Plac przed siedzibą władzy

[Harisham]

- To co mówi Tamaki ma sens. Tak honorowi i pobożni ludzie jak samurajowie z pewnością nie dopuściliby to takiej hańby, jaką byłaby śmierć uczestnika turnieju. Potężni wojownicy i jeszcze silniejsi medycy z pewnością będą czuwać, aby nikogo w trakcie walki nie poniosło zbyt mocno oraz jeśli już to się stanie, to aby jak najsprawniej zaleczyć wszystkie pwostałe w wyniku walki rany. Gdyby podwładny któregokolwiek z Shirei-kanów zginął na turnieju, apolityczność samurajów zostałaby podważona. Przełożony zmarłego mógłby uznać tę śmierć za atak na cały klan i wojna gotowa. Z tego natomiast co rozumiem, samurajowie organizują ten turniej, aby pokazać, że nie trzeba wywoływać wojen, aby honorowo doceniać męstwo i siłę wojowników. Walka jeden na jednego wydaje się najlepiej odzwierciedlać te cnoty. Jakkolwiek podobno dla Ichirou nawet trzech sprawnych wojowników nie stanowi problemu.

[Yosuke]

Może próbowali go nieco uspokoić. Może po prostu byli z nim szczerzy. Yosuke jednak z pewnością z każdą chwilą coraz bardziej się stresował. Zaczął się nerwowo rozglądać i tupać wielokrotnie stopą.

-Cholera, wygląda na to, że czeka nas prawdziwie trudny test. Chyba nie powinienem tak szybko się dopisywać- Podzielił się swoimi zmartwieniami. Może jeszcze nie jest za późno, żeby się wypisać? Przecież kiedy trafi na jakiegoś większego przeciwnika to po prostu upokorzy on Hoshigakiego. Zamiast wrócić w chwale z Yinzin, Yosuke wróci upokorzony, czym zhańbi dobre imię swojego rodu. W Cesarstwie będą go wytykać palcami, a on będzie musiał ukrywać się. Hachiman z całą pewnością próbował go zatrzymać w domu.

-A o co chodzi z tą apolitycznością? Średnio kojarzę obecną sytuację- Postanowił nieco zmienić temat. Starsi od niego mogą nie mieć ochoty niańczyć spanikowanego dzieciaka. Z całą pewnością znają się dużo bardziej na obecnej sytuacji geopolitycznej na świecie.

[Sagisa]

Gdy tylko Ryujin zauważył matkę, szybko wskazał miejsce jej pobytu, samemu wołając i machając w jej stronę. Kobieta jednak była w znacznej odległości od chłopca i jego tymczasowej niańki, a gęsty tłum nie ułatwiał sprawy. Widząc, że swoim działaniem nic nie wskóra, zrezygnował z prób zwrócenia uwagi i po prostu trzymał się mocniej, żeby przypadkiem nie spaść, gdy blady mężczyzna przepychał się wśród ludzi.

Saga w tym czasie wpadła na Seinaru. Czy to dobrze czy źle, pozostaje tajemnicą, ważniejsze, że Kei był tu chwilowo jedyną znajomą twarzą, więc postanowiła zwrócić się do niego o pomoc. Sęk w tym, że samuraj z Teiz najwyraźniej jej nie pamiętał, bo odesłał ją do strażników, zwracając się do niej per "pani". Jego towarzyszowi chyba też nie podobało się przerwanie rozmowy, w dodatku wspominając coś o jakimś kanibalistycznym klanie znad pustyni, który ponoć zjada dzieci.
Płomiennowłosa spojrzała na niego jak na wariata. Kanibalizm kanibalizmem, ale zjadanie małych dzieci? To ewidentnie był jakiś tekst na odczepkę, byle sobie poszła i nie zawracała głowy. Zero chęci pomocy w potrzebie. Już miała mu powiedzieć, że takimi bajkami to może dzieciarnię straszyć, kiedy nagle...
- Oka-chan!
Słysząc głos syna, obróciła się gwałtownie na pięcie akurat w momencie, gdy ubrany na biało mężczyzna postawił chłopca tuż przed nią. Maluch momentalnie skrócił dzielący ich dystans do minimum, obejmując ją swoimi ramionami. Nieznajomy skłonił się, dodając coś o tym, że mały się uderzył, nim jednak zdążyła podziękować za przyprowadzenie go do niej, blondyn naskoczył na niego, dorzucając jeszcze groźbę. Chwila... czy on nazwał Ryujina małym ryżojadem?
- Hej, przystopuj, należą mu się chociaż podziękowania - wtrąciła twardym tonem, patrząc to na jednego, to na drugiego. Ewidentnie był między nimi jakiś zatarg, normalnie bowiem ludzie nie okazują względem siebie tak otwartej niechęci, czy wręcz wrogości. - Zresztą to nie jest odpowiednie miejsce do rozwiązywania waszych konfliktów.
Miała ochotę wygarnąć blondynowi tę ignorancję i brak poszanowania osób postronnych. Już nawet zrobiła krok do przodu, stając niejako pomiędzy nim a białowłosym z ręką opartą na rękojeści wakizashi. Bo przecież groził on przelewem krwi kogoś, kogo jeszcze chwilę temu nazwał porywającym dzieci kanibalem, a kto w rzeczywistości okazał się bardziej przyjazny i przede wszystkim kulturalny. Znajomy Seinaru zachowywał się jak jakaś napuszona księżniczka, w dodatku za nic sobie miał obecność małego dziecka tuż obok. Nawet na nią patrzył z góry. Nim jednak zdążyła znów otworzyć usta, by przekazać paniczykowi, co myśli na temat jego zachowania, pasterz z Teiz zdawał się przypomnieć sobie jej osobę. Chociaż nie spodziewała się tego, co padło z jego ust.
- Żona... co? Hayami nie jest... - zaczęła pospiesznie, urwała jednak, uznając, że jej relacja z Akodo to w tej chwili najmniejsze z nieporozumień. - Nie widziałam go od dawna, ale mieliśmy się tu spotkać. Nie wiem, czy będzie brał udział. Ja się nad tym zastanawiałam, ale skoro Yami nie dotarł to nie będę miała z kim zostawić Ryujina na czas pojedynków, więc...
Przeniosła dość chłodne spojrzenie na Ichirou, zaraz potem jej stalowe oczy powędrowały na białowłosego, łagodniejąc zrazu. Stanęła przodem do niego i skłoniła się w podzięce.
- Dziękuję za opiekę i przyprowadzenie tu mojego syna - zwróciła się do niego łagodnie. - Przepraszam także za zachowanie towarzysza mojego znajomego. Moja obecność chyba równie bardzo mu doskwiera, co pańska.
Wyprostowała się i zerknęła przez ramię na złotookiego. Nie podobał jej się i nie omieszkała mu tego okazać. Był po prostu nieprzyjemny w obyciu.

