Ryokan Shiro Usagi

[Yosuke]

  Ukryty tekst

To były długie dni. Pełne wysiłku, wytężonych treningów, ciągłej pracy nad sobą. To było bardzo absorbujące, a przez ten czas, praktycznie nie znalazł chwili ani dla Tamaki ani nawet dla Harishama. Trochę się stęsknił za nimi oraz za rozmowami z nimi. Teraz trzeba to było naprawić. Zapewne będzie ich można znaleźć tam gdzie zwykle, gdzie w czasie przerw mijali się, rzucając do siebie jedynie uśmiech.

Nie pomylił się. Oboje byli teraz w Ryokanie, spokojnie oddając się odpoczynkowi. To co było zaskakujące, w ich towarzystwie byłą Masako. Po wielu dniach miło było zobaczyć ponownie jej twarz. Rekinek sądził, że Uchiha opuściła te rejony, ale jak widać po ich ostatniej rozmowie postanowiła jeszcze nieco pozostać w krainie samurajów.

-Cześć wam! Nawet nie macie pojęcia jak jestem głodny. W brzuchu to mi już takie dźwięki grają, jakby mi ktoś wyrwał wnętrzności i wstawił w ich miejsce jakiś gong. Chyba nawet zjadłbym wieloryba z płetwami- Już na wstępnie rozgadał się niesamowicie. Przysiadł się do całej paczki, możliwe blisko Harishama. Nie zrobił tego celowo, podświadomie brakowało mu obecności Hozukiego i teraz na wszelkie sposoby będzie to sobie próbował odbić.

[Uchiha Masako]

Wszystko wskazywało na to, że Harisham podtrzymywał swoją opinię o genjutsu, za co Masako nie mogła go całkiem winić. Wyglądało na to, że młody mężczyzna hołdował podobnym wartościom, co samurajowie - honorowi i "uczciwemu" pojedynkowi, w którym ścierają się w otwartej walce dwie osoby. Niestety prawdziwe życie było zgoła odmienne, czego zresztą z pewnym smutkiem uczył ją jej ojciec. Skinęła głową Tamaki z wdzięcznością, że ta chyba rozumie jej punkt widzenia - przynajmniej częściowo. Potem ponownie zwróciła wzrok na Harishama.

- Cóż, Susanoo naucza czegoś zgoła innego niż Hachiman. W walce należy wykorzystać każdą okazję, jaka się nasunie - najlepiej kończąc starcie, niż ono na dobre się zacznie. Tak było wtedy, kiedy Susanoo zgładził smoka Yamato no Orochi, wpierw upijając go sake. Ostatecznym celem było zgładzenie nikczemnej istoty. Bóg sztormów wykorzystał słabość smoka o której wiedział i zdobył dzięki temu zwycięstwo. Gdybyś walczył z drugim miecznikiem, czy nie szukałbyś również jego słabości? Słabszej ręki, kontuzji sprawiającej, że stoi mniej pewnie na jednej z nóg - po czym stosownie dostosował własne ruchy? Umysł jest po prostu kolejnym z potencjalnych słabych punktów, który w walce shinobich staje się równoprawnym celem, jak ręka, noga czy inny punkt ciała. Tak, jak wzmacniasz swoje ciało, tak ja chciałam nieco wzmocnić twój umysł - otwarcie pokazałam ci, jaki punkt na swój temat ty zdradziłeś, być może nieświadomie, i jak ktoś mógłby to wykorzystać przeciwko tobie. Uczyniłam to w nadziei, że uczyni cię to silniejszym tak, jak zapewne chce tego twój bóg oraz pokaże ci, że ktoś stosujący genjutsu niekoniecznie musi być kimś nikczemnym i manipulantem. Pamiętaj - moja iluzja była w samym swoim sercu niegroźna. Ktoś inny - zupełnie nieznający technik iluzji - mógłby REALNIE obrać sobie twój słaby punkt za cel. Świat niestety nie jest zawsze tak biało-czarny, jakbyśmy mogli oczekiwać. - spróbowała wyjaśnić, odwołując się do opowieści z dzieciństwa, dotyczących boga, któremu ona sama oddawała cześć.

Moment po tym wszedł Yosuke, który dosiadł się do nich siadając obok Harishama. Uśmiechnęła się do niego przyjaźnie - widziała go wczoraj, jak zmierzał na trening.

- Ohayoo, Yosuke-kun. Widziałam, że chyba sporo ćwiczyłeś? Ja podobnie, ta druga walka siadła mi na ambicję. Cieszę się jednak, że Tamaki udało się dać nauczkę temu dziwakowi z kartkami. - zagaiła, dając lekkiego kuksańca dziewczynie siedzącej obok.

