Sklep z wyposażeniem

[Kazetani]

Gdy chłopak ujrzał sklep z niewielkiej odległości, przeistoczył swój bieg w marsz. Po drodze wiele myśli krzątało mu się po głowie. Czy aby na pewno jest na to gotowy? Cholera, miał przeszło dwadzieścia lat na karku, wielu shinobi nie było w stanie dożyć tego wieku, a on ma się kisić na malutkiej wysepce i pomagać rybakom wyładowywać ryby ze statku? To nie wchodziło w grę. Podjął właściwą decyzję.
Wszedł do sklepu, po woli rozglądając się po asortymencie. Nie powinien wydziwiać, tylko kupić najpotrzebniejsze mu rzeczy.
- Dzień dobry. Potrzebuję chwili, by się rozejrzeć, w porządku? - zwrócił się do sprzedawcy. Niech Cię diabli, Kazetani, nic nie zaplanowałeś. Co możesz potrzebować wyruszając w świat bez konkretnego celu, zastanów się. Coś, w co wszystko spakuje - plecak byłby najlepszą opcją. Pojemny, niekrępujący specjalnie ruchu, tak, przyda się. Może coś, czym mógłby się okryć? Nie chciał szastać pieniędzmi, jednak nie należał do najbogatszych. Skoro był w stanie w tym ubraniu przetrwać mroźne wieczory w Hyuo, to przetrwa każde temperatury, a w razie deszczu - jego bluza miała kaptur! Broń miotana to przydatna rzecz, a za wiele jej przy sobie nie miał. Pięć dodatkowych shurikenów oraz pięć dodatkowych kunaiów powinno wystarczyć. Nie mógł wiedzieć, co go czeka w szerokim świecie, tak więc chcący przygotować się na wszystko blondyn chwycił również po pięć metrów stalowej żyłki. Czy coś więcej było mu potrzebne? Przecież sklepy są nie tylko w Hyuo, w razie potrzeby, mógłby coś dokupić. Po krótkim przemyśleniu stwierdził, że jednak może bywa zdradliwe, a sztormy mogą zaskoczyć, to skłoniło go do zmiany decyzji i wzięcia płaszczu.
- To na tyle. Proszę, oto odliczone pieniądze, ale proszę jeszcze raz przeliczyć - mimo, że Kazetani uważał się za inteligentną osobę, wiedział, że proste obliczenia potrafią mu się pomieszać i może zrobić głupi, acz istotny błąd. Miał nadzieję, że nie zapomniał o niczym istotnym. Po zaakceptowaniu transakcji przez sprzedawcę, opuścił budynek i udał się do domu.

  Ukryty tekst

zt->Dom rodziny Muramoto

[Matsu]

Przyziemna sprawa Misja Rangi D dla Fuyue
13/15

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=HYUiahljMMc[/youtube] Rok 388, Zima Gdy tylko opuściłyście sklep chwyciłaś miecz i postanowiłyście udać się do wnuczka starej babuleńki. Nie wiedziałaś czy będzie to szybka podróż, ale na sto procent będzie to opłacalna wyprawa. Parę godzinek i wpadnie trochę Ryo na zakupy na jakieś ważniejsze misje. Starsza pani obrała azymut i szła jak zaklęta. Może już czuła, że jej poopieczny na pewno uciezy się na widok prezentu jaki mu kupiła. Może nawet bardziej niż na widok babci.
- Dawno nie widziałam mojego wnuczka. Od czasu kiedy rozpoczął szkolenie ninjutsu nie odwiedza mnie zbyt często.- powiedziała staruszka. Trochę smutne, ale tak bardzo prawdziwe. Młode dzieci nie szanowały starszych. Nie, kiedy jeszcze żyli i mogli spedzić z nimi trochę czasu. Chociaż mieszkanie w jednej wiosce nie mogło być wymówką od unikania swojej rodziny.

- Mieszka on trochę poza wioską, z rodzicami. Jego ojciec jest drwalem, a mama kunoichi. Bardzo się kochają i wychowują go na swój sposób. Nie wiem czy popieram w stu procentach, ale na pewno ich szanuje, więc nie będę się wchrzaniać.- postanowiła się podzielić życiem rodzinnym starsza pani. Sama nie wiedziała, czy po prostu Ci ufała, lub po prostu chciała się wygadać. Na pewno potrzebowała takich kilku chwil.
- Proszę idźmy teraz blisko siebie, bo doga jest kręta, a zaczyna się psuć pogoda.- wskazała na padający mocno śnieg. No tak to już było w tej krainie.

