Szpital

[Arii]

Jego alter ego uniosło delikatnie brwi pod maską. Czy to przez warunki w budynku czy też przez blokadę Ariiego, nie wykonał swojego ruchu. Widział, że nie ma za dużo czasu, dlatego bez namysłu napiął wszystkie mięśnie i ruszył w kierunku strażnika, który wydobywał ten niewyobrażalnie irytujący dźwięk z gwizdka. Otwartą dłonią złapał za jego nadgarstek wolnej ręki, zaś drugą wcisnął mu gwizdek wraz z dłonią z całą swoją siłą do ust, tak, żeby gwizdek wbił się w gardło. A następnie chwycił go za włosy i rzucił w kierunku strażnika, który mu zagroził.
Krew płynęła w jego ciele niezmiernie szybko, Arii chcąc przebić się przez tą fasadę walił w bariery swojego umysłu. Nie chciał, żeby to tak się kończyło. Nie powinno to tak wyglądać. Ale jego alter ego miało zupełnie inne zdanie na ten temat ruszając się w kierunku dwóch pojmanych Yukich, aby przekazać ich najemnikom.

KP

  Ukryty tekst

[Minoru]

Zlecenie specjalne rangi C dla Rewolucjonistów:
“Kres” Arii

---

Kolejka 15:
Arii: 14
Minoru: 15

---

Szok Ariiego trwał chwilę, pozwalając obu strażnikom wykonać swe akcje, jak dobycie broni oraz użycie gwizdka. I chyba to drugie wyrwało naszego antybohatera z szoku. Arii natychmiastowo ugiął nogi, by wybić się do przodu jak na sprężynach. Wyminął drugiego ze strażników, nim ten zdążył zadać cios i dopadł pierwszego, chwytając go za rękę. Korzystając ze swej przewagi w sile, wepchnął ten pieprzony gwizdek, wraz z całą jego dłonią, do jego gardła. Z ust strażnika wydobył się cichy gulgot, oznaczający, że krew właśnie zalewała jego krtań.
- Skurwysyn! - Pełen przerażenia głos, drugiego z żołnierzy poniósł się po korytarzu, gdy obrócił się za swym celem i dostrzegł, jak ten masakruje jego kolegę. Wziął zamach swą włócznią i wykonał on pchnięcie w miejsce, w którym stał właśnie Arii, lecz ten nie stał spokojnie. Chwycił on rannego strażnika i miotnął nim niczym szmacianą lalką, zwalając tym samym drugiego ze strażników z nóg. Nie wiedzieć jednak czemu, Arii nie dokończył roboty i wszedł do pokoju, gdzie leżeli dwaj ranni Yuki. Przytomny osobnik podniósł się odrobinę, by spojrzeć co się dzieje, nim przeszywający ból sprowadził go ponownie na łoże.
- Kim jesteś, co się dzieje?! - zareagował ostro Yuji, choć tak naprawdę nie był w pozycji by stanowić jakiekolwiek zagrożenie. Wtem do uszu Ariiego dotarł stłumiony krzyk wartownika z zewnątrz. Chwilę później w pomieszczeniu znaleźli się dwaj najemnicy, których aż wryło w podłogę, gdy dostrzegli kogo mają naprzeciw siebie.
- To on, prawda?! - Zapytał swojego kompana, który tylko przytaknął mu skinieniem głowy. Grubasek podrapał się w maskę, a następnie wskazał na dwoje Yukich.
- My, po tych dwóch panów, jeśli chcesz możesz nas osłaniać. - Z jakiegoś powodu założyli, że są po tej samej stronie. Obaj wyminęli, ostrożnie, alter ego Ariiego i każdy z nich zarzucił sobie jednego z braci na plecy. Nie byli przy tym zbyt ostrożni, zachowywali się wręcz jakby nieśli na plecach worek ziemniaków. Cała trójka wyszła z sali, w celu udania się ponownie do magazynu, by zwiać ze szpitala nim ktoś się zorientuje. Problem polegał jednak na tym, że ktoś już się właśnie zorientował. Gwizdek którego użył jeden ze strażników, ostrzegł okolicznych żołnierzy, a ci zmierzali właśnie w kierunku gdzie znajdowała się ich trójka. Korytarze wypełniły się dźwiękami cesarskich zbroi. Rezonujący głos brzęczących zbroi zdawał się dochodzić zewsząd. Co zrobi nasz bohater w tak trudnej sytuacji?

[Arii]

Krew. Znowu krew. Jego dłonie znowu były splamione krwią. Nie mógł uwierzyć, że to właśnie się dzieje. Że dziwna jego część przejęła kontrolę a Kostucha tańczyła dookoła niego zadowolona. Czy nie dokończył roboty z drugim strażnikiem, bo to właśnie prawdziwe JA zablokowało ten ruch? A może jednak nie była to aż tak brutalna część jego serca?
Gdy tylko Yuujin próbował wstać i zaczął coś mówić zamaskowany Arii uniósł palec na wysokości ust, aby ten był cicho. Nagle do pomieszczenia weszła dwójka najemników dziwnie się na niego patrząc, podeszła do dwójki chłopaków i zabrali ich jak wory z ziemniakami. Wyszli w trójkę z pomieszczenia i nagle po korytarzach rozniósł się dźwięk zbroi. Żołnierze, cholerny gwizdek dał im znać. Złożył jedną pieczęć i pod strojem, całe jego ciało zamieniło się w czarny kamień. Nie odzywając się do nich od razu wbiegł w korytarz, którym sam tutaj przybiegł, aby skrócić im czas dotarcia do magazynu - tam na pewno ci mieli wszystko przygotowane. Dlatego gdy tylko zobaczył grupę przeciwników (a cały czas nasłuchiwał) złożył pieczęć Tygrysa i przed nim wystrzelił potok błota, aby całkowicie pozbyć się uzbrojonej zgrai. Na tych, którzy jednak ustali miał przyszykowane całkowicie proste uderzenia w splot słoneczny i połamanie danej kończyny, która ruszy w jego stronę. Zamierzał być tarczą dla najemników, dlatego obserwował czy Ci nie są atakowani - prostym było, żeby wystrzelić wtedy w ich stronę i prostym kopnięciem pozbyć się całej zgrai od nich.
Gdy ten problem zniknął dotknął błota w korytarzu, zostawiając tam pułapkę w postaci czterech wilków, które wystrzelą, gdy tylko ktoś na nią nadepnie. W ten sposób będą przez jakiś czas blokować drogę przeciwnikom.
Kierunkiem był magazyn, gdzie najemnicy powinni móc wydostać się i szybko zniknąć z tego terenu.

