Osada portowa i okolice

[Papyrus]

Na południu Teiz znajduje się dosyć mały, jak na światowe standardy, port. Jest on niczym więcej niż umocnioną linią brzegową z wieloma mostkami, aby móc zacumować łódkę, a nawet ogromne fregaty czy galeony. Przystosowany jest do każdego rozmiaru statków. Naturalnie zaraz obok mostków jest spory plac, aby spokojnie móc wyładować towary lub je załadować. Teiz podobnie jak Yinzin nie zajmuje się zbytnio importem. Jedynie najważniejsze produkty są sprowadzane, lecz znacznie więcej jest eksportowanych. Warto dodać, że port nie jest tylko portem, gdyż jest również osadą. Ze względu na łagodniejszy klimat oraz możliwość swobodnego wyruszania na połów, miejsce to stało się popularne do zamieszkania. Ziemia pozwala się uprawiać, a wody są pełne ryb. Również ludzie współpracują ze sobą co pozwala im łatwiej przeżyć. Osada naturalnie posiada kilka karczm - w końcu to port, ale również sklepy z różnego rodzaju towarem.
Warto jednak zaznaczyć, że cała wioska rozciąga się jedynie przy linii brzegowej i niedaleko wgłąb wyspy. Jest ona niezbyt wielka, chociaż dosyć mocno ściśnięta ze sobą. Przy linii brzegowej znajdują się wieże, które w razie czego mogą pozbyć się nieprzyjaznego statku salwą rozpalonych strzał lub jednym, potężnym, podpalonym pociskiem balisty. Od strony wyspy osada jednak nie jest tak szczelnie broniona, chociaż wystarczające bezpieczeństwo zapewniają sami mieszkańcy - w głównej mierze samurajowie oraz nauczeni życia w trudnych warunkach chłopi, którzy również potrafią zrobić użytek z sierpów, kos, a sporo z nich ma Wakizashi lub przynajmniej Tanto.

~***~

Misja rangi C - Natsume [15/XX] Podróż do Teiz nie była wcale tak prosta jak można było założyć. Większość przewoźników odmawiała podróży do tej wyspy z prostych powodów - Samurajowie od niedawna nie życzą sobie wizyt Shinobi na tych terenach. Każda łajba była sprawdzana i bez odpowiedniego powodu lub glejtu nie było wstępu ani na Teiz, ani na Yinzin. Natsume został zmuszony skorzystać z własnych umiejętności, które były w zupełności wystarczające. Prosta technika oraz wachlarz i środek transportu gotowy. W ten sposób, po długiej podróży trafił do Teiz. Wylądował w pierwszym miejscu jakie mu się rzuciło w oczy, a był to port wraz z osadą. Słońce już powoli zachodziło, a klimat przypominał ten na Hyuo, chociaż znacznie mniej srogi. Młodzieniec stanął na jednym z mostków. Ludzie powoli zbierali się do własnych domostw. Niektóre były wykonane w pełni z drewna, a niektóre z kamienia. Inne były połączeniem. Statków zacumowanych było zaledwie dwójka, lecz małych łodzi z siatkami do połowów ryb było całe zatrzęsienie. Ciężko było zliczyć ich ilość. Większość mieszkańców chodziła w ciepłych kimonach oraz spodniach - hakamach. Niektórzy mieli do pasa przytroczoną Katanę, ale zdecydowana większość to zwyczajni ludzie. Grupka ludzi przy mostku obok ładowała jakieś skrzynie na statek, a druga, znacznie lepiej odziana, kierowała się w stronę budynku z kamienia, z którego dochodził gwar. Szyld nad drzwiami głosił, iż jest to karczma "Kowaretsuba". I co dalej zrobi młody Kenshi? Dotarł do Teiz, lecz jak znaleźć osobę, do której ma trafić "zamówienie"?

[Natsume Yuki]

Gdzie wiatr zawraca. Kilometr za ostrzem co błyszczy. Do zjawy. Teiz.
Przez większość podróży Natsume zastanawiał się, co mogą oznaczać te skróty. Nie znał się na geografii samurajskich wysp, i nie wiedział, czy za tymi słowami kryły się jakieś potoczne nazwy jakichś punktów na Teiz, czy może nazwy te miały jakieś inne znaczenie, mniej lub bardziej ukryte? Ech, tak to jest, kiedy przyjmie się jakieś zadanie na ślepo... no, ale była to prośba osoby umierającej, a takowej się nie odrzuca.
Młodzieniec zrobił kilka kroków na drewnianym mostku nieopodal miasta portowego i rozejrzał się z ciekawością, poprawiając przy tym swój naprawiony płaszcz Kenshiego. Błękitny strój podkreślił czarną, żebrowaną kamizelą, wygodnymi spodniami barwy ciemnego brązu i skórzanymi butami niemalże do kolan. Czuł się w tym stroju iście doskonale, zdawało się że był uszyty praktycznie na jego miarę... No, w sumie był teraz u krawcowej, miała szansę zrobić kilka poprawek. Całe wyposażenie miał przy sobie, razem ze złamaną klingą Białego Mnicha. Może i nie miał zamiaru wywoływać żadnych burd, ale przezorny zawsze ubezpieczony. Był Yukim, ale czy Samurajowie wiedzieli o tym, że z jego strony nie muszą czuć zagrożenia?... Oby.
Podobał mu się też klimat wyspy. Teiz była znacznie cieplejsza niż Hyuo, lecz nie zmieniało to faktu, że wciąż było tu dość chłodno. Na tyle chłodno, by zwykli ludzie nosili grubsze stroje, a Ród władców lodu czuł się tutaj komfortowo. Westchnął lekko, po czym zrobił kilka kroków przed siebie.
-Hm... chyba najlepiej się zorientuję wokół Teiz, jeśli pozbieram trochę informacji w tawernie... - mruknął do siebie, jak to miał w zwyczaju. Tylko zważaj na słowa i gesty, dodał w myślach. Nie zamierzał wyjść na agresora, chciał tylko wykonać zadanie.

