Pola uprawne

[Kyohei]

Kyohei zjawił się na polach aby oddać się treningowi. Kolejny raz wybrał te miejsce na polu, aby nikomu nie przeszkadzać i także nie być przez nikogo rozpraszanym. Usiadł na ziemi

  Ukryty tekst

Mężczyzna uradowany zrobił sam dla siebie gwiazdę, na celebrację opanowania nowej techniki. Udał się powoli w stronę lasu, opuszczając pola uprawne w nienaruszonym stanie

Z/T

[Toshiro]

Misja rangi D
-Zakku-
7/15 Mężczyzna w swojej niecierpliwości był jednak bardzo wyrafinowany. Widać było, że doskonale wiedział na co może sobie pozwolić, a co za tym idzie raczej nie wydawał się być w jakkolwiek sposób wystraszony. Przemawiała przez niego zwykła, ludzka irytacja spowodowana zmęczeniem materiału.
-Z tym bezpieczeństwem to chyba bez przesady. Nie wyglądam przecież jak pierwszy lepszy przechodzień, prawda? Jakby ktoś się kręcił po mojej farmie albo tartaku to najpierw po prostu zapytałbym czego szuka, a nie przystawiał mu żelastwo do pleców, ale co ja tam wiem. Właśnie od tego mam innych ludzi.- westchnął ciężko jakby właśnie przebiegł z trzy kilometry. Z racji, że Zakku zaczął się przedstawiać, to starzec powoli opuścił ręce i zaczął się obracać w jego kierunku. Z jego twarzy dało się wyczytać, że mocno się zastanawia, nietrudno się było domyślić, że pokaz jaki sprawił mu chłopak dał mu niemałą zagwozdkę. Brać kogoś takiego do pracy? Co nawet pod swoim domem, w strzeżonej osadzie grozi ludziom? Ach, może właśnie takich ludzi mu potrzeba?
-Ha!- parsknął -Zabójców. Dobre sobie. Ot, jakaś szajka, która myśli, że może wiele, a tak na prawdę są tylko utrapieniem. No nieważne.- oznajmił spoglądając na miecz w Twojej ręcej. -Odłóż to z łaski swojej. Jeszcze ktoś pomyśli, że chcesz mnie obrabować.- pokręcił lekko głową. -Ach, Ci shinobi.- mruknął pod nosem praktycznie niedosłyszalnie dla Twoich uszu, jedyne co zrozumiałeś to jakieś mamrotanie.
-W porządku panie Ringo, nie należę do ludzi, którzy szczędzą w środkach jeśli ktoś potrafi zrobić co do niego należy. Wspomniał pan, że jest pan shinobi. To zmienia nieco postać rzeczy i to czego bym od pana oczekiwał, ale myślę, że to wyjaśnię już na miejscu.- oznajmił i jeśli nie robiłeś większych problemów to razem skierowaliście się w stronę wyjścia wioski. Tam zaś strażnicy bez problemu Was wypuścili o ile nie szedłeś z wyciągniętą bronią.
Po mniej więcej godzinnym spacerze dotarliście do swego rodzaju kompleksu pól uprawnych, przy których nie można było dostrzec praktycznie żywej duszy. Ale w domach, które znajdowały się w pobliżu jak najbardziej widać było tlący się ogień, który tworzył dym wydobywający się z prowizorycznych kominów, aż w końcu dotarliście do dość sporego, półotwartego budynku, w którym zdecydowanie panował dużo większy ruch. Widać było kilku pracowników tnących kłody, czy też pracujących nad czymś mniejszym w postaci stołów, krzeseł i innych mebli.
-No. To w takim razie panie Ringo. Chłopcy donieśli mi, że czasem nękają ich zbiry wcześniej wspomnianego Masahiego. Jak zebrali się jeden z drugim to na początku udawało im się ich przepłoszyć, ale jakiś czas temu ponoć było ich nieco więcej i byli lepiej uzbrojeni, więc odnotowaliśmy niemałe straty. Chciałbym żeby w razie czego ich pan przegonił, a jeśli się uda to doprowadził przed oblicze sprawiedliwości do Hayashimury.- wytłumaczył powoli, a następnie przeprosił cię na chwilę by porozmawiać z jednym z pracowników, który najwidoczniej czekał już jakiś czas, a potem wrócił do Ciebie.
-To jak? Dogadamy się jakoś? Jak dobrze pójdzie to może będę miał jeszcze jedną propozycję. Oprócz zachowania domku mogę nawet dopłacić.- powiedział czekając na Twoją odpowiedź.