Teraz pisz tu proszę: http://shinobiwar.pl/viewtopic.p ... 318#p17318

[Tamaki Hyūga]

Po krótkim spacerze po osadzie udało mi się nareszcie odnaleźć cel moich poszukiwań. Nie czekając ani chwili, weszłam do sklepu z wyposażeniem i rozejrzałam się po wnętrzu a także asortymencie sklepu i z zadowoleniem zauważyłam że przybytek był dobrze zaopatrzony, więc nie powinnam mieć problemów z kupieniem wszystkiego co potrzebowałam. Podeszłam więc do lady z uśmiechem na ustach i przywitałam się z mężczyzną stojącym za ladą.

  Ukryty tekst

- Jeszcze raz dziękuję. Życzę miłego dnia i do widzenia. - powiedziałam wychodząc ze sklepu z powrotem na ulicę po czym ponownie rozpoczęłam poszukiwania, tym razem jednak rozglądając się za jakimś miejscem gdzie będę mogła przenocować przez najbliższe parę dni.

[z/t]

[Tamaki Hyūga]

Po dotarciu z powrotem do osady, od razu skierowałam się do sklepu z wyposażeniem, chcąc kupić sobie wykorzystane podczas ostatniej misji rzeczy. Po dotarciu na miejsce odruchowo również rozejrzałam się po innych przedmiotach w sklepie i mój wzrok od razu zatrzymał się na ślicznym, czarnym sztylecie. Od razu podeszłam aby przyjrzeć się bliżej i sprawdzić cenę tego cacuszka.
- Świetny wybór panienko. - skomentował sprzedawca widząc moje zainteresowanie bronią.
- A dziękuję, zdecydowanie chyba będzie mi pasował a niedawno straciłam mój sztylet więc przyda mi się jakiś nowy. - odpowiedziałam z uśmiechem i podeszłam do lady.

  Ukryty tekst

Po zapłaceniu pieniędzy pochowałam wszystko w przeznaczone ku temu miejsca i opuściłam sklep aby udać się do karczmy gdzie miałam w planach spożycie ciepłego obiadu przed rozpoczęciem treningów.

[z/t]

[Mei]

