Pola uprawne

[Hikari]

Misja Rangi D
11/15+ Plan Reiki w celu obudzeniu się ludzi częściowo się udał. Przynajmniej w pewnej części. Rzeczywiście Ci którzy opłakiwali rannych chcieli im pomóc w tym momencie, tylko... Zabrakło im materiałów. Nie mieli opasek uciskowych ani niczego innego aby zakładać ludziom, więc podchodzili do rannych i chociaż utrzymywali ich na duchu. Zawsze już pierwszy krok do czegoś, a aby pchnąć ich trochę dalej, to no cóż. Raczej się więcej z tych ludzi nie wyciągnie. Oczywiście nie wszyscy ruszyli nawet z tym. Niektórzy opłakując zmarłych, dalej się nie ruszyli jakby niewrażliwi na jej słowa, a inni wcale jej nie usłyszeli w całym tym zamieszaniu. Nie miała nic innego jak po prostu ruszyć dalej i pomagać. Wtedy też odnalazła swój cel, a jej ranę łatwo było zlokalizować po przesiąkniętym na brzuchu bandażu. Gdy rozcięłaś bandaż okazało się trochę gorzej nawet niż to wyglądało wcześniej, cud, że jeszcze oddycha. Bez pomocy na pewno w chwilę by umarła, ale szybka pomoc jej brata, dała jej dodatkowy czas abyś dotarła do niej. Dziewczyna była nieprzytomna, jednak reagowała podświadomie nawet trochę na ból. Straciła już do tej pory sporo krwi i wydawało się, że nie będziesz w stanie jej uratować, ba byłaś pewna już, że jej nie uratujesz sama. Wtedy stało się to o czym w myślach zapewne prosiłaś. Nagle bardzo szybko podbiegł Shinobi, który bez namysłu użył Naosute no Jutsu aby Tobie pomóc. Gdy się odwróciłaś, zauważyłaś, że nie jest to jeden człowiek, a już troszkę większa grupa, jednak jej liczebności w tych warunkach nie możesz określić. Wtedy też ten, który Tobie pomaga zapytał:
- Jak wygląda sytuacja? Widzę, że tylko Ty jedna praktycznie coś orientujesz się w sytuacji z rannymi. A z całą pewnością jako jedyna pomagasz.


W spojlerze znajdziesz opis tej techniki

Nazwa

Naosute no Jutsu

Pieczęci

Wół → Tygrys

Zasięg

Bezpośredni

Koszt

C: 10% | B: 7% | A: 5% | S: 3% | S+: 3% (5% za turę)

Dodatkowe

Znajomość Chiyute no Jutsu

Opis Technika podobna do Chiyute no Jutsu, jednak zdecydowanie silniejsza niż poprzedniczka. Pierwszym plusem jest to, że nie trzeba utrzymywać dłoni w pobliżu zranienia, ani nie trzeba dotykać rannego - co często jest dla niego bolesne. Następnym jest rozszerzony wachlarz leczonych obrażeń - możemy uleczyć głębokie rany, zasklepić rany tętnicze, złączyć ze sobą kości, a nawet pozbyć się krwawień wewnętrznych. Technika wymaga jednak trochę doświadczenia.

[Reika]