Ryujin przyglądał się całemu zajściu w ciszy, stojąc spokojnie przy znajomym mamy, który chwilę wcześniej przyciągnął go bliżej siebie. Nie bardzo rozumiał, o co chodzi dorosłym, ale chyba nie o niego. Wydawał się trochę zagubony i przestraszony. Zwłaszcza pana blondyna się przestraszył, bo przecież pan trupia twarz pomógł mu znaleźć mamę, prawda? Ona chyba też pałała większą sympatią do mężczyzny w bieli, aniżeli tego drugiego. Zastanawiał się tylko nad jeszcze jedną rzeczą. Dlaczego został nazwany synem przyjaciela mamy, a ona sama jego żoną? Oto jest pytanie~~

Osoby w wątku: Yoshimitsu, Ichirou, Seinaru

[Natsume Yuki]

Ech. Wygląda na to, że trochę racji było w komentarzu pewnego bezimiennego samuraja: "jeśli chcesz kłopotów w mieście, wystarczy że wpuścisz do niego shinobi". Jednostajna i zbalansowana kultura wojowników z Yinzin pozwalała im być jednolitymi i równymi w obliczu swoich pobratymców. A pośród ninja z całego światu, jakikolwiek balans zanikał, ustępując miejsca zupełnemu chaosowi. Każdy prowadził się inną kulturą, innymi zachowaniami, inną logiką. I w efekcie od razu zaczynało się pomiędzy nimi gotować. Niektórzy tutaj zachowywali się w sposób dość stonowany, przeżywając z dużą ekscytacją to że za niedługo będą mogli stanąć w szranki z innymi wojownikami - co ciekawe, wyglądało na to że dwójka z nich pochodziła z terenów Cesarstwa: nietypowy wygląd Hoshigakich i Hoozukich można było rozpoznać z daleka, zwłaszcza kiedy miało się z nimi do czynienia wcześniej. Inni zaś... cóż, od razu szukali kłopotów i przepychanek.
I dlaczego go zupełnie nie dziwiło, że w centrum tej drugiej, bardziej problematycznej grupy, znajdował się Ichirou?
Mężczyzna z Samotnych Wydm chyba nie potrafił nawet na sekundę powstrzymać się od stania w centrum i prowokowania wszystkich wokół tylko dlatego, że mu nie przypasowali. Znaczy, doskonale wiedział o co tu teraz chodziło - on również rozpoznał symbol Kaguya na czole rozmawiającego z nim białowłosego, lecz i tak... czy Ichirou naprawdę był aż tak zamknięty w przeszłości, że nie potrafił dać sobie na wstrzymanie nawet prawie dziesięć lat po wydarzeniach z Sachu no Senjo? To było tak smutne, że prawie zabawne.
Natsume spokojnie się obrócił i zaczął odsuwać się od tłumu, starając się wyjść na wolną przestrzeń i móc spokojnie przyglądać się sytuacji z daleka.
Nie mógł się jednak powstrzymać od satysfakcji skomentowania, kiedy znajdował się niedaleko Ichirou i tylko ten mógł to usłyszeć:
-Nigdy się nie zmieniasz, co, Ichirou?
Następnie, ignorując wszystko, wyszedł poza tłum i stanął gdzieś pomiędzy budynkami, oczekując rozpoczęcia turnieju. Był ciekaw, jak się prezentuje nowe pokolenie shinobi, jeśli chodzi o pojedynki.