Akahoshi Mitsuru

[Zakku]

Okazało się, że podjęte przez Zakku środki były trochę na wyrost, ale stwierdził, że w sumie dobrze zrobił. Kto wie co by się stało gdyby nieznajomy okazał się ich wrogiem i z jego winy puściłby Hayashimurę z dymem? Na pewno nic by na tym nie zyskał to raz, a dwa, nigdy nie wybaczyłby sobie złamania obietnicy danej Senju.
Po godzinie wędrówki doszli do dobrze znanej mu okolicy, minęli studnię, w której znaleźli go ongiś użytkownicy Mokutonu i w końcu dotarli do tartaku.
W toku rozmowy mężczyzny z pracownikami Ishii utwierdził się w przekonaniu, że ten mówił prawdę, bo raczej wątpił, aby cała ta szopka była przygotowana specjalnie dla niego. Mało ludzi znało go w wiosce i nie wydawało mu się aby stara, drewniana chata była na tyle cenna, żeby ktoś z jej powodu sadził się na jego życie.
Zakku wysłuchał uważnie mężczyzny analizując w myślach sytuację i już miał odmówić gdyby nie pieniądze. Oh, jak on kochał pieniądze. Na jego twarzy znowu pojawił się krzywy uśmiech, a błękitne w błękicie oczy zaświeciły blaskiem miliona monet.
- Dobra, biorę tę robotę, ale mam jeden warunek. - Tu zrobił gustowną pauzę by utwierdzić się, że starzec na pewno go słucha. - Powiesz mi wszystko na temat tych ludzi to jest czego chcą, gdzie ostatni raz ich widzieliście i dokładną mapę terenu, ilu ich było, czy korzystali z jakiś jutsu, jak byli uzbrojeni, w jaki sposób atakują, czy wiecie kto jest ich przywódcą, czy mają jakieś charakterystyczne oznaczenia, jakie mają imiona jeżeli słyszeliście et cetera et cetera. Ogólnie wszystko, wszystko, wszystko. - Powtórzył po trzykroć gdyby starzec nie dosłyszał jak bardzo to ważne.
Liczył, że tu zleceniodawca wykaże się i przedstawi mu pełen obraz sytuacji. Całkiem dobrze się też składało bo podczas rozmowy z tym starym marudą ugryzł się w język ze trzy razy i musiał jakoś to odreagować. Gdy tylko usłyszy to co chce Zakku postanowił, że wyruszy bez chwili zwłoki na wspomniane miejsce ratować serce gospodarki Hayashimury... i przy okazji swój budżet.

[Toshiro]

