Wielkie Bagna

[Tenshi]

Sen, odpoczynek, chwila wytchnienia dla skołatanego umysłu jak i umęczonego ciała. Lecz czy na pewno chwila ? A może godziny ? Białowłosy nie wiedział co się dzieje gdy podniesiony głos wybudził go ze snu, wyrwał z tej pięknej iluzji chwili w których marzenia wzięły górę. Czas było odrzucić piękną krainę i wrócić do prawdziwego, o wiele brutalniejszego świata. Słysząc słowa nieznanego mężczyzny Tenshi nie przeraził się, mógł to przewidzieć, a złudna możliwość wyboru nie dawała dużych możliwości. Wiadomo było, że oboje chcą przeżyć, że żaden nie chciał się poświęcić, młody Senju wiedział, że podjęta decyzja mogła być gorsza niż jej brak. Każda odpowiedź wydawała się zła, lecz musiał dokonać wyboru nim zrobi to za niego fioletowooki lub nieznajomy. Iluzoryczny wybór między złem, a złem, który opcja dawała możliwość zkosztowania tego mniejszego... mniejszego zła, czy w ogóle na tym świecie istnieje coś takiego jak mniejsze zło. Zło jest złem, i w życiu jest nieuniknione. Moralność chłopaka została wystawiona na próbę, czy mógł poświęcić towarzysza ? Ten z pewnością by to zrobił, ale czy byli tacy sami ?czy chęć ratowania wszystkich mogła skończyć się dobrze ? Jeden pomysł zaświecił mu w głowie aczkolwiek nie dawał on pewności, neie pozwalał sądzić, że może ich w jakikolwiek sposób uratować, tylko los mógł przynieść odpowiedź, ale czy warto było ryzykować ? -Ohayou, przepraszam za naruszenie tego terenu.- powiedział, myślał szybko, musiał. Śmierć tylko czekała na przyjęcie ich w swoje objęcia, a nie był to najlepszy sposób na spędzenie czasu. - Przepraszam za moją ignorancję, ale czy mógłby mi pan powiedzieć kim jest owy wiedzący ? Chciałbym czegoś dowiedzieć się o swym, bądź co bądź w nie najlepszy sposób poznanym gospodarzu ? - rzekł licząc, iż da mu to chociaż trochę czasu na zastanowienie się, i nieco potrzebnej wiedzy. Spojrzał porozumiewawczo na Sato, zeskakując z drzewa, liczył, iż nieznany mężczyzna nie uzna tego za akt agresji skierowany w kierunku jego osoby. Chłodny wiatr muskał jego ciało, a zapach pobliskiego jeziora wdzierał się w nozdrza nie powodując doznań zaliczanych do tych przyjemnych. - Sato... ehh... mogę jedynie liczyć na to, że nie będziesz chciał mnie nazbyt szybko poświęcić... nie chce tego robić, ale jeśli będę musiał zrobię to, mogę uczynić wiele, ale nie zginę za ciebie. - Spojrzał w oczy mężczyzny chcąc przejrzeć jego zamiary, uśmiech cały czas maskował jego uczucia, chociaż powinien zachować powagę, wolał udawać spokojne i bezstresowe podejście do sytuacji, niż okazywać strach. Ból w klatce piersiowej osłabł, lecz wciąż dawał o sobie znać w nazbyt nieprzyjemny sposób, zwłaszcza w momencie lądowania na twardym podłożu.

[Kamiru]

2+2=Shi [15/30]

Sato nie zrobił nic, przyglądając się niczym sparaliżowany dla wariata stojącego zaledwie kilka metrów dalej. Najwidoczniej postanowił zaufać białowłosemu Senju, który zadecydował o przejęciu inicjatywy w dość nietypowy sposób. Zeskoczył z drzewa, na co nieznajomy cofnął się o krok, przygotowując się do rzutu. Czekał jednak na kolejny krok ze strony Tenshiego, pełne przyznanie się do pełnienia roli ofiary. Nie spodziewał się jednak takiego zachowania ze strony młodzieńca. Żadnych gróźb, błagania o litość, a jedynie próba zrozumienia. A to było naprawdę ważne w tym wszystkim, pogodzenie się z losem i uwielbienie dla śmierci. Ewentualnie, gdy skończy się cierpliwość, można zabić i tak.
- Nie ruszać się! Zbezcześciliście Sanktuarium Wiedzącego, ale on w swej łasce dał wam szansę na poprawę i okazanie skruchy! Nie wykorzystaliście jednak tego czasu, nędznicy! - jego obłąkane wrzaski niosły się po bagnach, odbijając echem od drzew. Widać było, że jeszcze jeden niekontrolowany ruch ze strony dwójki bohaterów, a przestaną być bohaterami tej opowieści. I w sumie stracą szansę na pojawienie się w jakiejkolwiek następnej, chyba, że w roli krwawych resztek. W każdym razie, wiele nie udało im się dowiedzieć od tajemniczego mężczyzny, ale przynajmniej żyli te kilkanaście sekund więcej. Tylko co z tego? Sato nie był nawet w stanie podnieść się i utrzymać w pionie bez pomocy. Białowłosego nadal nękał ból, a szaleniec był w dogodnej pozycji do wyrzucenia w nich broni. Do tej pory tego nie zrobił, ale zaraz stan ten mógł się zmienić.

