Osada portowa i okolice

[Arii]

Wyspy Samurajów - Kult Wiecznego Płomienia - Finał
Misja S - Kyoushi

9/21+

Beztroskie nastawienie chłopaka wprawiło w uśmiech samego starego wojaka. Nie spodziewał się, że na swojej drodze spotkają kogoś tak ułożonego i dobrego, co im będzie chciał pomóc. Zazwyczaj ludzie omijali kaleki wzrokiem i nie chcieli mieć z nimi nic wspólnego. Tak ten o to chłopak, o dwóch różnych oczach, z pełną werwą przeprowadził ich przez osadę. Niop tylko dopowiadał, gdzie powinni się kierować. Wzgórze niedaleko osady... Nie będzie to tak ciężka przeprawa, ponieważ to było bardzo dobrze widoczne z centrum błotnistej brei portu. Dodatkowo zauważyć się dało wysokie wieżyczki jakieś kaplicy. Więc to na pewno było to miejsce, gdzie miał odprowadzić ich Kyoushi.
Godai na szybko nałożył na Mię płaszcz. Ta zaczęła coś mamrotać pod nosem. Coś więcej niż "wieczny płomień" w kółko. Zupełnie, jakby nowa energia w nią wstąpiła i odżyła. Wzgórze wyglądało, jak nowo wybudowane, w samej osadzie również trochę się pozmieniało. Była robiona nowa droga, budynki przechodziły jakieś drobne renowacje. Teraz zauważył, że gdzieniegdzie są różne postaci w długich szatach z czerwonymi obszyciami a na plecach z symbolem, który widział już w kilku miejscach. Otwarta dłoń ze słońcem.

Droga przez wzgórze upłynęła im na podziwianiu natury, która o dziwo nie przypominała tej z Teiz. Rosły zupełnie inne drzewa, po zboczach zrobione były specjalne drewniane drogi dla spływającej wody, aby nawierzchnia kamiennej drogi nie była zbyt śliska. Im wyżej podchodzili, tym kaplica zmieniała się w ogromny kompleks budynków, wysoki na kilkanaście metrów. Nie był w pełni drewniany, to prędzej była ozdoba. Sam budynek był z kamienia. Zupełnie, jakby ktoś z kontynentu przypłynął i wrzucił tutaj swoją technologię i architekturę. Gdy dotarli na szczyt zobaczyli piękny ogród , prowadzący do stalowych drzwi zakonu, przed którym stało kilka ubranych w szaty osób. Gdy tylko zobaczyli idące w ich stronę cztery kaleki uśmiechnęli się do nich szeroko i uprzejmie. -Witamy Was! Jak miło widzieć nowe twarze! Co was do nas sprowadza?- na przeciw nich wyszła kobieta o długich, białych włosach, rozpuszczonych i opadających na ramiona. Była dość wysoka, prawie tak samo, jak Kyoushi. Jej wzrok był troskliwy i bardzo ciepły a ton głosu sprawiał, że można było jej od razu zaufać. Zanim którykolwiek z mężczyzn zdążył się odezwać to Mia wyszła i padła na kolana. -Oh, Kapłanko Wiecznego Płomienia!!! Proszę, proszę! Przyjmijcie nas pod swoje skrzydła! Tylko WY nam możecie pomóc!!! Wszyscy nas odrzucili, wszyscy!!! PROSZĘ! PROSZĘ!- nikt się tego nie spodziewał, Godai podszedł do niej i złapał ją jedyną dłonią za ramię. -Mia, nie wygłupiaj się wstawaj! Już!- jednak ta nie wstała, patrzyła się błagalnie ze łzami w oczach na kobietę, która delikatnym uśmiechem, w swojej białej szacie, klęknęła na mokrej kostce przed nią. -Drogie dziecko, Nasz Pan, jest dla każdego kto potrzebuje pomocy. Nie musisz o nią prosić. Wstań ze mną.- delikatnie dłonią otarła łzy bezrękiej Mii.
Kiedy ta scena się zakończyła i wstały, Niop wystąpił i ukłonił się delikatnie, lecz bez przesady. -Kapłanko, czy znalazło by się miejsce na noc dla osoby, która pomogła nam tutaj dotrzeć? Bez niego nie dalibyśmy rady.- Kapłanka spojrzała się na staruszka i na jego "ubytek" ze smutkiem w oczach pokiwała głową i spojrzała się na Shiroyashę. Przez chwilę, jakby się zastanawiała, jednak z uśmiechem potwierdziła głową. -Ależ oczywiście. Miejsce znajdzie się dla każdego. Wejdźcie do środka, niedługo po was wyślę akolitę, który zaprowadzi Was do komnat.- stalowe drzwi budynku otworzyły się, jak na zawołanie i teraz mogli wejść do ogromnej, białej sali z płomieniami wychodzącymi ze ścian i oświetlającymi całość drogi. Przed wejściem znalazło się kilka miejsc do siedzenia, tam zostawiła ich kapłanka, idąc do jakiegoś pomieszczenia...

Dialogi:
Staruszek Niop
Mia
Godai
Kapłanka

[Kyoushi]