Misja rangi D
-Zakku-
9/15 Czasem podejmowanie środków na wyrost było dobre. W końcu jako shinobi lepiej było dmuchać na zimne niż skończyć martwym. Jeśli jednak chodzi o relacje międzyludzkie... Cóż, czasem można było zrazić kogoś do swojej osoby, aczkolwiek na szczęście Akahoshi zdawał się być całkiem wyrozumiałą osobą, co pewnie płynęło też z doświadczenia. W końcu nie piastowałby takiego stanowiska jak teraz, prawda?
-Czego chcą? Cholera ich wie. Ponoć to jakaś banda szajbusów kryjących się po lasach i napadająca ciężko pracujących ludzi poza terenami wioski. Zazwyczaj przychodzą nocą, teraz zimą pracujemy na dwie zmiany no i wiadomo... Nocą jest dużo mniej pracowników i te prostaki to wykorzystują. Ich samozwańczym przywódcą jest Masahi. Raz, jakiś parobek go sprzedał, bo za bardzo się chwalił jednemu z moich pracowników jak go okładał.-oznajmił poważnym tonem. -Niestety nasz szanowna władza stwierdziła, że nie jest to w tym momencie problem, który jest warty ich uwagi i na ten moment nie jest to sprawa nagląca, więc nie mogą zainterweniować. Ech, pieprzona biurokracja. Dlatego ja wolałem wziąć sprawy w swoje ręce. Jak wspominałem, szczędzić pieniędzy nie zamierzam, mam na sumieniu wiele osób, którzy czekają na godziwą płacę. Więcej nie wiem, a miejsce, które trzeba ochronić to tartak, przed którym stoimy. Myślę, że podołasz. Do zmierzchu możesz się kręcić po okolicy gdzie chcesz, w razie czego pytaj o Takarę. - zapewnił go mężczyzna gestykulując przy swojej wypowiedzi jak prawdziwy mówca. -Jeśli to wszystko to wrócę jutro z samego rana. Interesy wzywają.- wystawił dłoń w Twoim kierunku i uścisnął ją jeśli Ty również wykonałeś ten gest, a następnie ruszył w kierunku jednej z większych farm, które mijaliście po drodze jakiś czas temu.

Akahoshi Mitsuru

[Zakku]

Aha, banda szajbusów. Tego nam tylko brakowało w Hayashimurze pomyślał Zakku wysłuchując wypowiedzi mężczyzny po czym uścisnął jego prawicę i Akahoshi zniknął.
Do wieczora miał jeszcze sporo czasu dlatego postanowił jak najszybciej namierzyć człowieka zwanego Takarą by poprosić go o pomoc w przygotowaniach do ewentualnej walki.
Pola uprawne miały to do siebie, że znajdowały się na otwartym terenie, a wiedząc, że wróg będzie miał przewagę liczebną Ishii postanowił wykorzystać teren na swoją korzyść prosząc kto dostępny o wykopanie kilku niewielkich rowów z powtykanymi ostro zakończonymi palami i przykrycie ich słomą. Dokładnie później zapamiętał miejsce rozstawienia wszystkich pułapek wiedząc, że dla wrogów jak i dla niego kontakt z takową może się zakończyć bardzo źle. Następnie zebrał całą dostępną słomę, trociny, suche gałęzie i przygotował roztwór ze stopionej żywicy pościnanych drzew. Byli w tartaku więc materiału było więcej niż pod dostatkiem.
Gdy mikstura była już gotowa Zakku wraz z kilkoma osobami przygotował okrąg z suszu naokoło głównego budynku oddalony o dziesięć metrów od niego i polał całość żywicą. Była zima, więc ogień miał małe szanse by się rozprzestrzenić, nie było wiatru a stosy były na tyle niewielkie by nie sięgły żadnej pobliskiej konstrukcji, ani drzew. Dla pewności jeszcze wszystko sprawdził upewniając się, że pułapki są dobrze rozstawione oraz czy na ledwo widocznej ścieżce z suszu nie ma przeszkód jak i czy nie zajmie się od niej przypadkiem pobliski las, trawa lub włości.
Gdy skończył poprosił ludzi by schowali się z siekierkami za pobliskim pagórkiem w krzakach pozostając za okręgiem w razie gdyby musieli sami się bronić i przygotowali sobie dużo wiader z wodą. On sam natomias przebrał się w strój pracownika tartaku, sporządził pochodnię, dorzucił opał do paleniska i czekał w środku na rozwój wydarzeń.

