Wielkie Bagna

[Reika]

Reika wytrwale ścinała kolejne zioła i ładowała je do kosza na plecach, powoli go zapełniając, kiedy jej towarzysz ogłosił koniec zbierania. Powoli mijał wyznaczony czas i lepiej się zbierać, jeśli nie chcą, żeby reszta się o nich martwiła i zarządziła poszukiwania. Do tego powoli robiło się ciemno, a przebywanie na bagnach po zmroku było bardzo niebezpieczne, dlatego też Blondynka bez protestów przerwała swoją pracę i schowała kunai do torby przy pasie.
- Prawda. - Zgodziła się. - Lepiej, żeby nie czekali na nas zbyt długo.
Zmarszczyła brwi, gdy Gamagori poprowadził ją nieco innym szlakiem zamiast tym co przyszli. Przez chwilę nawet lekko się zaniepokoiła, ale ostatecznie postanowiła zaufać swojemu towarzyszowi, mając nadzieję, że nie wyprowadzi jej na jakieś nieprzyjazne tereny żeby zrobić krzywdę. Jakby zwykły człowiek miał szansę z kunoichi. No ale okazało się, że tylko okrążyli moczary, żeby przejść po bardziej stabilnym gruncie. W pewnym momencie mężczyzna potknął się i przewrócił, co poskutkowało faktem, że wysypało mu się z koszyka trochę ziół. Reika, mając dalej na rękach rękawice, szybko rzuciła się do zbierania, widząc że Gamagori raczej nie potrzebuje pomocy z podniesieniem się. Nie chciała urazić jego dumy, więc gdy tylko wstał. Wsypała do jego koszyka zioła, które mu wypadły.
- A niby co takiego miałabym widzieć? - Zapytała, uśmiechając się szeroko.
Doskonale pojęła aluzję do tego, żeby siedzieć cicho i przekonała się, że dobrze zrobiła, nie pomagając mu wstać. Gdy sytuacja została opanowana, ruszyli dalej i już po pewnym czasie dotarli do bramy, przy której zebrała się reszta towarzystwa. Posłała uśmiech ubłoconemu grubaskowi, któremu wcześniej pomogli, po czym idąc za przykładem towarzysza, zdjęła kosz z pleców i przesypała swoje zbiory do tego wielkiego, by potem oddać Gamagoriemu i kosz i rękawice, dziękując przy tym za towarzystwo. Odrzuciła też w las swoją laskę, które nie była jej już potrzebna, po czym zajrzała pod bluzkę. Akuma otworzył na chwilę jedno oko, po czym zamknął je i mocniej wtulił się w jej brzuch, więc Blondynka nie miała zamiaru go wyciągać póki co ze swojego schronienia. Podziękowała za mieszek z wynagrodzeniem, który dostała za wykonanie pracy, po czym pożegnała się z uczestnikami i ruszyła do domu. Robiło się powoli ciemno i rodzina pewnie się martwiła, że tak długo jej nie ma. Miała przecież wyjść tylko na spracer z Akumą.

[zt]

[Tenshi]

Młody chłopak szedł przed siebie nim zdążył się zorientować był już na terenie bagien. Rozejrzał się dookoła - Ehh... nie sądziłem, że tak szybko zabłądzę, im szybciej uda mi się stąd wydostać tym lepiej- pomyślał idąc przed siebie. Tenshi uważnie stawiał każdy krok patrząc gdzie stawia każdy krok, aby nie dać się pochłonąć temu niezbyt przyjemnemu miejscu. Raz po raz rozglądał się w okół miejsce to przyprawiało go o dreszcze. - Jesteś shinobi, spokojnie dasz sobie radę - pocieszał się w duchu, lecz i to nie dawało mu ukojenia. Mimo, iż nikogo w okół nie widział czuł się obserwowany, każde poruszenie się krzaków przyprawiało go o zawał, mimo, iż był to tylko wiatr. Zatrzymał się - W sumie skoro jestem tu sam - pomyślał

Chłopak stał w miejscu, zamyślił się, próbował przypomnieć sobie jedną z technik których uczył się w rodzinnej wiosce. Po mimo tego, iż nie była specjalnie wyszukana mogła pomóc mu w jego rozpoczynającej się karierze shinobi. Ustawił się w widzianej kiedyś specyficznej pozycji, lewa dłoń uformowała się w pieczęć tygrysa. Skupił się czuł powoli przepływającą przez jego organizm chakrę. Powoli zaczął nią emanować, wypuszczać z mikroskopijnych punktów w swym ciele. Po chwili zachwiał się, upadł na miękkie podłożę. Wstał i znów przybierając wcześniejszą pozycję, zamknął oczy i uformował pieczęć. Niedługo potem spojrzał na okolicę otuloną nieprzeniknioną mgłą, mimo, iż po chwili została rozwiana, cieszył się, iż opanował nową technikę. Nie do perfekcji, lecz nawet na tym poziomie w przyszłości mogła mu pomóc.

Trening:
Suiton: Kirigakure no Jutsu
Start: 12:08 - Koniec:15:08
Czas nauki: 3h

Po dłuższej chwili lekko zmęczony wyruszył w dalszą podróż.