Przykazania.

• Ból w okolicy pękniętego (prawego) żebra rozchodzący się po ciele
• Każdy wybór niesie ze sobą konsekwencje

Sato

• PH jak nowa postać (doton i shurikenjutsu)
• Sensor.

KP Przeciwnika (o ile dojdzie do kontaktu)

• ATRYBUTY PODSTAWOWE:
  SIŁA 10 | 30
  WYTRZYMAŁOŚĆ 50 | 60
  SZYBKOŚĆ 50 | 60 | 90
  PERCEPCJA 31|41
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA 1

KONTROLA CHAKRY E
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100%
MNOŻNIKI: Żelazne ciało / Goken / I brama
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• Ninjutsu E
  Taijutsu D
  Suiton D

PH - 499-500 PH czy cuś koło tego

[Tenshi]

Białowłosy zatrzymał się, mężczyzna jednak nie był na tyle skory do rozmowy, aby wyjaśnić tej dwójce co tak właściwie miało miejsce. Sytuacja wymknęła mu się spod kontroli, gdy wyznawca macek szykował się do rzutu. Sato zaufał mu na tyle, aby Tenshi mógł zająć się całą tą sytuacją, ale co powinien robić ? Młody Senju cały czas utrzymywał kontakt wzrokowy, ból rozchodzący się po ciele nie dodawał pewności. Chłopak był gotowy wykonać unik, nie wymagająca pieczęci technika, doton no jutsu była w pogotowiu mając pomóc mu w razie zagrożenia pozwolić uciec pod ziemie. Słowa mężczyzny nie napawały optymizmem, fanatyk religijny ? Czemu oddawał cześć? Kim był wiedzący ? Wiele pytań kłębiło się w jego głowie, gdy próbował ostrożnie dobrać następne słowa.- Jeszcze raz przepraszamy za naruszenie tego świętego miejsca, nie wiedzieliśmy, iż jest to sanktuarium wiedzącego. Chciałbym dowiedzieć się czegoś więcej na jego temat jeśli to możliwe. Może jest jakaś możliwość odpokutowania za nasze czyny bez rozlewu krwi ? - zapytał z nadzieją w głosie, był pewny tego co mówi i wiedział co chce osiągnąć. Przyjemny wiatr i błoga cisza raz po raz przerywana ćwierkaniem ptaków znacznie kontrastowała z wydarzeniami które miały miejsce na obrzeżach bagien, uratować ich obu, cel niemalże nieosiągalny dla białowłosego, choć i tak cały czas starał się go realizować nie mógł pozwolić sobie na utratę towarzysza w taki sposób. Nie przez swoją złą decyzję, obserwował uważnie ręce które trzymały kunai'e chciał zdążyć, wiedział, że ucieczka była ostatecznością, lecz podjęcie walki w tym momencie było by głupotą, może mężczyzna da się przekonać ? Może nie tylko on liczył na to, iż uda się wyjść z tej sytuacji bez zbędnego rozlewu krwi ? Chociaż tylko delikatna iskierka nadziei tliła się w jego umyśle, chciał ją wykorzystać. Nie zamierzał zginąć, chęć życia była w nim zbyt silna.

[Kamiru]

2+2=Shi [17/30]

Tenshi nadal próbował jakoś porozumieć się z nieznajomym, celem było jego (i opcjonalnie, Sato) życie. Gra zdecydowanie warta świeczki. Co prawda jego umysł nadal skupiony był na poszukiwaniu innych dróg rozwiązania tego problemu. Szkoda, że w takich chwilach nie mógł stać się przepotężnym shinobi miażdżącym wrogów jednym uchem. Tak, uchem, to skomplikowana historia, lepiej nie dociekać szczegółów. Ale póki co chłopak nie był tak potężny i musiał ratować sztuką wysławiania. Gdyby był z klanu Yamanaka, być może by się mu udało. Ledwo otworzył usta by wygłosić wspaniałą przemowę...
I właśnie ten moment Sato wybrał jako przejście do ofensywy. Złożył jedną pieczęć, częściowo skryty za Tenshim. Efekt jego jutsu? Z ziemi otaczającej nieznajomego wariata wysunęły się kamienne koce, sztuk cztery. Czyży młody złodziej był shinobi? Na to wyglądało, skoro zaprezentował taką umiejętność. Szkoda tylko, że tak prosta technika nie była w stanie pokonać fanatyka. Najzwyczajniej w świecie podskoczył do góry, lądując nieco w tyle poza pułapką dotonowych tworów. Jeszcze w locie zdążył wyrzucić broń w stronę dwójki bohaterów. Cóż, każdy ma jakieś granice, ne? A teraz nie liczyło się nawrócenie tego duetu, tylko poświęcenie ich żyć ku chwale Wyznawcy. Kunaie pomknęły przed siebie, pokonując dystans bardzo, ale to bardzo szybko. Niemniej, szansa na unik pozostawała. Maleńka, ale zawsze. Gorzej, że do żelastwa dołączone były jakieś świstki papieru...

