Leśny trakt

[Yami]

Misja Rangi COshi Hebi19/30+ Mężczyzna westchnął kiedy Oshi w końcu zdecydował się na cząstkowym zaufaniu nieznajomej osoby. Silniejszy podmuch uderzył stojącą przy trakcie trójkę. Korony drzew pochyliły się nieznacznie pod ich naporem zaś ocierające się o siebie liście utworzyły prawdziwy koncert trwający jednak nie dłużej niż 5 sekund. Mężczyzna podniósł wzrok spoglądając na kierunek w jakim ułożyły się drzewa. Noc zbliżała się coraz to większymi krokami. Półmrok otoczył twarz mężczyzny przez co trudniejszym stała się analiza jego mimiki, jednak również i on miał podobny problem.
- Jeśli masz siłę aby rzeczywiście się z tym uporać będzie tym chętniej pomogę. - odparł w końcu mężczyzna ruszając przed siebie idąc traktem w przeciwnym co dotychczasowo wy kierunku - nie powinien minąć kwadrans nim dojdziemy do mej chaty.
Ekiken zbliżył się do Oshiego. Na jego twarzy spowitej cieniem dostrzegłeś zmartwienie i niepewność bijącą od chłopaka. Widocznie on miał pewne wątpliwości co do podjętej przez Ciebie decyzji ale czy w takich momentach powinni ufać mężczyźnie. Ten posiadał niezbędną wiedzę i jak to sam zauważył niebieskowłosy bardzo unikalne właściwości, a czy przypadkiem ktoś kiedyś nie rzekł iż byście wystrzegali się tych, którzy wiedzą zbyt wiele?
- Oby nic złego się nie stało - odparł w końcu chłopak.
* * * Szliście traktem ku Shinrin. Tajemniczy mężczyzna z łukiem przodem. Wasza dwójka wspólnie tuż za nim. Jednak nie podróżowaliście w całkowitej ciszy. Wszak Oshi zadał pytanie na które należało odpowiedzieć, przynajmniej tak nakazuje kultura.
- Jeśli chodzi o Shinrin, bardzo rzadko. Jeśli mowa o najbliższej wiosce to średnio raz na tydzień w celu uzupełnienia zapasów i poinformowaniu starszych o mojej pracy. Głównie mieszkam w Chatce przeznaczonej dla Myśliwego tutejszych regionów.
Można pokrótce powiedzieć, że dbam o te lasy. Co z wami? Wiem ogólnie kim jesteście ale nic poza tym.
Mężczyzna w pewnym momencie odbił od traktu w stronę leśnej mrocznej gęstwiny, której półmrok sprawił, że po ciele młodego medyka przeszedł dreszcz lecz poklepał się po twarzy zacisnął pięści i podążył za mężczyzną.
Przedzieranie się za mężczyzną trwało lecz w końcu dotarliście do polanki na którą zaczęły oświetlać promienie księżyca. Mała drewniana chatka z kamiennym kominem, podwyższoną piwnicą, co sprawia, że aby dotrzeć do drzwi należy pokonać całe 3 stopnie, niewielki Ganek z dwoma pieńkami służącymi za krzesła. Mężczyzna wszedł do środka. Ekiken nie raczył wchodzić tam pierwszy i czekał na twoją decyzję. Sam Myśliwy przemieszczając się po ciemnych pomieszczeniach zaczął krzątać się po pokoju aż w końcu z kamiennego kominka buchnął ogień oświetlający wnętrze pomieszczenia.
Główny pokój mógł zostać uznany za gracarnię. Wszędzie na ścianach znajdowały się głowy to dzików to czaszki jeleni bądź też skóry niedźwiedzie. Na środku, tuż na przeciw komina znajdował się podłużny drewniany stół. Tuż przy nim znajdowały się dwie ławy. W rogu pokoju znajdowały się dwa fotele na których znajdowały się skóry jelenia, które z całą pewnością nadawały twardemu siedzeniu trochę komfortu. Znajdowały się też tutaj 4 szafki. Na jednej z nich leżała drewniana tacka. W holu znajdowały się dwoje drzwi jedna z całą pewnością do swego rodzaju sypialni a drugie do piwnicy.
- Rozgośćcie się. Ja pójdę poszukać tej buteleczki. - odparł po czym odtworzył drzwi, za którymi zniknął.

[Oshi]

Oshi dalej parł przed siebie, prowadzony tylko jedną myślą. Ktoś dał mu nadzieje na pokonanie trucizny. Los sprowadził na jego drogę człowieka przypadkowego, a jednak w dużej mierze obeznanego z tego typu przypadkami. Mimo że chciał zaryzykować, to wciąż pozostawała sprawa Ekikena... Nie mógł szastać życiem własnych ludzi, wioska która ostatnimi czasy straciła na dawnej potędze, potrzebowała każdego człowieka który był gotów jej służyć... Burū co kilka chwil wyłaniał się ze swego ukrycia, przedstawiając panu własne wątpliwości w postaci krótkich syków.
Mimo wszystko jednak On nie chciał się wycofać, zbyt wiele zależało teraz od tej tajemniczej chaty ukrytej pośród nocnej kurtyny. Chłopak wciąż pozostając nieco z tyłu, spoglądał na plecy przewodnika słuchając dokładnie wszystkich odpowiedzi. Jeśli w jego geście leżała ochrona lasu, to czy możliwym było że może planować coś złego.