[Kamiru]

2+2=Shi [1/30]

Brak orientacji w terenie to okropna wada, zwłaszcza dla wędrujących kupców, przewodników, myśliwych i zwykłych wędrowców. A jeśli połączy się go z brakiem znajomości okolicy, porażka jest bardziej, niż gwarantowana. Tylko do czego zmierza ten krótki wywód? Ano do tego, że Tenshi pałętał się w tym nieciekawym miejscu bez żadnego pomysłu na skuteczne wyjście. A jak przedstawiała się ów lokacja? Bagno. Tyle wystarczyło, by w głosie każdego czytelnika i słuchacza (nie licząc idiotów) pojawiły się obrazy i dźwięki. I choć zazwyczaj fantazja odwzorowuje takie miejsca całkiem dobrze, pełne mgły, zdradliwych gruntów i drzew na których rosły kolejne drzewa albo inne formy flory. Jednak w mentalnych obrazach brakuje najczęściej kolejnego zmysłu, węchu. Bagna mają swój własny, unikalny zapach, zdolny zdominować każdą inną woń, zwłaszcza wtedy, gdy mowa o wielkim bagnie. Więcej grząskich, podstępnych gruntów, większe drzewa obczepione grubszymi lianami i jeszcze większe ciemności zapadające nocą. Na szczęście dla młodzieńca, słońce, gdzieś ponad koronami zieleni, wskazywało popołudnie. I właśnie wśród takich okolic wędrował sobie młody Senju, gdy nagle, kilka, może kilkanaście metrów za jego plecami odezwał się głos. I co najgorsze, białowłosy bardzo dobrze go poznał w ostatnim czasie. Może nawet za dobrze.
- Ohayou, Tenshi-kun! Arigato, gdyby nie ty, nie uciekłbym tamtemu facetowi. - pełen werwy głos zabarwiony nutą cwaniaka rozlał, a właściwie rozpełzł się po bagnach. Tak, podejrzenia młodzieńca były słuszne, za nim stał nie kto inny jak Sato we własnej osobie. Co tutaj robił? I jakim cudem znalazł członka klanu Senju, którego ostatnim razem pozostawił na łaskę rolnika i jego psów? Choć lepiej pasowałoby wilczurów. Z drugiej strony... Czy można powiedzieć, że złodziej go porzucił? Powiedział, by uciekał, nie jego wina, że shinobi postanowił zostać w miejscu. Może przyszedł przeprosić? Albo po prostu Los zetknął ich ponownie ze sobą, uważając to za niezły dowcip? Wiele zależy od Tenshiego i jego wyborów... A może wszystko jest z góry zaplanowaną opowieścią o tragicznym końcu?

Przykazania.

• Porwałeś się śmiałku na misję C nową postacią, pomimo ostrzeżeń z mojej strony.
• Dlatego radzę uważać, myśleć, kombinować, czytać dokładnie posty moje i swoje...
• ...trochę modlitwy też nie zaszkodzi, a moooooooooooże przeżyjesz. Choć wątpię.
• Chyba, że będziesz jak Rincewind.

Sato

• PH jak nowa postać.
• Sensor.

Póki co żadnych konkretnych wyzwań, największe szanse na przeżycie ma jeśli ucieknie i porzuci misję, ewentualnie sprzymierzy się z Sato, choć obie opcje są mało prawdopodobne.

[Tenshi]

Młody chłopak szedł przed siebie szybkim krokiem, spojrzał w niebo. Widział słońce zwiastujące, może nie rychły lecz nieunikniony koniec dnia. Chciał pozwolić swoim myślom krążyć, zagłębić się w ich wartki nurt i dać się mu porwać, lecz wiedział, że nie może sobie na to pozwolić, musiał dokładnie przemyśleć każdy krok, aby nie utknąć w grząskim podłożu. Pomimo tego, że cały czas czuł się obserwowany po pewnym czasie przestało mu to przeszkadzać, przyzwyczaił się do nieprzyjemnego uczucia, wydawało mu się, iż towarzyszy mu niemal od zawsze. Jego podróż, a właściwie błądzenie po omacku przerwał głos, znany mu z nie tak odległych wydarzeń. Sato ten głos należał do niego, może i wcześniej zostawił go na łaskę rolnika, lecz nie zrobił tego celowo, Tenshi nie był na niego zły, w końcu chłopak sam radził mu, aby ten uciekał, młody Senju sam był sobie winny, aczkolwiek nie odczuwał tej winy, wiedział, że zrobił dobrze. Słysząc jego słowa poczuł wręcz otuchę wiedział już, że nie jest sam na bagnie, a Sato już wcześniej wydawał mu się kimś kto raczej dobrze zna okolicę. - Ale jak mnie znalazł ? Pewnie się nie dowiem, mimo to zapytam, a nuż poznam odpowiedź - pomyślał. - Ohayou, Sato-kun, dobrze widzieć cię w jednym kawałku, jakim cudem udało ci się mnie znaleźć ? Sam raczej nie dałbym rady tego zrobić. - odpowiedział. Spojrzał na swego towarzysza, pewność siebie wciąż z niego emanowała, a lekki ton cwaniaczka był łatwo wyczuwalny w jego głosie. Spojrzał jeszcze raz w jego fioletowe oczy, ten sam pewny siebie chłopak, pomimo, iż nie rozstali się tak dawno, samotne przebywanie na moczarach sprawiło, że każda ludzka twarz była dla niego jak miłe spotkanie przyjaciela po latach. Czekając na odpowiedź cały czas patrzył w oczy chłopaka, jakby miało to pomóc mu go przejrzeć. Szczery uśmiech wciąż nie schodził z jego twarzy, a miłe uczucie spotkania ze znajomym potrafiło nieco przytępić uwagę i dokonać uszczerbku na ostrożności Tenshiego.

[Kamiru]

2+2=Shi [3/30]

Huh... Zaprawdę zadziwiająca była postawa Tenshiego, który nie dość, że nie miał żalu ani do siebie, ani do Sato, ani nawet do farmera i jego pupilków, to ucieszył się ze spotkania. Pewnie ucieszyłby się ze spotkania z samym ponurym żniwiarze, gdyby ten tylko pomógł mu wskazać właściwą drogę do bezpiecznego opuszczenia zdradliwych mokradeł. A kto jak kto, ale żniwiarz znał się na uwalnianiu ludzi z ich problemu. Jednak po formalnościach status każdego zmieniał się na anty-żyjącego. Chyba nie takiego wyjścia z bagien szukał Senju, ne? Sato uśmiechnął się szerzej, słysząc miłe, może nawet radosne powitanie. Zdecydowanie nie tego się spodziewał, choć miał nadzieję, że białowłosy nie postanowi ukarać go za kłamstwo w sprawie pracy na roli. Czyżby nadszedł czas na nowy start? Słowa chłopaka-z-drzewa zdawały się to sugerować.
- Eto... To nie było takie trudne, wystarczyło się skupić i poszukać. Co robisz w takim miejscu jak to? Mogę ci jakoś pomóc? No wiesz, rekompensata za tamto. - w ostatnich słowach dało się wyczuć wyrzuty sumienia. Nawet sierota skupiająca się wyłącznie na przeżyciu dnia mogła mieć wyrzuty sumienia. O ile okolica była bezpieczna, czyli gdy nigdzie wokół nie było strażników, psów i ich wściekłych właścicieli. A na wielkim bagnie trudno znaleźć człowieka, żywego czy martwego. Osobną kwestią było to, skąd pospolity złodziej kartofli znał takie słowo, jak rekompensata. Tymczasem, gdzieś w oddali, wśród odmętów mętnego jeziora, którego wody bardziej przypominał kisiel niż życiodajną ciecz, coś wynurzyło się z wody... I po chwili zapadło się pod nią, jakby dowiedziało się wszystkiego, czego chciało. A potem ruszyło powoli do przodu, bezszelestnie, bez marszczenia powierzchni kisielu...