[Uchiha Masako]

Po dokonaniu koniecznych, porannych ablucji i spożyciu pożywnego śniadania, Masako wyszła z Ryokanu, w którym się zatrzymała i ruszyła uliczkami w stronę placu przed siedzibą władzy w Yinzin. W drodze widziała już wielu innych shinobi, ale najwięcej z nich pojawiło się tego dnia na placu, gdzie miał zostać ogłoszony początek turnieju. Dziewczyna rozglądała się z ciekawością dookoła, chłonąc atmosferę podobną nieco do tej w trakcie misji w Midori... a jednak lżejszą, nie przesiąkniętą tak bardzo atmosferą tajemnicy i zagrożenia. Podobała jej się ta odmiana - była bardzo ciekawa, jak jej umiejętności sprawdzą się przeciwko tak różnorodnym stylom walki i czy w ogóle uda jej się przejść poza pierwszą rundę, czy też będzie musiała się szybko pożegnać z marzeniami o chwale. Na szczęście zapisała się już wcześniej, więc teraz czekała tylko na ogłoszenie, z kim przyjdzie jej walczyć.

Nagle w tłumie dostrzegła dwie znajome twarze - toż to sam Seinaru oraz Demon Pustyni! Natychmiast przypomniała sobie, jak walczyli razem w Midori... no, mniej więcej razem, bo to głównie oni walczyli - ona próbowała głównie nie stracić przytomności. Poczuła ukłucie wstydu, ale z drugiej strony - miała ochotę z nimi porozmawiać. Była ciekawa, co robili w czasie, gdy ona odpoczywała i trenowała. Na pewno daleko jej dalej było do ich poziomu i w sumie nie wiadomo, czy ją kojarzą, no ale... trzeba ryzykować. Męskich serc nie podbija się będąc przestraszoną kwoką. Damskich w sumie też nie. Ciekawe, czy była tutaj także ta białowłosa Koseki z nieco przerażającym mężem? Tak czy inaczej zbliżyła się do sław, pozdrawiając ich podniesioną ręką. Dopiero wtedy zauważyła, że już z kimś rozmawiają, więc stanęła nieco z boku i kiedy była okazja, wtrąciła się.
- Ekhm... Ichirou-san, Seinaru-san! Też przybyliście na turniej? Nie wiem czy mnie pamiętacie, byliśmy razem w Midori. Na początku wojny. - przywitała się uprzejmie, trochę na krańcu języka mając zwrócenie się do obu per "sama". Ostatecznie jednak zmieniła formę, mając nadzieję, że nie urazi ich takim spoufalaniem się. No i że gdzieś tam zapamiętali ledwo żywą Uchihę, która dochodziła do siebie przez dwa dni po tamtych wydarzeniach.

[Vulpie]

[/center] Dyscyplina
Wydarzenie fabularne Oczekiwanie coraz bardziej się przedłużało. Najwidoczniej samurajowie bardzo dbali o odpowiednie decorum podczas swoich wydarzeń, bo widać było że chcieli osiągnąć jak najlepszy efekt. Niektórzy z przydzielonych do zajęć przygotowania turnieju mężczyźni przyjmowali coraz to kolejne zgłoszenia do udziału, by ostatecznie wycofać się poza zasięg wzroku wszystkich obecnych - i tam kontynuować przygotowania. W tłumie widać było bardzo duże ożywienie: do zwykle spokojnego Yinzin, krainy stonowanych i twardych wojowników, nagle trafiła olbrzymia ilość gawiedzi z całego świata, po to by móc obejrzeć nadchodzące walki - i wziąć udział w wielkim wydarzeniu, jakim był początek wielkiego turnieju.
W końcu, po jakimś czasie, który dla niektórych wydawał się być wiecznością, na podeście przy siedzibie lidera zaczęło się jakieś poruszenie: postawiono przygotowane uprzednio, specjalne rusztowanie, składające się ze splatających się w drabinkę turniejową szesnastu słupów. Następnie zaś, na przygotowane uprzednio podwyższenie, powoli wyszedł jedyny i niepowtarzalny lider Samurajów: Sasaki Musashi. Pełen dumy i dostojeństwa przywódca, mogący się poszczycić tym że jako wojownik od urodzenia dzierżył na tyle dużą siłę, by dożyć wieku siedemdziesięciu dwóch lat, powoli podszedł przed publiczność i uniósł ręce, aby uciszyć rozmowy.
-Witajcie. Pragnę powitać wszystkich, którzy przybyli z całego świata by obejrzeć nową odsłonę wielkiego turnieju, i podziękować wam za tak liczny zjazd na to wydarzenie. Cieszymy się, że mogliśmy zostać nowymi gospodarzami tak podniosłego zdarzenia jak międzyprowincjonalny turniej - i mamy nadzieję, że opuścicie Watarimono zadowoleni i ukontentowani tym, co ujrzycie. Pragnę również podziękować tak licznym chętnym do udziału w turnieju: dzisiaj będziecie mogli pokazać, na co was stać - i jak silni możecie być. Zwycięzcy mogą liczyć na nagrodę i sławę pomiędzy narodami: dowód, jaką siłę osiągnęliście.
Wtedy też Musashi odwrócił się i kiwnął głową. Na jego znak na scenę wkroczyło szesnastu mężczyzn, z czego każdy dzierżył duży, zwinięty materiał, działający na podobnej zasadzie co zwój. Na jego znak każdy z nich przypiął po jednym zwoju do każdego ze słupów.
A więc zwoje zawierały imiona uczestników. A konstrukcja rzeczywiście była drabinką turniejową.
Nastąpiła chwila milczenia, którą przebił dopiero donośny głos starego samuraja:
-Niech rozpocznie się turniej!
W tym momencie wszystkie zwoje zostały rozwinięte. Ujawniając oficjalną rozpiskę turnieju.

