Plac przed siedzibą władzy

[Youmu Nanatsuki]

Typ Youmu? To było dobre pytanie, które na chwilę wybiło dziewczynę z rytmu. Jej spojrzenie jakby zgasło, błysk gdzieś przepadł co wskazywało, że jest głęboko zamyślona. Zdała sobie sprawę, że nigdy nie zastanawiała się nad tym tematem. Rzeczywiście nikt nie spełnił jej absurdalnie wysokich standardów, ale zazwyczaj chodziło jej jednak o charakter i umiejętności, a nie aparycję. Była mniej powierzchowna, niż mogłoby się wydawać. Jednak co znaczyło, że nigdy nie spotkała swojego typu? Jaki on był? Jakich cech wyglądu poszukiwała? Wzrost? Obojętne. Masa ciała? W normie. Długość włosów? Schludne. Oczy? Para. Kolor włosów? Bez znaczenia. Jej twarz nagle wyraziła niezadowolenie swoim niezdecydowaniem w tej kwestii. A może poszukiwała dziewczyny? Mina ponownie się zmieniła, brwi uniosły do góry jakby w zaskoczeniu, ale natychmiast opadły, wracając do znudzonej miny.
- Nie mam pojęcia. - odparła beznamiętnie, spoglądając tym razem w niebo. Westchnęła lekko. - Chyba wygląd nie ma dla mnie większego znaczenia. Mój typ to ktoś, kto prezentuje wartość zbliżoną do mojej. - dodała i wzruszyła ramionami. Nie mogła odpowiedzieć mu nic innego, bo taka była prawda. Ileż to razy słyszała, że ktoś nie patrzy na wygląd, a ostatecznie każdy i tak ślinił się na widok piękności lub przystojniaka, marząc jakie to byłoby wspaniałe życie z nimi. Albo chociażby współżycie. Poza świadomością Youmu było to, że chociaż ma parszywy charakter, jeden z najgorszych możliwych, to jednak i tak oglądano się za nią. Nawet pomimo jej dziewczęcej, a nie kobiecej urody.
Toshiro zdawał się zrozumieć o co chodziło czarnowłosej, a nawet rozbawiło go to łopatologiczne tłumaczenie, które zastosowała. Sama jedynie uśmiechnęła się przyjaźnie, zadowolona, że chociaż w tej kwestii doszli do zupełnego porozumienia. Jednak jakąś wrażliwość na piękno miał skoro Ichirou go odrzucał. Ewentualnie mogła być to po prostu zazdrość, bo Diabeł Świtu był też Kochankiem, a więc działał na kobiety tak, jak Maji na wszelkie żelastwo. Niczym magnes, ma się rozumieć. Wątpiła, aby Nishiyama był z tych, dla których powodzenie wśród płci pięknej jest jedną z najważniejszych rzeczy. W takim wypadku już dawno posłuchałby porad Youmu co powinien zmienić w swoim ubiorze, aby się podobać zdecydowanie bardziej.
- Możesz zasięgnąć porady, którą już otrzymałeś raz albo, za opłatą, skorzystać z tego, że jestem najlepszą krawczynią, jaką jesteś w stanie znaleźć na tej przeklętej ziemi. - odpowiedziała nawet nie ze szczyptą, a całą garścią dumy, unosząc nie tylko kąciki ust w uśmiechu, ale także głowę, zadzierając ją. - Moje kreacje kosztują, ale nie Ryo, a uniwersalną wartość. Możesz mi zapłacić w różny sposób. - dodała, aby było jasne, że nie mówi teraz tylko o pieniądzach, ale także informacjach czy czynach. Albo przedmiotach, bo czemu by nie. Może jej słowa brzmiały nieco dwuznacznie, ale panna Nanatsuki zupełnie zapominała o takich rzeczach, więc nawet na myśl jej nie przyszło, że ktoś może to skojarzyć inaczej. Nawet jeżeli - wątpiłaby, że Toshiro podchwyci to w taki sposób.
Nastał moment ogłaszania i zadowolenia Youmu, że w pierwszej walce przyjdzie jej zmierzyć się z Nishiyamą. Nie było korzystniejszej sytuacji dla czarnowłosej, bo chłopak został obciążony przysługą, z której to musiał się wywiązać. Gdyby tego nie zrobił, to panna Nanatsuki byłaby bardzo niezadowolona, zapewne podejmując jakieś kroki, aby nauczyć młodzieńca, że tak się jej nie robi. Sam Toshiro nie był tak zadowolony z tej sytuacji, jak kunoichi i nie mogła go za to winić. Może zdążył pojąć jej wspaniałość i to, że nie jest w stanie położyć na niej nawet palca? Może zrozumiał, że powinien przegrać, bo wygrana jej się należy? Może. Tak przynajmniej zakładała Youmu, która nie twierdziła, że jest tutaj najsilniejsza. Jej kariera ninja zaczęła się zdecydowanie później, niż, zapewne, większości tutaj zebranych. Niektórzy byli od małego szkoleni w walce i posługiwaniu się chakrą, zanim jeszcze potrafili czytać czy pisać lub nawet poprawnie się wysławiać. Od dziecięcych lat wpajany był im światopogląd niezbędny do tego fachu, tok myślenia i dyscyplina, zmuszająca ich do obsesyjnego trenowania, by stać się lepszym, skuteczniejszym i, poza ich świadomością, użyteczniejszym dla władz prowincji. Panna Nanatsuki była przede wszystkim krawczynią, a bycie kunoichi to tylko coś, co miało jej pomóc w osiągnięciu swoich marzeń. Metoda, nie cel. Całą pasję skupiała na szyciu ubrań, które sprawiały jej radość. Trenowała rzadko, misje wykonywała sporadycznie, a zazwyczaj wtedy, gdy jej się nudziło lub powoli odczuwała braki pieniędzy przy jej niezbyt oszczędnym stylu życia. Twierdziła jednak, że ma potencjał, któremu nie może dorównać ktokolwiek na świecie. Wiedziała, że może stać się najsilniejsza i budzić większy postrach swoją absurdalną mocą, niż Antykreator. To wszystko wymagało jednak czasu i chęci. Klątwą Youmu było to, że podchodziła do życia na swój sposób hedonistycznie, co uniemożliwiało jej takie zabiegi, jak regularne treningi. Ćwiczyła tylko wtedy, gdy czuła, że tego potrzebuje. Zawierzała się głównie swojemu sprytowi, który w jej wybujałej ocenie też był nieporównywalny.
- Zdecydowanie wolałabym zawalczyć z Tobą w finale, ale i tak jestem zadowolona. Chciałam się z Tobą zmierzyć i dowiedzieć co potrafisz naprawdę. - odparła mu, nieco zdradzając, że zależało jej na pojedynku z nim. Nie chodziło o przepychankę słowną ze zdobywaniem informacji, którą toczyli w Ryuzaku, ale o proste wymyślenie przysługi, którą był jej winien. Wiedziała, że wyłapie to, iż się przygląda jego zbroi. Nie było to też niczym, co chciała ukryć, więc jedynie podniosła wzrok, by spojrzeć mu w oczy i nieznacznie się uśmiechnęła. Jego zbroja była dosyć zwyczajna, posiadała słabe punkty identycznie jak te ze sklepu, a przynajmniej na pierwszy rzut oka. Wiedziała już gdzie celować, aby osiągnąć swoje.
- Słabych punktów. Nigdy nie powiedziałam, że Twoja zbroja jest bezużyteczna. Stanowi marginalną ochronę, na którą nie zwracałam uwagi, bo nie było powodu. Teraz już jest. - wyjaśniła zgodnie z prawdą i uśmiechnęła się szyderczo. - I tak to nie będzie potrzebne. - dodała, a następnie odpięła od paska bukłak z wodą. Pociągnęła porządny łyk, słuchając, że Toshiro nie zna nikogo. Szkoda, bo mógł jej pomóc, gdy go już pokona. O ile ma w sobie na tyle dojrzałości, aby nie obrazić się czymś tak błahym albo, co gorsza, będzie chciał zemścić. Tak, jakby walki turniejowe miały cokolwiek wspólnego z prawdziwą siłą.
- Niech już nas zawołają na arenę. Stanie tutaj mnie wkurwia i tracę dobry humor. - rzuciła, patrząc znów na zwoje z uczestnikami, jakby zastanawiając się czy na pewno nic nie słyszała chociaż o takich klanach, jeżeli nie konkretnych osobnikach. Może był ktoś szczególnie warty jej uwagi kto mógłby spełnić jakąś rolę w jej planie? Warto było się przyjrzeć, bo nawet jeżeli nie oni będą pomocni, to pokażą umiejętności, które mogłaby znaleźć gdzie indziej lub nawet samej osiągnąć.