Prośby o pomoc nie docierały do ludzi tak jakby tego oczekiwała, ale trudno było się dziwić. Brakowało nie tylko fachowej pomocy, ale także materiałów i odpowiedniego doświadczenia. Niektórzy po prostu załamywali ręce i nie bardzo wiedzieli co mają zrobić, zaś kolejnych nadal nie obchodził fakt, że liczba zmarłych może się powiększyć przez brak pomocy i zaślepieni rozpaczą po stracie bliskich osób, wynosili ich z pola bitwy, aby w samotności opłakiwać. Reika nie dziwiła się im, jednak nie była w stanie sama pomóc wszystkim. Widok był naprawdę przerażający. Pełno krwi i leżących, jedni martwi, drudzy ciężko ranni, trzeci zaś ogłuszeni, z lekkimi obrażeniami. Blondynka jeszcze nigdy nie miała okazji zmierzyć się z takim widokiem i nic dziwnego, że porządnie nią to wstrząsnęło. Mimo wszystko odsuwała na bok swoje przerażenie i skupiła się na swojej pracy. Zanim dotrą tu medycy i inni shinobi, postara się pomóc jak największej liczbie potrzebujących. Nie chciała, żeby liczba ofiar się zwiększyła, zwłaszcza że to wszystko przez tchórzliwych Uchiha, którzy sabotowali ich ogrodzenia, aby zwierzęta niszczyły ich plony. Jeśli tak dalej by to trwało, to mogliby mieć problem zimą i ludzie głodowaliby.
Kiedy dostrzegła siostrę posłańca, który po nią przyszedł, już wiedziała, że będzie ciężko. Całkiem możliwe, że nie będzie w stanie jej pomóc, a rozcięcie bandaży na brzuchu i odsłonięcie rany tylko to potwierdziły. Jej obrażenia były zbyt poważne, jednak mimo wszystko zadziałała, żeby chociaż utrzymać ją przy życiu dopóki nie przybędzie pomoc. Przynajmniej tyle mogła dla niej zrobić. Usilnie próbowała ją choć trochę uleczyć, zaciskając zęby i czując spływające po policzkach łzy. Wyraźnie czuła, że dziewczyna mimo wszystko jej się wymyka i kiedy Reika już myślała, że ta rozstanie się z życiem, nagle pojawił się obok niej medyk, który wspomógł kunoichi swoimi własnymi umiejętnościami. Aż zaszlochała z ulgi dostrzegając, że poważna rana na brzuchu dziewczyny powoli się zasklepia.
- W samą porę. - Wykrztusiła do medyka. - Dziękuję.
Odwróciła głowę i dostrzegła więcej osób, prawdopodobnie również medyków, który szybko rozdzielili się, aby pomóc poszkodowanym. A więc pomoc w końcu nadeszła i Reice kamień spadł z serca. Miała tylko nadzieję, że zdołają uleczyć wszystkich rannych.
- Sytuacja jest tragiczna. - Odpowiedziała przygnębiona. - Ponad dziesięć osób nie żyje, a sporo jest ciężko rannych. Zatamowałam kilka krwotoków opaskami uciskowymi, ale potrzebują natychmiastowej pomocy, jeśli mają zachować kończyny. Lżej rannych poinstruowałam jak mają opatrzyć swoje rany do czasu przyjścia pomocy. Oprócz medyków będą potrzebni ludzie do transportu zabitych. Jeszcze nigdy nie widziałam takiej masakry.
Ranna dziewczyna była już w doświadczonych rękach, więc Reika cofnęła swoje. Skoro dotarła pomoc, mogła się teraz przydać tym rannym, których była w stanie sama wyleczyć. Przynajmniej tak jeszcze może pomóc.

[Hikari]

Misja Rangi D
13/15+ Chłopak wysłuchał opowieści dziewczyny, a w międzyczasie nawet wyleczył większość rany. Gdy widział, że już nic się jej nie stanie wyjął chusteczkę wraz z jakimś listem i podał ją Tobie, a raczej lepiej jest powiedzieć, że włożył Tobie w ręce, a potem wrócił do leczenia rannej dziewczyny. Mimo iż jej życie przestawało być zagrożone to jednak dalej wymaga opieki medycznej. Uśmiechnął się do Ciebie i powiedział:
-Dziękuję za pomoc jak i mi tak i mieszkańcom, my już w sumie zajmiemy się resztą, jednak mam jeszcze jedno dla Ciebie zadanie o ile byłabyś tak miła. Chusteczkę abyś wytarła swoje łzy. List chciałbym abyś przekazała głównodowodzącemu akcji ratowniczej. Zostaliśmy poinformowani przez lidera o sytuacji i przybyliśmy natychmiast jak tylko mogliśmy. Jak masz jakieś pytania to zadaj je jemu, gdyż jest lepiej poinformowany. Zdecydowanie go odnajdziesz, ma jak prawie nikt tutaj czerwone włosy i pewnie dyryguje tutaj tą grupką.
Gdy tylko oderwałaś wzrok stąd to od razu widziałaś tego człowieka i natychmiast go poznałaś, tylko po co masz dawać mu list skoro przybyli razem? To pytanie teraz zawracało Tobie głowę.