[Papyrus]

Misja rangi C - Natsume [17/XX] Decyzja o udaniu się do karczmy była rzeczywiście rozsądną opcją. Jeżeli gdzieś można było pozyskać informacje, to właśnie tutaj. Miejsce, w którym zbierali się różni ludzie - dosłowna mieszanka towarzyska. Szybko przekonał się o tym Natsume, gdyż wewnątrz ujrzał osobników przypominających kupców, samurajów, zwykłych chłopów, ale również bandytów. Czy nimi byli? Kto wie, pozory lubiły mylić. Wnętrze było znacznie cieplejsze. Naturalne ciepło od ludzkiego ciała zagrzało karczmę, a może w tym pomogło również palenisko na samym środku? Wisiał nad nim gar, wokół którego siedziała grupka mężczyzn i co chwile nabierała sobie chochlą trochę strawy do misek. Na boku, przy stołach siedziała w czwórkach reszta klienteli. Niektórzy grali prawdopodobnie w kości, a inni w coś na drewnianych deseczkach. Po prawej stronie znajdował się szynkwas, a za nim wysoki, szczupły młodzieniec. Zupełnie inaczej niż w innych karczmach. Ubrany był całkowicie zwyczajnie. Szare kimono odsłaniające nieco klatki oraz czarne hakamy, a na stopach sandały waraji. Uśmiechał się do każdego przyjaźnie, chociaż widać było, że wyraz ten nie był naturalny. Zwyczajna grzeczność. Drzwi za Natsume trzasnęły. Zwyczajnie były uszkodzone i opadały z hukiem, a ten nie miał o tym pojęcia. To sprawiło, że skupił na sobie wzrok większości osób znajdujących się wewnątrz. Każdy zmierzył go wzrokiem, ale szczególnie dwójka przy stoliku obok samego wejścia. Byli to starsi mężczyźni po trzydziestce o czarnych włosach. Mieli wygolone je w taki sposób, że z całości wiązali jedynie wysoką kitkę. Potylica, boki i nad czołem zupełnie łyse. Strojem różnili się od reszty - nosili widocznie bogatsze kimono ze zdobieniami. Jeden miał na sobie srebrną zbroję przypominającą te Shinobi, ale przerobioną w nieznany sposób dla Yukiego. Drugiego pancerz leżał na krześle obok, ale wciąż miał karwasze i nagolenniki na sobie. Przy boku przytroczone mieli Katany, a Saye były pięknie zdobione. Mężczyzna w pełnej zbroi, oprócz hełmu miał czerwoną z czarnymi motywami chmur ozdobioną złotem, a drugi błękitną z białym motywem kwiatowym, również z dodatkami złota. Podnieśli się i spokojnie podeszli pod Natsume. Reszta lokalu wróciła do swoich zajęć, jakby ufając, że Ci się wszystkim zajmą.
- Wybacz, nieznajomy, ale przypominasz mi Shinobiego. Yinzin, a także Teiz nie życzy sobie wizyt Ninja, powinieneś o tym wiedzieć, bo każdy z przewoźników został poinformowany. Prowincje również otrzymały osobne pisma. Zatem kim żeś, po co tu jesteś i jak tu się dostałeś? - grzeczności było w wypowiedzi na tyle, aby nie można było nazwać Samuraja chamem. Miał surowy głos, pasujący do kogoś z tych terenów. Jego szare oczy twardo obserwowały młodego Yukiego. Wiele zależało od tej rozmowy.

[Natsume Yuki]

Natsume skrzywił się lekko, wchodząc wolnym krokiem do tawerny. Nie znosił czegoś takiego. Mdły zapach potu, unoszący się w tawernach portowych. Temperatura, która z bardzo przyjemnego chłodu panującego na zewnątrz zmieniła się w duszny gorąc, unoszący się niczym obłok wewnątrz pomieszczenia drewnianego budynku. A na dodatek te dziesiątki ludzi, różnych swymi osobowościami, cechami wyglądu, zapachem... taka mieszanka sprawiła, że nawet on, co nie miał aż tak czułego węchu jak chociażby Inuzuka, aż miał ochotę się cofnąć i wyjść z powrotem na świeże powietrze. No, ale niestety... czasem trzeba zapłacić za wyrywność. Najpierw walki, teraz to... ech, a mógł spokojnie siedzieć na Hyuo.
I kolejna rzecz, której się nie spodziewał. Trzask drzwi. Cholera, wyglądało na to, że były uszkodzone... i teraz przez to jedno niedopatrzenie wszyscy go obserwowali, zastanawiając się kim on tak w ogóle jest. A do młodzieńca dotarła jedna rzecz. Samurajowie mogli nie lubić shinobi. A on, mając na plecach kunai i wachlarz, raczej na nic innego niż przedstawiciel tego fachu nie wyglądał... na dodatek błękitny płaszcz Kenshiego. Ech.
Przynajmniej tyle, że udało mu się zachować kamienną twarz i spokojny oddech. Samurajowie to byli twardzi ludzie, i przed nimi nie wolno było okazywać słabości. Tyle pamiętał, a przynajmniej tyle kojarzył z opowiadań. Miał nadzieję, że ta szczątkowa wiedza mu wystarczy, zwłaszcza teraz, gdy dwóch mężczyzn podeszło do niego i zaczęło pytać o jego cel pobytu.
Młodzieniec skłonił się uprzejmie, cały czas patrząc jednak na mężczyzn. Był to tzw. męski ukłon. Opuszczenie wzroku było standardem w ukłonach kobiecych, mężczyzna musiał mieć rozmówcę cały czas na widoku. W końcu nie wiadomo, czy nie sięgnąłby nagle po miecz i nie zaatakował...
-Wybaczcie, dostojni panowie, najwidoczniej ta informacja do mnie nie dotarła, jako że zawsze podróżuję pieszo. Nie będę kłamać, w rzeczy samej jestem shinobi i pochodzę z władającego wyspą Hyuo neutralnego Rodu Yuki. Na imię mi Natsume. Zostałem poproszony o dostarczenie na Teiz pewnej przesyłki, i jeśli taka jest wola waszego przywódcy, po wykonaniu tego zadania opuszczę terytoria Samurajów.
Słowa młodzieńca były spokojne i wyrachowane, lecz na jego twarzy wciąż panował wyraz powagi, a spojrzenie oczu barwy płynnego złota było twarde, nie wyrażające niepokoju. To nie było miejsce na te emocje. Lecz trzeba zaznaczyć, że w tym spojrzeniu nie było wyzwania. Było to tylko okazanie, że nie jest on osobą słabą. Jeżeli tylko będzie mieć szansę uniknięcia konfliktu, skorzysta z niej.