Większy rozmiar -Pojedynki zaczną się już niedługo. Niech zwycięży najlepszy!

[Kamiyo Ori]

Jak to jest z przestrzenią, że jak występuje jeden głos, to jakby się głęboko wsłuchać i skoncentrować można wyciągnąć jakąś treść nawet z najcichszych źródeł? Teraz jednak otaczały go setki, jak nie tysiące takich głosów i chłopak słyszał tylko szum tłumu.
Ktoś mu nadepnął na stopę. Ktoś inny go popchnął. Wysoki mężczyzna z bladą skóra odszedł. Mężczyzna w masce stracił nim całkowite zainteresowanie i choć dla biznesu nie oznaczało to niczego dobrego, to Kamiyo miał powody do zadowolenia. W końcu mógł dalej ciągnąć tą farsę jaką było siłowe usiłowanie nawiązywania kontaktów towarzyskich. Już zwykłe tłumy dzielnicy portowej w godzinach szczytu były dla niego trudnym środowiskiem, aby nie czmychnąć w jakąś odludną dzicz i zostać samemu z własnymi myślami.
Skłonił się jednak lekko mężczyźnie w masce, jakby ten jednak z jakiegoś powodu dalej zauważał jego obecność i udał się w zupełnie inną część placu. Gdzieś, gdzie było dużo spokojniej i mógł wreszcie się zastanowić nad właściwym produktem dla lokalnej społeczności. Niestety najwyraźniej ten plac nie był ani dla lokalnych, ani dla społeczności, bo grupa indywidualności zgromadzona tylko w tym miejscu przekraczała jego zdolności poznawcze.
Przez jakiś czas kręcił się w kółko prowadzony ruchliwym tłumem, który nic sobie nie robił z przestrzeni zajmowanej przez niskiego chłopca i naruszał jego sferę osobistą, przynajmniej na tyle, aby zepchnąć go z obranego kursu. Nie wspominając o podeptanych nogach. W końcu udało mu się znaleźć gdzieś z brzegu, z daleka od tych wszystkich dziwaczności i oryginalności.

z/t

[Ichirou]

