Karczma "U gospodarzy"

[Seinaru]

Wszystko się udało! Udało się zaskoczyć Shi i wywołać na jego twarzy uśmiech. Dookoła zrobiło sie jakby cieplej i Seinaru wcale nie zdziwiłby się, gdyby śnieg dookoła Shijimy zaczął topnieć. Cóż to chyba byłoby na tyle w kwestii pożegnania. Samuraj nie wzruszał się, odczuwał raczej zwykłą radość, bo chociaż kolejny raz ruszał w drogę i zostawiał za sobą cząstkę siebie, to jednak był święcie przekonany o tym, że jeszcze spotka swojego nowego znajomego.
Miło było zobaczyć, że płaszcz dobrze na nim leży. Na wspomnienie człowieka z soplem w zadku roześmiał się. Oby tylko z takimi problemami przyszło im się mierzyć...
- Trzymaj się ciepło zatem. Naprawdę nie jesteś pechowy... - Klepnął go lekko kijem w ramię zamiast podawania ręki. Odwrócił się i uśmiechnięty ruszył w drogę.
- Teiz, przyjacielu! - Krzyknął będąc oddalonym o kilkanaście kroków i podpierając się kijem odszedł.

z.t.

[Shijima]

Właśnie, cieplej. Shijima wiedział, że to ciepło niewiele ma wspólnego z narzuconym na ramiona płaszczem, że jest to ciepło o wiele bardziej bezcenne, które zapisywało się głęboko w sercu i zgodnie z wolą było kultywowane, by przetrwało dłużej.
- Kiedyś klepnę cię w ramię mieczem, zobaczymy czy nadal będzie ci tak do śmiechu. - Zagroził, oczywiście bardzo poważnie, bez jakiegokolwiek uśmiechu, z poker facem pisanym przez wielkie "P". I wielkie "F" też. Bo wcale jego świat nie był teraz stopiony, rozjaśniony (chyba tą wewnętrzną Sol), wcale nie uśmiechał się ciepło, szczerze i szeroko. Nie-e. Ani troszeczkę. I ani troszeczkę nie odwrócił się za Seinaru odprowadzając go spojrzeniem tak długo, jak długo tylko mógł. - Szerokiej drogi! - Jakoś zupełnie odruchowo, prowadzony impulsem, krzyknął za nim te dwa krótkie słowa, unosząc rękę, by mu pomachać, chociaż nie mógł tego widzieć, znikał powoli pomiędzy innymi podróżnikami i mieszańcami na głównym trakcie. Ale nie ważne, jak głupie by to nie było - było po prostu miłe.
Rozpłynąć się można było w tym miodzie.
Długie pasma włosów rozwiał wiatr, gdy mężczyzna odwrócił się, by odejść w swoją stronę, zabierając ze sobą całkiem dobre wspomnienie. Albo i parę wspomnień o całkiem dobrym człowieku.
Tak więc?
Jak daleko sięgały twoje oczy, Przyjacielu?
[z/t]

[Akashi]

Misja Dla Shijiamy
Ranga C 11/30

Zaufanie rzecz bardzo ważna, zawsze w tak niebezpiecznym zawodzie, trzeba mieć kogoś kto osłoni i pomasuje Ci plecki, gdy ktoś inny wbija Ci nóż pod żebra i cicho chichocze z zachwytu, gdy ty dusisz się od swojej własnej posoki i braku tlenu, który jest tak bardzo cenny dla każdego żywego organizmu. Zaciągnij się mocno, niech powietrze wypełni twe całe płuca, może to być jeden z ostatnich momentów, w którym możesz tego spowodowanie dokonać. Pętla na twej szyi powoli już się zaciska, czym dalej brniesz w tą sprawę, tym bardziej ona się zaciska. Jednak ty dalej próbujesz dostrzec to czegoś nie powinieneś, wysilając swój wzrok by zobaczyć to co przed nim ukryte, tylko czy na pewno chcesz wiedzieć co tam jest? Jeden prosty napis, który było dane Ci dostrzec nim dziwna teczka została schowana powrotem "zawieszony w obowiązkach kapitana". Ciekawy napis, który na pewno potrafi wzbudzić wiele kontrowersji, ale czy na pewno prawdziwy? W końcu nie wiadomo, czy ty tylko zmyłka, która ma ukryć tajne działania kapitana, pod płaszczykiem samowolki jego działaniom. Zawsze w ten sposób budził mniejszą uwagę tych, których miał wytropić. W końcu kto by się przejmował kimś, kto jest pozbawiony władzy? Gdy grzecznie podziękowałeś, pani z recepcji kiwnęła Ci głową na pożegnanie i wróciła do swoich ulubionych papierków, których tak na prawdę nienawidziła. Segregowanie i pisanie jakiś durnych druczków, kto by to lubił? Tobie jednak nie było dane spróbować i to raczej na twe szczęście, któremu możesz być wdzięczny, że było tak litościwe względem Ciebie.