[Papyrus]

Misja rangi C - Natsume [19/XX] Umiejętność zachowania się przed samurajami była z pewnością czymś wyjątkowo pomocnym na tych terenach, a szczególnie w aktualnych, napiętych czasach. Był odgórny zakaz przebywania shinobich na terenach Yinzin i Teiz, więc można było się spodziewać nieprzyjaznej reakcji. O ile tylko ktokolwiek wiedział o rozporządzeniu. Natsume zatem był tutaj nielegalnie i tylko od niego zależało czy uda mu się przekonać tutejszych samurajów, aby mógł zostać, czy nie. Szczątkowa wiedza zawierała jednak wiadomość, że to twardy lud. Nie tylko fizycznie, ale psychicznie, więc może być ciężko. Bardzo ciężko. Może, aczkolwiek nie musi być.
Dwójka samurajów skłoniła się w identyczny sposób co Natsume, gdy ujrzeli, że ten zna podstawy kultury. Ich twarze jednak nawet na moment nie zmieniły wyrazu. Wzrok surowo skupiony na młodzieńcu. Nie próbowali go zastraszyć - zwyczajnie tak wyglądali doświadczeni życiem oraz walką mężczyźni w tych stronach. Spojrzeli na siebie i kiwnęli głową. Co to oznaczało? Tylko oni wiedzieli.
- Rozumiem, informacja została wysłana niedawno, zatem mogłeś zostać niepoinformowany. Ród Yuki rzeczywiście znany jest ze swojej pokojowej natury, lecz jedynym neutralnym ludem są samurajowie. Aby być bezstronnym, nie można wiązać swej polityki z innymi. Do rzeczy - prawo każe nam odprawić Cię, Yuki Natsume, lecz zanim to zrobimy, chciałbym się dowiedzieć - cóż to za przesyłka? Jeżeli jest dla nas istotna, błędem byłoby Cię zawrócić. - powiedział już widocznie milej, z większą dozą kultury. Najwidoczniej młodzieniec dał mu powód, aby odwzajemnić odpowiednie zachowanie.
- Musisz zrozumieć, nie można nam ufać na słowo każdemu. - odezwał się drugi i obaj czekali na odpowiedź. W tym czasie reszta karczmy nie zwracała uwagi na toczącą się przy samym wejściu rozmowę. Oprócz jednej osoby. Przy stojącym nieopodal stoliku siedziała dwójka mężczyzn i kobieta. Jeden z facetów, który był odwrócony plecami w stronę drzwi, obrócił się i przyglądał dokładnie Natsume. Wyglądał on jak... ktoś nietutejszy. Szaty miał zupełnie inne, przypominające mieszkańców krajów kupieckich, a dokładniej kupców. Długie, granatowe spodnie, czarne futrzane buty, na to biała, wykonana z dobrego materiału koszula, której jedynie rękawy wystawały spod szkarłatnego poncza zdobionego różnymi błyszczącymi kamieniami. Złote nitki tworzyły między nimi jakiś nieokreślony wzór. Człowiek ten miał powyżej czterdziestu lat, czarne, dłuższe włosy zaczesane do tyłu oraz lekki zarost. Minę miał dosyć skupioną i widocznie zaciekawiony był postacią młodego Yukiego.

[Natsume Yuki]