Musiała najpierw przejść przez proces zwany zaklimatyzowaniem się. Bycie wśród swoich jest prostym zadaniem, o ile się tam wcześniej mieszkało. Miała za sobą zaledwie jedno zlecenie dla klanu, a także kilka wizyt. Żadna jednak nie zostawiła po sobie śladu w sercach mieszkańców. Z wisiorkiem, czy też nie, była tak samo obca dla nich, jak oni dla niej. Dodatkowo uformowanie Cesarstwa, zmieniło część rzeczy, które znała. Barwy były odmienne, może i nawet część zwyczajów. Jeśli chciała zostać na dłużej musiała najpierw przejść przez to wszystko i się dobrze rozeznać. Jednakże bardzo dobrze wiedziała, iż nie uda jej się bez rzeczy zostawionych w Ryuzaku. Na swoich barkach nie tylko niosła misję od liderki, ale i także losy kota. Hachiro przez cały ten czas podążał za jej szybkim krokiem, aż do momentu, gdy finalnie zobaczyła jego mordkę na Hyuo. W środku poczuła przyjemne ciepło, nie to, którego tak nie znosiła. Jednakże sprawy nagliły, więc musiała mu ręką dać znać by poczekał, zaś samej zmierzyć się z kobietą, której nie znała. Na szczęście sprawy ułożyły się gładko, zwłaszcza w chwili, gdy otrzymała zielone światło w kierunku podróży.
Po wyjściu na zewnątrz rozejrzała się prędko po pobliskich terenach, by niespełna piętnaście metrów dalej zobaczyć białego lisa, grzecznie siedzącego na śniegu. Nie odzywał się w obecności nieznanych mu osób, po prostu bacznie obserwował, aż jego oczy spotkały się z Mei. Natychmiastowo wstał i czekał, aż ta wykona swój ruch. Starała się domyślić, co siedziało mu głowie, jednakże konfrontacja z kompanem była zdecydowanie lepszym pomysłem. W konsekwencji przybliżyła się do niego, a następnie przykucnęła z lekkim uśmiechem, czekając na to, co miał do powiedzenia. Ten jednakże nie chciał rozmawiać, wobec czego odwrócił od niej obrażony łepek, a ta nie mogła się powstrzymać i go pogłaskała - Hachiro, nawet nie wiesz jak jestem Ci wdzięczna za to, iż całą drogę za mną podążałeś. Jednakże są pewne sprawy, które musimy pilnie omówić. Nie tutaj, lecz w czasie naszej podróży do Ryuzaku. Spokojnie, będziesz przy moim boku, nie zostawię Cię w tyle, wszakże ty jeden możesz wytłumaczyć Cecilowi, co się wydarzyło- nie zdziwiło ją, gdy nagle spojrzał zaskoczony, jakby myślał, że się przesłyszał - [Dobrze usłyszałeś, idziemy po naszego towarzysza, gdyż chciałabym by zamieszkał z nami na Hyuo. Charakter naszych podróży nie pasował mu, jednakże myślę, że stałe miejsce będzie dla niego dobrą odmianą. Pomożesz mi? - skinięcie głową nastąpiło niemalże od razu. Jednakże za nim by mogli wyruszyć, musiała najpierw zajść w ostatnie miejsce, jakim był sklep z wyposażeniem.
- Poczekaj przed wejściem, uwinę się szybciej, niż w siedzibie - poinformowała towarzysza, wkraczając do sklepu. Pomieszczenie przypominało, to które odwiedziła ostatnio w Raigeki. Było tak samo dobrze zaopatrzone. Również posiadało przezroczyste gabloty, a także drugie pomieszczone będące niczym innym jak magazynem. Po krótkim rozeznaniu, zerknęła na siedzącego mężczyznę. Czujne spojrzenie dokładnie przyjrzało się kobiecie, by głównie skupić się nie na jej walorach, a asortymencie, który miała przy sobie. Zobaczenie wachlarza odgrywało tutaj swoją rolę, podobnie jak medalik potwierdzający jej przynależność. Po wyjściu z siedziby nie tylko odszukała towarzysza, lecz zawiesiła odznakę, co by ludzie nieco inaczej na nią patrzyli.
- Dzień dobry, chciałabym dziś dobić z panem targu, bowiem mam kilka rzeczy, które nie są mi potrzebne. Po jakiej cenie mogłabym je odsprzedać? - powiedziała krótko, racząc gospodarza swoim melodyjnym tonem. Ten jednak, szybko jej odparł, iż więcej jak jednej piątej ceny nie da. Nie chcąc pierwszego dnia od powrotu komukolwiek się narażać, wyciągnęła pospiesznie kilka rzeczy i ułożyła starannie na ladzie. Ten jednak za nim jej zapłacił, starannie obejrzał wszystko, by końcowo do sakiewki dać jej należne pieniądze - Dziękuję, obiecuję, iż jeszcze tu wrócę, tym razem by poszerzyć asortyment - skinęła mu głową na pożegnanie, po czym opuściła lokal, by razem z kompanem pójść w kierunku portu, gdzie mogli przeprawić się w stronę zielonego kontynentu.

  Ukryty tekst

z/t szlak

[Arii]

Długo tworzył listę, co będzie mu potrzebne na zbliżające się wydarzenia. Musiał zdecydowanie sprawdzić czy będzie go na to stać i czy finansowo udźwignie sprawę. Wybranie się do sklepu, gdzie całe społeczeństwo shinobich w Fuyuhanie się wyposaża było nowym wrażeniem. Zapach specyfików, materiału, latający dookoła kurz. Nie sądził, że weźmie do rąk tyle rzeczy… Lista była o wiele krótsza na początku, ale podchodząc do lady, gdzie starszy facet zaczął podliczać jego zakupy zrobiło mu się ciepło. Wręcz gorąco. Wydawał prawie całe swoje oszczędności, które miał za pracę w szpitalu. Ale kiwnął tylko głową i podał potrzebne sprzedawcy pieniądze. Wyszedł zapakowany w wory i ruszył do kwatery, żeby móc wszystko przygotować. Może uda mu się złapać akurat strażników, żeby przekazali słówko, gdzie trzeba, że jest w końcu gotowy przyjąć zlecenie.

z/t

  Ukryty tekst

[Yuichi]

Lato 393
Fabularyzowanie, kolorowane
Zakupy

---

Seta długo zastanawiał się jak powinien zagospodarować zaoszczędzoną kwotę. Był wdzięczny, że sakwa godnie brzęczała. Stał przy stoisku po środku osady i zapatrywał się na towary. Tak wiele rzeczy pragnął posiąść, lecz musiał wpierw przeanalizować, co tak naprawdę może mu się przydać. Co może przeważyć na jego korzyść. Wielokrotnie przeczesywał swoje włosy, aż doprowadził do ich przetłuszczenia. Nigdy wcześniej nie posiadał tak pokaźnej ilości gotówki. Nigdy nie miał okazji wydania jej od tak, na rzeczy które chciał posiąść, a nie musiał, jak jedzenie. Po dobrych dwudziestu minutach przeglądania, zagaił do sprzedawcy. - Co może mi pan powiedzieć o tym? - Wskazał na półeczkę przed nim, na wysokości jego wzroku. Oczy same zaświeciły się, kiedy w końcu podjął jakąś decyzję.

