Szpital

[Defrevin]

Szpital Jedno z najważniejszych miejsc w osadzie. To tutaj lądują ciężko chorzy, a także ranni mieszkańcy osady. Miejsce o strategicznym znaczeniu dla prowincji z tego względu, że jest naprawdę niewiele miejsc na tyle sterylnych, w których ranni jak i chorzy mogliby dojść do siebie. Kolejnym czynnikiem, który sprawia, że miejsce to jest tak ważne to to, że można tutaj znaleźć ludzi wykształconych medycznie i znający Iryōjutsu, co w tych czasach jest rzadko spotykane. Budynek szpitalny składa się dwóch kondygnacji. W dolnej położona jest recepcja wraz z salami operacyjnymi, z kolei na górze położone są sale, gdzie znajdują się pacjenci dochodzący do siebie po operacjach bądź oczekujący na nie.

Ważne: Osoby, które trafią do szpitala decyzją Administracji, sędziego bądź misjodawcy, zobowiązane są użyć w swoim poście fabularnym poniższego szablonu:

Kopiuj

[color=#bfc8fb]Czas leczenia (do kiedy):[/color]
[color=#bfc8fb]Link do zdarzenia:[/color]

[Akashi]

Misja Dla Seinaru
Ranga C 15/30
Podróż do okolicznego szpitala nieco trwała, zwłaszcza po spotkaniu z dość dziwnym samurajem, który Ci po prostu odpuścił walkę na ostry oręż, mimo że przy pasie ciągle miał drugą broń. Może nie chciał by druga saya została zniszczona? Albo ten miecz był wystarczająco wyjątkowy by nie używać go na kimś o szlachetnej krwi? Jednak to nie czas na myślenie nad tym, on dał Ci szansę stanąć przeciwko temu, który płacił mu za pilnowanie mostu. Prawda, że dziwnie go określił? Sam raczej nie spodziewałeś się, że ten facet poza wielką kasą może posiadać jakieś groźne umiejętności, które mogą zaszkodzić twojej osobie. Zawsze mógł to być kolejny najemnik, który nie miał w tej sprawie zbyt wiele do powiedzenia, ale jednak nadal może być o wiele groźniejszym przeciwnikiem, niż Ci których spotkałeś po drodze tutaj. Jak na razie wulgarny farmer okazał się być najsilniejszym z nich.
Droga do szpitala przebiegała spokojnie, nikt nie zakłócał twojego spokoju, może to przez to, że podróżowałeś w tym momencie w środku nocy i ludzie obawiają się wychodzić na ulicę, przez co łatwo mógłbyś zlokalizować zagrożenie.
- Witam, w czym mogę Panu pomóc? - zapytała jedna z kobiet w szpitalu, która akurat była przy wejściu. - Jeżeli to coś poważnego, będzie musiał Pan poczekać, otrzymaliśmy niedawno pacjenta w bardzo ciężkim stanie, ktoś rozerwał ponad pół jego ciała. - dodała po chwili, chcąc Cię poinformować, że będziesz musiał raczej cierpliwie poczekać, ale czy Ciebie na to stać. Jednak był tutaj ktoś jeszcze, niewielka zakapturzona osoba, której nawet byś nie zauważył jakby Cię nie potraciła przy wejściu do szpitala, jednak ona go opuszczała. Cóż dziwnych sytuacji już nie brakowało Tobie w ostatnim czasie. Jednak teraz mogłeś poczuć, że coś cię uwiera pod kimonem, jeżeli postanowiłeś sprawdzić co to było, znalazłeś małą karteczkę z dość ciekawą zawartością "Odpowiedzi, których szukasz znajdziesz w opuszczonym domu poza miastem."
Przynajmniej nie musisz czekać, aż zakończyć się operacja strażnika, o ile on ją jeszcze przeżyje. Tylko co ty zamierzasz zrobić w tym momencie.

Jeżeli pójdziesz za liścikiem z/t tutaj.