Wyglądało na to, że Seinaru wcale nie był jakimś dobrym znajomym natrętnej baby o czerwonych włosach, bo w ogóle jej nie skojarzył. Ichirou powymieniał się więc z kompanem wymownymi minami, które jednoznacznie wskazywały, że nie do końca wiedzą o co chodzi i stojąca obok nich dziewczyna ma chyba coś nierówno pod sufitem. No nic, pogadała sobie, Ichirou wyraził swoją dezaprobatę, no i jeszcze pojawił się ten cholerny kościany, który samą swoją obecnością drażnił władcę piasku.
- Na szczęście nie – odparł krótko z grymasem niezadowolenia na pytanie samuraja, nie odrywając przy tym spojrzenia spode łba skierowanego na reprezentanta szczepu (bo przecież nie rodu) Kaguya.
Jego uwaga została jednak szybko przyciągnięta przez czerwonowłosą, która okazała się bardzo bezczelnym babskiem, nie zdającym sobie sprawy, do kogo śmie odzywać się w sposób odarty z szacunku. Szacunek, w jego nieskromnym mniemaniu, mu się rzecz jasna należał, dlatego natychmiast oburzył się treścią i formą kwestii wypowiedzianych przez nieodpowiedzialną madkę.
- Daruj sobie, bo nie będę słuchał porad kogoś, kto nie potrafi upilnować swojego dzieciaka. I nie do mnie z takim tonem - odpowiedział nie mniej dosadnie niż ona do niego. No wkurzało go, że jakaś nierozgarnięta dziewucha chciała go pouczać, co mu wypada robić, a czego nie. Przecież przyszedł tu w dobrym nastroju i z pokojowym nastawianiem. Chciał porozmawiać z towarzyszem, nie użerać się z jakimś babskiem i jej problemami. I to ten kościany gnojek z premedytacją podpełzł do niego, krzywo się na niego spojrzał, z całą pewnością będąc świadomym, jakie to skutki przyniesie. To ta dwójka nieznajomych była bezczelna wobec jego osoby, a on miał to przemilczeć, a może nawet jeszcze przepraszać za swoje zachowanie? No właśnie, przepraszać. Saga, bo tak ją zdążył przedstawić Seinaru, miała chyba zbyt duże wyobrażenia i wpadła na genialny pomysł pełnienia roli jakiejś mediatorki, której nikt tutaj nie potrzebował. Uważnemu spojrzeniu bursztynowych oczu nie umknął fakt, że dziewczyna oparła dłoń na rękojeści swojej broni. Tego robiło się już za wiele.
- Nie no, paniusiu, chyba się troszeczkę zagalopowałaś i nie wiesz, z kim rozmawiasz. Może lepiej przypilnuj młodego, bo się znowu zawieruszy i będziesz obarczać swoimi problemami obcych ludzi - odburknął, mrużąc brwi, po czym splótł ręce na klatce piersiowej.
W międzyczasie ktoś przeszedł za jego plecami i rzucił mu krótki komentarz, który nawiązywał do aktualnie napiętej sytuacji w grupce. Obejrzał się za osobnikiem, ale nie rozpoznał go po wyglądzie. Był zamaskowany, dziwnie ubrany i uzbrojony w jakieś wielkie mieczysko. Znał się z nim? Być może, nie był w sumie pewien.
Chyba nie dane było mu zaznać spokoju, bo moment później odezwała się w jego stronę kolejna osoba - Masako. Tak, tak, kojarzył ją mimo wszystko, choć nie była pierwszoplanową postacią wydarzeń w Midori. W sumie to nic do niej takiego nie miał, tyle że w tym momencie nie był za bardzo w sosie, bo dalej miał pod nosem cholernego Kaguyę.
- A, pamiętam. Wpadłem obejrzeć - odpowiedział, bo oczywiście nie był gburem, ale dość krótko, ponieważ trudno było toczyć równolegle dwie rozmowy, w tym jedną dość zażartą.

• Dotyczy: Seinaru, Sagisa, Yoshimitsu, Masako

[Uchiha Masako]

Wyglądało na to, że dookoła księcia Pustyni już zebrał się spory tłumek, czego w sumie można było się spodziewać. Do tego mniej lub bardziej subtelne przesłanki wskazywały na to, że prowadzona jest tutaj nie jedna, ale chyba trzy dyskusje z czego niektóre dość intensywne. Nie kojarzyła czerwonowłosej kobiety z synem, która dość wrogo wpatrywała się w przystojniaka, choć już z samurajem chyba miała całkiem dobrą relację? Tym bardziej nie znała zamaskowanego osobnika, który wyrósł tuż obok i także chciał się przywitać, przy czym on już chyba dłużej znał Ichirou. Wszystko wskazywało na to, że przybyła zatem w nieco nieodpowiednim momencie.
- Ja będę brać udział, mam nadzieję tym razem nieco bardziej się wykazać. Trochę trenowałam, więc liczę na wygranie przynajmniej jednego starcia. - odparła krótko, nieco speszona.- Jeśli to nie problem, to z chęcią później bym dowiedziała się, co też robiliście od początku wojny, jeżeli to oczywiście nie tajemnica. Może wieczorem znajdę was w którymś Ryokanów? Ja zatrzymałam się w Shiro Usagi. No... a teraz w sumie nie przeszkadzam, widzę że wpadłam w środek rozmowy. Wybaczcie państwo. - skłoniła się uprzejmie, po czym ruszyła gdzieś na bok, rozglądając się ciekawie po kimś z rodu Hoshigaki. Wyglądało na to, że miał to być jej pierwszy oponent. Ciekawe, ilu Rekinów przybyło na turniej.