  Ukryty tekst

Z/T

[Yuichi]

Jesień 393
Fabularyzowanie, kolorowane
Zakupy

---

Stał naprzeciw sprzedawcy, który dopiero co otwierał drzwi swojego sklepu. Przedziwne miejsce, w którym można było znaleźć to czego dusza zapragnęła. No, może poza specyficznymi rodzajami broni, których trzeba było szukać bezpośrednio u kowala w wyobraźni. Chuchnął w zmarznięte ręce dwa razy i otarł o siebie kilkukrotnie.
- To czego Ci potrzeba? – Zapytał sprzedawca, który w końcu uporał się ze zmarzniętym zamkiem i otwarł drzwi na oścież.
- Raczej standardowe rzeczy. Trochę tego. - Już po przekroczeniu wskazał na półeczkę ze sprzętem ninja. - Kilka tamtych i jeszcze to. A i przyda mi się jeden taki, ostatnio swój porwałem. Jak mówiłem, nic nadzwyczajnego. - Wzruszył ramionami jakby jego zachcianka była zupełnie naturalna, bo przecież była.
Zapakował wszystko w kabury, przekazał monety i podziękował, już go nie było.

  Ukryty tekst

Z/T

[Sashiko]

W zasadzie to rzadko zdarzało się tak, że Sashiko szła do sklepu z wyposażeniem wiedząc już dokładnie, co chce kupić. Tym razem jednak była pewna swego. Na misji co prawda nie wydarzyło się nic, co uzasadniałoby tak stanowcze ruchy, ale czasem nie trzeba żadnego bezpośredniego zagrożenia czy porażki, by wiedzieć, co się chce zmienić.

  Ukryty tekst

Po całej transakcji wyszła zadowolona poszukać jakiegoś niezbyt uczęszczanego miejsca.

  Ukryty tekst

[Arii]

W drodze do domu musiał w końcu wejść do znanego wszystkim w Fuyuhanie sklepu z wyposażeniem. Wchodząc kiwnął głową starszemu mężczyźnie i zaczął rozglądać się po półkach. Od czasu do czasu brał to co było mu potrzebne, czasami wrzucił pod ramię coś, czego jeszcze nie wiedział do czego użyje.
Tak zapakowany podszedł do kasy i poczekał, aż sklepikarz podliczy i zapakuje mu jego zapotrzebowanie. Arii tylko się uśmiechał. Sklepikarz zadowolony przyjął pieniądze. Nadchodziły czasy, gdzie tacy, jak On... Dorobią się niezłej sumki.
W takim nastroju wracał do domu.

  Ukryty tekst

z/t

[Sashiko]

Wiosna 394 roku

---

Sashiko przemieszczała się ulicami Fuyuhany z głęboko zaciągniętym na twarz kapturem swojego płaszcza. Ostatnie dni stanowiły dla niej ogromne wyzwanie pod względem mentalnym. Nie wiedziała co robić, wiedziała natomiast że nic z tego co zrobi nie będzie dobre. To, co się działo mogło tylko ich wszystkich osłabić i narazić na niebezpieczeństwa. Od dawna wyczuwała, że coś jest nie tak, ale sprawy zmierzały w zdecydowanie najbardziej niekorzystnym i nieprzewidywalnym kierunku.
Weszła do sklepu wiedząc dokładnie co chciała kupić.

  Ukryty tekst

Po szybkim uiszczeniu zapłaty, wyszła ze sklepu i skierowała się gdzieś poza Fuyuhanę. Po drodze zdążyła jednak jeszcze wstąpić do dwóch sklepów z odzieżą, kupując dla siebie nowe ubrania.