[Shins]

Shenzhen Souha. Z Atsui. Chłopak został zaskoczony - szukał swojego rywala i okazał się nim ten chłopak. Gdyby nie jego wygląd w ogóle nie zwróciliby na niego uwagi, a tak Shins poznał swojego przeciwnika - "Miło poznać. Tak się zastanawiałem, kto będzie moim przeciwnikiem" - powiedział Douhito. Cudacznie ubrany chłopak nie był zbyt rozmowny, ale gurda na jego plecach znacząco ułatwiała identyfikację jego zdolności - "Powodzenia" - rzucił jedynie na koniec i odszedł od dziwnego chłopaka i wrócił do swojego przyjaciela.

"Wygląda, że ten laluś to Shenzen - mój przeciwnik. Będzie zabawnie. Ta Gurda może oznaczać jedynie dwie możliwości" - poinformował kościanego wojownika - "A Ty chcesz się dowiedzieć z kim walczysz? Poszukamy tej Tamaki? Czy sobie darujesz i pójdziesz na żywioł?" - spytał bardziej kurtuazyjnie, niż dlatego, że chciałby się czegoś dowiedzieć, bo spodziewał się, że Yoshimitsu będzie wolał to drugie rozwiązanie. Było znacznie bardziej w ego stylu.

Osoby zaangażowane w wątek: Shins, Yoshimitsu, Shenzen

SPRZĘT WIDOCZNY - bo nie każdy czyta KP

• Czarny płaszcz
• Rękawiczki na dłoniach
• Torba na glinę (Przy prawym boku na pasie)
• 2 torby zaczepiona z tyłu u pasa
• Kościany miecz - przepasany do pleców
• Maska filtrująca zakrywająca twarz
  

  Ukryty tekst

[Toshiro]