[Tamaki Hyūga]

Wysłuchałam zarówno strony Harishama jak i strony Masako zauważając że każde z nich było zdecydowanie przekonane co do swojej słuszności, jednak ja sama nie byłam w stanie opowiedzieć się za którymś z nich w pełni.
- Z tego co mi się wydaje, Harisham-san, genjutsu raczej, sama się nie znam do końca, nie ogranicza się jedynie do grania na emocjach przeciwnika. Ja na przykład sama wykorzystuję przewagę jaką daje mi mój Byakugan i pozwala mi to bardzo często, całkowicie wyeliminować zmysł wzroku moje przeciwnika, tak jak z resztą widziałeś. Myślę że napewno znajdą się też tacy którzy by uznali mój sposób walki za oszukiwanie, jednak ja w żadnym wypadku tak nie uważam, po prostu wykorzystuję przewagę jaką dają mi moje oczy. - powiedziałam po czym zauważyłam Yosuke, który zbliżał się do naszego stolika na co od razu moją twarz rozświetlił uśmiech.
- Ohayoo Yosuke-kun, zgadzam się moje kiszki też marsza grają i właśnie miałam coś zamawiać, więc masz świetne wyczucie czasu. - powiedziałam do Rekinka - Ja też właśnie wzięłam się ostro za siebie po przegranym finale. Jeżeli chodzi o tego Yuu co walczył kartkami to chyba po prostu kompletnie nie wiedział co robić jak tylko zgęstniała mgła i pogubił się biedaczek. - powiedziałam nieco rozśmieszona wspomnieniem walki.

[Harisham]

Cały spór odnośnie moralności walki za pomocą genjutsu, czy wręcz używania technik iluzji nagle stał się dla mnie mało istotny. Niech osiem sztormów porwie całe genjutsu i ich użytkowników, to nie ma teraz znaczenia. Ważne, że Rekinek żyje. Niby Masako przyznała, że to wszystko, co zobaczyłem, to tylko iluzja, jednak gdzieś w głębi serca cały czas bałem się, że może jednak młodemu Hoshigakiemu rzeczywiście stała się jakaś krzywda. Cholera jedna wie przecież jak działają te techniki Uchiha. Całe szczęście jednak chłopak przyszedł, jak gdyby nigdy nic i do nas dołączył. W chwili obecnej był to dla mnie chyba najlepszy widok jaki mógłbym tylko sobie wymarzyć.
- Yosuke! Dobrze cię widzieć. Nie widziałem cię parę dni i naprawdę zaczynałem się o ciebie martwić. Naprawdę cieszę się, że cię widzę całego i zdrowego. - mówię wstając i przytulając przyjaźnie Rekinka, ignorując słowa Tamaki, czy Masako.

[Yosuke]

Yosuke co prawda spodziewał się ciepłego przyjęcia, bo przecież byli całkiem zgraną paczką, to jednak ta olbrzymia bezpośredniość Harishama była zaskakująca. Wcześniej w podobny sposób Yosuke przywitał Tamaki po jej wygranym pojedynku, ale jakoś dziwnie się z tym czuł, może nawet podświadomość podpowiadała mu, że pozostali dziwnie się na niego patrzyli. Mimo, że nic takiego nie miało miejsca, to jednak w jakiś sposób zapadło mu to w pamięć. Teraz to Kapłan przytulił swojego podopiecznego. Było to bardzo miłe i jeszcze bardziej uradowało Rekinka.

-No co Ty? Daj spokój, co by mi się miało stać. Potrafię sobie poradzić- Zażartował, lekko złośliwe. Był już przecież wystarczająco duży aby poradzić sobie samemu. Nie wkurzał się jednak za takie podejście. Hozuki był mu bardzo bliski i Yosuke rozumiał, że w ten sposób po prostu okazuje ich wzajemnie bliskie relacje.

-Po tych solidnych paru lekcjach, które dostałem od Ciebie, no i widząc pozostałe walki na turnieju, musiałem zabrać się za siebie. Może wkrótce będę chociaż tak silny jak Tamaki, żeby dostać się w takim turnieju aż do samego finału- Dodał po chwili, gdy już zaczepił kogoś z obsługi i zamówił sobie jedzenie. Przysiadł się także do stolika, podpierając swoje łokcie o krawędź blatu.

