Tawerna "Uśmiech Rekina"

[Harisham]

Hoshigaki Toshiko Misja D
Szlachetność trunku
15/15
- Ropa? Dym? Brzmi jak palony torf, którego lubi używać Takayama z Kaigan. Nikt inny nie ma dostępu do takiej ilości bagien i torfowisk, a nawet jeśli ma, to nie chce mu się tego palić. Dla większości ludzi zapach jest czystym smrodem, porównywalnym z końskim łajnem. Jeśli jednak komuś to posmakuje, to już nigdy nie chce pić niczego innego. Dlatego Takayamie opłaca się to pędzić. - powiedziała Sakura z szachrajskim uśmiechem
Tobie został już natomiast jedynie jeden kieliszek. Nie wahając się chwyciłaś go i powąchałaś. Aromat był bardzo lekki i przyjemny. Dominowały zapachy pieczonych jabłek i suszonych gruszek. W tle wyczuwałaś odrobinę kwiatów, brzoskwiń, czy winogron. Całość prezentowała się bardzo przyjemnie i mocno zachęcała do wypicia. Nie omieszkałaś więc nie skorzystać z tej zachęty i wypiłaś zawartość kieliszka. Początkowo poczułaś pikantną nutkę, jednak niemal momentalnie została ona przełamana słodyczą suszonych owoców, głównie jabłek i gruszek. W tle majaczył ci lekko orzech. Po wypiciu w ustach dosyć długo utrzymywał ci się rozgrzewający smak suszonych jabłek i odrobina czegoś, co już nauczyłaś się rozpoznawać jako dębina, która z czasem przerodziła się ledwie zauważalny promyk nut orzechowych.

[Hoshigaki Toshiko]

- Hmm... to odłóżcie mi to od razu. Jestem chyba z tych, którym posmakowało i chętnie więcej się napiję jak tutaj skończymy. - wyszczerzyła się ponownie Rekinka, decydując się na swój alkohol wieczoru. Był dziwaczny, ale... cały czas miała ochotę spróbować więcej. Niemniej, musiała na tę przyjemność poczekać, aż będzie po pracy, niczym szanujący się pracownik i mieszkaniec Kantai. Sięgnęła zatem po alkohol, ale inny - ostatni z tej serii beczek. Powąchała.

- Owocowy. - mruknęła po pierwszym wciągnięciu zapachu w nozdrza. - Pieczone jabłka i suszone gruszki. Do tego jeszcze jakieś kwiaty i jeszcze jakieś inne owoce, chyba winogrona, ale delikatniejsze już. - doprecyzowała, niuchając po raz kolejny, po czym wychyliła kubek i moment odczekała, aż smaki pojawią się na jej podniebieniu. Przy okazji parsknęła lekko śmiechem, wyobrażając sobie reakcje swoich kumpli z dawnej załogi, gdyby ją teraz zobaczyli. Elegancki lokal i egzotyczne trunki... pięknie. Zaraz jednak spoważniała i odchrząknęła.

- Smak... podobny, to znaczy - na początku takie pikantne pieczenie, a zaraz po tym te owoce. Całość dość słodka, jest też potem odrobinę orzecha... - mlasnęła, czekając na to, aż smaki się zmienią na jej podniebieniu. - Potem długo czuć jabłka i trochę tej... dębiny, o! - podniosła lekko głos, znowu dumna, że czegoś się nauczyła. - ... na samym końcu zmienia się znowu w jakiś orzech chyba. - skończyła, odkładając kubek.

[Harisham]

Hoshigaki Toshiko Misja D
Szlachetność trunku
17/15
- Aż tak posmakował ci trunek od Takayamy? Cóż, oczywiście chętnie podam ci tego więcej. Wiedz jednak, że nie będzie to tanie. Poza Takayamą mało kto robi takie destylaty, więc są dosyć rzadkie, a co za tym idzie, dosyć drogie. - powiedziała Sakura, wracając do swoich notatek i mrucząc pod nosem - Suszone owoce? Jabłka i gruszki? To musi być robota Nashisukiego z Teiz. To on zwykle robi takie proste i przyjemne rzeczy, które podpasują praktycznie każdemu. - skończywszy notować, właścicielka lokalu spojrzała na puste kieliszki, jeszcze raz rzuciła okiem na notatki, po czym powiedziała - Wygląda na to, że wszystko w miarę się zgadza i dostałam to, czego się spodziewałam. Kilka beczek dobrego alkoholu, dzięki czemu spokojnie mogę utrzymać renomę tawerny. Dziękuję ci za pomoc. Moje obecne zapasy są już na wyczerpaniu, a dzięki tobie mogę już teraz serwować świeżo przywieziony towar. Oto twoja zapłata. Będę wdzięczna, jeśli część z tego zostawisz w mojej tawernie.