Toshiro zapytał chyba w końcu o coś na co Youmu nie miała od razu jednoznacznej odpowiedzi. Wyglądała nawet na trochę zagubioną co było do niej całkiem niepodobne. Jeśli jego ktoś by o to zapytał to też nie byłby w stanie udzielić jednoznacznej odpowiedzi. Tym bardziej gdy unikało się kontaktu z innymi ludźmi kiedy się tylko dało, zawiązywało jedynie bardzo powierzchowne znajomości i było się tak nieufny jak Nishiyama. Była jedna osoba, która zdecydowanie była wyjątkiem od tej reguły. Stało się nawet tak, że długo tliły się w nim jakieś uczucia do niej, choć sam do końca nie wiedział co to były za uczucia. Nawet teraz nie wiedział co to było, miłość, czy tylko zauroczenie? Może po prostu zaintrygowanie? Raczej któreś z pierwszych dwóch z naciskiem na to drugie. Dobrze jest w życiu odnaleźć osobę, która nie patrzy na to skąd jesteś, jak wyglądasz i jaką masz przeszłość i po prostu akceptuje to jakim jesteś. Niestety chłopak mógł to wszystko nazwać już przeszłością, ponieważ przez jego nieufność to wszystko zmieniło swój stan rzeczy. Tak oto znalazł się tutaj, w tym punkcie. Na szczęście ostatnie wydarzenia nie zajmowały teraz jego myśli, ponieważ konwersacja z Nanatsuki okazywała się skutecznie odsuwać go od tego wszystkiego.
-W sumie to jestem zdziwiony, że ktoś taki jak Ty nie ma określonego typu.- powiedział nie kryjąc zbyt bardzo lekkiego zaskoczenia. -To akurat ciekawe, że wygląd nie ma dla Ciebie niby większego znaczenia skoro tak bardzo zwracasz na niego uwagę... Wartość zbliżoną do Twojej? To znaczy jaką? - zagadnął i uśmiechnął się lekko. Dziewczyna na pewno ceniła swoją osobę bardzo wysoko, to już dało się zauważyć od pierwszych chwil gdy po raz pierwszy zaczął z nią rozmawiać. W sumie to dalej jest ten pierwszy raz, bo towarzyszy mu odkąd opuścili razem Ryuzaku no Taki. Dość ciekawe zjawisko, a przynajmniej dla Nishiyamy. Pierwszy raz spotkał na swojej drodze kogoś kto zainteresował go swoim charakterem i spędził z nim tyle czasu. Wcześniej, gdy poznawał ludzi, zazwyczaj odnosiło się to jakiegoś zlecenia i ich drogi po prostu się rozchodziły przez co znali się krócej niż dzień. W tym wypadku jednak dni spędzone na wspólnej podróży, a było ich całkiem sporo, nie spowodowały, że ktokolwiek z ich dwójki uciekł w swoją stronę, wręcz przeciwnie, rozmawiało im się całkiem dobrze. Nawet pomimo różnych poglądów potrafili się całkiem dobrze dogadać, co było nie lada osiągnięciem jeśli rozmówcą była Youmu, a przynajmniej takie wrażenie odniósł Toshiro. Sposób w jaki odnosiła się do innych ludzi mówił z resztą sam za siebie.
-Mówisz, że mam do czynienia z mistrzynią krawiectwa? Niestety do mojej prowincji nie doszły żadne wieści o słynnej Youmu Nanatsuki z Ryuzaku no Taki, ale w takim razie będę Ci musiał wierzyć na słowo.- zakpił trochę z samozwańczego nazwania się najlepszą krawczynią. Nie żeby jej umniejszał talentu, ale po prostu nie mógł przegapić okazji, aby trochę jej dokuczyć. W końcu ona robi to cały czas. - W różny sposób powiadasz?- spojrzał lekko zaintrygowany. Nie wiedział czy piła do "przysług", informacji, czy też do jakichś innych, mniej przystępnych do pisania o tym tutaj formach płatności. Po prostu nie był pewien o co jej dokładnie chodziło choć znając ją to pewnie któreś z tych pierwszych. To ostatnie przewinęło się tylko przez jego głowę i od razu z niej wyfrunęło, po prostu głupie skojarzenie. To chyba przez towarzystwo, w którym czasami przebywał gdy był jeszcze całkiem przywiązany do ziem Daishi i się z nich praktycznie nie ruszał.
Obwieszczenie, iż w pierwszej walce zmierzy się z Nanatsuki nie było najlepszą wiadomością dnia. Miał nadzieję, że do tego czasu zdąży poznać jej umiejętności, a przy okazji nie zdradzi swoich, ponieważ ma on dość nietypowy styl walki, który nie mówi jednoznacznie co potrafi na pierwszy rzut oka. Nawet jeśli ktoś będzie w stanie rozgryźć o co chodzi to raczej nie będzie miał już zbyt dużej szansy aby jakoś temu przeciwdziałać. Mało kto był w stanie przeciwstawić się jego sile, ponieważ działał bardzo szybko i efektywnie. Niemniej jednak Youmu wyglądała na bardzo zadowoloną z przebiegu wydarzeń. Toshiro jakoś specjalnie się nie przejął, jednak wolałby zdecydowanie spotkać ją w późniejszych etapach co z resztą od razu jej powiedział.
-No nie? Któreś z nas pożegna się z turniejem już w pierwszej walce. Uważam, że to całkiem niefortunne.- powiedział lekko niepocieszony, ale dalej z uśmiechem na ustach. Wizja ich pierwszego starcia była dla niego bardzo intrygująca, ponieważ nie wiedział kompletnie czego się spodziewać po dziewczynie oprócz tego, że w posługuje się bronią miotaną, więc raczej walczy na dystans. - Najwidoczniej jako pierwsza się o tym przekonasz. Chciałaś swoich informacji to je dostaniesz, ja za to zgarnę swoją porcję i przy okazji zobaczę na czym stoję. Podwójne zwycięstwo. - odparł wzruszając ramionami. Pozostawała jeszcze kwestie tej przysługi, którą był jej winien. Sam nie wiedział jak i kiedy miałby ją spełnić, ponieważ gdyby zdarzyło się tak, że odpadnie w pierwszej walce... To nie wiadomo czy zostałby do końca turnieju. Choć na pewno byłby interesujący i dowiedziałby się sporo o innych to nie mógłby się już w nim sprawdzić co oznaczało, że główny cel w jakim tutaj przybył właśnie zniknął. Poza tym cały czas miał z tyłu głowy, że ma jeszcze jedną niedokończoną sprawę z pewną organizacją, która może się z nim skontaktować praktycznie w każdym momencie. No i jakby tego było jeszcze mało to dalej pozostawała kwestia pogodzenia się z Asaką, która z tego co było mu wiadomo wróciła tymczasowo do Daishi. Kto wie gdzie pogna ich tym razem i czy ich drogi nie spotkają się gdzieś zupełnie przypadkiem?Tymczasem Youmu nie powiedziała nic co by go zdziwiło odnośnie jego zbroi. Szukała w niej po prostu słabych punktów, których posiadała mało - jak to zbroja. Głównie jakieś zgięcia, czyli na kolanach i pod pachami, a tak to większych uchybień raczej w niej nie było.
-Skoro tak uważasz.- odparł lakonicznie nie przedłużając zbytnio tego tematu. Prowadził on raczej donikąd, ponieważ Nanatsuki nie była na tyle głupia, aby zdradzić się tuż przed samą walką, a przynajmniej czarnowłosy jej za taką nie miał. Zaintrygowało go jedynie trochę ostatnie jej zdanie, w którym stwierdziła, że tak na prawdę nie będzie jej to potrzebne. Jednak nie był w stanie na ten moment stwierdzić o co dokładnie jej chodziło i zapewne przekona się o tym dopiero na arenie, o ile da jej ku temu okazję. Po tym jak dziewczyna wyraziła swoje niezadowolenie z oczekiwania Toshiro nagle olśniło.
-A nie, czekaj. Znam Masako, była razem ze mną i z innymi w Midori, ale raczej bym się jej nie obawiał. Nie prezentowała sobą tak na prawdę niczego szczególnego. Typowa Uchiha.- odparł nieco ożywiony, jednak po krótkiej chwili uświadomił sobie, że ta informacja tak na prawdę mało wnosi, ale jednak - zawsze coś. Uchiha nie była raczej przeciwniczką, której obawiałby się Toshiro, więc w zależności od wyniku jej walki będzie mógł mniej więcej nakreślić jaki jest poziom tego turnieju. Po chwili wrócił już do lekkiego stanu znużenia. Sam fakt, że nie uczestniczył w nim Seinaru czy też Ichirou bardzo go zdziwił choć takie osobistości to raczej nie potrzebowały już większego rozgłosu, więc może zdecydowali się dać szansę innym. Z drugiej strony ostatnio Asahi zaproponował im wszystkim dołączenie do klepsydry, co mogło nie okazać się takim złym pomysłem. Toshiro dalej rozważał czy się nie zgłosić do niego skoro jak się okazuje i tak bywają na tych samych wydarzenia, a przy okazji mógłby się dowiedzieć czegoś ciekawego. Być może było to już dawno nieaktualne, ale nie było to zbyt ważne, bo jak na razie była to tylko luźna myśl, która przypominała mu się od czasu do czasu.
-To może chodźmy na trybuny? Wygląda na to, że inne walki już się zaczynają.- zaproponował najrozsądniejsze wyjście z tej sytuacji. Tam raczej wszyscy byli zajęci walką i nie zwracali zbytnio uwagi na innych, więc raczej była mała szansa, że ktoś będzie im zawracał głowę. Oprócz tego na pewno było tam mniej tłoczno i zapewne było nieco ciszej niż tutaj, a przynajmniej jeśli usiądą w odpowiednim miejscu.

