Gaj Ostara

[Todonada]

Udało mu się wreszcie wydostać z lasu. Wygląda na to, że przed nim tylko ostatnia prosta, czyli kilka minut biegu do bramy miasta. Przecież co złego może się stać, prawda? Nie miał zamiaru ryzykować, że napadnie go kolejne dzikie zwierze, więc rzucił się biegiem w stronę wioski. Po tej nocy definitywnie nie spojrzy już na dzikie zwierzęta tak samo. Właściwie, to miał nadzieję, że już nigdy nie będzie musiał na nie spoglądać. Jakby spojrzeć na to z innej strony, to znajdą się też pozytywy tych konfrontacji. Przynajmniej Todonada miał szansę wykorzystać swoje Jutsu w walce, chociaż niektóre nie zadziałały tak jak planował. Co najgorsze, miał na nodze ranę, która wymagała opatrzenia. Musiał więc po wycieczce udać się do szpitala.

[Hisui]

Misja D
15/15

Todonada miał szczęście. Spacer, choć obfitował w różnego rodzaju przeciwności i przygody, zakończył się pomyślnie. Fart, uśmiech losu, w połączeniu z umiejętnościami ninja pozwoliły powrót do domu. Jednakże, choć udało mu się uniknąć wielu niebezpieczeństw, nadal pozostała kwestia rany, która wymagała leczenie.
Młodzieniec bez dalszych niespodzianek przebiegł przez dzielący go od bramy zagajnik, choć w pewnym momencie mógłby niemal przysiąść, że gdzieś po drodze słyszał skrzypiący śnieg pod łapami i widział błysk żółtych oczu w ciemności. Jednak kto wie, może to tylko wyobraźnia płatała mi figle? A może wpadał już w paranoję, nad interpretując typowe nocne dźwięki? Kto wie. Faktem jest jednak, że spokojnie przekroczył bramę wioski, alarmując jedynie czuwających strażników. Widząc stan chłopaka poderwali się, spodziewając się tego, że został zaatakowany lub wrócił z ciężkiej misji, jednak po kilku słowach wyjaśnienia rozluźnili się i wskazali Doko drogę do szpitala. Wymienili delikatne, porozumiewawcze uśmiechy nad jego głową, jeden z nich zaoferował nawet pomoc w dotarciu na miejsce. Decyzja czy skorzysta z oferty należy jednak do Yukiego. Może na dobrą sprawę wystarczy odkazić ranę w domu? Nie wyglądała aż tak źle, koniec końców...

Misja zakończona. Ja tu w sumie tylko podsumowałam :P Hatake Jin w poście raczej nie zaznaczył, że jest to poważna rana, także decyzje czy odwiedzić szpital zostawiam tobie.

[Todonada]

Po kilkugodzinnym użeraniu się z tutejszymi zwierzętami, Todonadzie udało się wreszcie znaleźć drogę do wioski. Jego umiejętności pozwoliły mu uniknąć wielu zagrożeń i ostatecznie został tylko zraniony w nogę. Ranę tę zauważyli strażnicy, którzy pilnowali bramy do wioski. W swej wspaniałomyślności wskazali mu drogę do szpitala, którą doskonale znał, a ponadto zaproponowali mu, że ktoś go tam zaprowadzi. Zaskoczyła go ta propozycja, bo niecodziennie spotyka się uprzejmych strażników. Podziękował im i odmówił. Rana, choć nie była groźna, musiała zostać przynajmniej odkażona, a najlepiej, gdyby spojrzał na nią ktoś, kto zna się na medycynie. W tym celu, postanowił udać się do wskazanego mu wcześniej szpitala.

z/t --> szpital

[Koko]

No pogoda zdecydowanie nie sprzyjała poszukiwaniom. Pruszący śnieg ograniczał widoczność dość mocno a i w okolicy było sporo miejsc gdzie takowy zwierzak po prostu mógł się ukryć. Koko jednak obiecał pomóc toteż maszerowali dalej aż trafili do specyficznego miejsca. Ni to skwerek, ni to park. Coś pomiędzy.
- Dlaczego ludzie omijają Cię ze względu na kota? To dość niedorzeczne i dziwne zachowanie. - spytał spoglądając pytającym wzrokiem na dziewczynę. Trzeba było przyznać że pomimo enigmatycznego wyglądu całe jej zachowanie i to co mówi wydawało się dość mocno pokręcone. Oby tylko nie okazała się wariatką. Bo jak go poćwiartuje w tej niby puszczy to co? Albo zgwałci? O nie! Moment!
- Mam pomysł jak przyśpieszyć te poszukiwania. - powiedział po czym przymknął oczy i po ich otworzeniu towarzyszyła im czerwona poświata. Obraz postrzeganego świata zmienił się diametralnie. Widział więcej, dokładniej, dalej... Zdecydowanie jeśli chodzi o tropienie to jego klan stał na podium.