Sato

• PH jak nowa postać.
• Sensor.

Póki co żadnych konkretnych wyzwań, największe szanse na przeżycie ma jeśli ucieknie i porzuci misję, ewentualnie sprzymierzy się z Sato, choć obie opcje są mało prawdopodobne.

[Tenshi]

Szelest krzaków poruszanych przez wiatr komponował się z ich słowami nadając rozmowie klimat odmienny od tego który ostatnio towarzyszył ich rozmowie, mimo to pozytywna atmosfera i dobry humor nie opuszczały rozmówców. Okoliczne bagna żyły własnym życiem odmiennym od tego reprezentowanego przez dwoje ludzi znajdujących się na obcym przynajmniej Tenshi'emu terenie. Wszelka Fauna za niedługo miała się przebudzić, a młodemu Senju niezbyt odpowiadała perspektywa ukąszenia przez jadowite stworzenie zamieszkujące tereny bagien, bądź co bądź ich "domostwo" zostało naruszone przez dwoje intruzów. Uśmiech nieco osłabł, gdy chłopak usłyszał słowa Sato - Widzisz, głupio się przyznać, ale chyba nieco zabłądziłem w podróży. Nie musisz niczego rekompensować, mogłem uciekać razem z tobą, ale jeśli chciałbyś pomóc, to mógłbyś mnie stąd wyprowadzić. Przez to miejsce mam ciarki na plecach. - powiedział spokojnie Tenshi, jego twarz wciąż wykrzywiał serdeczny grymas. Chłopak starał się cały czas pozostać skupionym, nasłuchiwał dźwięków otoczenia, spokojny szum wiatru był wręcz nienaturalny, również brak dźwięków wydawanych przez faune, która tak stresowała, w pewien sposób również niejako przerażała młodego Senju. Nawet spotkanie z Sato nie pozwoliło również pozbyć się dziwnego uczucia nieprzyjemnej obecności, kogoś kogo oddech czujesz na karku, a gdy odwracasz się nikt nie stoi za tobą, kogoś kto cię widzi nawet kiedy ty nie możesz go dostrzec. Może to wybryk wyobraźni ? A może ktoś jednak ich obserwował ? Pytania mnożyły się w głowie białowłosego, lecz tak upragnione odpowiedzi wciąż były po za jego zasięgiem. Odpowiedzi mógł przynieść jedynie czas, choć czy była możliwość uniknięcia konfrontacji podejrzeń z prawdą ? Może nie będzie to potrzebne ? Chłopak liczył, iż Sato wyprowadzi go z mokradeł zanim stanie się to co stać się może, a scenariusz ten nie należał do pozytywnych.

[Kamiru]

2+2=Shi [5/30]

- Eto... Wystarczy wrócić po śladach i wyjdziemy z tego bagna, żaden problem, Tenshi-kun. - zawołał radośnie i przez chwilę kręcił wokół własnej osi. Potem obrał właściwy, jego zdaniem, kierunek i ruszył w drogę. A wraz z nim białowłosy Senju. Czy złodziej wiedział, co tak dokładnie robi? Niekoniecznie. Zdawał sobie sprawę z istnienia wyjścia, oraz tego, że teoretycznie wie, jak wyrwać się z wielkiego bagna, ale tak naprawdę... Zdawał się na przeznaczenie. A skoro przeżyli pierwsze sto metrów to uda im się przeżyć i resztę trasy, ne? Wesoły gwizd rozległ się ponownie, melodyjny i dodający otuchy.
I tak oto wędrowali ramię w ramię, Sato obok Tenshiego. Jednak sytuacja była zgoła inna od poprzedniego takiego spaceru. Miejsce było znacznie gęstsze, każdy plusk, nagły ruch, cokolwiek co tylko nie było związane z własną osobą, budziło w Senju strach. Dziwne zachowanie jak na kogoś, kto spacerował po własnej ziemi, a tym bardziej, że pochodził z klanu miłującego naturę. Może właśnie dlatego szczątki szóstego zmysłu wrzeszczały głęboko w jego podświadomości, wyczuwając, że okolica była związana z naturą bardzo, ale to bardzo mocno. Sama obecność tajemniczego lasu i wiekowość tego miejsca pozwoliły rozwinąć się formom życia na... Cóż, nietypową skalę. I niezbyt lubiły ludzi. O czym zresztą zaraz mieli się przekonać.
Minuty mijały powoli, a teren wokół nich powoli się stabilizował. Grunt przestał być tylko iluzją stałości, pozwalał chodzić po sobie całkiem pewnie, tylko od czasu do czasu racząc mikro bagnem w którym bez problemu zapadłaby się noga nieuważnego przechodnia. Obok ścieżki, którą zmierzali, rosły drzewa (jak w sumie wszędzie tutaj) a tuż obok zaczynał się zbiornik wodny, ciężko było go określić jakimś konkretnym mianem. Mętny, nieruchomy, nieciekawy. Jakże nieprawdziwy obraz. Tafla rozbryznęła się na wszystkie strony, mocząc podróżnych czymś, co przypominało konsystencją śluz. Jednak nie to było problem, a macki. Długie, chwytne, tłukły na oślep w miejscu, gdzie, według głowy sterującej kończynami, powinni być intruzi. Celność niska, ale zamęt olbrzymi. Potężne, obrzydliwe i z masą przyssawek, tak w skrócie można było je określić. Zresztą, nie było czasu by się im przyglądać, chyba, że miał to być ostatni widok w życiu. Każdy znowu radzi sobie sam, jak to najczęściej na tym okrutnym świecie bywało.