Oczywistym było to, że białowłosy wychodził z założenia, że jego pomoc nic nie kosztuje, gdy może napotkać coś godnego stoczenia pojedynku, który go usatysfakcjonuje. W tym przypadku nie wiedział czy tak rzeczywiście będzie, ale łudził się, że jednak tak i ktoś go na tyle sprowokuje, że będzie zmuszony wejść na wyższy poziom niż zwyczajne katana no jutsu. Już po chwili Niopski wyjaśnił dokąd mają zmierzać, a samo to miejsce było całkiem dobrze widoczne, więc nie było mowy o pomyłce i odpuszczeniu. Ruszył z werwą i swoimi wspaniałymi kompanami, którym nie brakowało na pewno humoru i ochoty. W samej wiosce nic dziwnego, że trwały prace remontowe, a dzięki nowo powstałemu monastyrowi, mieli także i powód by to wszystko wyremontować. Ciekawi także byli ludzie w szatach z logiem tego słońca, zupełnie jak płaszcz białowłosego, który nosił na sobie, a na nim ciemnoszare, wyhaftowane logo Klepsydry, które nie rzucało się aż tak w oczy jak słońce tych bydlaków. No dobra, nie będzie się tym przejmował przecież, czas iść dalej.
Chwilę w podróży popodziwiali co mieli popodziwiać i brnęli dalej. Co prawda natura tu była nieco odmienna niż ta, którą zapamiętał ostatni raz będąc w Teiz, ale jakoś nie przywiązywał do tego większej uwagi. Odmienne widoki były także użytej tu architektury, która budziła wątpliwości w Kjudaszu, który już miał się na baczności, jednocześnie napierając naprzód. Byli już zbyt blisko, by w końcu przywitał ich nie kto inny jak jakiś tubylec klasztorny, którym okazała się jednak długowłosa kobieta o śnieżnobiałych włosach - zupełnie jak Kjuszardo. Nim zdążył się zorientować, Mia już klęczała przed nią i darła się w niebo głosy. Cóż, bywa i tak. Ogarnął ją Godai, dzięki czemu szybko skończyła tę pajacerkę, ale Kjoszi wciąż musiał czekać co nadejdzie i co się tutaj stanie. Nie wiedział, a bardzo chciał wiedzieć. Nigdy taki nie był wcześniej, jednak zespoliwszy się z kocicą, nabrał jej cech i to w bardzo widoczny sposób, będąc o wiele bardziej dociekliwym i ciekawym niż kiedyś. Chwilę później do jego uszu dotarła prośba Niopskiego, o nocleg dla głównego bohatera, który nie ośmieliłby się odmówić. Kolejne co miało się wydarzyć to wejście do wielkiej kaplicy, która odsłoniła przed nimi swoje wnętrze, a dokładnie białą, wielką salę i płomieniami od ścian ku górze. No cóż, nie zostało nic tylko czekać na akolitę. Będąc dość czujnym, cały czas nie tylko lustrował otoczenie wzrokiem, ale także słuchem czy zapachem, chciał wiedzieć co tu się dzieje. Nic jeszcze nie mówił, bo widział jak zareagowała kapłanka na jego widok. To mogło zwiastować coś zupełnie innego niż chcieli przybysze. Dlatego był czujny, nie odzywając się nic, a nic, wciąż idąc łeb w łeb ze swoimi kalekami.

[Arii]

Wyspy Samurajów - Kult Wiecznego Płomienia - Finał
Misja S - Kyoushi

10/21+

Biało. Wszędzie biało i ogniście, dosłownie. Całe pomieszczenie w porównaniu do zewnątrz było ciepłe, najwyraźniej przez ściany płonące przez cały czas jak ogień w kominku. Godai pilnował Mii, żeby ta nie zrobiła im wstydu przed resztą krążących tubylców po kaplicy i kapłanów. Świątynia była niezwykle wybudowana. Była potężna i obszerna. Z samej "poczekalni" widzieli kilka dodatkowych wyjść w inne skrzydła świątyni. Odczekali w ciszy kilkanaście minut, aż Kapłanka po nich wróciła. -Ekscelencja przyjmie Was, ale dopiero za trzy dni. Do tego momentu zapraszam Was do naszego skrzydła gościnnego, nazywanego przez tubylców Skrzydłem Dobroci Słońca.- uśmiechnęła się do nich wskazując dłonią, aby szli za nią. Przeprowadziła ich przez długi korytarz przy wejściu, z którego przed chwilą przyszła. Na ścianach były malunki słońca i płomieni, i nic innego. Monotonny znaczek, Klepsydra miała lepszy.
Kapłanka wskazała każdemu z nich osobną komnatę, jakieś trzysta metrów od wejścia. Pożegnała ich z uśmiechem i życzyła im miłego odpoczynku, i że kolację otrzymają pod wieczór.

Komnaty były małe i skromne. Posłanie na ziemi, jedna szafeczka, cienki koc i mała poduszka. Na jednej ścianie było lusterko i miska z dzbankiem wody obok, aby się obmyć. Higiena też była dla nich ważna. Na małej szafeczce leżał zwitek pergaminów z różnymi tekstami o Wiecznym Płomieniu, które nudziły po pierwszych stronach.
Tak jak zapowiedziała, tak i się wydarzyło. Kolacja jak na świątynie było bogate. Trochę mięsa, warzywa, świeże pieczywo i dobry napój. Niesamowite, że tak dobrze prosperowali i było ich stać na takie dobroci. Chociaż patrząc, ile pomagali w osadzie pod wzgórzem i jak się to wszystko rozwinęło od ostatniej wizyty Kociaka to może jednak jakieś wpływy już posiadali... Tak naprawdę mógłby się nieco dowiedzieć o tym przybytku, skąd on się w ogóle wziął i czym się zajmował, dlaczego akurat to miejsce? Ale to już zależało od niego i tego co chciał z tym robić. Zachowanie Kapłanki było dziwne w jego kierunku, jakby nie wiedziała czy chce go wpuszczać. Może go rozpoznała? W końcu nie był byle kim... Albo chodziło o jego ryj, to też jakieś wyjście, prawda?

Jeżeli chciał się jednak spotkać ze swoimi znajomkami to w trakcie pierwszej nocy, nie było już na to szans.
Pierwszego dnia jednak zostali oprowadzeni po świątyni, która miała dwa piętra w dół! Ogromny ogród prowadzący do małych zatoczek portowych dla rybaków, gdzie dookoła były również stanowiska kapłanów zajmujących się pomocą podróżnym, ale i tubylcom. Wszystko wyglądało, jak coś pięknego. Pomoc, dobroć, aż wylewało się to wszystko wiadrami. Nic dziwnego nie zauważył.
Mia chodziła zachwycona i niewiadomo skąd, ale zaczęła cytować, jakieś pieśni Wiecznego Płomienia. Mówiła, że nauczyła się ich w jedną noc. Zaczęła być bardzo wygadana i gorliwa, co jeszcze bardziej irytowało. Nie słuchała się Godaia a Niopa olewała całkowicie. Często odchodziła gadać z kapłanami światyni i o nich zapominała całkowicie. Niewdzięcznica! Kiedy drugiej nocy poszedł spać, został zbudzony niezwykle natarczywym pukaniem do swoich komnat.
Pukał Godai, który wyglądał na nieco zaniepokojonego. -Sarayoshi-kun! Mia zniknęła!- to było jedyne, co do niego powiedział. W jego oczach było widać strach, za nim stał Niop, rozglądając się dookoła. -Coś mi tu poważnie śmierdzi, dzieciaki...- ale czy Koteczek coś wyczuł? Zapach kadzideł i płomieni. Tyle. Od czego mógłby tutaj zacząć, żeby jednak znaleźć zagorzałą Mię? Może jednak gdzieś się skryła czytając kolejne głupie teksty o tej całej wierze? Dodatkowo został im jeszcze jeden dzień do zobaczenia się z panem świętym! Na korytarzu pierwszy raz od przybycia nie zauważyli oprócz siebie żadnej żywej duszy. Co najwidoczniej zaczęło stresować samego Niopa.