z.t

[Yoshimitsu]

Shins wrócił do Niego szybciej niż myślał. Spodziewał się raczej małej wymiany zdań albo bardziej wrogiego podejścia do siebie... -I co? Zapytał nawet ciekawy jak poszło spotkanie z tym Sabaku. Shenzhen został tam gdzie był. Ciekawe... Czy można było mieć złe przeczucia? W żadnym wypadku, ktoś o umiejętnościach strategicznych Shinsa na pewno sobie z Nim poradzi. Dohito zapytał go czy chce sprawdzić kim jest i jak wygląda ta Tamaki. Nie chciał, nie miał najmniejszego zamiaru sprawdzać kim ona jest. Wiedział już mniej więcej jak działa ich Kekkei Genkai więc po co mu było jeszcze ją spotkać? Wypytać ją o to co potrafi? Nie widział w tym sensu.
-Dajmy spokój tej Tamaki. To co mam wiedzieć już wiem, sama z siebie raczej mi nic nie powie. Wzruszył ramionami bo niestety nic więcej nie mógł zrobić. Tortury? Nie wchodziły w grę z racji charakteru tego wydarzenia. Nagle na placu podniosła się kolejna wrzawa. Samurajowie zaczęli wyczytywać pierwszą turę walk. "Dōhito Shins vs Souha Shenzen" jedna z par będzie za chwilę walczyć! Kaguya uśmiechnął się nieznacznie do swojego przyjaciela.
Uśmiechnięty białowłosy wystawił rękę do Shinsa. Przybił mu piątkę i przyciągnął lekko do siebie. Poklepał go po plecach co mogło mu się wydać dziwne. -Powodzenia. Pazur był pewny swojego przyjaciela. -Idę na trybuny. Szykuj się. Spróbuj wysadzić jego gurdę. Ukłon w kierunku Nendohito i wycofanie się na pierwszą lepszą trybunę.

zt

[Shins]

Chłopak odkiwnął swojemu towarzyszowi, gdy ten potwierdził jego przypuszczenia, że nie chce szukać swojej rywalki. Tego się można było po nim spodziewać - czy wiedział coś więcej czy nie, to i tak walka wyglądałaby podobnie. Szybkie skrócenie dystansu i zalew ciosów mieczem. Względnie jakieś ciosy kośćmi czy technikami fuutonowymi. Chwilę później rozpoczęły się przygotowania do pierwszej tury walk - jedną z nich była ta, w której będzie brał udział Shins. Dopiero teraz poczuł stres. Nie może przegrać, bo by się nie mógł na oczy pokazać. Ani Yoshiemu, ani tej całej Youmu.

Chłopak podziękował Kaguyi kiwnięciem głowy, po czym skierował swoje kroki ku placu turniejowemu.

Zmiana tematu: [Runda 1] Dōhito Shins vs Souha Shenzen

Osoby zaangażowane w wątek: Shins, Yoshimitsu

SPRZĘT WIDOCZNY - bo nie każdy czyta KP

• Czarny płaszcz
• Rękawiczki na dłoniach
• Torba na glinę (Przy prawym boku na pasie)
• 2 torby zaczepiona z tyłu u pasa
• Kościany miecz - przepasany do pleców
• Maska filtrująca zakrywająca twarz
  

  Ukryty tekst

[Tamaki Hyūga]

Jak się okazało, odpowiedź na moje pytanie dostałam szybciej niż się spodziewałam i okazało się że pierwsze cztery pary zostały wezwane na pola walki. Jak się okazało walki będą odbywały się po cztery na raz, więc Yosuke i ja będziemy musieli troszkę poczekać na swoją kolej.
- Czyli jednak już zaczynamy. Powodzania Harisham-san! - powiedziałam do Hozukiego z uśmiechem po czym zwróciłam się do młodszego. - Chodź Yosuke-kun, pójdziemy na trybuny, póki jeszcze są jakieś dobre miejsca i będziemy mogli obejrzeć walki zanim nadejdzie nasza kolej. - rzuciłam do chłopaka i zaczekałam aż ten za mną pójdzie abyśmy się wspólnie udali na trybuny.