Przykazania.

• Reaguj, myśl, uważaj.
• Podaj swoje ghide w następnym poście (statystyki i dziedziny), możesz schować w
  [.ghide] (bez kropki).

Sato

• PH jak nowa postać (doton i shurikenjutsu)
• Sensor.

Sojusz z Sato (dobry, prosty chłopak) a teraz ciąg dalszy akcji, tutaj ma po prostu starać się uniknąć tych macek (no i nadal brać pod uwagę grunt, trochę bardziej stabilny niż wcześniej, ale nadal miejscami zdradliwy). Inna sprawa, że mógł po prostu skakać po drzewach i wspierać się ninjutsu, ale cóż...

KP Przeciwnika (o ile dojdzie do kontaktu)

• ATRYBUTY PODSTAWOWE:
  SIŁA 10 | 30
  WYTRZYMAŁOŚĆ 50 | 60
  SZYBKOŚĆ 50 | 60 | 90
  PERCEPCJA 31|41
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA 1

KONTROLA CHAKRY E
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100%
MNOŻNIKI: Żelazne ciało / Goken / I brama
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• Ninjutsu E
  Taijutsu D
  Suiton D

PH - 499-500 PH czy cuś koło tego

[Tenshi]

Słowa Sato rozpaliły w młodym Senju nadzieje na wyrwanie się z tego nie zbyt przyjemnego miejsca, chociaż jego zachowanie bardziej wskazywało, iż kieruje się intuicją niż znajomością terenu Tenshi nawet gdyby chciał postąpić inaczej nie miał wyjścia. Zgubił się, na jego własnej ziemi, bagna roztaczały aurę tajemniczości. -W takim razie ruszajmy - powiedział idąc za fioletowookim. Lecz to dziwne uczucie wciąż za nim podążało, wiedział, że nie są na mokradłach sami, wiedział też, że coś lub ktoś kto ich obserwuje nie ma przyjaznych zamiarów. - Nie panikuj - skarcił się w myślach kontynuując swą podróż przez bagna, liczył, iż zakończy się ona jak najszybciej, lecz nie spotkaniem ze śmiercią, wolał na razie unikać kostuchy, może nie była w jego typie ? Po niedługim jak się Tenshi'emu wydawało marszu teren powoli zaczął stawać się coraz twardszy, stabilniejszy, ale czy mógł pozwolić sobie na chwilę nieuwagi ? Nawet jeśli tak nie zamierzał tego robić, to wciąż były te same mokradła może nieco mniej nieprzyjemne lecz wciąż zdradliwe. Spojrzał na pobliski zbiornik wodny, ciemny, nieruchomy, martwy. Na swój sposób intrygował, na inny wzmagał nieprzyjemne uczucie towarzyszące mu podczas pobytu na tym terenie. Ciemna tafla niemalże nie odbijała światła, chłopak miał ochotę podejść bliżej, lecz coś mu w tym przeszkodziło. Woda wyleciała w powietrze jak gdyby na dnie sadzawki znajdował się gejzer, właściwie nie była to do końca woda jej przypominająca śluz konsystencja potrafiłaby obrzydzić niejednemu pobyt na tych bagnach. -Kso- pomyślał młody Senju widząc macki. Łapiąc Sato skoczył w tył, po czym zerwał się do biegu, chciał znaleźć się w bezpiecznej odległości od agresywnych ramion zwierzęcia, czy też istoty zamieszkującej to jezioro. Rozejrzał się szybko dookoła, gdy furia macek uderzała z niemałą siłą w ziemie, zostawiając ślad po każdym ciosie. - Spokojnie, rozejrzyj się, woda, drzewa, ziemia, błoto, macki, przyssawki, jak tu się nie cieszyć z takich perspektyw ? - zapytał się drwiąco w myślach. Wiedział jedno potrzebny mu był plan, z tego co wiedział Sato nie należał do wojowników, a i moc białowłosego była daleka od tej którą reprezentował syn cthulu. Miał plan, wiedział, że walka nic nie da - Sato jest jakaś inna droga ?! - Wykrzyczał pytająco w kierunku towarzysza, jaki był plan ? Prosty, uciekać, nie ma sensu oddawać życia w walce z mackowatą istotą pośród bagien, kiedy można uciec i wrócić silniejszym, albo nie wracać wcale. Cały czas był gotów na jedno, jedną technikę zdolną przedłużyć jego żywot, spojrzał w stronę macek - Czym to jest ? Jak nas znalazł bez użycia wzroku ? Czy wyczuł nasze kroki ? - pytania chodziły mu po głowie kiedy przeskakiwał z drzewa na drzewo licząc, że jego fioletowooki kompan zacznie uciekać, w końcu miał go stąd wyprowadzić, no chyba, że odezwie się w nim zew bohaterstwa, wtedy młody Senju nie wróżył im długiego żywota.