- Nie zdajesz sobie nawet sprawy, jak podobne są nasze cele

Odparł krótko, przenosząc się w świat marzeń który stworzył w głowie wiele lat wcześniej... Jedna silna społeczność w której ustrój działa na korzyść mieszkańców. Silna osada gdzie trudno szukać waśni, a sama jej potęga skrzętnie odstrasza wszelakich napastników... Zanim jednak dojdzie to czegoś podobnego, potrzebował wyleczyć dolegliwość stanowiącą przeszkodę na drodze do spełnienia przepowiedni...
Wkrótce dotarli do niewielkiej polany, gdzie pośród niskiej trawy spoczywał samotny domek. Oshi z miejsca zmarszył brwi, przypominając sobie identyczną scenerię w poprzednim zadaniu... To tam trafił na czarownicę która postanowiła zniszczyć jego życie.

- Obiecuje że tym razem nie dam się zaskoczyć...

Odparł spokojnie, gdy medyk z Hayashimury zdradził mu własne wątpliwości... Po wejściu do środka, nie było już odwrotu. Oshi rozejrzał się po ciekawym wnętrzu, analizując życie tego mężczyzny. Zasadnicza obecność skór i innych zdobyczy leśnej fauny ukazywała jego zainteresowanie w pełni... Kiedy zostali poproszeni o chwile cierpliwości. Oshi sprawdził wakizashi które ukryte trzymał na tylnej części paska, analizując możliwości ucieczki w razie teoretycznego zagrożenia... Musiał w pierwszej kolejności wyprowadzić towarzysza, później nadejdzie czas na myślenie co dalej... Teraz jednak mógł tylko czekać.

[Yami]

Misja Rangi COshi Hebi21/30+ Ekiken wszedł za Tobą do pomieszczenia. Niepewnie lecz w końcu usiadł na jednej z ław na przeciw buchającego w kamiennym kominku ognia. Oczekiwał z niepewnością tego co ma się wydarzyć tego jaki to właściwie lek jest w stanie wyleczyć chorobę trawiącą Oshiego. Chorobę, która pokonała nawet najlepszych medyków osady. Jak więc człowiek, który nie ma jakiegokolwiek przeszkolenia byłby w stanie coś wskórać?
Mijały długie minuty, którym towarzyszyły trzaski pękającego od ognia drewna w kominie. Ekiken oparł podbródek ręką, której łokieć wylądował na blacie stołu. Prawa noga chłopaka wpadła w drgania. Niepewność przed tym co przyniesie mężczyzna nie dawała mu spokoju. Dodatkowo fakt, że sam Oshi wskazywał oznaki przygotowania do walki sprawiła, że noga chłopaka chodziła jeszcze szybciej.
Oshi analizował drogi ucieczki. Poza drzwiami wejściowymi znajdowały się jeszcze okna, 2 od strony wejściowej i jedno tuż pomiędzy dwoma fotelami, które kierowały się w stronę lasu. Pewnikiem jeszcze jedno z okien mogło znajdować się w niewielkiej sypialnienki.
Doszedł was dźwięk skrzypienia drewnianych desek. Mężczyzna po 10 minutach ponownie zaczął kierować się ku głównej izdebki. Drzwi zaskrzypiały pod wpływem działania siły po przeciwnej stronie. W końcu te rozwarły się a waszym oczom ukazał się... ten sam mężczyzna, który w dłoni trzymał niewielki szklany flakonik z przezroczystą cieczą. Mężczyzna postawił flakon przed Oshim.
- Pozwól, że uprzedzę. Przez chwilę będziesz miał wrażenie, że przez twoje ciało przepływa wrzątek. W ciągu pięciu minut nadejdzie ulga.
Ekiken poderwał się z miejsca.
- Co to tak właściwie jest?
- Gdybym to wiedział twoje powołanie przestałoby istnieć - odparł spokojnie myśliwy.

[Oshi]

Oshi znalazł się ponownie w obcym miejscu. Losem jego kierowały siły kapryśne, z czasem przekonany o tym że nie zawsze to co słuszne było opłacalne. Znajdując się w pokoju oświetlonym blaskiem ognia, chłopak oczekiwał w nieskończoność na dźwięk nadchodzących kroków... Właściciel domu zniknął chwile wcześniej, jednak jemu wydawało się że minęły wieki. Ekiken nie mógł zrobić nic więcej poza podtrzymywaniem milczenia... Jego własne możliwości wydawały się zbyt małe. Czy ktokolwiek mógł mieć moc zwalczania czegoś tak paskudnego.

- Przepraszam że Cię w to wyciągnąłem... Ale jak mam chronić wioskę nie mając dawnej siły...