[z/t] razem z Yosuke

[Sagisa]

Odszedłszy kawałek od Kei'a i paniczyka Asahiego, Saga skupiła uwagę na liście nazwisk uczestników. Jej własne również znajdowało się na jednym ze zwojów. Odstawiła Ryujina na ziemię, biorąc w dłoń ołówek a z kieszeni wyjmując notes. Poczuła, jak mały wręcz przykleja się do jej nogi, co trochę ją zdziwiło, ale widać po przygodzie ze zgubieniem nie chciał znów wtapiać się w tłum. Uśmiechnęła się tylko kącikiem ust, by następnie zabrać się za pisanie. W notatniku wylądowały wszystkie nazwiska, włącznie z jej własnym. Poza nią była jeszcze dwójka przedstawicieli jej klanu, z którymkolwiek z nich jednak przyszłoby jej się zmierzyć dopiero na etapie finału, czego się raczej nie spodziewała. W przeciwieństwie do Tensy czy Hayamiego ona nie brała udziału w turnieju, by wygrać. Chciała po prostu sprawdzić swoje umiejętności.
Oczywiście zauważyła nazwisko Yoshimitsu na liście, z nim jednak również mogłaby się zetrzeć dopiero w finale. Ciekawiły ją jego umiejętności, większą uwagę przyciągało jednak imię jej pierwszego przeciwnika. Jun'ichi - żadnego nazwiska, więc i ograniczone możliwości dopasowania jego osoby do jakiegoś klanu, bądź nie. Trudny orzech do zgryzienia, gdy ma się walczyć z kimś pozostającym jedną wielką tajemnicą. Cóż, będzie się musiała dostosować już w trakcie starcia.
Zamknęła notes, schowała go do kieszeni, po czym wzięła rękę syna we własną i ruszyła dalej. Już niedługo zaczną się pierwsze walki, więc należało udać się na arenę. Płomiennowłosa jednak nie mogła się skupić czysto na rywalizacji turniejowej. Wciąż nie mogła znaleźć w tym tłumie Hayamiego i nie miała alternatywy na opiekę nad Ryujinem na czas własnego pojedynku. Oby nie musiała zostawiać go samego gdzieś na trybunach, bo wtedy już zupełnie nie będzie mogła się skupić i cały zamysł testowania własnych umiejętności szlag trafi.
Tak czy inaczej... Skierowała kroki w stronę trybun, mając tylko nadzieję, że nie trafi na Kei'a i jego blond towarzysza...

[z/t] -> trybuny

[Jun'ichi]

Od momentu kiedy jego nazwisko znalazło się na liście zapisów, Jun rozpoczął poszukiwanie zagubionego przyjaciela. Niestety w ogromnym tłumie różnorakich osób, które zjechały tu ze wszystkich regionów, odszukanie niewysokiego chłopca było bardzo trudnym zadaniem. Chłopiec postanowił przejść cały plac przed siedzibą władz i jedynie zapoznać się z tym miejscem i zrozumieć czym właściwie jest całe to wydarzenie i co widzą w nim zebrani tutaj wojownicy. Przechadzając się między uzbrojonymi w przeróżne bronie ludźmi, obserwował ich twarze, blizny, było to dla niego oznaką doświadczenia, pewności siebie oraz wiary w swoje umiejętności. Czasami wystarczyło rzucić komuś jedno spojrzenie by wiedzieć, że walka z nim jest zbędnym ryzykiem lub po prostu głupotą i proszeniem się o guza.

Czas mijał, a Jun'ichi nie zdołał odszukać zielonowłosego przyjaciela, mimo że zwiedził już niemal cały plac, wszedł na najwyższe, dostępne dla niego punkty by z nich prowadzić obserwację, nadal jednak wychodziło na to, że pozostawał całkowicie sam w obcym miejscu szukając igły w stogu siana. Jego uwagę zwróciło jednak małe poruszenie na centralnym miejscu, najlepiej widocznym z całego placu. Siedzący na uboczu ale ponad tłumem chłopiec skupił się nieco na sylwetce starego już, odzianego w dostojne szaty mężczyzny, który posiadał cudowną umiejętność uciszania tłumu podniesieniem rąk. Wszyscy wsłuchiwali się uważnie w jego słowa, wliczając w to młodego Hyugę, który nie wiedział jeszcze do czego to wszystko zmierza. Dopiero kiedy na jednym z rozwiniętych zwojów dostrzegł swoje nazwisko, wyprostował się i poczuł jak serce zaczyna mocniej uderzać o klatkę piersiową. Dopiero po pewnym czasie zorientował się, że zwoje zostały ułożone w drzewko, z którego mógł dowiedzieć się z kim przyjdzie mu zmierzyć się w turnieju. Wzrokiem podążał wzdłuż linii aż dotarł do imienia "Sagisa" oraz nazwiska... "Uchiha"! W tym momencie ciało chłopca przeszedł dreszcz ekscytacji, bo oto wreszcie spełni się jeden z jego celów - zmierzy się z użytkownikiem innego Dojutsu. Do tej pory słyszał jedynie jego nazwę, jednak nie wiedział nic ponad to, dlatego czuł że musi być bardzo ostrożny w tym starciu.

Teraz skupiony już bardziej na udziale w turnieju niż poszukiwaniu zielonowłosego, Jun ruszył w stronę trybun skąd miał zamiar przyglądać się pojedynkom pierwszej rundy. Uznał że będzie to lepsze przygotowanie do walki niż przechadzanie się w tę i z powrotem bez żadnego efektu, a Naoki z pewnością też udałby się na trybuny, gdyby był w tym miejscu.

Plac przed siedzibą władz -> Trybuna wschodnia

[Youmu Nanatsuki]