[Seinaru]

Dotarł do szpitala, a wieści jakie tam usłyszał nie napawały optymizmem.
- Rozerwane ponad pół ciała? O, to nawet nie będę czekał... - No niestety, ale takiej amputacji to chyba jeszcze nikt nie przeżył. No więc co dalej? Rozejrzał się dookoła został potrącony przez jakiegoś nieznajomego. Znowu...
Seinaru podczas tego zlecenia znowu nie miał kontroli nad swoim życiem... przynajmniej takie odnosił wrażenie. Niemniej jednak nie gonił posłańca, który pewnie okazałoby się, że i tak nic nie wie. Zamiast tego sięgnął do swojej kieszeni i przeczytał znaleziony tam liścik.
- W opuszczonym domu...?- Na kilometr śmierdziało to pułapką, ale cóż... nie było co czekać na rannego strażnika.
No dobrze... teraz nie zależało mu na własnym bezpieczeństwie, bardziej chciał po prostu popychać historię do przodu, aby jak najszybciej dowiedzieć się, gdzie znajduje się Cana. A jeśli naprawdę okaże się, że nie będzie w stanie wybrnąć z zastanej tam sytuacji? Seinaru nie wiedział jeszcze co czeka go na miejscu, jednak zaufał swoim umiejętnościom i ruszył ze szpitala w poszukiwaniu opuszczonego domu.

z.t.

[Aka]

Czas leczenia: 3h
Link do zdarzenia: klik

Aka nienawidził szpitali. Zawsze kojarzyły mu się z umieralnią, nawet jeżeli musiał tutaj przyjść z jakiegoś o wiele bardziej błahego powodu, na przykład dwóch kunai wbitych w plecach. Walka z Yuu była męcząca i niestety dla Uchihy - bardzo wymęczająca psychicznie. Rany na ciele nie stanowiły dla niego większego problemu - przecież to tylko kilka zadrapań i dwie nieco większe rany. Piękne panie zajmujące się leczeniem z pewnością poradzą sobie z taką pierdołą, a Chakra prędzej czy później się zregeneruje. Gorzej było z samym wnętrzem chłopaka - był na siebie zły. Oczekiwał od siebie czegoś więcej, czegoś... lepszego. Problemem w tej walce był brak jakichś sensownych technik. Ale teraz przynajmniej zrozumiał, że gdy już opadnie piach, gdy wszyscy zejdą z areny on będzie musiał dalej ćwiczyć. Trzeba być lepszym. Silniejszym.


z.t

[Harisham]

Ponownie zachwyca mnie to, jak urządzona jest ta wyspa i jak sprawnie działa. Moje rany co prawda nie były zbyt poważne, jednak naprawdę trudno mi sobie wyobrazić, aby można się nimi było zająć lepiej. Wszystko fachowo i profesjonalnie. Za każdym razem, gdziekolwiek bym się nie pojawił, ojczyzna samurajów okazuje się być wręcz idyllą. Ci pobożni ludzie ciężko pracują wychwalając bogów i ci odwzajemniają im się, dając dobrobyt, dostatek i harmonię w życiu. Wcześniej mogłem przypuszczać, że to byłby tylko pozory, przygotowane na ulicach dla obcych, którzy przyjechali tutaj ze względu na turniej. Widząc jednak szpital, a więc miejsce, które zwykle wygląda gorzej, bo to tutaj dzieją się z przymusu złe rzeczy, muszę przyznać, że ta wyspa po prostu jest dobra. Zarówno z zewnątrz, jak i wewnątrz.

Czas leczenia: 24h
Link do zdarzenia: http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... 47#p135347

[Kakita Ayame]

Cała osada żyła turniejem już od tygodni i wreszcie nadszedł ten dzień.
Cały szpital został postawiony w stan podwyższonej gotowości, w końcu na arenie miały się odbywać walki a to oznaczało mniej lub bardziej rannych. W powietrzu czuć było pełną napięcia atmosferę oczekiwania na rozwój wypadków. Musiało być poważnie. Na co dzień nie działo się tu zbyt wiele. Sama populacja Yinzin nie była zbyt duża, a ludzie też potrafili o siebie zadbać. Samurajowie byli biegli we władaniu bronią więc wypadki na treningach choć oczywiście były nieuniknioną konsekwencją używania ostrych narzędzi to zdarzały się rzadko. A co do reszty grup społecznych zwykle nie były na tyle poważne by wymagać interwencji medyków, których i tak było jak na lekarstwo.
Tym razem jednak ściągnęli nawet ją choć na co dzień nie pracowała w szpitalu. Naprawdę musieli się spodziewać ogromu pracy albo chcieli się pokazać od najlepszej strony. Choć osobiście stawiała na to drugie bo coś się jej obiło o uszy że samych zawodników miało być nie więcej niż dwudziestu. Może chodziło o publiczność, która spożywszy alkohol po turnieju będzie powodowała zagrożenie dla swojego najbliższego otoczenia i swego zdrowia. Raczej dla siebie bo nitkt tu nie pozwoli naruszać swego mienia.