Chłopak przemówił spokojnie, spuszczając wzrok na drżące dłonie... To wszystko nie tak miało wyglądać. W ostatniej chwili wyrwał go wyczekiwany odgłos...
Mężczyzna pojawił się chwilę później... Tak jak zapowiedział, niósł w dłoniach coś czego nawet nie potrafił nazwać, magiczna mikstura mająca załagodzić skutki działania trucizny. Oshi wziął wlaszke do ręki, po czym przychylił zawartość do ust zanim wątpliwości całkowicie odebrały jego odwagę... Efekt miał wkrótce nadejść.

[Yami]

Misja Rangi COshi Hebi23/30+ Chłopak pokiwał głową słysząc wypowiedź Oshiego. To nie była jego wina. To nie on przymusił go do podróży bądź ślepego podróżowania za nim. On też mógł podejmować decyzje, też mógł wpłynąć na przebieg wydarzeń ale tego nie zrobił. Jedyne na co wpływał wskazanie niepewności, niepewności, którą zapewne przejawiał i sam Senju. Ten jednak był w pozycji w której nie potrafił odmówić nieznajomemu. Trawiąca go "choroba" była na tyle nieprzyjemna dla jego światłej przyszłości, że musiał podjąć to ryzyko. Podniósł flakonik, otworzył go. Substancja nie miała woni, niczym woda, którą przypominała. Chłopak zbliżył flakonik do ust i wypił jego zawartość.
Początkowo Oshi nie odczuł efektów napoju. Nie posiadał żadnego smaku, był zwyczajnie nijaki, nie minęła jednak chwila nim zaczął odczuwać pierwsze efekty. Nieokreślony żar zaczął buchać w jego wnętrznościach. Niczym ognie zaczęły trawić jego ciało zadając pierwszy ból. Ekiken podniósł się i popędził w twoją stronę.
- Oshi! Wszystko w porządku? Powiedz coś!
Chłopak był przerażony albowiem ból sprawił, że twarz wykrzywiła się w grymasie. Ten jednak nie mógł trwać wiecznie. Czyż nie? Żar zaczął rozchodzić się po całym ciele. Od trzewi po krańce palców i koniuszki włosów. Pot zaczął intensywnie spływać po twarzy, plecach i dłoniach chłopaka.Kiedy destrukcyjna natura wewnętrznych płomieni ogarnęła całe ciało zamknąłeś powieki i nie otworzyłeś ich już nigdy ból zaczął ustępować. Zastąpiło je ciepło, które przypominały płomienie domowego ogniska, zapewniające bezpieczeństwo i błogi spokój. Wrażenie niemocy, które towarzyszyło Tobie od opuszczenia chaty tej przeklętej staruchy zaczęło odchodzić w niwecz.
Wszystko zaczęło ustępować a nasz młody Senju odzyskiwać kolory na twarzy. Był pełni zdrów. Obserwując zmiany dziejące się w ciele towarzysza medyk podniósł głowę obserwując myśliwego. W końcu nie wytrzymał.
- Kim jesteś? Skąd to masz? Czy wiesz jak zdobyć ten lek?
Czy można jednak mu się dziwić. Lek który jest w stanie wyleczyć coś takiego. Myśliwy nawet nie wiedział co mu dolega a mimo wszystko wiedział, że mu pomoże. Czyżby mógł działać także na inne choroby? Cudowny lek, czyżby istniał? Lek, który rozwiązałby wszelkie problemy ludności.
- Tak jak mówiłem jestem myśliwym. To co wypił twój towarzysz jest pozostałością po moim nauczycielu, przyjacielu i poprzedniku. Zdobycie go jest dla mnie niemożliwe.
- Ale jak twój poprzednik zdołał go zdobyć?
Mężczyzna westchnął i skierował się w stronę wysłanego skórami fotelu. Usiadł na nim wygodnie i spojrzał w ognisko.
- To będzie krótka historia. Mój przyjaciel został kiedyś dotkliwie raniony, wspominał, że gonił go guziec większy od starego krzewu leszczyny. Z rozdartego przez kieł bestii ramienia obficie sączyła się krew. Ten ledwo zdążył umknąć. Rana była dotkliwa i sił nie wystarczyło mu na powrót. Parł więc przed siebie, aż natrafił na mały staw nad którym rosło niewielkie karłowate drzewo. Jego liście obficie wyściełało taflę. Wspominał, że widok zapadł mu w pamięć, ciało zaś odmówiło mu posłuszeństwa. Wybudził się pod wodą, która wdzierała mu przez nozdrza. kiedy podniósł się i krztusząc się haustami pobierał powietrze dostrzegł, że nie jego rany zostały wyleczone. Zebrał więc wodę z tego źródła do bukłaku i przyniósł ze sobą. Później chciał odnaleźć źródło lecz podążając po swoich śladach jakie zostawił nie potrafił go znaleźć. Rozdzieliliśmy więc go na 3 porcje. Twój towarzysz wypił właśnie ostatnią.
Opowieść mężczyzny zdawała się być zwykłą bajką. Znikające magiczne jeziorko, które jest w stanie wyleczyć każdą chorobę i ranę. Przecież to nie jest świat magii, czy może jednak? Ekiken, który wcześniej był cały spięty w końcu mógł odetchnąć z ulgą.
- W tamtym pomieszczeniu znajdują się dwa łóżka. Nie zamierzam oceniać twoich umiejętności młody, jeśli jednak jesteś pewien, że podołasz lepiej odpocząć. Wszak za wami cały dzień drogi.