Teraz mogłeś opuścić już siedzibę władzy i skierować się do już znanego Ci miejsca, w którym spędziłeś już dużo czasu. Przez co wiedziałeś, że spotkasz tutaj dużo osób, które będą mogłyby Ci zaoferować drobną prace, ale ty przecież liczyłeś tylko na jedną, tą która zleci Ci ktoś z "czarnej ręki". Tylko czy zdałeś sobie sprawę z tego, że nie możne być tak łatwo zdobyć ich zaufanie, a i prace? Jednak ty tak łatwo nie wszedłeś do lokalu, który przecież już znasz. Postanowiłeś sprawdzić okolicę, szukając jakiegoś zagrożenia, ale czemu ono miało spaść na Ciebie, akurat w tym momencie? Przecież jeszcze nikt Cię nie obserwował, byłeś bezpieczny, nikogo nie wykryłeś w okolicy poza liczną grupą ludzi w karczmie i okolicznych domostwach. Cisza i spokój jak nigdy. Jednak dla Ciebie to był dobry znak, ze spokojem wkroczyłeś do karczmy, by ruszyć od razu do barmana i zadać mu pytanie prosto z mostu. - Pracę? Niestety nie potrzebuję nikogo do obsługi gości. Popytaj ludzi na sali, może ktoś z nich będzie mieć coś dla Ciebie, a tak to podać Ci coś? - odparł karczmarz, przecierając jeden z kufli, szykując prawdopodobnie kolejny z napitków dla gości. Najwyraźniej przyjdzie ci popytać się ludzi o co nieco do roboty. - Przepraszam, poproszę jeszcze jedną miskę ramen. Oj wybacz, jeżeli Cie potrąciłam. - powiedziała, staruszka, która praktycznie pojawiła się spod ziemi obok Ciebie, lekko trącając twój bok. Tak jakby chciała zwrócić twoją uwagę na swoją osobę. - Dobrze słyszałam, że szukasz pracy? Przydałby mi się ktoś takiej postury jak ty. - dodała, po chwili wracając w twoją stronę swój wzrok, który przypominał bardziej lisi niż ludzki zmysł wzroku. Może i babcia wyglądała na starą, ale wzrok raczej miała dobry. Tylko czy Tobie będzie się chciało wysłuchać staruszki. - Drogi młodzieńcze jeżeli jesteś zainteresowany, proszę pozwól ze mną do stolika. - wypowiedziała, zbierając z baru swoje zamówienie, a następnie skierowała się do jednego ze stolików w środku karczmy.

Jeżeli zdecydowałeś się iść za nią, staruszka zaproponowała Ci miejsce obok, a sama wygodnie usiadła i położyła swoje jedzenie na stoliku. - Potrafisz posługiwać się ta zabawką, która nosisz przy pasie? Potrzebuje kogoś zręcznego, by odzyskał to co moje. - zapytała, a zaraz później skosztowała nieco swojego jedzenia. Czekając na twoją odpowiedź, a ty samemu mogłeś się jej dobrze przyjrzeć. Zwyczajna staruszka o siwych włosach zwiniętych w kok, w starym brązowym płaszczu i babcinych ubraniach, twarz cała pokryta zmarszczkami. Klasyczna starsza Pani z ulicy, która zawsze budzi zaufanie innych, tylko czy w Tobie też je wzbudzi?

[Shijima]

Zaufanie? Cenne? Bezcenne. Poszukując własnego azylu za łatwo było zabłądzić, bo jak ocenić, komu zaufać, a komu nie spoglądać nawet w oczy? Zwierciadła duszy zdradzały. Sęk w tym, że czasem najpiękniejsze kłamstwo było o wiele lepsze od brutalnej prawdy. Lepiej czuć przyjazny dotyk na plecach niż dojmujące zimno stali wbitej w ciało, które toczyło ciepłą posokę. Szkoda, że nie mogliśmy wybrać i trzymać się kurczowo tylko jednego. Nie było nóż lub dłoń, było i to i to - bierzesz Los w swoje ręce? Nawet gdybyś go nie wziął - sam by do ciebie przyszedł. Dlatego lepiej dźwigać na swoich barkach możliwości, dopóki się je posiada. Jeśli możesz coś zrobić na swoją modłę - zrób to, nawet jeśli na końcu drogi czeka jedna wielka niewiadoma. Nóż albo dłoń. Czarna dłoń, ha! I takiego samego koloru humor. Shijima mógł się teraz wycofać, dlaczego nie? Porzucić tą sprawę w pizdu, nie był nikomu winien tej pomocy - zwłaszcza osobie, która prawdopodobnie go okłamywała. Przykrywka? Słodkie słówka tej pani, która dokumenty sprawdzała? Niee... Jeśli pomocna dłoń była tutaj słodkim kłamstewkiem, a nóż pod żebrami brutalną prawdą, to Shijima wybierał to drugie. Nie zamierzał się w tym punkcie wycofać - nie zamierzał też jednak pędzić na złamanie karku. Miał chwilowo tyle czasu, ile sam go sobie oferował, dlatego nie śpieszył się szczególnie z niczym. Podskórnie czuł, że decyzja, by w ogóle do tej karczmy wejść, jest błędna. Tym nie mniej i tak by do niej poszedł, a wolał teraz, niż później. Nie powinien wzbudzać podejrzeń tamtego kapitana, jeśli naprawdę był zaplątany w sprawę złowrogie organizacji - tylko pytanie, czy miał w tym jakikolwiek interes. Może to była jakaś pokręcona sekta? Może mieli jakiś związek z tamtymi czubkami, którzy zostali zlikwidowani? Jakoś automatycznie skojarzyła mu się sprawa sprzed roku - Czarna Ręka... to jak ręka trupa, a takową chował jeden z członków tamtej sekty w swojej szafie. Ciąg skojarzeń był minimalnie niepokojący, bo jeśli to byli oni, to równie dobrze mogła być zasadzka celowo na niego, by się zemścić. Tylko czy to ma sens? Raczej nie wieszaliby wtedy przypadkowego ogłoszenia na tablicy ogłoszeń, zwłaszcza, że ostatni rok Shijima całkowicie zniknął z Hyuo. Co innego? Szukanie obojętnie jakich ofiar do rytuałów? Ofiary nie miały języków, oczu... To raczej nie byli zwykli bandyci. W dodatku to wynagrodzenie...
- Szklankę wody. - Poprosił. Jego dłoń gładko przesunęła się po miejscu, w którym potrąciła go babcia, upewniając się, że nic nie zniknęło i że jej ręka nie zakręciła się wokół jego sakiewki. Skierował na nią czarne oczy - całkowicie spokojne, zresztą on sam był spokojny. Jeśli nie liczyć tego, że płynny ogień zastygł w całkowitym bezruchu, zamarzł i stał się lodową rzeźbą. To była zwyczajna czujność.
- Dobrze Pani słyszała. - Pokłonił się połowicznie, nie spuścił jednak babci z pola widzenia. Tylko wait, takiej postury jak on? Znaczy babskiej? No zgoda, aż tak tragicznie nie było, ale kobieta powiedziała to tak, jakby prezentował sobą godne dwa na dwa w klacie i barach. Powędrował za nią do stolika, odbierając szklankę z wodą, by usiąść naprzeciwko babci. - Nie pracuję za darmo. - Zastrzegł już na samym początku. Jeśli ta kobieta wzbudzała normalnie zaufanie, to u niego właśnie przez to, że wyglądała na taką, wzbudzała jeszcze większą nieufność. Pokrętna logika. Ot - uroki bycia paranoikiem.