  Ukryty tekst

ZT

[Arii]

Po treningu postanowił zajść jeszcze do sklepu, musiał uzupełnić swoje zapasy, aby być przygotowanym na następny szok w postaci ratowania kogokolwiek. Ostatnim razem nie był na to przygotowany. Dlatego tym razem chciał uprzedzić fakty.
Przywitał się ze sklepikarze krótkim skinieniem głowy. Następnie zaczął wybierać produkty, które musiał uzupełnić. Niczym prawie się nie różniły oprócz dodania kilku nowych produktów, o różnych kolorach. Kiedy przyszło do płatności, po prostu zapłacił i pożegnał się. Był padnięty po tym dniu, musiał się wyspać i pójść jutro do szpitala. Jeden dzień wolnego mu wystarczał, teraz musiał zająć się chorymi.

  Ukryty tekst

z/t

[Sashiko]

Tym razem Asami chodziła po Fuyuhanie starając się jak najbardziej zaznaczyć swoją obecność. Jej celem było po prostu być poznaną, tak żeby inni ludzie zapamiętali, że tu była. Starała się więc pozdrawiać sklepikarzy, machać do woźniców i kiwać głową strażnikom. Zatrzymała się w największym ryokanie, jaki miał wolne miejsca, spędziła sporo czasu w głównej sali karczmy, nie oszczędzała ryo i tak dalej. W ten sposób nie tylko zregenerowała swoje siły, ale i miała gwarancję, że ktoś ją skojarzy i w razie potrzeby zezna, że ją tu widział.

A przynajmniej tak jej się wydawało i taką miała nadzieję.

Podczas swojego kilkudniowego pobytu w osadzie oczywiście udała się do sklepu z wyposażeniem, który był jej głównym celem. Musiała uzupełnić wyczerpany ekwipunek, bo bez tego ani rusz. Oczywiście w sklepie też nie miała zamiaru oszczędzać i starała się zachowywać tak, żeby wbić się sprzedawcy w pamięć jak najmocniej.

  Ukryty tekst

Kiedy wszystko było już załatwione, wdała się jeszcze w krótką pogawędkę z obsługującym ją mężczyzną (lub kobietą, było to jak najbardziej możliwe przecież) i wyszła. Spędziła jeszcze jeden dzień w Fuyuhanie, a następnie wyruszyła... do sobie tylko znanego miejsca. Oczywistym było to, że musiała teraz ponownie ukryć swoją tożsamość.

  Ukryty tekst

ZT

[Arii]

Wracając ze szpitala, zanim dotarł do swojej kwatery, chciał uzupełnić trochę swoje zapasy i dodać trochę swojemu wizerunkowi sznytu. Musiał przygotować trochę rzeczy pod nową trutkę, o której myślał całą drogę, ale także uzupełnić zmarnowane dodatki bojowe. Wchodząc do sklepiku jak zawsze się ukłonił sklepikarzowi i zaczął przemierzać sklepik, biorąc do rąk różne rzeczy. A to sięgnął na półkę i sobie coś ściągnął, a to pokazał coś sklepikarzowi, co by chciał zobaczyć z bliska, aby zdecydować się na coś nowego. Starał się unikać myśli o tym co zadziało się w nocy w szpitalu... Musiał o tym zapomnieć. A zakupy były najlepszą rzeczą, aby to zrobić. Po zakończonych zakupach zapakował to do torby i wyszedł, tym razem już idąc do domu... Chociaż czy mógł to tak nazwać?

z/t

  Ukryty tekst

[Shiori]

Z czasem jej podstawowy ekwipunek okazał się niewystarczający, więc zdecydowała się go powiększyć. Tego dnia wstąpiła więc do sklepu z wyposażeniem. Właściwie, choć wstyd się przyznać, był to pierwszy raz, gdy go odwiedzała. Rozglądała się z zainteresowaniem po gablotach, oglądając różne włócznie, łuki i inne cuda. Nie były to jednak rzeczy, po które akurat przyszła. Ją interesowało coś innego. Poprosiła sprzedawcę o radę odnośnie kilku przedmiotów i ten polecił jej te, które interesowały ją najbardziej. Gdy podał ostateczną cenę, spojrzała na niego z lekkim wyrzutem. Tak drogo?! Mogłaby za to kupić mnóstwo żywności… pewne opłaty musiały być jednak poczynione, jeśli dalej chciała się rozwijać w byciu Kunoichi. Nieśmiało zapytała, czy dałoby się zrobić coś taniej, ale niestety ten się nie zgodził. Racja, sam pewnie miał rodzinę do wykarmienia, nie mogła tak po prostu oczekiwać zmniejszenia ceny, bo i inni klienci by się tego domagali. Zapłaciła, wzięła swoje towary i opuściła budynek.

  Ukryty tekst

z/t