Przykazania.

• Ból w okolicy pękniętego (prawego) żebra rozchodzący się po ciele
• Każdy wybór niesie ze sobą konsekwencje

Gomene za jakość, zdycham.

Sato

• PH jak nowa postać (doton i shurikenjutsu)
• Sensor.

KP Przeciwnika (o ile dojdzie do kontaktu)

• ATRYBUTY PODSTAWOWE:
  SIŁA 10 | 30
  WYTRZYMAŁOŚĆ 50 | 60
  SZYBKOŚĆ 50 | 60 | 90
  PERCEPCJA 31|41
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA 1

KONTROLA CHAKRY E
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100%
MNOŻNIKI: Żelazne ciało / Goken / I brama
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• Ninjutsu E
  Taijutsu D
  Suiton D

PH - 499-500 PH czy cuś koło tego

[Tenshi]

Białowłosy nie spodziewał się tego co miało nastąpić, chciał załatwić to bez rozlewu krwi, ale skoro Sato postanowił zaatakować, nie chciał zostać w tyle, tylko dlaczego fioletowooki ukrywał przed nim fakt, iż jest shinobi, -ehh. nie czas teraz na to- miał tylko ułamki sekund, aby zareagować, kolce mające przebić kultystę były motorem napędowym późniejszych zdarzeń, to na nie zareagował młody Senju, wiedział jakie niosły za sobą konsekwencję. Przygotowana wcześniej technika doton no jutsu, nie wymagała pieczęci, białowłosy szybko znalazł się pod ziemią chcąc stamtąd kontynuować natarcie. Myśl o ucieczce przeszła mu przez głowę, lecz nie chciał tego robić, przygotował się kolejna technika była gotowa do użycia, wydawało mu się, że wie gdzie wylądował kultysta, miał plan, chciał go unieruchomić, następną techniką z arsenału dotonu, a mianowicie Shinjū Zanshu no Jutsu druga z technik również nie wymagała pieczęci, lecz jej zasięg był sporym ograniczeniem. Ból w klatce piersiowej nasilił się, wysiłek działał nań jak katalizator, zmobilizował się ta jedna technika mogła pozwolić mu zakończyć starcie. Poruszając się pod ziemią miał parę sekund na przemyślenia - Dwa kunai'e, świstki papieru, prawdopodobnie notki, mogą zakopać mnie żywce, kolejne doton no jutsu, powinno dać radę mnie wyzwolić, kultysta, służy tej mackowatej istocie, stworzeniu wodnemu, mógłbym założyć, że jego naturą chakry jest suiton, ale nie powinienem tego robić, trzymanie się w odległości od wody może nie pomóc, ale na pewno nie zaszkodzi, ehh... Sato, zna technikę D dotonu, co potrafi więcej ? pewne jest to że nie uciekł, może już po nim, nie powinienem zakładać najgorszego, ale jeśli to nie wypali chyba będzie trzeba uciekać.- analiza sytuacji nie należała do najdokładniejszych, lecz nie miał też wielu informacji. Jeden atak wiele na niego postawił.

[Kamiru]

2+2=Shi [19/30]