SIŁA 8
WYTRZYMAŁOŚĆ 8
SZYBKOŚĆ 17
PERCEPCJA 41
PSYCHIKA 8
KONSEKWENCJA 8

Suiton - D
Doton - D

[Kamiru]

2+2=Shi [7/30]

Tenshi nie dał się sparaliżować strachowi, obrzydzenie też nie kierowało jego krokami. Trzeźwość umysłu młodego Senju mogłaby zaskoczyć niejednego z doświadczonych shinobi. Kto spodziewałby się pojawienia takiego monstrum w cywilizowanej (no, trochę poniżej średniej) części świata. Sato z pewnością nie było na przygotowany, jednak instynktownie zaczął uciekać, a w tym był naprawdę dobry. Inaczej już dawno wylądowałby w areszcie, albo jeszcze gorzej. Momentalnie rzucił się do biegu, byle dalej od szalejącej bestii, nie zważając na swojego dotychczasowego prawie-kolegę. Nie ma co się mu dziwić, chciał przeżyć. Tylko czy mu się to udało? Uniknął jednej, potem drugiej macki i prawie wydostał się z pola rażenia, gdy kolejny atak trafił go w plecy i posłał na grząską ziemię. Raczej go to nie zabiło, ale leżenie twarzą w wodzie też nie skończy się najlepiej.
A co takiego porabiał białowłosy Senju? W przeciwieństwie do Sato, zainteresował się drugą osobą, a nie dba tylko o własne cztery litery. Tylko czy słusznie postąpił, tracąc cenne ułamki sekund na komunikację ze swoim towarzyszem? Złodziej raczej do głupich nie należał i wiedział, że trzeba uciekać, co też zresztą zrobił. Zaraz po nim zareagował Tenshi, starając się ze wszystkich sił uniknąć ataku nieznanego monstrum. Dobrze zdawał sobie sprawę z tego, jak słaby był w starciu z takim bydlęciem. Doko postanowił wykorzystać drzewa, które powinny zapewnić mu nieco większy dystans od stwora i jego kończyn, które całkiem nieźle czyściły teren z mniejszych przedstawicieli flory. Jeden skok, drugi skok, wszystko po to, by nie dać się trafić. Czyżby miało mu się udać? Wszystko na to wskazywało, skoro nadal był cały i zdrowy. Bum! Jedna macka trafiła w klatkę piersiową Senju, kiedy ten fikał z drzewa na drzewo. Cios cisnął go w miejsce z którego przed chwilą się wybijał. Na szczęście pień drzewa był pokryty mchem, glonem albo inną naroślą, która zamortyzowała trafienie choć trochę. Co nie zmienia faktu, że nadal bolało i to bardzo. Szum w uszach, mgła w oczach, powietrze wydarte z płuc, nic przyjemnego.
I już, po wszystkim. Macki zniknęły w głębinach tak gwałtownie jak pojawiły się na powierzchni, pozostawiając po sobie połamane gałęzie, spłoszone zwierzęta i pofalowaną taflę wody. Sztucznie wykreowana cisza zagościła w tym regionie bagna, czekając na to, co stanie się dalej. O ile któryś z wędrowców znajdzie w sobie wystarczająco wiele sił, rzecz jasna.

Przykazania.

• Wspomniałeś o technice, której chcesz użyć. Jednak w poście brak informacji (chociażby samej nazwy) tego jutsu, więc nie mogę go uznać, nawet po wyjaśnieniu na sb. I o ile na bagnach bez problemu znajdzie się błoto, woda czy nawet powalone kłody, to złożenie kilku pieczęci w takich warunkach jest dość trudne i zajmie chwilę.
• Trafienie posłało cię na drzewo, mocny ból pleców, lekko otępiały jesteś, ale za jakiś czas powinien dojść do siebie. Chyba, że ból w prawym boku zwiastuje nie tylko siniaka, ale też pęknięte żebro. Mniej więcej wiesz, gdzie rzuciło Sato + droga do opuszczenia bagna. Też mniej więcej. -10 do percepcji i szybkości na chwilę obecną
• Każdy wybór niesie ze sobą konsekwencje.

Sato

• PH jak nowa postać (doton i shurikenjutsu)
• Sensor.

KP Przeciwnika (o ile dojdzie do kontaktu)

• ATRYBUTY PODSTAWOWE:
  SIŁA 10 | 30
  WYTRZYMAŁOŚĆ 50 | 60
  SZYBKOŚĆ 50 | 60 | 90
  PERCEPCJA 31|41
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA 1

KONTROLA CHAKRY E
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100%
MNOŻNIKI: Żelazne ciało / Goken / I brama
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• Ninjutsu E
  Taijutsu D
  Suiton D

PH - 499-500 PH czy cuś koło tego

[Tenshi]

Ucieczka jak się okazało była dobrym wyborem, lecz przez chęć pomocy towarzyszowi białowłosy stracił cenny czas wiele zaryzykował, ale czy było warto ? Mimo desperackiej próby, Sato nie zdążył uciec macka trafiła go, raczej przeżył, aczkolwiek jego twarz zanurzona w wodzie nie wróżyła mu długiej przyszłości. Lecz Tenshi miał większy problem, mimo, iż jego uniki wydawały mu się wystarczające, a przygotowana technika w ostateczności miała uratować mu życie. Mylił się, przecenił swoje możliwości, uniki nie pozwoliły mu uciec wystarczająco daleko, a wykonanie techniki nie było wystarczająco szybkie, aby uniknąć tego co zgotował mu los. Macka, dostrzegł ją, lecz nie wystarczająco szybko, potężny cios trafił go w klatkę piersiową, uderzenie wbiło w drzewo, by po chwili młody Senju mógł z bliska ocenić twardość podłoża. Macki zniknęły tak niespodziewanie jak i się pojawiły, czyżby bestia uznała, że to koniec ? Wzięła ich za martwych ? A może po prostu bawiła się z nimi ? Białowłosy oparł się dłońmi o ziemie starał się załapać oddech który cios bestii wydarł z jego płuc. Uspokoił się, lecz wtem nadeszła kolejna fala bólu, adrenalina która jeszcze chwile temu przytępiła odczuwanie ustąpiła ustąpiła, złapał się lewą ręką w okolicy żeber, ból był silny -Kso - wysyczał. Rękami oparł się o ziemię by pomóc sobie wstać. Trzymał się drzewa, łapał oddech, starał się dojść do siebie, zajęło mu chwilę nim mógł ruszyć dalej. Spojrzał na Sato - Może i nie jest mi potrzebny, ale... ehh nie zostawię go tak - pomyślał. Omiótł pobliski teren wzrokiem, fioletowooki prawdopodobnie przeleciał metr może kilka. Ale czy był po za zasięgiem macek ? - Jakim cudem nas zauważył, czyżby to coś było w stanie wyczuć drgania podłoża ? Muszę założyć, że tak- jego myśli nie napawały go optymizmem. Chwiejnym krokiem podszedł do Sato, w jego głowie strach zaczynał przejmować kontrolę. Miał plan, choć nazwanie tak jego pomysłu było sporym nadużyciem, w razie kolejnego ataku bestii chciał użyć szybszej techniki. Doton no Jutsu, technika nie wymagająca pieczęci zdolna pomóc mu uratować się z niejednej opresji. Był przy Sato, odwrócił go i odciągnął na zdaniem biołowłosego bezpieczną od brzegu odległość. - Żyjesz ? Nic ci nie jest ?- zapytał Tenshi swego towarzyszy. Dopiero w tym momencie był w stanie to usłyszeć, cisza. Martwa cisza, lecz czy na długo miała im towarzyszyć ? Oby jak najdłużej, przynajmniej w takich okolicznościach, może nie najszczęśliwszych, ale przynajmniej bezpiecznych. Tenshi otrząsnął się - Co dalej ?