[Toshiro]

Misja rangi D
-Zakku-
11/15 Uścisk dłoni wymieniony. Można działać. Zakku nie próżnował. Od razu postanowił odnaleźć Takarę, który okazał się mężczyzną koło trzydziestki, o czarnych, krótko przystrzyżonych włosach. Co prawa pól uprawnych przy samym tartaku za bardzo nie było, ale rzeczywiście spora połać terenu była po prostu goła i odsłonięta. Samo wykopanie dołów jak i przygotowanie kijków zajęło kupę czasu, więc Zakku musiał wybierać pomiędzy mniejszą ilością rowów, a wymyślonymi na szybko pułapkami i żywicy owszem - było w opór. Mężczyźni, których chłopak poprosił o pomoc dość niechętnie mu pomogli tłumacząc, że terminy ich gonią, no, ale wizja nie dostania kolejnego wpierdzielu była jednak bardziej obiecująca niż lekkie tyły, które mogli nadrobić, dlatego po krótkiej chwili dało się namówić paru chłopa, którzy pomogli Ringo w przygotowaniu pułapek. Szykował się prawie jak na wojnę, niektórzy patrzyli na niego z lekkim zdziwieniem zapewne myśląc, że ewentualnie ich pobije, albo pogrozi bronią, a tutaj się zapowiadało jednak dużo bardziej krwawo.
-Tylko proszę... Nie przesadzaj, chodzi tylko o to żeby już więcej nas nie nękali, nie mamy pojęcia kim są ci ludzie, równie dobrze mogli być kiedyś dobrymi ludźmi, a my nie jesteśmy mordercami.- oznajmił Takara widząc co się szykuje. Wyglądał na nie do końca przekonanego co do Twojego działania, ale oprócz tego to nie mówił nic więcej.
W końcu nastąpił późny wieczór i godzina, o której mniej więcej ostatnio nastąpiło wtargnięcie. Ludzie schowali się tam gdzie polecił im Zakku, a ten czekał w środku, aż nagle... Rozległ się huk i nagły krzyk.
Akahoshi Mitsuru
Takara

[Zakku]

Zakku nie chciał robić nikomu krzywdy, najlepiej gdyby skończyło się wyłącznie na pogadance, bandyci sobie poszli i po sprawie. Niestety, właściwie od kiedy pojawił się na tym marnym padole wiedział jak brutalny i bezwzględny może być świat shinobi. Wolał się przygotować bo albo on albo tamci.
Co więcej jako członek rodu Senju nie mógł dopuścić by zaraza panoszyła się po ziemi jego rodu. Takie tematy traktował bardzo osobiście i podchodził do nich zawsze śmiertelnie poważnie. Wiedział, że każda skaza na korze drzewa może wpuścić do środka większe robactwo.
- Kojin-tekina kotogara. - Powiedział do siebie pod nosem jeszcze zanim nastał mrok polerując na kamieniu do ostrzenia siekierek kunai. Wiedział jak zadbać o broń. Zanim został Doko dbał o ekwipunek całego klanu świadom, że często tylko on dzieli jego braci i siostry od śmierci.
Gdy usłyszał hałas przytulił się do ściany tuż przy otwartym wejściu. Wypolerowany kunai starał się ustawić tak by w jego odbiciu zobaczyć z kim ma do czynienia, po czym wiedząc, że jest bezpiecznie jeszcze na chwilę rzuca gołym okiem by jak najlepiej ocenić sytuację. Nie widząc zagrożenia tuż przy wejściu odpala przygotowaną pochodnię i przebrany za jednego z drwali, zamykając jedno oko odgrywa szopkę.
- C-co się tu dzieje? Co mi tu się pałętacie po naszym tartaku? - Udaje przestraszonego mając nadzieję, że przyciągnie tym bliżej wroga. Wielki kunai do walki schował za sznurowy pasek z tyłu tak by nie wzbudzać podejrzeń. Pochodnia w jego dłoni daje mu dostatecznie dużo światła by widzieć zarys cieni. Wie, że w nocy oświetlony jest łakomym kąskiem więc w chwili zagrożenia rzuca pochodnie w przygotowany krąg z rozpałki i otwiera zamknięte oko by lepiej widzieć w ciemności.