[Mishima]

Dziwny zwierz
#7
Theme Ruszyliście i po krótkim czasie docierliście w bardzo mroźne, troche odleglejsze rejony. Śnieg pruszył coraz bardziej, temperatura sprawiała wrażenie, jakby trochę wzrosła. Słoneczko przebijało się przez chmury, ale niewiele to dawało.

Zaczęły Cie zastanawiać słowa kobiety. Czemu ludzie ją omijają? Uznałeś, że to niedorzeczne. A może ma coś więcej na myśli? Szybkie wyciąganie wniosków jest dobre, lecz szybka ocena już nie bardzo.

- Powiedzmy, że Ryu odstrasza potencjalnych ludzi. Uznajmy, że ma.. dar.

Mówiła dalej tajemniczo i widocznie nie chciała zdradzić, co dokładnie z jej zwierzakiem jest nie tak.
Zaskok na jej oczach i twarzy, wyglądał dość komicznie. Szczególnie gdy uaktywniłeś swoją klanową domenę. Czerwona poświata sprawiła, że szczęka przysłowiowo jej opadła.

- Co.. co.. co to jest?!

W tym samym momencie, używając tych oczu, łatwo dojrzałeś dwie sylwetki mężczyzn i jakiegoś czworonoga. Dość.. dużego. Lecz nie mogłeś określić z daleka, co dokładnie oni trzymają.

[Koko]

Trzeba było przyznać że pogoda nie zachwycała i klimat był dość surowy. Dlaczego klan nie mógł sobie wybrać za miejsce pobytu egzotycznej wyspy? Albo przynajmniej coś bardziej słonecznego. Koko jakoś za śniegiem nie przepadał. Był zdecydowanie bardziej ciepłolubny.
Brodząc tak we śniegu przeszukiwał okolicę w poszukiwaniu czworonożnego futrzaka. W końcu skoro już zaoferował pomoc to musiał dociągnąć to do końca. Nie mógł przecież pokazać dziewczynie że nie pomoże jej tylko dlatego bo jest zimno. Wyszedłby na pipkę i ciapę. Dlatego w pełni skupiony szedł dalej.
- Klanowa umiejętność. Spokojnie. Wampirem nie jestem. - powiedział pół żartem kiedy nagle coś dostrzegł. Dwie sylwetki i czworonóg. Ale moment. ARE U FUCKING KIDDING ME?
- Czy twój pupil jest mniej więcej tej wielkości? - spytał pokazując dłonią mniej więcej w okolicach swojego pasa. No to co zobaczył nieźle go zaskoczyło. Ruszył szybszym krokiem nie mówiąc już nic. Chciał sprawdzić co tam się dzieje. Wrodzona ciekawość nie pozwalał mu przejść obok obojętnie.

[Mishima]

Dziwny zwierz
#9
Theme Pytań mogłeś mieć zapewne, bardzo dużo. Skąd ma takie zwierze? Czemu ktoś go próbował wykraść. Ale czy był czas, żeby je zadawać? Tylko częściowo, bo gdy zobaczyłeś większą posture czworonoga, wszystko stało się jasne. Wiedziałeś już dlaczego, ktokolwiek ją unika. Kto by się odważył, żeby zaczepiać kobietę z tygrysem?!

- Tak.. to duży kot.

KIwneła głową, spuszczając oczami i spojrzeniem w dół. Widać, bała się powiedzieć o tym od początku.
Gdy ruszyłeś dalej słysząc jej słowa, doskonale wiedziałeś na czym to polega. Duży biały tygrys, więc dla kłusowniów jest to coś wyjątkowego. Nic dziwnego, że zdecydowali się na uprowadzenie. Jego skóra, kosztuje krocie. Na czarnym rynku dostaną za to wielkie pieniądze.