Ayame zauważyła pacjenta wkraczającego na tereny korytarza i od razu podeszła do niego i zapytała się starając się mówić płynnie i wolno tak jak jej kazano na odprawie.
-Witamy w szpitalu w Watarimono. Nazywam się Natsumori Ayame. W czym mogę pomóc? - przyglądała się czujnie przybyszowi. Ni chciała być nachalna, ale była ciekawa przybyszy zza morza. Sama najdalej w swoim życiu była na Teiz a i to było dla niej nie lada wyprawą.

[Harisham]

Poziom przeciwników na turnieju najwyraźniej jest dużo wyższy, niż się spodziewałem. Co prawda nie mam pojęcia, czy reszta zawodników jest równie dobra, co ten Yoake, jednak trzeba przyznać, że zgłosiłem się na turniej przedwcześnie i Hachiman słusznie mnie za to ukarał. Przebywanie jednak w takim szpitalu to wręcz przyjemność. Dokładnie się mną zajęto tak, że za kilka godzin zapewne bez problemu mógłbym ruszyć w świat i szerzyć wiarę w Boga Ośmiu Chorągwi. W większości miejsc na tym by poprzestano. Tutaj jednak pojawia się również ta dziewczyna, która najwyraźniej ma się dodatkowo upewnić, czy wszystko ze mną w porządku.
- Bądź błogosławiona łaską i miłością Hachimanai niech Bóg Ośmiu Chorągwi wynagrodzi ci za twój trud! Jestem Hozuki Harisham, niestety jestem pierwszym przegranym na turnieju. Widzę jednak, że odpowiednio już o mnie zadbano i za klika godzin moje rany powinny już mi praktycznie nie przeszkadzać. Dziękuję ci jednak za troskę.

[Kakita Ayame]

Ayame uśmiechnęła się w kierunku nieznajomego, który już nieznajomym nie był gdyż się przedstawił. Niepokoił ja jednak sposób w jaki się przedstawił. Może tak robili na kontynencie, jednak poczuła się nieco nieswojo. Zwłaszcza jak zobaczyła jego zęby. Były dziwne, nie widziała nikogo z takimi. przywodziły jej na myśl drapieżne ryby. Ale tak poza tym wygadał normalnie, niebieskie oczy nie były tu normalne ale słyszała, że ludzie takie miewają więc tu jeszcze mogła to jakoś zrozumieć.
Dzięki latom treningów w ukrywaniu swoich prawdziwych uczuć i myśli nie dała po sobie poznać, że jest osobą o małej znajomości świata. Byłoby niegrzeczne wpatrywać się w przybysza jak sroka w kość. A skoro jest jakby gospodarzem, to do czegoś zobowiązuje przynajmniej do starań by nie urazić zawodnika turnieju.
-Cieszę się, że jakość usług panu odpowiada - odpowiedziała dyplomatycznie. - Przykro słyszeć, że przegrał pan pierwszą walkę. Przeciwnik musiał być bardzo silny - dodała. - A kim był i z jakiego kraju przybyliście? zapytała nie mogac się powstrzymać. Choć była świadoma, że zupełnie nic jej to nie powie, ale chciała wiedzieć. W końcu to mogła być jedyna okazja by usłyszeć cokolwiek o świecie.

[Yosuke]

Wpadł do budynku niczym mały huragan, przy okazji zwracając na siebie uwagę chyba większości personelu. Co prawda nie wykrzykiwał niczego, ale szybkie i mocno stawiane kroki oraz ciągnięcie za sobą nieco niższej od siebie dziewczyny z całą pewnością zwracało uwagę. Tym bardziej tutaj, w krainie samurajów, gdzie każdy raczej prezentował powściągliwość w wyrażaniu swoich emocji. Po chwili pytań kilku osób z obsługi otrzymał informację, gdzie został skierowany pierwszy ranny z turnieju. Panie z recepcji poleciły mu udać się na górę, a tam znaleźć odpowiedni pokój. Ruszył więc w wyznaczonym mu kierunku, niemalże wbiegając po schodach.

-Hari...- Powiedział, wpadając do pomieszczenia, gdzie powinien znajdować się Hozuki. Nie był jednak sam, w środku oprócz kapłana była też pewna nieznajoma. Kolejna dzisiaj piękna nieznajoma, którą Hoshigaki miał okazję dostrzec. Chyba miał niesamowite szczęście, ale niestety młodzieniec obecnie był bardziej skupiony na dowiedzeniu się, jak czuje się Harisham.