[Toshiro]

Misja rangi D
-Zakku-
13/15 Niektórym mogło się wydawać, że niektóre rzeczy można rozwiązać bez przemocy. Wierzyli oni przecież w moc słowa i perswazji. Nie każdy jednak był na tyle uzdolniony czy też biegły w tej sztuce żeby potrafić rozwiązać każdą sytuację bez rozlewu krwi. W obecnych czasach mogły to być jedynie mrzonki prostych ludzi. Tam gdzie był wojny, tam przemoc nie była obca. A ten kontynent zdecydowanie nie należał do tych pokojowych. Oczywiście pojawiały się takie jednostki, które twierdziły, że są w stanie coś temu zaradzić. Szybko jednak kończyły w piachu, albo po drugiej stronie barykady. Jak chcesz zapobiec rozprzestrzenienia się skazy zabijając jednego czy dwa robaki?
Zakku czekał, ostrzył i przygotowywał swą broń, aż w końcu się doczekał. Momentalnie zareagował na hałas, który rozległ się pośród głuchej ciszy. W tych ciemnościach ciężko było cokolwiek zobaczyć w odbiciu kunaia, tym bardziej, że nie było na zewnątrz praktycznie żadnego źródła światła. W każdym razie mógł stwierdzić, że zagrożenie jest nieco od niego oddalone. Musiał to być wilczy dół, który zdołał wcześniej wykopać i przygotować z innymi pracownikami.
-Aaaaaaaa! Kurwa! Wyciągnijcie mnie!- rozległ się przeraźliwy krzyk i Zakku mógł dostrzec jak przy jednym z wykopanych wilczych dołów malują się cztery postaci. Mógł dostrzec zarysy jakichś broni wystających to z ich pleców czy też przy pasie.
-Hej! Ty! Co to kurwa ma znaczyć?- krzyknął do Zakku rozglądając się nerwowo po okolicy. W tym momencie dobył też katanę, która była przy jego boku. Dało się dostrzec, że momentalnie po tej wpadce jeszcze inna dwójka ostrożnie zbliżała się do niego od lewej i prawej.
Akahoshi Mitsuru
Takara
???
???

[Zakku]

Sześciu na jednego? Eh... jebać... Pomyślał sobie Zakku ciesząc się, że przygotował się do walki. Ciekawe w ile pułapek jeszcze wpadną? Rzuca do siebie przypominając sobie dokładnie ustawienie dołków.
Widząc znaczącą przewagę przeciwnika Ishii nie próżnuje, wykonuje odskok po skosie do tyłu robiąc unik, ale tak by nie przydzwonić przypadkiem w budynek za nim. Prawa ręka wyrzuca pochodnię w kierunku ścieżki z suszu by ta zajęła się ogniem. Chłopak liczy na to, że tym samym zamknie adwersarzom drogę ucieczki, a i może element zaskoczenia wpłynie w jakimś stopniu na ich reakcję. W międzyczasie by w lepszym stopniu widzieć w ciemności jak i wykonywać lepiej uniki otwiera zamknięte do tej pory oko.
Gdy tylko dotknie ziemi odbija się w drugą stronę po prostej i składa ciąg trzech pieczęci pod

  Ukryty tekst

tworząc jednego klona z przodu, drugiego z tyłu. Najbardziej przedni biegnie po łuku w kierunku czterech kawałek, zatrzymuje się i odwraca uwagę składając długi ciąg pieczęci pod... no właśnie pod nic. Ma na celu tylko odwrócić uwagę.
Drugi klon biegnie w kierunku lewego przeciwnika gdzie za górką kryją się pracownicy tartaku. Zatrzymuje się przed nim i wykonuje uniki oraz ataki, ale tak by go "szczęśliwie" nie trafić jak i samemu nie zebrać ciosu i pzypadkiem zniknąć.
Zakku we własnej osobie biegnie na prawo, wyciąga długi kunai i shuriken, wyrzuca shuriken w tego prawego i gdy znajdzie się się na długość ostrza markuje cios, ustawia się bokiem do