Dzięki oczom widziałeś już z kawałka odległości, że próbują ciągnąć tygrysa za sznury. Wyglądało to dość.. nieudolnie. Tygrys przecież był dużym zwierzeciem i zapewne bardzo silnym. Wyrywał się, ciągnął ich w przeciwną stronę. Zatrzymali się w miejscu, użerajac się z nim.
Jak to zatem rozegrać?

[Koko]

Sytuacja wymagała interwencji jednak Koko nie zabrał z domu sprzętu żeby im nakopać. Trzeba będzie użyć podstępu i opracować nieco inny plan. Już na pierwszy rzut oka można było określić że Ci ludzie nie należą do zbyt bystrych. Kto bowiem odważyłby się na siłę prowadzić tygrysa? Przecież gdyby tylko zechciał mógłby ich rozszarpać na kawałki. Mimo wszystko ten tylko się opierał, nie będąc agresywnym.
Koko szybkim susem wskoczył na jeden z dachów w okolicy bandziorów i ustawił się w charakterystycznej pozycji. Jedna ręka do góry, druga na wysokości klatki piersiowej. W okolicy zaczęła kształtować się gęsta mgła znacznie utrudniająca widoczność. Padający śnieg dodatkowo ograniczał widoczność więc w ten sposób kłusownicy powinni zostać całkowicie oślepieni.
Kolejnym krokiem było użycie Henge no Jutsu i zamiana w coś nie przypominającego człowieka. Wyobraźnia Koko trochę go tutaj poniosła i tak oto zamienił się w potwora pokrytego łuskami o czerwonych, świecących ślepiach i długich zębiskach oraz pazurach mogących rozerwać człowieka. W tej postaci zeskoczył z dachu przekradł się kilka metrów przed kłusowników. Już po kilku krokach powinni dostrzec sylwetkę potwora. Jeśli się nie wystraszą samego wyglądu to trzeba będzie iśc krok dalej.

[Mishima]

Dziwny zwierz
#11
Theme Wykonałeś swój plan. Wskoczyłeś na jeden z pobliskich dachów, używając ukrycia we mgle. W połączeniu ze sniegiem, technika okazała się niesamowicie skutczna. Dwójka mężczyzn trzymających line, automatycznie spanikowała. Zaczęli rozglądać się dookoła, nie wiedząc co sie dzieje.

Trzeba przyznać, że wyobraźnia chłopaka, była tutaj kluczowa. Gdy użył Henge no Jutsu i przybrał wygląd, dziwnej, przerażającej postaci efekt był łatwy do przewidzenia. Mężczyźni puścili liny i czym predzej w krzyku zaczęli uciekać. Słychać było ich jeszcze kolo kilku metrów, aż zniknęli z pola widzenia.

Tygrys oswobodził się, zaczynając agresywnie wierzgać. Widać było, że stał rozjuszony. Widać chwilowa krepacja była dla niego, jednym z gorszych doświadczeń.
Dostrzegłeś, że liny, które dalej zaczepione były o szyje zwierzęcia, wisiały luźno. Trzeba go jakoś uspokoić, bo tak wierzgając może kogoś skrzywdzić. Jeżeli nie ludzi, to samego siebie. A tego raczej dziewczyna, by nie chciała.

[Koko]

Plan się powiódł. Kłusownicy spitalali aż się za nimi kurzyło. Taki był zamysł. Oby następnym razem się dziesięć razy zastanowili zanim ponownie spróbują uprowadzić jakieś zwierzę. Tym razem Koko i dziewczyna w porę zareagowali. W innym wypadku może być gorzej. Trzeba było ich złapać i przekazać lokalnym władzom. Może odsiadka by im wbiła trochę oleju do głowy.
Chłopak machnął ręką a mgła zniknęła odsłaniając nieco więcej krajobrazu. Dezaktywował jednocześnie czerwone oczęta nie chcąc wystraszyć zwierzaka swym nieco upiornym wyglądem. Dał jeden krok do przodu, bardzo powoli. Widział że zwierzak jest nieco rozjuszony jednak trzeba było go oswobodzić. Kolejny krok. Na szczęście trochę przebywał w towarzystwie jego właścicielki więc zapewne jeszcze jeden krok i futrzak powinien wyczuć jej zapach.
Młody członek klanu Ranmaru wyciągnął powoli dłoń w kierunku liny. Centymetr po centymetrze zbliżał ją po to aby chwycić i zdjąć ją z wielkiego kota. Trzeba było przyznać że dłoń mu się nieco trzęsła ale jej nie cofnął. Chwycił za linę i powoli ściągnął ją z tygrysa. Następnie powoli się cofnął czekając aż pojawi się jego właścicielka która była gdzieś w okolicy. Chyba...

