Shinobi War PBF Naruto

~ 3/30 ~~ Sashiko ~

~ Misja Rangi C ~

~ Wielkie Polowanie ~
Rozmowa prowadzona przez mężczyzn momentalnie zainteresowała Sashiko i dojadając resztę zupy, nadstawiała ona ucha aby wyłapać jak najwięcej informacji nim podejdzie aby się zgłosić do udziału w polowaniu.
- Taaa, już widzę jak ludzie zaczną się przepychać, byleby tylko zapolować na tego jakże wielkiego wilka. No dosłownie, zaraz pewnie zbierze się tutaj kolejka, tylko musimy głośniej rozmawiać! - powiedział mężczyzna niedowiarek, głosem ociekającym wręcz sarkazmem i po czym parsknął głośno i pociągnął solidny łyk z bukłaka, który trzymał zawieszony przy piersi. W tym samym czasie Asami zdążyła zjeść do końca posiłek i podejść do stolika łowczych aby zgłosić się na ochotniczkę do udziału w polowaniu. Kiedy tylko słowa te dotarły do pijącego mężczyzny, zakrztusił się on napojem po czym zdumiony wypluł trochę przed siebie, rozbryzgując w powietrzu mgiełkę cieczy, która sądząc po zapachu, musiała być jakimś dość mocnym alkoholem. Wszyscy zebrani przy stole zmierzyli Sashiko krytycznym wzrokiem, jednak mężczyzna który opowiadał historię o wilku, od razu się rozpromienił.
- Ha! Widzicie? Każdy szanujący się łowczy będzie chciał wykorzystać taką szansę żeby upolować jakąś bestię, mam już pierwszą ochotniczkę do mojej drużyny! - powiedział zadowolony, wstając od stołu aby stanąć obok dziewczyny. Widok ten był dość komiczny, biorąc pod uwagę różnicę we wzroście jaka dzieliła Sashiko od niego, która wynosiła dobre 30 centymetrów jak nie więcej.

Sashiko trafiła z momentem, w którym podeszła do stolika wprost idealnie. Niedługo wcześniej padły buńczuczne deklaracje jednego z mężczyzn o tym, że nie ma możliwości, żeby ktokolwiek się zgłosił (oczywiście ubrane w grubą warstwę sarkazmu). I oto po chwili przy ich stole stała już pierwsza kandydatka, którą był nikt inny, jak brązowowłosa. Reakcją na ten fakt była fontanna alkoholu w powietrzu - na szczęście Asami stała na tyle daleko, żeby nie oberwać chmurą łatwopalnego gazu. Dla odmiany, prowodyr całego tego przedsięwzięcia przywitał ją z entuzjazmem.
- Tak, zgadza się. Jestem chętna do udziału w polowaniu. Potrzebuję tylko informacji gdzie i kiedy zaczynamy, gdzie widzieliście tego zwierza, jak naprawdę wyglądał i... ile płacicie za jego głowę - powiedziała z nieskrywaną pewnością siebie w głosie, krzyżując ręce na piersiach. W tej chwili była zdania, że facet przesadzał opisując jeszcze przed chwilą wilka, którego widział (widzieli?), ale gdyby faktycznie był to jakiś większy okaz... wtedy gra byłaby naprawdę warta świeczki. Cóż, w tej chwili nie pozostało jej nic innego, niż stać i czekać na odpowiedź i ewentualne szczegóły. Gość nie wyglądał na takiego, co chciałby się rozmyślić, z drugiej jednak strony... nie takie przedsięwzięcia rozpływały się w powietrzu po tym jak wygasł słomiany zapał.