[Tamaki Hyūga]

- Spokojnie, będzie dobrze. Sędziowie nie pozwolą żeby stała ci się większa krzywda Yosuke-kun... Sama się niezbyt orientuję w sytuacji politycznej na świecie ponieważ byłam zajęta bardziej lokalnymi sprawami jak byłam w Shigashi a później byłam już w podróży do Yinzin, ale o ile kojarzę to wybuchła wojna pomiędzy jakimiś klanami z Prastarego Lasu... - nim zdążyłam jednak powiedzieć cokolwiek więcej to zauważyłam poruszenie na podwyższeniu. Grupa ludzi zajęła się budowaniem misternej konstrukcji, która po chwili zaczęła wyglądać jak drabinka turniejowa a zaraz później wyszedł do przodu nie kto inny jak lider Samurajów, Sasaki Musashi. Nie spodziewałam się że w tak krótkim czasie zobaczę na własne oczy tyle osób o światowej sławie, jednak to nie to było w centrum uwagi. Słuchałam uważnie słów mężczyzny i czekałam w napięciu na rozwinięcie zwojów które zostały rozwieszone na konstrukcji. Kiedy tylko te zostały uroczyście rozwinięte co świadczyło o oficjalnym rozpoczęciu turnieju zaczęłam szukać swojego imienia. Dość szybko je znalazłam a moim przeciwnikiem był niejaki Yoshimitsu. Nic mi zbytnio nie mówiło to imię jednak byłam szczęśliwa, ponieważ nie natrafiłam ani na Yosuke ani na Harishama.
- Co za szczęście, nie trafiliśmy na siebie nawzajem, więc mamy szanse spotkać się dopiero w późniejszych rundach, prawda? - rzuciłam optymistycznym tonem w stronę moich nowych kompanów.

[Yoshimitsu]

Chłopak mógł być z siebie zadowolonym. Zachował się godnie i pomógł zagubionemu dziecku znaleźć matkę. Niestety przy okazji natrafił na członka szczepu Sabaku, którego to nienawidził ale jako człowiek patrzący nieco dalej niż czubek własnego nosa potrafił w takim miejscu zachować zimną krew. Ichiro zaczął swoje groźby, które skierował właśnie do niego. Pazur nie za bardzo wiedział kogo chce tym przestraszyć. Może właśnie Pazura, może tego syna czerwonowłosej, a może! To chyba na pewno, bał się i musiał samego siebie tym uspokoić. -Nie pajacuj. Groźby nie pasują komuś o Twoim statusie. Wzruszył ramionami na jego kretyńską zaczepkę. -Tutaj sobie daruje bo obaj jakby nie patrzeć reprezentujemy pustynię. Zakończył i dodał wrogie spojrzenie.
Kaguya był nawet zadowolony z tego, że czerwonowłosa stanęła w jego obronie ale nie było to potrzebne. Kiedy jej dłoń powędrowała na rękojeść miecza ten spokojnie złapał ją za nadgarstek i nieco wycofał. -Nie czas i nie miejsce, spokojnie. Spróbował uspokoić ale... Ale w głębi ducha najchętniej sam rzuciłby się do gardła mordercy kobiet i dzieci. Nie mógł tego zrobić, nie byli na pustyni, a teraz byli cholernymi reprezentantami. Szybko obrócił się od gniewnego spojrzenia członka szczepu i zaczął rozmawiać z matką dziecka. -Nie musisz mi dziękować, a przepraszać nie powinnaś.
Yoshimitsu usłyszał przemowę lidera samurajów. Jego oczy zapłonęły kiedy zobaczył tego człowieka. Człowiek dumny i honorowy. Chłopak kiedyś chciał być podobny do Niego. Przywitał wszystkich uczestników, a zwoje z imionami walczących rozwinęły się szybko. Shins walczy z gościem co nazywa się Shenzhen, imię jakby pustynne czyli walka silnych ludzi. Ta dziwka Youmu też tu jest i też walczy, z zaciekawieniem będzie oglądać co ta mała szkaradna istota zaprezentuje. Sam Yoshi trafił na Hyuuge imieniem Tamaki. Próbował sobie przypomnieć czy coś wie o tym klanie ale za nic w świecie nie pamiętał tego co mówił mu Dohito. Cóż trzeba będzie atakować do znudzenia.
Kiedy tylko rozpiska zawisła to do gry wrócił Ichiro ze swoimi przemyśleniami siedmiolatka i zachował się jak obrażona nastolatka. "Daruj sobie, bo nie będę słuchał porad kogoś, kto nie potrafi upilnować swojego dzieciaka. I nie do mnie z takim tonem." Słowa, które nieco rozbawiły białowłosego. -Jestem Yoshimitsu. Mam nadzieje, że z małym już wszystko w porządku. Kolejny ukłon w stronę Sagisy i chłopak zaczął się wycofywać z grona, które nie przystoi komuś takiemu jak on. Oddalił się na niedużą odległość i zwrócił się ostatni raz do Asahiego. -Tylko nie atakuj teraz jak jestem odwrócony do Ciebie plecami tak jak Sabaku mają w zwyczaju. I zniknął w tłumie. Próbując odnaleźć Shinsa.
Kaguya chwile spacerował po placu, który zaczął pustoszeć z uczestników i zostawała sama gawiedź. Po kilkunastu minutach udało mu się odnaleźć przyjaciela. -Ojej, jakich pajaców tu przywiało. Nawet Ichirou Asahi tutaj jest. Myślałem, że wygląda nieco poważniej. Trochę żartobliwie ale jednak od kogoś o takiej sławie można oczekiwać czegoś więcej niż dziewczęcej urody.