  Ukryty tekst

[Oshi]

Zecydowanie chwila w której podjął decyzję, nie była najłatwiejsza. Chłopak czuł jak przez jego gardło przepływa nieznana substancja, po czym niby system opóźnionej reakcji uwalnia swój destrukcyjny efekt. Senju postępował w zgodzie z własnymi przekonaniami, walcząc dla wspólnej sprawy. Dzisiaj jednak, w chwili gdy palący płyn niemal niszczył go od środka... Chciał przez krótką chwilę zejść z obranej drogi. Cierpienie mogło zostać porównane do samej wiadomości o utracie kontroli chakry... Teraz jednak jego ból był czysto fizyczny.
Chłopak o niebieskich włosach wciąż czuł bicie swego serca. Potężne uderzenia które oddzielały od siebie eony cierpienia. Nie liczyły się żadne opowieści, mistyczne moce zniknęły tak szybko jak szybko przyszła wieść o zatruciu. Oshi czuł jak całe jego ciało walczy by przywrócić dawne siły... *** Chłopak zapamiętał ostatnie godziny z poprzedniego dnia jako mgliste wspomnienia. Z samego rana gdy słońce ukazało się za brudnymi oknami, chłopak o drewnianym usposobieniu odnalazł się w codziennej medytacji. Mimo że od chwili przyjęcia medykamentu minęło zaledwie kilkanaście godzin... Wojownik z klanu Senju czuł się jak przed feralną misją. Energia która pojawiła się w chwili połączenia z siłami natury, wyzwalała się stopniowo bez przykrych konsekwencji. Chłopak nie potrafił opisać tego co czuł w chwili odzyskania wiary w swoje obietnice... Wiedział jednak że pozbycie się problemu z bandytami, spłaci po części dług który zaciągnął u myśliwego. Kiedy tylko słońce weszło w pełni na horyzoncie. Oshi zabrał Burū z pobliskich krzaków <gdzie standardowo coś wpierniczał> , po czym ruszył na poszukiwania pewnego medyka... Już wkrótce tamten pozna się na szalonych planach klanu Senju.

[Yami]

Misja Rangi COshi Hebi25/30+ Młodzieniec z samego rana czuł, że trawiące problemami ciało wróciło do pełni sił. Trucizna zjadliwie płynąca przez niewielkie kanaliki chakrowe i osadzające się w punktach tenketsu została ostatecznie wypłukana przez cudowny choć z pewnością tajemniczy lek. Teraz mógł w pełni wywiązać się z obietnicy danej myśliwemu.
Kiedy Oshi opuszczał pokój aby udać się na medytację mógł dostrzec sylwetkę siedzącą na jednym z krzeseł okrytych futrami. Myśliwy obserwował skraj lasu przez okno w pokoju. Ten słysząc szmer przesuwanych drzwi zwrócił się w jego stronę.
- Lepiej? - odparł krótko zaś na jego twarzy gościł spokój.
* * * Po odbytej medytacji wraz ze swoim łuskowatym, niewielkim przyjacielem mogli rozpocząć poszukiwania swego towarzysza wędrówki ku stolicy kontrolowanej przez ród Nara. Poszukiwania okazały się być dziecinnie prote gdyż ten siedział razem w chatce z myśliwym. Na przestrzeni jednej nocy zachowanie chłopaka uległo gwałtownej zmianie. Wcześniej niemalże nonstop spięty za sprawą choroby Oshiego oraz spotkania tajemniczej osoby teraz jednak na jego twarzy gościł uśmiech i okruszki po pajdzie chleba, którą trzymał w dłoni. Śniadanie było raczej skromne. Nie pierwszej świerzości chleb, suszone mięso, powidła z jagód i jeżyn wraz z miską masła. Przed drogą należało przecież się nasycić co przypomniał o tym niebieskowłosemu jego własny burczący żołądek.
* * * Myśliwy odprowadził was do głównego traktu. Wcześniejszy mrok, który spowijał lasy uniemożliwiłby wam szybki powrót na niego. Teraz jednak mogliście ponowić problem oraz pozbyć się dodatkowo odwdzięczyć się myśliwemu.
- Biorąc pod uwagę, że jest was tylko dwójka może się okazać, że nie będziecie celem bandy. Niesiecie małą wartość, dodatkowo muszą zachować pozory o przepływności traktu.
- Dziękujemy za wszystko. - odparł Ekiken kłaniając się nisko myśliwemu - Zapamiętam to czego mnie Pan nauczył.
Widocznie nawiązała się cienka nić między tymi dwojga. Lecz czy miało to teraz jakieś znaczenie? Należało spłacić dług oraz zanieść próbki trucizn do Yokukage, wszak nie tylko ty byłeś ofiarą trucizny, czyż nie? * * * Trakt wydawał się być spokojny. W ciągu kolejnej godziny natrafiliście na jedną karawanę. Tak jak mówił myśliwy należy zachować pozory bezpieczeństwa szlaku. Widocznie herszt grupy miał coś w głowie, do gremialnie pojawiających się grup, które szybko upadając. Wciągu kolejnego kwadransa dojdziecie do strefy działań bandy. Pora chyba określić plan działania czyż nie?
- Jesteś pewny, że dasz radę? - rzucił Ekiken, na którego twarzy ponownie wróciło zatroskanie i niepewność.