~ 5/30 ~~ Sashiko ~

~ Misja Rangi C ~

~ Wielkie Polowanie ~
Atmosfera panująca przy stoliku zdecydowanie się rozchmurzyła z pojawieniem się Sashiko a także sceną w której brał udział najbardziej sceptyczny z mężczyzn, który wciąż chyba dochodził do siebie po zajściu. Wszyscy na wiwat pierwszej chętnej do polowania wznieśli toast a organizator polowania z ekscytacją i radością usiadł z powrotem do stołu i wskazał Asami miejsce obok siebie, aby również mogła usiąść wraz z resztą grupy.
- Dużo pytań ale widać że jesteś już napalona na to polowanie, to dobrze! Zbiórka pewnie będzie tutaj, szczerze mówiąc, każde miejsce byłoby dobre ale tutaj będziemy mogli się najeść przed wyruszeniem a także nie odmarzną nam tyłki. No dobrze, do rzeczy. Wyruszymy jak tylko zbierze się odpowiednio duża grupa, nie chciałbym żeby się okazało że bestia ma kolegów. A uwierz mi, nie przesadzałem, to jest na prawdę ogromny bydlak, w kłębie na spokojnie miał parę metrów, był większy niż największy koń jakiego w życiu widziałem... Możesz mi wierzyć, możesz mi nie wierzyć, jak pójdziesz z nami na to polowanie to prędzej czy później zobaczysz go na własne oczy i albo będziesz na to gotowa albo wtedy dopiero uderzy cię ten fakt i kto wie czy nie będzie to miało wpływu na to jak skończy się twoje pierwsze spotkanie z bestią. Ile płacimy, co? Cóż myślę że w zależności ile osób pójdzie na wyprawę ale czy nie ważniejsze w tym wszystkim jest samo doświadczenie jakim jest polowanie? - zapytał z zawadiackim uśmiechem po czym roześmiał się głośno - Dobra, żart żartami, pewnie paręset ryo na łebka będzie. Wchodzisz w to? - dodał mężczyzna kiedy przestał się śmiać.

Asami kontynuowała rozmowę z mężczyzną, który był organizatorem całego tego przedsięwzięcia.
- Zbiórka tutaj, tak? To mi bardzo pasuje. Nie będę musiała nigdzie się wybierać - odpowiedziała krótko. Tak, to jej zdecydowanie pasowało. Będzie mogła sobie tutaj dalej odpoczywać i czekać na zebranie się ekipy.
- Dobrze, w takim razie będę czekać. Wynajmuję akurat jeden z pokoi na górze, więc dajcie znać, kiedy drużyna będzie już skompletowana. Mam nadzieję, że nie potrwa to długo. Jeśli jednak zostanie to odpowiednio rozreklamowane, to chyba nie powinno być problemu... w końcu wszyscy są łapczywi na takie polowania, żeby potem móc opowiadać innym przy stole, że walczyli z jakimś ogromnym wilkiem, którego normalnie nie idzie spotkać - wzruszyła ramionami.
- O mnie proszę się nie martwić. Jestem doświadczona w polowaniach i znacznie gorszych zagrożeniach. Umiem sobie poradzić lepiej niż niejeden stary wyga - dodała pewna siebie. Tak, jej umiejętności jako kunoichi pomagały. Co prawda podczas takich okoliczności stroniła od ich używania, ale gdyby coś naprawdę przyparło ją do ściany, to miała jeszcze szereg możliwości, których nie mieli "zwykli" łowczy.
- Tak, zdecydowanie w to wchodzę - przytaknęła. Co do żartu tego gościa to był on jak najbardziej słuszny - sama możliwość brania udziału w polowaniu rzeczywiście była ważna i istotna - ale nie będąc najemnikiem, którego zasługi i tak przypadną komuś innemu. Ciemnowłosa z pewnością nie dałaby się nikomu oskubać i robić za darmochę. Kilkaset ryo było jednak uczciwą ceną, która sprawiała, że możliwe stawało się połączenie elementu rozrywkowego z zarobkowym.
Jeśli nic więcej nie było do ustalenia, wróciła do swojego pokoju, żeby w spokoju czekać sobie na informację o tym, że polowanie rusza. Miała nadzieję, że nie zajmie to długo - w końcu nie mogła sobie pozwolić na nicnierobienie przez na przykład kilka dni.