-Pozwolę sobie wyjaśnić: Ród Yuki nigdy nie brał udziału w żadnej wojnie ani nie opowiadał się po jakiejkolwiek ze stron, więc też mogą zasłużyć na tytuł neutralnych... choć w rzeczy samej, pewnie nie w aż takim stopniu jak Samurajowie - zaczął Natsume, pozwalając sobie na nieznaczny uśmiech. Upewnił się przy tym, że nie wyglądało to drwiąco, a po prostu pokazywało że chłopak nie ma złych intencji. Z opowiastek pamiętał też, że Samurajowie są ludem bardzo szanującym sobie honor i szczerość, więc dokładnie tak pragnął się pokazać. Kiedy był dzieciakiem, zdarzało mu się słyszeć o Samurajach i ich umiejętnościach, i w sumie trochę był tym surowym ludem zafascynowany. Chciał poznać chociaż część ich zwyczajów, o ile czas i możliwości mu na to pozwolą.
Wtedy padły słowa, które sprawiły że Natsume miał ochotę westchnąć ciężko. Spodziewał się, że będą planowali go wyprosić ze swoich terytoriów, w ten czy inny sposób. Miał jednak cichą nadzieję, że uda mu się spełnić ostatnią prośbę młodego chłopaka, ale chyba będzie to dosyć trudne... Zachował jednak kamienną twarz i postarał się nie okazywać rozczarowania. To w końcu ich decyzja.
I wtedy też nastąpiło pytanie o przesyłkę. Nie dziwiło go to. Tylko głupiec zaufałby od razu, a Samurajów nie wyobrażał sobie za durniów. Pomyślał przez chwilę, co powinien odpowiedzieć, lecz ostatecznie uznał, że najlepszym rozwiązaniem będzie powiedzenie prawdy. Nie znał zawartości pudełka, nie wiedział czy dobrze robi. Po prostu robił swoje. Misja. Przynajmniej tyle, że teraz powstrzymywał się przed przejściem w postawę "po trupach do celu". Nie tego wymagał od niego Ród. Pax.
-Oczywiście, rozumiem wątpliwości. Przesyłką jest niewielkie pudełko, które otrzymałem od młodego chłopaka zaatakowanego na Hyuo przez dwójkę asasynów. Ochronę tego przedmiotu przypłacił życiem, lecz postanowiłem spełnić jego ostatnią wolę i dostarczyć ten przedmiot w docelowe miejsce.
Z tymi słowami sięgnął do sakwy i wyciągnął pudełko, podnosząc przy tym jedną rękę i opuszczając wzrok w kierunku sakiew, aby mową ciała pokazać, że pragnie udowodnić swoje słowa, a nie sięgnąć po żadną pułapkę. Wyciągnął pudełko i pokazał je rozmówcom, patrząc uważnie zarówno na nich, jak i na otaczających. Wolał dmuchać na zimne, i gdyby komuś wpadł głupi pomysł odebrania mu przesyłki siłą, chciał być gotowy na unik i kontrę. Ale póki co zachowuje spokój i tylko obserwuje.
-Nie znam zawartości. Po prostu poproszono mnie, bym to dostarczył, i chciałbym uszanować wolę zmarłego.

[Papyrus]

Misja rangi C - Natsume [21/XX] Dwójka samurajów nie zamierzała wchodzić w potyczki słowne na temat neutralności rodu Yuki. Ich zdanie zostało wyrażone, a czy młody shinobi przyjmie je do siebie, to tylko i wyłącznie jego sprawa. Oni wiedzieli swoje. Znacznie bardziej niż pojedynki na argumenty lubili pojedynki na umiejętności. Chociaż naturalnie nie prowokowali żadnych walk. Taka już była ich natura.
W spokoju wysłuchiwali co Natsume ma do powiedzenia, lecz na słowo "niewielkie" spojrzeli na ponad metrowej długości pudełko o czerwonej barwie. Nie było szerokie, ale z pewnością dosyć długie. Miało może ze sto dwadzieścia centymetrów albo nawet więcej. Co jeszcze dało się zauważyć? Było idealnie zamknięte. Nie widać było linii dzielącej, aby otworzyć, a na nim była jedynie pieczęć jak na zalakowanych listach. Ta jednak była szara i nosiła na sobie nijak zrozumiały znak. I tyle dało się powiedzieć o nim. Dalsza część wypowiedzi jednak sprawiła, że znów spojrzeli w złote oczy młodzieńca. Milczeli przez chwilę, gdy skończył mówić, jakby zastanawiali się nad czymś.
- To szlachetne z Twojej strony. Jestem skłonny Cię przepuścić, ale musisz podać mi cel. Komu masz ją dostarczyć? Tutaj, na Teiz, znam niemalże każdego mieszkańca. - postanowił zapytać. Zdawało się, że prostolinijność i szczerość wypowiedzi Natsume przekonała samuraja. Wciąż jednak chłopak był obserwowany przez starszego mężczyznę. Ten nie skrywał się ze swoim zaciekawieniem. Kenshi musiał w tym momencie zdecydować czy podanie celu, który i tak nie był pewny, było rozsądnym posunięciem, czy nie.

[Natsume Yuki]

Wyglądało na to, że te wszystkie przypowieści o Samurajach, które zdarzyło mu się za młodu usłyszeć, były w sporej części prawdą. W rzeczy samej, okazywanie szacunku, powściągliwe zachowywanie i mowa ciała pokazująca, że pragnie się rozmowy jak równy z równym zdawały się być wystarczające, by mężczyźni potraktowali młodzieńca poważnie i... no, może przyjaźnie to za duże słowo, ale z pewnością "uprzejmie". Zwyczaje i zasady tego ludu były naprawdę fascynujące... Uśmiechnąwszy się, schował pakunek z powrotem. Odkładając pudełko, spojrzał z ukosa na rękojeść Shiroi Sou i westchnął lekko. Utrata miecza wciąż mu ciążyła, w końcu związał się z nim niczym z bratem, to on pomagał mu przez te wszystkie lata, kiedy był zdany tylko i wyłącznie na siebie... będzie musiał spytać jakiegoś kowala, czy będzie w stanie przekuć ten miecz na nową wersję, jeszcze silniejszą niż poprzedniczka. Może nawet tutaj, na Teiz, jeśli mu się poszczęści?
Wtedy samuraj zadał kolejne pytanie, a Natsume nieco posępniał. Fakt. Miał tylko wskazówki, nie miał zielonego pojęcia, o jakiego człowieka mogło chodzić. Zastanawiał się, czy taki brak wiedzy powinien zostać przekazany i nie wpłynie na ocenę mężczyzny, po czym ze zrezygnowaniem wyciągnął zza pazuchy zwój, który otrzymał od młodego chłopaka na Hyuo, i podał go, aby ten mógł przeczytać otrzymane wskazówki.
-Otrzymałem tylko to. Pierwszy raz jestem na Teiz, nie wiem co to może oznaczać.

