Posterunek straży

[Naoki]

Złożenie zeznań wydawało się o wiele łatwiejsze, niż na samym początku myślał młodzieniec, początkowe trudności jakie odczuwał jeszcze w świątyni powoli przemijały i coraz bardziej przekonywał się do tego, że to wszystko jest prawdą i nie da rady tego zmienić. Może temu było mu łatwiej powiedzieć o tym wszystkim bez jakiś silnych wybuchów paniki czy też płaczu, oraz odruchów wymiotnych. Jednak wyglądało na to, że do samego końca przesłuchania jeszcze daleko, bowiem brak świadków najwidoczniej wszystko utrudniał. Nikt nie był w stanie złożyć dodatkowych wyjaśnień potwierdzających wersje chłopaka czy też ją całkowicie obalając, a nawet jeżeli jakiś istniał nie zgłosił się dobrowolnie by o wszystkim donieść czy to z obaw o własne życie, czy też niechęci do współpracy z służbami władzy.
Oczywiście uważnie przysłuchał się dalszemu rozwojowi sytuacji, temu jak wszystko miało wyglądać dalej, wykorzystanie genjutsu w śledztwie, które pomaga określić czy mówi się prawdę. Brzmiało to dość ciekawie i mało realnie, jednak młodzieniec raczej nie miał zbytnio wyboru jak po prostu się zgodzić. - Dobrze, zgadzam się. Odpowiem na wszystkie pytania. - powiedział, spokojnie wyrażając zgodę na dalsze przesłuchanie. Samemu nie wiedząc czego może się spodziewać po pytaniach, w końcu niektóre z nich mogą okazać się dość kłopotliwe, jednak nie chciał zmieniać swych zeznać i odpowiadać zgodnie z prawdą, w którą samemu wierzył, że właśnie to miało miejsce, a nie nic innego. Przecież widział to na własne oczy i nikt raczej tym nie manipulował.

[Papyrus]

- Dobrze więc. - odpowiedział mężczyzna, siadając na miejscu wcześniej zajętym przez przesłuchującego. Ten jeszcze wyszeptał mu kilka słów do ucha, prawdopodobnie pytania które miał mu zadać. Następnie mężczyzna położył rękę na głowie Naokiego. Ten musiał się nieco nachylić żeby do niego dosięgnąć. Zamknął oczy. Skupił się. Ta technika mimo wszystko wymagała nieco skupienia. Tak samo jak wymagała współpracy celu. Wszelka ona zostanie prawdopodobnie wykryta i wytknięta jako brak współpracy. Czy Naoki mógł sobie na to pozwolić? To już zależy tylko od niego. Mówi się, że każdy jest bohaterem swojej historii, a ta właśnie osiągnąć może punkt kulminacyjny.
- Dobrze więc. Podaj mi ich przynależności, komu służą. - pierwsze pytanie. Komu służą? komu podlegają? Kto ich wysłał? Po co mu to było? To ciężko było stwierdzić, ale skoro o to pytali to pewnie miało jakieś znaczenie. Mężczyzna zaczekał cierpliwie na odpowiedź, zanim zadał kolejne pytanie.
- Opowiedz mi w detalach o technice kryształowego smoka, której użyłeś. - pytanie drugie. Co robi ta technika? Jak działa? Szybkość? Zasięg? Precyzja? Wszystko co tylko się dało. Kolejny raz można było kwestionować to pytanie, tylko po co, skoro musiało być niezbędne do rozwiązania całej sprawy?
- Czy posyłając smoka miałeś w zamiarze zabić? - pytanie trzecie. Po jego zadaniu mężczyzna zamilkł, można było więc uznać że było to pytanie ostatnie. Nie znaczy to, że najważniejsze. Aczkolwiek sprawdzenie intencji wydawało się pomysłem bardzo dobrym patrząc z perspektywy przesłuchania.