Tenshi nie miał zamiaru być bierny, nie pokładał też nadziej w dalszych próbach rozmowy z fanatykiem. Koniec trudnej sztuki dyplomacji, czas na sztukę walki. Chociaż, patrząc na obecne wydarzenia, bardziej wypadałoby użyć nazwy sztukę przeżycia. Dlaczego? Ano dlatego, że białowłosy i Sato nie byli w najlepszej sytuacji, raz, że wcześniej zostali ranni, dwa, rzucone kunaie miały naprawdę krótki dystans do pokonania... No i miały jeszcze swoje małe, urocze karteczki zdolne zabić byka. Ale po kolei, by nie stracić żadnej istotnej informacji.
Złodziej, jakby zdając sobie sprawę z naiwności swojej wiary w pokonanie przeciwnika tak słabym jutsu, spróbował uciekać. Powolność kamiennych kolców chyba uświadomiła go w kwestii ślamazarności jego raczkującego dotonu, dlatego postanowił ratować się odskokiem. Szkoda tylko, że najpierw musiał choć nieco wstać na równe nogi... A wtedy odezwała się skręcona kostka. I tyle z ambitnego planu długiego, ratującego skórę skoku, choć mały dystans udało mu się pokonać. Nie zdołał jednak wylądować, bo wtedy dosięgła go notka.
Przedstawiciel klanu Senju wolał użyć chakry i schować cztery litery pod ziemią. Plan sprytny, zapewniający bezpieczeństwo... Gdyby tylko doko posiadał szybszą technikę... Utworzona dziura prezentowała się całkiem nieźle, a białowłosy natychmiast do niej wskoczył. Tyle, że i jego dopadł kunai z morderczym narzędziem. I nastąpiły dwie eksplozje, a świat złodzieja i młodzieńca o złotym sercu zalała jasność. A potem, nie wiadomo nawet kiedy konkretnie, przyszedł ból. Olbrzymia dawka, która dość szybko zmalała do ledwie odczuwalnego szczypania. Ale czy to dobrze? Nie, zdecydowanie nie. Tenshi nie mógł nawet wiedzieć, co stało się z Sato. Nie widział, nie słyszał, ledwo co czuł swoje własne istnienie. Czyżby właśnie tak miała skończyć się jego historia? Najwidoczniej tak.

Przykazania.

• Rozległe poparzenia górnej części ciała, siedzisz (a właściwie tkwisz) w dziurze do pasa, możesz potraktować swój następny post jako ładne zamknięcie historii swojej postaci.
• Każdy wybór niesie ze sobą konsekwencje, a suma twoich dotychczasowych, choć pozwoliła dotrwać aż do tego momentu, ostatecznie musiała przynieść taki efekt. Najpierw sam fakt wybrania się na taką misję świeża postacią, potem nie skierowania się na drzewa (gdy wspomniałem o czymś w wodzie) nie wspominając już o samym zaśnięciu podczas misji, a ta próba uniku także okazała się nieskuteczna. Nawet jest mi przykro, bo naprawdę miło prowadziło mi się misję, starałeś się przy postach i wczuwałeś w postać. Tylko tyle, że Tenshi nie był gotów na tego typu wyzwanie.

Sato

• PH jak nowa postać (doton i shurikenjutsu)
• Sensor.

KP Przeciwnika (o ile dojdzie do kontaktu)

• ATRYBUTY PODSTAWOWE:
  SIŁA 10 | 30
  WYTRZYMAŁOŚĆ 50 | 60
  SZYBKOŚĆ 50 | 60 | 90
  PERCEPCJA 31|41
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA 1

KONTROLA CHAKRY E
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100%
MNOŻNIKI: Żelazne ciało / Goken / I brama
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• Ninjutsu E
  Taijutsu D
  Suiton D

PH - 499-500 PH czy cuś koło tego

[Tenshi]

Senju mógł przewidzieć konsekwencje swojej decyzji, wiedział, że nie był gotów na starcie z kultystą lecz nie chciał pozostać bierny. Chęć ratowania towarzyszy, jego wola walki doprowadziły go do tego momentu, ostatecznego spotkania z depczącą już od jakiegoś czasu po piętach kostuchom. Żałował, że nie był silniejszy chęć pozostania przy życiu nie była jednak żadnym ratunkiem. Nie był na to gotowy, lecz jednak musiał przyjąć to co przyniósł mu los. Wiele chciał zrobić, przekazać bliskim informacje o rychłym zgonie, przeprosić Sato za to, iż brakło mu siły, był za wolny w chwili decydującej o tym czy przetrwają. Jego przygoda kończyła się, lecz nie chciał się z tym pogodzić. Świadomość tego co go czeka była czymś co napawało go strachem, nie wiedział, co czeka go po śmierci, ale czy to było istotne i tak miał się o tym przekonać. Jednak nie chciał tak zginąć, zginąć bez walki, nawet nie raniąc dotychczasowego adwersarza, resztkami sił zaczął składać pieczęci, aby pięć kamiennych kolców dokonało aktu zemsty za białowłosego, chociaż wiedział, iż nie zdąży zawiązać pieczęci. Adrenalina blokowała ból, nie cały lecz na tyle, aby zachować resztki świadomości. - Jeszcze się spotkamy- tak brzmiały jego ostatnie słowa. Tak o to kolejny z shinobi zakończył swój żywot, chociaż trzymał się życia z całych sił, zginął. Świadomość błędów i ogromny ból były ostatnim co poczuł.



- Dzięki, za misję, miło było spróbować czegoś wymagającego, co prawda troszkę żal postaci, ale liczę, że nie była to nasza ostatnia wspólna misja. Przepraszam za długość posta, aczkolwiek nie wiedziałem jak zrobić opis do obecnego wydarzenia.