[Reika]

Blondynka uważnie przyglądała się, jak zaawansowana technika Iryo powoli zasklepiała poważną ranę na brzuchu dziewczyny, tym samym ratując jej życie. Odetchnęła z ulgą, że najgorsze już minęło i teraz tylko potrzeba czasu, żeby wróciła do pełni sił. Mimo wszystko straciła sporo krwi. Reika spojrzała z lekkim zdumieniem na chusteczkę i list, które wylądowały w jej zakrwawionych dłoniach, przekazane przez medyka, który ponownie wrócił do leczenia. Uśmiechnęła się lekko na jego słowa z wyraźną wdzięcznością i skinęła głową, ocierając łzy chusteczką.
- To ja dziękuję za wsparcie. - Odpowiedziała, skłaniając lekko głowę w podziękowaniu. - Chusteczkę oddam jak tylko ją wypiorę. Co do dziewczyny, to jest tutaj jej brat, który na pewno będzie jej szukać. To on mnie tu sprowadził i kto wie, czy nie uratował tym życia swojej siostrze i innym. Co do listu, to przekażę. Zostanę też do pomocy, moje umiejętności mogą się mimo wszystko przydać. Jeszcze raz dziękuję.
Po tych słowach zostawiła ranną dziewczynę z medykiem i ruszyła przez pobojowisko, kierując się w stronę Głównodowodzącego o czerwonych włosach, ale jednocześnie rozglądając się na boki i od czasu do czasu zatrzymując się, aby wyleczyć lżejsze rany. Co prawda czuła ubytek chakry i związane z tym zmęczenie, ale mimo wszystko wiedziała, że może jeszcze pomóc, więc to robiła, nie będąc w stanie przejść obojętnie wobec takiego nieszczęścia. Już wiedziała, że jej niechęć do klanu Uchiha właśnie wzrosła do poziomu nienawiści. Nie wybaczy im tego, co się tu stało.
Pomagając po drodze kilku lżej rannym osobom, Reika w końcu dotarła do Głównodowodzącego i skłoniła się z szacunkiem, gdy tylko zatrzymał na niej wzrok. Co prawda wyglądała jak nieszczęście, uwalona krwią i ze zmęczeniem wypisanym na twarzy, ale nie przejmowała się tym.
- Asura Reika. - Przedstawiła się. - Byłam pierwsza na miejscu i starałam się pomóc na ile tylko mogłam. Liczba zabitych może sięgać nawet piętnastu osób, ale nie jestem pewna. Skupiałam się bardziej na tych najciężej rannych, którym zagrażało niebezpieczeństwo utraty życia i tamowałam krwotoki tym co było akurat pod ręką, a co nadawało się na opaski uciskowe. Jeśli Pan pozwoli, to zostanę i zajmę się tymi lżej rannymi. Polecono mi także przekazać ten list.
Tutaj wręczyła Głównodowodzącemu pismo, zastanawiając się jego treścią. Przecież medyk przybył tu razem ze wszystkimi i miał okazję już wcześniej przekazać list. Nie wnikała jednak w to. Całkiem możliwe, że wszyscy na szybkiego zostali zwołani i nie mieli czasu zdać raportu, czy coś.
- Słyszałam, że to sprawka Uchiha. - Zagadnęła, mając nadzieję dowiedzieć się więcej. - Ale widzę tu tylko bandę jakiś zbójów. No i muszę znaleźć mojego brata, Shigeru. Jego dwa klony pomagają naprawiać ogrodzenie, więc chyba nic mu nie jest. Może Pan wie coś więcej?
Całkiem możliwe, że Głównodowodzący, który został wysłany bezpośrednio z siedziby klany, będzie wiedział coś więcej na ten temat.