  Ukryty tekst

czekając na kontre by ostatecznie uniknąć ataku wykonując zwrot przez ramię i podciąć przeciwnika. Następnie gdy ten leży na ziemi dobija go wielkim kunaiem celując w serce.
Nie tracąc czasu Senju szybko wyciąga dwa kunaie i wyrzuca je lewą ręką jeden za drugim w kierunku czterech celując w brzuch po czym jak najszybciej biegnie w kierunku klona walczącego z lewym przeciwnikiem. Ishii wykorzystuję fakt, że lewy walczy wciąż z jego kopią przez co ten świadomie zasłania mu jego obecną opzycję. Będąc na wyciągnięcie miecza Zakku zachodzi wroga z jego prawej strony celując serią ciosów

  Ukryty tekst

w tułów. Ustawia się też tak zupełnie nieprzypadkowo by mieć czterech na widoku tuż przed sobą.
Cała akcja trwa na tyle krótko i dzieję się na tyle dużo, że Zakku ma nadzieję, że przeciwnik nie zauważy braku cienia klonow.

  Ukryty tekst

[Toshiro]

Misja rangi D
-Zakku-
15/15 Świat nigdy nie był sprawiedliwy. Sześciu na jednego również wydawało się być niesprawiedliwe. Pytanie jednak, z której strony wynikała ów sprawiedliwość? Teren wokół tartaku nie dość, że był całkiem wydeptany, to jeszcze przykryty lekką warstwą białego puchu przez co nic nie zajęło się ogniem, a pochodnia po chwili zgasła. Wyszło to raczej na korzyść Zakku, bo gdyby wszystko tutaj zajęło się ogniem... No cóż. nie byłoby praktycznie co zbierać. Chłopak mimo tego nie próżnował.
Manewr z wysłaniem klona składającego pieczęci przebiegł tak jak zakładał. Zwrócił uwagę czwórki osób, które momentalnie zaczęły wymieniać między sobą spostrzeżenia, ciężko było cokolwiek zrozumieć, ale do uszu Senju mogło dotrzeć chociażby jedno zdanie.
-O kurwa! Shinobi!- krzyknął jeden z nich widząc wybiegające trzy kopie tej samej osoby. Czy ktoś zwrócił uwagę na brak cienia pod iluzjami? raczej nie. Pochodnia, która po chwili zgasła nie dawała na tyle światła, aby mogło to być dla kogokolwiek oczywiste, a oprócz tego, zima, wieczór. Było bardzo ciemno. Jedynie księżyc blado świecił na niebie dając każdemu jakąkolwiek wizję.
Wtedy młodzieniec popisał się całkiem niezłą sprawnością fizyczną wyczekując ataku od jednego z bandytów, a następnie przeszywając środek jego klatki piersiowej. Ciało powoli przestało się ruszać po tym jak Zakku przeszył klatkę piersiową mężczyzny.
W międzyczasie gdy uwaga całej czwórki była skupiona na iluzji, Ringo postanowił posłać w ich kierunku dwa kunaie. Oni jednak również nie próżnowali rzucając czymś w składającego pieczęcie klona przez co koniec końców zniknął. Niestety za późno, a nawet wcale nie dostrzegli broni lecących w ich stronę, co źle się skończyło dla dwójki z nich. Dwójka padła kuląc pod wpływem stali przeszywających ich pierś, nie byli jednak martwi. Jeden z nich cofając się również wpadł w jedną z pułapek Zakku, który w tym czasie dopadał już do kolejnego jegomościa kończąc z nim wykonując serię ciosów. Na widoku pozostała jedynie jedna, samotna sylwetka, która zaczęła uciekać w popłochu i tyle jej było widać. Młodzieniec pozostawał z wykrwawiającym się od jego ciosów mężczyzną, jeszcze jednym trupem i trzema rannymi.