[Isei]

Misja rangi C - Natsume [23/XX] Można było się zastanowić dlaczego wiadomość była zaszyfrowana. Niejasne wskazówki, zagadka, ale dlaczego? Cel był podany "Do Zjawy", ale dlaczego dokładne miejsce zamieszkania już nie? Aby chronić tą osobę? Aby nie wydać jej? Zatem kim ona była? Można było się zastanawiać, ale Natsume tego nie zrobił. Wiele z tych pytań niedługo znajdzie odpowiedź, która w głowie młodzieńca nie pojawiła się. A szkoda.
Dwójka samurajów, mimo że wykazywała względne zaufanie należącemu do Rodu Yuki Shinobiemu, to i tak z ostrożnością śledziła jego ruchy. Nie wodzili jednak wzrokiem za jego dłonią, ale zdawali się być znacznie bardziej skupieni kiedy ten z rezygnacją wyciągał zwój. Ta dziwna aura utrzymywała się, aż do momentu, w którym mężczyzna bez zbroi odebrał przekazany przedmiot i rozwinął go. Przeczytał go spokojnie, ale wzrok zatężał mu na jakimś znaku, na jakimś słowie. Z powagą godną największej ceremonii podał zwój swojemu towarzyszowi, a ten bez słowa również zapoznał się z treścią. Zachowanie zimnej krwi przyszło mu ze znacznie większym trudem, gdyż natychmiast poderwał wzrok na Natsume.
- Do Zjawy? Obawiam się, Yuki Natsume, że jednak będziesz zmuszony oddać nam przesyłkę i zawrócić. Możesz tego nie wiedzieć, ale Zjawa jest osobą poszukiwaną tutaj. Nie bez powodu nosi taki przydomek. Słowem - jego krew już dawno powinna zrosić zmrożone ziemie Lazurowych Wybrzeży. - powiedział twardym tonem, wręcz jakby groził chłopakowi. Wtem przypatrujący się mężczyzna z boku wstał i pośpiesznym krokiem podszedł pod stojącą trójkę. Samuraj bez zbroi natychmiast zwrócił na niego uwagę jakby ten był zagrożeniem, ale równie szybko rozluźnił się.
- Przepraszam, że się wtrącę, ale przypadkiem podsłuchałem waszą rozmowę. Chciałbym nieco naprostować tych panów. Zjawa nie jest poszukiwany oficjalnie. Pan Musashi Sasaki, ani będący pod jego rozkazem Pan Miyaki Tadatoshi, nie wydał polecenia, aby ścigać Zjawę, a co dopiero pozbawić go życia. Pan Musashi Sasaki wycofał nawet nagrodę za jego głowę, którą niegdyś umieszczono. Zatem przepraszam, ale panowie nie mają, chociaż to ich własne, rodzime ziemie, władzy, aby tego młodzieńca, nie bójmy się tego nazwać jak należy, ograbić z przesyłki. Proszę wybaczyć. - samuraj bez zbroi w całkowitym milczeniu i z kamienną twarzą wysłuchał co miał do powiedzenia mężczyzna, który podszedł. Towarzysz w niemalże pełnym rynsztunku był nieco mniej biegły w kontroli emocji. Mimo znaku ręką od kompana, i tak odezwał się.
- Niech Pan Kuriyama Senko nie zapomina, że jest zaledwie kupcem i o takich rzeczach decydować nie może. Nie powstrzyma nas jednak nic przed zawróceniem tego młodzieńca, gdyż Pan Musashi Sasaki-dono wyjaśnił jasno, że nie życzy sobie w aktualnych chwilach ninja na jego ziemiach. - powiedział, zwijając zwój. Nazwany kupcem człowiek pokiwał głową i zaczął grzebać w swoich szatach, aż wyciągnął zwój. Był wysokiej jakości, a zawiązywał go sznurek, do którego przyczepiony był stempel z laku o znaku nierozpoznawalnym dla Natsume, a jednak dwójka samurajów zrozumiała doskonale co oznacza. Senko podał go samurajowi bez zbroi.
- W rzeczy samej. Jestem zaledwie kupcem. Kupcem z glejtem od samego Pana Musashiego Sasakiego. Jednym z trzech kupców, którzy mogą nawet w czasach wojen dowozić tutaj towary i odbierać je. Jak zostało niżej w piśmie zaznaczone - mogę przywozić na wyspy Lazurowych Wybrzeży najbliższą rodzinę oraz dwójkę i nie więcej ochroniarzy. Reszta musi pozostać na statku, a zejście ich na ląd jest karalne. Karą jest śmierć. Dla mnie - oczywiście. Tak się składa, że mój ochroniarz o imieniu Teriko, przy rozmowie, która odbyła się dosłownie kilka minut temu, poprosił mnie, abym zapłacił mu dwukrotnie tyle ile powinienem i odesłał do rodziny, o którą się obawia. - tutaj przerwał sobie, wskazując na mężczyznę, który przyglądał się całej akcji z niesamowitym zaskoczeniem. Jakby o wszystkim dowiadywał się dopiero teraz. - Zatem brakuje mi jednego ochroniarza, a tak się składa, że ten tutaj młodzieniec to sam Kenshi, którego oglądałem podczas wielkiego turnieju w Sabishi. Jego umiejętności są na poziomie wielce przewyższającym moje oczekiwania. Zatem najmuję go na swojego ochroniarza, a tym samym otrzymuje on pełne prawo do przebywania na tym terenie, gdyż ręczę za niego ja swoją głową. I majątkiem zapewne. - skończył wypowiedź z delikatnym uśmiechem. Samuraj skończył czytać zwój i oddał go Senko, a drugi oddał zwój Natsume.
- Skąd ta pewność, że Yuki Natsume przyjmie ofertę? Skoro tak wspaniałym jest wojownikiem, to usługiwanie byle kupcowi może mu urągać, a zapłata nie wystarczać. - odezwał się znów ten bez zbroi.
- Zaiste, decyzja należy do niego.