[Kamiru]

2+2=Shi [9/30]

Tenshi, choć poobijany, zdziwiony i z pewnością trochę nieogarniający otaczającego go świata... Co takiego postanowił zrobić? Mógł leżeć tam, gdzie rzuciła go macka i udawać, że jest już trupem bardzo, ale to bardzo martwym i na tyle niewartym uwagi tajemniczego monstrum, na ile to możliwe. Inna opcja zakładała powolne dojście do siebie a potem wystarczyło wyruszyć w dalszą drogę zdając się na szczęśliwy traf i zapas sił do najbliższego domostwa. Złodziej i sierota zarazem, ktoś taki z pewnością zrozumiałby zachowanie Senju, oczywiście post mortum, obserwując świat z góry albo dołu. W końcu uciekać jest rzeczą ludzką, huh. Białowłosy mógł to zrobić, ale nie zrobił. Dlaczego? Zainteresował się losem Sato! Po raz kolejny! Coś zdumiewającego. Cholera, prawdziwy samarytanin gotów nieść pomoc zawsze i wszędzie, nawet kosztem własnego zdrowia, a nawet życia.
Po dłuższej chwili walki z własnym ciałem, grawitacją, zmysłem równowagi, czynnikiem gamma i oporem powietrza, Tenshi powstał na nogi. Ból nadal promieniował na całe ciało, choć dało się go znieść. Wada? Bolał i nie zamierzał przestać, zwłaszcza w miejscu, gdzie wcześniej coś chrupnęło. Niemniej, wstał! I zdołał dotrzeć do znajomego bez upadku ani kolejnego ataku macek, co było sporym sukcesem. Co prawda nadal nie wiedział, jakim zmysłem posługiwała się ta dziwna istota, ale to i tak Odwrócił chłopaka, obserwując go uważnie. Sato początkowo leżał bez życia... Dobra, przesadziłem. Oddychał, tylko reszta funkcji jakoś nie miała ochoty się ujawniać. Ale po chwili odkaszlnął gwałtownie, wypluwając mętną wodę z ust, starając się pozbyć resztek także z nosa. Nie wyglądał tragicznie, nie licząc nasiąknięcia wodą, cień uśmiechu nadal ozdabiał jego twarz.
- E-eto... Chyba, auu, skręciłem kostkę. Jeśli będę się powoli czołgał, to stwór mnie pewnie nie wykryje. Możesz iść sam dalej, znasz kierunek. Wezwiesz pomoc. - powiedział cicho, starając nie krzywić się z bólu. I tyle, sytuacja była całkiem klarowna, przynajmniej dla osoby o sercu tak złotym, że niemal niemożliwym do uzyskania. A wszystko wskazywało na to, że Tenshi był taką osobą.

Przykazania.

• -10 do percepcji i szybkości na chwilę obecną, ból w okolicy pękniętego (prawego) żebra rozchodzący się na całe ciało
• Znasz mniej więcej drogę którą wyjdziesz z bagien
• Każdy wybór niesie ze sobą konsekwencje.

Sato

• PH jak nowa postać (doton i shurikenjutsu)
• Sensor.

Już w pierwszym poście dałem do wiadomości, że lepiej zachowywać się jak tchórz, nie dbać o kogo i o nic za wyjątkiem siebie. Później wspomniałem o wodzie, szybsze przeniesienie się na drzewa pozwoliłoby w pełni uniknąć ataku macek. Odgrywa postać, co naprawdę mnie cieszy,


KP Przeciwnika (o ile dojdzie do kontaktu)

• ATRYBUTY PODSTAWOWE:
  SIŁA 10 | 30
  WYTRZYMAŁOŚĆ 50 | 60
  SZYBKOŚĆ 50 | 60 | 90
  PERCEPCJA 31|41
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA 1

KONTROLA CHAKRY E
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100%
MNOŻNIKI: Żelazne ciało / Goken / I brama
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• Ninjutsu E
  Taijutsu D
  Suiton D

PH - 499-500 PH czy cuś koło tego

[Tenshi]