[Yami]

Misja Rangi C
Hozuki Harisham, Hoshigaki Yosuke, Hyuga Tamaki, Uchiha Masako
Kolejka 1/15

Ryokan Shiro Usagi miejsce często odwiedzane przez rzesze ludzi, ludzi, którzy przyszli utopić swoje zmęczenie w alkoholu, utopić swoją złość w alkoholu, utopić swoje rozterki w alkoholu i utopić się w dobrej rozrywce razem z towarzyszami z którymi się przybyło do tego miejsca. Dwójka grajków umilała posiłki oraz trunek aktualnie spokojniejszą nutą wprawiając struny w drgania. Baryton mężczyzny dało się słychać w każdym miejscu lokum, choć co bardziej pijani dość wyraźnie wskazywali niezadowolenie usypiającą nutę poprzez buczenie i kilka głośnych, wulgarnych opinii.
Grupka mogła w tym czasie prowadzić rozmowę między sobą "raczej" nie martwić się otoczeniem. Chętne informacji ucho jednak spokojnie mogło wychwytywać kilka rozmów, które miały miejsce dookoła. Pierwsza z nich dotyczyła dość specyficznej sytuacji rodzinnej jednego z mężczyzn, który zdawał się mieć głębszą relację z siostrą kobiety z którą aktualnie się spotyka. Poruszona była w nim również osoba niejakiego Buruku, który będąc przyjacielem bohatera tej historii był również bratem wcześniejszej dwójki kobiet.
Druga rozmowa zawarła się między grupką mężczyzn, którzy rozprawiali o jakimś możliwym turnieju pięściarskim, który mógłby odbyć się w ciągu następnego tygodnia. Istniał jednak jedynie plan, mężczyźni, którzy wyraźnie nie grzeszyli inteligencją mieli problemy w dojściu do porozumienia, jak gdzie, kiedy i za ile takie sportowe spotkanie powinno się odbyć.
Trzecia rozmowa między dwoma mężczyznami o podobnym licu zdawała się być ciut bardziej ciekawsza. Tamaki i Harisham, którzy byli najbliżej grupy wyraźniej słyszeli kolejne słowa tej rozmowy.
- Cholera, przecież nam urwą głowy w tej gildii - odparł mężczyzna w kasztanowych włosach.
- Nie dość, że tak się daliśmy to jeszcze do tego to jak nas potraktowali... - odparł brunet.
- Przynajmniej żyjemy...
- Na ile do jasnej cholery? Jak się tak głębiej zastanowić wolałbym chyba aby mi wtedy łeb ucięli niż teraz miałbym żyć w długach i żebrać o grosz każdego dnia. Nie potom się kształcił aby teraz tak skończyć!

[Harisham]

Widok Rekinka bardzo mocno uspokoił moje nerwy. Wiedziałem już, że wszystko z nim w porządku i mogłem skupić się na innych rzeczach. Zanim jednak ponownie dołączyłem do rozmowy prowadzonej wcześniej z Masako i Tamaki, do moich uszu doszły strzępy rozmowy obcych ludzi. Ewidentnie mieli oni problem i o ile rozumiałem problem natury finansowej. Odnosiłem jednak wrażenie, że jedynie, gdy cała sytuacja pójdzie nie po ich myśli, ich finanse zostaną uszczuplone. Wręcz kusiło mnie, aby jeszcze jeden raz spróbować na tej wyspie zrobić dobry uczynek i być może nawrócić paru niewiernych.
Odwracam się w stronę rozmawiających mężczyzn i mówię:
- Bądźcie błogosławieni łaską i miłością Hachimana! Panowie, wybaczcie, że się wtrącam, ale niechcący usłyszałem urywki waszej rozmowy. Wyglądacie jakbyście mieli jakiś problem i chętnie pomógłbym wam w jego rozwiązaniu.

[Yosuke]

Jedzenie podano. Yosuke czym prędzej zabrał się za pałaszowanie tego jakże potrzebnego posiłku. Okazało się, że rzeczywiście nie kłamał odnośnie poziomu swojego głodu, co było widać jak łapczywie brał kolejne kęsy. Był tak skoncentrowany wyłącznie na jedzeniu, że prawie nie zauważył rozmowy Harishama z nieznajomymi, a już z całą pewnością nie rejestrował całej reszty wydarzeń w ryokanie. Sytuacja trochę się zmieniła, kiedy Hozuki zaproponował swoją pomoc, co zadziałało na Rekinka jak swojego rodzaju dzwoneczek. Nadal obżerał się swoim posiłkiem, jednak nadstawiał ucha i kątem oka obserwował prowadzoną rozmowę.