[Hikari]

Misja Rangi D
15/15+ Chłopak wysłuchał i kiwnął głową uśmiechnięty. Widocznie już skupiając się na leczeniu. Gdy dziewczyna podeszła do głównodowodzącego ten nie zwracał jeszcze na Ciebie takiej uwagi do czasu aż zaczęłaś mówić. Raz Tobie przerwał pokazując dłonią stop jak przyszedł ktoś zdać raport na ucho po cichu, a ten w odpowiedzi kiwnął mu głową i chłopak kolejnego już nie było wśród was i dał Tobie dokończyć raport. Gdy tylko dokończyłaś mówić uśmiechnął się i odpowiedział Tobie:
- Dziękuję w ramach osady za twój wysiłek.
Wziął list, następnie szybko go otworzył i jak tylko zaczął go czytać schował do kieszeni.
- Eh ten debil Kuromi nigdy się nie nauczy, że wystarczy powiedzieć, że to ktoś kogo on przysłał. Wybacz za niego, a tutaj trzymaj za pomoc trochę pieniędzy. Jako jedyna z tego co widzę pomogłaś i zrobiłaś cokolwiek, podczas gdy reszta... Trzeba się w przyszłości na takie incydenty przygotować lepiej. Nie martw się wspomnę o twojej pomocy też liderowi. Teraz dzięki Tobie poradzimy już sobie, możesz iść odpocząć.
Wręczył Tobie przed chwilą wyjęty mieszek z określoną w środku już wcześniej gotówką. Już miał zamiar się pożegnać, gdyż lekko goniły go pewne sprawy, a także zajmowanie się tymi tutaj ludźmi, jednak na twoje słowa, że to sprawka Uchiha postanowił zareagować.
- Nie wiem czyja to sprawka, osobiście nikogo z Uchiha nie widziałem. Shigeru jest u lidera i kogoś tam zaniósł, może on miał związek z tym incydentem? Musisz się jego zapytać gdy wróci do domu, a teraz Ty też już wracaj. Zrobiłaś wystarczająco wiele i dałaś nadzieję, paru innym osobom dzisiaj na przeżycie więcej niż tej nocy. Dobra robota Reika.
Uśmiechnął się do Ciebie i pomachał na pożegnanie.
Misja skończona
Proszę o napisanie w temacie o wynagrodzeniach za misję i post jak w sumie już oddalasz się z tego miejsca

[Reika]