[Seinaru]

W jednej chwili zrobiło się bardzo nerwowo. Dopóki byli tylko we dwóch, atmosfera była całkiem przyjemna, ale gdy dołączył nieznajomy (jak się okazało - Yoshimitsu) i Saga, wszyscy dali się wszystkim sprowokować. Kei przewrócił oczami, gdy agresja rodziła kolejną agresję i po części był zadowolony z tego, że został w tej wymianie zdań pominięty, a po części zawiedziony, że potoczyło się to wszystko właśnie w taki sposób. Seinaru nie miał pojęcia o osobistej niechęci Asahiego do tego konkretnego klanu, a tym bardziej nie znał jej genezy, jednak doskonale wiedział jak to jest być sławnym. Oprócz fanów i miłych sytuacji, zdarzają się również i takie, że podchodzi do ciebie jakiś losowy gość, z którym nie masz dużej ochoty się zaprzyjaźnić no i... próbuje czegoś. Czasem prowokują, bo osiągnięcia sprzed kilku miesięcy czy lat z czasem powszednieją i trzeba przypominać innym i sobie, że wciąż jest się top of the top.
Oczywiście samuraj nie miał wątpliwości, że gdyby chciał, Ichirou zmiótłby zarówno Sagę jak i Yoshimitsu w dowolnym momencie. Problemem było to, że żadna ze stron nie chciała odpuścić i za chwilę mogło się tutaj zadziać coś naprawdę nieprzyjemnego. A gdyby Kei został złapany w dwuznacznej sytuacji przy czyichś zwłokach... cóż, jego awans mógłby zostać odłożony w czasie. Na szczęście po krótkiej pyskówce Yoshimitsu odpuścił, a Kei uważnie przyglądał się, czy za białowłosym nie podąża żaden piasek, aby na odchodne dać mu jeszcze klapsa. Seinaru wiedział, że będzie chciał usłyszeć więcej na ten temat, lecz nie w tym momencie. Tym bardziej, że wokół Diaboła Świtu zaczęły pojawiać się nowe zaczepki i gdyby chciał odwracać się w każdym kierunku, gdzie ktoś wypowiedział jego imię to nadwyrężyłby sobie cały odcinek szyjny. Seinaru też zauważył niewysokiego zamaskowanego szermierza i dziewczynę, która była razem z nimi w Midori. Obok wciąż jeszcze stała poirytowana Sagisa ze swoim dzieckiem i Keiowi zaczęło się robić tutaj po prostu bardzo, bardzo duszno.
Wszystko to zostało na chwilę przerwane przez tutejszego Lidera. Seinaru nie miał jeszcze okazji rozmawiać z Sasakim Musashim, który wyglądał na całkiem poczciwego staruszka. Kei był dość zaskoczony widokiem kogoś w takim wieku, bo jako lidera całej samurajskiej kasty widział barczystego, surowego wodza, który wciąż jest wojownikiem, a nie tylko strategiem. A może ten przywódca już nic nie znaczy i jest tylko godnym reprezentantem na imprezach takich jak ta?
Ogłoszono pary pierwszego etapu i Kei przeleciał oczami wszystkie wywieszone nazwiska. Większość oczywiście nic mu nie mówiła, oprócz Sagisy i... Yoshimitsu?
- To ten nasz Yoshimitsu sprzed chwili? - Zapytał Ichirou, który jeśli naprawdę orientował się w pochodzeniu Siwka, na pewno będzie umiał dopasować nazwisko.
- Wygląda na to, że dopiero zaczyna. To by wyjaśniało młodzieńczy bunt. - Dodał po chwili i przeniósł w końcu wzrok na Sagisę, żeby usłyszeli go oboje, prawdopodobnie wciąż poirytowani swoją obecnością.
- O i ty też... uważaj na siebie. Jak chcesz to mogę uprzedzić sędziów, żeby nie ryzykowali w twoich walkach. - Zwrócił się do niej, aby ostrzec ją i życzyć powodzenia, a następnie już do Ichirou.
- A my to chyba już się oddalimy zająć miejsce na trybunach, co? - Powiedział z wyraźnym akcentem na propozycję zmiany miejsc, bo było tu i zbyt tłoczno i zbyt nerwowo. Kei zdecydowanie nie chciał mieć tutaj żadnych rozruchów w które zamieszana byłaby jego osoba, ale żeby powiedzieć Ichirou że jest na cenzurowanym, musieli mieć chociaż chwilę spokojnej rozmowy.

zt z ichirem jeśli nic się nie wydarzy

[Harisham]