Dialogi:
Staruszek Niop
Mia
Godai
Kapłanka

[Kyoushi]

Jeśli miało być wspaniale to dopiero dzisiaj. Sztuka architektoniczna tego dzieła bardzo przypadła do gustu młodemu pijakowi. Nie tylko było tu ciepło fizycznie, ale i mentalnie, przez to jak wyglądała ta sala. Niedługo później, po zakończonej ekscytacji wnętrza monastyru wróciła kapłanka, która obwieściła kolejne dni oczekiwania. To już było delikatnie frustrujące i tego nie potrafił ukryć u siebie na twarzy młody Shiroyewski. Cóż, nie miał wiele wyboru, więc ruszył za swoją chołotą do miejsca, które nazywane było skrzydłem gościnnym. Nic specjalnego poza tym, że wszędzie były te ich charakterystyczne loga, phi, odgapiacze logów. Pozytywy? Osobna komnata, w której mógł poświęcić się dalszej medytacji i zespalaniu z umysłem i siłą Ogoniastej Bestii, tego akurat bardzo potrzebował. Cóż, do kolacji w takim razie było wolne od ludzi.
Nie było tu zbyt wiele miejsca i luksusu, ale jako shinobi był do tego przyzwyczajony, wystarczyło miejsca na pozycję w lotosu, by skupić się na sobie i Matatabi. Wiekszość dnia mógł dzięki temu odpocząć, by wyruszyć na kolację. Jeszcze lepiej, że niczego sam nie musiał przygotowywać. Co mogło zwrócić jego uwagę jak nie to, że kapłanka w jego kierunku rzucała jakieś bliżej podejrzane spojrzenia. Była z tego powodu dość dziwaczna, cholera wie z jakiego powodu. Czy to tylko piękna, ale i zachlana morda Kjuszarda? Nikt tego nie wie, a on sam tym bardziej. Wyglądąło na to, że chyba była przerażona strażnikiem kalek, który był tutaj tylko dla nich, nim będzie zwolniony do wyjścia po trudnej podróży. Wygląda na to, że jednak zostanie tu dłużej niż sam się spodziewał.
Wszystko tutaj było podejrzane. Bogate, jak to w świątyniach, wręcz w przepychu, jednak za dużo tu wszędobylskiej dobroci, która także była podejrzana. Co z tego mieli niosąc pomoc? Nikt nie był tak dobry, by robić coś pro bono. Znał ten świat już od wielu, wielu lat, przez to był bardzo uważny i podejrzliwy wobec wszystkiego i wszystkich. No i tak też musiało się podziać, bo tego dnia, w którym już zauważyli wielką zmianę w Mii, białowłosy wiedział, że to musi być głęboko ze sobą powiązane.
Nawet mojego nazwiska nie zapamiętał, sarajoszi se znazał grrr.. Przemówił sam do siebie w głowie, co mogła słyszeć jedynie Matatabi, która w spokoju obserwowała wszystko co się działo. On już wiedział, że należy znów podjąć kroki, by odzyskać zgubę.
- Godai, Niop. Nie tego się spodziewałem, ale Kapłanka od początku była bardzo podejrzana, szczególnie wobec mnie. Schowajcie się do komnat, spóbuję jej poszukać, nie będziecie mi się kręcić pod nogami. - powiedziawszy, ustalił co mają robić pozostali, a on sam wiedział jak kogoś szukać i znaleźć. Wiedząc mniej więcej gdzie mogła być w standardzie właśnie od tego zaczął - od jej komnaty i sprawdzenie poszlak, może tam znajdzie coś co naprowadzi go na dalszy trop, w końcu na ślepo to mógłby i zburzyć tę świątynie i sprawdzić kamień po kamieniu, ale wtedy raczej zabije tu wszystkich nie ratując nikogo. Musiał zacząć od komanty by znaleźć choćby najcieńszą nitkę, która ma pokierwać go ku samej kalekiej kobiecie...

[Arii]

Wyspy Samurajów - Kult Wiecznego Płomienia - Finał
Misja S - Kyoushi

11/21+

Nie było powodu, żeby się ociągał, dlatego wydał polecenie dwóm kalekom, aby Ci schowali się do swoich komnat, co też od razu zrobili. Sam Kyoushi ruszył do komnaty przydzielonej Mii. Nie patrzył się na to, czy ktoś to zauważy, po prostu wszedł do pokoju i nie zwracał uwagi czy to odpowiednie, czy nie.
Jej komnata niczym nie różniła się od tej jego. Tak samo ascetycznie urządzona, ale... Jednak czymś się różniła. Na podłodze wszędzie leżały rozwinięte zwoje z tekstami o Wiecznym Płomieniu, pieśni, psalmy i inne pochwalne źródła o tym dziwnym tworze. Nigdy wcześniej o tym nie słyszał, ale jednak miało dość dużo tekstów o sobie i całe to przedstawienie posiadała całą jedną osadę Teiz, Wyspy Samurajów, gdzie to wierzy się w kogoś całkowicie innego. JEDNAK, ludzie oddali się kapłanom i przyjęli ich pomoc, pomimo tego, że są nieufni i nie mają tak dobrego kontaktu z innymi.

Jego uwagę zwrócił również porządek na posłaniu. Mia dałaby radę sama zaścielić je? Bez rąk? Całą drogę obserwował, jak w takich sytuacjach to Godai jej pomagał, wręcz wyręczał, bo ta nie miała po prostu rąk do tego. Tutaj jednak wszystko wyglądało, jakby posprzątała osoba o dwóch rękach z dokładnością, co do centymetra.
-Coś potrzebujesz z tych komnat, chłopcze?- w wejściu do komnaty pojawiła się dobrze już mu znana, dziwnie zachowująca się kobieta-kapłanka. Ze swoim delikatnym uśmiech i na wpół przymkniętymi oczami, zaskoczona, przyglądała mu się. -Nie jestem pewna czy spodoba się to Mii-san, że wszedłeś do jej prywatnej przestrzeni. Mogłabym Ciebie prosić, abyś stąd wyszedł?- jej ton był słodki, wręcz przesłodzony, jak dla niego. W komnacie oprócz tych wszystkich zwojów i czystości, nie zauważył nic nadzwyczajnego. Więc gdzie mógł jej szukać? Może wprost postawi sprawę przed kobietą i wszystko się wyjaśni, jakby machnął magiczną różdżką?