techniki

Nazwa

Doton: Domu

Ranga

B

Pieczęci

Wąż

Zasięg

Na ciało

Koszt E: 36% | D: 28% | C: 20% | B: 16% | A: 12% | S: 8% | S+: 4% (całe ciało) (1/4 za małą naprawę, 1/2 za dużą naprawę) E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (kończyna)

Dodatkowe Wymaga 80 siły i wytrzymałości. W przypadku nieposiadania wystarczającej siły i wytrzymałości, szybkość użytkownika maleje o brakujące punkty (np. komuś brakuje 5 siły i wytrzymałości, szybkość maleje więc o 10) do minimum 1. +20 do siły uderzeń kończynami pokrytymi zbroją. Zbroja utrzymuje się 5 tur, ale możliwe jest przedłużenie czasu jej trwania - pod koniec należy zapłacić pełen koszt techniki na kolejne 5 tur. Mała naprawa dotyczy maksymalnie rozmiarów jednej kończyny, a dużą naprawą jest wszystko ponad to.

Opis Po złożeniu pieczęci skóra na ciele użytkownika (lub na wybranej jego części) pokryta jest ciemnobrązową powłoką o twardości zbliżonej do kamienia. Technika gwarantuje solidną obronę, chroni przed technikami rangi C i technikami rangi B o mniejszej sile ataku, notkami wybuchowymi (za wyjątkiem tych przyklejonych bezpośrednio do ciała, które zadadzą niewielkie obrażenia), bronią miotaną oraz wieloma atakami Taijutsu oraz Bukijutsu. Ataki fizyczne dopiero od siły powyżej 100 są w stanie wyrządzić krzywdę użytkowniki jutsu, a te powyżej 140 już bez problemów niszczą zbroję. Powłoka nie chroni przed technikami Raitonu. Dzięki pokryciu skóry twardą powłoką rośnie też siła ataków wyprowadzanych wręcz.

Nazwa

Doton: Doryū Taiga

Ranga

C

Pieczęci

Tygrys

Zasięg Max.

15 metrów

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3% (1/2 na turę)

Dodatkowe

Brak dodatkowych wymagań

Opis Po złożeniu pieczęci przed użytkownikiem pojawia się potok błota pędzący w wybranym przez niego kierunku. Ilość błota i jego siła jest na tyle duża by porwać ze sobą przeciwnika i spowolnić jego ruchy, a w przypadku najsłabszych rywali, którzy nie zdążą wykonać jakiegokolwiek uniku - utopić w mknącej mazi. Doryū Taiga ma jednak niewielki zasięg więc najlepiej używać jej z zaskoczenia tuż przy przeciwniku, inaczej szanse na złapanie go są niewielkie. Błoto powstałe z tej techniki można wykorzystać do innych jutsu Dotonu.

Nazwa

Doton: Doro ōkami

Ranga

C

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni (przygotowanie); 4 metry (średnica pułapki); 50 metrów (wilki)

Koszt

E: 24% | D: 18% | C: 15% | B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3% (za 2 wilki)

Dodatkowe

W pobliżu musi być źródło błota

Opis Nietypowa technika polegająca na przygotowaniu pułapki. Użytkownik dotknięciem dłoni przekazuje chakrę do zasobów błota znajdujących się na obszarze, którego promień może wynosić maksymalnie 4 metry. Cały proces trwa krótką chwilę, po którym pułapka zostaje uzbrojona. Utworzona w ten sposób pułapka zostaje aktywowana, kiedy jakaś osoba wejdzie w kontakt z błotem. Błoto wtedy bardzo szybko przybiera formę wilków od razu rozpoczynające natarcie na osobę lub osoby, które aktywowały pułapkę. Wilki mają szybkość 100, a wyrządzone im lekkie szkody są regenerowane. Twory ulegają zniszczeniu dopiero po otrzymaniu poważnych obrażeń lub oddaleniu się od miejsca pułapki o 50 metrów.

obliczenia

Chakra: 108% - 5% (8% Domu - 1/3 MK) - 4% (6% Doryu Taiga - 1/3 MK) - 8% (12% cztery wilki Doro okami - 1/3 MK) = 94%
Siła: 90 + 20 za Domu = 110

KP

  Ukryty tekst

posiadane techniki

  Ukryty tekst

[Minoru]

Zlecenie specjalne rangi C dla Rewolucjonistów:
“Kres” Arii

---

Kolejka 16:
Arii: 15
Minoru: 16

---

Nasz krwawy bohater nie zasypywał gruszek w popiele. Gdy tylko usłyszał nadciągające niebezpieczeństwo, ruszył w kierunku magazynu, wyprzedzając dwoje najemników, chcąc oczyścić im zapewne drogę. Choć można było odnieść wrażenie, że Arii tak bardzo zatracił się w sobie, że jedyne czego mu było trzeba to więcej krwi, a dwoje Yukich było jedynie wymówką.
Arii osłonił swe ciało jedną z defensywnych technik dotonu. Wpadł w korytarz prowadzący do magazynu, w momencie gdy na jego drugim końcu pojawił się zbrojny oddział składający się z pięciu ludzi. Ci dostrzegli zamaskowanego mściciela równie szybko, jak on dostrzegł ich. Nasz bohater nie tracąc czasu i możliwości zaspokojenia głodu kostuchy, złożył pojedynczą pieczęć tygrysa, tworząc przed sobą błotny strumień, który wystrzelił tuż sprzed niego i pokierował się w kierunku agresorów. Spośród nich, jeden okazał się być shinobim, złożył on bowiem kilka pieczęci i przyłożył jedną ze swych dłoni do ust, wypluwając następnie strumień wody pod wysokim ciśnieniem, zdolnym obalić na ziemię dorosłego człowieka. Woda trafiła na błotną przeszkodę, mieszając się z nią i wytracając pęd obu technik. Na podłodze została gruba warstwa mieszanki błota i wody, co dostarczało wystarczająco budulca dla obu shinobi.
- Brać go! - Wykrzyknął żołnierz shinobi, do pozostałej czwórki, która właśnie dziękowała bogom, że mieli wsparcie od kogoś kto posługuje się chakrą. Ruszyli oni na Ariiego, a Arii ruszył na nich. Czy mieli jakieś szanse? Raczej nikłe, biorąc pod uwagę jaką siłą dysponował zamaskowany mściciel. Uderzał on raz za razem w każdego z czwórki żołnierzy, wykorzystując swą siłę i wzmocnienie techniką dotonu, by łamać im kości w trafionych miejscach. Czego jednak nie mógł dostrzec, będąc w swym amoku, to to, co robił ostatni z żołnierzy. Ten który posługiwał się chakrą. Złożył on bowiem kilka pieczęci, a następnie uderzył stopą o ziemię, co spowodowało, że z tej uniosło się w powietrze dziesiątki wodnych drobin, które zmieniły swoją formę w liczne igły. Żołnierz nie wypowiedział ani jednego słowa, nie chcąc dać Ariiemu czasu na reakcję, natychmiast odpalił swój atak zasypując jego ciało dziesiątkami wodnych senbonów. Normalnie było by to ogromnym zagrożeniem dla ciała naszego bohatera. Teraz jednak, gdy był pokryty swoją defensywną techniką, te rozbijały się o nią, nie mogąc nawet jej zniszczyć, a jedynie nadkruszając ją w kilku miejscach.
- W imieniu cesarza, rozkazuję ci złożyć swoją broń i poddać się! - Wykrzyknął nie wiedzieć czemu, być może chodziło o zwrócenie uwagi innych żołnierzy, ponieważ został on sam na sam z zamaskowanym przestępcą. A może zrobił to z przyzwyczajenia. Jaki nie byłby jednak powód, oboje stali teraz naprzeciw siebie, w odległości kilku metrów, łypiąc na siebie nawzajem. Najemnicy wraz z dwoma Yuki dopiero dobiegli do nich, lecz trzymali się w odległości, nie chcąc wejść między dwoje walczących.