Tenshi uśmiechnął się, w końcu spotkało go nie małe szczęście, przeżył, macki nie ponowiły natarcia, co prawda był obolały, Żebro mogło być poważnie uszkodzone, mogło to zagrażać życiu, przebicie przez nie płuca nie wydawało mu się najprzyjemniejszą opcją. Dotarł do Sato, oboje żyli, ale jego słowa nie wróżyły nic dobrego, skręcona kostka mogła przeszkodzić im w marszu. Nie chciał zostawić fioletowookiego, nie w tym stanie, nie w takim miejscu, może i ten mówił mu, aby to zrobił, ale wiedział, a przynajmniej wydawało mu się, iż chłopak nie przetrwa do czasu przybycia pomocy, spojrzał na niego - Lepiej zaciśnij zęby - powiedział podnosząc Sato, starał się położyć jego ramię w taki sposób, aby oplotło jego szyję, tak aby oparł się na nim odciążając kostkę. Stłumiony przez zaciśnięte zęby jęk bólu białowłosego zakłócił ciszę tego miejsca gdy jego towarzysz oparł się, poharatane okolice żeber zapłonęły bólem gdy ten starał się pomóc rannemu chłopakowi. Chwila minęła nim doszedł do siebie na tyle by być w stanie ruszyć. - Na pewno nie ma innej drogi ? - zapytał gdy na nowo rozpoczynali niebezpieczną podróż. Cały czas starał się obserwować sytuację na wypadek ponownego ataku bestii, choć przytępione przez ból zmysły nie ułatwiały mu tego zadania, w razie ataku, doton no jutsu czekało w pogotowiu, wiedział, że nie jest wystarczająco szybki, aby ich obu uratować z opresji, lecz przynajmniej sam miał szansę przeżyć. - Wiesz coś o tym czymś ? - zapytał młody Senju, licząc, iż może Sato choćby słyszał plotki na temat potwora z bagien. Obserwował okolicę, martwe tafla jeziora dawała złudną iluzję bezpieczeństwa, a nienaturalna cisza nadawała temu miejscu klimatu dawno umarłego. Lecz idąca bagnem dwójka znała prawdę. Tenshi nie wiedział czego się spodziewać, niektóre fakty zaczynały łączyć się w całość, lecz może był nazbyt podejrzliwy ? Miał nadzieję, że się myli, bo tak naprawdę w tej układance brakowało na tyle elementów, aby nie być pewnym niczego, po za jednym, śmierć czaiła się na nich, licząc że nie ominie dziś ich wizyta na tamtym świecie. Zmęczenie dawało o sobie powoli znać, lecz strach pozwalał zachować przytomność, choć utrudniał utrzymanie czystego umysłu, w walce nie mieli szans, jedyne co mogło ich ocalić to sporo sprytu i jeszcze więcej szczęścia, tak trwała ich podróż przez bagno, ale jak długo miał panować spokój ?

[Kamiru]

2+2=Shi [11/30]

- Huh... Mogłem wcześniej pomyśleć o drzewach. T-teraz nic z tego. - Sato starał się nie narzekać na swój stan, ale pot zraszał jego twarz, podkreślając zaciśnięte zęby i naciągnięte ścięgna. Niemniej, udało mu się ustać, korzystając z Tenshiego jako podpórki. Albo to po prostu to resztki bagiennej wody i gra światła na fizjonomii. Faktycznie, skorzystanie wcześniej z pomocy drzew mogłoby znacznie wszystko ułatwić, ba, być może nikt nie zostałby ranny... Ciężko gdybać kiedy ból przeszywa ciało, a balast na ramieniu zdaje się z każdą chwilą rosnąć. Tak, dalsza wędrówka w takim stanie była bardzo, ale to bardzo kłopotliwa, biorąc pod uwagę miękkość gruntu, narastające zmęczenie oraz ciężkie, lepkie wręcz powietrze. Z czasem jednak ziemia stawała się twardsza, pozwalając stać na niej w pełni bezpiecznie, z drzew zniknęła narośl, wrócił nawet wiatr, niosący świeżą woń otwartej przestrzeni. Co chyba najważniejsze, wszelkie zbiorniki czarnej, mrocznej wody pozostały w oddali, spokojne i martwe jakby nic nie kryło się w ich głębiach.
- Nie, nigdy nie słyszałem o czymś takim... Chociaż mój dziadek... - przerwał na chwilę, by zaczerpnąć oddechu po czym kontynuował. - Mój dziadek mówił, że dawno temu żył tu potwory, które potem uciekły. A-albo się ukryły. - zamilkł, przerażony wizją innych bestii, jeszcze dziwniejszych od bestii z mackami. Czy wokół czaiło się ich więcej? Obrzeża bagna były jednak ciche i spokojne, czyżby duetowi udało się dotrzeć do bezpiecznej strefy? Całkiem prawdopodobne. Albo to tylko kolejna iluzja bezpieczeństwa, zdolna rozwiać się w każdej chwili. Pewne było tylko to, że obaj bohaterowie tej opowieści byli zmęczeni tym wszystkim, tylko czy miejsce nadawało się na bezpieczny postój? Macki nie mogły ich dosięgnąć, w pobliżu rosły nawet jakieś owoce, ćwierkały ptaszki... Tyle.

Przykazania.

• -5 do percepcji i szybkości na chwilę obecną, ból w okolicy pękniętego (prawego) żebra rozchodzący się po ciele
• Jesteście na obrzeżach bagien (nie ma w pobliżu wody ani ziemi gotowej zakopać żywcem), dość mocno zmęczeni
• Każdy wybór niesie ze sobą konsekwencje

Sato

• PH jak nowa postać (doton i shurikenjutsu)
• Sensor.

KP Przeciwnika (o ile dojdzie do kontaktu)

• ATRYBUTY PODSTAWOWE:
  SIŁA 10 | 30
  WYTRZYMAŁOŚĆ 50 | 60
  SZYBKOŚĆ 50 | 60 | 90
  PERCEPCJA 31|41
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA 1

KONTROLA CHAKRY E
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100%
MNOŻNIKI: Żelazne ciało / Goken / I brama
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• Ninjutsu E
  Taijutsu D
  Suiton D

PH - 499-500 PH czy cuś koło tego

[Tenshi]