[Rokuramen Sennin]

[Jiro]

- Do zobaczenia zatem. - tymi krótkimi słowami, pożegnał się ze zleceniodawcą i jego ochroniarzem, a następnie wstał i skierował się do wyjścia, mijając personel schylił ledwo zauważalnie głowę, w geście pożegnania, a może także i podziękowania. W końcu bardzo smakowała mu zupa, którą mu zaserwowali, a jadł już kilka rodzajów ramenu, niektóre gorsze, niektóre lepsze, ten zjedzony tutaj, był w czołówce najlepszych, zasługą tego, prócz tutejszego kucharza, był też głód, który każdej potrawie mógł dodać smaku. W każdym bądź razie, wyszedł z herbaciarni, mijając tytułowe lilie, kierując się w stronę traktu, którym mieli przejść do Shinrin, a tam do dojo i celu. Yuusha poszedł za nim, a już chwilę po tym, jak wyszli, zaczął wyklinać pod nosem, co było oczywiście zrozumiałe, w końcu był nieźle wkurwiony, Uchiha nie zwracał na to uwagi, pozwolił mu się wyżyć na powietrzu, z którym ulatywały jego słowa pogardy, a z nimi także i złość. Gdy się w końcu uspokoił, zapytał się Jiro, o to, czy ma wszystko, czego potrzebuje, szesnastolatek nie musiał nawet patrzeć do torby, wszak pamiętał jeszcze ile zostało mu broni miotanej, gdy zbroił się do bitwy, na której nie miał szansy do wykorzystania jej.
- Powinno wystarczyć, a plan mi się podoba, prosty i praktyczny. - odpowiedział młodzieniec.
Szli najpierw traktem podróżnym, w sumie była to większość drogi, dopiero zbliżając się do granicy z prastarym lasem, zboczyli z głównej drogi, prowadzącej do Shinrin i udali się ostatnimi polanami Sogen, prosto do miejsca, które zapamiętali z mapy. Już za granicą, weszli w gęsty las, a czym dalej szli, tym bardziej ziemia stawała się wilgotna, w końcu stali już na granicy bagien, które okazały się najkrótszą drogą do celu.
- Idziemy tędy, czy omijamy to bagno? - zapytał się szesnastolatek, rozglądając się.

//Przepraszam że nie odpisywałem wcześniej, ale początek technikum itd.

[Yuusha]