KP przeciwnika

  Ukryty tekst

Użyte techniki

  Ukryty tekst

Poziomy chakry

  Ukryty tekst

Mechanika

  Ukryty tekst

[Arii]

Gdyby wszyscy widzieli teraz jego maniakalny uśmiech pod maską. W jego głowie zabuzowało, gdy technika błota została zneutralizowana a wszyscy wojownicy po prostu byli przez niego łamani. Aż w końcu pojawił się ten, który po prostu chciał go złamać. Użył dziwnej techniki wodnej, która nawet go nie załaskotała. Jednak jego pancerz troszkę na tym ucierpiał. Nie myśląc nawet nad tym chakra rozlała się w miejscach, gdzie ten popękał i w tym samym czasie nogi same napięły się i skoczył w kierunku piechura. Nie zamierzał być łagodny, całe jego ciało elektryzowało od uczucia łamanych kości, ekstaza rozlała się do głowy, gdzie głos prawdziwego JA... chociaż czy na pewno prawdziwego?
Głos prawdziwego JA został całkowicie zaćmiony i odcięty. Tak, Yuki byli tylko przykrywką dla tej postaci. Tak mógł się wyżyć. Dlatego wbił kolanem w przeciwnika z całej prędkości i siły, po czym delikatnie przechylając w dół kolano zamierzał wbić przeciwnika w podłogę, przerywając jego denne i nic nieważne słowa i wbił mu kciuki w oczy, tak mocno, aż poczuł że pękają i w rękawiczki wsiąka mu krew. Syknął, gdy wiedział, że to wszystko na co mógł liczyć od niego.
kiedy przedostaną się do magazynu Wrócił myślami do sytuacji w jakiej znalazł się z czwórką innych osobników i biegł dalej w kierunku magazynu, aby ich stąd wypuścić. I tak o to wyjął z połów płaszcza zwój i odpieczętował z niego dwie notki wybuchowe. Przykleił je pierw przed wejściem do magazynu i bez żadnego słowa pożegnania wypuścił ich przyklejając drugą notkę nad wyjście. Gdy tylko tamci wyszli, nie odpowiadał im na nic, po prostu musiał utorować im drogę ucieczki, zrobił to, a teraz czas było zakończyć przedstawienie. Zostając sam ściągnął płaszcz, rękawiczki i maskę, zapieczętował wszystko w zwoju i wyciągnął ze skrzyni swój fartuch, nałożył go i głęboko w kieszeń wsadził zwój. I nie tracąc żadnej sekundy więcej, ostatnie myśli alter ego ulubionego, młodego medyka fuyuhańskiego szpitala złożyły pieczęć i zdetonowały dwie notki przy wejściach. Stał w centrum magazynu. Tak aby nie dostać najsilniejszą falą, ale tak, aby otrzymać jakieś rany. Dzięki temu miał stworzyć sobie alibi tego, który został zaatakowany przez bandziorów chcących wydostać dwójkę uchodźców. Wtem pojawił się Wielorybi Rzeźnik i zaatakował straż i zdetonował cały magazyn.
Pierwsze-prawdziwe JA Ariiego poczuło tylko ból wybuchu i zranionej skóry, i to jak nie może skoncentrować się na niczym innym. W środku czuł ogromny żal, że coś znowu przejęło kontrolę a on mimo innych chęci, nie mógł tego powstrzymać. -POMOCY! RATUNKU!- tak, był świadomy tego, że ta część szpitala się waliła i że jest tutaj sam a po drodze żołnierze napotkają ranionych kolegów... Jednak na tej warcie też był medyk... Medyk, który został wplątany w to, jako zwykła ofiara.

techniki

Nazwa

Doton: Domu

Ranga

B

Pieczęci

Wąż

Zasięg

Na ciało

Koszt E: 36% | D: 28% | C: 20% | B: 16% | A: 12% | S: 8% | S+: 4% (całe ciało) (1/4 za małą naprawę, 1/2 za dużą naprawę) E: 14% | D: 12% | C: 10% | B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (kończyna)

Dodatkowe Wymaga 80 siły i wytrzymałości. W przypadku nieposiadania wystarczającej siły i wytrzymałości, szybkość użytkownika maleje o brakujące punkty (np. komuś brakuje 5 siły i wytrzymałości, szybkość maleje więc o 10) do minimum 1. +20 do siły uderzeń kończynami pokrytymi zbroją. Zbroja utrzymuje się 5 tur, ale możliwe jest przedłużenie czasu jej trwania - pod koniec należy zapłacić pełen koszt techniki na kolejne 5 tur. Mała naprawa dotyczy maksymalnie rozmiarów jednej kończyny, a dużą naprawą jest wszystko ponad to.

Opis Po złożeniu pieczęci skóra na ciele użytkownika (lub na wybranej jego części) pokryta jest ciemnobrązową powłoką o twardości zbliżonej do kamienia. Technika gwarantuje solidną obronę, chroni przed technikami rangi C i technikami rangi B o mniejszej sile ataku, notkami wybuchowymi (za wyjątkiem tych przyklejonych bezpośrednio do ciała, które zadadzą niewielkie obrażenia), bronią miotaną oraz wieloma atakami Taijutsu oraz Bukijutsu. Ataki fizyczne dopiero od siły powyżej 100 są w stanie wyrządzić krzywdę użytkowniki jutsu, a te powyżej 140 już bez problemów niszczą zbroję. Powłoka nie chroni przed technikami Raitonu. Dzięki pokryciu skóry twardą powłoką rośnie też siła ataków wyprowadzanych wręcz.