[Naoki]

Zgodzenie się na coś takiego chyba było potrzebne, przynajmniej w ten sposób młodzieniec będzie w stanie dowiedzieć się prawdy, o ile samemu wcześniej jej nie znał, czy też nie był jej do końca świadomy. Sam początek nowego przesłuchania wyglądał nieco inaczej niż wcześniej, teraz chłopak musiał lekko nachylić się nad stolikiem, by ułatwić wszystko. Dłoń na jego głowie nieco go niepokoiła, ale musiał na to jakoś przystać. By po chwili otrzymać pierwsze pytanie, które było dość dziwne, a zarazem niepokojące. W końcu skąd młodzieniec mógłby to wiedzieć? Z początku zaczął się zastanawiać szukając w swej głowie informacji na temat tamtej dwójki, jednak nigdzie nie padło słowo skąd pochodzą, przynajmniej z tego co pamiętał, a i samemu nie kojarzył zdolności jakimi się posługiwali. - Nie wiem, wydaje mi się, że Hirochi był stąd, w końcu tu mieszkał. A Yuu, nie wiem. Nie mówił skąd pochodzi, ale Hirochi go kojarzył jako łowce nagród. - odpowiedział, samemu nie wiedząc czy taka odpowiedź była w jakimś stopniu poprawna, nie posiadał w końcu żadnych informacji poza imionami i zdolnościami jakie był w stanie ujrzeć podczas tamtego dnia.
Kolejne pytanie, również było dość ciekawe, w końcu chłopakowi nigdy nie przyszło opisywać techniki jaką się posługiwał jeszcze w takich warunkach, gdzie stres wynikający z poprzedniego pytania odbijał się również tutaj.
- Jest sporych rozmiarów, wystarczających by przemieszało się na nim parę osób, Jestem w stanie w pełni go kontrolować. Jego wytrzymałość sprawia, że jest praktycznie niezniszczalny, do tego jest raczej szybki, przynajmniej tak mi się wydaje. Dodatkowo przez swą masę nie jest w stanie wznieść się wysoko na dłuższą chwilę. - powiedział, przedstawiając kolejną odpowiedź na pytanie. Przedstawiając raczej wyjątkowo niebezpieczną technikę jaką się posłużył. Raczej użycie czegoś tak potężnego nie stawiało go w zbyt dobrym świetle, jednak teraz przyszła pora na najtrudniejsze pytanie jak do tej pory, na które młodzieniec chciał odpowiedź bez zawahania, nie czekając nawet sekundy. - Ja nie... nie wiem. Nie chciałem nikogo skrzywdzić, jedynie chciałem zatrzymać Yuu, by nie zrobił krzywdy Hirochiemu. Nawet poprzez jego zabicie. Jednak nie chciałem posuwać się tak daleko, czuję się z tym strasznie. - odparł, dając odpowiedź chyba już na ostatnie pytanie. Prawdopodobnie przyznając się do winy po całości, tylko w sumie czy to co powiedział było prawdą? Dla młodzieniec w tej chwili, było to ciężko stwierdzić samemu miał już w głowie całkowity mętlik i nie wiedział w co powinien teraz wierzyć. Czy to wszystko wydarzyło się na prawdę? Na pewno przyjdzie mu się o tym zaraz przekonać.

[Papyrus]

Technika miała zasadniczy problem - nie wyciągała wiedzy bezpośrednio. Wyciągała ją poprzez sugestię. Jeśli nawet cel coś wiedział, ale nie był tego świadomy, to mógł ominąć tą informację. Zapytany "podaj wszystkie okoliczności miejsca morderstwa" pominie szklankę z sokiem pomarańczowym która może być kluczowa. Pytania muszą być zadawane ostrożnie i konkretnie. Dzięki temu nie będzie mowy o jakimkolwiek nieporozumieniu. A odpowiedzi na pytania też powinny być jak najbardziej rzeczowe.
Naoki odpowiadał zgodnie ze swoim sumieniem i nie próbował niczego ukryć ani przekłamać. Śledczy na pewno miał tego świadomość. W czasie gdy jeden przesłuchiwał, drugi sporządzał notatki. Wszystko było spisywane żeby w razie czego móc do tego wrócić. No i w przypadku czegoś takiego jak morderstwo zdecydowanie trzeba było brać wszystko na poważnie i z całkowitą sumiennością. Mężczyzna zabrał dłoń z głowy Naokiego.
- Wszystko w normie. Zero przekłamań, pełna współpraca z jego strony. - odpowiedział na pytający wzrok drugiego. Ten wyglądał na zadowolonego. Jak mówi znane porzekadło "ufaj, ale sprawdzaj".
- Dobrze. Nasi sprawdzają miejsce zdarzenia, dlatego musimy poczekać na ich raport. Do tego czasu będziesz musiał tutaj poczekać. Zostawiam cię tutaj na jakiś czas. Gdybyś czegoś potrzebował, daj znać strażnikowi. - powiedział mężczyzna, kiwając głową w stronę Naokiego. Zarówno on, jak i drugi przesłuchujący, opuścili pomieszczenie. Naoki został z jednym jedynie strażnikiem. Pozostawało czekać na rozwiązanie tego wszystkiego...