Akahoshi Mitsuru
Takara
???
???

[Zakku]

Krew zamigotała na ostrzu miecza tańcząc dziko w świetle księżyca podczas gdy śmierć nieubłaganie przyciagała ku sobie kolejne dusze. Shinigami będą mieli dzisiaj ucztę pomyślał.
Pomimo, że walka wyglądała na zakończoną Zakku pozostawał wciąż czujny.
- Ta ziemia należy do Senju! - Krzyknął w kierunku tych którzy pozostali przy życiu, mając nadzieję, że usłyszy go i ten który uciekł.
- Senju jest tu prawem! Pomagając nam możecie liczyć na nasze wsparcie. Stając nam na drodze... - jednym szybkim cieciem obciął wykrwawiającemy się mężczyźnie głowę skracając jego męki.
- Zabierzcie ciała zabitych i przekażcie ostrzeżenie reszcie. Nie jesteście tu mile widziani. Zabiję jeżeli zobaczę was ponownie.
Ishii po akcji uważnie obserwuje okolicę z ukrycia upewniając się, że jest już bezpiecznie i wyczekuje świtu.

[Toshiro]

Misja rangi D
-Zakku-
17/15
Misja zakończona sukcesem Zakku zdecydował się jednak na krwawe rozwiązanie. Większość poszła po jego myśli, bo bandyci nie dość, że się nie spodziewali shinobi, to sami nimi nie byli, a oprócz tego było przecież ciemno i chłopak bardzo dobrze się przygotował. Ranni powoli zaczęli się zbierać, a przy tym wyciągać jednego ze swoich z rowu korzystając z tego, że w tym momencie nie byli atakowani. Nikt z nich nie ważył się nawet powiedzieć słowa gdy Zakku obciął jednym sprawnym ruchem głowę jednego z nich, ci jednak zdecydowanie nie byli chętni się go posłuchać i ruszyli zaraz za tym, który jako pierwszy zbiegł.
Reszta wyszła w końcu z ukrycia z lekką dozą niepewności dziękując Senju. Należało to jednak wszystko zgłosić, więc jeden z nich jako ochotnik wyruszył do miasta złożyć raport z co się tutaj stało prosząc żeby reszta zajęła się ciałami i je uporządkowała. Czy Zakku zdecydował się pomóc czy też nie, robotnicy mieli dostatecznie dużo czasu aby to zrobić. W końcu zaczęło świtać, gdy pierwsze promienie rozjaśniły niebo straż była już na miejscu powoli przepytując każdego co się stało. W końcu śmierci samej w sobie nie mogli już zignorować.
Pod koniec przesłuchania pojawił się Akahoshi, który z początku był lekko zdziwiony takim zainteresowaniem jego sprawą. Po wyjaśnieniach jednak od razu podszedł do młodego Senju i wręczył mu obiecaną nagrodę.
-Dzięki, młody. Gdybyś szukał jeszcze jakiejś pracy, to wiesz gdzie mnie znaleźć.- i tym samym młodzieniec, którego mieszek właśnie się powiększył był wolny.

Akahoshi Mitsuru
Takara
???
???

[Zakku]

Świat shinobi był na tyle niebezpieczny, że nie mógł ryzykować. Głowa nieznajomego wykonała fikołek w powietrzu i opadła bezwiednie zastygając w groteskowym grymasie. Będzie mi się to śniło po nocach pomyślał, czując jak śniadanie podchodzi mu gwałtownie do gardła po czym ponownie spływa w dół. Na jego szczęście motłoch uciekł zanim zrobiło mu się całkiem niedobrze. Jednym chwiejnym ruchem ręki otrzepał krew z ostrza wycierając jej nadmiar o rękaw pożyczonego stroju.
Wkrótce potem pojawili się miejscowi robotnicy i straż, wyjaśnił co się wydarzyło, poszedł za jeden z budynków się wyrzygać, umył twarz i oddał przebranie.
Gdy zaczęło świtać na horyzoncie pojawił się Akahoshi z nagrodą przez co jego sakiewka stała się cięższa o kilka marnych srebrników. Niewielka była to rekompensata za trwały uraz psychiczny, nie mniej jednak kochał pieniądze na tyle, że pomimo przenikliwego zimna poczuł jak powoli zaczyna mu się robić coraz cieplej.
- Polecam się. - Odparł, a jego twarz przybrała jak zwykle dziwny, niezdrowy grymas.
Było mu ciężko, ale świadomość, że robi to dla dobra Senju dodawała mu otuchy.