Reika nie lubiła, jak ktoś jej przerywa, albo wcina się w zdanie, jednak w tym przypadku ugryzła się w język. Sytuacja była naprawdę kryzysowa i trzeba było liczyć się ze wszystkim. Tak więc poczekała cierpliwie, zanim mężczyzna zwolni Głównodowodzącego i będzie mogła dokończyć swój raport. W końcu to nastąpiło i Blondynka z czystym sumieniem mogła czekać na dalsze instrukcje, o ile takie dostanie. Jakby nie patrzeć była kunoichi i mogła się jeszcze na coś przydać. Skłoniła głowę gdy otrzymała podziękowania za swój trud, lecz po chwili skrzywiła się i cofnęła o krok, gdy Głównodowodzący wyciągnął w jej kierunku mieszek z pieniędzmi.
- Bardzo dziękuję za uznanie i będę wdzięczna, jeśli Lider usłyszy o mnie dobre słowo. - Odpowiedziała grzecznie. - Jednak moja postawa i czyny nie były podyktowane chęcią zarobku, dlatego też nie przyjmę tej zapłaty. Ludzkie życie jest bezcenne, tak jak szczera i bezinteresowna pomoc rannym w walce, dlatego też ową sumę proszę przeznaczyć na pomoc medyczną dla poszkodowanych w tej masakrze, jeśli to nie będzie kłopot.
Odetchnęła z ulgą, gdy dowiedziała się, że Shigeru przebywa w siedzibie klanu przed obliczem Lidera i najpewniej zdaje raport. Posłaniec mówił o Uchiha, więc bardzo prawdopodobne, że brat schwytał jednego z nich i przekazał w ręce władz Shinrin. Reika miała nadzieję, że nie wyniknie z tego wojna pomiędzy klanami, bo to była ostatnia rzecz, której teraz potrzebowali. No ale wszystkiego już dowie się od Shigeru, gdy oboje wrócą do domu. Przyjęła odprawę ze spokojem, zdając sobie sprawę, że jest wyczerpana. Najwyraźniej Głównodowodzący widział, że ledwo trzyma się na nogach, dlatego też postanowił odesłać ją do domu, żeby mogła odpocząć.
- Dziękuję. - Skłoniła się z szacunkiem. - Powodzenia.
Zanim jednak Reika postanowiła wrócić do domu, ruszyła w kierunku, gdzie zostawiła wcześniej posłańca, mając nadzieję, że jeszcze tam jest. Chciała mu przekazać, że jego siostra jest w dobrych rękach i szybko wróci do zdrowia, jednak chłopaka już tam nie było. Najwyraźniej odzyskał przytomność i pierwsze co zrobił, to ruszył do siostry. No nic, odnajdą się w tym zamieszaniu. Tak więc Blondynka ruszyła w ciemność prosto do domu, zostawiając za sobą to straszne pobojowisko.

[zt]

[Tenshi]

Tenshi szedł przez pole spoglądając w niebo, wiosenny wiatr przyjemnie owiewał jego ciało, a chmury pozwalały odpłynąć w świat marzeń. Chociaż wyruszył w podróż nie zrobił tego dawno, nie miał celu. Podróż mogła być celem samym w sobie, chłopak myślał o rodzinnej wiosce, zastanawiał się czy dobrze zrobił. Szedł powoli - Wiosna wszystko ożywa, ale co powinienem zrobić ? Gdzie się udać ? Myśli nie dawały mu spokoju. Poprawił płaszcz a na jego twarz wpełzł uśmiech usiadł pod drzewem na krańcu pól i pozwolił, aby jego myśli go pochłonęły.

[Shiroe]

Narodziny legendy [1/15]

Młody Senju wędrował sobie polem lasem, wymachując swym... Ogonem. W ostateczności można uznać, że płaszczem. Dokąd szedł? On tylko jeden raczył wiedzieć, dlatego też nie można było zdziwić się tym dość nagłym postojem pod jednym z drzew. Rozłożystych przedstawicieli floryw prowincji użytkowników mokutnu było prawie tyle, co lodowych sopli na Hyuo, a może i jeszcze więcej, zależnie od kaprysu shinobi i kunoich. Czy Tenshi wiedział, że miejscu tym nie tak dawno temu toczyła się prawdziwa batalia, podczas której przelano wiele krwi? Prawdopodobnie, w końcu o tej potyczce z przeklętym członkiem Uchiha było całkiem głośno nie tylko tutaj, wśród prostych, ale jakże potrzebnych dla całego społeczeństwa farmerów, ale też u samego lidera klanu. Starczy jednak o przeszłości, trzeba skupić się na teraźniejszości. Młodzieniec odpoczywał sobie w cieniu drzewa, gdy nagle, gdzieś nad jego głową, rozniósł się głos.
- Pssst, ty niżej. - właściwie był to ledwo słyszalny szept, ale jakby tego brakowało, na głowę doko opadło kilka gałązek, gwarantując zwrócenie uwagi. Albo i nie, jeśli białowłosy był patentowanym leniem.