[Akashi]

Misja Dla Shijiamy
Ranga C 13/30

Nie zawsze otrzymuje się to co potrzeba, czy to co się chce. czasami trzeba wydrzeć to z zimnych łapsk śmierci, która czai się za każdym rogiem, czekając na twoje potknięcie. Teraz twym celem stała się karczma, chcąc odnaleźć kogoś kto da Ci prace, prace dla ciemnej organizacji zwanej ciemną ręką, czy tam czarną ręką. Nawet ja już tego nie pamiętam, ale czy to ma jakieś znaczenie? To ni są tymi złymi, a ty tym dobrym. A dobrzy, zwalczają złych, tak ten świat działa. Prawda? Więc skupmy się teraz na akcji, która rozgrywa się w lokalnej karczmie, gdzie nasz cudny i przystojny bohater poznał miła i czarująca staruszkę. No tak koszta niestety były zbyt małe żeby tutaj była piękna i jurna dziewczyna twojego wieku, ale liczę, że no zadowolisz się tą starowinką. Może i nie jest najładniejsza, ale doświadczenia to ma raczej bogate.

Gdy zdecydowałeś się podejść do starszej Pani, a raczej iść z nią do stolika, zapewne zastanawiałeś się czego może chcieć od takiego chucherka, które siły ma co i komar, jednak nie zawsze siła najważniejsza. Czasami spryt i zręczność, a przede wszystkim bystry umysł, jak ten strumyk w górach. Miałeś swoją szklankę wody, za która nawet nie musisz prosić i panią z ramen. Teraz czas na ważne informacje, których tak bardzo chcesz. - Za darmo? Oj mój drogi synusiu, o to się nie martw, jeszcze obłowisz się na tym. - odparła staruszka wyraźnie się uśmiechając. - Potrzebuje kogoś, kto odzyska dla mnie mój stary pierścień, został mi skradziony przed laty, a teraz dowiedziałam go, że ma go ten stary bogaty dureń. Możesz zabrać wszystko co uznasz za cenne, a wszystko zaniesiesz do handlarza ryb w porcie, on ci za wszystko odpowiednio zapłaci i przekaże mi mój pierścień. - powiedziała, wyjaśniając Ci cały plan działania, który raczej nie należał do nazbyt skomplikowanych, a to takie proste włamanie, połączone z kradzieżą, mogło być gorzej, a ty przecież ze swoim cudnym wzrokiem wykonasz to bez problemu. - O właśnie synku, weź moje zakupy i zanieś je do mojej wnuczki. Ona na pewno Ci się odwdzięczy. Powiedz, że przyjdę do niej jutro. Jej dom łatwo rozpoznasz, bogato zdobiony przy głównej ulicy. Najładniejszy w okolicy. - dodała, wyciągając w twoją stronę pakunek z dwiema, dziwnie napęczniałymi rybaki, które jeszcze były szyte. Czyżby właśnie w nich było to czego potrzebujesz? Może warto sprawdzić i znaleźć tam nieco gotówki, w sumie 500 ryo, ale polecam zrobić to poza karczmą. A teraz pora zadecydować, czy to zrobisz czy nie wykonasz polecenia staruszki.

Jak się zdecydujesz pomóc starszej pani, zapraszam na główną ulice.

[Kuroi Kuma]

Osiem nóg, serca dwa czyli łowca, który budzi się za dnia
Ranga B dla Samidare
Post 13/45 Ach ten kobiet, taki zdziwiony, że ktoś inny jest zdziwiony, że jest zdziwiony. Wychodziła z tego istna zdziwieniocepcja, w której brała udział Inuzuka. Mimo że próbowała grać jakby wszystko było okej czasu nie mogła cofnąć. Opinia, to pierwsze wrażenie, którego nie dało się poprawić legło w gruzach, zaprzepaściła się niczym domek z kart i stawiało ją w pozycji co najmniej gburowatej. Co do psa cóż... był to pies. Czy zasady się go imały tylko dlatego, że był taki, a nie inny? To trochę jak wystawić Hoshigakich na targu rybnym i uważać, że to nie handel niewolnikami, tylko mięsem na obiad. Ludzie mieli różne fetysze, może ktoś był chętny na ryboludki żywe lub martwe, stąd też tak dużo ich było przy karczmarzach. No ale my nie o tym. Obydwoje zabrali się za wąchanie bełtu, który jakby nie patrzeć śmierdział głównie spalenizną. Tak powiedziałby człowiek, lecz nasi niuchacze mieli troszkę lepsze noski i wyczuwali jeszcze jedną nutę. Wędzonki. Węgiel i wędzonka, to one wyróżniały się na tle pozostałych i mogły oznaczać coś więcej niż tylko zapach czosnku pozostały po obiedzie kochanej pani urzędnik. Może ten zapach związany głównie z mięsem był tylko tym, co w spichlerzu było ukryte?
-Z tego co mi wiadomo również w tej wiosce. Niestety dokładniej mi nie wiadomo, nie jest to duże miejsce, może uda się go znaleźć. Patrol niestety nie przyniósł nic więcej. Innych miejsc nie zgłoszono. Tu bardziej chodziło, że ogień zaczął rozprzestrzeniać się w kilku miejscach w jednej chwili. Co do bełtu cóż... proszę. Mi się tu do niczego już nie przyda, a Pani może pomoże - uśmiechnęła się nieco na pożegnanie. Może Sami poprawiła się w jej oczach, zyskała miano osoby, której warto zaufać i może sobie poradzić z takim wyzwaniem? Nadawała się do tego idealnie - wyczulony nos przecież z łatwością potrafił nakierować na sprawcę tego całego zamieszania. Jej stópki zabrały ją do karczmy, bo gdzie indziej można było uzyskać najnowsze ploteczki, skoro nie u barmana? Ten znał wszystkich, wiedział co się działo, jego czujne oczy poruszały się po klientach obserwując co takiego każdy z nich kombinuje. A alkohol tylko pomagał w wyciągnięciu czegoś więcej niż tylko łatwego dorobku.
W środku przywitało ją przyjemne ciepełko (w porównaniu do tego co było na dworze), tłum ludzi ustawionych przy stoliczkach, gwar rozmów i zmieszany smród potu i alkoholu. Dla tak wprawionego nosa ta woń była jeszcze gorsza - niektórym przypadała do gustu, ale raczej rudzielec do takich nie należał. Barman siedział za barem, opierał się o ścianę, głowa skierowana lekko w dół, oczy przymknięte. Odczekał chwilę aż Sami usiądzie.
-Co podać?