Misja D zakończona sukcesem.

[Hoshigaki Toshiko]

Toshiko z zadowoleniem zakończyła swoją "misję", która przyjemnie zaczęła wypełniać jej popołudnie. Zgodnie z sugestią właścicielki, postanowiła od razu część zarobku zwrócić, w ten sposób przyczyniając się bezpośrednio do poprawy ekonomii jej rodzimej wyspy, jak na wzorową obywatelkę przystało. Hałaśliwi goście, których opierniczyła wcześniej dalej siedzieli w przybytku, na szczęście już trochę spokojniejsi - i dobrze. Nie chciała, aby przeszkadzano jej w przyjemnym alkoholizowaniu się tego wieczoru. Kto wie, może przy okazji zgarnie jakichś kompanów do zabawy później? Albo do partyjki mahjonga, bądź do kart - co prawda po pijaku trochę ciężko jej szło, ale może nie straci od razu wszystkich pieniędzy. Zwłaszcza, jeśli pozostali gracze będą bardziej narąbani od niej, co z reguły było kluczem do jej sukcesu. Jak postanowiła, tak zrobiła - rzeczywiście, znalazła kompanów i do picia, i do gry, jednak jej portfel po tej imprezie znowu znacząco się uszczuplił. Nazajutrz, kiedy już wytrzeźwiała i doszła do siebie, skierowała się do portu - tam zawsze dało się znaleźć jakąś dorywczą pracę, a jej mocarna sylwetka gwarantowała, że powinien się znaleźć chociażby ktoś, kto najmie ją jako tragarza.

z/t

[Hoshigaki Toshiko]

Karczma niby była oblegana przez kogoś, a mimo to gapiów nie było, tylko hałasy ze środka. Kiedy pływała na statku, to każda bójka od razu gromadziła przy sobie stado ludzi, chętnych obejrzeć zbiegowisko i może jeszcze zrobić jakieś zakłady. Ba, sama niejednokrotnie albo obstawiała, albo była w środku bijatyki. Teraz jednak musiała takową chyba rozwiązać, w ten czy inny sposób. Najpierw zatem podeszła bliżej do jednego z okien, nasluchujac ile osób jest w środku i czy jakiś głos się wybija ponad inne. Kiedy zdobyła te informacje, zalomotala pięścią do drzwi i odsunela się dwa kroki na bok, gdyby ktoś w środku był agresywny.

[Harisham]

Hoshigaki Toshiko Misja D
5/15
Zdziwiłaś się brakiem zbiegowiska. Z twojego doświadczenia ludzie zwykle garnęli się do festiwalu przemocy i agresji. Nie pomyślałaś o tym, że być może straż pilnuje, aby przypadkowi mieszkańcy wyspy nie ucierpieli i rozgania powstające zbiegowiska, albo najzwyczajniej w świecie ludzie słysząc takie hałasy boją się i unikają tego miejsca. Podeszłaś w końcu do okna i zaczęłaś podsłuchiwać. Usłyszałaś tam cztery lub pięć różnych głosów, wszystkie należące do mężczyzn i wszystkie były basowo niskie i jakby lekko zdarte. Dwa głosy rozmawiały ze sobą głośno, jednak nie byłaś w stanie rozpoznać słów tej konwersacji, ponieważ wszystko zagłuszała szantowa piosenka śpiewana, czy wręcz ryczana przez pozostałych dwóch, lub trzech mężczyzn. Gdy zapukałaś głośno w drzwi, rozmowa umilkła i usłyszałaś głos:
- Rudy, do cholery, zawrzyjcie rzesz w końcu gęby. Prawie przez was nie usłyszałem pukania. Wystarczy tego darcia modry. Pewnie dupeczki przyszły, to będziecie mieli insze rozrywki teraz. Teraz pora aby ktoś inny zacząć drzeć mordę ha ha ha! - chwilę po wypowiedzeniu sów piosenka również umilkła, a drzwi otworzył wysoki, niemal dorównujący tobie wzrostem i tęgi mężczyzna z bujną brodą i kołtunem na głowie. Zmierzył cię powoli wzrokiem i powiedział - Spodziewałem się czterech dzierlatek, a zamiast tego dostaliśmy jedną olbrzymkę! Jak dla mnie pasuje. Taka baba to pewnie czterech chłopa na raz potrafi obrobić ha ha ha!