Dialogi:
Staruszek Niop
Mia
Godai
Kapłanka

[Kyoushi]

Na całe szczęście kalectwo nie stawiało oporów i grzecznie wykonali polecenia, za co bardzo ich doceniał. To ważne, żeby mogli współpracować, bo dzięki temu, że nie będą mu przeszkadzać to wykona to niecałkiem po myśli o wiele szybciej niż należało. Chcąc nie chcąc, jej obecność była także w jego interesie jako ochroniarza tych wariatów, którzy porwali się na walkę z wiatrakami. Jego metody były zawsze skuteczne, ale i niezbyt wyrafinowane. Jeśli trzeba się było gdzieś dostać wywalając ścianę, to nawet by się nie zastanawiał i zburzyłby cały budynek, gdy trzeba. Nic nie potrafi go zatrzymać w osiągnięciu celu, wchodząc na szczyt tak jak sobie tego zapragnął, zakopując miliony trupów pod sobą.
Wszedł do komnaty zguby by się rozejrzeć. Od razu zauważył rozwinięte zwoje, które rzuciły się w oczy. Wszystko w temacie wiecznego płomienia, czemu nie trzeba się było dziwić. Skupił się na tym, by może wychwycić jakiś szczegół, który rzuci mu się w oczy i będzie bardzo przydatne w tym jakże niechcianym dochodzeniu. Ciekawe, fakty wskazywały na to, że wdarli się oni tutaj raczej jakoś inaczej niż przychylnością, której w Teiz nie ma zbyt wiele. Wyglądało na to, że jakoś omamili tych ludzi, wchodząc z buta do życia ludzi, którzy ich nie chcieli. Jednak co to ma do porwania, trzeba to rozwiązać.
Hmm... Interesujące jak wyglądało jej łóżko, które było zasłane, może potrafiłą to stopami, ale po co miałaby to robić by niedługo późńiej znikając i nie wracając tutaj. Ktoś tu ewidenetnie był i jej pomógł, co dało wiele białowłosemu by wywołać tutaj wojnę lub przynajmniej spalić tę całą budę bez żadnych skrupułów. Widać było, że po wspólnych tygodniach zapamiętał, kto ją w tym wyręczał i nie była to sama Mia. W końcu wparowała kapłanka, która musiała się wtrącić.
- Tak, Mii potrzebuję, a widzę, że ktoś ją wyręczył we wszystkim i stąd zabrał udając, jak gdyby nigdy nic się nie stało. Gdzie ją zabrałaś lub twoim pobratymcy? Gadaj, bo mój czas jest limitowany. - powiedział w dalszym ciągu mając ręce w kieszeniach swoich spodni. Palił się do tego by wykonać w jej kierunku atak, jednak nie zamierzał tego robić póki co. Jednocześnie jego oczy niemal płonęły do tego by wdać się w walkę, ale była zbyt cenna, bo mogła coś wiedzieć czego oczekuje Kjudini. Cały czas spoglądał na jej sylwetkę, nie dając się zaskoczyć w żadnym wypadku czymś przypadkowym. Jeśli będzie trzeba to bardzo chętnie przyciśnie jej gardło, a głowę do ściany, mniej więcej pół metra nad ziemią, mając nad nią zupełną kontrolę, ale to tylko wtedy, gdyby sama zaatakował, szybko nadejdzie odwet Kjuszarda.

[Arii]

Wyspy Samurajów - Kult Wiecznego Płomienia - Finał
Misja S - Kyoushi

12/21+

Kapłanka spojrzała się na niego ze zdziwieniem, rozejrzała się po komnacie. -Czyżbyś starał się mnie oskarżyć o porwanie?- zadała mu wprost pytanie. Jej oczy również zapłonęły. Nigdy jej tak nikt nie obraził. Co on sobie myślał?! -Mia-san jest w głównej Sali Modlitw. Spędza tam czas od wczoraj. Jutro chce przyjąć błogosławieństwo Najwyższej Ekscelencji. Wpuściła już dawno do swojego serca Wieczny Płomień.- wskazała mu dłonią, aby wyszedł z komnaty i poszła przodem przez pusty korytarz. Przekroczyli Wielką Salę i weszli, gdzie kilkadziesiąt osób przesiadywało i modliło się do płonącego podestu. -Masz swoją zagubioną, Mię. Następnym razem zanim kogoś oskarżysz, pomyśl. A teraz przykro mi, ale gościnność Wiecznego Płomienia zostaje cofnięta dla Ciebie. Niop-san i Godai-san są tutaj bezpieczni, i nie potrzebują już żadnego ochroniarza. Daję Ci godzinę na opuszczenie Zakonu.- powiedziała z drwiącym uśmieszkiem, jakby mówiąc "Dopięłam swego, gnojku". Odwróciła się od niego i poszła w swoją droge.
Widział w sali Mię klęczącą i wpatrującą się w płomień. Cała sala była cicha, każdy z nich coś mamrotał, ale nie słyszał, żeby mówili jakieś konkretne słowa. Pierwsza osoba z brzegu po bliższym spojrzeniu miała pusty wzrok. Ale został wyproszony, chyba powinien przekazać to swoim pracodawcą, którzy zamartwiali się o swoją przyjaciółkę. Dodatkowo dopiero teraz Kjoszi zobaczył, że ta część nie jest tak blisko Wielkiej Sali, kaleki mogły tutaj nie dotrzeć albo nie mogły tutaj wejść bez kapłanki, która właśnie go tutaj zostawiła...
Dlaczego nie zachęcała dwóch pozostałych do modlitw? Coś mu tutaj śmierdziało. Cały ten Wieczny Płomień był Wiecznym Smrodem.