[Samidare]

Wędzonka. Mniam! Samidare powstrzymała się co prawda przed oblizaniem, ale kiedy tylko ten zapach wyczuła to od razu zachciało jej się jakiejś dobrej, wędzonej rybci. Albo i pieczonej! Rybciaa... mniam. Na takim targu, taki Hoshigaki... Szarpałaby jak Reksio szynkę.
- Dziękujemy. - Och, och, pełna profeska! Nie, bez przesady, myśli Samidare po prostu skupiły się na tej sprawie, na tym krótkim bełcie, na całej tej sprawie, która wydawała się być bardziej ciekawa, niż początkowo wyglądała. No bo - ot, podpalenie. Prosta sprawa - idź na miejsce, wywęsz podpalaczy, pewnie miejscowii..! Teraz sprawa zaczynała nabierać rumieńców. Miałaby je od samego początku, gdyby tylko kunoichi się zastanowiła chociaż przez moment, ale nie. Zastanowienie przyszło dopiero teraz. Nie zależało jej na dobrej opinii, w ogóle nie zależało jej na jakiejkolwiek opinii - tak przynajmniej głosiła. Więc czy ją kobitka za biurkiem lubiła czy nie - whatever. Tak długo, jak długo dawała zlecenia, było jej wszystko jedno. A Shin'en? Milczał. Nie to, że nie miał nic do powiedzenia w tym milczeniu, po prostu zostawił chwilowo rudą samej sobie. Rzadko zdarzały się jej zadumy, więc chwila skupienia jej nie zaszkodzi, prawda? Opuścili budynek administracji i skierowali się na ulice miasta. Te większe osady zawsze cuchnęły tak samo - mniej czy bardziej, w zależności od tego, gdzie się zawędrowało. Który ich skrawek pokochało. Karczmy również śmierdziały - oba jednak zapachy były czymś na tyle typowym, że nie robiły na Samidare wrażenia. Ba! Ponieważ były swojskie - można było je nawet polubić. Człowiek się do nich przyzwyczajał i przestawał na nie zwracać uwagę, nawet jeśli nie były najprzyjemniejsze na świecie. Bo racja - Sami nie była ich fanką. Karczma wyłoniła się po krótkiej wędrówce na zaludnionej ulicy.
- Coś rozgrzewającego! Wraz z kilkoma najnowszymi nowinkami, zwłaszcza dotyczącymi podpaleń. - Pacnęła parę ryjców na blat, tak dla zachęty. W końcu kto by nie lubił sobie dorobić na plotkowaniu? Wielki basior usiadł obok niej i zaczął przyglądać się i przysłuchiwać wszystkim wokół, nadstawiając ucha, kiedy Samidare skupiła się na barmanie.

[Kuroi Kuma]

Osiem nóg, serca dwa czyli łowca, który budzi się za dnia
Ranga B
Post 15/45 Shin'en nic nie mówił? Niemożliwe! Milczący pies należał przecież do rzadkości, gdzie tak mógł się uchować? Przecież to co drugie pieseł mówił ludzkim głosem, by co drugie słowo związane było z jedzeniem, lub kochaniem człowieków. Czyżby pies Sami był wyjątkowy? Tego jednak się nie dowiemy, gdyż rudowłosa weszła do karczmy. Zapach męskiego potu, alkoholu i jedzenia uderzył zarówno ją, jak i psa w nozdrza. Było w tym coś zachęcającego. Coś co zapraszało do środka i pozwalało zapomnieć o tym, co się dzieje na zewnątrz. Panowała tu typowo nietypowa gościnność. Nikt nie był witany na wejście, nikt nie był rozpieszczany, nikt nie przygotowywał komukolwiek miejsca jednak czuło się tu jak w domu.
Barman widząc rudowłosą i trochę pieniądza na blacie podszedł zgrabnie i lekkim ruchem ręki zagarnął całość do siebie. Monety spadły za ladę, on zaś zaśmiał się na wieść o nowinkach.
-Szukasz guza? - pokręcił przecząco głową, lecz zaraz nalał trunku o przyjemnym, korzennym zapachu do kubeczka i podsunął go Inuzuce. Potem spojrzał na czworonoga i podrapał się po głowie. Zaczął rozglądać się dookoła siebie, lecz nie mógł znaleźć tego, co miał na myśli, więc wzruszył tylko rękoma.
-Wybacz, dla niego nie mam co podać, a bardziej nie mam gdzie. Co do nowinek... - zerknął w lewo, na stolik pełen ludzi. Koło czwórki lekko poddenerwowanych facetów, którzy rozmawiali o tym jakie to zmiany zaszły w ostatnim czasie. Nikt oficjalnie tego nie powiedział, ale dało się wyczuć, że średnio pasował im taki cesarz. No ale co robić panocku, jak nic nie da się zrobić. -Ogólnie jest spokój... i to mnie dziwi Dużo ludzi się tu przewija, stąd też sam łapie się na tym, że coś mi tu nie gra. Skoro mówisz o podpaleniach to raczej wiesz, że grasuje tu jakiś podpalacz. Kto to jest? Zabij mnie, ale sam nie wiem. Może właśnie z tego powodu nikt nie chce mu podpaść i dlatego ludzie mało mówią. Ci tutaj, to chyba wyjątek od dłuższego czasu - spuścił głowę i zaczął stukać w ladę palcem. Nie było to nic przemyślanego, ot rytm jakiejś melodyjki, który chodził mu po głowie. Ktoś ze wspomnianego wcześniej stolika podszedł do lady, właściciel uniósł palec w geście, by dziewczyna poczekała i obsłużył faceta. Niski, zbudowany jak na rolnika przystało czyli dosyć żylaście, dwa wybite zęby, ot nic niezwykłego.
-Kolejkę dhla chłopakuf, prosz! - powiedział próbując składać zdania na tyle wyraźnie, na ile potrafił. Odwrócił wzrok w stronę rudzielca i puścił jej oczko. Potem zobaczył psa i pojawił się grymas na jego twarzy, bo jak to pies na krześle siedzi!