[Hoshigaki Toshiko]

Toshiko może czasem wykazywała się sprytem, jednak odganianie ludności od dobrej zabawy było jej obce, więc nawet nie przyszły jej do głowy żadne alternatywy. Póki co szczytem jej finezji było podsłuchanie pod drzwiami, kto taki może czaić się w środku. Wszystko wskazywało na jakieś lokalne moczymordy, choć kiedy otworzył jej facet prawie równy jej wzrostem, nawet się lekko zdziwiła. Jego uwaga niespecjalnie ją zdziwiła, bo takich byczków widywała już na pęczki, choć musiała przyznać, że miał jaja - tak otwarcie zakładać, że osoba jej postury miałaby robić za jakąś zwykłą, portową kurwę. Na samą myśl uśmiechnęła się, szczerząc zęby i roześmiała, jednocześnie chowając dłoń do kieszeni i wkładając na nią niedawno kupiony kastet.

- Pewnie, że potrafi! - skinęła głową, po czym wyciągnęła dłoń i przygrzmociła mężczyźnie prosto w nos, ile fabryka dała, zerkając zaraz po tym do środka by ogarnąć, gdzie jest reszta okupujących lokal.

  Ukryty tekst

[Harisham]

Hoshigaki Toshiko Misja D
7/15
Postanowiłaś nie tolerować niewybrednych słów i żartów mężczyzny, który otworzył ci drzwi. Trudo powiedzieć, czy jego słowa ci schlebiały, jednak zdecydowanie cię uraziły. Tym bardziej, że twoim zadaniem zleconym ci przez władze klanu i Cesarstwa było wyeliminowanie zagrożenia płynącego z okupowania przez piratów tawerny. Sięgnąwszy po kastet mocno uderzyłaś więc pirata. Ten z miejsca zwalił się jak długi na podłogę natychmiast tracąc przytomność. Ty jednak poczułaś dotkliwy ból w prawym nadgarstku. Ból był tak mocny, że na chwilę cię kompletnie sparaliżował, a ty zorientowałaś się, że potęguje on się, gdy próbujesz poruszać prawą dłonią. Mimo tego dostrzegłaś co się działo głębiej w pomieszczeniu. Dwóch postawnych (jednak nie aż tak, jak ten, którego powaliłaś) mężczyzn obejmowało się wzajemnie stojąc na środku tawerny. Jeden zamiast prawej nogi miał drewniany kikut, a drugi w miejsce lewej ręki metalowy hak. Trzeci mężczyzna siedział przy barze, za którym schowana w kącie stała właścicielka lokalu, pani Sakura.

[Hoshigaki Toshiko]

Toshiko oczywiście nie przewidziała własnej krzepy i tego, że jej cios zaboli ją niemal tak, jak jej ofiarę. Powinna była przewiedzieć, że największym zagrożeniem dla niej w okolicy była ona sama. Syknęła niemal z bólu, ale wiedziała, że takie zachowanie tylko doda animuszu reszcie idiotów ze środka, którzy pili jej alkohol. Nie mogła sobie na coś takiego pozwolić, więc rozważyła szybko dostępne opcje i nie czekając na zaproszenie, ruszyła do środka, rozpędzając się tak, by uderzyć barkiem w jednego z przytulających się śpiewaków. Słowem, zaczęła dobrą, staromodną karczemną burdę, choć w tym wypadku na zlecenie, a nie w ogniu chwili (no, może trochę w ogniu chwili). No i tym razem nie była to bitka dla bitki, ale w obronie zakładników, spośród których najcenniejszym była beczka torfowego alkoholu, który prawie na pewno czekał na nią na zapleczu i gdyby był człowiekiem, płakałby z żałości. Nie myślała na razie co dalej, poza tym, żeby starać się trzymać zranioną rękę z tyłu. Do tego nie wpakowała mimo wszystko w cios barkiem pełni swojej siły, ale jedynie z jej połowę - na tyle, by dalej się samej nie uszkodzić - wybijając sobie na przykład bark. Na tych typów powinno to wystarczyć. Gdyby ten przy barze próbował czymś w nią rzucić, wykorzystała drugiego z piratów jako tarczę.