~ 7/30 ~~ Sashiko ~

~ Misja Rangi C ~

~ Wielkie Polowanie ~
Mężczyzna słysząc odpowiedź Sashiko poklepał ją po bratersku po plecach a na jego ustach rozlał się szeroki i szczery. uśmiech
- Dobrze, podoba mi się to! Musisz być pewna siebie i swoich umiejętności jeżeli chcesz przetrwać w tym świecie, zwłaszcza jak parasz się czymś takim niebezpiecznym jak polowanie czy czym tam się zajmujesz. No dobra, jak chcesz to leć tam sobie do pokoju, zorganizuję kogoś żeby cię sprowadził jak już będziemy mieli jakąś sensowną ekipę. Chyba że wolisz się pointegrować z resztą grupy tutaj, twój wybór, w każdym razie ja idę spotkać się z paroma osobami, które nadawałyby się na to polowanie. - powiedział na odchodne mężczyzna po czym pożegnał się ze wszystkimi zebranymi i opuścił karczmę szybkim krokiem osoby, która dobrze wie dokąd zamierza się udać oraz w jakim celu się tam udaje.
Sashiko najwyraźniej niezbyt chętna aby zapoznać się lepiej z resztą łowczych, skierowała swoje kroki z powrotem do pokoju, cicho licząc na to że przygotowania do ekspedycji nie będą trwały nazbyt długo i dość szybko będą mogli oni wyruszyć na poszukiwania ogromnego wilka z opowieści.

Niezbyt spodobało jej się to poklepanie po plecach, ale machnęła na to przysłowiową ręką. Gdyby przeszkadzał jej rubaszny charakter panującej przy tym stoliku atmosfery, to pewnie w ogóle by nie podeszła. Pomysł polowania na wielkiego zwierza za pieniądze bardzo jej się podobał i była dla tego powodu gotowa poświęcić trochę swojej strefy komfortu. Pokiwała tylko głową na znak, że wszystko zrozumiała.
- Dziękuję, pójdę na górę - zakomunikowała jednoznacznie, starając jednak nie być przy tym opryskliwą. Popatrzyła jeszcze raz po zebranych tu mężczyznach i odwróciła się, zmierzając do swojego skromnego lokum na piętrze karczmy "U gospodarzy".
- Swoją drogą - ciekawa nazwa na taką gospodę. Czy to, że gospodarze goszczą gości nie jest oczywiste? Czy komukolwiek mogłoby przyjść do głowy, żeby nazwać karczmę "U gości"? To by było dopiero ciekawe i absorbujące umysł. Z pewnością zahaczyłabym o takie miejsce, gdyby ktoś nadał mu takie zagadkowe miano.
Przekręciła klucz w drzwiach, otworzyła je, weszła, zamknęła, znowu przekręciła klucz i oparła się o drzwi. Zastanawiała się co zrobić z czasem. Podeszła do okna, wyglądając na panujące na zewnątrz warunki. Była jesień, coraz bliżej do zimy, która w Hyuo była przecież wyjątkowo surowa. Jakie były jej plany na ten czas? Żadne. Póki co żyła z dnia na dzień. Chętnie spotkałaby się znowu z Tamaki i Hoshi. Ta pierwsza pewnie już dawno odfrunęła do ciepłych krajów, ta druga raczej gdzieś się po Fuyuhanie kręciła.
Odłożyła broń, położyła się na łóżku i przez chwilę zastanawiała leżała tak błądząc myślami to tu to tam. Szybko stwierdziła jednak, że wykorzysta czas wolny nie tylko na odpoczynek, ale i na przygotowania do wyprawy. Wyjęła husteczkę i zaczęła starannie czyścić swój łuk, który choć nowy, był już sprawdzony. To samo zaczęła robić z resztą ekwipunku.