[Natsume Yuki]

Hm? Czyli ta przesyłka miała być przekazana człowiekowi, który z jakiegoś nieznanego mu powodu był poszukiwany? Roninowi? Ciekawe. Czyli to to oznaczał fragment "do Zjawy". To był przydomek. Myślał, że to po prostu jakaś nazwa własna, czy ki pieron... zresztą, nie ma co się teraz rozwodzić. Ton mężczyzny nagle przybrał ton, jednoznacznie wskazujący na groźbę, nawet nie bardzo zasłanianą. Młodzieniec westchnął cicho. Nie przybył tutaj walczyć i z całego serca nie chciał tego robić, ale był obecnie na misji. A jej wykonanie, nawet jeśli była dyskusyjna moralnie, było rzeczą świętą. Nie sięgał po miecz, lecz był na to gotowy w każdej chwili. I spoglądał tylko ze spokojem, milcząc. W słowach nie było żadnego polecenia, więc nie czuł się zobligowany do zrobienia czegokolwiek.
I wtedy podszedł do nich ten mężczyzna, który uprzednio się przyglądał ich rozmowie. Stwierdził on, że przypadkiem podsłuchał ich rozmowę i postanowił sprostować kilka rzeczy. Miał ochotę parsknąć śmiechem na to pierwsze, bo dla niego przyglądanie się od początku dialogu ni cholery nie wyglądało na "przypadek"... no, ale nie jemu to oceniać, w końcu był shinobi. Shinobi są stworzeni właśnie do szpiegostwa, i samemu Natsumemu też zdarzało się czasem podsłuchiwać. Więc on nie ma prawa rzucić kamienia jako pierwszy.
Do tego, jak się okazało, miał glejt od niejakiego Musashiego Sasakiego, który najwidoczniej był jakąś szychą wśród Samurajów, wnioskując po zachowaniu pozostałych. Może nawet ich liderem. Osobiście nie miał jeszcze do czynienia z tym nazwiskiem, ale uznał, że lepiej zachować powagę i nie komentować. Znowu. I wtedy, po krótkiej rozmowie między Samurajem i kupcem okazało się, że ten drugi wiedział kim naprawdę był Natsume, i wyraził chęć zatrudnienia go jako ochroniarza. Szczerze, nie bardzo mu się to podobało, ale jeśli to mógł być sposób na pozostanie na Teiz...
-Za młodu zdarzało mi się zajmować pracami bardziej urągającymi godności niż ochrona kupca... w porządku, mogę pomóc. Ale pod jednym warunkiem. Gdy skończysz swoje powinności tutaj, pomożesz mi odnaleźć Zjawę, kimkolwiek on jest. Wykonam swoje zadanie, odprowadzę cię gdzie chcesz, i tam nasze drogi się rozejdą. Uczciwa propozycja?

[Isei]

Misja rangi C - Natsume [25/XX] Aktualna sytuacja była dosyć prosta. Opcji było zaledwie trzy. Pierwsza zakładała, że Natsume zgodzi się na ofertę kupca i prędzej lub później zaniesie przesyłkę. Druga polegała na wywalczeniu sobie drogi, a wtedy, o ile da radę, to szybko zrobi co do niego należy. Jeżeli tylko znajdzie Zjawę. Trzecia to zawrócenie, a to wiązało się z fiaskiem. Nie trzeba było być z pokojowego rodu Yuki, aby zrozumieć, że opcja numer jeden jest najrozsądniejsza. Decyzja spotkała się z naturalnym uśmiechem u kupca, a u samurajów... z brakiem reakcji.
- Dobrze, skoro tak. Obyś był świadom tego co robisz i co Cię może spotkać, ufając byle Shinobiemu. A szczególnie temu, który powiązał swoje cele ze Zjawą. - odparł jeden z samurajów i spokojnie odeszli do stolika, przy którym wcześniej siedzieli. Senko położył dłoń na ramieniu młodzieńca i zaprowadził go do reszty, z którą przebywał.
- Od razu udamy się do Zjawy. Nie bez powodu ryzykuję, nadstawiam dosłownie kark dla Ciebie. - powiedział, nie siadając nawet. Wygrzebał z mieszka obok pasa odpowiednią ilość pieniędzy, co było dosyć pokaźną sumką, sądząc po objętości, a następnie położył je naprzeciwko ochroniarza, którego nazwał Teriko. - Tak jak powiedziałem. Wracasz do domu. Zwalniam Cię i płacę podwójnie, chociaż już zaliczkę dostałeś. Musisz jednak zostać na moim statku i poczekać. Chyba, że chcesz stracić głowę. - po tym przeniósł wzrok na drugiego ochroniarza. - A Ty, Sachi, pójdziesz z nami. Będziesz miał oko na tego młodzieńca u mojego boku. Tak dla upewnienia się, że postąpiłem słusznie. - dodał zupełnie luźno, chociaż właśnie poddawał sporej wątpliwości naturę Natsume. Spojrzał w końcu na niego i wystawił dłoń w jego stronę.
- Pokaż mi ten zwój. Rozumiem, że w nim są wskazówki jak znaleźć Zjawę, prawda? Wyjdźmy jednak na zewnątrz. - zapytał i rzucił wzrokiem na Sachiego, by wskazać mu głową, że czas wyjść. Cała trójka spokojnym krokiem ruszyła do wyjścia, a później oddaliła się kawałek od karczmy.
- Nie wiem jakie masz zamiary wobec Zjawy, ale skoro masz wskazówki, to prędzej czy później go znajdziesz. Skoro mogę Ci pomóc, a Ty możesz być przyjazny i mówiłeś prawdę, to oboje na tym zyskamy. Jeżeli kłamałeś... to jedynie stracisz. Zdawało mi się, że nic nie wiesz o nim albo tak dobrym aktorem jesteś. Jak to jest? - zapytał i o ile otrzymał zwój, to przeczytał jego zawartość, słuchając co do powiedzenia miał Kenshi.