Nazwa

Fūin no Jutsu

Ranga

E

Pieczęci

Przy pieczętowaniu Tygrys, przy odpieczętowaniu brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt E: 7% | D: 5% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: Niezauważalny (jednorazowe pieczętowanie) | Odpieczętowanie - niezauważalne koszty chakry

Dodatkowe

Użytkownik musi stać obok zwoju (i takowy posiadać, rzecz jasna)

Opis Podstawowa technika specjalistów w pieczętowaniu, wymagająca użycia zwoju. Ninja staje w pobliżu papirusu i nakłada na papier (lub obok, jeżeli przedmiot jest za duży) to, co ma zostać zapieczętowane wewnątrz. Następnie przelewa do obu - przedmiotu i zwoju - swoją chakrę i składa pieczęć tygrysa. Efektem jest zamknięcie wewnątrz papieru docelowego przedmiotu, który następnie można w każdej chwili ponownie odpieczętować.

Uwaga - Pieczętowanie materiałów organicznych (m.in. materiałów do przeszczepu) możliwe jest przy pomocy tej techniki dopiero od Fūinjutsu C (ludzkie zwłoki zajmują 500 objętości). - Na randze E z Fūinjutsu możemy pieczętować przedmioty tylko w małych zwojach

obliczenia

Chakra: 99% - 2% (mała naprawa Domu 4% - 1/3 MK) = 97% - 1% (Fuinjutsu) = 96%
Siła: 90 + 20 za Domu = 110

KP

  Ukryty tekst

posiadane techniki

  Ukryty tekst

-2x notka wybuchowa

[Minoru]

Zlecenie specjalne rangi C dla Rewolucjonistów:
“Kres” Arii

---

Kolejka 17:
Arii: 16
Minoru: 17

---

W Ariim krew buzowała tak mocno, że chłopak mógł słyszeć bijące w jego klatce serce, które zagłuszało wszystko inne wokół niego. Wyrwał się do przodu, niczym dzikie wygłodniałe zwierzę, pokonując dzieląca ich odległość w dwóch susach. Dopadł do swego przeciwnika, zwalając go z nóg, bez większego problemu. I wtedy zaczęła się rzeź. Arii całkowicie zatracony w swym głodzie, wepchnął dwa kciuki w oczodoły żołnierza, miażdżąc je w efekcie. Żołnierz próbował się bronić, lecz nie był żadnym wyzwaniem dla siły jaką dysponował nasz medyk. Po chwili korytarz wypełnił krzyk żołnierza, który przeżywał właśnie najgorsze co go w życiu spotkało. Na jego szczęście jego cierpienia nie trwały długo, gdy Arii postanowił wykończyć go. Wszystkiemu przyglądali się dwaj najemnicy, którzy chyba nie byli pewni czy powinni dalej iść za szalonym towarzyszem. A jednak, gdy ten ruszył dalej, z lekkim wahaniem ruszyli za nim.
Gdy dotarli, w końcu do magazynu dwoje najemników, nawet nie odezwało się do niego. Ba nawet nie spojrzeli w jego kierunku. Po prostu wybiegli przez drzwi, znikając po kilku chwilach w mroku nocy, zapewne nie mając ochoty mieć do czynienia z kimś pokroju Ariiego. Lecz to było chyba na rękę naszemu bohaterowi, który właśnie wpadł na kolejny genialny plan, na który składało się rozwieszenie dwóch notek, przy wejściu do magazynu. Arii jeszcze ściągnął z siebie swój kostium antybohatera i był gotów do wdrożenia swego planu w życie. Złożył pieczęć, a dwie pozostawione przez niego notki eksplodowały kilka chwil później. Pierwszym co mógł poczuć Arii było rosnące ciepło na jego twarzy i każdym odsłoniętym skrawku jego ciała. Następnie dotarła do niego fala uderzeniowa, która wyrzuciła go do tyłu, miotając nim o podłogę. Arii mógł wyczuć jak kręci mu się w głowie, a w ustach miał metaliczny posmak krwi. Skóra piekła go w kilku miejscach, lecz chyba nic poza tym mu się nie stało. Wtedy też zaczął drzeć się w niebogłosy, wołając o pomoc, która nadeszła kilka minut później pod postacią kolejnych żołnierzy. Wbili do środka magazynu w grupie pięciu osób, rozbiegając się po pomieszczeniu by przeczesać je w celu odnalezienia ewentualnych innych osób. Za pierwszą piątką, wkroczyło trzech kolejnych, którzy dopadli Ariiego.
- Kim jesteś i co tu się stało? - Zapytał jeden z nich, podchodząc do rannego medyka.

[Arii]

Wypluł krew ze swoich ust, zaczął powoli odzyskiwać w pełni świadomość. Jego drugie ja zniknęło gdzieś w otchłani a nad nim tańczyła Śmierć ciesząc się z tego, co się wydarzyło. Wszystko dookoła było zadymione, w uszach mu dzwoniło nie mógł się skupić przez jakiś czas. Wiedział, że woła o pomoc, ale czy ktoś go usłyszy? Ten wybuch powinien obudzić całą okolicę, nie tylko szpital... Powoli docierało do niego, co jego ciało zrobiło strażnikom, jaką satysfakcję coś co go opanowało czuło, gdy palce zatopione były we krwi. Czuł się okropnie, czuł, jak nie tylko krew wylatuje mu ustami, wymiotował ze wszystkich tych wrażeń, które zaczęły mu się powtarzać przed oczami. Nagle z tego marazmu wyciągnął go jeden ze strażników, który do niego wleciał. Cały oddział przeczesywał cały magazyn. -Wiel... Wielor....- zwymiotował pod siebie -Wielorybi Rzeźn-nik... Był tutaj... Zadzwonił dzwonek do magazynu... Wydało mi się to dziwne... że to dzisiaj... Przyszedłem sprawdzić o co może chodzić... Kiedy otworzyłem drzwi zostałem zaatakowany i ogłuszony... Kiedy się obudziłem widziałem, jak Rzeźnik wybiega z magazynu, wtedy cały magazyn wybuchnął z każdej strony...- postarał się podnieść, ale jego ciało odmówiło mu posłuszeństwa. Nie miał sił, aby wstać...
-Pacjenci... Co z pacjentami? Czy komuś stała się krzywda?- jak na prawdziwego medyka zapytał się o dobro swoich pacjentów, żeby nie było, że o nich nie dba. Powoli przestawało mu dzwonić w uszach i odzyskiwał kontrolę nad swoimi zmysłami. Zrobiło mu się jeszcze bardziej niedobrze, że zwymiotował pod siebie, kolejny raz w życiu... Ale dlaczego coś takiego się z nim działo? Co kontrolowało jego ciało podczas zakładania tej maski? Czy to jakaś technika kontroli? Albo Genjutsu? Czuł się zupełnie tak, jakby był za każdym razem w transie. Nie mógł przebić się przez niewidzialną barierę świadomości... Zaś ta druga robiła co chciała i o nim wiedziała, blokowała i wiedziała, kiedy się wymienić... Nie rozumiał co się z nim działo i chyba nie było na to czasu. Wybuch dał mu się we znaki, ale co ważniejsze... Czy tamtym udało się uciec? Oby to było coś warte... Bo mimo, że inaczej chciał załatwić sprawy i tak doszło do śmierci niczemu niewinnych ludzi... Dlaczego tamta druga strona tego nie widziała? Nawet najemnicy byli przerażeni tym, co się wydarzyło i nie wiedzieli co zrobić... Mógł ich zaatakować? Czy miał jakąś samokontrolę? Nie rozumiał tych uczuć i reakcji... W dodatku nie kojarzył, żeby był taki sprawny... Zaś tamta strona była, jak najbardziej... I potrafiła te wszystkie ruchy i ciosy... Skąd? Arii sam w sobie potrafił korzystać z Dotonu, ale nie posiadał takiego zmysłu przetrwania i pojedynków...