~ 9/30 ~~ Sashiko ~

~ Misja Rangi C ~

~ Wielkie Polowanie ~
Sashiko nieco poruszona zbytnią wylewnością organizatora polowania zdecydowała się nie skorzystać z zaproszenia do posiadówki z resztą mężczyzn i zagłębiona w różnorakich przemyśleniach udała się do wynajętego przez siebie pokoju. Kiedy już tam była to w ramach aktywnego odpoczynku, zajęła się ona konserwacją swojego ekwipunku, tak aby był w możliwie najlepszej formie na polowanie. Minęło tak dziewczynie dość sporo czasu i widziała ona jak w pokoju robi się stopniowo co raz ciemniej aż wreszcie musiała zapalić świecę aby móc kontynuować czyszczenie kolejnych rzeczy. Kiedy na zewnątrz było już całkowicie ciemno, Sashiko usłyszała na korytarzu kroki a chwilę później zdecydowane pukanie do drzwi jej pokoju.
- Yyyy, Sashiko Asami-san? - rozległ się męski głos po czym już zdecydowanie ciszej usłyszała kolejne słowa. - To na pewno ten pokój? Może kobita z recepcji coś się popierdoliło? - zapytał najprawdopodobniej swojego kompana mężczyzna.
- N-No chyba tak, powiedziała żeby wejść po schodach na górę i drugie drzwi z prawej... A może to miały być trzecie drzwi? Chuj tam, zobaczymy kto otworzy i najwyżej się przeprosi czy coś, nie wiem. - powiedział inny mężczyzna, również przyciszonym głosem a po tym nastała przepełniona napięciem cisza.

Po dość długim czasie spędzonym na doprowadzeniu sprzętu bojowego do perfekcyjnej kondycji, przeplatanego z innymi czynnościami, w tym głównie gapieniem się za okno, usłyszała w końcu pukanie do drzwi i rozmowę dobiegającą zza nich. Było już ciemno, dlatego chwyciła w dłoń świeczkę i otworzyła drzwi. Z tego co usłyszała, wiedziała już czego ma się spodziewać.
- Być może popierdoliło się kobiecie, a być może wam - powiedziała bezceremonialnie, pogrywając sobie z niezbyt inteligentnymi posłańcami - ale tym razem macie szczęście, trafiliście dobrze. Zaraz będę na dole - dodała już nieco spokojniej, po czym zamknęła drzwi. Postawiła znowu świeczkę na stole, pozbierała wszystko do kupy, nałożyła łuk na plecy, wypełniła kołczan po brzegi strzałami, które wcześniej odpieczętowała, zgasiła lekkim wydmuchem powietrza płomień świeczki wyszła.
Na dole zahaczyła jeszcze o bar, prosząc o porcję pieczonych ziemniaczków na wynos. Nie będzie przecież szła na polowanie głodna, a od obiadu minęło przecież całkiem sporo czasu. Konsumując kolejne bryłki spieczonego szczęścia, podeszła do grupki, która wydała jej się być "tą właściwą". Od razu też z uwagą przyglądnęła się wszystkim, żeby wiedzieć z kim będzie miała do czynienia. W końcu od tego zależą losy polowania. Dużo bezpieczniej będzie mieć pod ręką ludzi, którzy chociaż sprawiali wrażenie inteligentnych, szczególnie jeśli to coś, na co mieli zapolować było rzeczywiście takie wielkie i niebezpieczne, jak mówił wcześniej inicjator polowania.