[Natsume Yuki]

-Nie mam żadnych celów ze Zjawą, oprócz tego że chcę spełnić ostatnie życzenie umarłego - powiedział spokojnie do samuraja, który postanowił w końcu pozostawić młodzieńca w spokoju. Cóż... czyli wyglądało na to, że teraz przez jakiś czas związał swoją przyszłość z tym oto stojącym obok kupcem. No, a przynajmniej do czasu, aż zdoła wykonać swoją misję i będzie mógł spokojnie udać się w nieznane. No, nieznane jak nieznane - póki co jego głównym planem było po prostu wrócenie do Ryuzaku no Taki, ogarnięcie wszystkiego co mógł tam zostawić niezałatwione i po prostu wrócić na Hyuo. Chociaż, czy powrót będzie aż tak konieczny?...
Cóż, przyszłości nie da się przewidzieć.
Bez słowa podał zwój mężczyźnie i razem z nim wyszedł na zewnątrz. Na wszelki wypadek nieznacznym ruchem odpiął łańcuszek Hakuhyo, w przypadku gdyby komuś przyszedł do głowy głupi pomysł zaatakowania shinobi... zwłaszcza, że nie podobało mu się to, że kupiec postanowił wysłać drugiego ochroniarza, by patrzył mu na ręce, tak jakby chłopak co najmniej chciał zaatakować. Obaj ci mężczyźni obchodzili go tyle co zeszłoroczny śnieg, mimo tego jednak lepiej być bezpiecznym. Ale póki co jeszcze po sam miecz nie sięgnął. Nie było po co.
-Tak, w zwoju są wskazówki.
Po wyjściu na zewnątrz chłopak spojrzał na kupca i wzruszył ramionami.
-Nie mam w zwyczaju kłamać. I nie, nie wiem kim jest ten - lub ta - Zjawa, o którym wszyscy mówicie tak, jakby był roninem. Dopiero ostatnio o nim usłyszałem po raz pierwszy w życiu.

[Isei]

Misja rangi C - Natsume [25/XX] Ciężko było się dziwić zarówno Senko, że nie ufa Natsume oraz właśnie młodzieńcowi, że źle się czuł, gdy ktoś go obserwował z podejrzliwością. Kupiec zwyczajnie zachowywał roztropną ostrożność, chociaż już sama jego decyzja o ręczeniu za Yukiego była ryzykiem możliwe, że niewartym tego wszystkiego. Czas miał pokazać czy rzeczywiście była opłacalna. Kenshi zaś niezbyt komfortowo czuł się ze świadomością, że człowiek, który pomaga mu, to mimo wszystko nie ufa mu do tego stopnia, iż kazał go obserwować swojemu ochroniarzowi. Oczywista sprawa, nikt nie lubi być sprawdzany na każdym kroku.
Senko wysłuchał co Natsume miał do powiedzenia, przeczytał zwój i zaśmiał się. Co go rozbawiło? Tylko on sam wiedział, gdyż nie dzielił się rozrywką. Zwinął zwój i oddał młodzieńcowi, wskazał mu dłonią, aby ruszył za nim i skierowali się wgłąb osady portowej.
- Zagadka banalna dla kogoś, kto słucha plotek i wie o Teiz wszystko. Nic dziwnego, że nie mogłeś jej rozszyfrować. Po drodze wszystko zrozumiesz. - powiedział, by od tego momentu zupełnie milczeć. Nieważne czy coś było warte skomentowania, czy nie. Nawet o ile Yuki chciał o coś zapytać - ten nie odzywał się. A gdzie prowadził młodzieńca? Kto wie. Dosyć szybko opuścili osadę i wyszli na otwarte pola. Kroczyli ścieżką, która wysypana była kamieniami dla utwardzenia. Szli dalej, dosyć daleko jak na marsz w milczeniu, gdyż pokonali dwa kilometry ścieżką, a później trzy poza nią, aż natrafili na kolejną. Minęli kuźnię oraz sklep zapewne z bronią wykuwaną na miejscu. Na szyldzie widniały znaki znaczące "Błyszczące Ostrze", co zapewne było nazwą interesu. Przeszli obok tego, a za tym był las pełen wysokich sosen. Pokonali go i ich oczom ukazało się wzniesienie. Nie góra, a wzniesienie, które miało zbyt mało metrów, by nazwać je górą, a czubek szczytem. W tym momencie wiatr wiał im w twarz, a jak dotychczas - w plecy. Słowem - zawrócił. Między pojedynczymi drzewami stała mała, drewniana chatka. Wykonana z okrągłych beli drzewa, z kamiennym, szerokim kominem na jednej ze ścian. Okna były zasłonięte przez okiennice. Drzwi wyglądały na dosyć słabe, ot wykonane z desek. Podeszli bliżej, a wtedy Senko spojrzał na Natsume z lekkim uśmiechem.
- Już rozumiesz? To tutaj jeżeli Twoje wskazówki są poprawne. - powiedział i podszedł pod drzwi, aby zapukać, lecz gdy jego kostki dotknęły ich... to został odrzucony. Jakby otrzymał solidne kopnięcie w brzuch. Wylądował na plecach i ze stęknięciem zaczął zbierać się z ziemi. Ochroniarz natychmiast ustawił się w pozycji, oczekując na atak, ale w zamian usłyszał jedynie...
- Durnyś? Myślałeś, że Zjawa mieszka sobie w byle chatce pośród drzew? - głos był doskonale każdemu słyszany, ale oprócz ich trójki nie dało się nikogo zauważyć. No, poza sową, która spokojnie siedziała na jednej z gałęzi rosnącego zaraz obok domu drzewa. Czy było w niej coś szczególnego? Nie. Sowa jak sowa. Dosyć duża, o szarawej barwie i sporych oczach zdolnych widzieć w mroku. Dziwnym było jedynie to, że głos właśnie zdawał się pochodzić od niej.
- Pokaż się. - rzucił Senko, który zdążył już wstać na proste nogi i zaczął się otrzepywać.
- Jestem na widoku, jełopie. - i wtedy pewnym już było, że sowa właśnie przemówiła. Zwierze, które mówiło. Zarówno Senko jak i ochroniarz spojrzeli na siebie jak na idiotów, lecz ten drugi wpadł na pomysł. Zawiązał pieczęć, a po tym zdawał się być jeszcze bardziej zdezorientowany.
- To raczej nie iluzja. - powiedział. Zatem o co tutaj chodziło?
- Banda debili, co? Czego chcecie od Zjawy? - zapytała sowa. Ptak zadawał pytania. Jak się zachować kiedy zwierze do Ciebie mówi?