Dialogi:
Staruszek Niop
Mia
Godai
Kapłanka

[Kyoushi]

Wydawało się, że nic sobie z tego nie robiła, jednak powinna mieć się na baczności z kim po prostu wchodzi w sprzeczki, nawet słowne. Szermierz z klanu Uchiha słynął z impulsywności i ataków, które ciężko było nie tylko zatrzymać, ale chociażby dostrzec. Jednocześnie nie czuł w niej żadnego przeciwnika, więc nie zamierzał się w tym samym czasie odpalać by się jej pozbyć, więc zabrnie dalej i zmierzy się w pojednyku na słowa.
- Nie mogłaś tak od razu? Jej kompani się o nią martwią, więc prosili by ją znaleźć. Tyle i aż tyle. - dodał, przegryzając nieco zęby, bo wiedział, że mógł powiedzieć więcej, ale nie chciał pozbywać się przypadkowych ludzi w tej chwili. Sama po chwili wygoniła go z komnaty, na co w ogóle nie protestował, by w końcu dostrzec Miję, która była gdzieś w tłumie modlących się. Zadrwiła także z Kjosza, ale jego to nie interesowało. Odparł po prostu bez wstydu i namysłu. - Naucz się słuchać, bo zapytałem dokąd ją zabrałaś, teraz ci dziękuję za pokazanie, że jednak to zrobiłaś i jeszcze odpowiedziałaś na moje pytanie, dobra robota kapłanko. - kto drwi z jednego, zostanie jeszcze bardziej obśmiany. Obrócił wszystko niczym kota ogonem, a przecież w kocie i ogonie to miał wielkie doświadczenie, jak nikt inny można by śmiało rzec. Spoglądał jeszcze na nich, w tym zgiełku i gronie, jak wyglądali i co robili nim został wyproszony z tej sali. Wyglądało na to, że byli niemalże zahipnotyzowani, czy to genjutsu? Iluzja na tak dużej ilości osób? Być może. Tylko Sharingan by tu pomógł, ale nie zdążył go aktywować w tej chwili.
Pusty wzrok i to co się tam działo było naprawdę podejrzane, szczególnie dla niego. Śmierdziało to wszystko jakimś niecnym wałem, więc musiał to rozwikłać. Daleko, to dodaktowy minus, który kumulował się w jego głowie. Wrócił do komnat Godaja i Niopa, by poinformować ich natychmiast o tym co widział.
- Zabrała ją do jakiejś wspólnej komnaty, gdzie dokonują się modły wielu osób. Są jak zahipnotyzowani dla mnie, nikt nawet nie zwrócił na mnie tam uwagi gdy wszedłem, ciągle modląc się do płomienia. Dodatkowo mnie wygoniła i mam godzinę na opuszczenie tego miejsca. Chcą się mnie pozbyć, bo węszę i nie zgadzam się z ich metodami. Na pewno chcecie tu zostać? To wszystko strasznie śmierdzi i jest niebywale podejrzane... - zdał swój raport kalekom, ale decyzja zależy od nich. W końcu to oni byli misjodawcami i decydowali co zrobić ma Shiroyasha.

[Arii]

Wyspy Samurajów - Kult Wiecznego Płomienia - Finał
Misja S - Kyoushi

13/21+

Zdecydowanie było zaskakujące, jak wyglądali i zachowywali się wyznawcy tego całego Płomyka Nadziei. Coraz bardziej tutaj śmierdziało wykorzystaniem jakiegoś jutsu, ale nie mógł tego ot tak również sprawdzić. Dlatego swoje kroki skierował do swoich towarzyszy, którzy od razu wyszli mu na spotkanie. Wysłuchali tego, co ma do powiedzenia i zszokowali się. Rzeczywiście nie było to nic normalnego, co się tutaj wydarzyło. -Masz rację, chłopcze. Mi też nic tutaj nie pasuje... Czekanie na jakiegoś ważniaka, zero rozmów po co przybyliśmy i opętana Miia... Synu, czas się stąd zabierać.- staruszek zgadzał się w pełni z białowłosym. -Masz godzinę, żeby dowiedzieć się czegoś więcej. Na szczęście jak to ze starszymi, dużo się plotkuje tu i tam a ucho samo łapie. Słyszałem, że jak się zejdzie z Wielkiej Sali na dół wchodzi się do specjalnych pomieszczeń Ekscelencji. Znajdują się tam jego komnaty i miejsce, gdzie przyjmuje innych. Warto się na to spojrzeć. A z tego co mówisz masz jeszcze godzinę na pobyt.- puścił do niego oczko i uśmiechnął się delikatnie. -Godai, my pakujemy manatki i zabieramy stąd Miię. Mówiłem od samego początku, że to zły pomysł podróżować przez cały kontynent, aby spełnić jej nadzieje, które śmierdzą, aż za bardzo. Przez chwilę było miło w to uwierzyć, ale nie zamierzam już więcej ryzykować. Za godzinę przed wejściem do tego burdelu.- zupełnie jak w wojsku. Z miłego staruszka od razu zamienił się w żołnierza wydającego polecenia. Godai bez słowa tylko pokiwał głową, chyba przejmował się tym co działo się z Miią.

Teraz zostało dostać się na dół, aby sprawdzić to o czym powiedział mu Niop, ale jak przejść tam zauważonym, żeby ta cholerna kapłanka o niczym nie wiedziała i nikt go nie zauważył... Ale przecież takie zadania głównie kochał robić, prawda? Musiał trochę się wykazać, ale na końcu powinien trafić na swojego upragnionego przeciwnika, jeżeli tylko Wieczny Płomień da!
Już teraz mógł zauważyć, że zaczął się ruch w Kaplicy, Sala była oblegana przez ludzi, tak samo wszystkie pomieszczenia gospodarcze i do nauk. Na końcu sali również znalazła się jego ulubienica - Kapłanka, która zmierzała do swoich komnat, obserwując nadal wszystko co się działo w jej najbliższej okolicy. Co rusz gadała z kimś, wymieniała się uprzejmościami i życzyła przez sam Wieczny Płomień wszystkiego dobrego. Kapłani i tubylcy, jakby zachowywali się normalnie, ale co niektórzy wydawali się czymś otumanieni...