~ 11/30 ~~ Sashiko ~

~ Misja Rangi C ~

~ Wielkie Polowanie ~
Sashiko podeszła cicho do drzwi i szybko je otworzyła aby poinformować mężczyzn że rzeczywiście udało mim się dotrzeć pod właściwy pokój, robiąc sobie z ich zakłopotania drobne żarty, jednak równie szybko przeszła do konkretów i poinformowała ich o tym że za chwilę stawi się na dole. Mężczyźni stali przez cały czas wryci, jedynie siląc się na przytakiwanie na znak przyjęcia informacji. Kiedy zamknęła na powrót drzwi aby przygotować się do wymarszu, usłyszała za drzwiami przyciszone głosy mężczyzn.
- Ty kurwa dzbanie ty, głośniej się nie dało gadać? Chodź już na dół zanim zrobisz z nas jeszcze większych bałwanów. - powiedział pierwszy z mężczyzn po czym dało się słyszeć oddalające się kroki.
- Sam jesteś dzban, równie dobrze mogliśmy stać pod innym pokojem i wyszłoby na moje. - odpowiedział drugi a później już tylko było słychać odgłos kroków na schodach.
Asami szybko zebrała wszystkie swoje rzeczy a następnie opuściła pokój aby stawić się na zbiórce przed polowaniem. Kiedy weszła do głównego pomieszczenia gdzie zbierali się łowcy, szybko rzuciła okiem aby ocenić uczestników. W większości byli do raczej krzepcy mężczyźni, każdy zaopatrzony w łuk bądź kuszę oraz mniejsze lub większe bronie białe. Wzrok Sashiko spotkał się również ze spojrzeniami już obecnych, którzy tak samo jak ona, również chcieli ocenić wszystkich którzy mieli wziąć udział w polowaniu. Mniej więcej na w samym środku stał wielki mężczyzna w którym Asami rozpoznała organizatora polowania. Ten widząc że dziewczyna już przyszła, stanął na taborecie aby łatwiej ogarnąć zebranych wzrokiem.
- Witajcie wszyscy. Bardzo cieszę się widząc taką frekwencję i doceniam fakt że wszyscy bardzo sprawnie się zorganizowali i stawili tutaj. Jak pewnie wszyscy wiecie, celem naszego polowania będzie ogromny wilczur, którego widziałem wraz z moimi kompanami podczas ostatniego polowania w górach. Stwierdziliśmy że bestia jest zagrożeniem dla ludzi i trzeba jej się najzwyczajniej w świecie pozbyć aby nie ucierpieli żadni podróżnicy czy inni cywile. Oczywiście poza tym będzie to wyzwanie dla umiejętności łowieckich każdego z nas. Teraz jest ostatnia szansa aby się wycofać, jeżeli ktokolwiek ma jakiekolwiek wątpliwości, za chwilę wyruszamy, więc zbierać swoje rzeczy i wymarsz. - powiedział głośno, pewnym siebie głosem mężczyzna. Ludzie naokoło jak na komendę zaczęli się podnosić i kierować do wyjścia.

Ci, których spotkała na dole sprawiali wrażenie przynajmniej trochę biegłych w tym fachu. Co prawda nie uznawała czegoś takiego jak polowanie przy pomocy kuszy albo już w ogóle broni białej (no chyba że do samoobrony), ale w tych kwestiach była dość staroświecka i nie odstępowała ani o krok od tego, czego nauczył ją ojciec. W każdym razie nieco odetchnęła, widząc że drużyna była złożona z ludzi, którzy mogli mieć szansę się do czegoś przydać.
Odprawa była oczywiście konieczna, ale jej długość nie była przecież z góry przesądzona. Organizator mógł się tutaj rozwodzić nad tym, jak trudne wyzwanie ich czeka i jakież to epickie polowanie nie jest przed nimi. Na szczęście tak nie było i Sashiko była mu wdzięczna w duchu za to, że przedstawił wszystko szybko i sprawnie i skrócił temat do minimum. Nawet jeśli nie zdąży przy tym zjeść całej porcji pysznych ziemniaczków.
Jedna rzecz nie dawała jej jednak spokoju.
- Przepraszam - zgłosiła się, gdy przełknęła kęs słodkawego warzywa - będziemy polować teraz? W sensie... nocą? Nie to żebym tego już wcześniej nie robiła, ale... jesteśmy pewni, że tego chcemy, tak? - zapytała, podnosząc jedną brew do góry. Kiedy usłyszała odpowiedź, jakakolwiek by ona nie była, ruszyła razem z resztą grupy na zewnątrz.