[Naoki]

Chwila, tylko tyle było trzeba by upewnić się, że chłopak mówi prawdę? Było to dziwne i niezrozumiałe dla niego. Nigdy wcześniej nie spotkał się z czymś takim, wydającym się na swój sposób interesujące. Tylko poza zainteresowaniem pojawiła się prawda, której był światkiem. Więc nic nie było tam oszukane i oni najprawdopodobniej zginęli z jego ręki.
Tylko teraz po tym wszystkim przyjdzie mu czekać, będąc pod opieką jednego strażnika, nie widział ku temu żadnych przeszkód na wszystko się godząc. - Mogę się zapytać, co prawdopodobnie mnie czeka? Chciałbym wiedzieć. - zapytał się, nieco spokojnym, ale wypełnionym smutkiem głosem, kierując swój wzrok w stronę strażnika. Skoro mieli zostać tutaj tylko we dwóch, przynajmniej mógł się dowiedzieć nieco o swej sytuacji z perspektywy osoby chroniącej prawo. By otrzymać chociaż cień prawdopodobnych zdarzeń, na które chce się przygotować. Biorąc pod uwagę najbardziej ponury i złowrogi scenariusz. - Jestem Naoki Koseki. - dodał po krótkiej chcieli, chcąc się przedstawić w jakiś sposób, by nawiązać jakąś relacje ze swym rozmówcą, o ile ten będzie miał ochotę wymienić z nim chociaż dwa słowa. W oczekiwaniu na raport z miejsca zdarzenia. Może pójdzie to na tyle szybko, by obyło się bez próśb o coś do jedzenia, oraz picia. Najpewniej na nic dobrego nie mógł liczyć, ale zawsze to chociaż możliwość zjedzenia czegoś w tak trudnej chwili, o ile da radę przełknąć przynajmniej kęs tego co będzie mu zaserwowane przez strażnika.

[Papyrus]