*No byłem zły, no kurwa, a kto by nie był? Stary, spróchniały dziadyga. Myślał, że jak jest jakimś 'administratorem' i Uchihą zarazem to będziem mu stopy całować. No fajnie. Tylko skąd karwa miałem wiedzieć czym był administrator Sogen, ha? No skąd? Co ja, wróżka zębuszka i wróżbita Maciej zarazem? Może jakbym dalej żył w swojej osadzie to bym wiedział takie rzeczy. Ale nie żyłem. Zostałem wygnany dawno temu i tułałem się po świecie jak jakiś menel bez wyraźnego celu - choć to błąd, miałem cel i powoli go realizowałem, nie mniej żadnego miejsca nie mogłem na razie nazwać prawdziwym domem. Jeszcze ten jego tekst: 'Jeśli chcecie skroić jakiegoś synalka możnych, mnie nic do tego', w dupę sobie wsadź takie coś. Może i nie miałem jakiejś tęgiej głowy, może i nie rozumiałem wielu rzeczy i nadawałem się tylko do przelewania krwi, ale do czegoś takiego nigdy bym się nie posunął. Nawet przymierając głodem... chociaż... nie, nie, nie ma takiej zasranej możliwości. Nie jestem złodziejem, ani kimś takim. Choć z przyjemnością rozwasiłbym mu ten jego kartoflowy nos, tak i przemeblował ryj tego jego strażnika. Ale tu powstawał kolejny problem: miałbym problem z Uchihami. A przecież ledwo co odbyłem niezbyt ciekawą pod wieloma względami rozmowę z Shirei-kanem klanu Uchiha. Trafiłbym z miejsca za coś takiego do więzienia, a potem prosta droga jak w mordę strzelił pod katowski topór. Kolorowa opcja, no nie? Tak więc lepiej dla niego, tego dzieciaka (Jiro), no i rzecz jasna mnie samego było bym opuścił herbaciarnie czym prędzej za nim kompletnie puszczą mi nerwy. Chyba z pół paczki spaliłem za nim się nieco uspokoiłem, nie licząc ilości kurw jakie wyleciały z moich ust.
Nawet nie wiem ile szliśmy. Zwyczajnie szliśmy, Jiro prowadził. Może i był dzieciakiem, ale póki byliśmy na terenie Sogen, czyli w jego 'ojczyźnie', to wszystko w porządku. Na pewno rozeznawał się w terenie o wiele lepiej ode mnie. A jeśli trza by pytać o drogę to kto niż sam Uchiha to załatwi? Choć fakt, faktem, strój Shinsengumi dawał mi sporo bonusów, jednak rodak to rodak. Swój pozna swego i się z nim dogada, czy jak to tam szło. Tak więc nie miałem żadnych obiekcji, ba, nie mogłem ich mieć, bo za czorta nie znałem drogi. Po prostu szliśmy w milczeniu, zaś ja zwyczajnie gapiłem się raz na niebo, a raz na okoliczne lasy, podziwiając je, bądź po prostu, by zawiesić na czymś oko z nudów.
Po dotarciu wreszcie do granicy oddzielającej jeden region od drugiego, zatrzymałem się. Zwyczajnie, wziąłem i stanąłem w miejscu jak ten koń. Nie to, żebym zamierzał jakiś postój, bo aż tak zmęczony to nie byłem, właściwie to wcale się nie zmachałem takim spacerkiem, a po prostu nogi odmówiły mi posłuszeństwa. Właściwie to całe moje ciało odmówiło przekroczenia tej niewidocznej, cienkiej granicy, która wyznaczała Sogen i Shinrin. Czyżbym się jednak bał?
Westchnąłem.
- Na co mnie to było... - potarłem się po skroniach palcami prawej dłoni. Przecież przyjąłem propozycję. Zgodziłem się na te trzysta ryo. Dobrze wiedziałem, że mogę spotkać tam Senju, że mogą się do mnie przyczepić, ale mimo wszystko zdecydowałem się iść. Więc czemu do chuja pana teraz mam wątpliwości? No czemu? Arrrgh! Jestem taką miękką pizdą, nie dziwota, że moje życie to jedno wielkie gówno.
Zakląłem jeszcze parę razy, po czym zerknąłem na Uchihę, który zapewne teraz aktualnie stał przede mną i patrzył się jak na idiotę. I pewnie miał rację. Byłem idiotą, jak mało kto, ale niech tylko spróbuje to powiedzieć na głos...
- Mam to w dupie. - powiedziałem wreszcie. - Zrywam umowę i wracam, jak chcesz to szukaj tego gościa na własną rękę. A, no i całe wynagrodzenie jest twoje. A jak ten stary pierdziel będzie robił jakieś problemy to wie, gdzie mnie szukać. Mur przecież nie dostanie nóg i nigdzie nie ucieknie. - prychnąłem na koniec, lekko rozbawiony wizją wielkiej budowli z której wyrastają jakieś pokraczne odnóża i ta po chwili zaczyna galopować, gdzieś tam hen daleko. Jeeezu, o czym ja w ogóle myślę? Naprawdę, powinienem się czasem pierdolnąć w ten pusty łeb. Następnie machnąłem mu ręką na pożegnanie, zrobiłem elegancki zwrot na pięcie i zacząłem maszerować z powrotem do osady Wachlarza. Nie ma co, niezły spacerek sobie zafundowałem.

[zt]

*Pierwsza próba w życiu pisania z pierwszej osoby, bo a nóż tak będzie mi lepiej i wygodniej i w ogóle zostanę obdarowany nieskończoną weną. Więc praszam za błędy, ciężko się przestawić.

Wybacz że tak i że namieszałem wpierw trując Ci o misji i ją przekładając, a potem olewając odpis i teraz się wykręcając z niej. Zwyczajnie polecam następnym razem nie brać mnie na misje, tak byndzie najlepiej. Jeszcze raz perdon. I zwyczajnie mnie olejcie.

[Kin'yu]

Sztukmistrz - Jiro - Post #15* Maszerowali, bo biegiem tego nazwać nie można było. Dwójka przemieszczała się w znośnym tempie z Sogen do Shinrin. Osada Uchiha już dawno została przez nich ominięta i teraz zbliżali się do innej krainy. Swoją drogą, mogli spodziewać się tam niewesołego powitania. Yuusha był poszukiwany przez każdego ninję z regionu Senju. Uchiha natomiast, jak naturalny wróg drewnianych wojowników, mógł w zasadzie od razu zabrać ze sobą krzyżyk, albo chociaż testament. Na wszelki wypadek. Może powinni zastanowić się nad użyciem Henge no Jutsu? Może wtedy cała podróż byłaby o wiele prostsza?
Shinsengumi to ciekawa organizacja. Jednak jej członkowie to zdecydowanie nienormalni ludzie. Yuusha reprezentował tą teorię jak najbardziej. Postanowił przejść pół drogi, a w zasadzie nawet większość, dotrzeć do miejsca, gdzie nieopodal znajdował się ich cel, po czym nagle zrezygnować. Targnęły nim emocje, szkoda wielka, że dopiero teraz. Albo aż teraz. No, niewazne. Jiro pewnie stał i z bananem na twarzy oglądał wyznanie czarnego ninjy. Tamten odszedł pożegnawszy się i zostawił Uchihę samotnego.
Jego dylemat o nazwie - bagna czy nie - pozostawał nierozwiązany. Decyzję musiał podjąć sam.