[Minoru]

Zlecenie specjalne rangi C dla Rewolucjonistów:
“Kres” Arii

---

Kolejka 18:
Arii: 17
Minoru: 18

---

Strażnik, który przesłuchiwał Ariiego zmarszczył swe brwi słysząc wypowiedź medyka. Rozejrzał się dookoła, jakby szukając swym wzrokiem jakichś dowodów. Jego wzrok padł jednak, w końcu, na dwoje strażników, którzy byli razem z nim.
- Wróćcie do reszty i każcie przeszukać okolicę. Istnieje zagrożenie, że w okolicy grasuje wielorybi rzeźnik. Jeśli ktoś się na niego natknie, to ma nie nawiązywać walki, tylko wezwać wsparcie. Idźcie! - Rozkazał tonem głosu nie znoszącym sprzeciwu. Obaj strażnicy przytaknęli mu głowami i ruszyli. Mężczyzna odprowadził ich wzrokiem, nim wrócił do Ariiego. Widział, jak ten próbuje się podnieść, ale nie daje rady.
- Jak wyglądał rzeźnik i czego tu szukał? - Zaczął zadawać kolejne pytania, całkowicie ignorując Ariiego, który zaczął dopytywać się o stan pacjentów. Jednakże, gdy Arii zaczął wymiotować, żołnierz odwrócił od niego wzrok wzdychając ciężko z poirytowania.
- Zabierzcie go i znajdźcie mu jakiegoś medyka. - Rozkazał dwójce kolejnych żołnierzy, którzy kończyli przeszukiwać pomieszczenie i obrócił się na pięcie wychodząc bezsłownie z pomieszczenia. Dwoje cesarskich podeszło do Ariiego i chwyciło go pod pachy z obu stron. Unieśli go do góry i najostrożniej jak potrafili wynieśli go z pomieszczenia, w poszukiwaniu jakiegoś lekarza i pomieszczenia, gdzie mogli by go położyć.

Misja zakończona sukcesem

[Arii]

Zemdlał. Po prostu odleciał i nawet nie wiedział kiedy. W momencie, kiedy otworzył oczy zobaczył tylko jasny sufit. Trochę minęło nim mógł zobaczyć wszystko wyraźniej. Westchnął. Wszystko zaczynało do niego wracać. Jego rany zostały całkowicie zaleczone. Powoli zaczął się zgarniać. Fartuch wisiał na wieszaku, sprawdził czy jest tam zwój. Był. Będzie musiał poprosić o nowy... Ten wyglądał jak szmata. Westchnął i zaczął się z obolałym ciałem ubierać. Wszystko go bolało, głównie serce, że znowu zostały popełnione przez niego przestępstwa... I to nie byle jakie. Na jego rękach znowu była krew. Zebrał wszystkie swoje rzeczy, poszedł do pokoju, gdzie zostawił resztę sprzętu i zamierzał wrócić do domu. Musiał tam odpocząć. Z nikim się nawet nie pożegnał, nawet nie patrzył się na zniszczony magazyn... Opuścił to miejsce, które tak bardzo zaczęło mu ciążyć...

z/t

[Arii]

Wrócił po trzech dniach do szpitala. Wiedział, że czeka na niego tutaj trochę pracy po tym co zaszło. Miał ze sobą cały swój sprzęt, dziwnym trafem czuł, że może w końcu zostać wezwany na jakąś misję. W ostatnim czasie nie otrzymał żadnego zlecenia... Nie wiedząc czemu. Może chcieli, aby siedział, cały czas w szpitalu? Tego nie wiedział. Przebrał się w nowy, świeży, czysty fartuch i ruszył na dół. Zniszczenia zostały naprawione w prowizoryczny sposób, aby ukryć tutaj wizytę Rzeźnika. Nie zastanawiał się nad tym zbyt długo, po prostu poszedł do przodu i wszedł do sali, gdzie leżał jakiś ranny żołnierz. Podszedł do niego od razu. -Już Ci pomagam. Wiem, że boli, ale najlepiej gdybyś się nie ruszał.- uśmiechnął się do mężczyzny i zalał jego zranione ramię zieloną energią. Nagle do sali wpadły dwie pielęgniarki z następnym rannym żołnierzem. -Oh, Arii-kun, jak dobrze, że jesteś! Nie mamy dzisiaj zbyt dużo lekarzy a rannych przybywa! Te walki pomiędzy wojskowymi i ludźmi się nasilają. Rana kłuta w żebra, krwawi od kilku minut!- jedna z pielęgniarek, które zazwyczaj plotkuje była bardzo przejęta. Arii spojrzał się tylko na ranę swojego aktualnego pacjenta. Była zasklepiona, więc mógł na razie go zostawić i ruszyć do tamtego.
Powtórzył całą procedurę. Aż wydarzył się harmider. Kiedy pielęgniarki wyszły z dopiero co zaleczonej ręki zaczęła lecieć krew. Rana się otworzyła? Czy to było możliwe? Dodatkowo nie mógł zaleczyć chakrą rany w żebrach dopiero co przybyłego.
-NIECH KTOŚ MI PRZYSUNIĘ DRUGIEGO PACJENTA! JUŻ!- do sali wbiegły ponownie te same pielęgniarki i rozglądając się, od razu postarały się przybliżyć łóżko z pacjentem. Nie było to łatwe, ale wiedziały, że sam młody medyk nie mógł odejść od ciężko rannego.