Ciężar rósł z każdą chwilą gdy duet szedł przez grząskie bagno, podróż w ciszy raz po raz przerywało ćwierkanie ptaków, wędrówka była męcząca. -Kso... daleko tak nie zajdziemy - pomyślał białowłosy. Nie musiał czekać długo, aż natrafili na miejsce w którym mogliby odpocząć. Lecz czy byłaby to dobra decyzja. - Potwory... to dobre określenie, widocznie niektóre z nich rzeczywiście, tu pozostały. - odpowiedział towarzyszowi wzrokiem omiatając otoczenie. - Zostańmy tu na chwilę, w tym stanie daleko nie dojdziemy. - Powiedział pomagając Sato usiąść pod drzewem. - Czuję, że będziemy tego żałować - pomyślał. - Nigdzie nie odchodź - rzucił do swojego towarzysza, tak jakby ten mógł mieć zamiar albo możliwości gdzieś się udać, uśmiechnął się. Młody Senju zaczął sprawdzać okolicę, szukał wszelkich śladów bytności człowieka, bądź innych stworzeń na tym terenie. Przyjemny wiatr chłodził zmęczone i obolałe ciało gdy Tenshi doszedł do wniosku, że są tu względnie bezpieczni. Zerwał trochę owoców - Zjedz i odpocznij - powiedział do fioletowookiego podając mu część swych zbiorów. Szukał sposobu, aby w jakiś sposób zabezpieczyć miejsce ich tymczasowego pobytu. Wiedział, że głupotą jest pozostanie w tym miejscu, ale sam nie był w stanie iść dalej. -Drzewo- pomyślał, powolnym krokiem zaczął wchodzić po pniu kierując się wprost na jedną z wyższych gałęzi. Ból utrudniał kontrolowanie przepływu chakry, ale po dłuższej chwili siedział już nad ziemią. Tu jestem bezpieczny, co prawda Sato sam tu nie wejdzie, a wnieść go nie dam rady, ale może nic mu się nie stanie- - pomyślał. Położył się, nie chciał zasnąć, mimo, że przyniosło by to chwilę wytchnienia, musiał być świadomy tego co się dzieje, wiedział, że w tym stanie nie da rady nic zdziałać. Niedługo trwała jego walka z własnym ciałem nim osunął się w odmęty nieświadomości, sen miał przynieść wytchnienie, chociaż czuł, że to nie koniec, zaryzykował, musiał zregenerować siły.

[Kamiru]

2+2=Shi [13/30]

Białowłosy postanowił odpocząć właśnie tutaj, na skraju bagna. Mądra decyzja? To się dopiero okaże. Z jednej strony, zmęczenie utrudniłoby, albo nawet uniemożliwiło dalszą podróż. Dodatkowo obecność owoców zmieniła nieco postrzeganie tego miejsca, wyrywając bohaterów z objęć horroru. Sato z wdzięcznością przyjął pożywienie, nie mając najmniejszego zamiaru ruszać się z miejsca. Tenshi był doprawdy wzorowym Senju jeśli chodziło o zachowanie względem drugiego człowieka. Tylko czy takie postępowanie pozwoli mu dożyć starości? Czas pokaże... Udanie się do krainy Morfeusza w takiej chwili nie było najmądrzejszym pomysłem, oj nie. Co prawda zmęczone i obolałe ciało natychmiast pogrążyło się we śnie, starając się zregenerować siły przez zjedzone jagody i chwilę wytchnienia, ale jednocześnie doko kompletnie stracił upływ czasu. A opuszczenie gardy w świecie ninja może skończyć się bardzo, bardzo źle.
Coś w końcu wyrwało go z krainy snów. Coś, a właściwie ktoś, całkiem głośny, niemalże krzyk. Wystarczyło, by Tenshi spojrzał w dół, na ziemię. Podczas gdy on i Sato spali, choć to za dużo powiedziane. Kiedy dzielna dwójka drzemała, zjawił się ktoś jeszcze. Ciężko powiedzieć, kto dokładnie, białowłosy nie rozpoznawał tej postaci, a nieznajomy ubrany był w szmaty o kolorze podobnym do wszystkiego tutaj. Mętnej, gnijącej zieleni. Jedynie twarz głowę miał odkrytą, prezentując takiwidok. A co dokładnie mówił? Przez drzemkę doko nie usłyszał początku, ale kolejne słowa układały się w mniej więcej taki sens.
- Jak śmieliście to zrobić?! Zakłócić spokój Wiedzącemu?! Musicie zostać ukarani... Jednakże, mój mistrz jest łaskawy... Zginie tylko jeden z was, sami wybierzcie, który. - ucichł, przyglądając się leżącemu pod drzewem Sato, oraz Tenshiemu, który niczym leniwiec zwisał na gałęzi. Głos sączył się z jego ust, ale nie brzmiał ludzko. Jakby przemawiało przez niego coś znacznie bardziej złożonego, niekoniecznie potężniejszego od człowieka. Jednak nie to było w tej chwili najważniejsze. W dłoniach tajemniczego świra tkwiły kunaie i raczej zostaną dobrze wykorzystane. Zadziwiające, że w ogóle pozwolił tej dwójce jeszcze żyć. Może chciał, by zrozumieli? Albo nie cieszyło go zabijanie ofiar, które nawet nie odczułyby różnicy post mortum. Sato jedynie wpatrywał się z przerażeniem w przybysza, nawet jego obfite (choć krótkie) życie nie przygotowało go na to, czego teraz był świadkiem. Poprawka, pełnoprawnym uczestnikiem. Pytanie tylko, czy któryś z dwójki bohaterów zechce się poświęcić... Albo poświęcić drugiego? Nadszedł czas wyboru.

Przykazania.

• Ból w okolicy pękniętego (prawego) żebra rozchodzący się po ciele
• Odpocząłeś jako tako, nie wiesz, ile czasu dokładnie minęło, nieznajomy stoi osiem metrów przed tobą i Sato
• Każdy wybór niesie ze sobą konsekwencje

Sato

• PH jak nowa postać (doton i shurikenjutsu)
• Sensor.

KP Przeciwnika (o ile dojdzie do kontaktu)

• ATRYBUTY PODSTAWOWE:
  SIŁA 10 | 30
  WYTRZYMAŁOŚĆ 50 | 60
  SZYBKOŚĆ 50 | 60 | 90
  PERCEPCJA 31|41
  PSYCHIKA 1
  KONSEKWENCJA 1

KONTROLA CHAKRY E
MAKSYMALNE POKŁADY CHAKRY: 100%
MNOŻNIKI: Żelazne ciało / Goken / I brama
POZIOM ROZWOJU DZIEDZIN NINPŌ:

• Ninjutsu E
  Taijutsu D
  Suiton D

PH - 499-500 PH czy cuś koło tego