-Przeszkadzamy?- Zapytał, wchodząc już całkiem do pokoju, przy okazji wprowadzając za sobą Tamaki. Puścił również jej dłoń, zorientował się bowiem, że nadal ją trzymał, co mogło dziwnie wyglądać. Nieco się zmieszał, chrząknął więc i spoglądał to na swojego kolegę, to na jego nową znajomą. Może to lekarka?

[Harisham]

Hachiman prawdziwie błogosławi tej krainie i jej ludziom. Co za uprzejmość! Wręcz niespotykana w Kantai.
- Moim przeciwnikiem był niejaki Akaruidesu Yoake. Nie znam go, ale mogę powiedzieć, że jest bardzo silny. W walce nie dał mi najmniejszych szans, a sam nie uważam siebie za słabeusza. Włada żywiołem błyskawicy i nie mam pojęcia skąd pochodzi. Ja natomiast jestem z Kantai w Cesarstwie Morskich Klifów. Ta wyspa to ojczyzna mojego klanu. Przybyłem tutaj na turniej wraz z shinobi z klanu Hoshigaki, który również wchodzi w skład Cesarstwa. Obaj chyba przeceniliśmy nasze możliwości w turnieju i spodziewam się, że niedługo tutaj do mnie dołączy, aby wylizać swo... - odpowiadam Ayame, po czym przerywam widząc wbiegającego Yosuke, ciągnącego za sobą Tamaki - Rekinek?! Co ty tu robisz? Twoja walka powinna się niedługo zacząć. Mną się nie musisz martwić, Ayame dobrze o mnie dba i niedługo powinienem stąd wyjść.

[Yuu]

Czas leczenia: 1h
Link do zdarzenia: Walka

Mafioza dzięki widowiskowemu opuszczeniu areny oprócz zyskania dodatkowego rozgłosu zyskał także czas. Zmaterializował się zlepiejąc się powoli z wielu setek papierowych motyli zaraz przed drzwiami szpitala. Zdyszał się nieźle, to mogło być odrobinę głupie, praktycznie nie miał już chakry, a musiał jeszcze uzupełnić braki papieru na następną walkę. Z samymi obrażeniami nie było źle, senbona z uda pozbył się już na arenie, tutaj tylko go odpowiednio opatrzyli i zajęli się zabezpieczeniem na szczęście nie groźnych w żadnym stopniu poparzeń. Całość nie zajęła długo i już był wypisany. Postanowił czym prędzej wracać na stadion, w walce z Akim brakowało mu wiedzy o przeciwniku, teraz nie zamierzał do tego dopuścić.

z/t

[Tamaki Hyūga]

Ledwo nadążając za Yosuke udałam się do szpitala. Kiedy weszliśmy już do budynku rozglądałam się pełna ciekawości, była to moja pierwsza wizyta w szpitalu. W moim rodzinnym Kyuzo to Kuyuna zawsze zajmowała się jakimikolwiek moimi kontuzjami, więc nigdy nie było potrzeby abym była w takim miejscu. Jak się okazało, nim zdążyliśmy przyjść, Harisham został już kompleksowo opatrzony i wydawał się wracać powoli do siebie i... I miał już towarzystwo. Zaskoczona ujrzałam ciemnowłosą kobietę jak rozmawiała z Hozukim.
- Witaj Harisham-san, jak się czujesz? Dzień dobry pani, zajmuje się pani rannymi z turnieju? - zapytałam się wchodząc do pokoju za Yosuke. Harisham jak się okazało również był zaskoczony kiedy nas zobaczył ale myślę że się ucieszył że go odwiedziliśmy, mimo tego co powiedział.

[Kakita Ayame]