[Mishima]

Dziwny zwierz
#13
Theme Złapanie przestępców byłoby dobrym rozwiązaniem, gdyby nie fakt, że przed Tobą widniał rozjuszony tygrys. Wiedziałeś, jakie zagrożenie taki zwierz stanowi, zwłaszcza gdy odzywają się wewnętrzne zmysły. Powolnie zbliżałeś się do niego. On głośno dyszał zerkając na Ciebie. Obserwował dokładnie Twoje poczynania, miałeś wrecz wrażenie jakby wiedział co zamierzasz. Był jednak nie ufny. Jakikolwiek pochopny ruch, mógł skończyć sie tragicznie dla Ciebie. Rozszarpany przez tygrysa, czyż to nie brutalna śmierć?

Mimo takiej możliwości, postanowiłeś wykonać powierzone Ci zadanie. Wolnym ruchem ściągnąłeś z niego liny i odstapiłeś go na krok. Gdy to uczyniłeś zwierzak głośno zawarczał i trzymał dystans. Nie zaatakował jednak. Czuł obecność swojej Pani? Być może i miałeś rację. Bo w tym samym momencie, za Tobą wyłoniła się ona. Podeszła do tygrysa od razu tuląc sie do jego, masywnej szyi. Słyszałeś, że coś do niego mówi, lecz nie wiedziałeś dokładnie co. Po chwili wstała i kiwnęła głową w podziękowaniu.

- Nie wiem co by się stało, gdyby nie Ty. Dziękuję Ci bardzo.

Mówiąc to zaczęła szukać czegoś przy pasie. Wyciągnęła woreczek i rzuciła Ci go. Słyszałeś w locie, charakterystyczny dźwięk monet.

- Nic w życiu nie ma za darmo. Pozwól, że chociaż tak się odwdzięcze.

Pogłaskała tygrysa po głowie, wiedząc że na tym po mału kończy się ta opowieść.

[Koko]

Widok dziewczyny tulącej się do tak potężnej bestii niczym do pluszaka wzbudzał respekt i podziw. Może dlatego ludzie ją omijali szerokim łukiem. W każdym razie obrazek ten sprawił Koko radochę. Pomógł dziewczynie, uratował zwierzę przed zgubną śmiercią i nieco się rozerwał strasząc zbirów. Można zatem zaliczyć ten dzień do udanych.
Zapłata którą otrzymał również znacznie poprawiła mu humor. Oczywiście jej nie oczekiwał jednak to miłe kiedy twoje trudy zostają nagrodzone. Szczególnie że nie obeszło się tutaj bez sprytnej interwencji. Można więc śmiało porównać to do odbytej misji. Zadanie w pełni wykonane a klientka zadowolona bo odzyskała zgubę. Szkoda tylko że jego klan się o tym nie dowie. Jako że nie była to oficjalna misja to liściku z podziękowaniami nie będzie. Ważne jednak że kaska się zgadza i wszyscy są zadowoleni.
- Cieszę się że mogłem pomóc. Dbaj o niego. Pa - powiedział po czym odwrócił się na pięcie i ruszył przed siebie. Marzył teraz już tylko o ciepłych papciach. A no i musiał wystrugać jeszcze kilka strzał i przetestować nowe lotki!

[Mishima]

Dziwny zwierz
#15
Theme Sytuacja bardzo szybko uległa poprawię, dzięki inwencji twórczej naszego bohatera. Mimo, iż nie dowie się o tym klan, to sam dla siebie powinien być nagrodzony j zadowolony. Pomógł niewiaście w potrzebie, uratował potrzebującego.. no dobra w tej sytuacji, potrzebujące zwierzę. Ale dalej wyczyn ten, był chwalebny! Czemu takich ludzi, jest coraz mniej?

Dodatkowo został nagrodzony pieniężnie i w krótkich słowach się pożegnał. Widać spieszyło mu się, by wrócić do swych zajęć. Tworzenie kolejnych strzał? Widać ciekawa postać, kreuje się na tym świecie. Co będzie z nią dalej? To już opowieść na inny czas.

-----------------------------------------------------------------------------------

Gratulacje! Ukończyłeś pozytywnie misję rangi D.