Przy okazji zastanawiał się również kim mogą być Ci nieznajomi. Kolejni samuraje? Może wcale nie zasługują na pomoc, bo zapewne potraktują pomagających tak jak Yasuo potraktował ich wcześniej w swoim domu. Wyglądem jednak trochę nie pasowali do klasycznego archetypu samuraja. Na wszelki wypadek Hoshigaki starał się określić czy mają oni przy sobie jakąś broń. W razie gdyby miało dojść do ewentualnej sprzeczki. Tacy niezbyt rozgarnięci dorośli często potrafią propozycję pomocy potraktować jako swojego rodzaju atak na ich męskość, a od tego do bitki już niedaleka droga.

[Uchiha Masako]

Widząc, że jeszcze chwilę posiedzą, Masko domówiła sobie jeszcze jedną herbatę, a także - skuszona widokiem posiłku Yosuke i Tamaki - małą miskę ramenu dla siebie. Cóż, prędzej czy później to pewnie wybiega. Kiedy jedzenie dotarło, zabrała się do jedzenia, odpowiadając w międzyczasie Yosuke.
- Moim celem jest stanie się równą takiemu Diabłowi Pustyni... ale do tego daleka droga. - westchnęła, ciekawa kiedy w istocie będzie na tyle doświadczona, by móc rzuci wyzwanie takiemu Yoshimitsu chociażby i realnie móc wspomóc swój klan. Nad myślami dalej ciążyło jej też zniknięcie Miyuki, kiedy więc zauważyła, że Harisham wstał i zaczepił jakichś gości obok nich, przywitała to z pewną nadzieję - może będzie to początek jakiegoś drobnego zlecenia, które okaże się być opłacalne dla nich, a przy okazji oderwie jej myśli od innych problemów? Przysłuchiwała się uważnie teraz wymianie zdań, między Hozukim, a nieznajomymi.

[Tamaki Hyūga]

Kiedy został przyniesiony posiłek, zgodnie z Yosuke wzięłam się dość łapczywie do pochłaniania kolejnych kawałków grillowanego mięsa robiąc przerwy aby skosztować trochę ryżu i popić kęs herbatą co wywołało niemal natychmiastową ulgę dla mojego żołądka, jednak wciąż było daleko do pełnego zaspokojenie mojego głodu. Podczas pałaszowania pysznego posiłku starałam się również jako-tako zwracać uwagę na otoczenie.
- Widzę że mierzysz wysoko, Masako-san. To ważne aby mieć jakiś określony cel na swojej drodze. - skomentowałam słowa Uchihy.
Kiedy Harisham zwrócił się do dwójki nieznajomych, z których rozmowy dało się wywnioskować iż są w jakichś niemałych tarapatach, skierowałam całą moją uwagę na rozpoczętą rozmowę, ciekawa co z tego wszystkiego wyjdzie. Miałam nadzieję że będzie to dla nas jakaś okazja aby się wzajemnie lepiej poznać w naszej grupie ale także że potencjalne zlecenie okaże się swego rodzaju wyzwaniem, któremu moglibyśmy sprostać.

[Yami]

Misja Rangi C
Hozuki Harisham, Hoshigaki Yosuke, Hyuga Tamaki, Uchiha Masako
Kolejka 2/15

Rozmowa dwóch mężczyzn głównie skupiła uwagę tylko jednego członka całego zespołu reszta uważnie śledziła poczynania swego towarzysza bądź zajęła się kontynuowaniem prowadzonych rozmów. Na dźwięk słów Hashirama brunet zerknął w jego kierunku. Był ubrane w proste szaty, widać było że nie unikał pracy albowiem widać było zarysowaną linię mięśni, nie miał jednak przy sobie żadnej broni ani nic co by na nią wskazywało, co mogło uspokoić Yosuke.
- To nie jest problem to katastrofa - odparł dość szybko mężczyzna - zdajesz sobie sprawę co to znaczy stracić ładunek na rzecz bandyckiej grupy?
- Te cwane lisy przebrały się w stroje strażników. Kiedy jechaliśmy poprosili abyśmy się zatrzymali i okazali dokumenty, poprosili abyśmy zeszli z wozu aby mogli sprawdzić czy aby towar jest legalny i zgodny z dokumentami, a kiedy tylko zeszliśmy z wozu.
- BANG. Brat oberwał kijem od włóczni w głowę, ja oberwałem w piszczel.
- Pieprzony przekupny strażnik, jak inaczej wytłumaczyć ich wyposażenie? Ciekawe ile osób te gnidy tak obrobiły.
- Już widzę jak wjeżdżają jak nigdy nic przez główną bramę miasta z naszym ładunkiem, który miał trafić do gildii kupieckiej. Jesteśmy skończeni.
Brunet zacisnął mocniej pięść zaś zrezygnowany szatyn upił łyk piwa z drewnianego kufla