Ciemnowłosa słuchała wypowiedzi poszkodowanego w milczeniu , pewnie zapomni połowę z tych dziwnych nazw. Ale na ten moment każda brzmiał interesująco i egzotycznie. Nie powinna być taka ciekawska. A ten dzień miał przynieść jeszcze sporo niespodzianek.
Bo zaraz do Sali miał wkroczyć kolejny nietypowy osobnik. I o ile pacjent miał tylko, albo aż niecodzienne ząbki. To następna osoba już zasłużyła na określenie Rekinek. To dopiero było dziwne. To jakby przekraczało jej pojmowanie świata. Odpowiedziałaby coś na jego przybycie gdyby nie była w szoku. Po pierwsze to było dziecko. Na oko jedenaście lat, no może trzynaście, po drugie miało bardzo niezdrowy kolor skóry i po trzecie jakieś dziury pod oczami. Kojarzyły się jej z rybami, które czasem widywała w koszach rybackich. Może też został ranny? Odkaszlnęła, ale tylko mentalnie i siląc się na bycie merytoryczną zapytała ostrożnie. Czy jest potrzebna Pa… Ci pomoc medyczna ? jakoś nie mogła przez „pan” się zwracać do Yosuke. Właściwie to nawet nie wiedziała jak mogłaby zaradzić takim ranom. I czy mroźne powietrze jak się tam dostaje to nie zamarza? W końcu temperatury na zewnątrz nie przekraczały pięciu stopni w ostatnich dniach.
A na sam koniec zauważyła już niemal normalną dziewczynę o ciemnych włosach, czyżby była obstawą dla tego dzieciaka? I byłoby nawet wszystko w porządku gdyby Ayame nie zauważyła zupełnie białych oczu bez źrenic . Czyżby przybyła, była niewidoma? Jeśli tak to naprawdę sobie nieźle radziła.
-Dzień dobry- odpowiedziała na powitanie przybyłej niemal z automatu. -Tak, zajmuję się rannymi z turnieju, jako jedna z tutejszego personelu medycznego -

[Yosuke]

Yosuke przez chwilę zawiesił oko na kobiecie. Nie była zbyt wysoka, jednak jej ubiór oraz uroda jasno wskazywały, że była niemalże dwukrotnie starsza od Hoshigakiego. Całkowicie mu nie przeszkadzał ten fakt, jej ciemne włosy świetne pasowały do oczu, a kimono dodatkowo podkreślało jej piękno.

-Martwiłem się o Ciebie, a na swoją walkę na spokojnie zdążę- Powiedział do swojego kolegi, przenosząc na niego wzrok. Hozuki nie wyglądał na konającego, co trochę uspokoiło młodzieńca. Na dokładkę, zamiast przejmować się swoim stanem, to pilnował, aby Rekinek nie zapomniał o swojej walce. Jak zwykle, nie uważał siebie za najważniejszego, a wszystkich pozostałych.

-Nie, nie, ja nie potrzebuję. Jestem Yosuke, a to jest Tamaki. Dziękuję, że zajmujesz się moim przyjacielem- Przedstawił siebie oraz swoją koleżankę, wykonując drobny ukłon w stronę kobiety z personelu medycznego. Może taka była jej praca, ale chłopiec uznał, że za tak dobre wykonywanie swoich obowiązków należało jej się dobre słowo. Obecnie nie mógł sobie na więcej pozwolić, nie pomyślał, aby przynieść jakiś prezent, aby wkupić się w jej łaski.

-Jak się czujesz?- Zapytał, chcąc się dowiedzieć, jak wspomina swój ostatni pojedynek. Yosuke nieco się denerwował przed swoim pojedynkiem. Trochę liczył, że ta rozmowa go uspokoi. Tak jednak nie było. Powoli denerwował się coraz bardziej, ale próbował to ukryć. Odniesienie podobnych ran przez Hoshigakiego było niemal pewne, wolał wiedzieć, w jakim stanie może wylądować tutaj za jakiś czas. Mimo wszystko nawet tak dobry stan Harishama nie wystarczył, aby podnieść go na duchu.

[Harisham]

Rekinek nie wygląda najlepiej. Już wcześniej denerwował się swoją walką, a widząc moją porażkę pewnie jest przerażony. Cóż, nie da się ukryć, że ja również. Poziom przeciwników jest chyba wyższy, niż się spodziewaliśmy i zakładając, że znam pełne możliwości Yosuke, to ten raczej ma małe szanse na wygraną. No chyba, że ukrywał przede mną jakiś swój atut i umiejętnie uda mu się go wykorzystać w walce.
- Hachiman mnie strzeże. Nie potrzebuję żadnego innego wsparcia. Jakkolwiek teraz uznał chyba, że potrzebuję nieco pokory. Najwidoczniej nieco zboczyłem z jego ścieżki. Moja wiara nie była zbyt silna i mocna i Hachiman dał mi to do zrozumienia. Opieka medyczna jest jednak tutaj na najwyższym poziomie i może nie dam rady obejrzeć waszych walk, ale z pewnością już dotrę na kolejną rundę. Z pewnością nic mi nie będzie. Sędziowie oraz medycy tutaj zbyt mocno dbają, aby wszyscy uczestnicy turnieju wyszli z niego cało.