* - zmiana numeracji na jednoosobową

Nikt ciebie nie zmusza do brania udziału w misji i słusznie sobie poszedłeś. Mi twoje przeciąganie nie przeszkadza, Jiro pewnie tak. Szerokiej drogi.

[Jiro]

Uchiha stał, czekając na odpowiedź, po zadaniu pytania i patrząc na to, jak zachowywał się Yuusha, mimo iż już zdążył się przyzwyczaić do jego obecności, drażniło go, jego zachowanie. Zamiast odpowiedź, na pytanie szesnastolatka, Otori mówił coś do siebie i był wyraźnie wkurzony. No dobra, fakt że się nieco z grubym zleceniodawcą podrażnił, ale takie droczenie się nie powinno aż tak znacząco wpływać na zachowanie, rzadko kto wziąłby to aż tak do siebie. Ale nie, mimo iż był starszy od Jiro, był naburmuszony jak dziecko, a podobno nic go inni nie obchodzą, młodzieniec zastanawiał się nawet nad tym, czy aby Yuusha nie jest bardziej arogancki niż on sam, ale nie, raczej było to typowe zachowanie dzieciaka, który pierwszy raz przegrał w jakiejś zabawie, w jego przypadku przegrał tym, że w ogóle się tym przejmował, w końcu wkurzenie kogoś w droczeniu się, daje dużo satysfakcji i jest równoznaczne ze zwycięstwem.
W końcu jego towarzysz oświadczył, iż nie chce dłużej uczestniczyć w tejże misji, oraz że młodzieniec może zatrzymać sobie całe wynagrodzenie, według Jiro było to głupie postępowanie, tym bardziej że byli już blisko celu, ale co mógł na to poradzić, skoro ten po przemowie, machnął tylko ręką w geście pożegnania i poszedł drogą, którą przyszli. Uchiha stał, nic nie powiedział, tylko pożegnał go machnięciem dłoni i patrzył, jak ten powoli znika, gdzieś w oddali. Nie było ciekawie, niedawno skończyła się wojna, a granica między prowincjami Sogen i Shinrin powinna być dobrze strzeżona, ale miał nadzieje iż uda mu się jakoś przemknąć, a nawet jeśli by go złapali, to powinien z tego jakoś wybrnąć, jako że był tylko zwykłym shinobi, nie rzucającym się w oczy, a prócz czarnych włosów, nie było dowodów, iż jest on Uchiha, chyba że ktoś by przeszczepił sobie jego oczy i aktywował Sharingana, ale było to mało prawdopodobne. Postanowił więc iść drogą nieco bezpieczniejszą, omijając moczary, na których mógł spotkać o wiele gorszych typów, niż oddział Senju, tacy zazwyczaj nie pytają skąd, kto pochodzi, a patrol drewniaków nie powinien zabijać od tak, chyba że Jiro o czymś nie wiedział. Poszedł więc wzdłuż moczarów, trzymając się pomiędzy głównymi drogami, a moczarami i skradając w razie potrzeby.

[Kin'yu]

Sztukmistrz - Jiro - Post #17 Mężczyzna został sam. Znaczy no, Yuusha został sam. Bo Jiro jeszcze nie był pełnoprawnym facetem. Niestety, nie osiągnął wspaniałej, nieokrągłej liczby lat, która dawałaby mu ten przywilej. Szczerze, w obecnych czasach nie dziwiło nikogo, kiedy nawet dwunastolatek pił wino i gwałcił swoje nastoletnie koleżanki. Czas pogardy, który nadszedł niespodziewanie, wiek wojen, mnóstwo spięć, nie tylko politycznych, ale i między ludźmi - to wszystko doprowadziło do upadku obyczajów. Tak przynajmniej twierdzili ludzie starsi, podeszli, a w swych latach nieco odlegli od osiemnastki, tak bliżej pięćdziesiątki, powiedzmy. Jiro nie powinien jednak czuć się źle ze swoim wiekiem. Jeśli nie planuje być dziedzicem fortuny, paniczem, albo królem, raczej go pełnoletniość nie obowiązuje. No chyba, że jest ze znanego i bogatego rodu, ale planowanie małżeństw wchodziło w grę nawet przed narodzinami...
Yuusha odszedł, ale Uchiha pozostał. Przy misji oczywiście, bo miejsce mu się nie podobało. Bagna, wedle Uchihy, wydawały się być miejscem o wiele mniej przyjaznym niż otwarte przestrzenie Shinrin. Teoretycznie miał rację. Bardzo prawdopodobne jest spotkanie łotrów i zbójów na mokradłach, jednak należało zadać sobie pytanie - kogo boi się ninja. Patrolu swoich wrogów, również shinobi, czy zwykłych rzezimieszków? Jiro wybrał, trudno powiedzieć czy słusznie, czy nie. Zakładał jednak błędnie, że przyjmą go tutaj jak normalnego obcego - jego włosy i ogólnie cały fenotyp przemawiały za przynależnością do klanu czerwonookich.
Mimo wszystko, na razie nikogo nie spotkał, ale postanowił zboczyć ze ścieżki wytoczonej przedtem. Ogólnie to jego sytuacja prezentowała się następująco: omija bagna, wybiera dłuższą trasę, która okrąża mokradła od strony zachodniej, a następnie skręca na południowy wschód i odnajduje dojo.