[Samidare]

A jednak! A jednak Shin'en był milczącym psem! Świat nie widział takich dziwów! Świat nie - Inuzuka tak, tylko i wyłącznie dlatego była w stanie zachować taki... spokój ducha. I ogólnie... spokój. Tak.
Wzruszyła lekko ramionami. Czy szukała guza? Raczej nie. Guzy bolą, nie są przyjemne, w dodatku robi się z nich jakiś wyrostek na łbie, który przeszkadza chociażby w... w czesaniu włosów, o. Nie żeby cokolwiek mogło zaszkodzić jej burzy średniej długości włosów, ale podobno jedno poplątanie w tą czy w tamtą robi różnicę. Nie wiem, nie znam się, zapracowana jestem. Samidare się nie zajmowała kwestią tego, czy będzie miała guza czy nie - nawet jak się zrobi to się do wesela zagoi, widział to kto shinobi, który nigdy na misji nie został ranny?
- Obowiązki kunoichi zmuszają mnie do szukania guzów. - Poczekała, aż kubek powędruje w jej stronę, po czym objęła go dłońmi, ocieplając skórę od ciepłego napitku. - Nie ma sprawy. Dzięki. - Że w ogóle pomyślał, zainteresował się i miał chęci. Niby nimi Piekło brukowane, ale jak dla niej to oni Piekło mieli na ziemi - w zaświatach gorzej już być nie mogło, więc nie było się czym przejmować. Miły gest z jego strony to doceniła. Obróciła głowę w kierunku siedzącego w kącie towarzystwa, które wcale się nie zachowywało jakby było "w kącie". Pewnie dlatego, że w kącie w ogóle nie siedzieli. Marudzili, narzekali - jak to typowy Po... obywatel Hyuo. Nie spoglądała na nich długo. Zresztą chwilowo marudzili na Cesarza, damn, sprałaby im te głupie dupska, ale w karczmie to nie wypada... za straty jeszcze będą kazali jej zapłacić. Aż krew się w niej zagotowała. Zgrzytnęła zębami i burzowe chmury zebrały się nad jej głową, trzaskając piorunami i zalewając wszystko deszczem. Wredne, niewdzięczne małpy. Za kutasy takich powywieszać pod sufitem - spokój będzie! Tylko Cesarz nie byłby z tego zadowolony, więc w sumie... w sumie to nie. Trzeba o ten, no... samokontrolę! Tak... Samokontrola, właśnie. Wdech-wydech.
- Nikt nie chce mu podpaść? - Powtórzyła bezwiednie. Znaczy... ktoś znany? I to ją zdziwiło. Tu ją miał, skubaniec. No bo... nikt nic nie gadał? To nie było w obywatelskim stylu - milczenie. Ludzie zawsze gadali. Często głupoty, ale Sami chciała usłyszeć wszystko, żeby potem samej oddzielić ziarno od plewu. Tymczasem dostała... jedno wielkie "NIC". Ledwo jej się to "NIC" w dłoniach mieściło - a były bardzo drobne i małe.
Swoja drogą koleś musiał być nieźle uchlany, skoro psa na krześle widział.
Sami przywdziała na usta uśmiech i puściła również do chłopaczka oczko w odpowiedzi na jego zaczepkę. Nie to, żeby teraz jej faceci byli w głowie - uwielbiała z nimi flirtować, ale aktualnie chciała zająć się zadaniem.
- No czeeść. Często tutaj przychodzisz? - Odwróciła się w jego kierunku na krzesełku, zakładając nogę na nogę i przywdziewając jakąś takiej bardziej... seksowną pozę. Czy coś.