  Ukryty tekst

  Ukryty tekst

Nazwa

Chiyute no Jutsu

Ranga

D

Pieczęci

Brak

Zasięg

Bezpośredni | 2 metry (Iryōjutsu A)

Koszt Ranga D: B: 8% | A: 6% | S: 4% | S+: 2% (1/2 na turę)
Ranga C: B: 12% | A: 9% | S: 6% | S+: 3% (1/2 na turę)
Ranga B: B: 16% | A: 12% | S: 8% | S+: 4% (1/2 na turę)

Dodatkowe W przypadku leczenia samego siebie, technika działa rangę niżej i wymaga całkowitego skupienia | Po zasklepianiu większych ran tą techniką pozostają blizny na ciele rannego

Opis Podstawowa i najważniejsza technika w asortymencie każdego medycznego ninja. Użytkownik przykłada obydwie dłonie w okolice rany pacjenta i przesyła do niej swoją chakrę. Ta przyśpiesza naturalne właściwości regeneracyjne ciała, wymuszając zasklepianie się ran i naprawę naczyń krwionośnych. Trudność zabiegu zależy bezpośrednio od rodzaju rany - szarpane są trudniejsze do zaleczenia niż zwykłe cięcia, a wielkość ubytku ciała czy stopień narażenia na infekcję zwiększają trudność poprawnego wyleczenia. Skuteczność techniki zależy bezpośrednio od umiejętności, wiedzy medycznej użytkownika i ilości chakry w nią włożoną, przez co zaawansowani medycy są w stanie osiągnąć znacznie lepsze rezultaty niż nowicjusz:

Iryōjutsu D Technika jest w stanie wyleczyć pomniejsze rany i tamować krwawienie z mniejszych naczyń krwionośnych. W przypadku poważnych ran jest w stanie zmniejszyć krwawienie. Nadal zalecane jest korzystanie ze środków dezynfekujących i opatrunków. Proces jest też stosunkowo wolny. Leczenie ran lekkich trwa dwie tury.

Iryōjutsu C Medyk nie musi trzymać rąk na ranie, szczędząc bólu pacjentowi. Oprócz tego możliwości regeneracyjne nasilają się, możliwe jest tamowanie ran tętniczych i leczenie głębszych ran sięgających nawet do kości, a sam proces staje się szybszy. Odkażanie ran nie jest konieczne, ale jest zalecane. Leczenie ran lekkich trwa turę, a średnich dwie tury.

Iryōjutsu B Medyk może uleczyć głębokie rany, zasklepić rany tętnicze, złączyć ze sobą złamane kości, a nawet pozbyć się krwawień i drobnych uszkodzeń organów wewnętrznych. Wyleczona kość będzie osłabiona i ponowne jej uszkodzenie w krótkim czasie może skończyć się nie złamaniem, a pokruszeniem. Dodatkowo technika dezynfekuje ranę w trakcie regeneracji. Od tej rangi możliwe jest wykonywanie techniki jedną ręką. Leczenie ran lekkich trwa mniej niż turę, średnich turę, a ciężkich dwie tury.

Iryōjutsu A Pasywnie: Od tej rangi możliwe jest przesłanie medycznej chakry w formie cienkiego strumienia o długości maksymalnie 2m. Dzięki temu medyk nie musi stać bezpośrednio przy ofierze celem jej uleczenia. Nadal wymagane jest skupienie, a jednocześnie można stworzyć jeden taki strumień. Przesłanie medycznej chakry na odległość nie powoduje zwiększenia kosztów chakry i redukcji możliwości medycznych techniki.

[Tetsurō]

"Pradawna świątynia"
Zlecenie Specjalne - Ranga B - Arii & Sashiko
Wiosna 394 roku
kolejka: 1 / ...

Arii po ostatnich wydarzeniach postanowił wrócić do szpitala. Sytuacja nie była najlepsza, rannych coraz więcej, lekarze byli też potrzebni poza szpitalem a medyków wcale nie przybywało. Szczególnie tych wprawionych w korzystaniu z chakry, bez których nie dało się poradzić z najtrudniejszymi przypadkami. Na szczęście nasz bohater rósł w siłę, był coraz lepszym medykiem, mógł pomóc coraz większej ilości osób. Przynajmniej w ten sposób mógł zrekompensować szkody, które wyrządził swoim alter ego. Tylko czy to na pewno wystarczy aby odpłacić sierotom straty rodziców? Przecież w porcie zginęło tylu ludzi...
Nasz heros skierował się do gabinetu swojego mistrza. Zapukał kilka razy, jednakże nikt nie odpowiedział. Już miał odejść, zakładając, że doktorka nie ma, jednakże wtedy dostrzegł, że drzwi są otwarte. Po wejściu do środka gabinet wyglądał zwyczajnie, a przynajmniej na pierwszy rzut oka. Ktoś ze sprawnym spojrzeniem, kto znał doktorka, mógł dostrzec, że dokumenty są posprzątane i poukładane w stosy na biurku, posegregowane. Przecież to mu się nie zdarzało. Kiedy tylko Arii zwrócił na to uwagę i podszedł bliżej do biurka, dostrzegł dosyć intrygujący szczegół. Była nim charakterystyczna, czarna teczka. Znając Ariego, na pewno od razu rzucił się, żeby sprawdzić co jest w środku. Tym razem jednak nie było w niej zaszyfrowanej treści, a list, który był w stanie przeczytać.

Arii, przepraszam Cię bardzo, ale ze względu na ostatnie wydarzenia, muszę na jakiś czas opuścić Hyuo. Zbytnio się odsłoniłem i może to przyciągnąć na mnie spojrzenia, których chciałbym uniknął. Udałem się na kontynent, do Yuki Mikoto, która może potrzebować pomocy przy formowaniu nowej osady.
Mam nadzieję, że udało nam się odsunąć pewne podejrzenia od Ciebie, choć zalecałbym Ci ostrożność. Wywiad Cesarstwa jest lepszy, niż ci się może wydawać. Wiem, że nie powinienem, ale mam do Ciebie prośbę. Niedaleko Fuyuhany, na zboczu Góry Shiroyama, znajduje się niewielka osada Kyo kilkanaście domów na krzyż, mieszka tam mój znajomy - Shiro. Prowadzi on niewielką garbarnie. Kilka dni temu skontaktował się on ze mną, że potrzebuje pomocy. Nie wiem dokładnie o co chodzi, ale nie mogę tej sprawy pozostawić niedokończonej. Dlatego też zostawiam ją w twoich rękach.