Dialogi:
Staruszek Niop
Mia
Godai
Kapłanka

Legenda:

Czerwona Kropka - Ty
Niebieska Kropka - Mia
Zielona Kropka - Niop
Szara kropka - Godai
Różowa Kropka - Kapłanka
Czarne kropki - Kapłani i tubylcy (1 kropka = 3 osoby)
Kwadraty/prostokąty - pomieszczenia
Strzałka w dół - zejście w dół

[Kyoushi]

Sam Shiroyasha bardzo uważał na tych ludzi, wiedząc, że mogą być niebezpieczni dla jego misjodawców, którzy w odróżnieniu od niego - byli bardzo śmiertelni. Można nawet rzec, że nawet na skraju życia, gdy zostali pozbawieni części ciała, które były jakże potrzebne - w końcu skądś się wzięły od początku narodzin. Po określeniu tego co się działo i przekazaniu informacji, mógł wysłuchać co miał staruszek do powiedzenia, więc wyglądało na to, że się zgadzali. Godzina dla niego to niemal cały dzień, więc nie martwił się czasem - martwił się tylko by nie skrzywdzić swoich misjodawców, ponieważ ludzie, którzy byli tutaj nawet przypadkowi, zupełnie go nie interesowali. Byli to tylko kolejni, którzy mogli oddać życie w imię sprawy, a sprawą było rozwikłanie tego przeklętego zakonu oszustów. No i w mniejszym już stopniu wyciągnięcie kalek z tego przeklętego miejsca.
Wysłuchał ze szczegółami co ma do powiedzenia staruszek, jednocześnie w prosty i klarowny sposób wyjaśniając gdzie jest miejsce, do którego miał się udać białowłosy. To świetnie, że potrafił mu to tak wytłumaczyć, bo dzięki temu ma ułatwione zadanie, aniżeli pozbycie się wszystkich w salach technikami elementu ognia, by oczyścić sobie drogę.
- Uciekajcie stąd, ja wyjaśnię kim oni są i co tu robią, by Mija przejrzała na oczy, gdy dostrzeże fakty. W tym czasie może być tutaj naprawdę gorąco. Widzimy się niedługo... - powiedziawszy, zamknął ich komnatę, skupiając się już wyłącznie na sobie, dzięki czemu mógł wyostrzyć swoje zmysły, a w tej chwili najbardziej zależało mu na słuchu, który w bardzo delikatny sposób mógł powiedzieć mu wszystko na bardzo dużym dystansie, gdyby tylko coś miało go zaskoczyć, czego nie ogarniał wzrokiem. Tymczasem jednak miał zejść na dół i dotrzeć do miejsca, gdzie znajdowało się specjalne pomieszczenie niejakiego ekscelencji. Pewnie był to po prostu jakiś arcydureń kapłan, który strzeże tych tajemnic i jego nazywają tym wiecznym zgniłkiem, czy tam płomykiem. Nie ważne. Białowłosy nie zamierzał zasypywać gruszek w popiele, a także narazić się na kontakt z tutejszymi kapłanami czy też zasraną kapłanką. Od razu wykorzystał to co potrafił najlepiej - sztuki ninjutsu.
W mgnieniu oka miał zniknąć pod ziemią, wykorzystując jedną ze swoim flagowych technik elementu ziemi, która miała przetransportować go bezpośrednio pod ziemią, pod stopami. Teraz było wiele możliwości. Jeżeli było tam na tyle głęboko, że już się zmieścił, to po prostu przeszedł pod ziemią nasłuchując co dzieje się bezpośrednio nad nim, a w międzyczasie kierując się do schodów. Była też druga możliwość - od razu przedostał się do jakiejś sali poniżej i wtedy po prostu musiał przywrzeć do sufitu, uwalniając chakrę u stóp czy też dłoni, nie było to wielce trudne dla tak znakomitego użytkownika niebieskiej energii. Tymczasem, czy ten plan jakże szybki i beztroski się udał? Czy ktoś go zobaczył? Tego nie wiedział, jednak planował utrzymać swój brak kontaktu ze światem i ludźmi jak najdłużej, wykorzystując swoje umiejętności. Jeżeli tylko przedostał się do innej sali, momentalnie skorzystał z kolejnej techniki elementu ziemi, by wtopić się w ścianę i wciąż nasłuchiwać, nie dając się złapać czy też nawet zobaczyć. Czerń jego ubioru, a także kaptur na śnieżnobiałych włosach miały mu tylko pomóc.

Chakra:

  Ukryty tekst

Techniki:

  Ukryty tekst

KP:

  Ukryty tekst

[Arii]

Wyspy Samurajów - Kult Wiecznego Płomienia - Finał
Misja S - Kyoushi

14/21+

Plan był prosty - zinfiltrować to miejsce kamień po kamieniu wyciągając wszystkie brudy całej tej zakłamanej zgrai. Nie miał większego celu niż po prostu zrobić z nich idiotów, ponieważ od samego początku mu nie pasowali. Już przy historiach przy ognisku wyczuwał ściemę a teraz to jak najbardziej pasowało, czas to po prostu zrobić, nie musiał czekać jeszcze dnia dłużej.
Dlatego wtopił się w ziemię i zaczął poruszać się pod Wielką Salą, nasłuchując rozmów nad głową. Nie mógł niestety dostać się do samego dołu, było tam po prostu za głęboko i coś mu nawet to utrudniało... Jakby w fundamentach nie było ziemi...
Ale nie był to dla niego problem. Ze swoją pełną szybkością dostał się do odpowiedniej sali ze schodami bez większych utrudnień. Wyszedł spod niej i wtopił się w ścianę schodząc w dół...

Schodził i schodził. I jeszcze dłużej schodził i schodził. Naliczył około trzy kilometry w dół. Co to za cholerna konstrukcja i po co im tak głęboka piwnica w tej budowli? Zejście było usłane kilkoma pochodniami, więc nie było tutaj całkowitej ciemnicy. Nikt stamtąd nie szedł ku górze, więc wiedział już, że nie jest to zbyt uczęszczane miejsce. Dodatkowo nie słyszał niczyich kroków ani rozmów, gdzie u góry było ich od groma, aż ciężko było się skupić. Teraz cisza...
Gdy w końcu dotarł na dół wyszedł na przeciw długiemu korytarzowi, ciemnemu, mającego światło tylko kilku pochodni. Po bokach ścian było wiele, zamkniętych drzwi, nie słyszał za nimi nikogo. Tylko pytanie... Czy chciał sprawdzić co tam jest? Czy wolał wyszukać sprawcy tego kurwidołka? Niby Ekscelencji nie było... Ale gdzieś tutaj musiały być jego komnaty... A nie było to nazbyt miłe i przytulne miejsce, aby spędzać tutaj swój czas.

Jeżeli zdecydował się wejść do któregoś z pomieszczeń to pierwsze pięć było zamkniętych na klucz. Mógł użyć siły, aby się tam dostać, ale to jego decyzja. Trochę dalej były dwa pokoje otwarte. Tam znalazł dziwne fiolki z substancją świecącą się na niebiesko i z ciałem przykrytym płachtom na stole po środku pomieszczenia. Wyczuł, że to nie jest dobry znak... Ciała miały obszycia wokół klatki piersiowej. Ktoś je operował? Obydwa ciała należały do kobiet. Jakiś psychopata, który je maltretował? Ale po co te fiolki? Było ich tutaj od groma...
Trochę dalej zobaczył zdobione drzwi. To mogło być to czego szukał. Pytanie czy chciał sprawdzać resztę pokojów czy może sobie odpuścić i zająć się od razu najważniejszym... Sam wiedział, że im więcej informacji... Tym większy pierdolnik w głowie.