[Kuroi Kuma]

Osiem nóg, serca dwa czyli łowca, który budzi się za dnia
Ranga B
Post 17/45 Spokój ducha był potrzebny, głownie do tego, by być spokojnym, bo jak być spokojnym bez spokoju we własnym wnętrzu? Gdy świat płonie to chociaż gdzieś tam w serduszku wiesz, że jest wszystko okej i może być bardziej lub mniej stabilnie. W tym towarzystwie chociaż Shin'en był spokojny i miał w sobie coś takiego cool. To było coś więcej niż spokój, to był styl bycia, bo czym tu się przejmować, gdy cały dzień możesz siedzieć na słoneczku, nic nie robić, czasem szczeknąć, by człowiek dał jedzenie i nikt nie zwraca Ci uwagi, gdy publicznie się wyczyścisz w miejscu wiadomym? Piękny, chociaż tak nierealny scenariusz.
Po drugiej stronie barykady była ta szukająca guza. Bycie kunoichi wydawało się być bardziej pretekstem niżeli powodem wpadania w kłopoty. Przynajmniej tak sądził narrator, lecz on nie wiedział o wszystkim i może coś umykało jego uwadze? Towarzystwo siedzące niedaleko rudowłosej prosiło się o lanie, ale obecność karczmarza, który mógłby być byłym shinobim Kogo mogło delikatnie dawać do myślenia. Już nie wspominając o tym, że sakiewka dziewczyny nie była zbytnio rozległa i nie było w niej funduszy na naprawy... I jak tutaj być spokojnym?
-Mhm - mruknął karczmarz i kiwnął głową podobnie odruchowo. Czy to była osoba znana? Będąc w głębokiej D Sami musiała złapać się czegokolwiek, bo bez wiedzy o podpalaczu mogła co najwyżej sama nim zostać, albo ruszyć bijąc w dzwonek i nawoływać niczym średniowieczny cieć. Lekko podpity gościu zauważył, że rudzielec także się nim zainteresował. Kto by się spodziewał po typowym przegrywie życiowym - bo ostatnie do czego nadawał się ten koleżka to był flirt - że odezwie się do niego jakakolwiek płeć piękna? Spróbował zrobić minę do flirtu, lecz jeszcze bardziej wyeksponował swoje braki w uzębieniu, jego wzrok przeniósł się na dłuższą chwilę na jej nogi, by zaraz wrócić na twarz, bo na klatce piersiowej nie miał za bardzo czego szukać.
-No raszej. Najpiew trza porobić, potem można popić hehe! Chcesz zoczyć mojom stodołe? - rzekł, a odór alkoholu prawie wypalił Samidare śluzówkę nosa.

[Samidare]

Shin'en skrzywił się paskudnie, chociaż dla człowieka to raczej zauważalne ni było. Raczej? No kuźwa, a widział ktoś kiedyś krzywiącego się psa? Z drugiej strony tutaj widzieli psa siedzącego na krześle, więc wszystko jest możliwe. Narrator miał swoje wierzenia, Samidare również miała! O! I na pewno były to bardzo głębokie, pełne filozofii wierzenia. Na przykład dotyczące tego, że bycie kunoichi to naprawdę tylko pretekst. Tak jak służenie Cesarstwu było tylko pretekstem do brania udziału w wojnach. Ten babsztyl nawet się z tym nie krył! Była tworem wojny, jej dzieckiem, bardzo drogim, więc spełniała się w tej kwestii na sto procent! Albo i dwieście. Jej włosy były burzą ognia i ona sama sobą ten ogień prezentowała. Wypełniała oczekiwania ludzi co do powiedzonka "co rude to wredne". W końcu nie była złą kobietą! Nie mogła zawodzić tłumów! Shin'en właściwie też pozostawał w swoich schematach. Ten cool, który oderwie ci rękę przy dupie, jeśli pogłaskasz. Albo jak będzie pijany - chociaż ten gość, ten konkretny, który tutaj przydreptał, śmierdział na tyle mocno, że wilczur wstał, położył po sobie uszy i cofnął się o dwa kroki do tyłu, prawie jakby go ktoś bombką chili zdzielił po pysku. Samica się nie dziwiła ani trochę, sama aż lekko odkaszlnęła i uniosła brwi, popijając napitku zaserwowanego przez karczmarza. Dla ogrzania się. Dla dodania sobie animuszu! Dla dodania sobie odwagi, bo na trzeźwo chyba tej rozmowy nie dało się odbyć. Stuknęła kubkiem o blat, nie z jakąś potężną mocą, nie chciała rozbić naczynia, ale stanowczo. Shin'en nie daje rady? ONA DA! Chociaż najlepiej byłoby się zmyć od razu po dowiedzeniu się, czego chciała - zakładając, że to będzie tak samo proste jak... zakładała. Czy to masło maślane nadal pozostawało masłem, czy było już śmietaną?
W majtach tego przychlasta chyba już śmietaną było.
Aktualnie Samica żałowała, że nie ma na sobie seksi ciuszków, które prezentowałyby jej mizerny biust - ale miała, przynajmniej nie był wklęsły jak u niektórych. Ciepłe ubranie z polowania nadal trzymało się jej szafy, dobrze nie zdążyła się rozpakować i tu znów - o! Rozpierdziel jak się patrzy. Podpalenia jakieś, TFU! Napluliby na płonący spichlerz i byłoby dobrze, a nie problemy robią. Ale, heh, za te problemy właśnie jej się płaciło. Nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło, kiedy było się kunoichi.
- Oj chcę..! - Rzuciła zalotnie, z entuzjazmem, który tym razem musiała udawać nawet sama przed sobą. Na szczęście gość był taki uchlany, że pewnie nawet nie widział, że nijak jej to nie wychodziło. Za mało alkoholu dla niej - za dużo dla niego. - I chcę zobaczyć twojego Kasztana, tylko najpierw opowiedz mi o tym podpalaczu. Potem zabiorę twojego kasztana do raju. - Cel uświęca środki, cel uświęca środki, cel...
Damn, jak ten gość śmierdział!