[Ōkami]

Misja Rangi - D - 1/15

---

- Rok 389 - Zima -
- Zakku -
- Pola uprawne -
- Pan do spacerów mile widziany -

---

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=rJ2KB5LVdqA[/youtube] Zima jest porą roku dosyć niesympatyczną, zwłaszcza dla osób starszych i chorych. Wszak tłum się rozszedł, tak jak i strażnicy oraz wszyscy zainteresowani, zostawiając tylko na horyzoncie jedną postać. Mężczyznę koło czterdziestki, w płaszczu, wyraźnie cierpiącego i poruszającego się o lasce wykonanej chyba własnoręcznie przez jakiegoś Senju, bo chyba ani natura ani żaden rzemieślnik nie osiągnąłby naturalnie kształtu tak fantazyjnego i pozwalającego przenieść więcej ciężaru ni zwyczajna laska jakiej używają staruszkowie. Mimo płaszcza, nieco rozchełstanego, było widać wystające spod kamizelki i ubrania zwoje bandażów, co nie zostawia wiele dla wyobraźni. Jest to osoba nie tyle stara, co po prostu ciężko ranna, która chyba dopiero do siebie dochodzi. Powolnym kroczkiem zmierzał, noga za nogą, w stronę Zakku, rozglądając się dość ostrożnie, z lekkim zastanowieniem wymalowanym na twarzy.

Twarz, zmęczoną życiem lecz przystojną, okalały obcięte na krótko czarne włosy, widać było, że był strzyżony bardzo niedawno, tak jak dosyć niedawne były jego urazy, świeże rany i rozcięcia na twarzy, a także brakujący ząb, kieł, kiedy uśmiechnął się do chłopaka z jakąś taką dziwną, tajemniczą mocą. Aura osoby, która mimo swojego złego stanu jest nieustraszona i nie boi się nikogo i niczego. Aura osoby, gdzie widząc jej rany człowiek od razu zastanawia się w jakim stanie pozostawiony został jej oponent.
- A tutaj co się stało? Opowiesz mi? Spaceruje sobie, a tutaj mnie ludzie, straż mija... Kilka dni i człowiek od razu wypada z obiegu. - Westchnął przeciągle, zbliżając się na odległość laski do Zakku.

Junpei

[Zakku]

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=PLyi5xHtkb0[/youtube] Gdy tłum się przerzedził Zakku kątem oka dostrzegł idącego w jego kierunku mężczyznę. Musiał przyznać, nieznajomy był dosyć charakterystyczny nawet jak na okolice Hayashimury. Widać było, że zabandażowany jegomość wiele przeszedł. Kroczył raczej z wolna pomagając sobie laską której nie powstydziłby się żaden Senju. Gdy wreszcie zagaił, chłopak poczuł od niego przytłaczającą wręcz pewności siebie.
- Tu? A, tu nic. Nic takiego. Znowu bandyci. - Gdy mężczyzna zaczął podchodzić bliżej Zakku zrobił kilka kroków w bok pozostając po za jego zasięgiem. Nie gapił się aż zanaddto, ale też nie spuszczał go zo oczu. Zwisająca z prawej strony ręka zdawała się bezwiednie muskać powietrze blisko miecza.
- Wypadałoby się przedstawić no chyba, że już sobie idziesz to miło było. - Skwitował uśmiechając się nieco sztucznie.
Po dziecku porzuconym w studni trudno oczekiwać ufności.