PS Mam nadzieję, że spodobała Ci się twoja ulubiona teczka

Wiadomość od Nishinoyi była prosta i treściwa. Szkoda tylko, że nie pożegnał się osobiście, no i czemu musiał zostawić jakąś swoją niedokończoną robotę naszemu młodzieńcowi?

[Arii]

Zadowolony, że będzie mógł pochwalić się swoim nowym osiągnięciem, Arii na chwilę zapomniał o tym, co się wydarzyło w ostatnim czasie. Po prostu cieszył się, jak zazwyczaj ze swoich osiągnięć i chciał je świętować ze swoim Mistrzem, dzięki któremu mógł osiągać nowe poziomy wiedzy i umiejętności. Niestety, nie zastał go tutaj, jedynie otwarte drzwi. No, jakżeby nie inaczej - Arii miałby sobie odpuścić takie zjawisko? Nigdy! Wszedł i zamknął za sobą od razu drzwi. Stanął jak wryty, kiedy zobaczył porządek, jaki ostatni raz tutaj widział... Rok temu, gdy wraz z doktorkiem tutaj sprzątał i układał dokumenty. To wtedy pierwszy raz dostrzegł czarną teczkę. Tak go zaintrygowała, że ją otworzył, ale nie mógł jej rozszyfrować. Teraz jednak ta sama teczka zawierała inną wiadomość, skierowana wprost do niego. Uniósł wysoko brwi. Więc wiedział... Nishinoya wiedział o tym, że odkrył tę teczkę... Jakżeby inaczej... Uśmiechnął się mimowolnie. Przed oczami jego nauczyciela nie dało się nic ukryć... Zupełnie nic.
Ale to, że musiał uciekać z wyspy na kontynent? Więc wywiad Cesarstwa był, aż tak blisko? Czyżby to przeszłość doktorka mogła na to wpłynąć? A może same działania Arii'ego? To też była możliwość. Ale jak ukryć się bardziej?
Prawdą jednak było, że nie dało się już normalnie przejść po ulicy, aby nie ominąć straży i wojska.

Następna część listu jeszcze bardziej zainteresowała młodego. Coś co mógł zrobić dla Nishinoyi? Nawet nie zamierzał odmawiać. Nie mógł. Musiał się mu jakoś odwdzięczyć za to, ile pracy poświęcił, aby stworzyć z tego niepewnego siebie chłopaka prawdziwego medyka. Nie, wróć. Mężczyznę. Przez ostatni rok to on był mu ojcem niż jego własny rodzony, który nie raczył nawet odpowiedzieć na listy... Tak to właśnie miało się zakończyć, ale był szczęśliwy, tak zyskał kogoś więcej w więzieniu, do którego głowa rodu Yorokobi go wysłała. List wraz z teczką odłożył na biurko i sięgnął dłonią do torby na pasie. Wyciągnął z niej zwój i rozwinął go przed teczką z wiadomością. Nie mogły dostać się w niepowołane ręce, dlatego zapieczętował je w nim i włożył go ponownie do torby. Nic mu więcej tutaj nie zostało. Słyszał o tej górze i wiedział, że nie będzie to łatwa przeprawa a dotarcie też do przyjaciela mistrza trochę mu zajmie. Wyszedł z gabinetu zamykając go i nic nie naruszając w jego przestrzeni. Poszedł odwiesić swój fartuch i pogładził go ostatni raz. *Żegnaj...* ten akurat był nowy, ale chodziło o sam symbol, który właśnie zrobił. Wiedział, że już nie wróci prawdopodobnie w to miejsce. Nie wiedział czemu właśnie to czuł. Schodząc po schodach rzucił ostatnie uśmiechy do pielęgniarek, które nic nie wiedziały. Kiwał głową na pożegnanie innym. Przez ostatni rok to był jego dom i teraz musiał go zostawić... Nie było wyjścia, skoro Nishinoya się obawiał o siebie to Arii powinien mieć pewność, że również jest obserwowany. Zero krzywych ruchów - to teraz było najważniejsze.

Po drodze zaszedł do swojej kwatery. Pogładził zwoje i księgi, które tutaj zostawiał. Ale nie tracąc czasu wziął plecak, w który wpakował jakiś suchy prowiant, który trzymał w tym miejscu, ciepły koc i nałożył cieplejszy sweter. Odetchnął, ostatni raz patrząc się na to miejsce. Było jego ostoją, miejscem załamania i powstania... Za tym również będzie tęsknić... Ale nic więcej mu nie pozostało. Ruszył przed siebie, udając się po informacje, co takiego miał do przekazania przyjaciel mistrza. Może będzie potrafił pomóc? A może znowu zaszkodzi?
Na tę jedną myśl na jego oczach urzeczywistniła się kolejny raz kostucha, która nie zamierzała go zostawić w spokoju... Ciągle patrząc się jego oczami na to co robił... Wyszczerzona kościstą szczęką sunęła nad ziemią za nim, prawie że obok niego, aby mu... towarzyszyć w kolejnych żniwach.

z/t w kierunku Kyo

Chakra: 108% za Fuin no Jutsu nie odejmuję - 1% - 1/3 Mistrza Kontroli to nikłe zużycie chakry

Nazwa

Fūin no Jutsu

Ranga

E

Pieczęci

Przy pieczętowaniu Tygrys, przy odpieczętowaniu brak

Zasięg

Bezpośredni

Koszt E: 7% | D: 5% | C: 4% | B: 3% | A: 2% | S: 1% | S+: Niezauważalny (jednorazowe pieczętowanie) | Odpieczętowanie - niezauważalne koszty chakry

Dodatkowe

Użytkownik musi stać obok zwoju (i takowy posiadać, rzecz jasna)

Opis Podstawowa technika specjalistów w pieczętowaniu, wymagająca użycia zwoju. Ninja staje w pobliżu papirusu i nakłada na papier (lub obok, jeżeli przedmiot jest za duży) to, co ma zostać zapieczętowane wewnątrz. Następnie przelewa do obu - przedmiotu i zwoju - swoją chakrę i składa pieczęć tygrysa. Efektem jest zamknięcie wewnątrz papieru docelowego przedmiotu, który następnie można w każdej chwili ponownie odpieczętować.