[Kuroi Kuma]

Osiem nóg, serca dwa czyli łowca, który budzi się za dnia
Ranga B
Post 19/45 Wiadomo, że wszystko co rude to wredne, to był fakt niezaprzeczalny i chyba nikt nie zamierzał się z tym jakkolwiek kłócić. Nie od dziś bowiem było wiadome, że właściciele (tak, mężczyźni też) zabierali ludzkie dusze i dopiero wtedy pozbywali się najbardziej wyrazistego koloru włosów ze wszystkich. Dziewczyna wpasowywała się w ten stereotyp, może to stąd zainteresowanie mężczyzn i wspomniana śmietana - ubita czy też nie, ważne że można... o czym to ja? Ach tak. Samica gulnęła sobie trochę, w gardle rozszedł się przyjemny, palący smak gorzałki. Ile to miało procent? Pewnie sporo, ale nikt tutaj się tym nie przejmował, bo na mroźnym terenie zawiewa w tyłek i jakoś trzeba się rozgrzać. Jej rozmówca był z kolei rozgrzany do czerwoności, gdy tylko władczyni niewklęsłego biustu zaoferowała zainteresowanie "stodołom". Jego oczy się rozszerzyły jak u typowej Grażyny, która zgarnęła wszystkie sandały na promocji i teraz może przebierać schowana gdzieś pomiędzy mlekiem, a papierem toaletowym. Nie przejmował się tym, że entuzjazm był udawany, jego radość nie była udawana, a nawet lekko widoczna. Nie skumał o co chodzi z kasztanem, bo używanie jakiejkolwiek metafory na jego poziomie było nieskuteczne, a co dopiero po kilku głębszych. Facecik odwrócił się do swoich towarzyszy i pokazał okejkę, a w odpowiedzi usłyszał gwizdnięcie zupełnie jak na psa. A co z kolei na to wszystko Shin'en? Dobre pytanie.
-Przypilnować Ci czegoś? - spytał barman lekko zdziwiony że ktokolwiek się na to zgodził. Bądźmy szczerzy, ten gość nawet nie wierzył w swój sukces, ale "sprawiał pozory" i leciał dalej z tematem. Jak się powiedziało A, to trzeba powiedzieć i B.
-Najpierw cho, później tego no... - rzekł nasz amant i klepnął w tyłek bohaterkę naszej opowieści. Gdyby nie jej ubiór pewnie zakończyłoby się to adekwatnym plaśnięciem, ale nie przeszkodziło mu to skinąć głową z zadowoleniem. Chwiejnym krokiem zaczął kierować się do wyjścia, a następnie do wspomnianej uprzednio stodoły znajdującej się niedaleko, bo po drugiej stronie ulicy i lekko w prawo. Tam też nasz pan i władca otworzył drzwi do budynku, kilka owiec podniosło głowę chcąc zobaczyć kto zaprząta im spokój. Cel uświęca środki?

[Samidare]

Gdyby miała pewność, że jej Ninken nie zacznie potem rzygać jak kot (?) to pewnie by też mu kazała polać tej gorzałki. Cholera, dobra była! No i kopała na tyle mocno, że wystarczyło wypić ze dwa kubki i już zaczynało szumieć ci w uszach. Choć to już zależało od wytrzymałości stricte personalnej. Samidare uwielbiała pić, więc i piła dość często, toteż nie uwalała się w trzy dupy po jednym browarze, a wierzcie - znała takich, którzy tak kończyli. Z jednej strony dobrze im, bo przynajmniej nie wydawali majątku na alkohol, który mogli przeznaczyć potem dla mam, babć i cioć, z drugiej? Jakaś taka kaplica, wam powiem. Ta sytuacja, w której Samica się znalazła, była kaplicą, przynajmniej z perspektywy zdrowego człowieka, bo ruda właściwie wzruszała na to ramionami. Przecież i tak nie pozwoli się do siebie dobrać, chciała tylko informacji.
- Co najwyżej mojej godności osobistej. I tego. - Wskazała palcem na ciepły napitek, którego w całości nadal nie opróżniła. Zsunęła się ze stołka. Basior, który oddalił się o dwa kroki, by nie czuć smrodu pijaka, poczekał, aż przejdą dwa kroki przed nich i dopiero wtedy ruszył za nimi, wydając ze swojego gardła cichy warkot, kiedy dłoń mężczyzny strzeliła w pośladki jego towarzyszki. Oto, co on na to. Nie podobało mu się to. Nie podobało mu się zresztą wiele rzeczy, które Samidare wyprawiała, uznając to za "większe dobro", zupełnie jakby coś takiego jak "godność osobista" przelewała się obok niej bokiem. Chłopaczara, nie kobieta z prawdziwego zdarzenia. A już z pewnością żadna dama. Warkot ten zaginął w hałasie karczmy. Zresztą tak wcięty facet pewnie i tak nie zwróciłby na niego najmniejszej uwagi, za bardzo wstrząśnięty swoim mało-wielkim zwycięstwem.
- Ty świnuszkuuu... - Ruda lekko podskoczyła, kiedy gość plasknął dłonią w jej poślady i wyciągnęła lekko usta ku górze, spoglądając na niego zalotnie. Ona doskonale ten warkot słyszała. Była na niego zbyt wyczulona - tak samo jak na to, jakim niezadowoleniem Shin'en zaczął promieniować. Wlepiał księżycowe ślepia w plecy mężczyzny z lekko pochylonym łbem, jakby tylko czekał na najmniejszy pretekst do ataku. I pewnie tak było. - Musisz mi najpierw o wszystkim opowiedzieć. Co-do-szczegółu. - Samidare oparła dłonie na ramionach pijaczyny i obróciła się z nim tak, by ten wylądował plecami do ściany, kiedy już wyszli z karczmy i zeszli na bok, gdzie nie byli w polu widzenia... no wszystkich. Zapach siana i koni był milion razy przyjemniejszy od smrodu ludzi takich jak ten tutaj. Powędrowała palcami po jego ramieniu na klatkę piersiową, mlaskając z lekkim niesmakiem. - Bez opowiadań o piromanach nie jestem chętna. - Nie wiedziała, czy go gościa cokolwiek dociera, ale na pewno była gotowa mu sprzedać prawego sierpowego, gdyby jego łapsko, bez mówienia, zawędrowało tam, gdzie nie powinno. Shin'en nie wszedł do stajni. Przystanął przy jej wejściu, stawiając uszy na sztorc.