Następny post tutaj.

[Keizo]

- Łooo - sapnął Keizo pod nosem, truchtając za ciągnącą go dziewczynę, która raźno maszerowała za swoim psem. W końcu znaleźli się na bagnach - w Prastarym Lesie było ich całkiem sporo, jednak to rozlewisko należało do tych większych. Kiedy młody Senju został wysłany na nauki do osady rodu Senju został zaprowadzony w to miejsce kilka razy, a także samodzielnie czasem na nie zajrzał - nigdy jednak nie zapuszczał się za daleko, szczególnie że wszyscy ostrzegali przed tym, iż były bardzo niebezpieczne dla niedoświadczonego podróżnika. W każdym razie - nie wyrywał się. Skoro prowadził ich pies, który dodatkowo złapał trop dzięki swojemu ponadprzeciętnemu węchowi, z pewnością byli na dobrej drodze. Keizo jednak nie zamierzał po prostu podążać za zwierzęciem. Przygotowany był do tego, by złożyć pieczęć Węża i pobudzić do rozrostu pobliskie rośliny - było to swego rodzaju "ubezpieczenie" na wypadek gdyby postawili gdzieś niewłaściwy krok, który zaowocowałby wpadnięciem w jakąś głębszą część bagna. Drewno wtedy z pewnością byłoby przydatne do tego, by wydostać się z mokrej pułapki.

  Ukryty tekst

[Akashi]

Misja dla Keizo
Ranga C
9/30

Od skalistego wodospadu, aż na wielkie bagna prowadzi spory kawał drogi, który niestety musiałeś spędzić w biegu, dziewczyna z biegiem czasu zamiast zwalniać tempo jedynie je zwiększała ciągnąc Cię za psem, który i tak był dużo szybszy niż wasza dwójka i najwyraźniej mądrzejszy zwiewnie omijał wszelkie gałęzie i przeszkody w przeciwieństwie do swojej właścicielki, która co krok wpadała w jakieś zarośla, wciągając Ciebie za sobą. A ile razy, dzięki niej zaliczyłeś liścia w twarz, jeszcze od drzewa. Jednak kto by się tym przejmował, przecież nie ty, prawda? Po paru następnych bliskich spotkaniach z florą dotarliście na miejsce w złym miejscu jednak, tutaj nie było żadnego wejścia tylko olbrzymie ogrodzenia. -Przeskakujemy? - zapytała się nie pewnie dziewczyna, jednak szybko mogła zmienić zdanie, widząc nieudolne próby przeskoczenia ogrodzenia przez jej psa. Jednak szybko znaleźliście to czego szukaliście wejścia na bagna, ale to co zobaczyliście po chwili mogło zaskoczyć każdego, a mianowicie najpierw usłyszeliście głośny krzyk unoszący się ponad drzewa, a nad nimi źródło tego dźwięku i wszelkich przekleństw w okolicy. A była to głowa, tak sama głowa. Dość łatwa do zauważanie, część jej włosów były białe, sięgające w sumie.. poniżej linii szyi, a druga ich cześć była zbita w ciemniejsze dredy, takiej samej długości, a części głowy na jakiej się znajdowały wygląda na mocno poparzoną. - Widzisz! Mówiłam Ci! - wykrzyczała dziewczyna, biorąc twoją głowę między swoje ręce i przekręcając ją tak byś mógł zobaczyć podskakującą wyzywająca głowę. - Też to widzisz prawda? - zapytała się, niepewnie przytulając swój policzek do twojego i starając się obserwować z tego samego miejsca co ty. - Co teraz? Masz jakiś pomysł? - dodała po chwili, najwidoczniej sama nie wiedząc co teraz ma zrobić, szukała tej głowy cholera wie ile czasu i nie wie co począć, a ona sama oddala się od was w niepokojącym tempie, a bagna są bardzo niebezpieczne.