Uwaga - Pieczętowanie materiałów organicznych (m.in. materiałów do przeszczepu) możliwe jest przy pomocy tej techniki dopiero od Fūinjutsu C (ludzkie zwłoki zajmują 500 objętości). - Na randze E z Fūinjutsu możemy pieczętować przedmioty tylko w małych zwojach

[Tetsurō]

Z/T

[Tetsurō]

"W11 - Wydział Śledczy"
Misja C - Shiori
Lato 394 roku
kolejka: 4 / 14+


Poprzednia Lokacja : Fuyuhana - Dom Shiori

Kagamatsu pożegnał się z dziewczyną, po czym wyszedł, pozostawiając ją sam na sam z matką, która ewidentnie podsłuchiwała całą ich rozmowę. Kiedy Shiori odprowadzała rozmówcę, dostrzegła jak cień przemyka w jednym z pomieszczeń, zapewne to matka, która chwilę temu stała pod drzwiami, teraz przechodziła gdzieś, aby udawać, że w cale nie interesowała się ich rozmową. Nie postanowiła ona jednak wchodzić córce w drodze, zapewne czuła, że dziecko dorasta, mimo wewnętrznej niechęci, pozwoliła jej robić swoje, całkowicie skupiając się na domu.

Nasza bohaterka opuściła mury swojego domu, po wstępnych przygotowaniach, a następnie skierowała się do szpitala. Miał to być spokojny dzień, nic nie zapowiadało przecież chaosu, który nasza bohaterka miała zastać. Słoneczko świeciło, a gruba warstwa śniegu otulała całe miasto, dzięki czemu było przyjemnie i ciepło. Wielu ludzi spacerowało po okolicy, delektując się tą nadzwyczajną pogodą. Shiori także miała tę chwilę dla siebie, choć nie trwała ona długo, gdyż już po chwili stanęła w progu szpitala a do jej uszu dotarły dźwięki stękających rannych.

Główny Hol szpitala był przepełniony. Pod ścianami stało wielu rannych żołnierzy, niektórzy wstępnie już opatrzeni, inni tylko prowizorycznie obandażowani przez swoich kolegów, w drodze do szpitala. Było ich kilkudziesięciu, a może nawet kilkuset? Między nimi wszystkimi kręcili się pielęgniarze oraz pielęgniarki, starając się podawać im leki, opatrywać rany, czy też transportować tych w co poważniejszym stanie w głąb szpitala, gdzie znajdowały się sale pacjentów. Było też tutaj kilku lekarzy, którzy w ukropie starali się z użyciem leczniczej chakry regenerować co poważniejsze rany. Niestety, nie wyglądało to dobrze, wydawało się, że wiele z tych ran było w z byt zaawansowanym stopniu, aby takie powierzchowne leczenie mogło pomóc. Podejmowali oni ciężkie wybory, decydując się kogo z wojowników cesarstwa zabrać na salę operacyjną, a kogo niestety należy pozostawić, licząc, że jego ciało poradzi sobie samo. Ciężko powiedzieć co się stało, ale musiało dojść do czegoś poważnego dzisiejszej nocy, skoro tak wielu rannych znajdowało się w szpitalu, który przeważnie jednak świecił pustkami. W końcu nikt nie zagrażał Cesarstwu, a przynajmniej, nie w tym momencie... Ostatnio tak wielu rannych było, gdy Wielorybi Rzeźnik zyskał swój tytuł, przeprowadzając masakrę na żołnierzach i cywilach w porcie... Czyżby powrócił?

W tym całym zamieszaniu znajdowała się nasza bohaterka. Shiori liczyła, że robota będzie łatwa, zajmie się pacjentami i przy okazji o coś tam wypyta i będzie z głowy. Niestety, właśnie wszystko się skomplikowało, nie dość, że prawdopodobnie wielu pacjentów nie przeżyje dzisiejszego dnia, to jeszcze nikt nie ma czasu teraz na ploteczki przy herbatce. Tak więc, jak żyć? Czy zagryzienie zębów będzie wystarczające?

Kagamatsu - Obrazek
Mama Shiori

[Shiori]

Pierwszym, co rzuciło jej się w oczy, gdy wyszła na zewnątrz, było świecące słońce. Było śnieżnie, ale jednocześnie ciepło i przyjemnie. Przyjezdni pewnie trzęśliby się z zimna, ale nie Shiori, która dorastała w tych regionach, która była przyzwyczajona do takich warunków pogodowych. Jej dom znajdował się w centrum, więc po kilku minutach powolnego spaceru, była już na miejscu.

W myślach zganiła się za swoje niedbałe tempo. Gdyby wiedziała, co zastanie, przybiegłaby tu dużo szybciej, ale skąd mogła wiedzieć, że będą tu takie tłumy rannych? Chyba jeszcze nigdy nie widziała tylu potrzebujących osób w jednym miejscu... z niedowierzaniem patrzyła na kilkadziesiąt, może nawet setki ludzi, wokół których pospiesznie latali medycy. Znała możliwości personelu, wiedziała, że nie uda im się pomóc każdemu. Musiałoby być ich przynajmniej kilkunastu więcej. Co za okropna sytuacja, miała wrażenie, jakby w powietrzu unosił się ciężki odór śmierci. Co się stało? Czy Kagamatsu był świadomy dnia, który wybrano na przeprowadzanie takiej akcji? To nie były odpowiednie warunki do zbierania informacji, ważniejsza była pomoc drugiemu człowiekowi! Kto miałby czas na spokojne odpowiadanie na jej pytania? Czy w ogóle możliwe było przesunięcie akcji, o dzień, dwa?

Na jej korzyść działało to, że miała jeszcze kilka godzin, że przyszła trochę wcześniej. Na początku mogła pomóc lekarzom, z myślą, że w międzyczasie jeszcze pomyśli nad nową strategią. Sama nie mogła zajmować się cięższymi ranami, ale była bardziej niż chętna, by pomóc przy leczeniu mniej zaawansowanych obrażeń, by chociaż trochę ulżyć tym biednym ludziom w bólu. Przed nią nadal wiele było nauki i pracy, bo nie była jeszcze tak dobrą iryoninką, jak mogłaby być, ale jej obecność nie miała jak zaszkodzić pacjentom.

Jeśli miała okazję, to zapytała któregoś z przełożonych, kim powinna się zająć, ale jeśli wszyscy byli zajęci (pewnie tak), to sama wybrała osobę, którą się zaopiekuje. Byłby to ktoś z raną poważniejszą niż zwykłe otarcie, ale jednocześnie nie na tyle poważną, by potrzebował skomplikowanej operacji. Jeśli osoba ta była rozmowna, pewnie spróbowałaby ją zapytać o to, co się stało i dlaczego pojawiło się tyle potrzebujących. Nic jednak na siłę, najważniejsze, by zająć się samym rannym, na pytania przyjdzie jeszcze czas.

  Ukryty tekst