Ktoś taki jak ona? Czyli jaki? Cisnęło jej się na usta, by zadać mu to pytanie, ale zdawała sobie sprawę, że i tak nie odpowie szczerze. Nie miało to też znaczenia za kogo uważa ją Toshiro, bo chociaż miała z nim całkiem pozytywne relacje, a może raczej neutralne, to nadal nie uważała go za nikogo szczególnego. Ot osobnik, który potrafi się zachować w jej towarzystwie dostatecznie dobrze, aby nie musiała go zwyzywać i obrazić, by sobie poszedł. Czarnowłosy zadał jednak pytanie o jej wartość, na co dziewczyna uśmiechnęła się szkaradnie, tak jak to potrafiła najlepiej - grymas radości pomieszanej z jakimś obłędem, dumą i satysfakcją. Założyła nawet dłoń na biodro, przechyliła głowę i zmrużyła swoje szkarłatne oczęta.
- Ogromną, drogi Toshiro, ogromną. - powiedziała, nie dbając o to, że on może mieć inne zdanie na ten temat. Jego zdanie akurat się nie liczyło, bo ona doskonale znała swoją wartość i nie musiała oczekiwać nadania jej przez otoczenie. Ceniła siebie i nie potrzebowała afirmacji, aby czuć się naprawdę kimś. Youmu tak naprawdę nie potrzebowała żadnych dowodów, aby uważać siebie za najlepszą. Mogła nawet przegrywać na każdym kroku, a i tak jej absurdalnie nadmuchane ego nie ucierpiałoby. W ten sposób była, najzwyczajniej w świecie, szalona. Totalnie zaślepiona własnym blaskiem, który obiektywnie rzecz ujmując, nie był wcale tak jasny. Panienka Nanatsuki raczej była kłębkiem cech, których nikt nie chciałby posiadać. Robiła sobie wroga z każdego, jej akcje miały na celu tylko i wyłącznie jej dobro, niezważając na innych. Tylko że inni nie liczyli się i w ten oto sposób mogła funkcjonować tak, jak to robiła teraz.
- Nie oczekuję od kogoś z zakutym łbem i zakutym w zbroję, aby słyszał o mistrzyni krawiectwa. - odparła, odwdzięczając się pięknym za nadobne. Mógł próbować jej dokuczać, ale Youmu miała zdecydowanie więcej doświadczenia na tym polu. Jej całe życie opierało się na ubliżaniu innym i chwaleniu siebie, toteż Toshiro niestety przegrywał w przedbiegach w tym konkursie. - Zresztą i tak nie byłoby Was stać na moje szaty. Tak, jak nie byłoby Was stać na szaty mojej... - tutaj się zawahała jak nazwać osobę, od której uczyła się swojego prawdziwego fachu. Spojrzała na moment gdzieś w dal, uciekając wzrokiem od smolistych oczu Nishiyamy, jednak wróciła do nich chwilę później. - ...mojej mistrzyni, Ayako Himawari. - w końcu zdecydowała się nazwać ją w ten sposób, bo chociaż miała mieszane uczucia co do tej kobiety, to fakt faktem - od niej nauczyła się wszystkiego co teraz potrafiła. Od niej nawet wzięła kapkę światopoglądu, który przekształciła wedle własnego uznania. Gdyby nie Ayako, to Youmu nie byłaby tą dziewczyną, którą jest teraz. Krawczyni z Ryuzaku no Taki wniosła do jej życia więcej, niż jej własna matka, wobec której nie czuła niczego innego, niż obrzydzenie. A ojciec? Jeszcze większe ścierwo. Dobrze, że zginął, bo inaczej panna Nanatsuki chciałaby go zabić własnoręcznie. - Nie jestem słynna. Sława, a umiejętności to dwie różne sprawy. Powinieneś to wiedzieć, nie zawódź mnie tak więcej. - dodała już poważniej, jakby naprawdę zabolało ją to, że podążył tokiem myślenia szarego człowieka - jeżeli jesteś najlepszy, to musisz być najsławniejszy. Nie zależało jej na rozgłosie, bo raczej to ona wybierała klientów, niż klienci ją. Ona decydowała kogo chce ubrać w swoje szaty, a nie na odwrót. Nie miała wystaw, nie miała nawet szyldu czy renomy. Była Youmu Nanatsuki - dziewczyną, która potrafiła więcej, niż zdawało się ludziom. Co prawda miała swoje projekty, ale nie były one czymś na sprzedaż, a raczej stanowiły owoce pasji, nudy i weny. Szyła zawsze wtedy, gdy miała na to ochotę i przychodził jej pomysł do głowy, ale te kreacje były jak ćwiczenie, nie traktowała ich do końca poważnie.
- Podwójne zwycięstwo, otóż to. - powtórzyła za nim, gdy stwierdził, że oboje wygrywają niezależnie od wyniku walki. Podobało jej się, że jednak miał w sobie trochę tej dojrzałości, aby nie traktować tego wydarzenia jako coś wyjątkowo istotnego, jako punkt honoru. Było to dziecinne, bo co znaczył taki turniej? Nic. Youmu także nie miała nic do udowodnienia komukolwiek, bo nie zależało jej na opinii innych. Wygra? Zapamiętają ją. Przegra? Zapomną. Ostatecznie i tak przeżyje, i tak, a całe przedsięwzięcie się zakończy, zaś wszyscy rozejdą w swoim kierunku, jakby nigdy go nie było. Było to bardziej pokaz dla samego pokazu - wydarzenie, które ma znaczenie dla prowincji, w której się odbywa, napędzając gospodarkę, turystykę i nadając jej trochę sławy. W finalnym rozrachunku było to wszystko dla panny Nanatsuki pozbawione znaczenia.
A jednak znał kogoś. Uchiha Masako. Skoro zapomniał o niej na samym początku, to rzeczywiście nie mogła prezentować jakiegokolwiek poziomu swoją osobą. Bardziej zwróciła uwagę na fakt, że była wraz z Toshiro i innymi w Midori, gdzie w ostatnim czasie sporo się wydarzyło. To upewniło kunoichi w tym, że Nishiyama wie więcej, niż chciałby przyznać, zatem był skarbnicą pewnych cennych informacji, które Youmu nie omieszkała od niego próbować wyciągnąć stopniowo. O ile o tym nie zapomni w przypływie kaprysów czy innych wartości.
- Typowa Uchiha? Czyli? Nie wiem o nich więcej, niż to, że ich dziecinny konflikt z Senju trwa od zarania dziejów. - wyjaśniła zgodnie z prawdą, przenosząc swój zmęczony wzrok na arenę, która znajdowała się nie tak daleko. Warto było się tam udać, bo może właśnie byli wywoływani do walki? Czarnooki jakby czytał jej w myślach, bo od razu zaproponował, by udali się na trybuny. No tak, należałoby oglądać pojedynki innych, jeżeli chciało się zebrać informacje. O ile młoda Maji miała pewną nadzieję, że zobaczy coś wartego całej tej podróży, o tyle aktualnie ją straciła. Nie wiedziała dokładnie czemu. Czy to przez ten tłum? Może. W każdym razie nie oczekiwała zbyt wiele od walczących, a szczególnie od tych Uchiha, których była aż trójka, a Toshiro określił cały ich klan jako nieszczególny, będąc po prostu typowym jego członkiem. Jedynym uczestnikiem wartym uwagi był w tym momencie sam czarnowłosy, z którym to Youmu zdążyła złapać jakieś powiązania na tyle ważne, by te informacje były cenniejsze i na tyle nieważne, by mogła go pokonać bez skrupułów.
- Racja, chodźmy. - powiedziała i ruszyła od razu, lecz po kilku krokach się zatrzymała i spojrzała przez ramię na swojego kompana. - Albo Ty idź pierwszy. Nie chcę dotykać całego zebranego tutaj robactwa. - i zaczekała, aż on ją wyprzedzi, by znaleźć się zaraz za nim. Był wysoki, ubrany w zbroję, więc musiał zrobić sobie większe przejście, niż drobna Youmu, której wystarczyło podążać za nim, by dostać się na trybuny bez kontaktu fizycznego z kimkolwiek innym. Przez chwilę miała nawet pomysł, aby wziął ją na plecy, ale odpuściła sobie. Jego opancerzenie nie wyglądało na wygodne, więc pewnie szybko chciałaby zejść z jego barków. Nie było to warte próby.