[Kuroi Kuma]

Osiem nóg, serca dwa czyli łowca, który budzi się za dnia
Ranga B
Post 21/45 Każdy ma takiego znajomego, który to chwali się ile to nie wypił, a po jednym browarze zaczyna śpiewać, zdejmuje koszulę i zamienia się w TurboJanusza z Passerati. Alkohol potrafił zniszczyć każdego niezależnie od płci, wagi czy cokolwiek można sobie wyobrazić. Godność osobista? Amant nawet nie wiedział co to słowo znaczy, więc puścił je mimo uszu, za to barman znajdujący się po drugiej stronie barykady westchnął tylko ciężko.
Facet runął plecami o ścianę, która zadrżała chybocząc się niebezpiecznie na boki. Konstrukcja nie była zbyt wytrzymała, miała swoje lata, cuchnęła już stęchlizną przy bliższym kontakcie, albo lekkiego naruszenia ściany, co stało się przed chwilą. Wspomniany facecik spoglądał na Samidare lubieżnie, po jego ciele przeszedł dreszcz, gdy poczuł dłonie samicy na swoim ciele.
Piroman? To ostatnie o czym teraz myślał, ale taka zachęta podziałała na niego jak płachta na byka... którym to przecież był, samiec alfa w pełnym tego słowa znaczeniu!
-Piro szo? Ten fajfus szo podpalił komuś żryć? A niech go chust jasny strzeli! Ukrył się tentego w świątyni jakieś i tera nie wyściubi nosa, ani mu siem myśli! - powiedział Amant, by zaraz złapać samicę za biodra i przysunąć ją do siebie, by poczuła jego mikro-męskość w stanie wskazującym na stanowczo za duża ilość alkoholu. Ten sobie chyba nie zdawał tego sprawy, bo w jego głowie było co innego. W końcu miała jakiś trop - nikły bo nikły, ale jednak mogła się tym jakkolwiek pokierować. W Hyuo było wiele świątyń, ale jedną z nich znał chyba każdy. Ciężko było nie skojarzyć szklanego drzewa tak znanego na całych wyspach. Samica raczej nie zamierzała dotrzymać słowa jakim było hmm... zaspokojenie żądzy tego ochlejmordy, czas uciekał, a podpalacz nie będzie czekać wiecznie. Jeżeli tylko to co mówił nasz przyjaciel jest prawdą, bo kto potwierdzi jego słowa?
A skoro już o Shinenie mowa, to wyglądając na zewnątrz mógł zobaczyć, jak dwójka strażników przechadza się drogą na patrolu. Ubrani typowo w zbroje wyznaczone przez cesarza spacerowali pilnując porządku. Jeżeli Sami miała się stąd zwinąć, to lepiej, by nie narobiła zbytniego hałasu.

[Samidare]

Tak, każdy takiego znajomego ma i mimo tego, że pieprzy głupoty i staje się UltraJanuszem to i taak się go lubi. Przynajmniej jest się z kogo pośmiać, a taki element jest niezbędny w każdej ekipie. Nie oznaczało to, że Samidare zamierzała polubić tego pijaczka. Śmierdzącego, cuchnącego samca, któremu w majtach stanęłoby pewnie na widok najbrzydszej maciory. Bleh. Nie było nawet jak podbudować sobie samooceny (co rudzielec lubił robić), tutaj tylko można było sobie samoocenę zniżyć. Nie tykaj gówna, póki ciepłe? Nie - nie tykaj go wcale. Cholera, gdyby ten typek trafił do grobu to byłby tak samo odrażający. Kobieta wolała ganiać za motylkami po łąkach Hanamury niż siedzieć tutaj, w tej starej szopie, która mogła się rozlecieć pod najmniejszym drżeniem wiatru, z tym cuchnącym typem - wszystko byłoby od tego lepsze. A jednak tutaj była i nie myślała o motylkach. Myślała o płomieniach (nie, nie tych płomieniach pożądania), które strawiły budynki i za który to uczynek ktoś musiał odpowiedzieć. Ktoś, o kim ten człowieczek tutaj coś mógł wiedzieć, dlatego motylki mogły poczekać - podpalacz nie. Wraz z pieniędzmi, które miała dostać za jego łeb... oh wait, czy może miała go sprowadzić żywego? Nie pamiętała. Pewnie było to istotne, bo mogli jej potrącić z wypłaty, ale jakoś kładła na to faka.
- W której świątyni, słodziaku? - Samica nie siliła się nadal na uśmiechy, gry aktorskie, nawet na to, by jej głos brzmiał jakoś bardziej uroczo. Znaczy - na początku próbowała, ale nie ciężko było zauważyć, że jej rozmówca raczej ma serdecznie wyjebane. Przynajmniej było już jakieś info. Innymi słowy - worth it. Nawet jeśli będzie się musiała odkażać przez to przez najbliższy miesiąc i szorować mydłem po dwadzieścia razy dziennie. Plus... jeden? Ten fajfus... no proszę bardzo. Ruda nastawiała się już na to, że będzie miała do czynienia z jakąś grupą... a może to i grupa była. Może był ktoś, kto miał tego gościa zgarnąć z tamtej świątyni? Albo go wystawili? Albo po prostu był shinobim, który dostał kasiurkę za taki podjazd.
- Straż nadchodzi.
- Dzięki, słodziaku. - Samidare faktycznie nawet nie zwróciła uwagi na to, że facetowi wszystko stało. Poklepała go po poliku i oderwała od niego, lekko popychając na słomę, żeby ten czasem za nią nie wyrwał. Raczej nie zakładała, że pijak dostanie nagłego przypływu sił. Szybkiem krokiem podeszła do Shin'ena i patnęła go po łbie, wracając do karczmy, żeby tam na raz dopić swoją dawkę alkoholu, podziękować karczmarzowi i skierować się do świątyni - wskazanej przez pijaka bądź tej, którą przypuszczała, że mężczyzna obrał za swoje schronienie.