[Oshi]

Osbi przerwał swoje zajęcia, kiedy pierwsze krople potu pojawiły się na jego skroni. Chłopak czuł że wszystko wróciło do normy, pomimo widocznych śladów. Jego energia przepływała subiektywnie między wszystkimi punktami taketsu w ciele... Kilkanaście minut później wszedł do zajmowanego pomieszczenia, odświeżając się przed planowanym wypadem. W jego torbie biodrowej znajdowały się wszystkie przedmioty które zabrał ze sobą. Czerwony płaszcz związał rękawami w pasie, po czym łapiąc głęboki oddech ruszył na poszukiwania gospodarza... Burū ułożony na jego ramionach spoglądał z ciekawością w przód, zachowując swe wężowe przemyślenia dla siebie.
Oshi nie należał do osób które słynęły z umiejętności okazywania wdzięczności. Zamiast tego wolał czystą akcję, co wiązało się z inną formą podziękowania... Uśmiechając się do myśliwego, który zasiadał w ciepłym fotelu... Przemówił po chwili z pewnością której wczoraj mu brakowało.

- Jestem twoim dłużnikiem... Zacznę spłatę od zajęcia się tymi pokrakami na trakcie.

Ekiken czekał na niego przed budynkiem. Na jego twarzy pojawił się uśmiech oraz ulga... Widocznie jego wyszkolenie medyczne pozwoliło stwierdzić z pewnością że pacjent doszedł już do siebie. Chłopak bez słowa ruszył przed siebie, poprawiając torbę biodrową. Miał w głowie ułożony plan działania, stawiając sobie za punkt honoru by zająć się bandytami... Kiedy na szlaku pojawiła się pierwsza karawana, Oshi postanowił przedstawić swoj plan medykowi.

- Ruszysz z karawaną razem z moim klonem. Ja razem z resztą zajdę bandytów od tyłu, starając się podzielić ich siły...

Senju spojrzał w niebo napawając się ciszą przed nadchodzącą walką... Nareszcie odzyskał swoje życie.

- Co by się nie działo nie wychylaj się... Nie znam pełni umiejętności tej grupy.

Po tych słowach młodzieniec o niebieskich włosach złożył pieczęć węża, tworząc wokół siebie pięć mokutonowych klonów.

  Ukryty tekst

Drewniane kopie pojawiły się niczym pasożyty z ciała chłopca, z miejsca znikając wysłane dalej wolą Oshiego. Chłopiec zostawił przy Ekikenie jednego z nich, po czym ruszył za pozostałą czwórką by przejść na teren zajmowany przez zbiorów. Obserwując otoczenie starał się zachować czujność by przypadkiem z myśliwego, nie zmienić się w ofiarę... Musiało mu się udać, las to jego teren.

[Yami]

Misja Rangi COshi Hebi27/30+ Karawana przejechała tuż obok was kierując się w stronę Yokukage. Musiała wyruszyć dość wcześnie skoro zdołała dotrzeć tutaj przed południem. Na karawanę składały się dwa wozy, każdy ciągnięty przez 2 konie. Za obstawę służyła tutaj łącznie czwórka strażników, każdy z 2m włócznią i krótkim mieczem przy pasie. Typowa straż. Aktualnie zmęczeni dłuższą drogą spoczywali po dwóch na tyłach wozów, które obładowane były skrzyniami o nieznanej zawartości.
Oshi stworzył na środku drogi jak gdyby nigdy nic pięć klonów. Jeden ze strażników dostrzegł ten efekt i wypuścił z dłoni włócznie, którą zdążył złapać z powrotem nim ta upadłaby na drogę. Cztery osobniki zniknęły w leśnej gęstwinie zaś dwójka zaczęła biec w kierunku karawany.
- Przepraszam. Czy możemy się przyłączyć? Droga długa a my... mamy już trochę w nogach - odparł Ekiken.
Na tę kwestię obrócił się woźnica, który drugiego wozu.
- 10 Ryo i możecie siedzieć na wozach do samego Yokukage.
- Nie ma problemu - odparł chłopak.
I tym o to sposobem chłopak i klon dostali się na wozy usadawiając się na jednych ze skrzyń a strażnik z otwartą japą wciąż obserwował okolice w której doszło do magicznego podziału Oshiego.