Z/T

[Harisham]

Będzie się więc odbywało kilka walk jednocześnie. To było do przewidzenia. Usprawni to działanie turnieju i nie będzie go przeciągało niepotrzebnie, każąc widzom oglądać potencjalnie mniej ciekawe walki. W ten sposób moja walka będzie jedną z pierwszych, a Yosuke, czy Tamaki będą mogli ją oglądać. Ja natomiast po swojej walce będę musiał wybierać, czy chcę obejrzeć starcie Rekinka, czy Białookiej. Cóż, nie da się ukryć, wybór jest dosyć prosty. Białooka co prawda wydaje się być dobrą dziewczyną, jednak nie dostrzegłem w niej żadnej pobożności w przeciwieństwie do Rekinka. No i Hoshigakiego znam zdecydowanie dużo dłużej.
Kiwając jedynie głowa Tamaki i Yosukę udaję się na swoja arenę.

z/t

[Akaruidesu Yoake]

Trochę oczekiwania na placu, ale jednak wszyscy poznali swoich przeciwników i wiedzieli, co nadchodzi. Yoake nie był za bardzo obeznany ze światem, ale niektóre nazwiska mu co nieco mówiły, bo mógł usłyszeć o innych klanach podczas swojego treningu. Więzy krwi jednak o niczym jasno nie decydowały, czego Akaruidesu był świetnym przykładem. Pochodzenie z dużego klanu było tak bardzo nieznaczące dla niego, że musiał opierać się na dwóch mieczach: wakizashi u jego pasa stanowiło jeden, a jego ciało połączone z umysłem stanowiły drugi. To ludzie są bronią, a nie te kawałki żelastwa.

Jednakże ile można było wgapiać się w drabinkę turniejową? W końcu trzeba było przygotować się do walki, a skoro Yoake nie miał tu żadnych znajomych, żadnych przyjaznych twarzy, z którymi mógł porozmawiać o przeciwnikach, pooceniać, kto ma spore na zwycięstwo i jak trudna może być jego droga, to musiał przygotować siebie. Udał się wręcz na medytację i odpoczynek, zanim się zaczną właściwe starcia.

[z/t]

[Uchiha Masako]

Ucieszona nieco, że pomimo nerwowej atmosfery pustynny przystojniak nie ma jej za złe wtrącenia się w dyskusję, a nawet - przynajmniej kurtuazyjnie - zgodził się spotkać później w przyjemniejszych okolicznościach, Masako ukłoniła się mu lekko z uśmiechem i zebrała w stronę trybun. Zanim to jednak nastąpiło, odezwała się czerwonowłosa dziewczyna, która - jeśli dobrze zrozumiała - pochodziła także z Kotei. Serce zabiło jej szybciej, że jej klan będzie godnie i licznie reprezentowany na turnieju - im ich więcej, tym większa szansa, że tytuł trafi się jakiemuś Uchiha, przysparzając chwały całemu rodowi.
- Powodzenia również, Sagisa-san! Będę ci kibicować! - oznajmiła entuzjastycznie, po czym wbiła się w tłum prowadzący na trybuny, wypatrując kogoś ciekawego. Wydawało jej się, że mignęła jej gdzieś niebieska skóra jakiegoś młodego chłopaka - może znał tego całego Yosuke, z którym przyjdzie jej walczyć i zdoła się czegoś więcej o nim dowiedzieć? Co prawda pewnie nie będzie miał ochoty zdradzać niczego rywalce krewniaka, ale przywitać się nie zaszkodzi.

[z/t]

[Shenzhen]

Potwierdziło się również to, że chłopak w czarnym płąszczy to faktycznie najbliższy przeciwnik młodego Sabaku. W takich przypadkach lepiej nie pozwalać sobie na zbytnie spouchwalanie się i na jakikolwiek bli,ższy kontakt, ponieważ może to się okazać zgubne w późniejszym czasie. Od teraz każdego trzeba traktować jak potencjalnego rywala i podchodzić do tego typu prób kontaktu z odpowiednią dozą asekuracji. Shenzhen nie chcąc jednak wykazać całkowitej ignorancji, na słowa chłopaka skinął lekko głową. Ten chyba zdał się wyczuć nastrój i najzwyczajniej w świecie zakończyl tą namiastkę konwersacji odchodząc od Shenzhena.
No cóż, szkoda czasu dalej tu tak, tkwić, trzeba przecież zacząć przygotowywać się do swojego pierwszego starcia.....

z/t

[Yasuo]