Dialogi:
Staruszek Niop
Mia
Godai
Kapłanka

Legenda:

X przy pomieszczeniach - zablokowane/zamknięte drzwi
Zielona strzałka - ozdobne drzwi
Beżowe kółka - pomieszczenia z ciałami i fiolkami

[Kyoushi]

Wyciągnąć jak najwięcej informacji by być przygotowanym na jakieś oskarżenia wobec niego, gdy spali ten cały dobytek w pizdiet. Gdy ktoś zarzuca, że bez przyczyny, to wtedy wyrzyga wszystkie możliwe przyczyny i powody, dla których to zrobił. Już wiedział, że palenie wszystkiego bez dowodów zbrodni nie jest najlepszym pomysłem, przez co klan Senju do tej pory szuka sprawcy, a tak - gdyby tylko udowodnił ich winę, mógłby bez problemu przyznać się, że to zrobił świadomie i w pełni celowo. Niestety, był bardzo sceptycznie nastawiony do cudów, które nie mają realnego przebicia w świecie, w którym istnieli i bytowali. Jeśli nie miało to związku z chakrą to nie mogło się powieść wcale, takie było jego prywatne zdanie, przez które negował opowieści przy ogniskach o wiecznym płomieniu czy innym ciulu płomieniu.
Jego przekop mierzei nie powiódł się do końca, ze względu na to, iż od razu nie przedostał się pod spód, jednak szybko przemieścił się więc w stronę schodów, gdzie pojawił się w trymiga. Wtapiając się w ścianę, tuż po wyłonieniu, zauważył, że nikogo tu nie ma i nie został wciąż wykryty. Dzięki temu mógł pozwolić sobie na większą swobodę ruchów, gdy nikt nie wie o jego obecności w miejscu, w którym być teoretycznie nie powinien.
Zejście na dół nie było zbyt pasjonujące, a przy okazji trwało o wiele dłużej niż mógłby się spodziewać. Jak długo musieli budować to miejsce, skoro zdążyli wydrążyć tak wielkie tunele. Bez pomocy chakry nie ma szans, by było to tak proste. Ktoś musiał tu z czegoś korzystać. Przechodząc w ciszy, mijając tylko co jakiś czas rozpalone pochodnie, dążył co raz niżej i niżej, by dostać się do miejsca, gdzie miał przebywać ekscelencja, który prawdopodobnie będzie głównym winowajcą i sprawcą tego zamieszania. Tego w końcu się dowie.
Trafił na korytarz, który rozświetlany był delikatnie pochodniami. Co było pierwszym co planował zrobić? Spojrzeć na te drzwi i czy są otwarte, wiadomo. Bo przed nimi były jakieś inne, które były zdobione, więc wyglądały na MAIN drzwi do tego questu, który planował wypełnić. Nie omieszkał jednak przed tym pozaglądać gdzieniegdzie indziej, gdzie odnalazł ciekawe ciała, które nosiły znamiona eksperymentów. Kobiety, który były patroszone i jakieś fiolki. Medykiem nie był, więc miał to gdzieś, ale wyglądało na to, że to miał być przyszły los Mii, którą się interesowali, a chłopami już nie.
Nie było czasu na zbędne przeszukiwanie tych mniejszych pokoi i rozwalanie tamtych pozostałych pięciu. Co mu z tego, jeśli nie przejdzie od razu do meritum i do finalnego pokoju bossa. Nie zamierzał kombinować. Cóż, nie mógł zbyt wiele, więc najpierw nasłuchał czy coś się dzieje za tymi drzwiami i nie wyczuwa czegoś w samych drzwiach. Jeśli mógł je swobodnie otworzyć zrobił to, by sprawdzić co jest za nimi. Był cały czas skupiony, jednocześnie gotowy do odwrotu, by nie otrzymać jakąś głupią techniką, strzałą czy inną pułapką z podłogi czy sufitu, nie dając się zaskoczyć na starcie. Był zbyt starym wyjadaczem, by takie rzeczy miały go zaskoczyć, nie przy tych umiejętnościach które posiadał. Teraz miał wejść do paszczy lwa, bez zbędnych kombinacji. Wiedząc, że to może być moment, w którym należy powoli myśleć o aktywacji Sharingana czy też ognistych mieczy. Za chwilę sam się przekona co czeka go po drugiej stronie..

Chakra:

  Ukryty tekst

Techniki:

  Ukryty tekst

KP:

  Ukryty tekst

[Arii]

Wyspy Samurajów - Kult Wiecznego Płomienia - Finał
Misja S - Kyoushi

15/21+

Sprawa była dla niego prosta. Miał ciała kobieta, czyli Mia mogła być następna. Fiolki nie były w jego punkcie zainteresowań, więc całkowicie je olał. Tak jak pozostałe z drzwi. Wiedział, że to za tymi pięknymi, zdobionymi złotem drzwiami odnajdzie to czego szuka. Finałowego Bossa, któremu skopie dupsko i będzie mógł być w kolejnej części świata nazywany bohaterem. Zmierzyć się, wygrać i udowodnić, że ten Cały Zakon Wiecznej Zapałki to tylko i wyłącznie zwykłe kłamstwo, które nikogo nigdy nie obchodziło. Po prostu wszyscy w to popłynęli, jak gdyby nigdy nic... Za pomocą Genjutsu lub nie.
Ku jego zdziwieniu drzwi dało się łatwo otworzyć. Wszedł do małego gabinetu, który składał się tylko z drewnianego biurka i krzesła za nim. Na blacie leżała księga, na tylnej ścianie jedna pochodnia rozświetlała pomieszczenie. Poza tym nic. Nie trudno było się domyślić, że podejdzie do księgi i ją przejrzy... A tam były pozostawione listy przyczepione czymś kleistym. Ostatni list był sprzed miesiąca.