Oshi musiał przejść w trucht inaczej nie nadążałby za karawaną. To oczywiście przyczyniło się do zwiększania ilości wydawanych dźwięków czy to przez niego czy to przez klony. Poza tym las zawsze charakteryzował się bogatym runem, które lubiło chrzęścić i chrupać pod nogami. Jednak by nie zgubić ledwie widocznej, za sprawą gęsto porośniętych drzew, karawany stan ten musiał się utrzymywać. Jednak czy winniśmy się z tego powodu smucić? Jak to wszak zwykł mawiać poeta "Zaiste piękne są Shinrin knieje, gdzie krwią poległych wojów listowie czerwienieje. "

Czas mijał. Kanarki śpiewały a karawana jechała dalej. czy stan ten mógł jednak trwać wiecznie? Było to dość wątpliwe. Oshi dostrzegł poruszenie wśród koron drzew. To wyczuły również konie, których uszy postawiły się na sztorc i zmieniały kierunek nasłuchiwania. Był to moment, w którym dwóch mężczyzn zeskoczyło z drzew. Każdy z nich trzymał długą linę na której zwieńczeniu znajdowały się pętle. Te zostały zarzucone na głowy koni i zaciągnięte, pomimo wierzgania nie potrafiły wyswobodzić się z tej sytuacji. Dwa wozy zostały zatrzymane. Strażnicy błyskawicznie zeskoczyli z wozów lecz tuż przy nodze jednego wbił się bełt.
- Powstrzymajmy się od zbędnej walki. Nikt przecież nie musi zostać ranny. - Z korny jednego z drzew zleciał na podłoże mężczyzna o ciemniejszej karnacji i mieczem przy pasie. - Czyż nie tego wszyscy chcemy?

[Oshi]

Plan chłopca był dość prosty. Przynęta, oraz niespodzianka kryjąca się w leśnych gęstwinach. Cała karawana podróżował w stronę gdzie drogę przejęła nieznana banda. Yokukage stanowiło kres który zamierzał wkrótce osiągnąć... Oshi nie przejmował się spojrzeniami które co jakiś czas posyłali w jego stronę strażnicy, najwidoczniej jego drobny pokaz umiejętności na drodze zrobił furorę... Ekiken wciąż bez słowa wpatrywał się w dal. Chłopak przypuszczał że tamten nie przywykł do metod obieranych przez wężowego dziedzica... To już nie miało większego znaczenia, Senju odzyskał własne możliwości...

- Może uda się przegonić ich bez walki

Przemówił krótko do towarzysza, by chociaż trochę dodać mu otuchy... Przecież co wielkiego mogło się stać. Teraz już nie było odwrotu, zwłaszcza że ta karawana była tak łapczywym kąskiem...
Zanim zdążył powiedzieć coś więcej, nieznany ruch zatrzymał pochód a samotny głos przebił się przez dźwięki lasu. W tym przypadku nie było jednak zaskoczenia... Posiadali przewagę w postaci jawnie podjętej decyzji... Oshi zaczął swoje przedstawienie, uśmiechając się do Ekikena ostatni raz nim nie zaskoczył z karawany na ziemię... Jego czerwony płaszcz przywiązany w pasie rękawami, ukazywał ciało pokryte tatuażami. Mimo że był zaledwie klonem, wiedział że twórca kryje się gdzieś w pobliżu by wyskoczyć w odpowiednim momencie... Była z nim cała reszta.

- Jako że dzisiejszy dzień jest tak piękny, pozwole wam podjąć decyzję.

Senju przemawiał wprost do człowieka o ciemnej karnacji, nie znosząc uśmiechu ze swej twarzy... Liczył na odrobinę strachu ze strony parszywych złodziei.

- Nazywam się Oshi, dzisiaj macie szansę odzyskać swoje dobre imię... Zabierzcie wszelkie kosztowności które zostały w waszych norach, po czym oddacie się w ręce straży Yokukage.

Zanim zdążyli zareagować chłopak dodał po chwili, tym razem ton jego głosu był jednak inny... Oni musieli sobie zdawać z tego sprawę, wszedł na drogę która prowadziła w jednym kierunku.

- Jeśli zostaniecie... Wasze losy skończą się tutaj, a głowami ozdobię drzewa by inne plugawe ścierwa nie brudziły tej krainy... To wasza decyzja

To nie była próżna gadka, nie interesowały go ich cele i życiowe zawiłości które doprowadziły do tego miejsca... Obiecał pewnemu myśliwym że pozbędzie się problemu.

[Yami]

Misja Rangi COshi Hebi29/30+ Klon Oshiego rozpoczął swe przemówienie. Część z osób zwróciło swoją uwagę w kierunku chłopaka. Mężczyzna o ciemniejszej karnacji opuścił powieki również zwracając na niego uwagi. Oshi? Któż to taki? Młodzieniaszek, który okrył się licznymi tatuażami. Wyglądał groźnie lecz mimo wszystko był młody. Dopiero co skończył pić mleko matki. Nie mniej jednak ten ze zbirów, który pierwszy zabrał głos miał mieszane uczucia. Analitycznie biorąc pod uwagę to co się działo miał przewagę lecz z nieznanych powodów włosy na plecach zaczęły się zjeżać.
Jednak nie od strony przywódcy nastąpił ruch. Świst przeszył powietrze.
- Głupi Gów... - słowa zaczęły wydobywać się z gardła ukrytego w koronie drzew kusznika. Bełt wbił się w plecy Oshiego czy raczej jego imitacji. Nie trysnęła krew. Bełt nie przeszył ciało chłopaka. Ten ledwo co wbił się do połowy. Po lesie poniósł się dźwięk uderzenia metalem o drewno.
- ROZPROSZYĆ SIĘ!
Mężczyzna z ciemniejszą karnacją szybko zrozumiał co się stało. Wiedział, gdzie się znajduje więc nie było możliwości o pomyłce. Myśliwy sam stał się zwierzyną. Nie wiedział ilu jest przeciwników, a wiedza to coś co może ratować życie.
Mężczyzna umknął w kierunku lasu. Podobnie ludzie z pobliskich koron drzew zeskoczyli na ziemię i zaczęli biec w przeciwne strony. Również ci którzy powstrzymywali konie przed ucieczką puścili liny i umknęli. Klon Oshiego dostrzegł łącznie 10 ludzi. Ten, który nadał rozkaz do odwrotu był zdecydowanie szybszy od pozostałych.