~ 13/30 ~~ Sashiko ~

~ Misja Rangi C ~

~ Wielkie Polowanie ~
Sashiko zadowolona ze zwięzłości całego przemówienia mężczyzny, załatwiła sobie parę pieczonych ziemniaków na drogę po czym spróbowała przepchnąć się do organizatora, który czekał aż wszyscy uczestnicy opuszczą już budynek. Kiedy udało się jej wreszcie dostać do zwalistego mężczyzny, ten spojrzał na nią zadowolony i wysłuchał tego co ma do powiedzenia.
- Rozumiem twoje obawy, wilki owszem są aktywne nocą, więc zaatakujemy je kiedy będą polować albo po prostu poruszać się jakoś po swoim terytorium, jednak pamiętaj o tym że o wiele łatwiej znaleźć watahę, która się porusza, niż jakbyśmy mieli przeszukiwać nie wiadomo jak wielkie połacie terenu w poszukiwaniu ich legowiska, które najpewniej znajduje się w możliwie najbardziej niedostępnym miejscu jakie tylko znalazła ta wataha. Coś za coś, uznałem że tak będzie większa szansa aby je odnaleźć. Gorzej jeżeli cała wataha jest taka ogromna a nie sama alfa... Cóż, wyjdzie w praniu. - odpowiedział na pytanie Asami po czym gestem ręki wskazał jej wyjście z karczmy. - Komu w drogę temu czas. I najlepiej jakbyś jakoś w miarę szybko opędzlowała te ziemniaki. - dodał jeszcze z zawadiackim mrugnięciem po czym ruszył do wyjścia.

Cóż, wyjaśnienie mężczyzny wystarczyło Sashiko. Taka była koncepcja, nic więcej nie można było tutaj dodać, nic więcej ująć. Organizator uznał, że najlepiej będzie, jeśli poszukają watahy w nocy, kiedy się przemieszcza więc... co tu dużo mówić - nie było sensu dyskutować. I Asami nie zamierzała tego robić.
- Jasne, jasne - odpowiedziała na zaczepkę związaną z ziemniakami. Nie było ich przecież aż tyle. Uśmiechnęła się zatem i wzięła kolejny gryz warzywa. Jako że ten wątek był skończony, a ona nie miała więcej pytań, można było uznać, że i rozmowa dobiegła kresu. Więcej go zatrzymywać nie zamierzała, dlatego odsunęła się, poczekała aż reszta "ekipy" wyjdzie z karczmy i sama wyszła, podążając w kierunku wskazanym... kogoś na przodzie. Taktyka podążania za tłumem nie była może najrozsądniejsza w ogólności, ale tym razem powinna sprawdzić się doskonale.

~ 15/30 ~~ Sashiko ~

~ Misja Rangi C ~

~ Wielkie Polowanie ~
Po otrzymaniu mniej lub bardziej satysfakcjonującej odpowiedzi, Sashiko pochłaniała kolejne ziemniaki i zaczekała aż będzie mogła bez przepychanek wydostać się z budynku.
- Ruszać dupska! Nie mamy całej nocy, raz, raz, raz! - zawołał energicznym głosem organizator polowania aby pośpieszyć drużynę po czy również wyszedł na zewnątrz a Asami zaraz za nim. - Ruszamy, póki co możemy jeszcze odpuścić marsz w szyku jednak jak już opuścimy Fuyuhanę to trzeba będzie nieco się rozciągnąć aby zmaksymalizować sprawdzany teren. Będziemy poruszać się w dwójkach, cały czas macie mieć conajmniej jeszcze jedną dwójkę w zasięgu wzroku i słuchu, tak abyśmy od razu wiedzieli jeżeli ktokolwiek wpadnie na jakiś trop. Jeżeli cokolwiek zobaczycie albo usłyszycie to zanim ruszycie do akcji, macie poinformować o tym inną parę, żadnych pochopnych decyzji i żadnego gwiazdorzenia, zrozumiano? Dobra, do roboty, bez ociągania się. - zawołał jeszcze do wszystkich organizator po czym zwrócił się do Sashiko. - Chodź, będziesz ze mną w dwójce, przesuńmy się na przód żeby poprowadzić resztę. - powiedział do dziewczyny po czym przyśpieszył kroku aby znaleźć się na przodzie grupy i ruszył w kierunku wyjścia z miasta.