[Harisham]

Za wszystkimi problemami tych dwóch mężczyzn stoją więc bandyci, którzy lubią przebierać się za straż. W sumie, to wcale bym się nie zdziwił, gdyby to faktycznie była straż, która napada na niewinnych ludzi. Ci samurajowie są tak bardzo dziwni, że takie rzeczy są u nich pewnie możliwe. To jednak nie jest specjalnie istotne. Istotne jest, że Hachiman nakazuje bronić niewinnych i bezbronnych, a karać surowo tych, którzy owych niewinnych i bezbronnych wykorzystują. Moim obowiązkiem jest znaleźć więc tych bandytów i się nimi zająć.
- Czy potrafilibyście doprowadzić mnie do tych bandytów? Jestem pobożnym shinobim i Hachiman nakazuje bronić takich jak wy. Odzyskam więc wasz ładunek, tylko najpierw muszę wiedzieć, gdzie on jest.

[Yosuke]

Kolejny raz się okazuje, że samurajowie wcale nie zasługują na swoją sławę ludzi pokornych, uczciwych oraz dobrych. W tutejszym społeczeństwie przechodziło o wiele więcej zła, aniżeli wszędzie indziej Yosuke miał okazję sprawdzić. To, że do tej pory ograniczało się to jedynie do małego wycinka Cesarstwa, to już inna sprawa.

-Odzyskamy... Pamiętaj, że na mnie możesz liczyć- Zwrócił się bardziej do swojego mentora, aniżeli do zrozpaczonych po stracie, mężczyzn. Sprawa wyglądała na prostą, chociaż to czy byli to bandyci czy prawdziwy strażnicy nie miał za bardzo znaczenia. Skoro ktoś pomocy potrzebuje, bo został po prostu okradziony, to Rekinek bardzo łatwo potrafi się z takim kimś utożsamić. Parę dni temu sam przecież został obrabowany i to będąc gościem w czyimś domu. Takie zachowania należy karać. Może chociaż w minimalnym stopniu tutejsi obywatele zrozumieją przed kolejnym niecnym uczynkiem, że może ich za to spotkać kara.

[Uchiha Masako]

Masako, nadal spożywając swój ramen, słuchała relacji dwójki mężczyzn. Bandyci musieli być dość bezczelni na Yinzin, jeżeli byli w stanie załatwić sobie mundury straży i podszyć się pod nich. Po części było też zrozumiałe, dlaczego dwójka nieznajomych jeszcze nie ruszyła z tą sprawą na posterunek - być może obawiali się szerszej zmowy wśród przedstawicieli prawa? Z drugiej jednak... równie dobrze mogła to być kwestia pojedynczego skorumpowanego strażnika, który udostępnił bandytom przebrania, albo shinobi. Sprawa ją zaciekawiła i mogła wymagać kilku osób. Skoro już się poznali, to czemu nie mieliby współpracować? Masako otarła usta i zwróciła się także do nieznajomych.

- Równie dobrze mogło być to Henge no Jutsu... zostaliście ogłuszeni natychmiast, czy może pamiętacie coś jeszcze, na przykład jakiś obłok dymu? Gdzie was tak obrobiono? Co takiego przewoziliście? - dopytała, chcąc poznać nieco więcej szczegółów.

[Tamaki Hyūga]

Wysłuchałam słów nieznajomych mężczyzn równocześnie zajadając się moim posiłkiem. Jak się okazało, dwójka została wyrolowana przez bandytów przebranych za strażników miejskich albo nawet przez samych strażników, skuszonych drogą na skróty, czyli rabowaniem prostych ludzi. Było to nieakceptowalne i w pełni zgadzałam się z Harishamem, trzeba będzie tych łajdaków zaprowadzić przed oblicze sprawiedliwości, niezależnie od tego czy byli to bandyci czy strażnicy którzy stali się tym przed czym mieli bronić mieszkańców. Po usłyszeniu słów reszty naszej grupy zastanowilam się czy jest jeszcze coś o co ja mogłabym się dopytać poszkodowanych.
- To prawda, moogli oni używać Henge co od razu znaczy że nie są to pierwsi lepsi rabusie z lasu tylko są w jakimkolwiek stopniu wyszkoleniu w sztuce shinobi. No i jeszcze powiedzcie nam ilu ich było? - dodałam słysząc że reszta już się wypowiedziała.