  Ukryty tekst

[Oshi]

Oshi nie myślał długo w chwili gdy klon został zdemaskowany. Jego naturalne zdolności powróciły... A jemu brakowało testu, czy aby na pewno w pełni.
Chłopak rzucił swym tworom tylko jeden rozkaz. Miały gonić człowieka który postanowił zarobić na własnej moralności. Jako przywódca przegranej misji musiał wiedzieć za co odpowiada, lub za co zaraz zginie.
Prawdziwy Senju skupił własną energię, po czym wykorzystał coś z wachlarza umiejętności klanu.

  Ukryty tekst

Oshi miał zamiar zająć się wszystkimi jednocześnie. Wiedział że Ekiken jest bezpieczny przy strażnikach, tak więc spokojnie mógł ponieść swej fantazji. Jego kontrola mokutonu znacznie się poprawiła, jednak próba złapania tak wielu przeciwników jednocześnie mogła się nie udać... On jednak, tak jak klony skupiał się na obcym shinobi. Miał zamiar udowodnić, z jak wielkim szacunkiem podchodzi do spraw typu obietnica... Walczył tu dla myśliwego, i własnej matki... Oshi skoncentrował się na podjętym zadaniu, po czym stworzył odpowiednie pieczęcie... Wsszystko miało się rozegrać.

[Yami]

Misja Rangi COshi Hebi31/30+ Oshi postanowił skupić całe swoje siły na jednej osobie co pozwoliło reszcie bandy bezpiecznie opuścić niebezpieczny obszar działań młodego Senju, który nie patyczkował się z renegatem i będąc pewnym sił, które wróciła mu tajemnicza woda wykonał jedną z technik wyższej Rangi swego klanu.
Pomimo, że dystans dzielący ciebie od uciekającego wynosił kilkanaście metrów podróżująca pod ziemią chakra Senju z niesamowitą szybkością dopadła stóp biedaka. Wyrastające spod ziemi kłącza obwiązały mu stopy a następnie powędrowały ku górze owijając się wokół nóg zaciskając mocno i pnąc coraz wyżej ku górze. Mężczyzna zareagował dopiero gdy technika zdążyła już unieruchomić połowę jego ciała. Ten sięgnął ku swej broni i wydobył ją zaś klinga otoczyła się białą energią. Klinga oraz ręka zaczęła napierać na wzrastające drewno lecz ilość i prędkość wzrostu ostatecznie oplotła mężczyznę ciasno zacieśniając się na jego rękach. W końcu uległ naporu techniki.
Mężczyzna spoglądał w kierunku Oshiego, jego twarz pobladła.
- Co... zamierzasz teraz zrobić? Oddać mnie władzom?
Kilka kropel potu spłynęła po jego twarzy. * * * - Co tu się wyprawia? Wytłumaczy mi to ktoś?
Właściciel karawany widząc jak rzezimieszki pierzchły gdzie pieprz rośnie, a jego serce uspokoiło się zaczął szukać odpowiedzi. Atak na karawany to nic innego, przecież nie po to miał straż aby chroniła go przed dzikimi zwierzętami, te bardzo rzadko atakowały podróżnych na trakcie. Nie mniej jednak pojawienie się dwójki młodzieniaszków, z której jeden z nich okazał się być klonem nie wydawała się nic a nic zaskoczona całą to sytuacją.
- Halo... chłopcze? -zwrócił się w kierunku Ekikena, który samotnie siedział na wozie. Jego warga zaczęła lekko drżeć. I jemu przyszło się spowiadać z waszych wydarzeń.

[Oshi]

Oshi całkowicie odpuścił sobie uganianie się za płotkami. Jego celem był człowiek o wdzięcznej aparycji, który chyba przewidział jaki los czeka go wkrótce. Technika Oshiego została aktywowana w chwili gdy klony zabezpieczyły teren wokół. Przywódca rebeliantów dostał swoją szansę, teraz wszystko co miało się wydarzyć... Leżało w rękach młodego Senju. Klon pozostawiony przy karawanie spojrzał na mężczyznę. Który wyskoczył w trakcie walki, po czym przemówił spokojnie na rozkaz swego twórcy.