Czekałem aż w końcu zacznie się coś dziać. Czekanie było nużące samo w sobie, ale oczywiście nie dało się inaczej. Trzeba było dać czas innym osobom, by te zdążyły także się zapisać. Najgorszą walką byłaby taka walka, którą wygrałbym walkowerem, bo organizatorzy nie znaleźli kogoś kto by ze mną się zmierzył. Nie byłem jakimś zadufanym w sobie dupkiem, który myśli, że jest najsilniejszy na świecie. Być może był tutaj ktoś mocniejszy ode mnie. Może nawet mój pierwszy przeciwnik. Po prostu chciałem przetestować swoje umiejętności. A do tego rywal był niezbędny. Oczywiście, tanio skóry nie zamierzałem sprzedać. Chciałem wygrać za wszelką cenę i pokazać przybyszom, że na ziemi samurajów, to samuraj odniesie zwycięstwo. Czy te głupie marzenie się spełni? Bo tak, to było w gruncie rzeczy jedynie marzenie. Głupie marzenia jednak - na moje nieszczęście - nie miały tendencji do spełniania się. Ale może w tym wypadku będzie inaczej?
W końcu coś zaczęło się dziać. Staruszek, lider samurajów, osoba niezwykle dostojna... wkroczył(a?) na arenę. Patrzyłem na niego z pobożnym podziwem. Był to podobno wielki wojownik. Do tego osoba starsza, a starszych należało bezwzględnie (no może z paroma wyjątkami) szanować. Jego doświadczenie prawdopodobnie też było horrendalnie wysokie. Do tego ta charyzma, no i to, że był de facto moim przełożonym. Ledwie parę razy w życiu zdażyło mi się widzieć tego człowieka. Głównie podczas jakichś świąt państwowych. Teraz zapragnąłem z nim porozmawiać. Gadał o jakiejś nagrodzie, sławie... Nie było to dla mnie istotne. Jeśli ktoś wiedział jak rozwiązać moje problemy, to tylko on. Chciałem sobie wywalczyć w tym turnieju możliwość rozmowy z tą osobą. No to miałem już cel. Pozostało mi tylko poznać pierwszą przeszkodę na drodze do osiągnięcia tego celu. Pierwszego przeciwnika...
Niedługo potem poznałem już jego imię. No dobra... może nie poznałem, bo w sumie nie kojarzyłem nikogo takiego. W sumie nie kojarzyłem żadnych nazwisk. "Poznałem" to było zdecydowanie zbyt dużo powiedziane. Po prostu dowiedziałem się z kim mam się zmierzyć. Pozostało mi tylko już czekać (a trochę się naczekałem) na informację gdzie i kiedy mam się udać. Gdy taką informację otrzymałem, od razu udałem się na arenę.

z/t: http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... 84#p134584

[Kyoushi]

• Podróż była wymagająca. Pierw walka z butami i przejściem przez odległe tereny, podczas których czerwonooki nudził się niesamowicie. Co chwile musiał zmieniać pozycję miecza. Jak nie z pasa to na ramię jedno, później drugie, nie mógł się przestawić. Co chwile narzekał i marudził, kompani mogli nie chcieć go nawet dłużej słuchać i w sumie sam by się im nie zdziwił. Nie był najciekawszym podróżnikiem, miał wszystko gdzieś i dążył do siły i zjednoczenia wolnych ludów pustyni. To znaczy wcale tak nie było, ale jednak może wziąłby na swoje barki jakiś ambitniejszy cel niż chlanie i wojowanie. Jako syn kowala powinien wykazać się większą ambicją, jednocześnie póki co był w tym temacie trochę nie na czasie.
  Z ciekawości jeszcze przed wyruszeniem z Shigashi zapytał Yamiego co miał na myśli mówiąc coś na temat prezentu:
  - Prezent?! Jak to się plany zmieniły?! Pewnie zapomniałeś jak zwykle. Eh. Przypadkiem nie mijamy Teiz w naszej drodze? No, ale jak już płyniesz z nami to chodźże na ten turniej! Zobaczysz jak obijam wszystkim pyski, co? - napalony turniejem nie mógł się powstrzymać od głupich komentarzy, przy okazji prezentując w miejscu swoje umiejętności bokserskie, wyprowadzając ze dwa, może trzy proste ciosy w walce z cieniem. Naprawdę chyba tracił nad sobą powoli panowanie i stawał się co raz bardziej rozluźniony. Czyżby poznał ludzi z którymi chciałby dzielić się swoimi tępymi myślami i tą swobodą ducha, którą posiadał? Dopóki nie dobywał miecza wydawał się naprawdę swojskim chłopem, jednocześnie podczas walki zapominał kto przyjaciel, a kto wróg.
  Dosiadając łódź, rozłożył się na niej jak pan, wykładając nogi i krzycząc do jednego z kapitanów czy innych majtków "DO ABORDAŻU, NA YINZIN!" - zawsze chciał to krzyknąć, powiedzieć czy cokolwiek innego. Gdzieś to zasłyszał i tak mu po prostu wpadło w pamięć. Idealny czas i idealne miejsce. Poprawiając czarny płaszcz oraz nową zabawkę, miecze wróciły na swoje miejsce, a po długiej drzemce podczas podróży łodzią pozostało jedno - obudzić się już w porcie Yinzin. Gdy tylko jego stopa dotknęła podłoża tego kraju, wykrzyknął:
  - JESTEM! - unosząc wymownie obydwie kończyny górne ku niebu - Dawać mnie ten turniej, bo już się gotuje! Zaraz mnie coś potelepie! - mówił donośnie, z wielkim uśmiechem na ustach przesuwał się ku bramie, obserwując wszelakie budownictwo, chcąc jak najszybciej odnaleźć miejsce destynacji tego przedsięwzięcia. Jego marzenie miało zostać za chwile spełnione, a on sam narobić rabanu (popularnie rabarbaru) także i w tej pięknej miejscowości. Czy Yzinzin jest gotowe na niezwykle aktywnego w tym czasie Jinchuuriki? Tryskał on energią na lewo i prawo, przepychając się niemal i pakując pod samą bramę. Będąc na miejscu niestety doświadczył niezwykłego rozczarowania. Ktoś powiedział, że turniej już trwa i koniec z zapisami...
  - JAK TO KURWA NIE WYSTĄPIĘ!? - wykrzyczał na pełnej parze, nie patyczkował się nic, tylko wbiegł do środka, kierując się na trybuny areny, które były ponoć zapełnione. Nic go to nie interesowało, kompletnie. Ci ludzie byli dla niego jak powietrze. Wbiegł tam, potrącając nawet kobiety i dzieci. Niech płaczą. Niech płaczą za tym, że nie zobaczą widowiska, które miał tu stworzyć Kjosz. Miał zawirować jak jego Mugen. Katana, która rozpruwała najstraszniejszych wrogów i potwory. Teraz to była przesada. - WPUŚĆCIE MNIE!! - wykrzykiwał, będąc już naprawdę blisko trybu.

z/t trybuny z moimi ziomami