W pierwszej rundzie nie natrafiłem więc ani na Rekinka, ani na Białooką. Cóż, to oznacza tylko jedno. Nie mam zielonego pojęcia z kim będę walczył i jaki poziom reprezentuje mój przeciwnik. Patrząc jednak na tę drabinkę odczuwam spokój. Wszyscy baliśmy się, że Ichirou lub Seinaru wezmą udział w turnieju, a to oznaczałoby, że zostanie on przez nich zdominowany. Najwyraźniej przyszli tutaj jednak tylko popatrzeć i nie będą brali czynnego udziału. Oznacza to, że wszyscy inni mają jakiekolwiek szanse na wygraną.
- Nie denerwuj się tak Rekinku. Widziałem cię w akcji, nie jesteś słaby. Hachiman nie błogosławiłby ci tak mocno swoją łaską, gdybyś był słaby i tchórzliwy. Nie odwracaj się więc teraz od niego trzęsąc kolanami. Wygląda na to, że twoja przeciwniczka jest z klanu Uchiha. Z tego co słyszałem Uchihowie walczą za pomocą żywiołu ognia i technik iluzji. Wiem, że katon masz jak skontrować, zastanów się więc jeszcze nad genjutsu.

[Yosuke]

Będąc niezdecydowanym nad wzięciem udziału w turnieju, bardzo mocno rozważał jego opuszczenie. Zanim jednak podjął ostateczną decyzję, było już za późno. Właśnie ogłoszono pierwszych przeciwników. Zarówno Tamaki, jak i Harisham pocieszali młodego, że niepotrzebnie panikuje. Faktycznie, nieco mu odbiło, całkowicie niepotrzebnie. Tym samym w takiej sytuacji nieco bluźnił przeciwko Hachimanowi, próbując wmówić, że to on próbował powstrzymać Yosuke przed dotarciem tutaj. Hozuki zapewnił go, że było dokładnie na odwrót. Bóg Ośmiu Chorągwi ma go w swojej opiece i dbał o to, aby bezpiecznie dotarł do celu oraz będzie roztaczał na nim swoją aurę pomyślności.

-Dzięki- Powiedział już nieco bardziej pewnie i spojrzał w kierunku imienia pierwszego przeciwnika. Uchiha. Ze wszystkich możliwych przeciwników trafił na najmniej przez siebie lubiany typ. Walka z osobami, które korzystają z iluzji, była problematyczna i do tej pory Hoshigaki niezbyt często miał okazję przetestować się przeciwko tego typu jutsu.

-Przynajmniej wiem czego się spodziewać. Po waszych przeciwnikach to w sumie niewiele słyszałem- Skomentował, patrząc, na kogo trafili pozostali. Drabinka rozłożyła się dla nich wszystkich bardzo ciekawie. Jeśli pójdzie im bardzo dobrze, to spotkają się dopiero w półfinałach bądź w wielkim finale.

[Shins]

Shins stanął z boku i obserwował rozmowę między Yoshimitsem a pozostałą trójką. Kaguya zachowywał się wręcz prowokująco uprzejmie równocześnie ignorując przy swojej uprzejmości Sabaku, który z kolei dla odmiany potraktował czerwonowłosą i kostka jakby byli ludźmi gorszego rodzaju, a on - wielki Ichirou - zasługiwał na ich uwielbienie. W Shinsie wzbudzało to śmiech - jeśli musisz wymuszać na innych szacunek do siebie, to znaczy, że Cię nie szanują. A jeśli na każde zachowanie nienacechowane uniżonością wobec Ciebie, oznacza, że masz spore kompleksy. W relacji między Yoshimitsu a Ichirou, mimo, że się nie znali, czuć było otwartą wrogość. I nie mogłoby to dziwić nikogo, kto znał historię ich rodów. Na szczęście zakończyło się bez walki, bo ta mogłaby się skończyć krwawo.

Yoshimitsu Kaguya odszedł od rozmawiających i z powrotem wrócił do rozmowy z Shinse - "Ano. W sumie można się było tego spodziewać, w końcu brał udział w turnieju na Pustyni. Ale chyba dostał w dupę w pierwszej rundzie i nigdzie dalej nie zaszedł" - powiedział Shins uśmiechając się - "Ciekawe, czy teraz bierze udział w turnieju jakiś Sabaku. Też by mógł uwalić w pierwszej rundzie i tradycji stałoby się za dość" - zażartował nie zdając sobie sprawy z tego, że to jego pierwsza walka będzie przeciwko przedstawicielowi tego klanu - "Widzę, że trafiłeś na Hyuugę. No to dobry przeciwnik dla Ciebie, też walczy w zwarciu, to będziecie ciekawa walka. Wiesz coś o tym Shenzenie? Może by go poszukać i zobaczyć kto to?" - zaproponował przyjacielowi. Gdyby udało się chłopaka spotkać, może zdradziłby się jak walczy.

SPRZĘT WIDOCZNY - bo nie każdy czyta KP

• Czarny płaszcz
• Rękawiczki na dłoniach
• Torba na glinę (Przy prawym boku na pasie)
• 2 torby zaczepiona z tyłu u pasa
• Kościany miecz - przepasany do pleców
• Maska filtrująca zakrywająca twarz
  

  Ukryty tekst