- Proszę nie przeszkadzać, walka zaraz się zakończy... Resztę wyjaśni Pan Ekiken

W tym samym czasie pnącza wyskoczyły z ziemi, pomimo odległości dzielącej obu walczących. Oshi spoglądał jak jego twory pozbawiają oponenta ostatniej możliwości ucieczki, a chwilę później zostaje już tylko zwykły strach... " Co ze mną zrobisz"
Oshi nawet nie starał się pojąć głupoty tej istoty... W jednej chwili znalazł się przy mężczyźnie, spoglądając na jego spocone oblicze. Właściwie to gdy z rękawa wystrzelił kunai by przebić się przez ciało uwięzione, chłopak pomyślał nawet że robi przysługę temu człowiekowi... Przecież właśnie daje mu szansę na odejście z koszmaru życia w przerażeniu... Jego wzrok mówił wszystko, sam Burū dawał jasno do zrozumienia że istota którą pokonali nie była warta zachodu.

- Jesteś wolny... Mówiłem że daje Ci jedną szansę

Po tych słowach w lewym ręku pojawił się kolejny kunai, a sam Oshi szybko wbił go w ciało wroga... Rozcinając jego brzuch od żołądka po jabłko Adama. Oczyszczenie z głupoty miało zostać zakończone.
Teraz trzeba było wrócić do karawany, oby Ekiken dobrze wyjaśnił czemu miało służyć to wszystko... Oshi zabijał w najgorszy sposób, ale rozmowa nie była jego mocną stroną.

[Yami]

Misja Rangi COshi Hebi33/30+ Młodzieniec bez ogródek dobył kunai. W źrenice mężczyzny zwęziły się do niewielkich rozmiarów główki od szpilki. Wargi zaczęły drżeć podobnie jak całe ciało, które śmierdziało od intensywnego zimnego potu. Nic nie wskazywało na to, że uda mu się wyjść z tego nieszczęśliwego spotkania. Przepuszczali więcej karawan niż atakowali. Szansa na spotkanie była mniejsza lecz los się do nich nie uśmiechnął, czy raczej do niego. Reszta "towarzyszy" zdołała umknąć. On jeden był celem. Tylko uciekinier z pustyni, który nie zdołał osiągnąć swego celu. Jakiego celu? Cóż w momencie kiedy Oshi wbił kunai w podbrzusze zbójcy możliwość zdobycia tej wiedzy praktycznie zniknęła.
Kiedy broń przebiła cienką tkaninę oraz zanurzyła się w ciele obfite ilości krwi zaczęły wypływać na zewnątrz zalewając przy okazji młodego, sentokiego. Zbir spojrzał ku trzonkowi dłoni. Do ust zaczęła przelewać się krew. Mężczyzna wydał z siebie agonalny wrzask pełen cierpienia. Nie był to widok ani dźwięk, który każdy był w stanie wytrzymać, szczególnie jeśli dłoń Oshiego, która trzymała trzonek ostrza zaczęła podążać ku górze. Razem z kolejnymi litrami krwi, wnętrzności w jego ciele zaczęły wypływać na zewnątrz przez poszerzającą się ranę. Ostrze nie przebiło wyłącznie tkanki miękkiej skóry ale również i jelito cienkie, które teraz niczym nikczemny wąż opuszcza swoje legowisko. Za nim ciągnął się odór trzewi, który szybko rozszedł się po okolicy. Właściciel karawany i jeden ze strażników złapali się za żołądki czując intensywny zapach soków żołądkowych przemieszanych z krwią i sami zwrócili treść swego żołądka gdzieś na drodze.
Właściciel karawany przestał zadawać pytania. Teraz sam zaczął obawiać się młodzieńca, który z taką łatwością brutalnie odbiera innej osobie życie, nawet jeśli był to zwykły bandyta. Krzyki osłabły gdy kunai dotarł na wysokości serca. Mężczyzna zaczął dławić się własną krwią, aby wkrótce potem przestawać wydawać kolejne gulgoczące dźwięki. Mięśnie rozluźniły się całkowicie a głowa, z na wpółotwartymi powiekami, swobodnie opadła ku dołowi. Oshi jednak nie poprzestał na tym. Kunai wędrował dalej ku górze aż dotarł do jabłka Adama.
Na ziemi tuż pod nim znajdowały się zwały jelit, treści żołądka, nerka i śledziona. Smród był intensywny, a runo leśne łapczywie sączyło czerwony trunek. Szkarłat nie był domyślną barwą tych stron, lecz posiadając odpowiednie farby wszytko jest możliwe w tym świecie, które jest płótnem życia...
Młodzieniec, który towarzyszył Oshiemu również drżał z przerażenia obserwując młodzieńca, który zabarwił swoje ciało w czerwieni, a jego spojrzenie dawało mu aury krwiożerczej bestii.
Ciszę przerwał nadzorujący podróż karawany właściciel, który wcześniej odebrał od Oshiegoi Ekikena pieniądze za podróż. Ten ledwo wychylił się znad swego wozu i drżącym głosem zaczął prosić Oshiego.
- Ja... proszę... oddam wszystko... tylko mnie... oszczędź...
Cóż pokazując taki występ raczej ciężko oczekiwać innych rezultatów.