- Nie chcę niczego deklarować. Zadecydujemy po przeglądnięciu raportów z miejsca zdarzenia. Aczkolwiek to że sam się stawiłeś i twoja postawa na pewno będą brane pod uwagę. - odpowiedział jeszcze przed wyjściem. Bo co miał powiedzieć? Że nie poddadzą go egzekucji? Że wypuszczą wolno? Nie mogli tego powiedzieć, takie deklaracje bez jakiegokolwiek poznania sytuacji z innych stron byłyby bezsensowne. Ci ludzie mimo wszystko musieli zachować profesjonalizm i sceptycyzm, szczególnie w sprawie w której stawką było ludzkie życie. Wszyscy wyszli. Naoki został całkowicie samem. Mógł jedynie czekać na to, co się stanie i jaka decyzja zostanie podjęta. Zrobił on co tylko mógł, teraz pozostawało mu czekać na werdykt. Podjęty przez ludzi poza jego zasięgiem. Teraz nie mógł nawet przejść się po pomieszczeniu. Znaczy mógłby oczywiście, ale jak zareagowałby strażnik? Bezpiecznym byłoby siedzenie w miejscu.
Po około półtorej godzinie, drzwi się poruszyły. Zamek kliknął, a do pomieszczenia wszedł ten sam mężczyzna który wcześniej przesłuchiwał Naokiego. Nie, nie ten który wyciągał od niego wspomnienia. Ten drugi.
- Dobre wieści. Udało nam się dojść do kilku wniosków. Twój kryształowy smok zdecydowanie nikogo nie zabił. Przyczyną śmierci był wybuch. Szczątki pochodziły od jednej ofiary, Hirochiego, drugiego nie udało nam się znaleźć. A to oznacza, że niczym nie zawiniłeś i jesteś wolny A co do Yuu to będzie trzeba go znaleźć i przesłuchać. Mamy dość informacji żeby wiedzieć, kogo szukamy. - mężczyzna dość dokładnie wszystko wyjaśnił. Wybuch. Były szczątki. Kryształowy smok nie powodował wybuchów i nikogo nie zabił. A ponieważ jego technika nie spowodowała szkody, to w takim razie on nikogo nie zabił. Całe szczęście dla niego, ale dla innych... Yuu nadal gdzieś tam był. Skoro nie było jego trupa ani jakichkolwiek jego śladów, to albo wyparował albo przeżył i miał się dobrze. Zakładając że brał w tym udział jakiś medyk, to pewnie zdawał sobie z tego sprawę...
- Wydaje mi się że jeśli nie masz nic więcej do powiedzenia, to nie ma potrzeby żebyśmy dłużej cię przetrzymywali

[Naoki]

Cóż wyjaśnienia, na temat tego co może go czekać. W sumie nie spodziewał się niczego nadzwyczajnego, w końcu nie powiedzieliby czy go zabiją czy też nie, żeby chociaż ostatnie chwile mógł przeżyć spokojnie, nie martwiąc się nadchodzącą śmiercią. Z samego początku myślał nawet, że będzie mu dane z kimś porozmawiać w tej celi, przynajmniej z jakimś strażnikiem, jednak jak się okazało nie miał takiej możliwości, więc mógł tylko siedzieć i czekać na rozwój wydarzeń, z początku pogrążając się w swych myślach, na temat tego jaka kara byłaby dla niego prawidłowa za to czego dokonał, będąc gotowym popełnić nawet samobójstwo, które w tej chwili nie wchodziło w grę, chciał być pewien za ile osób będzie mu dane pokutować. Resztę czasu, chcąc nie chcąc, przespał. Będąc już wykończonym z powodu braku snu, zasnął na moment by obudzić się razem z otwierającymi się drzwiami, widząc tą samą osobę, która go przesłuchiwała, spodziewał się już najgorszego. Szybkiego wyroku śmierci, lecz to co usłyszał zaskoczyło go całkowicie, na tyle by z jego oczu popłynęły łzy zarazem rozpaczy jak i szczęścia. Wolałby już zostać posądzonym o morderstwo Yuu, a żeby Hirochi to wszystko przeżył, samemu nie spodziewał się że ta sprawa zakończy się w taki sposób. - Ja.. Dziękuje i przepraszam. - wydusił z siebie, przez spływające po jego policzkach łzy. Powoli sobie uświadamiając to, że Yuu nadal żyje i jest świadom tego kim jest Naoki.
- Ja.. pokazałem mu swój symbol klanu. Myślisz, że będzie chciał mnie odnaleźć i odegrać się za wszystko? - zapytał się po chwili, przecierając swą twarz, tak by wyglądać chociaż odrobione poważniej. Oczywiście nie spodziewał się, że uda mu się otrzymać odpowiedź. W końcu było to raczej oczywiste, przecież przez zielonowłosego będzie on teraz poszukiwany.
Nie mając już nic więcej do powiedzenia, poczekał jedynie aż zostanie uwolniony i będzie mógł spokojnie opuścić posterunek przepraszając wszystkich za to, że zajął ich czas. Tylko co powinien zrobić w tym momencie? Wiele do decydowania tutaj nie miał, w końcu cała sprawa się wyjaśniła, a on nie miał już tutaj czego szukać, minęło już wystarczająco dużo czasu. By poświęcić obecny czas na podróż i treningi.

z/t