[Natsume Yuki]

Natsume westchnął cicho, spoglądając z ukosa na patrzącego w jego kierunku strażnika. Sam fakt, że teraz będzie musiał ograniczyć jakiekolwiek ruchy, które pozostali będą mogli uznać za podejrzane, niezbyt mu się podobał. Był człowiekiem, który wolał być gotowym na wszystko, a takie ograniczenie mobilności i swobody mogło być iście irytujące. Nie sprzeczał się jednak. Był shinobi, a teraz znajdowali się na wyspie znajdującej się pod jurysdykcją lidera Samurajów. Oznaczało to tyle, że będzie musiał się podporządkować, albo po prostu zostanie ukarany. A tak by być szczerym, z tymi wojownikami to akurat wolał pozostać w dobrej komitywie. Dlatego zacisnął tylko nieco mocniej szczękę i kontynuował wędrówkę razem z kupcem. Mężczyzna zaś najwidoczniej doskonale wiedział, o co chodzi w tym wszystkim. I chłopak musiał przyznać w duchu, że nawet go to cieszyło. Przynajmniej w ten sposób będzie w stanie na spokojnie wykonać zadanie i będzie mógł wrócić do dowolnych innych zadań, które na niego czekają...
Po krótkiej wędrówce dotarli w końcu pod miejsce, które wyglądało jak zwykła, niewielka chatynka. W sumie wydawało się być w porządku, żeby po prostu sobie tutaj mieszkać, głęboko pośród lasu, kawałek drogi od cywilizacji. W sumie, sam Yuki też z chęcią zamieszkałby w czymś takim.
Kupiec podszedł do drzwi, lecz te w tajemniczy sposób go obaliły. Mężczyzna upadł na ziemię, strażnik natychmiast stanął w pozycji bojowej, a Natsume odpiął łańcuszek Hakuhyo. Co go mogło powalić? Jakieś jutsu blokujące dostęp? Genjutsu blokujące dostęp do drzwi? A na dodatek jeszcze ten dziwaczny głos. Młodzieniec rozejrzał się, starając się dopatrzeć źródła... którym okazała się być zwykła sowa. Yukiemu opadły ręce, westchnął ciężko.
"Co ja mam z tymi gadającymi zwierzętami... najpierw żaby w Ryuzaku, teraz to... Chyba mnie już nic w tym świecie nie zdziwi."
-Nie ma powodu, by od razu reagować aż tak agresywnie - powiedział spokojnie, tak jakby fakt że gadał do sowy był dla niego czymś zupełnie normalnym. Wyciągnął też pakunek dla Zjawy i pokazał go zwierzęciu. - Przybyłem tu głównie po to, by przekazać Zjawie ten pakunek.

[Isei]

Misja rangi C - Natsume [27/XX] Gadające zwierze zaskoczyło każdego, lecz najmniej Natsume, który już miał styczność z reprezentantami fauny, które potrafią posługiwać się ludzką mową. Sowa przemilczała słowa młodzieńca i zdawała się być nieporuszona, aż do momentu ujrzenia pakunku, a dokładniej znaku na nim. Wtedy bez słowa poderwała się do lotu i usiadła na wystającym na zewnątrz kawałku parapetu, aby po chwili zapukać dziobem w okiennicę. Następnie wróciła na swoje miejsce i... nic. Trwało to chwilę, Senko zdawał się być zupełnie zdezorientowany, ale minutę później drzwi się otworzyły, a w nich stanął wysoki, postawny mężczyzna. Miał około metr dziewięćdziesiąt, jego mięśnie wyglądały jak ze stali, chociaż wcale nie był ogromnym mięśniakiem. Twarz miała twardy wyraz, oczy ciemne, zaś spojrzenie ostre. Nosił lekki zarost, a kruczoczarne włosy związywał w wysoką kitkę. Na stopach miał tradycyjny zestaw - skarpety tabi i sandały waraji. Nogi okrywały mu czarne hakamy, zaś tors samo haori o szkarłatno-czarnej barwie, które odkrywało kilka blizn na klatce piersiowej. Na nogach miał wzmacniane srebrnymi, stalowymi płytkami nagolenniki, podobnej budowy karwasze okrywały jego przedramiona. Przy pasie miał dwa ostrza - Katanę i Wakizashi. Rzucił wzrokiem po zebranych przed jego domem, lecz szybko jego spojrzenie utkwiło na Natsume.
- Zadam kilka pytań, a Wy odpowiecie. Pierwsze - kim jesteście? Drugie - czego chcecie? Trzecie - skąd macie to pudełko? Czwarte - skąd masz Hakuhyō? - miał niski, ciężki głos, zaś ton pełen powagi i stanowczości. - Ciebie w sumie znam. Kupiec Senko. Trzy kolejne pytania są jednak dla Ciebie wciąż aktualne. - dodał po chwili i od tego momentu i on, i sowa milczeli.