Drogi Sakuno,
wyniki twoich eksperymentów na kobietach shinobi są niezwykłe i muszę przyznać, że nie tego się spodziewałem po testach naszego specyfiku. Ośmielę się stwierdzić, że jest to przełomowe i ruszy to niezwykle daleko nasz projekt. Któż by się spodziewał, że plan, który tak dużo osób odrzuciło, teraz przyniesie nam tyle pieniędzy.
Przejrzałem ostatni raport Katagiriego. Dzieciak z Senju wraz z Kogo ich klanu, Senju Masahiro znów weszli nam w drogę. Zlikwidowali Minjiro i całą osadę przy granicy z Wietrznymi Równinami a Shinrin. Nie spodziewałem się tego. Dlatego powinieneś uważać, za dużo klanów zaczęło się interesować naszym przedsięwzięciem. Powinieneś ukrócić pielgrzymi do waszegpo "Zakonu" i zamknąć się na jakiś czas na nowe nabytki i poudawać dalej dobrodusznego Kapłana.
Kiedy czas niepewności ustanie, proszę przeprowadź do końca swoje eksperymenty z naszym specyfikiem. Kaleki powinny wystarczać, później przejdź na w pełni zdrowe jednostki. Aż szkoda, że na mężczyzn to nie działa tak jak powinno... Wtedy mielibyśmy w stu procentach opanowany narkotyk!

Pozostaje mi czekać.
Honō no Tanjiro

Był to bardzo dziwny list, którego w większości mógł nie rozumieć, ale czy to nie dawało mu odpowiednich wskazówek? W końcu usłyszał czyjeś kroki, które kierowały się schodami w dół... Odbijały się echem od ciszy...

Dialogi:
Staruszek Niop
Mia
Godai
Kapłanka

Legenda:

X przy pomieszczeniach - zablokowane/zamknięte drzwi
Zielona strzałka - ozdobne drzwi
Beżowe kółka - pomieszczenia z ciałami i fiolkami

[Kyoushi]

No i właśnie. Niby miało pójść jak po maśle, a jednak nie chciało tak iść. Tylko te jedne drzwi, które wyglądały na główne dla tej opowieści miały stanać przed nim otworem, a tuż za nimi objawić się arcykapłan czy inny zboczeniec w sukience. Niestety, nikogo takiego tam nie zastał, nawet cienia żywej duszy. Rozczarowany, jednak z pełną pokorą przyjmując wieść o tym co tutaj zauważył, zamierzał to wszystko zbadać. Ten gabinet nie był zbyt duży, więc zbyt wiele także tu nie ukryli. Białowłosy zabrał się za księgę, która tu leżała, a w niej listy, które były najbardziej interesujące i rozjaśniające wszystko co tutaj się działo. Tak naprawdę po przeczytaniu tego listu mógł powiedzieć, że zagadka tego pierdolonego zakonu została przez niego rozwiązana, wiedząc co tu kombinują i co zamierzają robić. Pracując nad narkotykami czy innymi świństwami, które mają manipulować ludźmi - a w tym przypadku tylko kobietami, obrzydzały go na samą myśl. Był zły, jednak wiedział, że teraz ma zielone światło, by nie pozostawić tu kamienia na kamieniu. Ta farsa musi się skończyć, jednak wiedział, że jego kaleki są jeszcze w środku i musi wyczekać odpowiednich chwil.
Następnym co było to to, gdy usłyszał czyjeś kroki, które nadchodziły ze schodów, kierując się ku dołowi. Do paszczy Kjosza. Ten, postanowił zamknąć księgę i zabrać ze sobą przeczytany list, w ramach dowodu. Wyszedł i zamknął za sobą drzwi, by nie czekać dłużej i wtopić się w ścianę, dzięki czemu wciąż mógł unikać kontaktu z ludźmi, czy też z nadchodzącym niewiadomo-czym. Był w stanie jedynie powiedzieć, że element zaskoczenia to coś, co wytrenował do potęgi entej, a żadna siła nie powstrzyma braku obrony. Nie ważne jak był silny, ważne jednak jak szybko radził sobie z trudnościami i przeciwnościami - a te w tej chwili miał opanowane. W oczekiwaniu na osobę lub całą grupę która miała tu zejść, ze ściany nasłuchiwał co się miało tutaj wydarzyć. Wyczekiwał momentu na to co musi zrobić.

Chakra:

  Ukryty tekst

Techniki:

  Ukryty tekst

KP:

  Ukryty tekst

[Arii]

Wyspy Samurajów - Kult Wiecznego Płomienia - Finał
Misja S - Kyoushi

16/21+

Wtopił się w ścianę, chroniąc się przed szybkim wykryciem. Na korytarzu wprost ze schodów pojawiło się dwóch kapłanów niosących dobrze mu znaną, Mię. Za nimi szła Kapłanka. Czyli już zaczęli? Gdzie Godai i Niop? Mieli ją wyciągnąć... Czyżby coś im się stało? A może... Ich zlikwidowali?
Kapłanka przekręciła w jednych drzwiach klucz i otworzyła je, aby wprowadzić tam mężczyzn z towarem.
-Połóżcie ją na stół. Niedługo zjawi się Ekscelencja i przeprowadzi ostatnie badania. Ruszajcie na górę i pomóżcie spętać te dwie nędzne kaleki. Robią tyle samo hałasu, co ten białowłosy dureń. Ja przygotuję sprzęt. Zakon aktualnie jest zamknięty, nie pozwolić się zbliżyć żadnemu wieśniakowi do naszych terenów. Wykonać.- kobieta ściągnęła swoją szatę, pokazując swój tak naprawdę skąpy strój składający się z kusego, krótkiego kimona i metalowych napierśników. -Poza tym sprawdzić jeszcze raz, gdzie jest ten gnój! jej ton stał się szorstki i bardzo nieprzyjemny dla ucha. Akcent przypominał mu ten z Shigashi. Więc nawet nie byli stąd! W dodatku jak ona go nazwała? Co za wredne suczysko! Gdyby tylko wiedziała, oh, gdyby tylko wiedziała...

Dwójka kapłanów opuściła pomieszczenie i korytarz wracając do góry. Został z nią tylko on. ta przerzucała jakieś metalowe tacki i wyciągała dziwny sprzęt, którego wcześniej nie widział. Skalpele, strzykawki, igły, noże, wzierniki... Było tego całkiem sporo. A Mia po prostu spała, nieruchomo...

Dialogi:
Staruszek Niop
Mia
Godai
Kapłanka

Legenda:

X przy pomieszczeniach - zablokowane/zamknięte drzwi
Zielona strzałka - ozdobne drzwi
Beżowe kółka - pomieszczenia z ciałami i fiolkami
Szary romb - Kapłanka