Polecam pisanie postów na co najmniej 5 pełnych linijek ~

[Tenshi]

Chłopak pochłonięty myślami zastanawiał się dokąd iść, marzył o wielkich przygodach o potędze którą kiedyś osiągnie. Wiedział, że nie powinien zbytnio skupiać na przyszłości, teraźniejszość potrafiła dać o wiele więcej. Leżał zajęty sobą i swymi marzeniami gdy coś mu przerwało, cichy szept, - Zdawało mi się ? - Pomyślał, lecz spadające na jego głowę gałązki zwróciły jego uwagę nad siebie, w kierunku korony drzewa będącego miejscem jego spoczynku. Spojrzał do góry - Kim jesteś ? O co chodzi? zapytał niby w powietrze, lecz jego wzrok skupiał się na koronie. - czyżby początek przygody ? ciekawe co z tego będzie ?

[Shiroe]

Narodziny legendy [3/15]

Tenshi wykazał się jednak szóstym albo i siódmym zmysłem prawdziwego shinobi, bo nie tylko usłyszał, ale też poczuł, że ktoś stara się z nim usilnie skontaktować. Spojrzenie w górę niewiele pomogło, drzewo nadal było drzewem, miał korę, liście, gałęzie, więcej liści i ogólnie pokazywało, jak piękne potrafi być w pierwszych prawdziwych uderzeniach wiosny. Ten stan nie trwał jednak długo, bo coś zaszeleściło w koronie drzewa, strącając na ziemię więcej gałązek i parę liści, a chwilę potem w morzu zieleni pojawiła się głowa i barki nieznajomego chłopaka. Wyglądał na mniej więcej rówieśnika Senju, a w jego oczach skrzyły się rozbłyski świadczące o dużym stężeniu rozrabiaki, młodocianej energii i zdrowego szaleństwa, co razem dawało postać wybitnie wręcz pechową, zawsze znajdującą się przypadkiem w nieodpowiednim miejscu o nieodpowiednim czasie, przynajmniej tak twierdził wtedy, gdy stróżom, gospodyniom czy stajennym udawało się go złapać.
- Ohayou, jestem Sato, chcesz poczuć prawdziwe emocje, nieznajomy? Takie prawdziwe, pełne życia i napięcia! - w tych krótkich zdaniach kryła się obietnica wrażeń niemożliwych do opisania. Albo chłopak po prostu żartował sobie z białowłosego, który przypadkiem wylądował właśnie pod tym drzewem. Tylko czy na tym świecie istnieją przypadki?

[Tenshi]

Młody senju widząc jak z jeszcze chwilę wcześniej spokojnego drzewa, a właściwie korony zaczyna wyłaniać się postać, a dokładniej jej barki i twarz uśmiechnął się. Chłopak o fioletowych oczach, którego wygląd pozwalał mu zakładać, iż ich wiek jest do siebie znacznie zbliżony, wyglądał na kogoś kto często pakuje się w kłopoty. - Ohayou, mów mi Tenshi, masz coś konkretnego na myśli? - zapytał białowłosy spoglądając na chłopaka z ciekawością, ciekawiła go propozycja Satou. Nie domyślał się co mogło się za nią kryć, ta niewiedza nakręcała go sama w sobie. Bo czemu nie zacząć podróży życia od zakosztowania nieco rozrywki, W końcu każdemu należy się coś od życia.

[Shiroe]

Narodziny legendy [5/15]

Uśmiech na twarzy Sato urósł jeszcze bardziej, gdy usłyszał przyjazną odpowiedź ze strony białowłosego. Pełna kultura, ohayou, przedstawienie się, a jakby tego było mało, pytanie będące zapowiedzią chęci wzięcia udziału w tajemniczym przedsięwzięciu. Zwinnym ruchem opuścił się z gałęzi, w locie wykonał salto i ta dam, stał na prostych nogach przed Tenshim. Był niższy prawie o głowę od doko klanu Senju, a jego ubiór składał się z prostych szat o ciemnozielonej barwie, idealnej jeśli chodzi o wtapianie się w okoliczny krajobraz. Może własnie dzięki niemu chłopak był nie do wykrycia, gdy leżał spokojnie na drzewie? Całkiem prawdopodobne.
- Eto... Pracuję tutaj. Znaczy, tuż obok, na jednej z plantacji. Jakieś podłużne warzywa, nic ciekawego. Mam wybrać największe sztuki i wyrwać chwasty... Ale tego jest tak dużooo. Więc pomyślałem sobie, że może zgodzisz się współpracować. A im szybciej to zrobimy, tym więcej pieniędzy dostaniemy od gospodarza. To jak, pomożesz mi? - zakończył wypowiedź pytaniem i wpatrywał się w Tenshiego, licząc na pozytywną odpowiedź. NIe zapowiadało się na aż tak wielką przygodę, ale co poradzić.