[z/t]

Sashiko dezaktywowała swoje doujutsu, schowała strzałę z powrotem do kołczanu i założyła łuk na plecy. Mimo tego, że ten facet jej zaimponował, to nie zgadzała się z nim w tym, że jest co świętować. Te wilki zabiły kilku myśliwych - a to nie jest normalny skutek polowania, nawet takiego uprawianego przez amatorów. A co dopiero przez doświadczonych łowczych. Cóż, najwyżej po prostu odejdzie gdzieś na bok i tyle. Zignorowała też fakt, że przywódca zabrał trofeum. Nie było w ogóle dziwne, ale po prostu... w tej chwili jej myśli zaprzątało to, jak blisko było w jej przypadku od tragedii. Las i dzicz po raz kolejny przypomniały jej o tym, że z konfrontacji z nim można nie wyjść w jednym kawałku.
Kiedy już wszyscy się jako-tako ogarnęli, ruszyła ona razem z nimi w kierunku miasta. Nie była specjalnie zadowolona - co prawda to ona zabiła wilka, ale lekcja pokory, jaka została jej udzielona, będzie z nią jeszcze przez jakiś czas.

~ 37/30 ~~ Sashiko ~

~ Misja Rangi C ~

~ Wielkie Polowanie ~
Sashiko czując się dość zmieszana ze względu na równoczesne zafascynowanie siłą mężczyzny jak i częściowe rozczarowanie jego zachowaniem, ruszyła jednak wraz z resztą z powrotem do Fuyuhany. Kiedy dotarli do miasta, część myśliwych odłączyła się od grupy aby stawić się w szpitalu gdzie ich rany zostaną opatrzone. Praktycznie każdy członek polowania został w pewnym stopniu poturbowany, niektórzy bardziej inni mniej, jednak walka z watahą wilków nie była łaskawa dla nikogo. Kiedy dotarliście już do karczmy gdzie wszystko się zaczęło, zostało już na prawdę mało osób, jednak lider polowania wydawał się mimo wszystko być zadowolony z tego jak wszystko się skończyło. Weszliście wspólnie do karczmy gdzie barman już wydawał się kończyć pracę, jednak widząc grupę strudzonych myśliwych, jedynie westchnął, pokręcił głową po czym gestem wskazał wam jeden ze stolików. Mężczyzna, który zorganizował polowanie podszedł do pracownika karczmy i zamienił z nim parę słów po cichu po czym uścisnęli sobie ręce a karczmarz odebrał worek z głową alfy i zaniósł ją gdzieś na zaplecze po czym przyniósł pokaźny wór pieniędzy.
- No dobra, mamy sporo pieniędzy do podziału i trzeba jeszcze pamiętać żeby dać coś rodzinom tych którzy już nie wrócili z polowania. - powiedział przywódca po czym zaczął wręczać wynagrodzenie każdemu z obecnych myśliwych, w tym również Sashiko. Dostała ona tyle samo co reszta, jednak mężczyzna na chwilę się zatrzymał, po czym dorzucił jej jeszcze drugie tyle. - Koniec końców to ty go ustrzeliłaś. - powiedział i puścił oczko łuczniczce.

Misja zakończona sukcesem!

Shinobi War PBF Naruto

Karczma "U gospodarzy"

Re: Karczma "U gospodarzy"

Re: Karczma "U gospodarzy"

Re: Karczma "U gospodarzy"

Re: Karczma "U gospodarzy"

Re: Karczma "U gospodarzy"

Re: Karczma "U gospodarzy"

Re: Karczma "U gospodarzy"

Re: Karczma "U gospodarzy"

Re: Karczma "U gospodarzy"

Re: Karczma "U gospodarzy"

Re: Karczma "U gospodarzy"

Re: Karczma "U gospodarzy"

Re: Karczma "U gospodarzy"

Re: Karczma "U gospodarzy"

Re: Karczma "U gospodarzy"