki będą do opanowania w niedalekim czasie. Zdawało się, że będzie musiał również zagłębić się w opisać jutsu i wybrać te czaderskie na pierwszy odstrzał.
Rozwinięcie dziedziny Doton - C
Marzył o ciepłym otoczeniu kominka w domu, więc rozsądnym pomysłem był powrót. Skoro nie mógł założyć ciepłej kurtki i czapki posiłkował się swoim szalem i opaską na włosach. Chroniąc twarz i uszy za jednym razem. Byle nie zmarznąć bardziej niż to wskazane.
zt.