  Ukryty tekst

[Harisham]

Hoshigaki Toshiko Misja D
9/15
Próbowałaś być dzielna, aby nie okazywać żadnej słabości okupującym tawernę piratom. Niestety nie do końca wyszło tak, jakbyś tego chciała i można było usłyszeć twój cichy jęk z bólu oraz nienaturalne ruchy zranioną ręką. Śpiewający jeszcze przed chwilą mężczyźni momentalnie zareagowali. Trudno powiedzieć, czy reagowali na twoje oznaki bólu, czy może na znokautowanie ich kompana, czy może na samą obecność w pomieszczeniu nietypowej niewiasty, jaką z pewnością byłaś. Krótko mówiąc mężczyźni ruszyli na ciebie. Szybszy był ten z hakiem zamiast ręki i to na niego pierwszego trafiłaś swoim barkiem. Siła tego ciosu sprawiła, że stracił on dech w piersi i świszcząco pojękując zwalił się na podłogę. Jego kolega, mający drewniany kikut zamiast nogi próbując uniknąć twojego ataku sam się wywalił i teraz obaj piraci leżeli na podłodze. Ten bez nogi nieporadnie próbował się podnieść. W tym momencie trzeci z mężczyzn głośno wrzasnął, rzucając jednocześnie kieliszkiem o podłogę, tłukąc go.
- Co to za gówno jest?! Przecież to śmierdzi jak końskie szczyny zmieszane z świńskim potem! W dupie mam z jakiego torfu to robiono! Głupia suko, jeśli pomyślałaś, że torf nadaje się do picia, to znaczy, że chciałaś mnie tylko otruć. Zaraz tego pożałujesz! - zaczął krzyczeć mężczyzna w stronę pani Sakury, jednocześnie dobywając noża.

[Hoshigaki Toshiko]

Sapiąc bólu, który wywołała głównie ona sama, Toshiko mruknęła mimo wszystko zadowolona z efektów ataku. Takie bójki lubiła, chociaż wolałaby nie mieć przy tym rozwalonej ręki. Zanotowała, żeby w najbliższym czasie poćwiczyć trochę nad własną wytrzymałością, bo podobna sytuacja była po prostu żenująca i nie godziło się, żeby jej ciało odmawiało jej posłuszeństwa. Oczywiście nie zdziwiła się, że to ona sama była dla siebie największym zagrożeniem, nie zaś chłystki przed nią, niemniej - z powodów wizerunkowych nie powinna sobie na to pozwalać. Mimochodem rozkwasiła szybkim kopniakiem nos tego z piratów, który miał drewnianą nogę i obróciła się, słysząc litanię ostatniego z "gości" karczmy.
- Co ty, psiakrew, jazgoczesz tam? To jest najlepsza rzecz, jaką w życiu piłam, pieprzony ułomku! - sięgając po kunai i ciskając go w stronę mężczyzny, celując w kark. Może burdę mogła wybaczyć, ale obrażanie jej nowego ulubionego trunku i grożenie komuś, kto ten trunek jej dostarcza - nigdy.

[Harisham]

Hoshigaki Toshiko Misja D
11/15
Największymi ograniczeniami, jakie kiedykolwiek będziemy mogli spotkać, są te, które stawiamy samemu sobie. W twoim przypadku, w obecnej sytuacji, było to ograniczenie twojego własnego ciała. Ból w ręku nadal mocno ci doskwierał. Ewidentnie było to coś poważniejszego i zwyczajne pochuchanie na bolące miejsce, nie załatwi tutaj niczego. Nie mogłaś jednak specjalnie się teraz tym przejmować. Byłaś w środku walki, a zamiast prawej dłoni czułaś bolący kikut, co wydatnie ową walkę utrudniało. Byłaś jednak kunoichi i potrafiłaś walczyć, tak, jak prawie żaden zwykły człowiek nie będzie potrafił. Szybko powaliłaś więc wstającego mężczyznę, a następnie za pomocą swojej lewej ręki dobyłaś więc kunai i rzuciłaś nim. Ból i rzut niedominującą ręką sprawił, że minimalnie chybiłaś celu. Przy okazji utrudnieniem było to, że twój cel, słysząc cię, obrócił się w twoją stronę. Trafiłaś bowiem prosto w usta ostatniego z piratów. Twój oręż wybił mu parę zębów, a następnie przebił podniebienie i gardło. Mężczyzna brzydko charcząc momentalnie opadł na ziemie, w swoich przedśmiertnych podrygach szarpiąc się za usta i szyję. Jeden z jego zębów trafił prost do kieliszka, z którego przed chwilą pił.