[Tenshi]

Chłopak patrzył na Sato, chciał odwzajemnić uśmiech lecz serdeczny grymas jedynie rozrósł się jeszcze bardziej. Widząc salto wykonywane przez chłopaka na krótki moment w jego oczach dało zauważyć się błysk podziwu. Dopiero kiedy Sato wylądował młody Senju mógł dokładniej mu się przyjrzeć. Był o głowę niższy od shinobi'ego, a jego zielony strój w tej okolicy idealnie sprawdzał się w roli kamuflażu. - Może to nie epicka przygoda, ale od czegoś trzeba w końcu zacząć - pomyślał wysłuchując słów chłopaka. - Pomogę, zawsze miło spędzić czas w dobrym towarzystwie, nawet przy pracy - powiedział ze szczerym uśmiechem na twarzy.

[Shiroe]

Narodziny legendy [7/15]

- Świetnie, idziemy więc! - wykrzyczał z szerokim uśmiechem i ręką uniesioną na znak triumfu. Odwrócił się na pięcie i pomaszerował przed siebie, pogwizdując coś wesoło. Najwidoczniej Białowłosy miał za nim podążać i tyle w temacie. Pogoda była naprawdę piękna, wiosenny poranek wśród pół i łąk Shinri robił pewne wrażenie, choć Tenshi powinien przywyknąć do krajobrazu już dawno temu. Podróż nie trwała długo, kilka minut marszu jedną z głównych dróg, potem skręcenie w mniejszą, bardziej krętą odnogę. Niby mogli sobie skrócić trasę, ale niszczenie cudzych upraw nie było czymś tolerowanym przez rolników, zwłaszcza tych, których pola były deptane. W końcu jednak dotarli na miejsce, co symbolizowało nagłe zatrzymanie się Sato przed grządkami pełnymi marchewki. I chwastów. W sumie to w większości poletko składało się z zielonego buszu, w którym ciężko będzie stwierdzić, co jest warzywem, a co tylko szkodnikiem. Nic dziwnego, że chłopak nie miał ochoty robić tego wszystkiego w pojedynkę.
- Najpierw powybieraj te największe, a potem mnie zawołaj. Powodzenia! - Sam Sato odszedł kilkanaście metrów dalej i również przystąpił do wyrywania matce ziemi jej pomarańczowo-zielonych dzieci. Brać się do roboty!

[Tenshi]

Młody Senju słysząc słowa, jak i widząc gest wyruszającego Sato podążył za nim, idąc szybkim krokiem obserwował piękno odrodzonego po zimie świata. Obserwując przyrodę wsłuchiwał się w gwizdy towarzysza. Nie trzeba było długo czekać, aż i jemu udzielił się humor. Zaczął gwizdać głośno, radośnie, kiedy dotarli na pole uśmiech nie schodził z jego twarzy. Wysłuchawszy instrukcji Sato wziął się do pracy, pieczołowicie przeglądał pole raz po raz wyrywając z ziemi co większe warzywo. Mimo, iż nie była to przygoda o jakiej marzył chłopak bez reszty oddał się pracy powoli nabierając wprawy. Z biegiem czasu szło mu coraz lepiej, praca pomimo swej trywialności dawała mu wiele radości, w głębi duszy cieszył się, że nie musi stawać w szranki z innym shinobi. Kiedy w końcu jak mu się wydawało zakończył swój etap prac zawołał swego towarzysza - Sato-san co teraz ?- zapytał czekając na dalsze instrukcję.