Wynagrodzenie:
~ 100 ryo
~ Misja D
~ 20 pH

Zapraszam do tematu poniżej.
~klik~

[Shijima]

Różne plotki i ploteczki chodziły o tym miejscu. Podobno wystarczyło przejrzeć się w sadzawce, żeby zobaczyć swoje krzywe odbicie.
Podobno.
Podobno srebrzysty pył śniegu opadał na oczy i sprawiał, że widziałeś mniej, żeby zobaczyć więcej. Żebyś zobaczył to, co wydarzyło się dawno, dawno temu.
Podobno.
Jedno wiem na pewno - to miejsce było piękne. Oddzielało od zgiełku i pozwalało napełnić płuca mroźnym powietrzem, które tutaj wydawało się być zupełnie inne od tego na ulicach, pozbawione... woni miasta. Automatycznie stąpało się tu ostrożnie nie dlatego, że grunt pod nogami był zdradziecki, a dlatego, żeby nie spaczyć piękna drzew i czystości śniegu ludzką obecnością. niby to było jakoś tak, że shinobi byli bliżej natury - zdolni do opanowania żywiołów i naginania ich do swojej woli, kontrolowania energii, która dla przeciętnych ludzi była niedostępna, zdolni do... kreowania świata. Przecież wielcy ninja już to udowodnili - to, że potrafią zmieniać rzeczywistość. Tutaj echa wojen chyba nie dotarły. Drzewa stały w milczeniu, słowni strażnicy magicznego zakątka, śnieg cicho skrzypiał pod nogami, chociaż naprawdę starałeś się stawiać kroki jak najdelikatniej, by nie zakłócać spokoju tutejszości - cudowna oaza gdzieś na skraju ludzkich siedzib biła jednak wrażeniem, że wcale nie chciałbyś tutaj powracać. Aura tego miejsca wsuwała się pod skórę wrażeniem, że tutaj nie pasujesz, że kontrast bieli i czerni to nie twoja bajka - wracaj do szarości, panie shinobi, nie masz tutaj czego szukać, zwłaszcza, że jakoś nieśpieszno było ci do nachylania się nad odbijającym promienie słoneczne stawem. Melancholia wywoływała tutaj dreszcze, koiła i spychała myśli tam, gdzie normalnie nie warto było się zapuszczać - w tych szufladkach spisano rachunek sumienia, tam pochowano trupy - co dalej? Zaglądanie pod dywan, pod który zgarnięto wszystkie brudy?
Shijima przystanął nad sadzawką, spoglądając na czarujący widok, który zajmował całą jego rzeczywistość. Czarował i łapał w iluzję, pozwalając jednym cięciem przedzielić mosty za plecami - było tylko tu i teraz, nic za i nic przed.
Piękne - tylko bez przekonania, że to właśnie tego szukałeś. Cuda lodu i śniegu zawsze porywały serce, a ostatnim czasy zaczęły nagle drażnić, tłamsić monotonią - i rwać serce, że chyba nadszedł czas, aby zobaczyć coś innego poza tą bielą.

[Yujiro]

Wieczny las
Ranga D
Post 1/15 Las - tak charakterystyczny dla Yukich - mroźny, nieprzyjemny na pierwszy rzut oka, jednak jawił się w zupełnie innym świetle, gdyby przyjrzeć się bliżej. Był jak zastygły w czasie, jakby zapomniał, że wszystko dookoła się zmienia i nie robił sobie nic z tego faktu. Może nikt nie powiedział mu, że lasy tak robią i postanowił pozostać w swej formie na wieczność? Itachio-podobny człowiek siedział obecnie przyglądając się pięknu tego miejsca. Jego urok potrafił zająć podróżnych na długie godziny, które zmieniały się w dni. Czasem nie zdawali sobie z upływu czasu, który tutaj jawił się tylko zmieniającym się cieniem. A i to było swego rodzaju spektaklem - codziennie ten sam, bo wydawało się, że nawet pory roku nie mają wpływu na to, co się tutaj działo.
-Hej - chłopaczek usłyszał gdzieś obok siebie głos. Damski, cichy, który rozległ się po jego prawej stronie. Patrzyła na niego z przechyloną głową i złożonymi z tyłu rękoma i przyglądała się na co takiego zerka. Była dość niska, miała może z półtora metra? Wyróżniała ją jednak burza brązowych włosów, które opadały swobodnie.
-Widzisz coś tam ciekawego?