[Hoshigaki Toshiko]

Szlag, będzie się musiała zgłosić do jakiegoś szpitala jeszcze po tej całej akcji... a wszystko dlatego, że liczyła się dla niej czysta siła. Niejasno przypomniała sobie, że ojciec chyba ją już kiedyś upominał w tej sprawie. Mentalnie prychnęła, zirytowana że tamten pryk miał rację. No, ale nie było teraz czasu na wspominki. Jej kunai nieco chybił, ale na szczęście pirat sam się nadstawił tak, żeby nim grzecznie oberwać pomimo nawet jej lekkiej niekompetencji. Wyprostowała się, jakby to wszystko było idealnie zaplanowane, obracając do pozostałych dwóch piratów i jeszcze raz ogarniając wzrokiem całe pomieszczenie, starając się nie sapać za bardzo z bólu.
- No, psiekrewie! Któryś jeszcze chce się nażreć stali jak wasz kumpel? Czy poczekacie w spokoju aż dotrze tutaj straż?! - warknęła do reszty, spoglądając po reszcie. Potem przypomniała sobie jeszcze o właścicielce lokalu. - E, pani Sakuro - tylko czterech ich było, czy kto jeszcze? -

[Harisham]

Hoshigaki Toshiko Misja D
13/15
Po szybkiej, dynamicznej i efektywnej walce, nagle nastała cisza. Słychać było jedynie ostatnie tchnienia, a raczej charknięcia trafionego twoim kunaiem mężczyzny oraz cichnące jęki pozostałych piratów, którzy nie byli w stanie się podnieść i powoli tracili przytomność w skutek otrzymanych od ciebie obrażeń. Nikt nie odpowiedział na twoje pytanie połączone z groźbą. Po chwili jednak zza baru wyszła pani Saura z przerażoną oraz zasmuconą miną patrząca na krew zalewającą deski jej tawerny oraz wszystkie inne szkody, jakie zdążyli narobić okupujący jej lokal piraci.
- Było ich czterech. Wszyscy już są na ziemi. Mam nadzieję, że zostałaś tutaj przez kogoś przysłana, bo nie wiem jak się wytłumaczę przed strażą z trupa za swoim barem.

[Hoshigaki Toshiko]

- Ta, wysłała mnie tutaj Hoshigaki Osunama. W wiadomości nie wspomniała nic na temat tego, że ci kretyni mają wyjść z tego cało, więc... cóż, mogli nie robić tutaj burdy od samego początku. - odparła Toshiko, zadowolona, że ma chwilę wytchnienia. Ręka ją pierońsko bolała, przydałoby się nieco znieczulić, zanim ktoś ze straży się tutaj dowlecze. Podeszła do baru, bezceremonialnie spychając trupa na podłogę i wyszarpując z niego swój kunai, który następnie wytarła o jego własne ubranie. Następnie rzuciła do właścicielki. - Daj mi trochę tego torfowego cholerstwa. W kubku, dużym. Ręka mnie boli, przesadziłam z pierwszym ciosem trochę. Poza tym niech ktoś od ciebie z obsługi zwiąże tych, co przeżyli i poleci po straż, to ich sprzątną, a ja pójdę zdać... raport. - ostatnie słowo wymówiła z przekąsem, niezbyt zachwycona byciem w hierarchii klanu. Kiedy natomiast straż dotarła na miejsce i sytuacja została opanowana, ruszyła do siedziby swojej pracodawczyni - zakładając, że kojarzyła, gdzie ta się znajduje - aby zdać wspomniany raport.